แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 799 ฉันไม่อยากเป็นนกขมิ้นน้อยในกรงของคุณ



บทที่ 799 ฉันไม่อยากเป็นนกขมิ้นน้อยในกรงของคุณ

“ทําไมละ?”

บริศ ตกใจ

นรมนหน้ามุ่ยพลางลูบท้อง “ฉันยังต้องเข้าร่วมการแข่งขัน ออกแบบเบื้องต้น ถ้าท้องแล้วง่วงทั้งวันได้อย่างไรกันละ? หลับ ไปแข่งไปก็ไม่ได้ ใช่ไหม? คุณก็รู้ว่าการแข่งขันนี้เป็นความฝัน ของฉัน ตอนนี้ลูกมาแล้ว ฉันฉันฉันฉันฉัน ชื่อ ชื่อ

ยิ่งพูดก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งพูดก็ยิ่งน้อยใจ นรมนซบลงบนบ่าของบุรี ศ พลางร้องไห้

หลังจากตั้งครรภ์ ดูเหมือนว่าเธอจะเปราะบางเป็นพิเศษ

อยากจะร้องไห้ทุกตอน นรมนก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้ แต่เธอ

ควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองไม่ได้

บุริศร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ขณะที่มองดูท่าทางของนรมน

“ไม่เกี่ยวหรอก การแข่งขันมันยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือน ไม่นอนหลับตลอดเดือนหรอกใช่ไหม?” คุณคง

“แล้วถ้าฉันตลอดเดือนละ? จะทำยังไง?

ตาโตของนรมนกะพริบปริบมีหยาดน้ำตาวาววับอยู่ในตากลม คู่นั่น หัวใจของบุริศร์แตกสลาย

“ไม่เป็นไรนา ระดับของคุณ หลับตาก็ผ่านแล้ว อีกอย่าง แบบร่างแรกของการออกแบบยังไม่ออกมาไม่ใช่หรือ? การเกลาแบบ ภายหลังไม่ได้ผมจะช่วยเอง

“ไม่ต้องหรอก งานออกแบบของฉัน ฉันจะทำให้สำเร็จเอง คุณ

ช่วยฉันมันจะไปได้อะไร? นรมนปุ๋ยปาก ช่างเหมือนกมลเสียจริง อดไม่ได้ที่จะทำให้บริ ศ ใจสั่น

เขาก้มลงไปจูบเธอ

นรมนหน้าพลันเห่อร้อน เธอผลักบุริศร์ออกทันใด

บุริศร์ยิ้มอย่างพึงพอใจ

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ คุณมีความสุขก็ดีแล้ว จะปล่อยให้ เด็กที่ยังไม่เกิดคนนี้รู้สึกผิดกับงานแข่งขันออกแบบของหม่ามีไม่ ได้ ถูกไหม?”

เมื่อบริศร์พูดอย่างนี้ เธอก็ร้อนรนใจขึ้นมาทันที

“นี่คุณพูดอะไร? เด็กคนนี้เป็นลูกของเรานะ! คุณก็รู้เด็กใน ท้องคนนี้ มาไม่ใช่ง่ายๆ ทนได้ยังไงที่ให้ฉันไม่ต้องการเขาใน ตอนนี้ คุณใจร้ายมาก!”

หลังจากที่นรมนพูดจบ เธอก็เห็นบุริศร์ยิ้มอย่างซุกซน เธอก็ เข้าทันใด

“บุริศร์ คุณแกล้งฉัน!”

เธอยกหมัดขึ้นและชกไปทางเขา
บริศ คว้าหมัดของเธอ และวางไว้ที่กลางมือของเขา ก่อนจะ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “จริงๆแล้วคุณก็ลังเลใจใช่ไหม ระหว่าง การแข่งและลูก คุณเลือกเด็กแต่แรก เพียงแต่คุณรู้สึกไม่เต็มใจที่ จะล้มเลิกการแข่งขันการออกแบบเพราะลูก ดังนั้นถึงค่อยมาฟัง ความเห็นของผม แต่นรมน ไม่ว่าผมจะพูดอะไร คุณก็ตัดสินใจไป แล้วใช่ไหม?”

นรมนกัดริมฝีปากล่าง ความรู้สึกนึกคิดของเธอที่ถูกบุริศร์มอง ออกที่แย่เกินไป

“บุริศร์ ฉันท้องแล้ว คุณกล่อมฉันไม่ได้?

