แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 456 ไม่มีเหตุผลเกินไปแล้วหรือเปล่า



บทที่ 456 ไม่มีเหตุผลเกินไปแล้วหรือเปล่า

ราวกับเป็นการโทรจิต โทรศัพท์บุริศร์ก็ดังขึ้นมาทันที

เขามองไปโดยไม่รู้ตัว เห็นว่าเป็นเบอร์บ้านตระกูลธนาศักดิ์ ธน ก็อดไม่ได้ที่จะคาดหวังนิดหน่อย แล้วก็หวาดกลัวนิดหน่อย

นรมนเหรอ?

ถ้าเธอถามว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาต้องตอบอย่างไร?

บริศ รีบเอาคอมพิวเตอร์ออกมา แสร้งทำเป็นยุ่งมากเป็น พิเศษ ถึงขนาดเปิดบันทึกวิดีโอคอลก่อนหน้านี้ จากนั้นก็หายใจ เข้าลึกๆ หนึ่งทีแล้วรับสาย

“ฮัลโหล

เสียงของบุริศร์มีความสั่นและระมัดระวังนิดหน่อย

“แด๊ดดี้!”

เสียงหวานของกมลดังขึ้นมา ทำให้บริศร์ผิดหวังนิดหน่อย ทันที แต่ก็ยังยิ้มแล้วพูดขึ้น “ลูกรัก ทำไม? คิดถึงแด๊ดดี้เหรอ?”

“ใช่ค่ะ หม่ามี้บอกว่าแด๊ดดีไปต่างประเทศ แด๊ดดี้ไม่ได้บอกว่า จะพาเราไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกันเหรอ? ทำไมไปคนเดียวล่ะ? แด๊ดดี้ ไม่ยุติธรรมเกินไปแล้ว

กมลพูดบ่นเล็กน้อย
บุริศร์ก็รู้สึกหัวเราะทั้งน้ำตา

ถ้าเป็นไปได้ ตอนนี้เขาก็ไม่อยากมาต่างประเทศหรอกนะ น่า เสียดายที่เขาก็น้ำท่วมปาก

แคดดี้ต้องมาชั่วคราว ไม่นานก็จะกลับไป ถึงตอนนั้นแด๊ดดี้ จะพาพวกคุณออกมาเที่ยวด้วยกันดีไหม?”

“แด๊ดดี้โกหก! ก่อนหน้านี้แด๊ดดี้ก็พูดแบบนี้ ตอนนี้ก็พูดแบบนี้ อีก แด๊ด เป็นจอมโกหก!

เห็นได้ชัดว่ากมลไม่ฟังคำอธิบายของบริศร์

บริศร์หมดหนทางอย่างมาก

“โอเคๆๆ แด๊ดดี้ผิดไปแล้ว แด๊ดดี้ขอโทษนะโอเคไหม? ตอนนี้ หนูอยู่บ้านคุณยายเชื่อฟังหรือเปล่า?”

“เชื่อฟังค่ะ หนูเชื่อฟังมาก หม่ามีป่วยหนูก็ไม่ไปเสียงดัง โวยวายใส่หม่ามี

กมลพูดขึ้นอย่างรู้ความ

“หม่ามีป่วยเหรอ?”

“ใช่ค่ะ มีคุณน้าสวมเสื้อคลุมสีขาวมาที่บ้านเรา ให้น้ำเกลือ หม่าม น้าคมทิพย์ก็มาด้วย กำลังดูแลหม่ามีอยู่ คุณยายบอกหนู ว่า หม่ามป่วย หนูห้ามไปเสียงดังโวยวายใส่หม่า หนูก็เชื่อฟัง มาก แตดดี้ คุณว่าหม่ามีเป็นหวัด ใช่ไหม? เมื่อไรคุณจะกลับมา คุณไม่อยู่ข้างๆ หม่ามีจะคิดถึงคุณมากนะคะ หนูก็คิดถึงคุณมากๆ เลย

คำพูดของกมลทำให้บริศร์ยิ่งกังวลใจอยู่บ้าง *หม่ามีให้น้ำเกลือด้วยเหรอ? หนูไม่ได้ดูผิดใช่ไหม?”

