บทที่ 665 ไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้งเดียว อีกร้อยครั้งก็เชื่อถือไม่ได้
บุริศร์เห็นนรมนทำท่าทางครุ่นคิด ก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขา
โอบกอดเธอไว้แน่น กล่าวเสียงเบาว่า”วางใจเถอะ มีผมอยู่
ทั้งคน คนอื่นไม่มีโอกาสทําร้ายคุณอีก
นรมนเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร บริศร์รู้ว่าเรื่องบางเรื่องต้องค่อยเป็นค่อยไป
นักท่องเที่ยวคนอื่นบ่นพึมพำไปทั่ว
นรมนไม่สบายใจ ถ้าเป็นเช่นนี้ แล้วเมื่อไหร่พวกเขาจะออกไป จากที่นี่ได้?
ในขณะนั้นเอง รถจี๊ปคันหนึ่งขับเข้ามา จอดลงตรงหน้านรมน กับบริศร์
“ประธานบริศร์ คุณนาย หัวหน้าทีมให้พวกเราขับรถมา
นรมนอึ้งไปเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันจะมีการตอบสนองว่าหัวหน้า ทีมเป็นใคร บุริศร์ก็รับกุญแจรถ และกล่าวกับนรมนว่า” ไปเถอะ ขึ้นรถ”
เมื่อนักท่องเที่ยวคนอื่นมองเห็นบริศร์มีรถ ก็ทำตัวสนิทสนมขึ้น มาทันที
“พี่ชาย ถ้าพวกเราจะให้เงินพี่ แล้วพวกพี่พาพวกเราไปด้วยกันจะเป็นอย่างไร?
นรมนมองผู้คนเหล่านี้ ส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคย ถึงแม้จะอยู่บนรถ ทัวร์ เธอก็ไม่ได้สนใจมาก
บุริศร์กลับดึงนรมนขึ้นรถทันที และตอบกลับไปอย่างไม่ แยแส “ขอโทษด้วยนะ พวกเรามีธุระต้องท่า ไม่สะดวกพาทุกคน ไปด้วย อีกสักพักเดี๋ยวก็มีรถทัวร์ผ่านมา พวกคุณรอสักหน่อย
พูดจบ เขาก็ไม่รอปฏิกิริยาของคนอื่น ปิดหน้าต่างและเหยียบ คันเร่ง พุ่งออกไปทันที
นรมนคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการกระ ทําของบุริศร์
หลังจากขับรถไปได้สักพัก บุริศร์ถึงจะเอ่ยถามขึ้นมา คิดว่า
ผมโหดร้ายไปไหม? ”
“ไม่! ออกมาข้างนอก ต้องระมัดระวังตัว คนพวกนั้นมากหน้า หลายตาเกินไป ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นยังไง ถ้าให้ขึ้นรถมา เกิด ความขัดแย้งขึ้นจะไม่ดี
นรมนตอบด้วยภาษามือ
บุริศร์รู้สึกว่านรมนโตแล้ว
นรมนคนเมื่อก่อนจะหวังดีให้คนเหล่านั้นขึ้นมา แต่เมื่อสักครู่ เธอไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าจะมองเห็นปัญหาเช่นนี้ บุรี ศร์ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกโล่งอกหรือรู้สึกเสียใจดี
แน่นอนว่านรมนมองแววตาที่ยุ่งเหยิงของบุรีศรีไม่ออก เธอก็ อึดอัดมาก รู้สึกสับสนเล็กน้อยกับสิ่งที่ตนเองทำอยู่ตอนนี้ แต่เธอ รู้ว่า นี่คือวิธีการลดความเสียหายที่ดีที่สุด
รถขับเข้าไปในหมู่บ้านใกล้ๆ สายตาแหลมคมของนรมนมอง เห็นรถทัวร์ที่พวกเขาเคยนั่ง
เธอดึงบุริศร์ และพูดด้วยภาษามือ”พวกเราจะไม่อยู่ที่นี่ ขับ ผ่านไปเลย”
เห็นได้ชัดว่า บุริศร์ก็มองเห็นรถทัวร์คันนั้นเช่นกัน
เขาพยักหน้า ขับผ่านด้านข้างของคนขับรถทันที เพราะแง้ม หน้าต่างไว้เล็กน้อย นรมนกับบุริศร์จึงได้ยินคนขับรถคุย โทรศัพท์กับใครสักคนทำพวกเขาวิ่งหายไป พวกเราตามหา แล้ว แต่หาไม่เจอ ผมรออยู่ที่นี่แล้ว เดาว่าพวกเขาจะมาที่หมู่บ้าน
แววตาของนรมนเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
โชคดีที่บุริศร์รอบคอบ มิฉะนั้นตอนนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็น อย่างไร
