บทที่ 1260 นี่คุณเองก็ใช้การเดาเป็นด้วยเหรอ

“เกวลินเหรอ? คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เกิดเรื่องขึ้นกับวินเซนต์ แล้วเหรอ?”

นี่เป็นความคิดแรกของนรมน

เกวลินส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “วินเซนต์ให้ ฉันกลับมาช่วยเขาเอาของ

“ของอะไร?”

ครั้งนี้บุริศร์เป็นคนเปิดปากพูดขึ้น

ถึงแม้จะไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เกวลินทำให้วินเซนต์บาด เจ็บ แต่ว่าพอรู้สถานะที่แท้จริงของเกวลินแล้ว และรู้ความคิดของ วินเซนต์มานั้น บุริศร์ก็ไม่อยากจะทำให้เธอลำบากใจมากเท่า ไหร่

ในเมื่อเธอจะได้กลายเป็นภรรยาของวินเซนต์แล้ว

ที่จริงเกวลินนั้นรู้สึกกลัวบุริศร์อยู่

ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนกับวินเซนต์ ความเย็นชาของเขานั้นมา จากข้างในกระดูก แล้วแฝงความเยือกเย็นที่ผลักไสคนให้ไปไกล ๆ เอาไว้ แต่กลับทำให้คนรู้สึกกลัวจนตัวสั่น
ส่วนความเย็นของวินเซนต์นั้นเป็นการออกมา โดยตรง ราวกับ ถ้ำน้ำแข็ง แฝงไว้ด้วยความโหดเหี้ยมและแรงสังหาร ทำให้คน แค่มองก็รู้สึกกลัว ความรู้สึกแบบนี้กลับทำให้เกวลินยอมรับได้

แล้วตอนนี้อยู่ ๆ บุริศร์ก็มาถามคำถามตัวเอง เกวลินจึงอดไม่ ได้ที่จะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ฉันไม่รู้ เขา ให้ฉันกลับไปหาป้ายหยกที่มีรูปนกอินทรีที่ห้องนอนของเขา

สีหน้าของบุริศร์ดูไม่ได้ขึ้นมาทันทีเลย น้ำเสียงก็ไม่ดีมากเช่น

“เขาให้คุณกลับมาเอาเหรอ?”

“อืม ใช่ค่ะ”

เกวลินไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิด รู้สึกแต่เพียงว่าสีหน้าของบริ ศร์ดูไม่ดีมากเลย หนําซ้ำแม้แต่กลิ่นอายก็ยังมีแรงสังหารจน ทําให้คนรู้สึกกลัว

เธอกลืนน้ำลายลงคอคำหนึ่งอย่างอัตโนมัติ แล้วก็หลบไปข้าง หลังนรมนอย่างรวดเร็ว

นรมนเองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลง ของบุริศร์ จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “ทำไมเหรอคะ? ก็แค่ป้าย หยกอันหนึ่งไม่ใช่เหรอ?”
สายตาที่บุริศร์จ้องมองเกวลินมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ ที่สุดแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็พานรมนจากไปเลย

พอเขาเดินไปปุ๊บ เกวลินก็เกือบจะยืนไม่อยู่เลย บริศ คนนี้ช่างน่ากลัวมากจริง ๆ

น่ากลัวมากกว่าวินเซนต์ซะอีก

หวังว่าต่อไปคงจะไม่มีต้องมีโอกาสยืนอยู่ด้วยกันกับเขาแล้ว เกวลินคิดไปแบบนี้ แล้วก็วิ่งเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว

ตลอดระยะทางบริศ เอาแต่เงียบขรึม

นรมนดูออกว่าเขามีเรื่องในใจ แต่ว่าก็ไม่ได้เปิดปากถาม บุริ ศร์ก็เป็นอย่างนี้ ในตอนที่เขาอยากจะพูดก็จะพูดเอง ถ้าไม่อยาก จะพูด คุณถามเขาไปก็ถามเสียเปล่า

