บทที่ 784 คุณเพียงแค่ต้องการช่วยให้เธอสมหวัง
หัวใจของนรมนกระตุก
เธอรู้ ในกรณีที่ตนเองนำหลักฐานเหล่านี้ออกมา เจตต์จะต้อง คาดเดาอะไรบางอย่างได้ เพียงแต่ตอนนี้เธอไม่อาจสนใจได้
นรมนหลบสายตาของเจตต์ นำกล้องวงจรปิดส่งให้แก่ตำรวจ
“ฉันคิดว่าข้างในนี้มีหลักฐานครบทุกอย่าง จึงขอมอบให้ทาง ฝั่งพวกคุณค่ะ”
“ขอบคุณครับคุณนายบุริศร์ ”
ตำรวจรับกล้องวงจรปิดไป และนำตัวขณะพลไปด้วย ภายในห้องกลายเป็นเงียบงันทันที เงียบจนแม้แต่เข็มหล่นยัง
ได้ยินเสียง
นรมนไม่เคยกังวลเช่นนี้มาก่อน แต่เธอรู้ว่า ถึงแม้ตนเองจะไม่ พูด เจตต์ก็รู้อยู่ดี
“เจตต์ คุณฟังฉันพูดก่อนนะ”
“เพล้ง” เจตต์ทุบแจกันดอกไม้ทันที
แจกันดอกไม้ผ่านข้างตัวของนรมนไป ตกลงข้างหลังเธอ แตก กระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระเด็นไปทุกทิศทาง
นี่เป็นครั้งแรกที่เจตต์แสดงความโกรธอย่างมากเช่นนี้ต่อนรมน
นรมนอึ้งไปหมด
เธอมองเจตต์ มองเห็นเส้นเลือดดำที่ปูดขึ้นมาบนหน้าผากของ เขา และมองแววตาที่มีความดุดันและโมโหมาก แต่กลับ พยายามสะกดกลั้นอารมณ์อย่างเต็มที่
“เจตต์ ไม่ใช่นะ ฉัน………
“ออกไป! ”
เสียงของเจตต์มีความพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกเป็นที่สุด แต่เธอก็รู้สึกผิดและกังวลใจอีก
“ไม่ใช่นะ คุณฟังฉัน…….
“ผมบอกให้คุณออกไป! ”
เจตต์ต่อยลงบนกำแพง เขาหันหลังให้นรมน ไหล่มีความสั้น ไหวเล็กน้อย
“นรมน ผมไม่อยากจะทะเลาะกับคุณ ผมไม่อยากทำร้ายคุณ ด้วย ก่อนที่ผมจะควบคุมตนเองไม่ได้ ทางที่ดีคุณควรออกไปให้ พ้นจากสายตาของผมซะ ผมรู้ ก่อนหน้านี้นิตาเหลือเวลาไม่มาก แล้ว และผมก็รู้ว่า พวกคุณมีเรื่องอะไรปิดบังผมอยู่ แต่คุณทำมัน ลงได้อย่างไร? ทำไมถึงใช้ชีวิตที่เหลือเพียงน้อยนิดของเธอเพื่อ แลกกับหลักฐาน? เธอสมควรตาย! เธอเลวทรามต่ำช้า ไร้ ยางอาย แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่เหรอ? ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอมาช่วยให้ผมรู้ความจริง ขจัดอุปสรรคและจัดการเหล่าตายวางแผนเพื่อ
แววตาของเจตต์มีความโมโห มากเสียจนของเหลวๆ ไหลมา
เขาไม่ต้องการติดค้าง
เห็นชัดว่าเธอรู้สึก
ถึงแม้นิตาจะตายแล้ว เขาสบายใจเหรอ
นโมนทําเพื่อเขา แต่เธอ
ไม่เขาสามารถความจริงได้ ถึงจะมาจากของนรมนได้
ใช่ด้วยวิธีการแบบ
นิตาที่ผ่านเป็นใคร จะเขาไหวอย่างไร
เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่เพียงแค่ปกป้องผู้หญิงของตนเองไม่ ได้ ยังต้องให้ผู้หญิงของตนเองสละชีวิตเหลืออยู่ พวกเธอ เคยคิดถึงความรู้สึกของเจตต์บ้างไหม?
