บทที่ 183 ทุกอย่างที่ผมทำเพื่อคุณทั้งนั้น

“เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ ป้าภาวนาให้นรมนกลับมาอย่าง ปลอดภัยจะดีที่สุด มิเช่นนั้น…”

คำพูดต่อไปบุริศร์ไม่พูด แต่ว่ากลับทำให้ป้าโอ ตกใจมาก

“เพราะอะไร? เธอแค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้นเอง! อีกอย่างห้าปีก่อนไม่ชอบเธอไม่ใช่หรือ? เธอเองที่มา ตามรังควานคุณ ผู้หญิงที่คุณชอบไม่ใช่เธอไม่ใช่ หรือ? ตอนนี้เธอก็แค่ศัลยกรรม และสวยกว่าเมื่อก่อน คุณก็ชอบเธอเข้าแล้ว? ความชอบแบบนี้ก็คือความคิด ตื้นๆ !

ป้าโอตะคอกแบบไม่พอใจ

บุริศร์หันหน้าไปมองเธอ พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ว่า:” ห้าปีก่อนฉันไม่เข้าใจในความรัก ฉันคิดว่าฉันไม่ รักเธอ แต่ว่าตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ลูกของฉัน ป้ารู้ มั้ยว่าฉันดีใจแค่ไหน? ตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตายอยู่ที่กอง ไฟ ป้ารู้มั้ยฉันเกือบตายตามเธอไปซะทีเดียวเลย? ความรักบางอย่าง อาจจะเป็นรักแรกพบ แต่ก็มีความ รักอีกอย่างนึง เรียกว่าค่อยเป็นค่อยไป และอยู่กันไป นานๆจะมีความผูกพันกันเอง หัวใจของฉันไม่ใช่เหล็ก ทุกค่ำคืนที่กลับมาดึกดื่น คือเธอเองที่คอยรอฉัน ตอน ที่ฉันเมา เธอดูแลฉันโดยที่ไม่หลับไม่นอน ฉันไม่รู้ว่า เริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เริ่มชอบเธอเดินตามฝีเท้าฉัน เริ่มชอบเธอและอยากเจอเธอ ขอแค่ได้เห็นเธอ ฉันก็รู้สึก ว่าสบายใจ และฉันก็รู้สึกว่าฉันมีชีวิตอยู่อย่างมีความ สุขดี”

“แต่ว่าไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนพาเธอจากไปแล้ว ฉันรู้ ว่าเรื่องนั้นมีพิรุธ แต่ว่าฉันตรวจสอบไม่พบ รู้สึกว่ามีคน รบกวนฉันตลอด แต่ว่าฉันกลับหาทิศทางไม่พบ ห้าปีที่ ผ่านมาหากไม่ใช่เพื่อหาผลสรุป ฉันอาจจะไม่อยู่ตั้ง นานแล้วก็ได้ แต่ว่าฉันคิดไม่ถึงเลย ทุกอย่างที่ก่อตั้ง ขึ้นมาถึงกับเป็นป้าเอง! หรือไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนก็ เกี่ยวข้องกับป้าใช่มั้ย? ห้าปีก่อนป้าดีต่อเธอขนาดนั้น ฉันคิดอยู่เสมอว่าป้าชอบเธอ แต่ว่าทำไมตอนนี้ถึงโหด เหี้ยมขนาดนี้? เพราะอะไร?

คำถามที่สงสัยของบุริศร์ทำให้ป้าโอแบกรับไม่

ไหว

“ทุกอย่างที่ฉันทำเพื่อคุณทั้งนั้น ห้าปีก่อนคุณไม่ ชอบเธอ แต่ว่าเธอกลับตามรังควานคุณ ฉันทำอะไรได้ เล่า? ฉันได้แต่ช่วยคุณกำจัดเธอ แต่ว่าเธอรักคุณมาก ถ้าหากแค่ให้เธอไปจากที่นี่ เธอต้องกลับมาตาม รังควานคุณอย่างแน่นอน! ส่วนตอนนั้นเขมิกาได้ตั้ง ครรภ์ลูกของบุริศร์ เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อสุดท้ายของ ตรินท์ เพื่อเลือดเนื้อคนนี้ ฉันจึงไม่สามารถให้ผู้หญิง นรมนคนนั้นครองที่นั่งคุณนายบ้านตระกูลโตเล็ก! ” คำพูดป้าโอทำให้บุริศร์เจ็บหน้าอกอย่างยิ่ง

ที่แท้นี่ถึงจะเป็นความจริง
ที่แท้เป็นเขาเองที่ทำร้ายนรมนกับลูกๆ!