ทั้งสองคนมาถึงห้องผู้ป่วยที่โรงพยาบาลของวินเซนต์อย่าง

รวดเร็ว

บริศ เปิดประตูเข้าไปโดยตรงเลย พยาบาลกับหมอกำลังล้างแผลให้วินเซนต์อยู่ นรมนยืนอยู่ที่หน้าประตูไม่ได้เดินเข้าไป แต่บริศ กลับพูดขึ้นเสียงเย็นว่า “ไม่ต้องล้างแล้ว ล้างไปแล้วก็ยัง บาดเจ็บอยู่ดี จะทำให้มากเรื่องแบบนี้ทำไม?”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยกลิ่นดินปืนปะทุอยู่เต็มที่ทำให้วินเซนต์ อึ้งไปครู่หนึ่ง พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบเข้ากับดวงตาที่ไร้ความ อบอุ่นของบุริศร์ จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นขึ้นมาคำหนึ่ง “คุณนยังไงกัน? ทำอย่างกับว่าผมติดเงินคุณไว้ยังไงอย่างงั้น แหละ”

“สิ่งที่นายติดค้างฉันมันไม่ใช่เงิน

คำพูดของบุริศร์พูดได้อย่างหนักหน่วง

รอยยิ้มของวินเซนต์แข็งค้างไว้บนใบหน้า จากนั้นก็พูดเสียง ขึ้นว่า “คุณเจอกับเกวลินเข้าแล้วเหรอ?”

“นายกะวะปิดบังฉันไว้เหรอ? แล้วให้เธอไปเอาป้ายหยกรูป นกอินทรีทำไม? ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเคยพูดไว้ว่า ป้ายหยกนี้จะ สามารถให้นายสมหวังได้อย่างหนึ่ง นายกะว่าจะใช้กับตัวเธอเห รอ? นายรู้หรือเปล่า ทุกวันทุกเดือนทุกปีที่นายผ่านไป มีอันตราย อยู่เยอะแยะมากมาย ป้ายหยกอันนี้สามารถช่วยชีวิตนายตอนที่ ช่วงเวลาสำคัญได้นะ แต่ตอนนี้นายกลับจะเอาออกมาใช้บนตัว เกวลิน! นายรู้สึกว่าฉันจะต้องเอาชีวิตเธอให้ได้เลยใช่ไหม? เพื่อที่จะปกป้องเธอ แล้ว นายถึงกับมองฉันแบบนี้เลยเหรอ? เป็นพี่น้องกันมาหลายปี ขนาดนี้ ฉันอยู่ในสายตานายแล้วเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจขนาดนั้น เลยเหรอ?”

บริศร์รู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกเสียใจอยู่บ้าง

วินเซนต์รีบพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่นะ พี่ใหญ่ ที่ผมให้เธอไปเอาป้าย หยกนั้น ไม่ใช่เพื่อที่จะเอามาให้คุณปล่อยเธอไป ผมรู้ว่าคุณรู้จัก ผมดี และก็สามารถรู้ได้ด้วยว่าผมจะทำยังไง แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง เกวลินก็ได้กลายเป็นผู้หญิงของผมแล้ว ในส่วนนี้ไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้ และผมเองก็ไม่อยากเปลี่ยนแปลงด้วย คุณดีกับ ผมมากจริง ๆ แน่นอนว่าจะต้องยอมปล่อยเธอเพราะการตัดสิน ใจของผม แต่ว่าเธอได้ทำให้ผมบาดเจ็บ แล้วทำร้ายพี่น้องของ เรา สำหรับจุดนี้ผมจำเป็นจะต้องให้คำตอบกับพี่น้องของเรา อย่างหนึ่ง”

อาจจะเพราะว่าพูดทีเดียวเยอะขนาดนี้ วินเซนต์ก็เลยไอขึ้นมา เล็กน้อย

บุริศร์อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วก็ยังเอาน้ำจากข้าง ๆ มาแก้วหนึ่งแล้ว ยื่นให้เขาไป

“ให้คําตอบกับพี่น้องคำตอบหนึ่งนายจะเอาป้ายหยกมาทําไม?”

