แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 718 ผู้หญิงคนนั้นน่าเกลียดชังเกินไป



บทที่ 718 ผู้หญิงคนนั้นน่าเกลียดชังเกินไป

“เฮ้ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?

นรมนแปลกใจเล็กน้อย เพียงแต่ยังถามออกไปอย่างมี มนุษยธรรม

ป้าโออ่อนแรงมาก เธอฟุบลงบนโต๊ะสักพักจึงหอบออกมา ตอบว่า “ฉันไม่เป็นอะไร เพียงแต่ไม่เหลือเวลามากแล้วแค่นั้น เอง”

“วันนี้เธอให้ฉันมาหาทำไม?”

นรมนไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นอย่างไร แต่สำหรับป้าโอ เธอไม่อยาก ให้ตัวเองเสียเวลาไปเห็นอกเห็นใจ ถึงแม้เธอจะช่วยชีวิตบริศร์ ก็ตาม

ป้าโอมองเห็นแววตาระมัดระวังของนรมน จึงกล่าวด้วยรอย ยิ้ม: “เธอคอยป้องกันตัวจากฉันตลอดเลยนะ ฉันคงต้องตาย ไปจริง ๆ ใช่ไหม เธอถึงจะปล่อยวางความเกลียดชังที่มีต่อ ฉัน? ”

“ฉันไม่ได้เกลียดเธอ แต่ฉันไม่อยากเห็นใจหรือให้อภัยเธอ ในเมื่อฉันไม่ใช่พระแม่มารี และทำอย่างที่คุณทำร้ายฉันไม่ได้ ฉันยังรู้สึกเห็นใจเธอในทุกทาง จุดจบของเธอในตอนนี้ ถึงแม้ไม่ สามารถพูดได้ว่าสะใจมาก แต่ก็ระบายความแค้นเคืองของฉัน ได้มากจริง ๆ
นรมนไม่ได้ปิดบังทัศนคติของตนเองที่มีต่อป้าโอแม้แต่น้อย ป้าโอรู้สึกเจ็บปวดมาก

ผู้หญิงคนนี้คือลูกสะใภ้ของตนเอง ถึงแม้เธอจะไม่ยอมรับมา ตลอด แต่ในเวลานี้ อย่างไรเสียเธอก็คือคนแก่ที่กำลังจะตาย

“เธอพูดถูก ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้เป็นฉันที่หาเรื่องใส่ตัวเอง โทษคนอื่นไม่ได้ แต่ว่านรมน สุดท้ายแล้วเธอยังคงต้องยอมก้ม หัวให้ฉัน”

“ทําไม? ”

“หรือเธอไม่รู้สึกแสบร้อนที่ลำคอตลอดเวลาหรือไง? อยากรู้ ไหมว่าเพราะอะไร? ”

คําพูดของป้าโอทําให้นรมนเดือดดาลขึ้นมาทันที

“ว่าแล้วว่าเธอต้องลงมือกับฉัน”

“ก็จริง ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอำมหิตอย่างฉัน ทำไมจะไม่เหลือ ทางหนีทีไล่ไว้ให้ตนเองล่ะ? ถึงแม้ฉันจะตายไปแล้ว ฉันก็ยัง ต้องการบรรลุความปรารถนาของฉัน”

ป้าโอไม่ปิดบังความตั้งใจของตนเองเลยสักนิด นรมนโกรธ จนอยากจะทําร้ายคนจริง ๆ

“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่? ตอนนี้เธอทำร้ายฉันไปก็ไม่มี ประโยชน์ มีแต่จะทำให้ฉันตายเร็วขึ้นกว่าเดิม ถ้าฉันตายไปจริง ๆ เธอกับบุริศร์ก็ต้องฝังไปพร้อมกับฉันด้วย”
“เธอพูดอะไร ? นั่นลูกชายแท้ ๆ ของเธอนะ

ไม่ว่าอย่างไรนรมนก็คาดไม่ถึง ป้าโอยังคงรับมือยากไม่มี เปลี่ยน มาถึงวาระสุดท้ายยังคงเป็นแบบนี้

