บทที่ 68 แค่นามภรรยาเฉยๆ

บุริศร์ก็นับว่าเร็ว พูดกับหล่อนได้ไม่นาน ก็มีนาง พยาบาลพูดกับหล่อนว่าเวลากลับไปแล้วควรระวังอะไร

บ้าง

หล่อนโมโหแต่ไม่แสดงออก

เขายังเหมือน5ปีก่อน คิดว่าเขาจะคุมหล่อนได้ หล่อนกำมัด รู้ว่าตัวเองต้องทำไรสักอย่าง

เวลานางพยาบาลชี้แจ้ง หล่อนทำหน้าตาเฉยไม่มีสีหน้า

ใดๆ พูดจบนางพยาบาลก็รีบออกไป บุริศร์ที่บอกอยู่ด้านนอก สายตาเขาบ่งบอกถึงความรู้สึก

ที่ยุ่งเหยิง

เขาบอกคนทำคงามสะอาด ของที่เกี่ยวข้องกับเขมิกานั้น เอาไปไว้มีคฤหาสน์ริมทะเล เพราะรู้ว่าหล่อนไม่ชอบ และ ไม่มีร่องรอยที่เขมิกาเคยอาศัยอยู่ และพ้นน้ำยาฆ่าเชื้อ 1ชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก

หล่อนรู้ว่าตัวเองควรทำไรสักอย่างไม่ว่าเพื่อความ ปลอดภัยของลูกหรือตัวเอง หล่อนก็ต้องตอบตกลงเขา

ไปอยู่ดี ความรู้สึกที่ถูกบังคับนั้นทำให้คนเกลียดและรับ ไม่ได้

หล่อนคิดว่าใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงมาทำให้ตัวเองอารมณ์ดี ขึ้นนั้นคงจะดีขึ้น แต่เวลาผ่านไปแล้ว หล่อนยังโกรธอยู่ดี เขาก็ยืนอยู่ข้างนอกเล่นบุหรี่ในมือไปมา ดูออกว่าเขาใจ เข้านั้นวุ่นวายไปหมด

พฤกษ์โทรมาบอกว่า ทำความสะอาดเสร็จแล้ว ถามว่าจะ ให้ไปรับมั้ย จู่ๆเขาก็คิดได้ว่าไม่อยากทำลายบรรยากาศ ที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“ไม่ต้องละ เดี๋ยวฉันกลับเอง”

นี้เป็นรอบแรกที่เขาจะจัดการเรื่องส่วนตัวเอง พฤกษ์ตกใจมาก และเขาก็ต้องรีเซ็ตที่ตำแหน่งผู้หญิงคน

นี้ในใจบุริศร์ใหม่

ผู้หญิงคนนี้ต้องดีด้วยแล้ว

บุริศร์วางสายและไปจัดการค่าใช้จ่ายตอนนอนโรง พยาบาล เรื่องของหล่อน เขาไม่รู้ว่าหล่อนจะให้โอกาส เขาอีกมั้ย

หล่อนรอนานมากเขาก็ไม่มาสักที หล่อนก็เบื่อ หรือว่าเขา

เปลี่ยนใจละ?

หล่อนดีใจครึ่งไม่ดีครึ่งที่กลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง หล่อนไม่รู้ว่ามันจะยากแบบนี้

หล่อนยอมจัดการเรื่องเขาให้เสร็จสิ้นสักทีไม่ว่าจะยุ่งยาก ยังไงก็ตาม ก็ไม่อยากเกลียดเขา และให้เขาตกหลุมรัก

หล่อน และหล่อนก็จะเอาของๆหล่อนไป

เมื่อเขากลับมาเห็นหล่อนสภาพที่ตัดสินใจไม่ได้ หล่อนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ยอมเขาง่ายๆ แต่มันกับ

ทำให้เขาดีใจ

“คิดเสร็จยัง?”

“เธอให้ฉันคิดด้วยหรอ?”