“ทุกคนต่างก็รู้ถึงความหมายที่ป้ายหยกมีต่อผม เกวลินทำผิด ไปแล้ว ก็จะต้องได้รับการลงโทษ แต่ว่าเธอเป็นผู้หญิงของผม แน่นอนว่าผมต้องรับโทษแทนเธอแน่ แต่ว่าถ้าผมทำแบบนี้แล้ว คาดว่าต่อหน้าพี่น้องในสหภาพโคงจะปล่อยเธอไป แต่ว่าใน ลับหลังคงอยากจะสร้างความลำบากให้เธอ ป้ายหยกเลยเป็น ของที่ผมกะว่าจะมอบไว้ให้เธอเป็นของป้องกันตัว

คำพูดของวินเซนต์ทำให้สีหน้าของบริศร์ดูดีขึ้นมาหน่อย

“ไม่ได้เอามาใช้บนตัวฉันก็ดีแล้ว”

“ไม่หรอก ชีวิตผมยังมีค่ามากอยู่ ต่อไปยังจะต้องมาบังแดด บังฝนให้ภรรยา โอกาสเพียงหนึ่งเดียวนี้ผมจะต้องรักษาไว้ให้ดี แน่”

วินเซนต์ยิ้มอ่อน ๆ ไป ในดวงตามีแววมีชีวิตชีวาขึ้นมาเสี้ยว

หนึ่ง

อยู่ ๆ บุริศร์ก็รู้สึกว่าบางทีวินเซนต์คนเดิมอาจจะค่อย ๆ กลับ มาแล้วก็ได้

เกวลินไม่ใช่ทรรศยา แต่ว่ากลับเป็นน้องสาวของทรรศยา ใน วินาทีที่วินเซนต์ได้ครอบครองเกวลิน บางทีเขาอาจจะได้ทำการ ตัดสินใจแล้ว
ว่าผู้หญิงคนนี้เขาจะต้องเอาให้ได้

นี่ถึงจะคือวินเซนต์ คือวินเซนต์ที่บุริศร์คุ้นเคย เขาจะรู้อยู่ ตลอดว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการคืออะไร และที่สำคัญจะมีเป้าหมายที่ ชัดเจนและจะไปทำให้ดีที่สุด

บุริศร์ตบบ่าของวินเซนต์เล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ตัว นายเองมีขอบเขตหน่อย อย่าให้มันเกินไปก็พอ อ๋อ ใช่แล้ว ฉัน กับนรมนจะไปแล้วนะ กานต์จะอยู่ที่นี่ต่อ นายรีบจัดการตัวเองให้ เรียบร้อย แล้วช่วยฉันดูแลลูกชายด้วย”

“พวกคุณจะไปแล้วเหรอ? จะไปไหนครับ? ตอนแรกไม่ได้กะว่า จะไปเร็วขนาดนี้ไม่ใช่เหรอครับ?”

วินเซนต์นึกว่าบุริศร์มาแล้ว ตัวเองจะได้ลอยชายหลายวัน หน่อย อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังเป็นผู้ป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ?

แต่ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงว่าบริศร์จะไปเร็วขนาดนี้ จึงอดไม่

ได้ จะหดหู่เล็กน้อย

บุริศร์เองก็รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย แต่ว่าพอคิดถึงเรื่องของทางนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า “ต้องลำบากนายแล้ว ถ้าหากว่า ยุ่งไม่ไหวจริง ๆ ก็หาคนมาช่วยได้นะ”

“จะหาใครได้ละครับ?”
“คนของคุณชายธเนศพล

คำพูดของบริศ ทำให้วินเซนต์อึ้งไปทั้งตัวเลย

“ใครนะครับ?”

“ธเนศพล ก่อนหน้านี้เขาโทรศัพท์หาฉัน ได้บอกเอาไว้แล้ว พวกเราสามารถช่วยเขาจัดการธุระอย่างลับ ๆ เรื่องบางเรื่องเขา สามารถจัดการได้”

ค่าพูดของบุริศร์พูดได้อย่างปกปิดเล็กน้อย แต่ว่าวินเซนต์เอง ก็ฟังเข้าใจแล้ว

จิตใจหวั่นไหวไหม?

เขาไม่รู้ เพียงแต่แค่รู้สึกว่าตรงตำแหน่งหัวใจเจ็บจี๊ด ๆ เล็ก

น้อย

โดนปล่อยปละละเลยมานานหลายปีขนาดนี้ อยู่ ๆ ก็หา องค์กรเจอ และที่สำคัญอาจจะมีความเป็นไปได้ว่าจะได้รับการ ยอมรับด้วย แถมข้อมูลไฟล์ของตัวเองอาจจะกลายเป็นยิ่งลึกลับ มากขึ้น ความรู้สึกแบบนี้มันช่างคุ้นเคย ร้อนแรงมากขนาดนั้น เขาเหมือนกับว่าจะเห็นท่าทางอมยิ้มของทรรศยาอีกแล้ว