ไม่ต้องคิดก็รู้ เรื่องนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกับนดินแน่นอน ใน เมื่อที่นี่ พวกเขารู้จักคนไม่เยอะ และนลินกับพวกเขาก็มีความขัด แย้งมาโดยตลอด
นึกถึงว่าตลอดเส้นทางการท่องเที่ยวมีคนแบบนี้จ้องมอง ตนเองอยู่เสมอ นรมนรู้สึกอึดอัดเป็นพิเศษ
แต่เธอไม่อยากพูดกับบริศร์
บุริศร์ก็กำลังคิดถึงปัญหานี้ เพียงแค่กลัวนรมนคิดมาก จึงไม่ พูดออกมา
ทั้งสองคนขับรถอย่างเงียบๆ ในไม่ช้าก็เข้าสู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง
หมู่บ้านนี้ดูธรรมดามาก และมีผู้คนไม่เยอะ บริเวณทางเข้า
หมู่บ้านมีตลาดนัดเล็กๆ ขายผลไม้ตามฤดูกาล โดยเฉพาะ
นรมนมองเห็นสละที่ตนเองชอบกิน และยังมีมังคุด เธอดึงบุรี ศร์โดยไม่รู้ตัว
บริศร์น่ารถจอด และกล่าวเสียงเบา คุณรออยู่บนรถนะ ผมจะ ลงไปซื้อให้คุณ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องรอผม ขับออกไปคนเดียว ได้เลย”
ในขณะที่พูด ปุริศร์ส่งกุญแจให้นรมน
นรมนนิ่งไปเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
หลังจากบุริศร์ลงจากรถไป เธอก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาโดยพลัน
ไม่ได้มาเที่ยวที่นี่หรอกเหรอ?
ทำไมต้องอกสั่นขวัญหายด้วย?
ความรู้สึกแบบนี้ทําให้นรมนรู้สึกไม่ดีมากๆ
เครื่องหมายที่เป็นเอกลักษณ์บนรถทำให้นรมนนึกอะไรขึ้นมา
ได้
หัวหน้าทีม?
กิมจิ
นรมนยังจำได้ว่ากิมจิทำร้ายตนเองและตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ในใจรู้สึกอึดอัด
และในตอนนี้เอง มีเบอร์แปลกหน้าส่งข้อความเข้ามา
“ผมรู้ว่าท่านไม่ต้องการเห็นหน้าผม และไม่อยากใช้งานผม แต่อาณาจักรรัตติกาลเป็นของท่าน นายหญิง ผมเพียงแค่ปฏิบัติ หน้าที่แทนชั่วคราว วันนี้เพียงแค่ท่านออกคำสั่งมา ทุกคนของ อาณาจักรรัตติกาลก็จะฟังท่าน และผมจะจากไป ผมรู้ว่าการที่ผม ทําร้ายท่านไม่อาจชดเชยได้ คำขอโทษเท่าไหร่ก็ไม่มีค่า แต่ได้ โปรดให้ผมได้ชดเชยให้ท่านสักหน่อยเถอะครับ ส่งเรื่องของ นลินมาให้ผม ส่วนท่านที่เกี่ยวกับประธานบริศร์ให้มีความสุข ไม่ ต้องเป็นกังวล”
นรมนอ่านข้อความบนมือถือ รู้สึกทุกข์ใจอย่างยิ่ง
เธอเคยเห็นกิมจิเป็นคนของตนเองจริง ๆ มากเสียจนพยายาม ทำทุกอย่างเพื่อกิมจิ กลับคิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วกิมจิจะยืนอยู่ เคียงข้างคุณนายตระกูลโตเล็ก
เธอไม่อาจตำหนิได้ ถึงอย่างไรคุณนายตระกูลโตเล็กก็เลี้ยงดู กิมจิจนเติบโตมา แต่เธอก็ไม่อาจให้อภัยได้ ในเมื่อกิมจิทรยศ เธอ
ในสมองของนรมนกลับไปคิดถึงเรื่องราวตอนที่ได้อยู่กับกิมจิก่อนหน้านี้ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเสียใจ
เธอส่งข้อความกลับไปทันที
“ไม่ต้องส่งข้อความมาหาฉันอีก และเธอก็ไม่ต้องมายุ่งเรื่อง ของฉัน ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแล้ว ก็ยากที่จะทำเหมือนไม่มีอะไร เกิดขึ้น สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันทำได้คือลืมมันไปซะ จากนี้ไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกัน ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่ต้องการให้มาพัวพันกันอีก
หลังจากส่งไปเสร็จ นรมนก็บล็อกเบอร์มือถือนั้นทันที
เมื่อกิมจิมองเห็นข้อความที่นรมนส่งมา ก็อดยิ้มอย่างขมขื่นไม่ ได้
ความเป็นไปได้ระหว่างเขากับนรมนที่จะเป็นเพื่อนกันไม่มีเลย จริงๆ ใช่ไหม?