เมื่อบริศ เห็นท่าทางหดหูของเธอ จึงรีบพูด “โอเค โอเค มัน เป็นความผิดของผม แต่ผมแค่คิดว่าลูกกับการออกแบบของคุณ ไม่ขัดแย้งกันหรอก จริงๆ คุณสามารถทำได้สองอย่างเลย

“จริงไหมคะ?”

“จริงสิ เมียผมคือใคร! คือนักออกแบบรถที่มีชื่อเสียง แต่รอบ รองชนะเลิศอาจจะลําบากสักหน่อย เมียจ๋า คุณคิดให้ดีนะ ถ้า อยากเข้าร่วมจริง ลูกจะ……..

“ฉันจะจัดการเวลาให้ดีค่ะ คุณวางใจเถอะ”

นรมนรู้ดีว่าเธอ ต้องการอะไร

เด็กมีความสำคัญกับเธอและบุริศร์ แต่การแข่งขันออกแบบ มีความสำคัญกับเธอมาก ความขัดแย้งนี้ เธอเพียงไม่หยุดที่จะ หาจุดสมดุล เธอเชื่อว่าจะหาได้
บริศ ทนไม่ได้ที่จะเห็นนรมนลำบาก เขาพูดน้ำเสียงอ่อนโยน “อันที่จริง แม้ว่าคุณจะไม่ใช่นักออกแบบ ผมก็สามารถทำให้คุณ และพวกลูกๆ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้นะ!”

“ฉันรู้ค่ะ คุณเป็นคนรับผิดชอบ คุณไม่ให้ฉันกับลูกต้องลำบาก อีกแน่ แต่บุริศร์คะ ฉันไม่อยากเป็นนกขมิ้นในกรงของคุณ เมื่อ วันหนึ่งถ้าต้องพูดเรื่องการเงินหรือทิศทางการเคลื่อนไหว ฉันก็ คงเป็นคนโง่ที่ได้เพียงหัวเราะฮาฮามองคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลัง พูดถึงอะไร ความรักบางทีตอนแรกอาจเป็นรักแรกพบ แต่ก็ ต้องการการวางแผนด้วย ฉันไม่อยากให้ระยะห่างของฉันกับคุณ ยิ่งอยู่ยิ่งไกล ฉันอยากก้าวไปพร้อมคุณ ก้าวข้ามเวลาไปพร้อม คุณ ฉันอยากให้เมื่อคุณพาฉันออกไป เพราะว่าฉันกับคุณคือกิ่ง ทองใบหยก เราคู่ควรกัน ไม่ใช่เพราะความสวยงาม เข้าใจฉัน ไหมคะ? บางทีฉันที่เป็นแบบนี้อาจจะไร้เหตุผล แต่นี่ก็เป็นความ ภาคภูมิใจของฉันด้วย

บุริศร์ฟังนรมนพูด พลางลูบศีรษะของเธอเบาๆ

“ผมเข้าใจแล้ว แค่อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยไป คุณอยากทํา อะไรก็ทําเถอะ ผมไม่ขัดหรอก”

“ขอบคุณนะคะ บุริศร์”

นรมนกอดบริศร์แน่น

เธอรู้ ว่าการที่บริศ อดทนกับเธอคือการแสดงความรักอย่าง นึ่ง เป็นเพราะความรักนั่นเองที่เขาจะปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอ ต้องการ ไม่เหมือนผู้ชายบางคน ที่ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงออกไปทํางาน

นรมนรู้สึกขอบคุณสําหรับความใจกว้างของบริศร์ และใน ขณะเดียวกันก็แอบบอกตัวเองว่า ต้องทำให้สำเร็จ และยังต้อง คลอดลูกอย่างปลอดภัย อย่างนี้จะไม่ทำให้บริศร์ที่ตามใจรัก และคอยปกป้องเธอต้องผิดหวัง

“คุณทานอะไรหน่อยไหม? โพนี่บอกว่าตอนนี้คุณจะหิวได้ง่าย ผมจะไปทำอาหารที่ย่อยง่ายให้คุณทานนะ”

บริศ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ เมื่อเห็นว่านรมนไม่ได้กินอะไร

