บทที่ 221 เขาไปยั่วโมโหตอนไหน
ดูเหมือนพระอาทิตย์จะเขินอายฉากตรงหน้า
หลบหลังก่อนเมฆไปอย่างช้าๆ ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ ในอ้อมกอดจึงไม่มีใครได้สังเกต จนเมื่อเสียงเด็กน้อย ดังขึ้น
“แด๊ดดี้ หม่าม้ ทั้งสองคนกำลังจูบกันหรือคะ ? กมลก็อยากจูบด้วย ! ”
ไม่รู้ว่ากมลกลับมาตอนไหน นรมนกับบุริศร์ต่าง ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นฉับพลัน
ส่วนมือของบุริศร์ยังคงอยู่บนเสื้อของนรมน เมื่อ ได้ยินเสียงของลูกสาวก็รีบดึงกลับมาทันที
นรมนเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต กระโดดลงจากตัก ของบริศ์อย่างรวดเร็ว
“กมล ลูกกลับมาได้อย่างไรคะ ?”
นรมนรู้สึกว่าใบหน้าของตนเองร้อนผ่าว ไฟแทบ จะลุกขึ้น
ไม่รู้ว่าลูกสาวเห็นอะไรบ้าง ช่างหน้าอายจริงๆ
บุริศร์ก็ทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย โดนลูกสาวของ ตนเองเห็นเข้า ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีจริงๆ เขาตกใจจน แทบจะกลายเป็นขันที
กมลกระพริบดวงตากลมโต กล่าวด้วยความไร้เดียงสาสุดๆ : “พี่กิจจาเข้าห้องน้ำ หนูเลยออกมาตา
มหาแด๊ดดี้กับหม่าม้าไปเล่นด้วยกัน ว่าแต่เมื่อกี้ทั้งสองคน ทำอะไรกันคะ ? กำลังจูบกันอยู่หรือ ? หนูก็อยากจูบ ด้วย ! ”
พูดจบ กมลจะปีนขึ้นมาบนตัวของบุริศร์ ตอนนี้บุริศร์กระอักกระอ่วนแทบแย่
ไฟที่ถูกปลุกโดยนรมนยังไม่ทันดับลง หากโดน ลูกสาวเห็นเข้า จะอธิบายอย่างไร
“กมล แด๊ดดี้ติดธุระนิดหน่อย และอยากไปเข้า ห้องน้ำ ให้หม่ามี้เล่นเป็นเพื่อนหนูก่อนดีไหม ?”
ประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดที่สง่างาม เมื่อ เผชิญหน้ากับลูกสาวอายุสี่ขวบคิดไม่ถึงว่าต้องการจะ หลบหนี
ทั้งๆที่มีท่าทางน่าหัวเราะ แต่นรมนกลับหัวเราะ ไม่ออก เพราะเธอก็ทำตัวไม่ถูกเช่นเดียวกัน
กมลกลับดูเหมือนจะชอบบุริศร์มาก รีบคว้ามือ ของเขาเอาไว้ทันที : “แด๊ดดี้ หนูไปห้องน้ำด้วย”
“ไม่ได้”
บุริศร์ตกใจ
“ทำไมไม่ได้ ? แด๊ดดี้ไม่ชอบกมลหรือคะ ? ”
ดูเหมือนกมลกำลังจะร้องไห้
บุริศร์รีบพูดปลอบโยนเธอ :
“ไม่ใช่ครับลูก กมลเป็นเด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงเข้าห้องน้ำกับเด็กผู้ชายไม่ได้ เข้าใจไหมครับ ?”
“แล้วทำไมหม่ามี้ถึงเข้าห้องน้ำกับแด๊ดดี้ได้ล่ะ
คะ ? ”
คำพูดของกมลทำให้นรมนแทบจะเอาหน้ามุดดิน อีกครั้ง
เธอไปเข้าห้องน้ำกับบุริศร์ตอนไหน ?
บุริศร์กลับหน้าแดงเล็กน้อย แม้จะเป็นคนหน้า ด้านก็ตาม เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกสาว มองเห็นดวงตากลมโต ที่ใสซื่อของเธอ เขาก็ไม่สามารถอธิบายได้
“แด๊ดดี้กับหม่ามไม่เหมือนกัน”
ไม่เหมือนกันอย่างไรคะ ? พวกเราไม่ใช่คนใน ครอบครัวหรือไง ?”
