บทที่ 673 ฉันใจคอไม่ดี

นรมนตกตะลึงเล็กน้อย ดวงตาหรี่ลง

น่าจะเป็นคนกลุ่มเดียวกับตอนเย็นล่ะมั้ง หรือถ้าพูดให้ชัดๆ ก็ คืออาจจะเป็นคนที่นดินหามาเพื่อสร้างปัญหา

นรมนมองไปที่บุริศร์ที่ยังอาบน้ำในห้องน้ำ เข้าใกล้ตำแหน่ง ระเบียง โดยไม่ส่งเสียง ลงมือทันทีอย่างรวดเร็วและแม่นยำมาก ไม่นานหนึ่งในนั้นก็ออกมา

และในตอนนี้ คนคนนั้นก็โยนอะไรบางอย่างเข้ามาอย่าง รวดเร็ว

นรมนตกตะลึงเล็กน้อย รู้สึกได้ว่ามีมือใหญ่คู่หนึ่งดึงตนใน พริบตาเดียว จากนั้นก็เตะคนคนนั้นอย่างรวดเร็ว จนคนคนนั้น ออกไปจากระเบียงทันที

“บริศร์?”

นรมนบุริศร์ได้จากกลิ่นของเขา

เขาไม่ได้อาบน้ำอยู่เหรอ?

ทำไมจู่ๆ ออกมา?

ก่อนที่นรมนจะถามอะไร ก็โดนบุริศร์พาวิ่งออกมาจากห้อง

นอน

เกิดเสียง “ปัง” ทันใดนั้นห้องนอนก็มีเสียงดังมาก ทั้งหลังสั่นสะเทือน

นรมนตกตะลึงไปทั้งร่าง

มาย วิ่งออกมาจากห้องตัวเอง ขยี้ตาแล้วทำมือถามขึ้น “เกิด อะไรขึ้น?”

สัญญาณเตือนด้านนอกก็ดังขึ้น

สีหน้านรมนแย่มาก

เธอรีบดึงมายด์มาในอ้อมแขนตัวเอง เมื่อเห็นเธอสวมเสื้อผ้า บางๆ ก็เอาเสื้อคลุมบริศร์จากห้องรับแขกมาคลุมให้เธอ

บริศ รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาดึงนรมนมา แล้วพูดเสียงทุ้ม “เราออกกันไปก่อน”

ในตอนนี้ นรมนพบว่าบุริศร์แต่งตัวเรียบร้อย ไม่เหมือนคน กําลังอาบน้ำเลย

“คุณหลอกฉันเหรอ?”

“เปล่า แค่แต่งตัวเร็วก็เท่านั้น

บริศ อธิบาย พานรมนและมายด์ออกไปจากห้องชุด

บริกรและเจ้าพนักงานของโรงแรมก็มาถึง

เมื่อผู้จัดการล็อบบี้เห็นบุริศร์ ก็รีบถามขึ้น “ประธานบุริศร์ เมื่อ กี้เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้ มีคนเข้ามาทางหน้าต่าง โยนอะไรบางอย่างเข้ามา โชคเราออกมาได้ทันเวลา ไม่งั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เราจะเป็นยังไง ระบบ รักษาความปลอดภัยของโรงแรมคุณเป็นแบบนี้เหรอ?”

สีหน้าบุริศ แย่มาก

โชคดีที่เขารู้สึกได้ว่าตอนอยู่ศาลาน่าจะมีคนอยู่กับนรมนสัก พัก แต่นรมนไม่ได้บอก เขาก็ไม่อยากถาม เลยหน้าด้านอยาก นอนในห้องนรมน

ถ้าเขาไม่อยู่ บุริศร์ไม่กล้านึกถึงผลที่ตามมาเลย

ผู้จัดการล็อบบี้ถูกบุริศร์วิจารณ์จนหน้าค่อนข้างแดง

“เราจะปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ ประธานบริศร์ เราจะเข้าไปดูว่า มันเกิดอะไรขึ้น”

บุริศร์ นรมนและผู้จัดการล็อบบี้เข้าไปในห้องนอนพร้อมกัน

ทั้งห้องนอนนั้นเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง

นรมนเห็นขวดเบียร์บนพื้นระเบิดแล้ว เศษแก้วแตกกระจายไป ทั่ว บนเตียงสึกกร่อนเนื่องจากโดนของเหลวอะไรบางอย่าง ไม่ สามารถนอนได้เลย

สีหน้าบุริศร์ยิ่งแย่กว่าเดิม

“นลินเหรอ? ”

นรมนทำมือถามบุริศร์

“ไม่ว่าจะเป็นใคร ที่นี่ก็อยู่ไม่ได้แล้ว คืนนี้คุณไปนอนกับฉัน
บริศร์กุมมอนรมน

เห็นของเหลวน่าจะเป็นกรดซัลฟูริก แต่ทำไมถึงระเบิดล่ะ?

