แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 628 พวกคุณตระกูลโตเล็กนี่ใช้ได้เลยนะ



บทที่ 628 พวกคุณตระกูลโตเล็กนี่ใช้ได้เลยนะ

“บุริศร์ คุณจะทําอะไร? ” ”

คุณนายตระกูลโตเล็กทำตัวไม่ถูก

บุริศร์พูดอย่างเย็นชา “เอาคุณนายไปดูแลในห้องให้ดี ถ้าฉัน ไม่อนุญาต ก็ห้ามปล่อยเธอออกมา ถ้าเกิดพวกคุณยังอยาก ทำงานอยู่ที่ตระกูลโตเล็กล่ะก็

พูดจบ เขาก็กวาดตามองรอบๆ ด้วยความเย็นชา แววตานั้น ทำให้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวเหน็บ

“คุณนาย เชิญ!

คุณนายตระกูลโตเล็กคิดวิธีที่ใช้กับนรมนไม่ถึงเลยว่าตอนนี้

จะมีอยู่บนตัวเธอ

“พวกคุณกล้าเหรอ!

คุณนายตระกูลโตเล็กรับเรื่องจริงไม่ได้

บุริศร์ไม่พูดอะไร แต่ว่าลูกน้องรู้ถึงวิธีที่เด็ดขาดของบุริศร์แล้ว เลยบังคับคุณนายตระกูลโตเล็กเข้าไปดูแลในห้อง

“บุริศร์ คุณร้ายมากเลยนะ! ไม่ใช่ลูกของตัวเอง เลยมาทำ แบบนั้นกับฉัน! คุณพี่ ตอนนี้ คุณมองเห็นด้านบนแล้วใช่ไหม? นี่เป็นลูกชายที่ฉันเลี้ยงมาอย่างเหน็ดเหนื่อย ลูกชายตัวดี! ”

คุณนายตระกูลโตเล็กตะโกนร้องในห้อง
“ประธานบริศร์ คุณดูสิ……

พฤกษ์กลัวว่ามันจะไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของบุริศร์ เลยถามด้วย ความสําบากใจ

บริศ กลับพูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องสนใจเธอ ฉันต้องรู้ว่าช่วง นี้ที่ฉันไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้นอย่างละเอียด โดยเฉพาะเรื่องที่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับนรมนน่ะ ถ้ารู้ความจริงทั้งหมดแล้วมาบ อกฉันด้วย ยิ่งละเอียดยิ่งดี”

“ได้ ฉันจะไปทำเอง

ในใจของพฤกษ์นั้นสงบไม่ได้

ทำไมเขาคิดไม่ออกว่าตอนที่ทั้งหมดกำลังจะผ่านไป เกิดเรื่อง กับนรมนที่บ้านใหญ่ของตระกูลโตเล็ก แต่สิ่งที่ทำให้คนคิดไม่ถึง ก็คือคนที่ลงมือกับนรมนคือคุณนายตระกูลโตเล็ก

ในตอนนั้นเอง ธรรศพาธรณีมาด้วย

ธรรคเดินเข้ามาก็ต่อยบริศร์ทันที

บุริศร์หลบได้แท้ๆ แต่ว่ากลับไม่หลบ ปล่อยให้ธรรคต่อยหน้า ตัวเองเข้าเต็มๆ

จมูกมันเจ็บมาก มากเสียคนมีน้ำไหลออกมาจากจมูก

“ประธานบริศร์! ”

พฤกษ์รีบส่งกระดาษให้บุริศร์ ก่อนจะปิดจมูกของเขา
“คุณชายธรรศ มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกันเถอะ คุณทำอะไรกัน เนี่ย? ”

ทำอะไร? พวกคุณตระกูลโตเล็กนี่ดีจริงๆ เลยนะ! กล้ามา ทำให้แม่ฉันตาย! คุณนายของพวกคุณอยู่ไหน? ”

ธรรศ โกรธจนหน้าแดง

เขาอยู่ภายนอกมาห้าปี พยายามอดทนและหวังว่าจะได้กลับ ไปเจอแม่เร็วๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอศพของแม่แทน

ได้ยินลูกน้องพูด ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กบังคับให้คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาต้องตาย เมื่อได้ฟังแบบนี้ ธรรศก็โกรธเป็นอย่าง มาก เลยตรงมาหาธรณีทันที

