แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 424 ให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง



บทที่ 424 ให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง

รู้สึกคุ้นกับเบอร์ที่โทรเข้ามาอยู่บ้าง นร มนรู้ได้โดยปริยาย ว่าเป็นคุณนายตังเมทโทร เข้ามา

คุณนายตังเมโทรหาเธอตอนนี้ คิดจะทำ อะไรอีกนะ ?

ธิดากับนาวินได้ยินเสียงมือถือ พวกเขา รีบหันมาทันที จึงพบเข้ากับบรมน

“คุณนาย ทําไมคุณตื่นเช้าจังเลย ? เมื่อ กี้พวกเราพูดจาไร้สาระ คุณอย่าเชื่อเลยนะคะ”

ธิดาไม่รู้ว่านรมนได้ยินไปมากน้อยเพียง ใด เพียงแต่มองเห็นสีหน้าของนรมนยังคงดู ไม่เลว

นรมนตอบด้วยรอยยิ้ม : “ไม่เป็นไรจ๊ะ

ขอบคุณพวกเธอนะ” พูดจบ เธอหันตัวจากไป

ส่วนสายเรียกเข้าจากคุณนายตังเม เธอ ทำเป็นมองไม่เห็นมัน

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่อยากให้เธอรู้ที่อยู่ของ พวกเขา ถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสืบหา เบาะแสตำแหน่งของอีกฝ่ายอีกครั้ง วันนี้เธอ อารมณ์ค่อนข้างดี ไม่อยากรู้สึกผิดหวังเพราะ

คําพูดของคุณนายดังเม

ตอนนี้สิ่งที่เธออยากทำที่สุดคือทำของอ ร้อยๆให้บริศร้ทาน

ผู้ชายคนนี้นะ ไม่รู้ว่าเมื่อวานยุ่งถึงกี่โมง เพื่อเรื่องนี้ของตนเองจึงนำตระกูลโตเล็กมา เข้ากับบริษัทร่วมทุนทั้งหมด จะให้เธอทำ อย่างไร ?

มือถือของนรมนดังอยู่นาน ในที่สุดก็

เงียบลง

เธอก็ไม่ได้สนใจมอง โยนทิ้งลงข้างๆ และเดินไปห้องครัว เพื่อทำอาหารเช้าให้บุริศร์ ด้วยตนเอง

คนรับใช้เห็นสิ่งเหล่านี้จนชิน ต่างยิ้ม และมาเป็นลูกมือของเธอ

เมื่อบริศ ลืมตาขึ้นมา เตียงก็ว่างเปล่าไป เรียบร้อย เพียงแค่ความอบอุ่นบนผ้าห่มบอก เขาว่า นรมนเพิ่งจะออกไปได้ไม่นาน

ในบรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยกลิ่นอาย ของนรมน มันช่างหอมหวานและอบอุ่น

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นเดินไป ล้างหน้าแปรงฟันด้วยความอิ่มเอมใจ เปลี่ยน เสื้อผ้าลงไปชั้นล่าง ก็มองเห็นผู้หญิงคนนั้น กำลังยุ่งอยู่ท่ามกลางแสงในยามเช้า

บนใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่แสนสงบ มันช่างมีความสุข ความสบายใจ กลายเป็น ทิวทัศน์ที่สวยงามที่สุดในยามเช้าทันที มัน ช่างดึงดูดบุริศร์จนถึงที่สุด

บริศ อดใจไม่ไหวก้าวเดินไปข้างหน้า คนรับใช้เห็นเขาเดินมา กำลังคิดจะพูด อะไรสักอย่าง กลับถูกบุรีศร์หยุดเอาไว้ แต่ละ คนพากันอมยิ้มและเดินออกไป ให้โลกใบนี้ เหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนสามีภรรยา

บุรีศร่เข้ามากอดเธอจากด้านหลัง

นรมนสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อสังเกตเห็นว่า เป็นใครที่เข้ามา ก็อดกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ ได้ : “เช้าขนาดนี้ยังจะมาสวีทกัน คุณไม่กลัว

พวกคนรับใช้หัวเราะเยาะเหรอคะ ? ”

“ไม่กลัว ผมกอดเมียของตัวเองอยู่ ใคร จะกล้าหัวเราะผม ? “

บริศ วางคางไว้บนไหล่ของนรมน เหมือนเด็กคนหนึ่ง เมื่อเห็นอาหารทุกอย่างที่ เธอมาคือของโปรดของตนเอง หัวใจของเขา ละลายจนกลายเป็นแอ่งน้ำอย่างช่วยไม่ได้

“เช้าตรู่แบบนี้มีของกินอย่างเพียบพร้อม ให้ผม บอกมานะ มีเรื่องอะไรปิดบังผมใช้ ไหม ? หรือว่ามีอะไรจะขอผม ? “บุริศร์เอ่ย ถามอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่นรมนกลับพยัก หน้าอย่างจริงจัง

“ฉันเคยคิดว่าการชอบคุณคือเรื่องที่มี ความสุขที่สุดในชีวิต ไม่คิดว่าตอนนี้จะค้นพบ ว่า การได้รับความรักจากคุณคือเรื่องที่มีความ สุขที่สุด

นรมนไม่ค่อยพูดคําหวาน คำสารภาพที่ ออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้บริศ ตกตะลึง ไปเล็กน้อย

“เมื่อวานคุณไม่สบายหรือเปล่า ? ”

“ไปให้พ้นเลย !”

นรมนชายตามองเขา กล่าวเสียงเบา ว่า : “คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาพูดโน้มน้าวใจ ให้ฉันหย่ากับคุณ พูดตามตรงว่าฉันรู้สึกโกรธ จริงๆ ตอนนั้นก็คิดว่า ถ้าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไม่มีอำนาจคงจะไม่มารังแกคนแบบนี้ ? แต่ หลังจากนั้นฉันก็เข้าใจ ถึงแม้ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจะยากจน แต่ตราบใดที่คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาไม่ชอบขี้หน้าฉัน ฉันจะทำอะไรมันก็ไม่ ถูกต้อง แล้วทำไมฉันจะต้องลงโทษตนเอง เพราะความผิดของคนอื่นด้วยล่ะ ? ”

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ บุริศร์รู้สึกได้ว่า เธอต้องรู้อะไรสักอย่าง

“ต้องการขอความเมตตาเพื่อตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา ? ”

“เปล่าค่ะ ”

นรมนหันกลับมา บุริศร์กลับไม่ปล่อยเธอ โดยไม่ทันระวังทําให้เธอเผชิญหน้ากับตนเอง

ดวงตาคู่สดใสของเธอมองบุริศร์ด้วย ความรักอย่างสุดหัวใจ

“มองผมแบบนี้ คุณไม่กลัวความอยาก อาหารตอนเช้าของผมดีเกินไป จนกินคุณเห รอ ?”

“ไม่กลัว ! ฉันอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจของ คุณ อยู่ในก๋ามือของคุณ จะไม่เต็มใจทำให้ฉัน นํามากได้อย่างไร คําพูดของนรมนทําให้บุรีศรีล่าบากใจ

เล็กน้อย

“มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูด

ถึงอย่างไรฉันก็คิดว่าคุณดีอยู่แล้ว ฉัน ได้รับความไม่เป็นธรรม ไม่เคยมาบ่นกับคุณ คุณก็แก้แค้นแทนให้ฉันเองโดยที่ไม่ได้ร้องขอ เพื่อติดการพึ่งพาของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คุณปิดกั้นบริษัทที่ร่วมทุนกับตระกูลโตเล็ก ทั้งหมด ยอมให้พ่ายแพ้ไปทั้งสองฝ่าย ส่วน คุณแม่ก็พูดถากถางคุณนายทวีทรัพย์ธาดา อย่างไม่เกรงใจ คุณกับคุณแม่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ถึงแม้ฉันจะได้รับความไม่เป็นธรรมอย่าง มากมาย ตราบใดที่มีพวกคุณอยู่ ฉันก็ไม่ใช่ หมาหัวเน่า”