หล่อนกัดฟันพูด

เขาเหมือนเห็นหล่อนในเมื่อก่อน จำได้ว่าตอนแรกพบ

หล่อนยังวัยรุ่นและสดใส มองเขาด้วยสายตาที่ชื่นชอบ เมื่อก่อนในยามเวลาที่ดีทำไมเขาไม่รู้ใจตัวเองตั้งแต่แรก?

ถึงตอนนี้เขายังจำได้ชัดเจน

แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้สายไป ในเมื่อห้าให้โอกาสอีกครั้ง เขาก็ จะไม่ปล่อยมือ

ตอนนี้หล่อนแค้นเต็มที่ แต่เขาดันมองไม่เห็น เขากะว่าจะเก็บของให้หล่อน ยิ่งเวลาจะเก็บของที่สำคัญและส่วนตัว นั้น สีหน้าหล่อนนั้นบ่งบอกว่าไม่ยินยอมเป็นอย่างมาก

ผู้ชายนี้ไม่เจอ5ปีหน้าด้านขึ้นเยอะ หล่อนไม่ยอมที่จะไปกับเขาอย่างมาก เพราะขาหล่อนไม่ สะดวก โดนเขาอุ้มมันเรียกสายตาคนมองมาก หล่อนรู้สึก

รำคาญ

“เอาไม้พยุงให้ฉัน ฉันเดินเองได้”

หล่อนพูดเสียงต่ำ

“ฉันนี้แหละไม้พยุงของเธอ”

ถึงเขาจะพูดแบบนี้ แต่หล่อนก็ไม่สนใจอยู่ดี

ทั้งสองเงียบต้นทางจนถึงบ้าน

นี้เป็นรอบแรกที่ป่าโอเห็นบุริศร์อุ้มผู้หญิงเข้าบ้านและผู้ หญิงคนนี้สวยมาก ทำให้ป้าโอนึกถึงภรรยาคนก่อนนรมน ยังไงตำแหน่งนี้มันก็ว่างอยู่แล้ว ยิ่งผู้หญิงข้างนอกที่ อยากแทนที่ ป้าโอไม่ทำสีหน้าดีๆให้หรอก

“คุณบุริศร์ ห้องเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ฉันเก็บวาดห้อง แขกให้คุณแคทเธอรีแล้ว ไม่ว่ายังไง หล่อนไม่ใช่ภรรยา งั้นก็ไม่สามารถให้อยู่ห้องเดียวกับคุณบุริศร์ไม่ได้” ป้าโอพูดอย่างหนักแน่น

หล่อนทำงานในบ้านโตเล็กนี้ตั้งแต่บุริศร์เด็กๆแล้ว ตอน นั้นน้ำนมของแม่บุริศร์ไม่พอ จึงเรียกป้าโอมาเป็นแม่นมให้ ถึงแม้ตลอดมานี้เป็นแค่ตำแหน่งคนใช้ที่พิเศษขึ้นมา หน่อย แต่บุริศร์ก็เคารพป่าโออย่างมาก

ตั้งแต่นรมนแต่งงานและเข้าบ้านนี้มามีป้าโอนี้แหละที่ดี กับหล่อนที่สุด แต่สีหน้าไม่ให้แล้วยิ้มพูด :”เธอเป็นใคร หรอ? สามารถออกคำสั่งได้ หรือว่าเป็นคุณนายหญิง?” คำนี้ทำให้ป๋าโอเอาไม่อยู่

“คุณคะ นี่เป็นบ้านตระกูลโตเล็ก บ้านนี้มีกฎระเบียบ คุณบุริศร์ให้คุณเข้ามาอยู่ ไม่ได้ให้สิทธิ์มาตามใจตัวเองแบบ

นี้”

“หล่อนมี”

เขาพูดคำนี้ออกไป ทำให้ป๋าโออิ้ง 5ปีมานี้ป่าโอรู้ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อนรมน แม้ไฟไหม้

