บทที่ 351 ข้างหลังแกมีฉันอยู่

“ให้พวกเขาจัดการเองเถอะ

บริศรและพฤกษ์อยู่ด้วยกันมานาน บุรีศรี รู้ดีว่าพฤกษ์ไม่ใช่คนอารมณ์ร้อน บัดนี้เพื่อค ทิพย์เขาถึงกับโมโหขนาดนี้ เรื่องนี้คงไม่มี ทางจบง่ายๆ แน่

เจตต์ที่กำลังไตร่ตรองความหมายของ ประโยคที่พฤกษ์เอ่ยเมื่อสักครู่ แต่เมื่อได้ยิน เสียงของนรมน าให้เขานิ่งไปอีกครั้ง

หัวที่ได้รับผลกระทบจากฤทธิ์ แอลกอฮอล์เหมือนว่าได้สติกลับคืนมา

“บรมน? เธอมาได้ยังไง?

“ฉันมาได้ยังไงงั้นเหรอ? ถ้าฉันไม่มา นายคิดจะทําอะไรของนาย คิดจะขืนใจเพื่อน สนิทของฉัน ต่อหน้าผู้ชายทุกคน ตรงนี้ใช่ ไหม? ไม่เพียงเท่านั้น แกยังคิดที่จะแบ่งปัน เพื่อนสนิทของฉันให้กับไอ้พวกนี้ใช่ไหม? เจด ต่ เมื่อก่อนฉันคิดว่านายแค่ดื้อด้านเท่านั้น แต่ ยังไงซะนายก็ยังคงมีความเป็นคนอยู่ นายยังมี จิตสํานึก แต่ฉันไม่คิดเลยว่านายจะทําเรื่อง แบบบ นายเป็นทายาทตระกูลรัตติกรวรกุล นายมีอำนาจในเมืองชลธี ไม่มีอะไรที่นายท่า ไม่ได้ นายคิดว่านายเก่งมากเลยใช่ไหม? ฉัน ขอประกาศตรงนี้ วันนี้ได้เห็นเรื่องแบบนี้ ฉัน กับนายขาดกัน! เจตต์ มิตรภาพของเราก่อน หน้านี้จบลงตรงนี้!

นรมนไม่เคยโกรธถึงขนาดนี้มาก่อน

แต่ก่อนเจตต์ล้อเล่นกับเธอเล็กๆ น้อยๆ โดยไร้ความเสียหายเธอยังพอใจกว้างให้อภัย ได้ แต่วันนี้เธอไม่สามารถให้อภัยกับสิ่งที่เจต ทํากับผมทิพย์ได้จริงๆ

เจตต์เองก็ตัวแข็งทื่อเช่นเดียวกัน

เขาได้สติในสิ่งที่ตนได้กระทำลงไป กะทันหัน ชายหนุ่มกวาดสายตาไปรอบๆ ทุก คนต่างจับจ้องไปยังเขา ด้วยสายตาที่หลบ หลีกเล็กน้อย เจตต์ถึงกับปรีดแตกขึ้นมา

“พวกแกเอาอะไรให้ฉันกิน? ในเหล้ามี อะไรกันแน่?

เขาไม่ได้เป็นแบบนี้!

เมื่อก่อนต่อให้เขาดื้อด้านมากเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีทางทําเรื่องแบบนี้แน่

ตอนนี้ในหัวเขาอี้ออึง รู้สึกปวดไปทั่วร่าง แม้ดูเหมือนเป็นเพียงอาการมึนเมาด้วยฤทธิ์ แอลกอฮอล์ปกติ แต่เจตมักใช้ชีวิตในผับ บาร์เสมอ เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าตนเป็นอะไรกัน แบ

“เลิกแสร้งได้แล้ว ยังจะแสร้งอะไรต่อ หน้าฉันอีก คราวก่อนนายทิ้งคนทิพย์ไว้ที่ สุสานคนเดียว ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลย ตอนนี้นายกลับยิ่งทำเรื่องที่เลวร้ายเข้าไป ใหญ่ เจตต์ ไม่ใช่ทุกคนหลอกนะที่จะทําผิด แล้วก็ยกความผิดให้กับแอลกอฮอล์ได้!”

นโมนผิดหวังในตัวเจต อย่างถึงที่สุด เป็นความรู้สกที่เจ็บปวดรวดร้าวราวกับ เพื่อนรักเปลี่ยนไปกะทันหันจนรู้สึกไม่คุ้นเคย

“ไม่ใช่อย่าง นนะ นรมน ไม่ใช่แบบนั้น ฟังผมอธิบายก่อน…..

เจตต์เอ่ยพร้อมเดินเข้าไปหวังจับมือนร มน แต่กลับถูกบริศ ผลักออก

“พอเถอะ!”

