บทที่ 354 ผู้หญิงมีเนื้อถึงจะกอดอุ่น

ขณะที่นรมนคิดที่จะรับโทรศัพท์บุรีศร เองกลับเร็วกว่าก้าวหนึ่ง

“ผมเอง”

นรมนรู้สึกว่าตอนนี้ตนเองถูกปกป้อง เสมือนกับเด็กทารกคนหนึ่ง

ทีท่าร้อนใจของบุรีศ ทำให้เธอรู้สึกมี ความสุขล้นและรู้สึกขันในเวลาเดียวกัน

“ก็แค่รับสายโทรศัพท์เท่านั้น ฉันไม่ได้ เป็นง่อยซะหน่อย นายกลัวโทรศัพท์กลืนฉัน หรือไง?”

ผมกลัวว่าเธอจะถูกสายโทรศัพท์ดูด” ช่วงนี้บุรีศร์เองก็ล้อเล่นกับนรมนอยู่บ่อย ครั้ง

“โถ่!”

นรมนขี้เกียจที่จะถกเถียงกับเขา ทั้งร่าง ของเธอทดอยู่บนโซฟาราวกับนกกระทา เธอ รู้สึกว่าตอนนี้เธอถูกบริศร์ดูแลจนเหมือนเป็น อัมพาตไปแล้ว

เด็กๆ ทั้งสองคนก็มีพิรุธทำอะไรสัก อย่างกับพ่อและแม่ของตระกูลธนาศักดิ์ธน ไม่ ออกจากห้องเลยทั้งวัน

หลังจากที่บุรีศรับสายโทรศัพท์ บุริศร์ พูดเพียงว่า “อืม โอเค” ก่อนที่จะตัดสายทิ้งไป

“มีอะไร? เกี่ยวกับบริษัทหรือเปล่า?” นรมนเพียงแค่เอ่ยถามไปตามประสา

บุรีศร้สายหน้า ไม่ใช่ บริษัท ดรินท์อยู่ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เป็นคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา คุณธรณีกลับจากเมืองหลวงแล้ว เป็น เรื่องเกี่ยวกับบัตรประชาชนของเธอต้องการ

ให้เธอเดินทางเข้าไปหน่อย

เมื่อเอ่ยถึงคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นรมน

นิ่งไป

เมื่อครั้งก่อนที่ได้พบเจอกับคุณนาย โรงพยาบาล เธอสัญญาว่าวันที่สองจะทาน ข้าวกับเธอด้วย น่าเสียดายทีหลังจากเกิดเรื่อง ของคนทิพย์ มนรมนลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท แต่ คุณนายเองก็ไม่ได้ติดต่อหาเธอเช่นเดียวกัน

บัดนี้เมื่อคุณนายติดต่อหาเธอ นรมนจึง นิ่งงันไปสักพักหนึ่ง

“เป็นอะไรไป? คุณยายของเธออยาก ทานข้าวกับเธอปฏิกิริยาของเธอหมายความว่า ยังไงกัน?

เมื่อบริศร์เห็นทีท่าที่นิ่งงันไปของนรมน ทำให้เขารู้สึกขบขัน

ผู้หญิงคนนี้น่ารักขึ้นทุกที

นรมนถึงได้สติขึ้นมาเดี๋ยวนี้เอง เธอไม่รู้ ว่าควรพูดอย่างไรดี อันที่จริงเธอชอบคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อนึกถึงตุลยาที่ อยู่ข้างเธอ ทำให้เธอรู้สึกมีระยะห่าง

คุณว่าดุลยาจะอยู่ด้วยหรือเปล่า?” นโมนเอ่ยขึ้นมากะทันหัน ทำให้บุริศร์นิ่ง ค้าง

“เรื่องของภายในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไม่เกี่ยวกับเธอนี่? เรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอคงไม่ อยู่ด้วยหรอก”

“ถ้างั้นก็ดี”

นรมนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฉันไป เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน คุณไปกับฉันนะ”

“โอเค”

บริศ เผยรอยยิ้ม ไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด แต่จากคําพูดของนรมนเขารู้สึกได้ว่านมันไม่ ค่อยชอบดุลยาเท่าไหร่นัก แม้ว่าเขาจะรับรู้มา โดยตลอด แต่นรมนในตอนนี้ก็ยังคงหลบหนี ดุลยาอยู่อย่างนั้น สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อย สบายใจนัก

ภรรยาของเธอเป็นหลานของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาอย่างถ่องแท้ เรื่องอะไรที่จะต้อง หลบหล็กคนนอกคนหนึ่งด้วยเล่า? หรือว่าตล ยาได้ทำอะไรที่ทำให้นรมนรู้สึกเกลียดชังกัน? เมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้น บุริศร์หยิบโทรศัพท์ นต่อสายหากิมจิทันที

“ไป บทว่าคราวก่อนที่นรมนไปที่โรง พยาบาล ได้เกิดการปะทะขึ้นกับดุลยาหรือ เปล่า?”