นรมนพูดออกเมื่อเจอถามของเจตต์ เธอไม่คาดคิดว่าเรื่องจะผลกระทบต่อเจตต์อย่างใหญ่หลวงเช่นนี้
“ขอโทษนะ”
“คุณกลับไปเถอะ ให้บริศร์มารับคุณ ช่วงนี้ผมไม่ต้องการเจอ หน้าคุณ ผมอยากอยู่เงียบ ๆ
คําสั่งไล่แขกของเจตต์ทำให้นรมนเสียใจมาก
เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าตนเองอาจจะทำผิดจริง
นรมนกัดริมฝีปากล่าง ท้ายที่สุดก็ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ หัน ตัวเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย
นิตายังคงนอนอยู่บนเตียง สงบเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง แต่กลับ ลืมตาขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว
ส่วนเจตต์หลังจากที่นรมนเดินออกไป ในที่สุดก็หันกลับมา
มองนิตา ใบหน้าที่หล่อเหลาอาบไปด้วยน้ำตา
“นี่คุณทำอะไรของคุณ? อยากให้ผมติดค้างคุณตลอดชีวิตใช้ ไหม? นิตา ตอนคุณมีชีวิตอยู่ก็ทำให้ผมไม่สบายใจ ตอนนี้แม้ จะตายไปแล้ว ก็ทำให้ผมต้องจำคุณไปตลอดชีวิต ใช่ไหม? ทำไมคุณถึงได้เห็นแก่ตัวแบบนี้? คุณทำได้อย่างไร
น่าเสียดายที่นิตาไม่สามารถตอบคำถามเขาได้อีกแล้ว
เมื่อนรมนออกมาจากโรงพยาบาล ก็มองเห็นบุริศร์ขับรถเข้า
“นรมน โทษที ผมมาช้า”
บริศ เพิ่งจะก้าวลงจากรถ นรมนก็วิ่งเข้าไป กอดบริศ เอาไว้
เธอเสียใจมาก!
เสียใจจริง ๆ !
บุริศร์แปลกใจกับท่าทางแบบนี้ของนรมน เขามึนงงสักพัก จากนั้นจึงกอดเธอเอาไว้
“เป็นอะไรไป ? รู้สึกไม่ดีเหรอ? ใครรังแกเมียของผม? ผมจะ ไปจัดการมัน! ”
คำพูดของบุริศร์ทำให้น้ำตาของนรมนไหลพรากออกมาในชั่ว พริบตา
“บุริศร์ ฉันอาจจะทำเรื่องผิดพลาด
“เป็นไปได้อย่างไร? เมียของผมจะทำเรื่องผิดพลาดได้ อย่างไร? ”
บุริศร์ไม่พูดก็ดีอยู่แล้ว แค่พูดออกมานรมนยิ่งร้องไห้หนักกว่า เดิม
“ฉันทำให้เจตต์โมโห เขาเขวี้ยงแจกันดอกไม้ใส่ฉัน ฉันไม่ เคยเห็นเขาโมโหแบบนี้มาก่อนเลย ฉัน……..”
“เดี๋ยวก่อนนะ เจตต์เขวี้ยงแจกันดอกไม้ใส่คุณ ? บาดเจ็บ หรือเปล่า? รีบให้ผมดูหน่อย
บริศ ดึงนรมนออกมาอย่างตึงเครียดสุด ๆ หลังจากมองหน้า มองหลัง มองซ้ายมองขวา แน่ใจว่าเธอไม่เป็นอะไรถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ไม่นะ เจตต์เป็นบ้าไปแล้วหรือไง? คิดไม่ถึงว่าเขาจะเขวี้ยง
แจกันใส่คุณ? ไม่ได้การล่ะ ผมจะไปหาเขา! ถึงแม้เขาจะเป็น ลูกพี่ลูกน้องของคุณแล้วจะทำไม? ผมก็ตอบโต้เขาได้กล้าเข วี่ยงแจกันใส่เมียของผม เขาอยากตายใช่ไหม” ในขณะที่พูด บุริศร์ก็เดินตรงเข้าไปในโรงพยาบาล กลับถูก
นรมนดึงเอาไว้
“คุณอย่าไปเลย เรื่อง ในวันนี้อาจเป็นความผิดของฉันจริง ๆ นรมนรู้สึกทุกข์ใจอย่างยิ่ง ”
บุริศร์เห็นเธอเป็นแบบนี้ จึงอดลูบหลังเธอไม่ได้ และเอ่ยถาม เสียงเบาว่า “แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น? เจตต์เป็นอย่างไรกับ คุณผมรู้ดี เขาชอบทำร้ายตัวเองมากกว่าทำร้ายคุณเสมอ นี่เป็น อะไรไป?