“หนูจะดูผิดได้ยังไงคะ? หนูได้ยินนาคมทิพย์พูดว่าหม่ามีต้อง ให้สามอันแน่ะ คุณหมอหญิงคนนั้นเพิ่งไปเอง บอกว่าเดี๋ยวจะ กลับมา หม่ามน่าสงสารมากเลยค่ะ หน้าซีดมาก และหม่ามี หลับตลอดเลย”

ได้ยินกมลพูดแบบนี้ บุริศร์ก็นั่งไม่ติดพื้นแล้ว

“ตอนนี้หม่ามีกำลังทำอะไรอยู่?

“น่าจะพักผ่อนอยู่นะคะ คุณยายกำลังทำอาหารอร่อยๆ คุณ หมอหญิงคนนั้นบอกว่าต้องเตรียมยาที่ทำจากอาหาร แด๊ดดี้ อะไรคือยาที่ทำจากอาหารเหรอคะ? หนูกินได้ไหม? มันน่า อร่อย”

กมลจอมกินจุคนนี้มักสนใจเรื่องอาหารเป็นพิเศษ

แต่บุริศร์แค่ได้ยินคำว่า “ยาที่ทำจากอาหาร ป้องบอกว่านรมนประจําเดือนมาไม่ใช่เหรอ? จะให้น้ำเกลือได้อย่างไร? บริศ ค่อนข้างนั่งไม่ติดพื้นแล้ว

“กมล ไม่มีอะไรแล้วพ่อวางก่อนนะ พ่อจะโทรหาหม่ามีว่า สบายดีไหม?
“ได้ค่ะ ใครใช้ให้ตอนนี้หม่ามป่วยล่ะ? หนูไม่อยากแย่งพ่อไป จากหม่ามี

กมลพูดเหมือนผู้ใหญ่ จากนั้นก็วางสายไป บุรีศรีบโทรหานรมน แต่โทรไปเขาก็วางสายอีกครั้ง ตอนนี้เขาจะพูดอะไรกับนรมนได้?

เขาสัญญาอะไรกับเธอไม่ได้ทั้งนั้น ไม่มีทางกลับไปหาเธอด้วย ได้ยินเสียงนรมน เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะทนได้ไหม

เป็นครั้งแรกที่บุริศร์รู้สึกว่าการโทรมันลำบากใจแบบนี้

เขาคิดสักพัก แล้วโทรหาคมทิพย์ เมื่อเมทิพย์ได้ยินโทรศัพท์ดังขึ้น กลัวว่าจะเสียงดังรบกวนนร

มนที่นอนอยู่ ก็รีบหยิบโทรศัพท์ไปที่ระเบียง

“ฮัล ไหล?”

“คมทิพย์ ฉันเอง บุริศร์”

บุรีศร์เอ่ยปากขึ้นทันที

คมทิพย์ตกตะลึงเล็กน้อย ถามขึ้น “คุณโทรหาฉันทำไม? คุณ ควรโทรหานรมนสิ?”

“ฉันได้ยินกมลบอกว่าเธอหลับอยู่ เลยไม่โทรไปรบกวนเธอ เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ฉันได้ยินว่าเธอให้น้ำเกลือด้วย? เธอป่วยเห
ความกังวลของบริศ สามารถถ่ายทอดผ่านโทรศัพท์มาได้ อย่างชัดเจน

คมทิพย์ได้ยินเขาเป็นห่วงนรมนแบบนี้ ก็พูดขึ้นเสียงทุ้ม “คุณ ยังรู้จักรักภรรยาคุณสินะ? ถ้ารู้ว่ารัก ทำไมต้องไปต่างประเทศ ด้วยล่ะ? ธุรกิจมันสำคัญขนาดนั้นเชียวเหรอ? นอกจากคุณก็ไม่มี ใครแทนได้แล้วเหรอ? ไปตอนไหนไม่ไป ดันไปตอนนี้อะนะ”

ได้ยินการกล่าวโทษจากคมทิพย์ บุริศร์ก็ไม่มีคำอธิบายแม้แต่ ประโยคเดียว

“เกิดอะไรขึ้นกับนามนกันแน่?