“ครับ”

กิมจิตัดสายทิ้ง ไม่นานนัก คลิปวิดีโอ ของตุลยาและนรมนก็ถูกส่งเข้ามาในโทรศัพท์

เขา

บุริศร์หรี่ตาลงต่ำ

ผู้หญิงคนนี้มีแผนการจริงด้วย

เขาหันไปทางห้องนอน รู้สึกว่านรมน ไม่ใช่คนอ่อนแอ บางทีอาจเพราะว่าเธอกำลัง อยู่ไฟ ไม่อยากมีเรื่องจึงไม่ได้โต้ตอบดุลยา

เพียงแต่ผู้หญิงของบุริศร์ ใครจะรังแก ก็ได้อย่างนั้นเหรอ? เขาจดบันทึกอย่างเงียบๆ ตัดสินใจที่จะหาโอกาสทวงความยุติธรรม คืนให้กับนรมน ผู้หญิงของบริศร นอกจากตัวเขาเอง ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์รังแกเธอทั้งนั้น

บุรีศร้คิดในใจ นรมนได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จสรรพลงมาเรียบร้อยแล้ว วันนี้เธอสวมชุด มิตชดเรียบร้อย ที่ดูสดใส

ขณะที่เธออยู่ไฟ บุรีศร์ดูแลเธอดจนเป็น สาวอวบ สีหน้าค่อนข้างดูดีขึ้นมามาก บัดนี้ ภายใต้เสื้อผ้าเรียบหรูทำให้เธอดูสง่ายิ่งขึ้นไป อีก

“พอใช้ได้ไหม?”

นรมนรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้นแล้วจริงๆ

เสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่รู้สึกแน่นเกินไปแล้ว บุรีศร์กลับเอ่ยอย่างมีความสุข “ก็สวยดี!

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าช่วงเอวฉันแน่นนิด หน่อย

นโมนจับจ้องที่บริเวณเอวของตนเอง เธออ้วนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน จนตัวเธอเอง พูดไม่ออก

ผู้หญิงมีความรู้สึกอ่อนไหวต่อรูปร่างอยู่

แล้ว

บริศรกลับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ผู้หญิงต้องมี เนื้อหน่อย ถึงจะกอดอุ่น

“ไปไกลๆ เลย! ดูเอาฉัน เป็นชั้นๆแล้ว ไม่ได้การ ฉันต้องลดความอ้วนซะแล้ว”

นรมนยิ่งดูยิ่งขัดตา

บริศ กลับเอ่ยอย่างไม่แคร์ “ลดความ อ้วนอะไรกัน? เธอแค่น้ำหนักเท่าไหร่? เพิ่ง ออกไฟก็บ่นจะลดความอ้วนเสียแล้ว ไม่กลัว ลูกๆ ได้ยินแล้วจะหัวเราะเยาะเอาเหรอ”

พูดถึงเด็กๆ นรมนเอ่ยถามขึ้นทันที “วันนี้ จะพาพวกเขาไปด้วยดีไหม? คุณนายยังไม่ เคยเจอเด็กทั้งสองมาก่อน

“ช่างเถอะ วันนี้เราไปเพราะบัตร

ประชาชนของเธอ หากคุณนายอยากพบเด็กๆ คราวหน้าก็ได้ วันนี้ไม่ได้เตรียมอะไร อย่าให้ พวกเด็กๆ เสียมารยาทเลย

เมื่อได้ยินคำของบริศร์ นรมนจึงยกเลิก ความคิดที่จะพาเด็กๆ ไปเยี่ยมคุณนายทวี ทรัพย์ธาดา

ทั้งคู่เดินทางออกจากบ้านพร้อมกัน เพื่อ เดินทางมาที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

คุณธรณีสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกเมื่อเห็นการ มาของทั้งคู่จึงดับบุหรี่ทิ้ง