นโมนพูดไปพูดมาขอบตาแดง เ

“ทําไมเป็นแบบนี้ไปล่ะเนี่ย ? พูดปลุก อารมณ์ตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้ คุณคิดจะให้ผม ร้องไห้ให้คุณดูใบไหม ? ” บริศรรีบประคองใบหน้าของนรมน และ พูดด้วยรอยยิ้ม อย่างไรเสียเขาไม่สามารถ ปิดบังความเสน่หาที่อยู่ลึกลงไปในแววตาได้

นรมนกอดเอวของบุริศร์เอาไว้ และซุก ใบหน้าเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

“บุริศร์ ชีวิตนี้ที่มีคุณอยู่มันช่างดีจริงๆ

ประโยคนี้เหมือนกับลมที่พัดผ่านเข้าไป ในจิตใจของบริศร์ จากนั้นเกิดเป็นระลอกคลื่น อยู่พักหนึ่ง แผ่กระจายออกเป็นวงกว้าง

เด็กโง่ คุณคือผู้หญิงของผม ถ้าผมไม่ ทําเพื่อคุณแล้วจะให้ทําเพื่อใคร หื้อ ? ”

นรมนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของบุริศร์ จิตใจรู้สึกสงบเป็นอย่างยิ่ง ความไม่สบายใจ และความระแวงทั้งหมดในวันเหล่านั้น หลาย หายไปในทันที

“คุณนายตังเมโทรหาฉัน ถึงแม้จะไม่ได้ พูดอะไร แต่ฉันสามารถฟังออก เธอต้องการ ฆ่าฉันกับตระกูลโดเล็ก เพื่อแก้แค้นให้กับเข กา ดังนั้นฉันคงไม่อาจหลุดออกไปจากข่าว ฉาวได้ในระยะเวลานี้ ขอโทษด้วยค่ะ ที่เพิ่ม ความยุ่งยากให้กับตระกูลโตเล็ก

คำพูดของนรมนทำให้บริศร์รู้สึกสงสาร อย่างจับใจ

“เรื่องนี้คือความผิดของผม เพราะห้าปี ก่อนผมไม่จัดการให้ดี ทำให้ตอนนี้คุณกลาย เป็นฝ่ายถูกกระทํา คุณวางใจเถอะ ผมจะรีบ จัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”

“ฉันไม่กลัว ตราบใด ในหัวใจของคุณมี ฉัน ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น บุริศร์ ขอบคุณนะ คะ”

นรมนเงยหน้าขึ้น เขย่งปลายเท้า จูบลง บนริมฝีปากบางๆของบุริศร์

บริศ ราวกับถูกฟ้าผ่า

นรมนไม่ใช่คนที่ชอบเป็นฝ่ายเริ่มก่อน วันนี้ถูกกระทำเช่นนี้อย่างไม่ทันตั้งตัว บุรีศร์บีบ เอวของนรมนแน่นอย่างไม่รู้ตัว ทำให้เธอเข้า มาแนบชิดตนเองอย่างยิ่ง

“ยั่วยวนผมตั้งแต่เช้าแบบนี้ ไม่กลัวผม อดใจไม่ไหวเหรอ ? ”

“ร่างกายของฉันดินเยอะแล้ว ไม่ได้ อ่อนแออย่างที่คุณคิด

นรมนหน้าแดงเล็กน้อย เสียงเล็กเหมือน ยุงตัวหนึ่ง

บริศร์อึ้งไป เขาเข้าใจความหมายของนร มนในทันที รู้สึกอดใจไม่ไหวอย่างห้ามไม่ได้

ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง คุณยัง สามารถเปลี่ยนใจได้นะ !”