บุริศร์หัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง

“นี่เป็นความรักที่ป้ามีต่อฉันกับตรินท์! แต่ว่าป้า ถือสิทธิ์อะไร? ป้าถือสิทธิ์ที่ว่าเป็นแม่นมของเรา ก็เลย มาตัดสินใจแทนเราได้ทุกอย่างงั้นเหรอ? ป้าเป็นแค่ แม่นม ป้าไม่ใช่มารดาของเรา! ต่อให้เป็นมารดาของ เราก็ไม่มาก้าวก่ายเรื่องของเราหรอก ป้าคิดว่าป้าเป็น ใคร? ”

บุริศร์ไม่อยากพูดจาทำร้ายจิตใจคนแบบนี้ แต่ว่า เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

ความคิดของป้าโอทำให้คนประหลาดใจเกินไป

แล้ว

อะไรคือหวังดีกับเขา และหวังดีกับตรินท์ เอาจริงๆ เธอเป็นใคร?

ป้าโอถูกคำพูดของบุริศร์ทำให้ตกใจจนสีหน้าขาว ซีดร่างกายก็ทรงตัวไม่อยู่

“คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? บุริศร์ ฉันจะบอกคุณ นะ หากไม่มีฉัน บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีคุณกับตรินท์เด็ด 11 “คุณอย่าเห็นตัวเองสำคัญให้มากนัก ตอนนี้ฉัน

ขาด!

ไม่มีเวลาพูดมากกับป้า พฤกษ์ เอาคนออกไปซะและ

จับตาดูให้ฉันดีๆ หากไม่ไหวแล้วละก็ส่งไปที่บ้าน

ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้คุณชายธรณีช่วยจับตาดูไว้ที่บ้านตระกูลโตเล็กใครเป็นคนของเธอ สืบออกมาให้ ฉันหมด! นอกจากนี้ จองตั๋วเครื่องบินไปที่อเมริกาให้ กับฉันด้วย ฉันต้องการบินไปที่อเมริกาเดี๋ยวนี้! ”

บุริศร์พูดจบอย่างเย็นชา หันหลังก็ออกไปเลย พฤกษ์เข้ามาควบคุมป้าโอเอาไว้อย่างเร่งด่วน

ป้าโอยังคงดิ้นรน

“คุณไปไม่ได้! คุณบ้าไปแล้วหรือ? ตอนนี้ ร่างกายของคุณเป็นแบบนี้แล้วนะ คุณไปที่อเมริกาได้ ไง? ต่อให้คุณไปแล้วก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สะอาด แล้ว คุณเอาผู้หญิงที่ไม่สะอาดทำไม?

“ปั้ง” เสียงดังนึงครั้ง หมัดของบุริศร์เฉี่ยวไปที่ข้าง หูของป้าโอโดยตรง ชกต่อยไปที่กำแพงข้างหลังของ เธอ เลือดสดๆซึมออกมาจากนิ้วมือของเขา

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:”ต่อให้เธอดูแย่แค่ไหน ก็ตาม ก็สะอาดกว่าป้าก็แล้วกัน! ” “คุณต้องเสียใจแน่! คุณทำกับฉันแบบนี้คุณต้อง

เสียใจอย่างแน่นอน!

