บทที่ 47 ฉันไม่มีความเข้าใจผิดอื่นใดเกี่ยวกับคุณ

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ ประธานบุริศร์ถาม ผมเกี่ยวกับผลการตรวจความเป็นพ่อเด็กแล้ว ผมควรจะ ตอบยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีครับ?

ตอนที่คุณหมอนัทธ์โทรมานั้น นรมนกำลังคุยกับทิพย์อยู่ เมื่อฟังสิ่งที่คุณหมอนัทธ์ถามแล้ว สายตาของเธอก็เป็น ประกายขึ้นมานิดหน่อย

“ผลการตรวจสอบออกมาแล้วหรอ?

“ผลออกพรุ่งนี้ครับ”

“งั้นก็บอกความจริงบุริศร์ไปเถอะ”

นรมนพูดออกมาง่ายๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทำให้คุณ หมอนัทธ์แปลกใจเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนต้องการให้ประธานบุริศร์ ทราบตัวตนของคุณชายหรอครับ? ”

“อิ้ม! ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”

“ได้ครับ!

คุณหมอนัทธ์วางสายโทรศัพท์ ทิพย์ตกใจจนอ้าปากค้าง ไม่ทันที่เธอจะถาม เดชาก็โทรศัพท์เข้ามา

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ เรื่องที่ประธานบุริศร์ ให้ผมเปรียบเทียบเส้นผมของคุณกับเส้นผมเมื่อสมัยก่อน ของคุณ ตอนนี้เขาเร่งให้ผมจัดการมัน ผมควรทำยังไงดี

ครับ? ”

มือของนรมนค้างไปสักครู่หนึ่ง
เธอไม่คิดว่าการดำเนินการของบุริศร์จะรวดเร็วถึงขนาด นี้ โชคดีที่เดชาคือคนของเธอ

“แค่บอกเขาไปก็พอค่ะ ครั้งนี้ฉันกลับมาก็เพื่อให้เขารู้อยู่ แล้ว แต่ฉันก็ไม่อาจเริ่มดำเนินการด้วยตัวเองได้ จำเป็นต้อง ให้

บุริศร์มาหาฉัน ดังนั้น ให้ข้อมูลที่เป็นจริงกับเขาไปก็แล้ว กันค่ะ ขอบคุณค่ะ เดชา”

ท่าทางที่นรมนมีต่อเดชาเห็นได้ชัดว่าเธอเคารพเขาอย่าง

มาก

แต่เดชาอมยิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณผู้หญิงตระกูลธนา ศักดิ์ธนเกรงใจไปแล้วครับ ในปีเดียวกันนั้นถ้าไม่ได้คุณผู้ หญิงฯ ช่วยลูกชายผมไว้ ไม่งั้นตอนนี้ผมคงเป็นคนวัยกลาง คนที่เสียลูกชายไปแล้ว ผมรู้การทำแบบนี้ต้องขอโทษ ประธานบุริศร์ หลังจากเหตุการณ์นี้ ผมต้องทดแทนความ เมตตาในปีนั้นคืนให้คุณผู้หญิงฯ แล้วลาออกจากตระกูลโต เล็ก พาภริยาและลูกอพยพไปอยู่ต่างประเทศ หวังเพียงแค่ ว่า หลังจากนี้ ทุกเรื่องของคุณผู้หญิงฯ เป็นไปอย่างราบรื่น และเป็นที่น่าพอใจ”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ เดชา”

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ ให้ผมพูดสักประโยค เถอะครับ ประธานบุริศร์ไม่ใช่คนที่ไร้หัวใจอย่างที่คุณคิด หรอกครับ ห้าปีที่ผ่านมา เขาเป็นยังไง ผมดูออกอย่าง ชัดเจน เขาและคุณเขมิกาต่างก็ไร้มลทิน บางเรื่องอาจจะ เป็นเรื่องที่คุณผู้หญิงฯ เข้าใจประธานบุริศร์ผิดไป ไม่ว่า คุณอยากจะทำอะไร ผมก็หวังให้คุณไม่ต้องทำในสิ่งที่จะ ทำให้คุณเสียใจกับมันในภายหลังนะครับ”
เดชาพูดออกมาเบาๆ

นรมนฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “เดชา เรื่องระหว่างฉันกับเขาฉันรู้ ดีที่สุดค่ะ คุณวางแผนเรื่องการย้ายถิ่นฐานแล้วหรอคะ? ต้องการให้ฉันช่วยอะไรมั้ยคะ? ”

“ไม่ครับ ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว ลาก่อนครับ คุณผู้ หญิงฯ”

“ลาก่อนค่ะ! ”

นรมนวางสายโทรศัพท์ ในใจรู้สึกถึงความสูญเสียไม่

น้อย

เดชาทำงานเป็นหมอประจำตระกูลในตระกูลโตเล็กมา ตลอดชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาอาจจะอยู่ที่ตระกูลโต เล็กไปจนเกษียณก็ได้ แต่มีบางเรื่องที่เธอต้องทำจริงๆ หลังจากปิดโทรศัพท์ นรมนดูหนักใจอย่างเห็นได้ชัด ทิพย์หยุดพูดมานานแล้ว ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว

“เธอจะบอกฉันได้หรือยัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น? เธอรู้จักคุณ หมอนัทธ์ที่อยู่ที่นี่จริงๆหรอ? แล้วเธอมีความสัมพันธ์ยังไง

กับ

เดชา? เธอจะปล่อยให้บุริศร์รู้ตัวตนของเธอกับกานต์ หรอ? นรมน สุดท้ายแล้วเธอวางแผนจะทำอะไรกันแน่? ”

นรมนยิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณหมอนัทธ์คือคนของรเมศ เดิมที่ตระกูลของรเมศเป็นคนส่งเสียให้เขาเรียนหมอจนจบ ดังนั้นเขาก็เลยให้ความเคารพฉัน ที่จริงเขาทำเพื่อ ตอบแทนความเมตตาตระกูลของรเมศ ก็คือการให้ความ เคารพแก่รเมศนั่นแหละ สำหรับเรื่องที่ฉันต้องการจะทำ อะไรกับบุริศร์ ถ้าเธอเชื่อใจฉันนะ ทิพย์ เธอก็ไม่ต้องเอามันใส่ใจหรอก เรื่องราวหลังจากนี้เธอแค่ดูอยู่เฉยๆก็พอ เธอ

วางใจเถอะ ฉันจะไม่โง่เอาความรู้สึกตัวเองมาเป็นเดิมพัน กับทั้งชีวิตของฉันอีกแล้ว มีบางคนและบางเรื่องรอไม่ได้ แล้ว”

ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ทิพย์ เห็นไม่ชัดถึงความ ร่าเริง แต่ทำให้คนเจ็บปวดอย่างไม่น่าเชื่อ

“ไม่ว่าคุณอยากทำอะไร ก็ต้องปกป้องตัวเองให้ดีๆล่ะ นรมน ฉันทนความเจ็บปวดที่ต้องเสียเธอไปอีกครั้งไม่ได้ แล้ว เธอเข้าใจใช่มั้ย?

“ฉันเข้าใจ เธอช่วยฉันเรื่องนึงได้มั้ย? ”

“ทำอะไรหรอ? ”

“ช่วยไปตระกูลโตเล็กรับกานต์กลับมาที เจ้าลูกคนนี้ฉัน รู้สึกว่าช่วงนี้เขาเข้ากันไม่ค่อยได้ ถ้าเขาทะเลาะกับบุริศร์ ก็จะไม่สามารถจัดการได้จริงๆ”

คำพูดของนรมนทำให้ทิพย์คิ้วขมวดเล็กน้อย

“ใช่แล้ว ช่วงนี้เขาแปลกๆ โอเค ฉันจะไปรับเขากลับมา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาถูกบุริศร์ไอ้ผู้ชายไร้ค่าคนนั้นสร้าง อิทธิพลแย่ๆให้ ลูกชายดีขนาดนี้ยังไม่พอสำหรับเขาอีก”

ทิพย์เดินถอนหายใจออกไป นรมนหุบยิ้มไม่ลง

ความสุขและความรักที่บริสุทธิ์ เรื่องพวกนี้ไม่อาจรักษา

ไว้ได้อีกแล้ว

จู่เธอก็รู้สึกอ่อนแอลง

นรมนจึงหยิบรูปถ่ายของกมลออกมาจากกระเป๋าสตางค์ มองไปบนรูปถ่าย ลูกสาวที่มีผิวขาวกระจ่างใสไม่มีสีอิ่น

ใดเจือปนคนนั้น ดวงตาของนรมนก็เข้มแข็งขึ้นอีกครั้ง
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลูกๆหรอก!

เรื่องทั้งหมดนี้ต่างเป็นเรื่องที่บุริศร์ติดหนี้พวกเขา!

นรมนหยิบรูปถ่ายเก็บเข้าที่ วางแผนจะพักสักหน่อย แต่ จ่าก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเดินมาทางนี้

เธอไม่คิดว่าจะมีเพื่อนคนไหนมาเยี่ยมเธองั้นคนที่กำลัง จะมาตอนนี้คือใครกันนะ?

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ประตูห้องถูกเปิดออกในทันที น้ำหอมกลิ่นฉุนโชยเข้ามา ทำให้เธอปิดจมูกโดยไม่รู้ตัว

“คุณเขมิกา? ”

นรมนมองเขมิกาที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ รู้สึกประหลาด ใจไม่น้อย

แต่เขมิกาไม่ได้มีใบหน้าที่ยิ้มแย้มเข้ามา

อยู่ๆ บุริศร์ก็ให้เธอไปซื้อยาบำรุง บอกว่าต้องการให้นร มนใช้บำรุงร่างกาย แล้วยังบอกอีกว่าถ้าเธอไปซื้อด้วยตัว เองจึงจะสามารถแสดงถึงความจริงใจของบริษัทฮัวยูกรุ๊ป จำกัดได้ คำพูดพวกนี้ทำไมยิ่งฟังช่างขัดหูยิ่งนัก

เธออยู่ตระกูลโตเล็กมานานขนาดนี้แล้ว ทำไมจู่ๆ เกิด อยากซื้ออาหารบำรุงร่างกายเพื่อให้นางจิ้กจอกคนนึงจริงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