นรมนเช็ดน้ำตา ตอบเสียงเบาว่า “คำพูดของคุณน้าอาจจะ มีผลกระทบต่อฉันอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้ฉันคิดจะพานตาออกไปจาก ที่นี่ ให้เธอไม่ต้องติดต่อกับเจตต์ ในเมื่อการมีผู้หญิงแบบนี้เป็น ลูกสะใภ้ คุณน้าจะพะว้าพะวังมาก ถึงแม้ฉันจะไม่เห็นด้วย ก็เล่า ให้เจตต์ฟังถึงความตั้งใจของคุณน้า แต่เมื่อฉันเผชิญหน้ากับนิ ตา รู้ว่าเธอคุกคามเจตต์ตลอดเวลา ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม ฉันแค่……. ฉันแค่ไม่ต้องการให้เธอกับเจตต์ติดต่อกันอีก ฉันไม่อยากเห็น เจตต์ได้รับบาดเจ็บ ยิ่งไม่อยากเห็นเพราะเธอ เจตต์กับคุณน้าจึง มองหน้ากันไม่ติด ดังนั้น ความจริงแล้วฉันรู้ว่าขณะพลรับหน้าที่มาฆ่าปิดปากนิตา ฉันจึงบอกเรื่องนี้แก่นิตา แต่เธอกลับต้องการ ซ้อนแผน ได้จังหวะบันทึกวิดีโอเพื่อเป็นหลักฐานได้พอดี เมื่อเป็น เช่นนี้ ธัญญากับขณะพลต่างก็หนีไม่พ้น เร็วกว่าพวกเราไปค้นหา หลักฐานที่มีอยู่อีก ตอนนั้นฉันคิดดูแล้ว สามารถมีหลักฐานขจัด อุปสรรคและภัยคุกคามต่อเจตต์ได้ และยังสามารถตัดขาดนิตา กับเจตต์ได้อีก ดังนั้นฉันจึงปิดบังเจตต์ วางแผนนี้กับนิตา”
บริศ ฟังจนนรมนพูดจบ แววตาไม่แสดงออก และไม่ได้พูด อะไรขึ้นมาทันที
นรมนมองบุริศร์อย่างกระวนกระวาย กล่าวด้วยความไม่ สบายใจอย่างยิ่ง “บุริศร์ คุณคิดว่าฉันทำผิดพลาดใช่ไหม? เมื่อสักครู่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองแย่เหมือนกัน ถึงแม้นิตาก็กำลังจะ ตายแล้ว แต่ฉันทำแบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าเธอโดยตรง ใช้ ไหม? อย่าพูดถึงที่เจตต์โกรธฉันเลย ฉันก็อยากจะตีตัวฉันเอง เหมือนกัน”
บุริศร์ถอนหายใจ ดึงนรมนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
“เรื่องนี้คุณทำลงไปโดยขาดการพิจารณาจริง ๆ ผมเองก็รู้ คุณไม่ใช่คนใจแข็งไม่ยินดียินร้าย ไม่มีทางเห็นแก่ความแค้นอัน น้อยนิดนั้นของนิตาและหวังให้เธอตายเร็ว ๆ และยิ่งจะไม่ทำเพื่อ หลักฐาน โดยไม่สนใจชีวิตของเธอ ที่คุณทำเช่นนี้ อันที่จริงเพราะ นิตามีชีวิตอย่างเจ็บปวดทรมานเกินไปใช่ไหม? กระดูกทั้ง ร่างกายของเธอแหลกละเอียด ถึงแม้คุณหมอจะบอกว่ายัง สามารถมีชีวิตได้อีกหลายวัน แต่สำหรับนิตา การมีชีวิตอยู่อีก แค่หนึ่งนาทีก็คือการทุกข์ทรมานอีกหนึ่งนาที การที่เธอมีชีวิตหายใจหอบ ทำให้เธอเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบอยากจะตายให้รู้ แล้วรู้รอดไป คุณเพียงแค่อยากช่วยให้เธอสมหวัง อยากให้เธอ จบความเจ็บปวดทรมานนี้ลงก่อนเวลา และให้เธอสามารถทำ เพื่อผู้ชายที่ตนเองรักเป็นครั้งสุดท้ายสักเรื่องหนึ่ง ในจุดนี้ ผม