ป้าโอดิ้นรนอยู่ แต่ก็ยังถูกพฤกษ์พาออกไปจนได้

บุริศร์ไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เปลี่ยน เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ และกลับไปที่อเมริกาอย่างเด้งด่วน ปรับเวลาไม่ได้ บุริศร์ได้แต่ให้พฤกษ์นำข่าวทุก อย่างไปบอกกับธรณี หวังให้ธรณีช่วยเหลือ
เจตต์ได้ยินว่าบุริศร์ไปที่อเมริกาเรียบร้อยแล้ว เดิมทีกะจะไปด้วยกัน แต่บ้านพักคนชราทางโน้นส่ง ข่าวมาอย่างกะทันหันว่า แม่ของเขาฆ่าตัวตายไป แล้ว!

เขารีบไปที่บ้านพักคนชราอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

ตอนที่บุริศร์กลับไปที่อเมริกา ร่างกายใช้แรงมาก เกินไป แต่ว่าเขาไม่กล้าเสียเวลา และเสียเวลาไม่ได้ ด้วยวิ่งไปที่Fallen heavenอย่างเร่งรีบ น่าเสียดาย สุดท้ายเขาก็สายไปแล้วหนึ่งก้าว

“ขอโทษนะครับคุณผู้ชาย การประมูลของเราจบ สิ้นไปเรียบร้อยแล้วครับ”

หลังจากถูกบอกผลสรุปให้ทราบแบบนี้ บุริศร์ เกือบบ้าไปเลยทีเดียว

“ใครซื้อนรมนไป? ผู้หญิงคนนี้นี่เอง ! บอกฉันมาที ใครซื้อเธอไปแล้ว เอาเงินเท่าไหร่ฉันก็จะให้”

บุริศร์หยิบมือถือออกมาเหมือนกับบ้าไปแล้ว และ ปรับรูปถ่ายของนรมนออกมา

จอร์จมองดูรูปถ่ายใบนี้ ประหลาดใจอยู่แป๊บนึง เพียงแต่ว่าปกปิดไว้อย่างรวดเร็ว

อยู่ที่อเมริกา เขาไม่กล้าบาดหมางกับรเมศหรอก

“ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้ชาย ที่นี่เราไม่มีผู้หญิง คนนี้ ต่อให้มีก็ตาม เราก็เปิดเผยความลับของลูกค้าไม่ ได้ เชิญคุณกลับไปเถอะครับ”
“ได้โปรดคุณบอกฉันได้มั้ย? เอาเงินเท่าไหร่ผมก็ จะให้คุณ!

ที่นี่ไม่ใช่เมืองชลธี บุริศร์เอาเงินของตัวเอง ทั้งหมดในตัวให้กับจอร์จ

เห็นเงินมากมายก่ายกองขนาดนี้ จอร์จย่อมหวั่น ไหวอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่กล้าบาดหมางกับรเมศ เพียงแค่มองดูซ้ายขวาแล้วพูดว่า “คนที่ซื้อผู้หญิงคนนี้ ไปเป็นคนรวยแอฟริกาบ่อน้ำมัน รายละเอียดผมก็ไม่

ทราบแล้ว”

“แอฟริกา?

บุริศร์รู้สึกว่ามึนๆงงๆ

เป็นแอฟริกาได้ยังไง?

ถ้าหากนรมนถูกพาไปที่แอฟริกาจริงๆ เขาควร

ตามหายังไง?

การเดินทางที่ติดต่อกันในหลายวันและการบินใน ระดับที่รุนแรง ในที่สุดทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป แล้ว หน้ามืดปุบเป็นลมหมดสติไปโดยตรง

พยาบาลพบเห็นบุริศร์ พาเขากลับไปที่โรง

พยาบาล

ส่วนอีกฝั่ง รเมศปิดบังทุกคนและใส่หน้ากากไป ที่Fallen heavenอยู่ในสถานที่การประมูลใช้เงินหนึ่ง ร้อยล้านซื้อตัวนรมนไว้
ตอนที่นรมนรู้ว่าเป็นรเมศ วางใจสุดๆ การเดินทาง ด้วยรถยนต์และเรือมาทั้งวันและบาดแผลในตัวทำให้ เธอทนไม่ไหวจนสลบไปทีเดียว

รเมศพาเธอออกไป พาไปในที่ที่ไม่มีใครรู้และ ซ่อนเธอเอาไว้

ขณะที่นรมนตื่นขึ้นมา ถึงพบว่าตัวเองตกอยู่ในสิ่ง แวดล้อมที่แปลกหน้า เธออยากเปิดผ้าห่มออกมาและ ลงจากเตียง กลับพบว่ามือและขาของตัวเองถูกมัดไว้ที่ เตียง ขยับตัวไม่ได้

เกิดอะไรขึ้น?