เขาลองส่งข้อความไปหานรมนอีกครั้ง แต่เมื่อมีการแจ้งเตือน
ส่งมา กิมจิก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาอีกครั้ง
นรมนเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาสนใจ แต่วันนี้แม้แต่เพื่อนยังเป็น ไม่ได้ ความรู้สึกนี้จะติดตัวเขาไปตลอดชีวิต ทำให้เขาใช้ชีวิตอยู่
ในความเสียใจไปตลอด
นรมนกลับไม่สนใจว่ากิมจิจะคิดอย่างไร
เธอส่งข้อความหาคมทิพย์ ถามว่าหาเงินให้เธอสักก้อนได้
ไหม
คมทิพย์ไม่พูดอะไร น่าเงินของห้างส่งมาให้
และในตอนนี้บริศร์ก็กลับมา
กระเป๋าใบเล็ก ใบใหญ่ของเขาเต็มไปด้วยผลไม้ นรมนเห็น แล้วแปลกใจ
“ทำไมคุณซื้อมาเยอะแยะแบบนี้?
นรมนถามด้วยภาษามือ
บุริศร์ตอบด้วยรอยยิ้ม”ผลไม้ที่นี่ถูกมาก แถมยังสุกอีกด้วย คุณชิมดูสิ อร่อยมากเลย
ในขณะที่พูด เขาก็แบ่งสละให้นรมนผลหนึ่ง นรมนกำลังจะยื่นมือไปรับมา บุริศร์กลับดึงกลับไป “อ้าปาก อย่าทำมือและสิ เดี๋ยวต้องล้างมืออีก นรมนรู้สึกเกรงใจขึ้นมาโดยพลัน
“อ้าปากสี ทำไม? รอผมป้อนคุณอยู่เหรอ? ผมไม่ถือสา หรอกนะ”
บุริศร์ยังพูดไม่ทันจบ นรมนก็รีบอ้าปากงับสละทันที แต่เพราะ การกระทําที่รวดเร็วเกินไป พร้อมกับท่าทางลนลานเกินไป ริม ฝีปากของเธอจึงสัมผัสเข้ากับนิ้วมือของบุริศร์อย่างไม่รู้ตัว
ทั้งสองคนตะลึงไปทันที
เหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายซึ่งกันและกัน ก่อให้ เกิดการสั่นสะเทือนอยู่พักหนึ่ง
นรมนแทบจะสําลักสละ เธอไอออกมาอย่างรุนแรง เพื่อ บรรเทาความประหม่าและความกระดากอายของตนเอง
บุริศร์รีบตบหลังของเธอ กล่าวด้วยรอยยิ้ม ค่อย ๆ กิน ไม่มี ใครแย่งคุณหรอก อร่อยไหม? ”
“อืม! ”
นรมนรีบพยักหน้า
บริศ ได้ยินว่าอร่อย จึงรีบแบ่งให้อีกชิ้น
“มา กินอีกชิ้น”
นรมนรู้สึกเกรงใจ
และในขณะนั้นเอง คุณป้าคนหนึ่งเดินผ่านมาด้านข้างพวกเขา มองเห็นฉากนี้เข้า ก็ร้องตะโกนทันที
“โอ้โห วัยรุ่นสมัยนี้ โรแมนติกจังเลย”
ใบหน้าของนรมนแดงขึ้นทันที
เธอรีบกล่าวด้วยภาษามือว่า “ไม่กินแล้ว รีบขึ้นรถเถอะ”
บุริศร์กลับไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดอย่างไร
เขาดึงกระดาษทิชชูขึ้นมาแผ่นหนึ่ง เช็ดลงบนริมฝีปากของนร มนเบาๆ และกล่าวด้วยรอยยิ้ม”จะรีบร้อนไปทำไม พวกเราไม่ได้ รีบซะหน่อย”
แต่เดิมนรมนก็รู้สึกเขินอายอยู่แล้ว ตอนนี้พ่อค้าแม่ค้าของที่นี่ต่างมองมา และบริศร์ก็เช็ดริมฝีปากให้เธออย่างอ่อนโยนเช่นนี้ อีก ในขณะที่หัวใจของนรมนเต้นแรง ก็แทบอยากจะออกไปจาก
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