“ฉันต้องการคุณด้วยความเต็มใจ

นรมนถอนหายใจออกมา ประโยคนี้ เหมือนกับประกายไฟที่โยนลงมาตรงกลาง กระทะน้ำมันในหัวใจของบุริศร์ จนเกิดไฟลุก โชนขึ้นมาฉับพลัน

เขาอุ้มนรมนขึ้นมาทันที เดินออกมาจาก ห้องครัวอย่างรวดเร็ว

บรรดาคนรับใช้เห็นพวกเขาออกมา แต่ละคนต่างอมยิ้ม รีบเข้าไปทำงานที่เหลือใน ครัวต่อจากนรมน

ในตอนนั้นรมนอายจนทําอะไรไม่ถูก จึง ทําได้เพียงซุกใบหน้าของตนเองในอ้อมแขน ของเขาอย่างเงียบๆ

ประตูห้องนอนถูกเปิดออกและล็อคลง ไปอีกครั้ง ฤดูใบไม้ผลิด้านในเต็มเปี่ยมไปด้วย รสชาติและความสดใส คนด้านนอกยิ่งมีความ สุขมาก ที่ได้เห็นฉากอื่นๆ

ทั้งสองคนทําแล้วทําเล่าจนเกือบถึง เที่ยง ในที่สุดนรมนก็ทนไม่ไหว

“ไม่เอาแล้ว บริศร์ ทําไมคุณถึงได้ยึด แบบนี้ ? ”

นรมนพูดจบก็รู้สึกไม่ดีมากๆ เธอทำได้ เพียงดึงผ้าห่มมาปิดบังใบหน้าของตนเองเอา

ไว้ บุรี กลับหัวเราะร่าขึ้นมา

“คุณพูดเองไม่ใช่เหรอว่าร่างกายของ คุณไม่ได้อ่อนแออย่างที่ผมคิด ? ”

“ก็ไม่สามารถปล่อยให้คุณทําแล้วท่าเล่า แบบนี้ได้ ! ข้าวเช้าจะกลายเป็นข้าวกลางวัน แล้วเนี่ย”

นรมนร้องไม่ออก

ถ้ารู้ก่อนหน้านี้คงจะไม่พูดแบบนั้น ใคร จะไปรู้ว่าบุริศร์โหดร้ายแบบนี้

บุรีศร้มองเห็นความเหนื่อยล้าของนรมน ในที่สุดก็ยอมเก็บอาการ

“หิวเหรอ ? ”

“ก็แน่น่ะสิ เมื่อวานกินข้าวเย็นไปนิด เดียวเอง แถมตอนเช้ายังถูกคุณทำแล้วทำเล่า อยู่แบบนี้ ท้องร้องเรียกหลายครั้งแล้ว

นรมนไม่พูดก็ดีอยู่แล้ว พอพูดปุ๊บท้องก็ ร้องครวญครางด้วยความหิวจริงๆ “มา ให้ผมฟังหน่อย

บุริศร์พูดเสร็จก็ต้องการจะเปิดผ้าห่มของ นรมนออก เธอตกใจร้องเสียงแหลมทันที

“คุณอย่าเข้ามานะ ! ”

คงจะแปลกถ้าเธอไม่รู้ว่าในใจของบุริศร์

คิดอะไรอยู่

เห็นนโมนทําท่าทางตั้งการ์ดเตรียม ป้องกัน บุริศร์รู้สึกว่าน่ารักสุดๆ

เขากอดคนที่ม้วนอยู่ในผ้าห่มไว้ในอ้อม แขน กล่าวด้วยรอยยิ้ม : “นี่คุณเชิญชวนผม เองนะ”

“ฉันรู้สึกเสียใจ ต่อจากนี้คุณอย่าได้คิด เลย”