ใน5ปีก่อนผ่านไป ถึงแม้บุริศร์จะให้เขมิกาเข้ามาอยู่บ้านนี้ แต่ก็ไม่เคยมองเขมิกาเลยสักนิด ยิ่งอย่าคิดว่าจะให้เขมิ กาเข้าห้องนอนบุริศร์

แต่วันนี้มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้มาถึงบ้านนี้ และบุริศร์ก็แคร์

อีก สีหน้าป้าโอไม่ดีทันที

“คุณบุริศร์ เธอภรรยาไปแล้วหรอ?” ใจหล่อนสั่นๆ และรู้สึกตัวชาไปหมด

จากไป5ปี คนที่ยังนึกถึงหล่อนอยู่นั้น ก็คงจะมีแค่ผู้สูง 2

อายุคนนี้เองแหละ

นึกถึง5ปีที่ป้าโอดีกับตัวเองมาตลอด หล่อนตัดสินใจไม่

สะดีดสะดิ้งแล้ว

“ช่างเถอะ ฉันอยู่ก็ได้ อีกอย่างฉันไม่มีความสนใจต่อการ

แย่งอาณาเขตคนอื่น

“อาณาเขตคนอื่น? เธอแน่ใจ?”

เขามองหล่อน

หล่อนรู้อยู่แล้วว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมด วันนี้ที่ทำเป็น ไม่รู้ไม่ชี้นั้น หล่อนรีบพูดแก้”อยู่บ้านนี้ ห้องแขกก็คงดี

เหมือนกันแหละ?”

เขาเห็นหล่อนที่แอบกลัวแบบนี้ รู้สึกตลกแล้วก้าวขาออก

ไปที่ห้องนอน

“คุณผู้ชาย!”

ป้าโออดเรียกไม่ได้

ตั้งแต่ป่าโอช่วยบริหารในบ้านนี้ ป๋าโอเรียกเขาคุณบุริศร์ตลอดนอกจากเวลาที่สำคัญหรือสุดๆเท่านั้นถึงจะเรียก คุณผู้ชาย แต่ตอนนี้เห็นป่าโอที่เห็นความสำคัญกับห้อง นอนขนาดนั้น

หล่อนอดซึ้งไม่ได้

หล่อนคิดว่าหล่อนตายไป5ปี ในสายตาผู้คนนั้นก็หายไป อย่างกับฝุ่น ไม่คิดว่าป้าโอยังจำหล่อนไว้อยู่

“คุณผู้ชาย ขนาดคุณแคทเธอรีที่คลอดลูกชายให้ตระกูล โตเล็กยังไม่สามารถเข้าห้องนอนได้ แล้วผู้หญิงคนนี้จะ เข้าได้ไง? หรือว่าคุณผู้ชายไม่กลัวภรรยาเข้าฝันกลางดึก

หรอ?”

ป่าโอรู้ว่าตัวเองก้าวก่ายเกินไป แต่แม่คุณบุริศร์ไม่อยู่แล้ว ตัวป้าเองก็ต้องช่วยเขาเลือกก่อนว่าผ่านมั้ย และป้าเองก็รู้ ว่าในใจบุริศร์นั้นรักใคร การช่วยเหลือของป้าโอทำให้ หล่อนนั้นจริงใจ

เขาหยุด

เขามองแม่นมตัวเอง พูดเสียงต่ำ:” ป้า 5ปีแล้ว ผมหวังว่า นรมนจะเข้าฝันผมทุกวัน แล้วบอกให้ผมว่าเกิดอะไรขึ้น แต่5ปีแล้วหล่อนไม่ได้กลับมาเลย ถ้าเพราะผมให้คนอื่น เข้านอนห้องนอนผมแล้วหล่อนเข้าฝัน ทำไมจะไม่ได้? เรื่องนี้ผมตัดสินใจแล้ว ป้าโอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ตั้งแต่นี้ ไปแคทเธอรีอยู่บ้านตระกูลโตเล็กก็เท่ากับนรมน ไม่ว่าจะ พูดไรทำไร พวกคุณก็ต้องฟัง หล่อนทำตามใจได้ เพราะ สิทธิ์นี้ผมให้เอง!”