เธอจ้องมองเขาอย่างอ่อนโยนและพูดขึ้นว่า “วินเซนต์ ยินดี ต้องรับกลับบ้านค่ะ”

อยู่ ๆ ดวงตาของวินเซนต์ก็มีความเปียกชื้นขึ้นมา

เขารีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้ แล้วก็พูดขึ้นอย่างอัต อันว่า “ผมจะลองไปคิดดู ขอให้คุณเดินทางปลอดภัยนะ ผม คงจะไม่ส่งคุณแล้ว”

รักษาร่างกายให้ดี ๆ ตอนที่แต่งงานอย่าลืมส่งข่าวมานะ ไม่ ว่าจะไกลแค่ไหนฉันก็จะรีบมา

บริศร์รู้ว่าในใจของวินเซนต์นั้นรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และก็ไม่ ได้บีบบังคับเขา แค่ตบไหล่เขาเบา ๆ จากนั้นก็ก้าวเท้าแล้วเดิน จากไป

ตั้งแต่ต้นจนจบนรมนไม่ได้พูดอะไรเลย แต่พอบุริศร์เดินออก มาจากห้องผู้ป่วยแล้ว ก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “เหมือนกับว่าวินเซนต์ จะตื่นเต้นมากเลยนะคะ”

“อืม ไม่ว่าจะยังไง ช่วงหลายปีมานี้เขาก็อยากจะไปเยี่ยมทร รศยาอยู่ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีสิทธิ์ มาวันนี้ขอแค่เขาตอบตกลง ต่อไปชีวิตความเป็นอยู่จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ว่าเขาจะมี สิทธิ์ แล้วก็มีสถานะนั้นที่จะได้เข้าไปในสุสานวีรชนผู้กล้าแล้วไป เยี่ยมทรรศยาได้ สําหรับเขาแล้วนี่ถือว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยาก

บริศรกุมมือของนรมนเอาไว้แน่น ตอนนี้เขาสามารถจับมือของนรมนเอาไว้ได้ นั่นก็คือความสุขแล้ว ถ้าเทียบกับวินเซนต์แล้ว บุรีศร์รู้สึกว่าตัวเอง จำเป็นต้องคว้าความสุขนี้ไว้แน่น จะให้มันโบยบินไปไม่ได้เด็ด ขาด

นรมนสามารถรู้สึกได้ถึงเรี่ยวแรงของบุริศร์ แต่ว่าเธอไม่ได้พูด อะไร ได้แต่ปล่อยให้เขาบีบไอย่างนั้น

ทั้งสองคนจูงมือกันไปบนถนน อยู่ ๆ นรมนก็รู้สึกว่าอยากจะ

กลับไปดูที่คฤหาสน์สไตล์โบราณสักครั้ง

“พวกเรากลับไปดูคฤหาสน์สไตล์โบราณกันหน่อยเถอะ ฉัน รู้สึกชอบที่นั่นมากเลย”

“ได้”

สําหรับการร้องขอของภรรยา แน่นอนว่าบุริศร์ไม่มีทางปฏิเสธ อยู่แล้ว

ในตอนที่ทั้งสองคนเดินจูงมือมาถึงคฤหาสน์สไตล์โบราณนั้น เสียงไพเราะของไวโอลินก็ดังขึ้นที่ข้างหู นรมนอดไม่ได้ที่จะหยุด ฝีเท้าลงครู่หนึ่ง

“เอ๊ะ? ทำไมที่นี่ถึงมีคนที่เล่นไวโอลินได้ดีขนาดนี้อยู่ด้วยนะ” ที่นรมนชอบไวโอลินนั้น บุริศร์เองก็รู้อยู่
เขายืนอยู่ข้างนรมน และฟังเสียงที่ไพเราะของไวโอลินไป จะ ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าคนที่เล่นไวโอลินนี้เล่นได้ดีมากเลย

เหมือนกับว่าจะนรมนจะลุ่มหลงเข้าแล้ว หัวคิ้วยังมีท่าทางขยับ

ตามจังหวะขึ้นมา

บริศ ชอบนรมนที่เป็นอย่างนี้เป็นอย่างมาก เหมือนอย่างกับที่ เจอกันครั้งแรกตอนปีนั้นที่เรียนมหาลัย ใสสะอาด บริสุทธิ์

หลังจากที่ไวโอลินเล่นจบไปเพลงหนึ่งแล้วนั้น อีกฝ่ายก็หยุด

ลง

อยู่ ๆ นรมนก็เกิดมีความรู้สึกอยากจะไปดูคนเล่นไวโอลินนี้สัก

หน่อย

“บุริศร์ คุณลองเดาดูซิว่าคนที่เล่นไวโอลินนี้เป็นผู้ชายหรือผู้ หญิง?”