สิ่งที่ต้องให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบ

บุริศร์และนรมนแจ้งตำรวจแล้ว

ตำรวจมาอย่างรวดเร็ว จัดการเรื่องนี้กับหน่วยรักษาความ ปลอดภัยของโรงแรมและผู้จัดการล็อบบี้

เหตุการณ์นี้รบกวนแขกคนอื่นๆ ของทางโรงแรม แขกหลาย

คนต้องการเช็คเอาท์ กิจการโรงแรมไม่ดีชั่วขณะหนึ่ง นรมนและบุรีศร์ไม่ต้องการเช็คเอาท์ แค่ไปพักผ่อนที่ห้องบุรี

บริศ ถึงขนาดบอกตัวเองว่า ต่อไปจะไม่ให้นรมนอยู่นอก

สายตาตัวเองอีกแล้ว แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้นรมนไม่รู้ บุริศร์ไม่อยากสร้างความ

กดดันทางจิตใจกับเธอ เขาก็รู้ว่านรมนอยากเป็นอิสระ

เมื่อมีความโกลาหลทางนี้ นลินก็ได้รับสาย บอกว่าไม่สำเร็จ เธอโกรธจนกระทืบเท้า

“ไอ้ขยะ!”

“นลิน ฉันว่าพอเถอะ ผู้ชายคนนั้นมันฉลาดเกินไป เราไม่มี โอกาสหรอก และฝีมือผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เลวด้วย เราพยายามเต็ม ที่แล้วจริงๆ นะ”
ชายหนุ่มพูดเกลี้ยกล่อมนอิน

นลินยิ้มเยาะพูดขึ้น “พวกมันคิดว่าพระที่อื่นสวดมนต์เก่งกว่า พระในท้องถิ่นเหรอ? ฉันอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว? เครือข่าย คนที่ฉันทำงานด้วยจะโดนพวกมันสองคนที่เพิ่งมาใหม่ไล่ออกมา ง่ายๆ งั้นเหรอ? โดย มีคำกล่าวที่ว่า ต่อยก่อนได้เปรียบ ถ้าฉัน ไม่ฉวยโอกาสจัดการพวกมันตอนที่พวกมันยังตั้งหลักไม่ได้ คนที่ โดนกำจัดก็คือฉันเอง ดังนั้นเรื่องนี้ห้ามหยุด

โดยได้ยินนลินพูดแบบนี้ ก็ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “งั้นคุณ จะทำยังไง? ตอนนี้ตำรวจมากมายจับตามองอยู่ เราไม่มีโอกาส เลย”

“ไม่มีโอกาสก็สร้างโอกาส ฉันไม่เชื่อว่าพวกมันจะไม่ออกมา ถึงพวกมันจะไม่ออกมา พวกนายเข้าไปไม่ได้หรือไง? แค่ใช้กรด ซัลฟูริกสาดหน้านรมน ฉันก็ระบายความโกรธได้แล้ว”

นลินนึกถึงก่อนหน้านี้ไม่นานที่นรมนไล่ตัวเองออกมาที่ โรงแรม เธอรอไม่ไหวอยากจะฆ่านรมน

ถ้าเป็นไปได้ เธออยากจะเอากรดซัลฟูริกสาดหน้านรมนด้วย ตัวเอง

ครั้งนี้ถือว่าหล่อน โชคดี ครั้งต่อไปเธอไม่เชื่อว่าหล่อนจะโชคดี แบบนั้น แต่บุริศร์และนรมนอยู่ด้วยกันอย่างไรก็จัดการยาก นลินลูบคางตัวเอง ขมวดคิ้วแน่น

“ข้างๆ พวกมันมีใครอีก?”
“เด็กผู้ใหญ่ใบ้คนหนึ่ง อายุไม่เยอะ น่าจะเป็นคนท้องถิ่น ฉัน

ได้ยินว่าไม่กี่วันก่อนพวกมันจ่ายเงินคืนที่เด็กผู้หญิงคนนี้ไปขโมย

ของคนอื่นมา”

โสธัยบอกสิ่งที่ตัวเองรู้ให้นลินฟัง

นลินยิ้มเยาะขณะพูดขึ้น “นรมนชอบทำตัวเป็นคนดี เหมือน เธอเป็นคนกอบกู้โลก ตอนแรกเธอก็ช่วยชีวิตฉันแบบนี้แหละ ฉัน ละเกลียดหน้าเธอจริงๆ แต่ในเมื่อเธออยากเป็นพระผู้ช่วยให้ รอด คนอื่นก็รู้ว่าเด็กผู้หญิงอยู่กับเธอ แล้วถ้าเด็กผู้หญิงหายตัว ไปล่ะ พวกมันจะกระวนกระวายไหม? เราจะมีโอกาสใช่ไหม?”