กมลเพื่อนตัวน้อยพยายามตั้งคำถามอย่างใจจด
ใจจ่อ ถามจนถึงที่สุด
บุริศร์หันไปมองนรมนเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ นรมนทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น หันหน้าหนีไปทางอื่น ทันที
ตลกนะ !
เรื่องแบบนี้เธอจะอธิบายกับกมลอย่างไร ?
บุริศร์กลุ้มใจ
เคยเจอภรรยาที่ไว้วางใจไม่ได้แบบนี้หรือไม่ ?
แต่เผชิญหน้ากับสีหน้าท่าทางของกมลในตอนนี้ บุริศร์ไม่รู้จริงๆว่าควรทำอย่างไรดี
“เป็นคนในครอบครัว เพียงแต่ว่าคนในครอบครัว แตกต่างกัน รอกมลโตขึ้น เจอคนที่ตนเองชอบ หลังจาก แต่งงานกลายเป็นภรรยาของเขา ก็สามารถจูบและเข้า ห้องน้ำด้วยกันได้”
“โอ้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ! ”
กมลพยักหน้าดูเหมือนจะเข้าใจ
ในที่สุดบุริศร์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก พบว่าหน้าผากของตนเองมีเหงื่อซึมออกมา
แต่ในขณะที่เขาคิดว่าจัดการสภาวะคับขันไปแล้ว กมลก็ตบศีรษะของตนเองอย่างฉับพลันและกล่าว ว่า : “หนูตัดสินใจแล้ว หนูจะแต่งงานกับแด๊ดดี้เมื่อโต
ขึ้น ! ”
คำพูดนี้ทำให้นรมนสำลักออกมา
เธอไอออกมาอย่างรุนแรง
กมลหันหน้าไป มองเห็นท่าทางของนรมน จึงเอ่ย ถามอย่างกังวลเล็กน้อย : “หม่าม หม่ามไม่เห็นด้วย
หรือคะ?”
นรมนร้องไห้ไม่ออก
ลูกสาวของตนเองโผล่มาแย่งผู้ชายของเธอ นี่มัน อะไรกัน ?
“ลูกแต่งงานกับแด็ดดี้ไม่ได้”
“ทำไมคะ? ”
“เพราะว่าเขาคือแด๊ดดี้ของลูก ! ”
นรมนไม่รู้ว่าจะยืนกรานกับกมลอย่างไร ทำได้ เพียงพูดแบบนี้
กมลทำปากมุ่ย กล่าวด้วยความไม่พอใจ : “ทำไม หม่ามเป็นแบบนี้ ? หนูก็อยากจูบกับแด๊ดดี้ อยากเข้า ห้องน้ำกับแด็ดดี้ หม่ามื้จะมายึดครองแด๊ดดี้คนเดียวได้ อย่างไร ?”
นรมนร้องไห้ไม่ออก
ใครก็ได้มาเอาปีศาจตัวนี้ไปที่ !
จู่ๆบุริศร์ก็อยากหัวเราะขึ้นมา แต่เมื่อเห็นสายอัน ดุร้ายของนรมนจ้องมองอยู่ เขารีบไอออกมาและกล่าว ว่า : “กมล ระหว่างแด๊ดดี้กับลูกสาวไม่สามารถแต่งงาน
กันได้”
“ทำไมคะ ?
“เพราะว่า”
อยู่ๆบริศร์ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร พูดเรื่อง จริยธรรมกับเด็ก เธอไม่มีทางเข้าใจ แต่ควรจะอธิบาย อย่างไร ?
กมลมองเห็นบุริศร์มีท่าทางลำบากใจเช่นนี้ จึง ถอนหายใจและกล่าวว่า : “ก็ได้ค่ะ หนูจะไม่แต่งงานกับ แด็ดดี้แล้ว”
“ดีมาก !
บุริศร์รู้สึกโล่งใจอีกครั้ง
กมลพูดต่อว่า : “งั้นหนูจะแต่งงานกับพี่กิจจา ! หนูจะไปจูบกับพี่กิจจา และเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนเขา”
พูดจบ กมลก็หันตัวเดินไปจริงๆ
คราวนี้นรมนกับบุริศร์ตกใจมาก
“กมล ไม่ได้นะ !”
“ลูกรัก ลูกกับกิจจาก็ไม่ได้ นั่นคือพี่ชายของ ลูก ! ”
บุริศร์กับนรมนไล่ตามหลังกมล กลัวจะทำให้กมล ตื่นตระหนก จึงทำได้เพียงตามไปอย่างช้าๆ
นรมนเตะเท้าของบุริศร์ด้วยความโมโห
“เพราะคุณคนเดียว !”