“คุณผู้ชาย!”

ป้าโอน้ำตาจะไหล แต่เขานั้นไม่โดนกระทบไรเลย รีบอุ้ม

นรมนขึ้นไป

นรมนไม่พูดไร

ที่เขาพูดนี้คงตั้งใจพูดให้หล่อนฟังสินะ?5ปีก่อน ที่พวกเขานั้นยังเป็นสามีภรรยาอยู่ ก็ไม่เคยเห็น ว่าเขาจะดีกับหล่อนแบบนี้ ทั้งบ้าน มีแค่ป้าโอเท่านั้นที่ รู้สึกว่าหล่อนเนี่ยเป็นคุณหญิงจริงๆส่วนคนที่เหลือทำเป็น ไม่สนใจหล่อน

ตอนนี้ดันมาบอกว่าหล่อนมีสิทธิ์ทำตามใจตัวเอง น่าตลก

ชะมัด!

หล่อนก้มหน้า ไม่พูดไร ให้เขาอุ้มเข้าไปที่ห้องนอน

เมื่อเข้าไปแล้ว นรมนอึ้ง

5ปีแล้ว!

ทุกอย่างเหมือนเดิม!

ขนาดโต๊ะแต่งหน้าก็ยังอยู่ แค่เปลี่ยนแพ็คเกจใหม่ ยี่ห้อก็ ยังมียี่ห้อที่หล่อนใช้มาตลอด หนังสือที่ทุกคืนหล่อนชอบอ่านก่อนนอนก็ยังวางอยู่บนหัว เตียงที่เดิม และหนังสือมีร่องรอยที่เปิดอ่านทุกวันระยะ

เวลา5ปี

ผ้าปูบนเตียงนั้นก็เป็นที่หล่อนชอบ และยังมีตุ๊กตาที่ หล่อนชอบ ขนาดแก้วน้ำที่หล่อนใช้ดื่มทุกคืนก็ยังอยู่ เวลานี้เหมือนหล่อนกลับไปเมื่อก่อน ตอนที่หล่อนยังรัก

เขา เดินตามตูดเขาตลอด

ที่นี้มีความสุขความทุกข์ ความรู้สึกทั้งหมดที่ฝากไว้ 5ปีมา นี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คนข้างเป็นสามีหล่อน ตรงนี้เป็น ทุกอย่างของหล่อน แค่แป๊บเดียวหล่อนรีบเรียกสติ ไม่!

ยังไงก็เปลี่ยน!

หล่อนเปลี่ยนไป!

เขาก็เปลี่ยนไป!

หล่อนปิดตาเพื่อกักเก็บความรู้สึกทั้งหมด

ตั้งแต่หล่อนเข้ามาเขาสังเกตหล่อนตลอด คิดถึง คาดไม่ถึง และเย็นชาเหมือนเดิม ทุกอย่างอยู่ในสายตาเขา ในขณะที่หล่อนปิดตา เขารู้สึกเจ็บ เขารู้ หล่อนกลับมา แล้ว แต่ใจนั้นหายไปนานแล้ว แต่ไม่เป็นไร เขามีเวลาที่จะทำให้หล่อนนั้นยอมรับที่จะ เป็นภรรยาเขา และเป็นคุณหญิงของที่นี้

เขาวางหล่อนลง จู่ๆก็ได้ยินหล่อนพูดว่า: “นี้เป็นห้องของ เธอกับภรรยาเธอหรอ?”

“ใช่!”

หล่อนยิ้มถาม”ทำไม่ไม่เห็นรูปแต่งงานของพวกเธอละ? หรือว่าตำแหน่งภรรยานั้นแค่ในนามเฉยๆ?” คำพูดนี้ทำให้เขาเย็นไปทั้งหัวจรดเท้า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