เธอคว้าคอเสื้อของป้าโอ อยากจะซกผู้หญิงคนนี้ให้ตาย

ป้าโอกลับพูดอย่างไม่แยแส “ลูกชายแท้ ๆ ? ในสายตา ของเขาเห็นฉันเป็นแม่แท้ ๆ ไหม? ฉันเป็นแบบนี้แล้ว ส่วนเขายัง นอนอยู่ตรงนั้น อาจจะไม่ได้เจอหน้าฉันเป็นครั้งสุดท้าย นี่เรียกว่า ลูกชายแท้ ๆ ของฉันเหรอ? ”

“นั่นเธอหาเรื่องใส่ตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเธอโหดเหี้ยมอำมหิต มากเกินไป ผลสุดท้ายคงไม่เป็นแบบนี้”

“นรมน สามปีนั้นที่พวกเธอแต่งงานกัน ฉันไม่ดีกับเธอเห รอ? ”

ป้าโอเอ่ยถามขึ้นมาฉับพลัน

นรมนตอบด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา : “เธอดีกับฉัน เพื่อ ปิดบังความชั่วร้ายของเธอ ตอนนี้มาพูดเรื่องเหล่านี้หมายความ ว่าอะไร? ”

“ไม่ได้หมายความว่าอะไร เพียงแต่สามปีแรกนั้น ฉันต้องการ ปกป้องบุริศร์แบบนั้นจริง ๆ ถึงแม้จะวางยาเธอตลอด แต่ นอกจากเรื่องนี้ตรงส่วนอื่นฉันก็ยังดีกับเธอจริงไหม? 11

“ป้าโอ เธอหมายความว่าอะไร ? เธอคิดจะอธิบายอะไร? หรือขอร้องอะไร ? ไม่ว่าเธอจะทำอะไร หรือพูดอะไร เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เธอคือผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยม

นรมนไม่รู้ว่าจิตใจของป้าโอโหดเหี้ยมเช่นนี้ได้อย่างไร ตอนนี้ เพียงแค่อยากรู้ว่าบริศร์เป็นอย่างไรบ้าง

“เธอทําอะไรกับบริศร์กันแน่? ”

ป้าโอมองเห็นท่าทางร้อนรนของนรมน และยิ้มอย่างปลื้มอก ปลื้มใจขึ้นมาฉับพลัน

“ชีวิตนี้ฉันทำเรื่องเลวร้ายมามากเกินไป โชคดีที่พระเจ้าไม่ ได้ใจร้ายกับลูกชายของฉัน ทำให้เขาบังเอิญมาพบฉัน ถึงแม้จะ ผ่านเรื่องราวมากมาย เขายังคงไม่จากไปไหน นี่คือโชคของเขา ฉันไม่ได้ทำอะไรเขา เพียงแค่สุดท้ายมีความปรารถนาเล็กน้อย อยากให้เธอช่วยทำให้เป็นจริง ดังนั้นจึงวางยาเขานิดหน่อย ตราบใดที่เธอตอบรับความปรารถนาของฉัน ฉันก็จะแก้ให้เขา ไม่อย่างนั้น ฉันตายไปแล้ว ใครก็ไม่อาจแก้พิษของฉันได้ เธอก็รู้

“นังสาระเลว! แกคิดจะทำอะไรกันแน่?

นรมนยิ่งฟังก็ยิ่งหวาดกลัวสุด ๆ

ป้าโอตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น : หลานสาวของฉัน”

“แกอย่าได้แม้แต่จะคิด

นรมนปฏิเสธทันที
การให้เธอสัมผัสบริศ เป็นสิ่งที่จำเป็นไม่ทำไม่ได้ เธอสามารถ ลงมือกับลูกชายแท้ ๆ ของตนเองได้ นรมนไม่กล้าพาลูก ๆ มาให้ เธอเห็นหน้า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอมีดีอะไรถึงจะได้เจอกับกานต์และกมล

การปฏิเสธของนรมนเป็นไปตามที่ป้าโอคิดเอาไว้ เธอเอื้อมมือสางผม และกล่าวอย่างไม่รีบร้อน : งั้นเธอรอจัด

งานศพให้ฉันกับบุริศร์พร้อมกันได้เลย”

“แก….