“ผู้ชาย ที่สำคัญอายุยังมาเยอะด้วย คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอึ้งไปเล็กน้อย

“ยังไงคะ?”

“เสียงนี้เล่นได้ไม่มีปัญหา แต่แรงที่ใช้ไม่ได้เยอะขนาดนั้น สามารถบอกได้ว่าคนที่เล่นไวโอลินมีปัญหาเรื่องเรี่ยวแรง
นรมนค่อย ๆ คลื่มุมปากขึ้น แล้วถามขึ้นอีกครั้งว่า “งั้นได้ ฟังออกได้ยังไงคะว่าอายุไม่เยอะ?”

“ผมเดาเอา

คำพูดของบริศ ทําให้นรมนอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะร่า

ขึ้นมา

“ประธานบริศร์ นี่คุณก็ใช้การเดาเป็นเหรอคะ?”

“ก็ใช่นะซิ ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ทำไมเหรอ? อยาก จะไปดูเหรอ?”

บุรศ แทบจะไม่ต่างอะไรกับการเป็นพยาธิในท้องนรมนเลย หลายปีมานี้ถึงแม้ว่านรมนจะไม่ได้สัมผัสหรือติดตามเรื่อง ดนตรีมากเท่าไหร่ แต่ว่าบุริศร์รู้เรื่องสวยงามนั้นนรมนมักจะ ชอบอยู่ตลอด

พอได้ยินบุรีศรถาม นรมนก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าขึ้น

“งั้นก็ไปกันเถอะ”

แล้วบุริศร์ก็จูงมือนรมนแล้วเดินไปตามเส้นทางตรงกันข้าม

ที่นี่มีเพียงพ่อบ้านแก่ ๆ คนหนึ่ง ในตอนที่เห็นบุริศร์และนรมน เดินมานั้นก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ตอนที่เขารู้ว่าพวกเขาจะมาเจอคนที่เล่นไวโอลินนั้น พ่อ บ้านก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า “คนที่เล่นไวโอลินคือคุณชายน้อย ของพวกเรา ตอนนี้เจ้านายของเราไม่อยู่ ส่วนคุณชายน้อยก็มา ฝึกเล่นไวโอลินที่นี่ เพื่ออีกหนึ่งเดือนข้างหน้าจะเข้าร่วมการ แข่งขันไวโอลินเยาวชน เพราะฉะนั้นน่าจะไม่มีเวลามาพบพวก คุณหรอก ต้องขอโทษด้วย”

พ่อบ้านไม่ใช่คนเมืองชลธี แล้วก็ไม่ค่อยจะสนใจคนมีชื่อเสียง ในวงการธุรกิจเท่าไหร่ แน่นอนว่าจะต้องไม่ค่อยคุ้นเคยกับบุรีศร อยู่แล้ว และเพื่อความปลอดภัยของคุณชายน้อยบ้านตัวเอง เขา จึงปฏิเสธการของพบของบริศร์และนรมนไปอย่างมีมารยาท

นรมนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ว่าก็ไม่ได้สร้างความลำบากให้ กับคนอื่น

ในตอนที่บุริศร์ยังอยากจะพูดอะไรขึ้นมานั้น ก็โดนนรมนดึง

ชายเสื้อเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหน้าให้เขา

พอเห็นว่านรมนไม่อยากจะก่อเรื่อง ถึงแม้ว่าในท้องของบุริศร์ จะมีลมโกรธอยู่บ้าง แต่ก็ได้แต่จากไปพร้อมกับนามน

“รอก่อน!”
แล้วในเวลานั้นพอดี ที่ข้างในก็มีเสียงอ่อนหวานของเด็กดัง ลอยมา แล้วก็ทำให้ฝีเท้าของนรมนและบริศร์หยุดลงทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