บุริศร์ผลักพฤกษ์ พลางมองธรรศแล้วพูดขึ้น “ฉันเองก็เพิ่งจะรู้ เรื่องนี้ ที่คุณรู้ ฉันก็เหมือนกับคุณ เพิ่งจะกลับมาเหมือนกัน คุณ เสียแม่ไป ฉันเสียภรรยาไป ตอนนี้ไม่รู้ว่านรมนไปอยู่ที่ไหน ไม่ใช่ว่าฉันอยากแก้ตัวอะไรแทนแม่ ฉันเพียงแค่คิดว่าควรไปหา นรมน ให้เจอก่อนหรือเปล่า”

“นรมนหายไปงั้นเหรอ? ทำไม? ไอ้ยายแก่ของพวกคุณทำ อะไรเธอหรือเปล่า? บุริศร์ แม่บ้านบอกแล้วว่าแม่ฆ่าตัวตาย เพื่อตอบแทนให้กับตระกูลโตเล็ก และเพื่อให้นรมนไม่โดนรังแก ในตระกูลโตเล็ก จะได้มีชีวิตดีๆ แม่ฉันมาตายแบบนี้ แล้วคุณ บอกฉันว่านรนหายไป คุณกำลังจะหมายความว่าการตายของ แม่ฉันไม่มีความหมายอะไรงั้นเหรอ?”

ธรรคสั่นไปทั้งตัว
บริศ พูดอย่างเจ็บปวด “ใครก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ฉันยิ่งไม่อยากเลยล่ะ พูดได้เพียงว่าการตายของตนท์ ทำให้ พวกเราทั้งสองครอบครัวเสียใจเป็นอย่างมาก

“ก็ทําอะไรนรมนไม่ได้อยู่ดี เธอเป็นถึงคุณหญิงอย่าวถูกต้อง ของพวกคุณตระกูลโตเล็ก! บุริศร์ฉันบอกคุณให้นะ นรมนไม่ เป็นไรก็ดี แต่ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ฉันกับคุณไม่จบกันแน่”

ตอนที่ธรรศพูดนั้น เมื่อลูกน้องที่กรอกยาให้นรมนได้ยินว่าบุรี ศร์กลับมา แล้วก็ได้ยินว่าคุณนายตระกูลโตเล็กถูกควบคุมเข้า แล้ว เลยรีบวิ่งเข้ามาสำนึกผิดกับบุริศร์

เขาไม่รู้ว่าธรรศกับธรณีก็อยู่ด้วย เลยวิ่งมาที่ด้านหน้าของบริ ศร์ แล้วคุกเข่าลงทันควัน

“ประธานบริศร์ ฉันถูกคุณนายบังคับ ฉันมีคนต้องดูแลอีกมาก

เลยไม่มีทางเลือก!!

บุริศร์มองเขา พลางพูดอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น? ”

“หลังจากที่คุณนายรู้ว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาฆ่าตัวตาย ก็ สัญญาว่าจะปล่อยคุณนายไป แต่กลัวว่าคุณนายจะพูดอะไรออก ไป แล้วทำให้ชื่อเสียงตระกูลโตเล็กเสียหาย เลยให้ฉันกรอกยา ทําให้เป็นใบ้!

“คุณว่าไงนะ? ”

บุรีศร์กับธรรศลงมือพร้อมกัน ต่างกระชากคอเสื้อของลูกน้อง

ขึ้นมา
ลูกน้องแทบตาย แต่กลับไม่กล้าดึงดันอะไร พลางพูดขึ้น “ฉัน ถูกบังคับ ประธานบริศร์ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ พวกเราทั้งครอบครัว ก็ตายกันหมด”

“คุณกล้ากรอกยาใส่ลูกของตระกูลทวีทรัพย์ธาดางั้นเหรอ? คุณอยากตายหรือไง? ”

ธรรคเตะลูกน้องกระเด็น

บุริศร์กลับปล่อยมือออก

ยาที่ทำให้เป็นใบ้?

นรมนเป็นใบ้แล้วเหรอ?

จู่ๆ เขาก็คิดถึงตอนที่นรมนอยู่บนรถของนภดลได้

เธอหันออกไปมองด้านนอกหน้าต่าง ไม่มองเขาเลยแม้แต่

น้อย

ตอนนั้นเขาคิดว่าเป็นฉัตรยา ตอนนี้มาคิดดู เธอกลัวว่าตัวเอง

จะผิดหวัง ผิดหวังจนไม่มองมาทางเขาเลยเหรอ? เสียงที่น่าฟังขนาดนั้นของเธอไม่มีแล้วงั้นเหรอ?

ไม่!

จะเป็นไปได้อย่างไร?