นรมนถูกข่มขู่จนหมดหนทางสู้อีกครั้ง

ทำอะไรไม่ได้ ใครใช้ให้บริศร์เป็นจุดอ่อนของเธอ?

เธอสามารถไม่สนใจความเป็นความตายของตนเองได้ แต่ไม่ สามารถเพิกเฉยต่อความเป็นความตายของบุริศร์

นรมนกัดฟันถลึงตามองป้าโอ แต่ป้าโอกลับไม่ประนีประนอม สักนิดเดียว

“ฉันใกล้ตายแล้ว มันถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว ฉันแค่อยาก เจอหลานชายหลานสาวของฉันแค่นั้นเอง ความต้องการเล็กน้อย แบบนี้เธอไม่สามารถตอบรับได้เหรอ ? เธอไม่ได้มีความเมตตา ที่สุดหรือไง? ”

“ความเมตตาของฉันไม่ได้มีไว้สำหรับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใครจะไปรู้ว่าเธอจะทำอะไรพวกเขา? ตอนนี้เธอเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้เหรอว่าพวกเขาคือหลานชายหลายสาวของเธอ เมื่อก่อนตอน ที่เธอลงมือกับพวกเขามันช่างไม่มีความเมตตาเลยสักนิดเดียว ดังนั้นเธอจะให้ฉันเชื่อใจได้อย่างไร?

“เธอไม่ต้องพาพวกเขามาตรงหน้าฉันก็ได้ แค่ให้พวกเขา วิดีโอคอลมาก็พอ ค่าขอร้องง่าย ๆ เช่นนี้เธอจะไม่ตกลงเหรอ?

“ไม่ตกลง!

นรมนลุกขึ้นเดินออกไป

ดูเหมือนป้าโอจะไม่คิดว่านรมนจะเป็นแบบนี้ เธอคิดจะร้อง ตะโกนเรียกนรมนอย่างร้อนใจทันที กลับเพราะกระอักเลือดขึ้น มา สำลักจนเธอไอออกมาไม่หยุด

นรมนออกมาจากคุก ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

หลังจากกลับมาถึงโรงแรม โพนี่เห็นเธอสีหน้าไม่สู้ดี จึงรีบเอ่ย ถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง?

“ป้าโอผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดชังเกินไป คิดไม่ถึงว่าเธอจะลงมือ กับบริศร์อีกครั้งเพื่อข่มขู่ฉัน

“อะไรนะ?

โพนี่รีบหันไปมองทางป้อง

ป้องขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ผมดูใบสั่งยาทั้งหมดแล้ว ตำแหน่งฝังเข็มทุกจุดผมก็ตรวจสอบแล้ว เธอไม่มีโอกาสลงมือ กับบริศ ได้เลยนะ”
“เธอวางยาพิษ ยาพิษของผู้หญิงคนนี้ร้ายแรงมาตลอด พวก เธอลืมไปแล้วเหรอ? น่าเกลียดชังเกินไป บุริศร์คือลูกชายแท้ ๆ ของเธอด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอใกล้จะตายแล้ว ทำไมถึงยังเป็นแบบ

นรมน โมโหอย่างยิ่ง

โพนี่ตบหลังของนรมนและกล่าวว่า “อย่าเพิ่งกังวลไปก่อน เธอทำแบบนี้จะต้องมีเจตนาอื่นแน่ เธอคิดจะทำอะไร? ”

“เธออยากเจอกานต์กับกมล”

“อะไรนะ? ”