โดยชะงักไปสักพัก พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยสบายใจ “นลิน ทำ แบบนี้มันเสี่ยงเกินไปไหม?

“เรื่องอะไรไม่เสี่ยงบ้าง? หรือการสาดกรดซัลฟูริกไม่เสี่ยง โดย นายอย่าลืมนะ ค่ารักษาพยาบาลของแม่นายฉันเป็นคน ออก นายเคยบอกว่าจะช่วยฉันทำ

เสียงนลินหนักอึ้งทันที

โสธัยขบฟัน นึกถึงแม่ตัวเองอยู่โรงพยาบาลไม่มีเงิน นลินเป็น คนให้ค่ารักษาพยาบาลกับตัวเอง ให้แม่มีชีวิตรอดต่อไปได้ เขา พูดขึ้นอย่างโหดเหี้ยม “ได้ เรื่องนี้ฉันจะช่วยคุณเอง”

“หลังจากเรื่องนี้สำเร็จฉันจะปฏิบัติดีๆ กับนาย หลังจากนลินวางสายไป รอยยิ้มมุมปากก็เย็นชาขึ้น ถ้าเด็กผู้หญิงคนนั้นตาย หาผู้สื่อข่าวทำข่าวเกินจริงสักหน่อยแบบนั้นบุริศร์และนรมนจะออกไปจากที่นี่ได้ไหมก็ไม่แน่ใจ

เหมือนกัน

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ให้โดยไปสืบเบาะแสมายด์ เมื่อเธอรู้ว่านาย คือเด็กผู้หญิงที่ตัวเองไล่ไปในตอนแรก ก็ยิ้ม

อย่างช่วยไม่ได้ “ฉันนึกวิธีดีๆ ออกแล้ว นายอย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้ หลังจากนลินวางสายไป ก็ยิ้มใบหน้าชั่วร้ายเป็นพิเศษ ทุกอย่างนี้นรมนและบริศร์ไม่รู้เลย นรมนเข้ามาในห้องบุริศร์แล้วก็ถูกบุริศร์กอดไว้แน่น “คุณทําฉันตกใจแทบตาย! คุณรู้ไหม?”

รู้สึกได้ถึงลมหายใจและกำลังของบุริศร์ นรมนก็กลัวมาก เหมือนกัน

ถ้าบุริศร์ไม่อยู่ ตอนนี้เธอน่าจะได้รับบาดเจ็บ

เธอเคยคิดว่านลินจะจัดการตน แต่ไม่คิดว่านลินจะใจกล้า แบบนี้ ทำอะไรไม่ชอบด้วยกฎหมายแบบนี้

ตอนนี้ถึงแม้จะแจ้งตำรวจไปแล้ว แต่ผลเป็นอย่างไรก็ไม่มีใคร

แน่ใจ

นรมนรู้ บริศ ตกใจแทบแย่

เธอลูบหลังบริศร์ ปลอบเขาเบาๆ
ต่อไปไม่ให้ทําอะไรคนเดียวแล้วนะรู้ไหม? มีเรื่องอะไรต้อง บอกฉัน ฉันรู้ว่าคุณชอบอิสระ ไม่อยากพึ่งพาฉันทุกเรื่อง ฉัน สนับสนุนคุณจากใจจริง แต่ที่นี่มันภูมิประเทศพิเศษ ขนบธรรมเนียมพิเศษ คุณห้ามไม่บอกอะไรฉันเลย ถ้าฉันไม่รู้สึก ว่าในศาลามีกลิ่นคนอื่นอยู่ จะไม่สบายใจตามคุณเข้ามาในห้อง นอนไหม จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณฉันไม่กล้าคิดเลย นรมน ฉัน ใจคอ ไม่ดี”

ไม่กี่ประโยคของบุริศร์ทำให้นรมนเข้าใจว่าทำไมบริศร์ถึงมา อยู่ในห้องนอนตัวเอง

ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นแค่หัวขโมยกระจอกๆ สองคนเท่านั้น ตัวเองแก้ปัญหาได้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องบอกบุริศร์ เพื่อไม่ให้เขา กังวลใจ ใครจะไปคิดว่านลินจะทำอะไรเสียสติแบบนี้

แต่เมื่อนึกถึงการกระตุ้นนลินในตอนเย็น เธอก็แอบดุตัวเองที่ ไม่คิดให้รอบคอบ

“ที่ฉันพูดคุณได้ยินไหม?”