เข้าใจคุณนะ”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“แต่เจตต์ไม่เข้าใจ เขาคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดี ฉันเป็นผู้หญิงที่ ชั่วร้าย เขาคิดว่าฉันต้องทำให้นิตาตายเพื่อที่จะได้หลักฐาน มา ! ฉันเปล่านะ! ฉันได้ให้โฬม ให้การคุ้มครองสถานพักฟื้น อย่างเป็นพิเศษ ฉันช่วยคุณไปตรวจสอบเรื่องมินทร์ ฉันทำ มากมายขนาดนี้ หรือฉันยังไม่อาจได้หลักฐานที่ฉันต้องการได้
“ผมรู้ ผมเข้าใจทุกอย่าง คุณเป็นผู้หญิง คุณเข้าใจนิตาที่สุด คุณรู้ว่าเธออยากหลุดพ้น และคุณก็รู้ว่าเธอตายเธออยากทำอะไร สักอย่างให้แก่เจตต์ เจตมันระยำ ไม่เข้าใจคุณหรอก บอกว่า ขอบคุณ บอกว่าชีวิตนี้ถ้าไม่ใช่คุณก็จะไม่แต่งงานด้วย ในความ เป็นจริงเขายังไม่เข้าใจคุณเลย ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่อยู่กับผม หรอกจริงไหม? เอาล่ะ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เจตต์ก็ไม่ใช่คนโง่ เขา เพียงแค่เจอกับเรื่องนี้อย่างกะทันหัน สมองหมุนตามไม่ทัน มีผม อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ สามีเห็นใจคุณ เข้าใจคุณ ไม่ต้องร้องไห้นะ วันนี้พวกเรารู้สึกน้อยใจ รอหลังจากนี้เจตต์มีการตอบสนอง พวก เราค่อยจัดการเขา
บุริศร์ตบแผ่นหลังของนรมนไปพร้อมกับกล่าวปลอบโยนเธอ
นรมนกลับร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ฉันในใจของเขา ทำไมจู่ ๆ ถึงกลายเป็นแบบนี้ได้? ทำไมถึง ได้ชั่วร้าย ไม่เห็นค่าชีวิตของคน ? ”
“ไม่นะ นรมน ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณต้องคิดแบบนี้ นิตา เอาใจใส่เจตต์เป็นพิเศษ ถึงแม้จะบอกว่าเขาอาจจะไม่ได้รักนิตา จริง ๆ แต่เรื่องเหล่านั้นที่เกิดขึ้นระหว่างนิตากับเขา แน่นอนว่า ทำให้เขาไม่อาจรับได้ คุณน่ะ อย่าขอร้องเขามากเกินไป เขาก็ เป็นคนธรรมดา ไม่ใช่พระเจ้า มักจะมีช่วงเวลาที่ไม่สามารถ ควบคุมอารมณ์ของตนเองได้อยู่แล้วจริงไหม? เอาล่ะ ๆ เจตต์ รังแกคุณ สามีก็จะปลอบโยนคุณดีไหม? ผมจะพาคุณไปกินของ อร่อย? ”
คําพูดของบริศ ทำให้นรมนรู้สึกผ่อนคลายลงไปมาก
“ฉันไม่ใช่กมลนะ ไม่มีความสุขก็ต้องหาอะไรกิน
บุริศร์เห็นเธอดีขึ้นมาหน่อย ถึงจะกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกสาวของผมทำไมเหรอ? ลูกสาวของผมสามารถปรับอารมณ์ เองได้ ดีออก”
“คุณก็เห็นลูกสาวของตัวเองดี
“ภรรยาของผมก็ดี จริงนะ คุณดูสวยขนาดนี้ แถมยังเข้าอก เข้าใจคน จริงไม่จริง? ไปเถอะ ผมจะพาคุณไปกินเค้ก เวลา อารมณ์ไม่ดี ต้องกินของหวานเยอะ ๆ จริงไหม? สามีเลี้ยง เอง! ”
บุริศร์ดึงมือนรมนขึ้นรถ
ตอนแรกนรมนไม่อยากไป เพียงแต่มองเห็นยืนกรานสุด ๆ จึง ตามใจเขา
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