ป้องคิ้วขมวดทันที

โพนี่กลับกล่าวเสียงเบา สามารถเข้าใจได้นะ คนหนึ่งคน ไม่สำคัญว่าแต่ก่อนจะเลวร้ายแค่ไหน เมื่อถึงวาระสุดท้าย สิ่งที่ อยากเจอที่สุดก็คือญาติของตนเอง ตลอดชีวิตของเธอไม่ได้อยู่ กับคนในครอบครัว แถมยังทำเรื่องโหดร้ายมากมาย ตอนนี้ใกล้ ตายแล้ว การอยากพบหน้าหลาน ๆ ของตนเองเป็นธรรมชาติ ของมนุษย์”

“แต่ถ้าเธอไม่เอาบริศร์มาข่มขู่ฉันก็จะตกลงกับเธอ”

“นรมน อันที่จริงเธอก็ประนีประนอมแล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่อย่าง นั้นเธอคงจะไม่โมโหแบบนี้ อันที่จริงลองคิดดู มันก็ไม่มีอะไรเสีย หายนะ ในเมื่อพวกเขาเป็นหลานแท้ ๆ ของป้าโอ” นรมนอึ้งไปทันที
จริงด้วย เรื่องนี้เธอเป็นฝ่ายแพ้ตั้งแต่เริ่มแล้ว

เธอไม่อาจเดิมพันได้

สภาพในตอนนี้ของบริศร์ เธอไม่อาจเดิมพันได้

แต่ความรู้สึกที่ถูกคนข่มขู่มันช่างน่าอึดอัดเสียจริง

“เอาล่ะ ในเมื่อตัดสินใจมาก่อนแล้ว ก็รีบทำเถอะ ป้าโอท อะไรกับบุริศร์ แท้จริงแล้วพวกเราไม่มีใครรู้ แต่พวกเรากลับไม่มี ใครรับความเสี่ยงนี้ได้จริงไหม? พูดตามหลักทำนองคลองธรรม แล้ว ตอนนี้เธอไม่สามารถลงมือกับบริศร์ได้ แต่ใครจะสามารถ เข้าใจจิตใจของป้าโอได้อย่างแท้จริง? ”

ได้ยินโพนี่พูดแบบนี้ นรมนถึงจะพยักหน้า ความโมโหลดลง

ไปเยอะ

“ฉันไปโทรหากานต์กับกมล”

“อืม”

นรมนมาที่ห้องของตนเอง เมื่อหยิบมือถือออกมากดวิดีโอคอ ลหากานต์ เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ ไม่รู้จะพูดเรื่องนี้กับลูก ๆ อย่างไรดี

กานต์รับสายทันที

“หม่าม หม่ามี้ยังรู้จักวิดีโอคอลหาผมเหรอครับ? ผมยังคิดว่า หม่ามี้กับคุณบุริศร์มีความสุขจนลืมไปแล้วว่ามีพวกเรา”

กานต์พูดหยอกล้อนรมน
นรมนมองเห็นกานต์นั่งแทะแตงโมอยู่บนเตียงผู้ป่วย กมล กำลังกินทาร์ตไข่อยู่ด้านข้าง ส่วนกิจจากำลังปอกลิ้นจี่ให้กมล

เด็กทั้งสามคนไม่ได้เปลี่ยนเป็นแย่ลงเพราะพวกเขาจากไปสัก นิดเดียว

“หม่ามี้ เมื่อไหร่หม่าจะกลับมา? ”

ทาร์ตไข่เต็มปากกมล แต่กลับไม่ยอมวางลง เธอมองนรมนไป พลางพร้อมกับถามไปด้วย : “แอ๊ดดี้ล่ะคะ? หนูคิดถึงแด๊ดดี้ ทั้งสองคนแย่มากเลย ไม่ยอมพาหนูไปเที่ยวด้วย หนูจะไม่สนใจ ทั้งสองคนแล้ว”