บริศ เห็นนรมนตอบสนองเชื่องช้า ก็กังวลใจอย่างอดไม่ได้

นรมนคิดว่าตัวเองกลายเป็นนิสัยไม่ดี ไม่คิดว่าเธอสนุกเป็น พิเศษกับท่าทางบุริศร์ในตอนนี้ที่ใส่ใจและเป็นห่วงตน

ความอบอุ่นไหลออกมาจากหัวใจ อย่างช้าๆ เติมเต็มไปทั้ง

ร่างกาย

นรมนเขย่งปลายเท้ากะทันหัน แล้วจุ๊บแก้มบุริศร์หนึ่งที่
บริศ ตกตะลึงไปทั้งร่าง

บางทีอาจจะไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับประโยชน์นี้ เขาโอบเอว บางนรมน โดยไม่รู้ตัว กอดเธอไว้ในอ้อมแขนตัวเอง

“อย่าคิดว่าคุณทําแบบนี้แล้วฉันจะเก็บคำพูดเมื่อกี้นะ คราว หน้าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ห้ามปิดบังฉัน”

“โอเค”

นรมนแสดงท่าทาง แล้วยิ้มขึ้นมาอย่างสุขใจ

มายด์รู้สึกว่าตัวเองต้องกระแอมไอเพื่อเตือนสองคนนี้สัก หน่อย ว่ายังมีผู้เยาว์อย่างเธอคนนี้อยู่นะ

คิดแล้วก็ทําเลย

ได้ยินเสียงกระแอมไอของมายด์ นรมนก็ตอบสนองทันที เธอ

รีบผลักบุริศร์ ทําให้บริศร์ไม่พอใจ

“ทำไม? แค่กอดเอง? คุณไอทำไม? เป็นหวัดก็ไปซื้อยา อะนี่ ร้อยหยวน”

บริศร์โยนเงินร้อยหยวนให้มายด์ทันที

คนที่มองออกแค่เห็นก็รู้ว่าบุริศร์รังเกียจที่มายด์เกะกะสายตา

มายด์ติดตามรามิลมาหลายปี ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ และเธอก็ อายุเยอะกว่าเรนนี่นิดหน่อย ก็รู้ประสีประสาเยอะกว่าบ้าง

แค่เห็นเธอยิ้มค่อนข้างร้ายกาจ หยิบเงินร้อยหยวนนี้ขึ้นมา แล้วแสดงท่าทางพูดขึ้น “คอฉันไม่ค่อยสบาย จะออกไปซื้อยาหน่อย พวกคุณต่อได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันโตมาที่นี่ ทุกตรอก ซอยถึงจะหลับตาฉันก็เดินกลับมาได้ และฉันไม่ได้ไปไหนไกล อยู่ ร้านขายยาร้านใหญ่ข้างล่าง จริงสิ ฉันนึกขึ้นได้ ฉันยังต้องซื้อ ของกินด้วย ฉันจุกจิก ในการซื้อของกินมาก ดังนั้นพวกคุณไม่ ต้องเป็นห่วง ควรทำอะไรก็ทําเลย

ประโยคเหล่านี้ทำให้นรมนหน้าแดงระเรื่อ อยากหารอยแยก บนพื้นมุดเข้าไป

เธอจ้องมองบุริศร์พลางเบ้ปากอย่างขี้เล่น

บุรีศร์ยกนิ้วโป้งให้มายด์ด้วยความชื่นชมอย่างยิ่ง พูดขึ้น ให้

บริกรข้างล่างไปกับคุณด้วยนะ มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉัน

“โอเค”

มายด์นำโทรศัพท์ที่บุริศ เพิ่งซื้อ ให้เธอใหม่ตอนกลางวันออก

ไปด้วย

บริศ มีความสุขทันที

“ภรรยา เรามาต่อกันไหม?”

“ต่ออะไรกัน?”

นรมนนึกถึงสายตาล้อเลียนของมายด์ก่อนจากไป ทั้งร่างก็ อายจนอยากจะซ่อนตัว

แต่บุริศร์กลับไม่ค่อยยินยอม ขณะที่กำลังจะไปกอดนรมน ทำ อะไรบางอย่างด้วยความยินยอมครึ่งโดนปฏิเสธครึ่ง ด้านนอกก็มีเสียงกรีดร้องแหลมของมายด์ดังขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