นรมนตกใจแบบงงๆ

ความทรงจำของเธอขาดหายไปบางช่วง ปวดหัว อยู่ตั้งนานสองนานถึงจะปะติดปะต่อกัน

เธอจำได้ว่าตัวเองถูกคนเฆี่ยนตี เป็นรเมศที่พบ เจอเธอและช่วยเหลือเธอ รวมทั้งในงานประมูลวันที่

สองซื้อเธอไว้

เพียงแต่ว่าทำไมรเมศถึงทำแบบนี้กับเธอหล่ะ?

เขาสุภาพบุรุษขนาดนั้น และแสนดีขนาดนั้น ทำไมถึงหมัดเธอไว้ที่เตียงหล่ะ?

ไม่นะ!

ต้องเกิดปัญหาอย่างแน่นอน!

ลำคอของนรมนร้อนระอุ ยิ่งไปกว่านั้นแหบแห้งอย่างรุนแรง เธออยากตะโกนออกมากลับตะโกน ไม่ ออก เปียกชิ้นไปทั้งตัว ทรมานยิ่งนัก

ในที่สุดข้างนอกมีเสียงฝีเท้าดังออกมา

นรมนรีบหลับตาและแกล้งว่ายังหลับไม่ตื่น

ประตูถูกคนเปิดออกมาแบบเบาๆ เสียงฝีเท้าที่คุ้น เคยทำให้ความสงสัยใจใจของนรมนเพิ่มมากขึ้น

นี่เป็นเสียงฝีเท้าของรเมศชัดๆ

ห้าปีมานี้เธอคุ้นเคยจนไม่รู้จะคุ้นเคยยังไงแล้ว

แต่ว่าเพราะอะไรหล่ะ?

นรมนไม่อาจรู้ยังคงหลับตาไว้แน่นๆ

รเมศมาถึงตรงหน้านรมน นั่งอยู่ข้างเตียงเบาๆ มองดูหน้าตาที่หลับสนิทของนรมน ถอนหายใจแล้ว พูดว่า:”ยังไม่ตื่นอีกเหรอ? ดูท่าตลอดการเดินทาง ลำบากลำบนมาเกินไปเสียแล้ว เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะ

ไม่ให้เธอลำบากอีกแล้ว”

ที่โครงหน้าของเธอ

นรมนลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน สิ่งที่เห็นก็คือ นัยน์ตาคู่นั้นที่มีความรักอันลึกซึ้งของรเมศ

เธออึ้งอย่างกะทันหัน

เป็นเขาจริงๆด้วย?

LEGO LEGO มือของเขาจับแก้มของนรมนอย่างเบาๆ ลูบไล้อยู่
รเมศกลับไม่ตกใจ ยิ้มแย้มอ่อนโยนเป็นพิเศษ

“ตื่นแล้วหรือ? รู้สึกหิวบ้างแล้วใช่มั้ยหล่ะ? คุณ หมอพูดแล้วว่า คุณยังดื่มน้ำไม่ได้ ทำได้แค่ชุ่มปากชุ่ม คอหน่อยเท่านั้น ฉันได้เอาน้ำที่ดีที่สุดมาให้แล้ว และ นำไม้สำลีมาอีกด้วย เด็กดี อดทนหน่อยนะ สักพักก็ ดีแล้ว”

รเมศพูดอยู่ ใช้ไม้สำลีชุปน้ำด้วยท่าทางที่อ่อน โยน จากนั้นมาส์กไว้บนริมฝีปากของนรมนอย่าง เบามือ

เธอรู้สึกว่าริมฝีปากที่แห้งเหี่ยวของตัวเองมีความ ชุ่มชื้นเพิ่มขึ้นมาก และทำให้เธอสดชื่นมากขึ้นอีกด้วย แต่ว่าสภาพที่ถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้ทำให้เธอไม่สบาย