“ไม่ได้เป็นอะไรมาก เป็นเรื่องนั้นของผู้หญิง แค่เลือดออกค่อน ข้างมาก ค่อนข้างปวดท้อง คุณหมอโพนี่บอกว่ากลัวจะเป็นผลที่ ตามมาจากการแท้งครั้งล่าสุด ร่างกายมีการอักเสบ เลยให้น้ำ เกลือเพื่อแก้อักเสบและหยุดเลือดไปสองอัน แต่พูดตามตรง สภาพจิตใจนรมนแย่มาก ซึมอยู่ตลอดเวลา คุณหมอโพนี่บอกว่า เกิดจากเลือดลม เอายาที่ทําจากอาหารให้แม่นรมน แล้วให้แม่ นรมนช่วยดูแลรักษาร่างกาย คุณรีบกลับมาเถอะ ตอนนี้คนที่น มนอยากให้อยู่เคียงข้างมากที่สุดก็คือคุณ ถึงเธอจะไม่พูด แต่ฉัน ก็ดูออก เธอคิดถึงคุณมาก

นี่เป็นคนที่สองที่บอกกับบุริศร์ว่านรมนคิดถึงเขา

เมื่อก่อนบริศร์ไม่เคยมีความรู้สึกคิดถึง แต่ตอนนี้เขาเข้าใจ แล้ว ความคิดถึงก็เหมือนยาพิษที่ลึกซึ้งไม่มีวันลืม ทำให้คุณกิน ไม่ได้นอนไม่หลับ
รบกวนคุณช่วยดูแลเธอให้ดี เรื่องนี้ทางเสร็จเมื่อไร ฉันจะ กลับไปทันที

ตอนแรกผมทิพย์จิตใจสงบเยือกเย็น ตอนนี้ได้ยินบุรีศรีพูด แบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงดังขึ้นเล็กน้อย

“บุรีศร์ คุณโง่หรือเปล่า? ฉันก็บอกแล้วว่าตอนนี้สภาพจิตใจ นรมนแย่มาก คุณทิ้งบริษัทพังๆ ของคุณแล้วรีบกลับมาไม่ได้เห รอ? หาเงินได้มากเท่าไร? ไม่ได้แล้ว คุณให้พฤกษ์ไปจัดการ แทนคุณ แล้วคุณกลับมาไม่ได้เหรอ? คุณไม่เห็นว่าหน้าเล็กๆ ของนรมนซีดจนเป็นกระดาษแล้ว ฉันไม่เคยเห็นมีสภาพอ่อนแอ แบบนี้มาก่อนเลย ไปเข้าห้องน้ำฉันก็ต้องพยุง ภรรยาของคุณมี สภาพร่างกายแบบไหนคุณไม่รู้เหรอ? พฤกษ์ยังบอกฉันอีกว่าคุณ เป็นห่วงนรมนมากแค่ไหน สนใจเธอมากแค่ไหน ฉันคิดว่าคุณ แค่พูดมันออกมา ถ้าคุณเป็นห่วงนรมนจริงๆ ป่านนี้คุณซื้อตั๋ว เครื่องบินกลับมาตั้งนานแล้ว

คำพูดของคนทิพย์ทำให้บริศร์คัดค้านไม่ได้

ทําไมเขาจะไม่อยากรีบกลับล่ะ แต่เขาทําไม่ได้

“ฉันจัดการธุระแล้วจะกลับไป เวลานี้รบกวนคุณช่วยดูแลเธอ ดีๆ ด้วย”

พูดจบ บุริศร์ก็ไม่ฟังว่าคมทิพย์จะพูดอะไร ก็วางสายทันที

“เฮ้ย ไอ้บริศร์นี่ ทำบ้าอะไรวะ! ฉันยังพูดไม่จบก็วางสายใส่ฉัน แอบมีสาวอยู่นอกบ้านเหรอ? ทำไมไม่สนใจนรมนเลย ยังมีหน้า มาบอกว่าเป็นห่วง ลุย!
คมทิพย์โกรธจนเกือบด่าแม่ แต่ได้ยินเสียงคุ้นเคยตั้งข้างหลัง

“คุณกำลังด่าใครน่ะ?”