ตอนนี้บุริศร์ร้องไม่ออกจริงๆ
ความสนิทสนมของเขากับภรรยา ใครยุแหย่ใคร ทำไมจึงถูกลูกสาวผู้เป็นที่รักของครอบครัวพวกเขามอง เห็นเข้า ? และพวกเขาก็ยังไม่สามารถอธิบายได้
นรมนเหลือบมองบุริศร์ด้วยความโมโหจากนั้นจึง ตามกมลเข้าไปในห้องผู้ป่วย
ในตอนนี้กิจจาเพิ่งจะใส่กางเกง เขาเดินออกมา จากห้องน้ำ ก็มองเห็นกมลและแด๊ดดี้กับหม่ามี้เดินเข้า มา แต่สีหน้าของแด๊ดดี้กับหม่ามดูไม่ค่อยดี
“แด๊ดดี้ หม่าม เกิดอะไรขึ้นครับ ?”
กิจจาเพิ่งจะถามจบ กมลก็ตรงเข้ามา คว้าเข็มขัด เข้าห้องน้ำกับพี่ ! ”
ของกิจจา และกล่าวโดยพลการว่า : “พี่กิจจา หนูอยาก
“หา ?”
ในตอนนี้กิจจารู้สึกตกใจเล็กน้อย
แต่กมลกลับไม่สนใจ ลากกิจจาไปทางห้องน้ำ
“ลูกรัก ไม่ได้นะ !”
บุริศร์รู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยๆของตนเองจะ กระโดดออกมา
ปกติเห็นกมลอ่อนแอ คิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นคน ที่รวดเร็วดั่งสายลมเช่นนี้ หากไม่ขวางเอาไว้ เกรงว่าเธอ จะจับกิจจาแก้ผ้าและพาเข้าห้องน้ำจริงๆ
กิจจาร้องไม่ออก กอดเข็มขัดของตนเองแน่น มองไปทางบุริศร์ด้วยความลำบากใจและถามว่า : “แด๊ด ดี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ ?”
“หนูต้องการแต่งงานกับพี่ ! หนูต้องการเป็นเจ้า สาวของพี่ ! หนูอยากจูบและเข้าห้องน้ำกับพี่ ! เหมือน กับหม่ามี้กับแด๊ดดี้ !”
เสียงใสๆของกมลทำให้นรมนแทบจะหาซอกมุด
เข้าไป
น่าขายหน้าหรือเปล่า ?
แท้จริงแล้วมันน่าขายหรือหรือเปล่า ?
บุริศร์ก็รู้สึกหมดหนทาง
“ลูกรัก ลูกกับกิจจาเป็นพี่น้องกัน แต่งงานกันไม่ ได้ รีบปล่อยพี่เขาเดียวนี้ ! ”
“ไม่ปล่อย ! ”
ช่วงนี้กมลอยู่กับกิจจาตลอด ทำให้มีความรู้สึกดี มากต่อกิจจาไปโดยปริยาย ตอนนี้ได้ยินบุริศร์บอกว่าไม่ ให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน เหมือนต้องการแยกพวกเขาจาก กัน กมลรู้สึกไม่มีความสุขขึ้นมาทันที
ดวงตาคู่โตกระพริบ มีน้ำตามากองรวมกัน เหมือน จะร้องไห้ออกมาได้ทุกเวลา
บุริศร์ร้องเรียกด้วยความสงสาร
“ลูกรัก หนูเชื่อแด็ดดี้เถอะนะ นี่คือพี่ชายของลูก ไม่สามารถทำเรื่องเหล่านั้นได้ รอหนูโตขึ้น หนูจะได้พบ กับผู้ชายที่ตนเองชอบ ถึงตอนนั้น….”
“หนูชอบพี่กิจจา !
ดูเหมือนกมลจะกลัวบุริศร์แย่งกิจจาไป เธอกอด คอของเขาไว้ทั้งตัวเกาะอยู่บนร่างกายของเขา
กิจจาผู้น่าสงสารมือหนึ่งจับกางเกง ส่วนอีกมือ หนึ่งกลัวว่ากมลจะตกลงพื้น เขาแทบจะร้องไห้
“แด๊ดดี้ หม่าม้ เมื่อกี้ทั้งสองคนทำอะไรกัน ? ทำไมถึงทำให้กมลกลายเป็นแบบนี้ ?”