นรมนเรียกมันว่าความเสียใจ

บริศร์จะให้โอกาสเธอเสียใจได้อย่างไร เขาตรงเข้าไปทันที กัดติ่งหูของนรมน

“ราย ! คุณเกิดปีหมาหรือไง ? ” นรมนสั่นไปทั้งตัว รู้ว่าตนเองใกล้จะ

ละลายแล้ว

บริศร์ถึงจะยอมปล่อยเธอ

“ถ้าครั้งหน้าไม่ยอมให้ผมแตะต้อง ผมก็ จะกัดคุณ กัดจนคุณต้องร้องขอให้หยุด

“คนขี้โกง”

นรมนรู้ว่าบริศ สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ จึงอดไม่ได้ถลึงตาใสเขาอย่างไม่พอใจ แวว ตานั้นสามารถล่อลวงจิตวิญญาณของบุริศร์ให้ ออกไปได้อย่างแท้จริง

เขาตีกันของนรมนและกล่าวว่า : เอา ล่ะ ผมจะไปอาบน้ำ ถ้าคุณไม่มีแรง ผม สามารถทําให้คุณได้”

“ไม่จําเป็น คุณรีบๆไปเลย !” ตอนนั้นรมนไม่กล้าให้เขาเข้ามาใกล้

ตนเอง

น่าแปลกจริงๆ เรื่องแบบนี้ทําไมผู้ชายยิ่ง ทํายิ่งมีกำลังวังชา ส่วนผู้หญิงยิ่งทำยิ่ง เหนื่อย ?

เธอยากที่จะเข้าใจ มันช่างไม่ยุติธรรม เสียจริง เพียงแต่มองเห็นท่าทางอิ่มเอมของบุ ริศร์ ไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกมีความสุขขึ้นมา อย่างฉับพลัน

ส่วนบริศร์ก็ไม่ทำให้เธอลําบากใจ ลุกขึ้น เดินไปห้องน้ำด้วยรอยยิ้ม

นรมนถึงจะพยายามปีนขึ้นมา กระดูกทั้ง ตัวราวกับถูกถอดประกอบและจัดระเบียบใหม่ ขยับเพียงนิดเดียวก็รู้สึกเจ็บปวดกล้ามเนื้อ

พระเจ้า วันนี้เธอคงจะไม่ต้องออกไปจาก ห้องใช่ไหม ไม่อย่างนั้นคนรับใช้คงต่างพากัน มองท่าเดินแปลกๆของเธอ คงจะหัวเราะเยาะ เธอแย่เลย ?

คิดแบบนี้ บรมนเอนกายลงบนเตียงทันที

ดัดสินใจแกล้งตาย

เมื่อบริศ อาบน้ำเสร็จออกมา มองเห็น นรมน ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก มันช่างน่า รักจนทําให้เขาอยากจะกลั่นแกล้งเธอต่ออีก

“นี่คุณรอผมอาบน้ำให้คุณเหรอ ? ”

“ไปให้พ้นเลย !”

นรมนตกใจกอดผ้าห่มกระโดดขึ้น คิดไม่ ถึงว่าผ้าห่มจะยาวไป ทำให้เธอล้มลงบนพื้น

“โอ้ย ! ”

นรมนร้องอุทานออกมา หลังจากนั้นบุรี ศร์จึงอุ้มเธอขึ้น โดยไม่สนใจว่าเธอจะทุบตี หรือเอะอะโวยวาย อุ้มเธอตรงเข้าไปใน ห้องนํ้า

เธอเรียกมันว่าความเขินอาย !

ถึงแม้ทั้งสองจะหันหน้าเข้าหากันอย่าง เปิดใจ แต่การกระทําที่สนิทชิดเชื้อแบบนี้ยัง ทําให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

บุรีศร์อาบน้ำให้เธอ ใช้ผ้าขนหนูห่อนรม นออกมา กลับได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้าน นอก นอกจากนี้เสียงยังมีความเร่งรีบอยู่บ้าง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