เลยในขณะนอนหลับ

ตอนนี้เธอคนเดียวเหมือนสองคนกิน

ร่างกายของนรมนแย่กว่าคนอื่น ซึ่งทำให้บริศ เป็นกังวลอยู่ เสมอ

หลังจากเดือนตุลาคม นรมนสามารถทนต่อความยากลำบาก ของการตั้งครรภ์ได้จริงหรือ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ บุริศร์ลังเลเล็กน้อย และพูดว่า “นรมน ร่างกายคุณค่อนข้างอ่อนแอ ถ้าหากคุณฝืนตั้งครรภ์ ก็อย่าไปฝืน มันเลย คุณต้องพูดกับผมนะ ระหว่างคุณกับลูก ผมเป็นห่วง ร่างกายของคุณ เราไม่มีลูกก็ได้ แต่ห้ามเกิดอะไรขึ้นกับคุณ คิด จริงๆแล้ว เราก็มีลูกชายลูกสาวอย่างละคนแล้ว ถึงไม่มีเด็กคนนี้ พวกเราก็มีลูกชายลูกสาวครบครัน ถูกไหม? ดังนั้น…….

“ไม่มีดังนั้น แล้วก็จะไม่มีเหตุสุดวิสัยด้วย บุริศร์คะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันรู้ร่างกายตัวเอง ฉันจะดูแลร่างกายของฉันให้ดี ด้วย ฉันรู้ว่าคุณกังวลอะไร ไม่ต้องกังวลนะ ฉันยังคงรอการเดิน ทางรอบโลกกับคุณอยู่ในอนาคต คุณแค่นหัวใจฝากไว้ในท้อง ก็พอ ไม่มีอะไรหรอก”

นรมนจะไม่รู้ถึงความกังวลของบุรีศร์ได้อย่างไร?

แต่เมื่อชีวิตน้อยๆ นี้มาถึง เธอก็จะไม่ยอมแพ้ ครั้งที่แล้ว เพราะป้าโอ เธอเลยเสียคุณสมบัติในการเป็นแม่ ตอนนี้ลูกคนนี้ เป็นของขวัญจากพระเจ้าสำหรับเราสองสามีภรรยา เธอจะไม่ ยอมแพ้

เมื่อเห็นว่านรมนตั้งใจแน่วแน่ บุริศร์ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ “ผมจะลงไปทำอะไรให้คุณทานหน่อย”

“ค่ะ สามี ฉันอยากกินของเปรี้ยว คุณช่วยทำซานจาให้ฉันกิน หน่อยได้ไหม?”

นรมนต้องการกินของเปรี้ยวในช่วงสองสามวันมานี้ แต่มีเรื่อง เยอะแยะเหลือเกิน ไม่ว่างสักที เมื่อรู้ว่ากำลังตั้งครรภ์ ก็ทำตัว แอ๊บแบ๊วงอแงทันที

หัวใจของบุริศร์ละลายเมื่อเห็นท่าทางนรมนเช่นนี้

“โอเค ผมจะทำให้

เขายิ้ม และออกจากห้องไป

บนทางเดิน บุริศร์นึกถึงการแสดงออกของตัวเองต้อนรมนเมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นความสัมพันธ์ของเขากับนรมนไม่ใช่เหมือนดั่ง เช่นตอนนี้ เธอท้องก็ต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลคนเดียว

ตอนนั้นที่เธอท้องเธอจะรู้สึกตื่นเต้นดีใจเช่นเดียวกับตอนนี้

ไหม?

น่าเสียดายที่เธอเห็นสามีของเธอและเขมิกาพุงโตเข้ารับการ ตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลด้วยกัน

บริศ ยิ่งคิด ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เรื่อง

ตอนแรกทําไมเขาถึงล้ำค่าได้ขนาดนั้น? นั่งเย่อหยิ่งและเย็น ซา?

โชคดีที่พระเจ้าให้โอกาสเขาอีกครั้ง และเขาตัดสินใจที่จะ ชดเชยสิ่งที่เขาเป็นหนี้นรมนมาก่อน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ บุริศร์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและต่อ

สายหาผู้ช่วยที่บริษัท

“ภูผา เว้นแต่จะมีงานสำคัญที่กำหนดให้ผมต้องเซ็น ส่ง ออนไลน์หาผมโดยตรงนะ เรื่องอื่นคุณปล่อยให้ผู้จัดการแต่ละ แผนกทำก็โอเคแล้ว”

“โอเคประธาน”

บุริศร์วางสายเสร็จ เขาก็ไปทางฝั่งห้องครัว

นรมนมองไปยังท้องตัวเองอย่างคนเขลา ใบหน้าเผยรอยยิ้มสดใส
เธอจะเป็นแม่คนแล้ว!