เสียงนรมนทำให้คนทิพย์ตกใจสะดุ้ง

“คุณเป็นผีเหรอ? เดินมากลางวันแสกๆ ไม่ส่งเสียง? อีกอย่าง คุณลงมาทำไม?”

คมทิพย์เห็นมือข้างหนึ่งของนรมนถือน้ำเกลืออยู่ขณะที่มองตน อดไม่ได้ที่จะเดินไปข้างหน้ารับน้ำเกลือในมือเธอมา

นรมนกลับมองเธอ ถามขึ้น “เมื่อกี้ใครโทรหาคุณ? บุริศร์ใช้ ไหม?”

คมทิพย์เห็นแววตาคาดหวังของนรมน ก็รู้สึกค่อนข้างทนไม่ได้

“คุณฟังผิดแล้ว”

“เขาใช่ไหม? ฉันเห็นเขาโทรหาฉันแล้ว ตอนฉันโทรกลับไป เขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ต้องคุยโทรศัพท์กับคุณแน่ๆ ใช่ไหม? เขาว่าไงบ้าง?”

นรมนมองคมทิพย์อย่างร้อนรนใจ ถึงขนาดเกี่ยวโดนเข็ม เลือดออกนิดหน่อย

“โอ๊ย คุณดูคุณสิ มือเลือดออกหมดแล้ว คุณรีบกลับไปนอน บนเตียงเลย ฉันบอกคุณไม่ได้โอเคไหม?”

คนทิพย์ไม่มีทางเลือกสำหรับนรมนที่เป็นแบบนี้ เธอเหมือนกับเห็นนมนเมื่อห้าปีก่อน
แค่หวังว่าครั้งนี้บริศร์จะไม่ทำให้เธอผิดหวังอีก แค่นึกถึงท่าที บริศ เมื่อครู่นี้ คมทิพย์ก็โกรธขึ้นมา

“คุณรู้จักห่วงใยเขา กังวลเกี่ยวกับเขา คุณรู้ไหมว่าเขากังวล เกี่ยวกับคุณหรือเปล่า?”

คมทิพย์พูดขึ้นด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย

นรมนกลับไปนอนบนเตียงอย่างเชื่อฟัง เห็นคมทิพย์เป็นแบบ นี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “เขาพูดอะไรกันแน่?

“พูดอะไรได้ล่ะ ให้ฉันดูแลคุณให้ดี จัดการธุระทางนั้นเสร็จ แล้วเขาจะรีบกลับมา ฉันบอกเขาให้พฤกษ์ไปทำแทน แล้วให้เขา กลับมา เขาไม่รับปาก ฉันไม่ได้ว่านะ ตระกูลโตเล็กรวยขนาดนี้ ทำไมต้องสนใจเงินแค่นั้น? ตอนนี้ถ้าเขาเป็นห่วงคุณจริงๆ ควร รีบนั่งเครื่องบินกลับมาตั้งนานแล้ว”

ได้ยินคำบ่นของคนทิพย์ จิตใจนรมนก็รู้สึกหดหู่นิดหน่อย เหมือนกัน

แต่เธอก็พูดเสียงทุ้ม “บางทีธุระทางนั้นพฤกษ์อาจจะช่วยไม่ได้ ก็ได้นะ”

“คุณช่วยเขาพูดเหรอ ธุระอะไรที่พฤกษ์จัดการไม่ได้? พฤกษ์ ทํางานกับเขามาหลายขนาดนั้น พูดอะไรไม่น่าฟัง ออกไปก็เป็น ตัวแทนของบริศร์ ถ้าให้ฉันพูดนะ ไม่รู้บริศทำอะไรอยู่ข้างนอก ฉันรู้สึกว่าเขามีเรื่องอะไรปิดบังคุณอยู่

“ไม่หรอก บุริศร่ไม่ใช่คนแบบนั้น อีกอย่างฉันแค่มีประจำเดือน ให้เขารีบกลับมาจากต่างประเทศ นี่มันไม่มีเหตุผลเกินไป หรือเปล่า?