ได้ยินคำพูดนี้ บุริศร์กับนรมนไม่พูดไม่จา ต่างคน ต่างหน้าแดง
ไม่สามารถบอกเด็กๆได้ว่าเมื่อกี้พวกเขากำลัง เล่นเกมของผู้ใหญ่ในสวนอยู่ ?
“แค่กๆ ! กิจจา ลูกเอาน้องลงมาก่อน” บุริศร์รู้สึกว่าท่าทางแบบนี้ไม่น่าดูอย่างมาก
“หนูไม่ลง ! ”
กมลกอดกิจจาแน่นจนเขาหายใจไม่ออก
“แค่กๆ กมล เธอรัดพี่แน่นเกินไปแล้ว ปล่อยมือ ปล่อยมือเร็วเข้า ! ”
กิจจาเริ่มร้องขอความเมตตา
กมลได้ยิน ก็รีบปล่อยมือ
“พี่กิจจา พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ?”
กิจจาจับกางเกงวิ่งหนีไป
พูดเป็นเล่น ขึ้นยังอยู่ต่อ เขาอาจจะถูกกมลจับ เปลื้องผ้าจริงๆ
กมลเห็นกิจจาวิ่งหนีไปอย่างไม่ทันตั้งตัว รู้สึก มึนงงเล็กน้อย หลังจากได้สติ เธอก็ร้องไห้ออกมา
“พี่กิจจาไม่ชอบหนูแล้ว ! แง้ๆ !”
เสียงร้องไห้ของกมลเหมือนเป็นเสียงร้องไห้จาก ผีสางเทวดาที่น่าตกใจ ทำให้บุริศร์กับนรมนร้องไห้อย่าง ลุกลี้ลุกลน แม้แต่คุณนายโตเล็กก็ร้องไห้เดินเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น ? ใครทำให้เจ้าหญิงตัวน้อยของ พวกเราเสียใจ ? ”
คุณนายโตเล็กรีบเข้ามา
กมลมองเห็นคุณนายโตเล็ก รีบพุ่งเข้าไปหาทันที ร้องไห้ด้วยความน้อยใจและกล่าวว่า : “คุณย่า แด๊ดดี้กับ หม่ามแอบจูบกัน ไม่มาเล่นเป็นเพื่อนหนู หนูบอกว่าจะ แต่งงานกับพี่กิจจา แต่พวกเขาไม่อนุญาต แถมยังทำให้ พี่กิจจาวิ่งหนีไป คุณย่า พวกเขาทั้งสองคนรังแกหนู ค่ะ ! ”
การฟ้องของยัยเด็กคนนี้ ทำให้บุริศร์กับนรมน แทบจะแทรกแผ่นดินหนี
กมลไม่รู้เรื่องอะไร แต่คุณนายโตเล็กไม่ได้โง่
คุณนายโตเล็กจ้องมองพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม และกล่าวว่า : “ไม่มีสมบัติผู้ดีสักนิดเดียว ใส่หัวกลับ ห้องของพวกเธอไปซะ”
“แม่ กมลเธอ..
บุริศร์กำลังจะพูด แต่คุณนายโตเล็กกล่าวอย่าง เย็นชาว่า : “ทำไม ? แกจะปลอบหรือ ? งั้นมาสิ”
“ให้แม่ปลอบดีกว่าครับ”
บุริศร์จูงนรมนหนีออกมาจากห้องของกมล วิ่ง ออกมาไกลมากก็ยังได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ
“ที่รัก เด็กคนนี้ทำไมถึงร้องไห้เก่งแบบนี้ ? ”
บุริศร์ตกใจเล็กน้อย
แต่นรมนกลับเตะขาของเขาอย่างโหดเหี้ยม
“โอ้ย ! ”
บุริศร์ไม่ทันตั้งตัว โดนเตะเข้าอย่างจัง ร้อง
โหยหวนทันที
“ทำอะไรเนี่ย ?”
“เพราะคุณคนเดียว ! หลังจากนี้ฉันจะสู้หน้าคน
อื่นได้อย่างไร ?”
นรมนหันตัวและวิ่งออกไป
บุริศร์หดหูใจไม่หาย
เขาไปยั่วโมโหตอนไหน
“ไม่ใช่นะ นรมน ฟังผมพูดก่อน….”
เสียงดัง”ปัง”นรมนปิดประตูจากด้านนอกใส่บุริศร์ จนเกือบจะชนกับจมูกของเขา
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