ไม่มีทางเป็นไปได้

บุริศร์ยืนไม่อยู่แล้ว เขาเซล้มลงไปโดนเก้าอี้ หน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ธรณีมองบุริศ ด้วยความโกรธพลางพูดขึ้น “พวกเราจะให้ คุณนายตระกูลโตเล็กชดใช้ด้วยชีวิต”

บุริศร์ไม่ได้พูดอะไร

เขาเองก็อยากให้คุณนายตระกูลโตเล็กชดใช้ แต่ว่าบางเรื่อง เขาก็ทำไม่ได้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขาก็ยังเป็นลูกชายของ คุณนายตระกูลโตเล็ก

“ทำไม? คุณไม่ยินดีเหรอ?

ธรรคเห็นว่าบุริศร์ไม่พูดอะไร เลยรีบหันมา ก่อนจะถามด้วย ความโหดร้าย

บริศ เจ็บใจจนหายใจไม่ออก นรมนเจอเรื่องน่ากลัวอะไรมากมายภายในเวลาสั้นๆ

เธอแบกรับเอาไว้คนเดียวได้อย่างไร?

เมื่อได้เห็นท่าทีของธรณีกับธรรศ เขาก็พูดเสียงเบา “ฉันไม่ สามารถเอาเธอให้พวกคุณในตระกูลโตเล็กได้ พรุ่งนี้ฉันจะให้ เธอไปเคารพหลุมศพของพ่อฉันของตระกูลโตเล็ก ถือว่าเป็นการ ลงโทษเธออย่างหนึ่งก็แล้วกัน”

“อะไรนะ? แค่นี้เองเหรอ? บุริศร์ นรมนเป็นภรรยาคุณเลย นะ! เพื่อคุณ เธอต้องน้อยอกน้อยใจขนาดไหน ได้รับอะไรเลว ร้ายมากมายขนาดไหน คุณลงโทษแม่คุณแค่นี้ก็จบแล้วเหรอ? ” ธรณีไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง ถ้าเกิดไม่ใช่ว่าขามีปัญหาทั้งสองข้างอยู่ เขาคงจะเข้าไปต่อยจริงๆ

ธรรศกลับพูดคําที่บริศ คิดไม่ถึงออกมา

เขาดึงธรณีมา พลางพูดอย่างเย็นชา “บัญชีนี้พวกเราตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาจะคิดกับพวกคุณตระกูล โตเล็กเอง แต่ที่สำคัญคือ หานรมน ให้เจอ ลูกของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ถ้าถูกพวกคุณ ทำร้าย แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะไปรับบาดเจ็บด้านนอกไม่ได้อีก

เมื่อพูดจบ เขาก็บังคับให้ธรณีออกไป

บริศ เองก็เย็นชา เหมือนตกเข้าไปในถังน้ำแข็ง

คนที่เขารักมากที่สุดถูกคนที่ใกล้ชิดเขามากที่สุดทำร้าย แต่ เขากลับไม่อยู่ข้างเธอ ตอนนั้นเธอกลัวขนาดไหน แล้วไม่ได้รับ การช่วยเหลือขนาดไหน

เมื่อพฤกษ์เห็นบุริศร์เป็นแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ประธาน

บุริศร์ คุณพอไหวไหม? ”

“ไม่ค่อยไหวเท่าไหร่ ฉันคิดว่าใจของฉันมันแตกสบายหมด แล้ว แต่ว่าธรรศก็พูดถูก ต้องหานรมน ให้เจอก่อน มีข่าวจาก นภดลไหมนะ? ”

“มี นภดลกลับไปที่ของดร.ฐานทัตแล้ว คุณหมอมิลินก็ไปด้วย บอกว่าจะรักษาคุณหนูฉัตรยา แต่ว่าคุณนายกับกิจจานั้นลงกลาง ทาง มิลินบอกว่าไม่รู้ว่าพวกเขาไปไหนแล้ว

พฤกษ์เอาข่าวล่าสุดบอกกับบุริศร์
มือของบริศ อยู่บนที่วางแขนของเก้าอี้ เล็บกลับจิกเอาไว้แต่ ไม่รู้ตัว

“ลงรถที่ไหน? ตรวจกล้องวงจรปิดแถวๆ นั้น ไม่ว่าจะต้องทำ อย่างไร ต้องจ่ายแค่ไหน ก็ต้องหาพวกเขาให้เจอ

“ได้ ฉันจะไปทํา”

พฤกษ์ไปแล้ว

ห้องรับแขกไม่มีใครกล้าหายใจเสียงดังเลยด้วยซ้ำ

บริศร์คิดว่าทุกคนจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แล้ว

ห้าปีก่อน เขาไม่ได้ปกป้องนรมน ให้เธอต้องมาลำบากยาก เข็ญ เกือบจะทำให้ลูกทั้งสองคนเสียด้วยซ้ำ หลังจากนั้นห้าปี เขาไม่สามารถปกป้องนรมนให้ดีได้ ทำให้เธอถูกคุณนายตระกูล โตเล็กทําร้ายแบบนี้

เขาเป็นสามีแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร?