จบค่าบริศ ชายหนุ่มโอบไหล่นรมน พร้อมพาออกไปทันที

“นรมน คุณต้องเชื่อผมนะ ผมไม่ได้ ตั้งใจ! ต้องมีใครในนี้ วางยาผมแน่!

เจดดร้อนใจทันที ที่เห็นทีท่าผิดหวังของ

นรมน

ไม่!

เขาสูญเสียนรมนไปไม่ได้

ต่อให้ไม่สามารถเป็นคู่สามีภรรยาได้ อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันก็ยังดี บัดนี้เมื่อเห็น ท่าของนรมน ระหว่าง พวกเขาแม้แต่เพื่อนที่เป็นไปไม่ได้แล้วอย่าง น้นหรือ?

หัวใจของนรมนเจ็บปวดจนแทบขาดใจ

หลังจากที่ตนกลับมายังเมืองชลธี เจตต์ ได้ช่วยเหลือคนอยู่เสมอ เธอรู้อยู่แก่ใจดี แต่ เมื่อเห็นทีท่าของคน พย์ในตอนนี้ เธอจะให้ อภัยเจต ได้อย่างไร?

เธอไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย หญิงสาว เดินออกจากMoonlight Club

ภายใต้การปกป้องของบุรีศรี

ในตอนที่เจตต์วิ่งตามไป บริศร์เพียงเอ่ย นอย่างเย็นชา “ทางที่ดีคุณลองคิดดูให้ดี คำ พูดของพฤกษ์เมื่อสักครู่ ผมกับนรมนเป็น เพื่อนของคนทิพย์ แต่พฤกษ์ต่างออกไป เขา เป็นคู่หมั้นของคมทิพย์ แกทำให้เธอเสื่อมเสีย แบบนี้ ทางที่ดีแกควรจะยอมรับกับผลกรรมที่ จะตามมาด้วย!” ประโยคของปริศทำให้เจตต์นิ่งไป นร มนเองก็เกิดความประหลาดใจเช่นเดียวกัน

แค่ผู้ช่วยของตระกูลโตเล็ก คนที่จบการ ฝักษาด้วยเงินทุนของตระกูลโตเล็กอย่าง พฤกษ์ จะมีความสามารถอะไรในการทำให้ เจตสํานึกผิดได้?

หากแต่เธอไม่ได้ถามคําถามนั้นออกมา ในตอนนี้ เธอเดินตามบุรีศร้ออก จากMoonlight Club

เมื่อผู้จัดการMoonlight Clubรู้ว่าด้าน บนเกิดเรื่องขึ้น เขาตระหนกจนขาอ่อนยวบ

“คะ คุณชายบุรีศร์ เรื่องนี้…..

“ของที่เสียหายข้างบนคิดค่าเสียหายกับ ตระกูลโตเล็ก ผมจะชดใช้เอง ส่วนเรื่องนี้จะ จัดการยังไง คุณวางใจเถอะ เจตต์ไม่โทษคุณ หลอก”

จบคํา บุรีศร้พานรมนเดินออกไปทันที นรมนในตอนนี้เธอไร้กะจิตกะใจในการ ทานอาหารหรือเดินเล่นแต่อย่างใด เธอเร่งรีบ ในการตามบุรีศร้กลับบ้านไป

หลังจากที่พฤกษ์อุ้มร่างของคมทิพย์ กลับบ้าน คมทพ ล็อกตัวเองไว้ในห้อง ไม่ว่า พฤกษ์จะพูดอย่างไร เธอก็ไม่ยอมเปิดประตู

เธอลมปิดปากร่ำไห้น้ำตาไหลพราก นั่ง อยู่ที่พื้น พร้อมกับเสื้อคลุมของพฤกษ์ที่ยังคง อยู่บนไหล่ของเธอ กลิ่นอายของพฤกษ์ยังคง หลงเหลืออยู่ แต่คมทิพย์กลับรู้สึกว่าวาสนา ของเธอและพฤกษ์ได้ขาดสะบั้นลงแล้ว

กว่าที่เธอจะใจเต้นกับชายสักคน แต่ตอน นี้กลับเป็นแบบนี้ไปซะได้

คมทิพย์ร่าไห้กับความโชคร้ายของตน

ราให้กับความรักที่ยังไม่ทันได้ผลิดอกออกผล ก็ต้องจบลงเสียแล้ว

พฤกษ์ที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงร่ำไห้ ของคนทิพย์ หัวใจเขาเหมือนถูกมีดคมกรีด เฉือน “คมทิพย์ ผมรู้ว่าผมควรสารภาพรักกับ คุณก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไป ผมนายพฤกษ์รักคุณ ชาติ ผมจะขอคุณเป็น ภรรยาของผม เรื่องของวันนี้ผมจะทวงความ ยุติธรรมให้กับคุณเอง!”