เอามากๆ

“รเมศ คุณมัดฉันไว้ทำไม? ”

นรมนถามอย่างลำคอแหบแห้ง

รเมศกลับยิ้มแย้มพูดว่า:”คุณสบายใจได้เลย ฉัน ใช้ไหมที่ดีที่สุดในโลกมัดคุณไว้ ไม่ทำให้คุณได้รับ บาดเจ็บอย่างเด็ดขาด ที่ตัวคุณมีบาดแผลเยอะมาก คุณหมอพูดว่าคุณต้องการพักฟื้นอย่างสงบๆ ฉันกลัว ว่าเวลาที่ฉันลงยาให้กับคุณคุณจะเจ็บเกินไป เพราะ ฉะนั้นจึงไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ รอให้คุณดีขึ้นบ้างแล้ว ฉัน

ย่อมปล่อยคุณเอง”

สายตาของเขาอ่อนโยนขนาดนั้น เหมือนกับนรมนเป็นผู้หญิงที่เขารักที่สุด

นรมนกลับดิ้นรน

“คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ รเมศ ฉันรู้คุณ ช่วยฉันอีกแล้ว ฉันติดค้างคุณอีกครั้ง บุญคุณที่ใหญ่ หลวงครั้งนี้กลับไปฉันต้องตอบแทนคุณแน่ แต่ว่าตอน นี้ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้จริงๆ บุริศร์ยังไม่รู้ว่าฉันถูกขายมาที่นี่ อาจจะร้อนใจจนบ้าไปแล้วก็ได้ ที่สำคัญตอนนี้ลูกขาย ของฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ฉันต้องกลับประเทศ ฉันต้อง กลับเมืองชลธี! รเมศ คุณให้ฉันกลับไปได้ไหม? %3D

นรมนคำก็บุริศร์สองคำก็บุริศร์ และคำก็กานต์สอง คำก็กานต์ นัยน์ตาของรเมศเข้มขรึมเล็กน้อย

“เด็กดี ตอนนี้คุณต้องการพักฟื้นร่างกายอย่าง สงบๆ ทุกอย่างรอให้ร่างกายคุณดีขึ้นก่อนแล้วค่อยว่า

กัน”

“รเมศ ตอนนี้กานต์มีอันตราย ไม่รู้ว่าเป็นตายร้าย ดียังไง ฉันจะกลับไป! คุณปล่อยฉันนะ!

นรมนอยู่ไม่ไหวแล้ว

ความคิดของเธอทั้งหมดล้วนอยู่ที่ตัวบุริศร์และ ถ้าหากบุริศร์รู้ว่าเธอหายไป ไม่รู้ว่าจะร้อนใจแค่

กานต์

ไหน

กานต์ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ตอนนี้เธอก็เกิดเรื่องขึ้นมา

อีก บุริศร์ตัวคนเดียวต้องเผชิญยังไง?
หน้าตาที่ร้อนใจของนรมนกระตุ้นต่อรเมศเป็น อย่างมาก

เขาขว้างปาถ้วยชามไปที่พื้น เสียงที่สุดใสดังออก

มา

“บุริศร์ บุริศร์! ตอนนี้หัวสมองของคุณมีแค่บุริศร์ ผู้ชายคนนี้คนเดียวใช่ไหม? นรมน คุณต้องเข้าใจสิ ห้าปีก่อนฉันเป็นคนที่ช่วยเหลือคุณออกจากไฟไหม้ ครั้งนั้นเองนะ ให้ชีวิตกับคุณหนึ่งชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นให้ คุณกำเนิดเด็กเวรสองคนนั้นออกมาอีกด้วย ห้าปีที่ผ่าน มานี้ฉันทำกับพวกเขายังไงคุณยังไม่เข้าใจอีกใช่ ไหม? ตอนนี้ฉันอีกแล้วที่ช่วยคุณออกมาจากขุมนรก ทำไมในใจคุณและในสายตาคุณมีแค่บุริศร์เท่านั้น? คุณเอาฉันไว้ที่ไหนกันแน่? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