การโทษตัวเอง ความรู้สึกผิด มันอยู่ล้อมรอบบริศร์ มันแทบจะ ปกคลุมเขาไปหมดเลย

“ฉันอยากจะรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น! ทุกอย่าง!

บุริศร์พูดอย่างเย็นชา น้ำเสียงน่าตกใจไม่น้อย ตอนนี้ทุกคนรู้การกระทำที่โหดร้ายของบุริศร์ เลยรีบบอกทุก อย่างกับบุริศร์

หลังจากที่รู้ว่านรมนถูกคุณนายตระกูลโตเล็กราดน้ำร้อนใส่แล้วยังใช้น้ำเย็นราดจนอีกฝ่ายตื่น มือของบุรีศกุมเอาไว้แน่น จนเห็นเส้นเลือดขึ้น

หลังจากที่ทุกคนพูดจบก็ระวังกันหมด

บริศ เงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น “กมลไปที่ไหน?

“ถูกกิมจิพาไปแล้ว ตอนนี้ป้าหวานเป็นคนดูแลคุณหนูกมล” มีคนพูดแทนป้าหวาน

บุริศร์พยักหน้า พลางพูดขึ้น ให้ป้าหวานมาเป็นคนดูแลบ้าน ใหญ่ของตระกูลโตเล็ก หลังจากนั้นให้ป้าหวานเป็นคนจัดการทุก อย่าง จากนั้นก็รีบหากิมจิให้เจอ

“ประธานบริศร์ กิมจิอยู่ที่โรงพยาบาลทหาร

มีลูกน้องพูดที่อยู่ของกิมจิขึ้นมา

บุริศร์รีบลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปสองก้าว พลางพูดขึ้น “คุณนาย ชอบดื่มชา ต้มน้ำเสร็จ ให้คุณนายอาบน้ำให้ดี

แม่บ้านอึ้งไป จากนั้นก็ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร

ป้าหวานเข้าใจในทันที

“ได้ เดี๋ยวฉันจะไปจัดการเอง ประธานบริศร์”

“เก็บกวาดห้องของคุณหนูกมลให้ดี ฉันจะไปรับกมลกลับมา

เมื่อบริศ พูดจบก็เดินออกไปด้านนอก

พฤกษ์ส่งข้อความไปหาเขา บอกว่าธิดาเพราะว่าดูแลนรมนเลยถูกคุณนายตระกูลโตเล็กส่งชื่อไปให้สถานีตำรวจในการเป็น

โจร

บริศร์ให้เขาพาธิดาออกมา

เขาขึ้นรถไปคนเดียว จากนั้นก็ล็อกประตู แล้วก็ซบลงบนพวง มาลัย เพราะปวดใจจนหายใจแทบไม่ออก

เขาเพิ่งจะหายไปสองวัน ทำไมมันเปลี่ยนเป็นแบบนี้นะ?

รู้อยู่ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กไม่ชอบนรมน เขากลับคิดไม่ ถึงว่าคุณนายตระกูลโตเล็กจะทำกับนรมนได้โหดร้ายขนาดนี้

บุริศร์คิดว่าหายใจแทบไม่ออก อากาศเบาบางมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาหายใจแทบไม่ออก

นรมน คุณอยู่ที่ไหนกันแน่?

ทำไมตอนที่ผ่านไปต่อหน้าเขา ไม่มองเขาเลย และไม่บอกเขา ด้วย? หรือว่าจะผิดหวังกับเขาจริงๆ ?

นรมน ในวันนี้ให้อภัยเขาไม่ได้ เมื่อกลับมาที่ตระกูลโตเล็ก จะ

กลับมาสู่อ้อมกอดเขาไหม?

บุริศร์ไม่รู้ เขาแค่หวังว่าจะเอากมลกับกานต์กลับมาได้ และ หวังว่าลูกทั้งสองคนจะโน้มน้าวนรมน ให้เธอกลับมาได้

ในตอนนั้นเอง พฤกษ์เอาข่าวของกานต์มาบอก ทำให้บริศร์ นั้นทำตัวไม่ถูก


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