นรมนอดไม่ได้ที่จะแก้ตัวให้บริศร์

เห็นเธอเป็นแบบนี้ ผมทิพย์ก็พูดขึ้นอย่างเจ็บใจเพราะไม่เป็น อย่างที่หวัง “คุณดูสิ่งที่คุณทำตอนนี้สิ ทั้งๆ ที่ในใจเป็นห่วงแทบ ตาย คิดถึงแทบตาย คุณแค่ออดอ้อนให้เขากลับมามันจะเป็น อะไร? ตระกูลโตเล็กมีคนอยู่มากมาย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาต้อง ทำเองทุกเรื่อง และฉันได้ยินมาว่า บริษัทตระกูลโตเล็กไม่มีอะไร ผิดปกติ เขาบอกว่าไปจัดการธุระที่ต่างประเทศ ใครจะรู้ว่าไปทำ อะไร”

“คุณอย่าพูด ซัวนะ”

นรมนรีบเอ่ยปาก

เห็นนรมนดื้อรั้นแบบนี้ คมทิพย์ก็พูดขึ้นอย่างอุ่นเคือง ไม่งั้น ตอนนี้คุณโทรถามน้องสามีของคุณ ถามว่าบริษัทสาขาต่าง ประเทศเกิดเรื่องจริงๆ หรือเปล่า?”

“ฉันเชื่อใจบริศร์ เอาล่ะ ฉันรู้ว่าคุณช่วยฉันผดุงความยุติธรรม แต่เขาไม่โกหกฉันหรอก”

ขณะที่พูดอยู่ โทรศัพท์นรมนก็ดังขึ้นทันที

“ดูสิ โทรหาฉันอีกแล้วหรือมั้ง?”

นามนยิ้มขณะที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา นึกว่าบุริศร์โทรมา ในใจ ก็เกิดความคาดหวังนิดหน่อย แต่พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ ความคาดหวังเธอก็ค่อนข้างผิดหวัง

ครินทโทรมา

คมทิพย์หาเสียงอึดอัด ขี้เกียจจะพูดอะไรแล้ว

ในตอนนี้ นามนก็ไม่อยากเถียงกับคนทิพย์อีกต่อไป ทําได้แค่

รับโทรศัพท์ก่อน

“ตรินท์ มีอะไรเหรอ?”

นโมนพยายามทําให้เสียงตัวเองเป็นปกติ

ตรินท์กลับพูดขึ้นอย่างร้อนรน “พี่สะใภ้ พี่ชายผมล่ะ ทำไม โทรหา ผมไม่ติด? ผมมีเรื่องด่วนตามหาเขา”

“พี่ชายคุณไม่ได้ไปต่างประเทศเพื่อจัดการธุระบริษัทสาขาต่าง

ประเทศเหรอ? ทำไม? เขาไม่ได้บอกคุณเหรอ?”

นรมนตกตะลึงเล็กน้อย ถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ตรินท์รีบพูดขึ้นมา “ไปต่างประเทศเหรอ? ไม่มั้ง? บริษัทสาขา ต่างประเทศไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ? เมื่อกี้ผู้บริหารระดับสูง

ทั้งหมดของบริษัทร่วมทุนเพิ่งรายงานกับผม ผมกำลังถามว่าจะ

ให้ทํายังไงต่อไป ทำไมโทรยังไงก็โทรไม่ติดนะ?”

สีหน้านรมนเปลี่ยนฉับพลัน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