แต่งงานมาตั้งนานแล้ว แถมยังเป็นคุณแม่ลูกสอง ทำไมถึง ควบคุมอารมณ์เสน่หาของตนเองไม่อยู่
นรมนพยายามทำให้ตนเองกลายเป็นคนหน้าด้านสักหน่อย แต่กลับทำไมได้ ของแบบนี้ต้องมีมาแต่เกิด
เธอลากบุริศร์ขึ้นมา จากนั้นปิดประตูรถ กลับพบว่ายังคงหนี ไม่พ้นสายตาอยากรู้อยากเห็นและเสียงหยอกล้อของคนอื่น
“ขับรถเร็วๆ สิ! ”
นรมนหยิกบุริศร์อย่างเขินอาย
“โอ๊ย เจ็บ! ”
บริศ ร้องออกมาอย่างโอเวอร์
“คุณภรรยาครับ คนอื่นบอกว่าที่คือจูบด่าคือรัก ทั้งทั้งด่า ผมแบบนี้ ตอนนี้พวกเราตกอยู่ในห้วงแห่งความรักใช่ไหม เนี่ย? ”
บุริศร์ไม่รู้ว่าไปเรียนรู้สิ่งนี้มาจากไหน พูดแล้วก็เอานิ้วไขว้กัน
นรมนยอมรับว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เธอหน้าแดง โยน กุญแจรถ ให้เขา จากนั้นทำท่าจะลงจากรถ
“ได้ ๆ ๆ ผมไม่พูดแล้ว ผมจะขับรถออกไปตอนนี้เลย ตอนนี้ คุณคือบรรพบุรุษของผม คุณพูดอะไรก็ได้อย่างนั้น
บุริศร์หยิบกุญแจรถมา ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
นรมนหน้ายิ่งแดงขึ้น
ใครอยากเป็นบรรพบุรุษของเขา?
เธอหันหน้าหนี มองตลาดนัดเล็ก ๆ ที่คึกคักด้านนอก เธอ อยากลงไปเดินดูจริง ๆ เพียงแต่หมู่บ้านนี้ห่างจากรถทัวร์คันนั้น ไม่ไกล เธอไม่อยากก่อให้เกิดปัญหา
หลังจากทั้งสองคนขับออกมาจากหมู่บ้าน บุริศร์ก็ถามว่า” คุณ ภรรยา พวกเราจะไปที่ไหนต่อ? ”
“ไป ร้าน 4Sที่อยู่ละแวกนี้ พวกเราต้องเปลี่ยนรถ! ”
นรมนตอบด้วยภาษามือ
เขามองดูรถจี๊ปในมือ และถามอย่างไม่สบายใจ”รถคันนี้ก็ ค่อนข้างดีแล้วไม่ใช่เหรอ?
นรมนนิ่งไปสักพัก จากนั้นจึงกล่าวว่า “ไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้ง เดียว อีกร้อยครั้งก็เชื่อถือไม่ได้ ฉันไม่ต้องการให้ฉันออกมาท่อง เที่ยว ข้างกายยังมีเรื่องของคนที่ไม่ชอบตามรบกวนฉัน”
บุริศร์เข้าใจทันที
นรมนต้องรู้ว่ากิมจิส่งรถมาแน่นอน
ไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้งเดียว อีกร้อยครั้งก็เชื่อถือไม่ได้?
โชคดีที่เขาไม่เคยทำเรื่องที่ไม่ซื่อสัตย์กับนรมน จนมาถึงตอนนี้ บุริศร์จึงเข้าใจว่า นรมนเป็นคนที่มีบรรทัดฐาน มาก
เธอสามารถเอาอกเอาใจคุณ และสามารถเปลี่ยนเพื่อคุณได้ เสมอ ถึงแม้ว่ามันจะทำให้หัวใจแหลกสลาย แต่ในกรณีที่ไป สัมผัสกับบรรทัดฐานของเธอแล้ว เกรงว่าเธอจะขจัดออกไปถึง แม้จะมีบาดแผลและรอยฟกช้ำ
แล้วสําหรับเขากับนรมน ถือว่าเป็นคนที่ขจัดออกไปแล้วหรือ ยัง
นึกถึงที่นรมนต้องการหย่าร้างตัดขาดเยื่อใยไม่นานมานี้ บุริ
ศร์อดรู้สึกกังวลขึ้นมาไม่ได้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