นําตาของคมทิพย์ไหลพรากหนักกว่า

เก่า

“ฉันไม่คู่ควรกับคุณ ฉันแปดเปื้อนแล้ว!”

“คุณอาพฤกษ์คะ อะไรคือแปดเปื้อนเห รอคะ?”

กมลที่ไม่รู้ว่าโผล่เข้ามาจากที่ไหน เมื่อ ได้ยินคําของคนทิพย์ เธอถามขึ้นอย่างสงสัย

พฤกษ์นิ่งค้างไป เขาชนไปเล็กน้อยเมื่อ เห็นร่างน้อยๆ ของกมล ไม่รู้ว่าเด็กน้อยคนนี้ ได้ยินอะไรไปบ้าง

“ออกมาได้ยังไง? คุณดากับคุณยายล่ะ? แล้วพี่ชายล่ะ!”

คุณตากับคุณยายอ่อนเพลียมาก ก็เลย หลับพักผ่อนแล้ว พี่ชายบอกว่าจะออกไปซื้อ อะไรให้หนูทาน อีกเดี๋ยวก็คงกลับมาแล้ว คุณ อาพฤกษ์ อากับคุณน้าคมทิพย์ทะเลาะกันเห รอคะ? หนูได้ยินเสียงคุณน้าเหมือนกำลัง ร้องไห้อยู่เลย แปดเปื้อนที่เธอว่าหมายความ ว่ายังไงคะ? ถ้าแปดเปื้อนก็แค่ล้างออกก็ สะอาดแล้ว มา?”

กมลจับจ้องเขาอย่างไร้เดียงสา

คนทิพย์นิ่งไป

ล้างออก?

จะล้างออกได้จริงเหรอ?

บนร่างกายของเธอยังคงหลงเหลือกลิ่น อายของเจตต์อยู่ และไอ้เศษสวะสองตัวนั่น เธอถูกคนอื่นสัมผัส ยังจะล้างออกได้อยู่อีก หรือ?

แต่ต่อหน้ากมล เมทิพย์ไม่สามารถพูด อะไรได้ทั้งนั้น เธอทําได้เพียงฝืนพูดออกไป “พฤกษ์ คุณไปเถอะ พากมลออกไปซะ ฉัน อยากอยู่คนเดียว”

เมื่อได้ยินประโยคของคนทิพย์ ดวงดา ของพฤกษ์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ตอนนี้ เขาไม่เหมาะสมนักหากจะพูดอะไรต่อหน้า กมล

ในขณะที่พฤกษ์กำลังจะพากมลออกไป กานต์ได้กลับมาพอดี

“อาพฤกษ์ กมล เป็นอะไรไป?”

พฤกษ์โล่งอกไปเมื่อได้เห็นกานต์กลับ มา “คุณชายกานต์ ฝากคุณหนูกมลด้วย ผม ต้องออกไปข้างนอก มีธุระที่ผมต้องไปจัดการ

“โอเค”

กานต์ไม่รู้ว่าพฤกษ์มีธุระอะไร แต่พฤกษ์ ก็ทํางานให้กับบริศรเสมอ เขาจึงไม่คิดที่จะ ถามต่อ เขาจูงมือ กมล ยัดของว่างที่ซื้อมาให้ กับเธอ พร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าแมวตะกละ ไปได้แล้ว เราเข้าไปทานของว่างด้านในกัน

“พี่ชายน่ารักที่สุดเลย กมล มกว้างด้วยความสุข แต่กลับโผ เข้าหากานต์พร้อมกระซิบข้างหู พี่ชาย เหมือนว่าอาพฤกษ์กับคุณน้าคมทิพย์ทะเลาะ กันด้วย หนูได้ยินเสียงคุณน้าร้องไห้ด้วย แถม เธอยังบอกอีกว่าแปดเปื้อนอีกด้วย อะไรเปื้อน เหรอคะ?

กานต์นิ่งไปเล็กน้อย

น้าคมทิพย์ร้องไห้?

ผู้หญิง ดุกร้าวยิ่งกว่าผู้ชายร้องไห้อย่าง นั้นหรือ?

ฟ้าถล่มแผ่นดินไหว หรือว่าฝนตกเป็น เลือดกัน?

กานต์เองก็ไม่ค่อยแน่ใจนักกับคําว่าแปด เปื้อนที่หลุดออกจากปากของกมล แต่เมื่อเห็น สายตาประหลาดใจของกมล เขาจึงเอ่ยเสียง แผ่ว เรื่องของผู้ใหญ่เราอย่าเข้าไปยุ่ง อีก เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับมา พวกเขาจะจัดการเอง ไชสิ ใกล้จะถึงวันเกิดคุณแม่แล้ว เราไปทำ ของขวัญให้กับคุณแม่กันเถอะ”

” อกลับมาแล้วเหรอคะ?”