ครั้งนี้ต่างจากห้าปีก่อน เธอได้รับการดูแลจากสามี มีลูกๆข้าง กาย จู่ๆก็รู้สึกว่าชีวิตของเธอสมบูรณ์

แต่นรมนก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าพวกเด็กๆ จะชอบ เด็กน้อยที่ยังไม่ออกมาลืมตาดูโลกคนนี้หรือไม่

เธอถอนหายใจ คิดไปถึงแบบร่างออกแบบที่ยังอยู่ที่บ้านทวี ทรัพย์ธาดา ตอนแรกคิดว่าจะไปเอา แต่เมื่อคิดถึงสุขภาพของตัว เองตอนนี้ นรมนจึงโทรหาธรรศ

“อาสามคะ แบบร่างออกแบบของหนูอยู่ในตู้ข้างเตียงในห้อง รบกวนส่งคนนํามาให้ที่นี่หน่อยนะคะ

ธรรศกำลังเข้างาน เมื่อได้ยินนรมนพูดเขาจึงรีบพูดมาหนึ่ง

ประโยค “กลับมาเอาด้วยตัวเอง หลานรัก ของสำคัญ ถูกคนอื่น

ส่งไปให้ก็ไม่ดี ถ้าไม่ได้อีกก็ให้บริศร์มาเอาไป เขามีกุญแจ

นรมนกล่าวอย่างเขินอาย “บุริศร์กำลังทำอาหารให้หนูอยู่ใน ครัวค่ะ”

“นี่กี่โมงแล้วยังไม่กินอะไรหรือ? กินข้าวเช้าหรือยัง”

ธรรศตรวจสอบเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว และเจ้าหน้าที่ฝ่าย

พลาธิการยืนรอข้างๆ

นรมนกัดริมฝีปากล่างของเธอ และพูดอย่างเกรงใจ “คือว่า อาสาม หนูมีเรื่องจะพูดกับอา
“พูดมา”

“ดูเหมือนว่า คือ เหมือนว่าหนูจะท้องค่ะ”

“อะไรนะ”

ธรรศยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างๆ เขาตกใจ

“หัวหน้าครับ คุณ…….

“เงียบก่อน!”

ธรรคบอกคนข้างเขาให้เงียบ ก่อนจะถามอย่างระมัดระวัง “นรมน ค่อยๆพูด เมื่อกี้เพิ่งพูดว่าอะไรนะ?”

นรมนรู้สึกเกรงใจอย่างมาก

“หนูท้องค่ะ”

“โอ้ อาเล็กรู้หรือยัง?

“ยังไม่ทันได้คุยกับอาเล็กเลยค่ะ เพิ่งวินิจฉัย หนูและบุริศร์รู้ แล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของนรมน ธรรศก็มีความสุขในทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดีดีดี! หนูรอนะอาจะเอาแบบร่างไปส่งเองกับมือ เลย! ตายละ ฉันจะได้เป็นคุณปู่สาม แล้ว”

เสียงหัวเราะอันอบอุ่นของธรรศ ทำให้นรมนมีความสุขมาก

หลังจากวางสาย เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้โทรศัพท์หาพ่อแม่ตระ กูลธนาศักดิ์ธนมาเป็นเวลานานแล้ว ทุกวันก็ช่างยุ่งเหลือเกิน อยู่แต่ในบ้านทวีทรัพย์ธาดา ไม่ได้ส่งข่าวให้แก่พ่อแม่ตระกูลธนา กดิ์ธน

นรมนรู้สึกว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่เหมาะสมเล็กน้อย เธอรีบหยิบ โทรศัพท์ออกมาและโทรหาพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน

ต่อสายเป็นเวลานาน แต่ทางนั้นไม่มีใครรับสาย

นรมนไม่ยอมแพ้ที่จะโทรหาพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนอีกครั้ง แต่ฝั่งโน้นก็มีเสียงปิดโทรศัพท์มาแทน

เกิดอะไรขึ้น?

ไม่มีคนรับ อาจจะเพราะไม่มีใครอยู่บ้าน แต่ทำไมต้องปิด เครื่อง?

นโมนเริ่มไม่สบายใจ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