ปากเล็ก ๆ ของเธอบูดบึงออกมา ราวกับว่านรมนติดหนี้เธอ มาก

ทันใดนั้นเองนรมนก็หัวเราะออกมา

เธอพบว่าไม่ว่าตัวของเธอจะอยู่ที่ไหน ผ่านอะไรมาบ้าง ตราบ ใดที่เห็นเด็กสองคนนี้ หัวใจของเธอก็ร่าเริงขึ้น ไม่ว่าปัญหาใด ๆ ก็สามารถแก้ไขได้

“หม่ามี้ยอมรับผิดต่อพวกลูก ๆ โอเคไหม? ”

นรมนพูดจบ หัวคิ้วของกานต์ขมวดขึ้นทันที “หม่า คอของหม่า…….? ”

“ไม่เป็นไรจ้ะ”

กิจจารีบเงยหน้าขึ้น มองนรมนด้วยใบหน้าเซอร์ไพรส์
“หม่ามี้?

“กิจจา ทำให้ลูกเป็นห่วงแย่เลย ตอนนี้หม่ามเรียบร้อยดีทุก

อย่าง”

คำพูดของนรมนทำให้ดวงตาของกิจจามีน้ำตาคลอทันที

เขากัดริมฝีปากล่างไม่พูดอะไรต่อ มุมปากของกานต์ยกขึ้น เล็กน้อย มีเพียงกมลที่มองพวกเขาอย่างงุนงง ถามว่า: “ทุกคน เป็นอะไรไป ? หม่าม หม่ามี้เป็นหวัดเหรอคะ ทำไมเสียงแปลก ๆ ? ”

“อืม หม่ามี้เป็นหวัด อีกไม่กี่วันก็หายดี ไม่ต้องเป็นห่วงหม่าม

“หนูไม่ได้เป็นห่วงหม่ามีซะหน่อย หนูอยากเจอแด๊ดดี้ แด๊ดดี้

ล่ะคะ?

กมลปากมุ่ย โวยวายอยากเจอบุริศร์

นรมนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่กลับตอบด้วย รอยยิ้ม: “ แดดดี้ของลูกกำลังหลับอยู่ เพลียมากเกินไป เดี๋ยว ค่อยวิดีโอคอลกับเขานะตกลงไหม? ”

“ทุกครั้งเอาแต่พูดว่าแด๊ดดี้หลับ หม่าไม่อยากให้หนูเจอ แด๊ดดี้ใช่ไหม? ”

กมลรู้สึกแย่มาก

หัวใจของนรมนหยุดเต้นไปชั่วคราว รีบตอบกลับไปว่า “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? เพียงแค่ทางนี้เพลียมากเกินไปจริง ๆ แด๊ดดี้ของลูกพักผ่อนอยู่จริง ๆ ถ้าไม่เชื่อหม่ามีจะให้ลูกดู

“เชอะ หนูไม่ฟัง อย่างไรเสียหม่ามีก็ไม่ให้หนูเจอแด๊ดดี้อยู่ แล้ว! หม่ามีนิสัยไม่ดี! หนูไม่ชอบหม่ามแล้ว! ”

กมลพูดจบก็หันหลังไปไม่สนใจนรมน ราวกับว่าโมโหจริง ๆ

ปิดบังความจริงมานาน แต่ไหนแต่ไรนรมนไม่รู้สึกลำบาก แต่ เพราะคำพูดของกมลในครั้งนี้ เธอรู้สึกน้ำตาจะไหลออกมาอย่าง กะทันหัน และไม่รู้ว่าเพราะอะไร น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาทันที ถึงแม้จะกลั้นเอาไว้อย่างเต็มที่ และยังคงถูกกานต์กับกิจจามอง เห็นเข้า

“หม่ามี้ อย่ารู้สึกแย่ไปเลยครับ กมลยังเด็ก เธอไม่รู้ว่าอะไร ควรหรืออะไรไม่ควร

กิจจาปลอบโยนนรมน ส่วนดวงตาของกานต์หรี่ลง คราวก่อนดูเหมือนหม่ามีก็บอกว่าแอ๊ดดี้มาบ้านใครนะ คุณบุริศร์อ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