สายตาของกมลเป็นประกายขึ้นมาทันที

กานต์หัวเราะออกมาอย่างได้ใจ “แน่นอน ให้รู้ซะบ้างว่าฉันเป็นใคร

“พี่ชายเก่งที่สุดเลย!

กมลยังเด็กมาก เธอลืมเรื่องความเศร้า โศกของคนทิพย์จนสั้น พลันเดินเข้าห้องไป ด้วยความดีอกดีใจไปพร้อมกับกานต์

เมื่อบริศร์และนรมนกลับมา พวกเขาเห็น พฤกษ์ที่ยืนอยู่ด้านนอกพอดี

นรมนเกรงว่าพฤกษ์จะไปหาเจตต์

เกิดเรื่องแบบนี้ข็น คมทิพย์เธอเจ็บปวด มากพอแล้ว หากพฤกษ์เป็นอะไรขึ้นมาเพราะ เธอ คมทิพย์คงจะอยู่ไม่ได้จริงๆ

พฤกษ์นิ่งไป เขาจ้องมองนรมนและบุรี ศร์ พร้อมเอ่ยเสียงแผ่ว “ตอนนี้เธอเสียใจมาก ไม่ให้ผมเข้าใกล้เลย เธอล็อกตัวเองไว้ในห้อง ผมรู้ดีว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับผู้หญิง เป็นเรื่อง ที่ยากที่จะยอมรับได้ แม้ว่าปกติเธอจะค่อนข้าง ห้าว เสมือนเป็นผู้ชาย แต่เธอเพียงแค่ใช้ความ แข็งแกร่งของเปลือกนอกปกปิดความอ่อนแอ ที่อยู่ข้างในเท่านั้น ในเวลาแบบนี้ผมรบกวนให้ คุณนายช่วยพูดกับเธอด้วย

เมื่อเห็นทีท่าของพฤกษ์ นรมนพยักหน้า รับ ก่อนเอ่ยถาม “นายรู้สึกยังไงกับคนทิพย์กัน แน่? นายจะรังเกียจเธอเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นใน วันนี้รึเปล่า?”

“เธอมีความผิดอะไร? ผู้หญิงตัวเล็กๆ คน หนึ่งจะสู้ผู้ชายพวกนั้นได้ยังไง? แล้วผมเองก็ ไม่เชื่อว่าอยู่ๆ คมทิพย์จะไปหาเจตต์โดยไร้ สาเหตุ ในนี้ต้องมีเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้แน่ หรือ บางทีอาจเป็นเพราะเจตต์ข่มขู่เธอ เธอจึงไม่ ไปไม่ได้ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมยอมรับว่าใน ใจผมรู้สึกแย่ ผู้หญิงที่ผมรักถูกชายอื่นเห็นจน หมดสิ้น หากเป็นผู้ชายต้องรู้สึกไม่ดีแน่ แต่ผม อยากจูงมือเธอใช้ชีวิตกับเธอไปจนแก่เฒ่า หากผมตัดใจจากเธอเพราะเรื่องแค่นี้ ผมจะ มีหน้าที่จะคุยกับคุณนายเรื่องที่จะขอเธอ แต่งงานได้อย่างไร?”

ดวงตาของพฤกษ์เปียกชุ่ม

ผู้ชายอกสามศอก ตอนนี้กลับมีทีท่า เหมือนกับเด็กน้อย

นรมนซาบ งบใจ

ว่ากันว่ายากนักที่จะได้พบกับรักแท้ ความรู้สึกของพฤกษ์ในตอนนี้ที่มีต่อคมทิพย์ ทําให้นรมนวางใจได้อย่างหมดเปลือก

บริศรรู้นิสัยของพฤกษ์ดี ปกติแล้วเขาไม่ ง่ายนักที่จะตกหลุมรัก แต่เมื่อได้รักแล้ว ก็ยาก ที่จะปล่อยวาง

บัดนี้เขาสามารถทําแบบนี้ได้เพื่อคน ทิพย์ บุรีศรยินดีกับเขาจากใจ หากแต่บุริศร์ยัง คงเอ่ยกับเขาเสียงแผ่ว ไม่ว่าจะทําอะไร จง นึกถึงฉันเอาไว้ ข้างหลังแกมีฉันอยู่ ต่อให้ ตระกูลโตเล็กไม่ช่วยแก ฉันประธานบริศร์ไม่ เพียงแค่เจ้านายของแก เรายังเป็นสหายที่ดี ต่อกัน!”

พฤกษ์แหงนหน้ามกัดริมฝีปากแน่น นํ้าตากูกบีบจนไหลพรากออกมา

“ขอบคุณครับท่านประธานบุรีศร์ ขอบคุณ ครับคุณนาย ผมขอตัวไปก่อน มีเรื่องบางอย่าง ที่ผมต้องสืบให้แน่ชัด

พฤกษ์เอย พลางเดินจากไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