เขาจับจ้องนรมน เมื่อพบว่าใบหน้าของ นรมนแดงระเรือแถมยังอ้วนขึ้นอีกด้วยจึงเอ่ย ด้วยรอยยิ้ม “หนึ่งเดือนมานี้บุริศร์เลี้ยงดีใช้ได้ เลยนี่”

ประโยคนี้ทำให้นรมนรู้สึกประหม่า

“คุณอา อะไรคือเลี้ยงดี? หนูไม่ใช่หมูซะ หน่อย”

ท่าราวกับเด็กสาวทำให้ธรณีหัวเราะ ออกมา

“หมูจะผอมแบบเธอได้ยังไง คนเลี้ยงหมู คงเสียใจแย่”

คําพูดของธรณีทําให้นรมนพูดไม่ออก

หมายความว่าเธอเป็นหมูจริงๆ หรือยัง ไงกัน?

บริศ กลับหยอกล้อเธอ “แบบนี้แหละ เมื่อกี้ตอนอยู่บ้านบ่นจะลดความอ้วนด้วย

“ลดความอ้วนอะไรกัน? เธอมีเนื้อมีหนัง ซะที่ไหนกัน! อย่าล้อเล่นไปหน่อยเลย!”

ธรณีเอ็ดบรมนทันทีที่ได้ยินประโยค

เธอแอบหยิกเข้าที่เอวของบุริศร์อย่าง

แรง

“โอ๊ย!”

บุรีศรีอุทานออกมาเสียงดัง ธรณีสะดุ้ง โหยงด้วยความตกใจ

“เป็นอะไร!” “พูดจาผิดไป เลยถูกลงโทษครับ

บริศรไม่รู้สึกขาย หน้าแม้แต่น้อย ตรง กันข้ามกลับรู้สกได้ใจ ที่ทำให้นรมนอายจน แทบแทรกแผ่นดินหนีได้

บริศร์นับวันหน้าจะหนาขึ้นทุกวัน

บรมนถลึงตาโตใสเขา ก่อนที่จะหันไป

ทางธรณี

“ใช่สิ คุณอา ทําไมมาอยู่ข้างนอกนี้?”

ธรณีนิ่งไป ก่อนเอ่ยขึ้น “ออกมาสูบบุหรี่ ข้างในมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ไม่ค่อยสะดวก

“ไปเมืองหลวงคราวนี้ ติดบุหรี่หนักกว่า เก่านะ?”

บุรีศร์เอ่ยเสียงเรียบ ธรณีกลับไม่ตอบโต้

ใดๆ

เห็นดังนั้น บริศร์รู้สึกถึงความผิดปกติ

“เป็นอะไร? บัตรประชาชนของนรมนูที่ เมืองหลวงไม่ผ่าน? หรือว่าเกิดอะไรขึ้น? นรมนเองก็ฉงน กับคําถามของบริศร์ ทุกอย่างไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอ? หรือว่าจะเกิดอะไร นอีก?

“เปล่า ทางด้านเมืองหลวงราบรื่นดี ตกลงกับทางตำรวจเรียบร้อยแล้ว บัตร ประชาชนของนรมนจะได้รับการยืนยันในวัน พรุ่งนี้ วางใจเถอะ”

ธรณีเอ่ย

นรมนถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เพราะไม่มีบัตรประชาชน เธอก็ไปไหน ไม่ได้ ดีที่คราวนี้ได้ทําเอาไว้เรียบร้อยแล้ว คราวนี้จะได้ออกไปกับบุรีศร์และลูกๆ ได้แล้ว สิ่งนี้ทำให้นรมนดีใจเป็นอย่างมาก

แต่บริศร์กลับไม่ดีใจเหมือนนรมน เขา หันไปทางธรณี ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “ในเมื่อ บัตรประชาชนของนรมนราบรื่นดี ทำไมคุณถึง ยืนหน้าดำคล่ำเครียดอยู่ตรงนี้? สูบบุหรี่ทำไม กัน? ผู้หญิงของผมเพิ่งออกไฟ คุณเล็กให้เธอ สูบบุหรี่มือสองจะได้ไหม?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ธรณีรับบบบุหรี่ทิ้งทันที

“ฉันผิดเอง เป็นความผิดของฉัน”

ปฏิกิริยาของธรณีทำให้นรมนรู้สึก เกรงใจ

“คุณอา ไม่ต้องไปฟังเขา เขามัน สําออย

“พูดแบบนั้นไม่ได้นะ บุริศร์ใช้ได้เลย

เป็นคนต้องมีจิตสํานึกใช่ไหมล่ะ?”

ธรณีในตอนนี้ปล่อยวางความรู้สึกอื่นๆ ที่ มีตอนรมนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอเป็น เพียงหลานสาวของเขาเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะยัง มีเยื่อใยอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่าเก่าก่อน

ใบหน้าของนรมนแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง

บุริศร์เห็นทีท่าของคนทั้งสอง จึงหัวเราะ ออกมา “ข้างนอกลมแรง คุณคิดที่จะคุยกับเรา ที่ข้างนอก จริงเหรอ? คุณนายที่รออยู่ด้านใน คงร้อนใจแย่แล้ว?”

ประโยคนี้ทําให้สีหน้าของธรณีเปลี่ยน ไปอีกครั้ง

“นรมน มีบางอย่างที่ฉันจะต้องบอกเธอ เอาไว้ก่อน

“เรื่องอะไร?”

นรมนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ด้วยความเป็น กังวล

ธรณีกระแอมไอ “เป็นแบบนั้นแหละ สุขภาพและนิสัยของคุณนาย เธอรู้ดี

“ตุลยา?”

“ใช่”

ปฏิกิริยาของธรณีอึดอัดนิดหน่อย นรมนรู้สึกไม่สบายใจนัก

“นี่เป็นเรื่องภายในของบ้านเราไม่ใช่เห รอ? ตุลยามาที่นี่หมายความว่ายังไง? นโมนที่รู้สึกไม่ดีต่อดุลยาอยู่แล้ว ตอนนี้ ได้ยินว่าเธออยู่ที่นี่ด้วย ทำให้เธอรู้สึกเบื่อ หน่าย

ธรณีที่ไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างนรมน และดุลยาที่โรงพยาบาล เขาเอ่ยเสียงแผ่ว “เป็นความประสงค์ของคุณนาย คุณนายท่าน บอกว่าไม่ว่าอย่างไรดุลยาก็เป็นลูกสาวของหัว หน้าค็ม เป็นน้องสาวของเธอ แม้เธอจะไม่ใช่ นามสกุลทวีทรัพย์ธาดา แต่ช่วงนี้ยังดีที่ได้ น้องสาวเธอคอยดูแลคุณนายท่าน เพราะงั้น ท่านก็เลย บอกให้เธอมาในวันนี้ เพื่อเจรจา รอ ถึงวันที่เธอไหว้บรรพบุรุษที่ห้องโถง ก็รับเธอ เป็นลูกบุญธรรมด้วยเลย แบบนี้พวกเธอจะได้ เป็นพี่น้องกันโดยชอบธรรมเสียที หัวหน้าคม เองก็ไม่ต้องลำบากใจด้วย”

จบค่าธรณี นรมนหัวเราะแห้ง

“คุณนายรอบคอบจังเลยนะ แต่ถ้าหาก ฉันไม่ตกลงล่ะ?”

ธรณีนั่งไป “บรมน….”

“หากฉันไม่ตกลง นั่นก็จะหมายความว่า ฉันเงาใช่ไหม หมายความว่าฉันไร้จิต สาธารณะ ไม่นึกถึงความสัมพันธ์พี่น้องใช ไหม?”

นรมนไม่ได้ไว้หน้าเมื่อเห็นสีหน้าที่ เปลี่ยนไปของธรณี ตรงกันข้ามน้ำเสียงของ เธอกลับเย็นชามากกว่าเดิม

บุริศร์หรี่ตาลง ดึงนรมนมาไว้ที่ข้างกาย

ตน

พร้อมเอ่ยกับธรณี “นรมนแทบเสียชีวิตที อเมริกา คุณรู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร?

“ไม่ใชรเมศกับคนรักของเขาหรือไง?”

“คุณรู้เพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งหลัง คือ ตอนนั้นเป็นฝีมือของตุลยาที่ทำให้เธอสลบ พร้อมกับส่งเธอให้กับรเมศด้วยตัวของเธอเอง

และทำให้นรมนต้องเผชิญกับอุปสรรค มากมายในภายหลัง กระทั่งแทบเอาชีวิตไม่ รอด คุณว่าช่องว่างเช่นนั้น ทำไมเพียงเพราะ แคตาเดียวของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก็ สามารถคลี่คลายเรื่องทุกอย่างนี้ได้งั้นเหรอ? หากไม่เห็นว่าเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้าคม คุณคิดว่าเธอยังจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้เพื่อ แก่งแย่งชิงดีกับภรรยาของผมอย่างงั้นเหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