บทที่ 60 ฮอร์โมนไม่ปกติหรอ2

บทที่ 60ฮอร์โมนไม่ปกติหรอ2

“ชอบกินก็กินให้เยอะๆนะ ผมเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงกิน มะม่วงดีต่อสุขภาพ ต่อไปก็ไม่ต้องทำให้ตัวลำบากเพื่อคน อื่นอีกละ”

“ขอบคุณคุณบุริศร์ที่เป็นห่วงค่ะ แต่รเมศไม่เหมือนกัน ค่ะ ฉันคงทนเห็นเขาเป็นแบบนั้นเพื่อฉันไม่ได้” คำพูดของนรมนทำให้สีหน้าของบุริศร์เปลี่ยนไป

“เธอชอบราเมศขนาดนั้นเลยหรอ? ”

เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตาเขาเต็มไปด้วย เส้นเลือดสีแดงเข้ม แต่ก็พยายามที่ระงับสติอารมณ์ของ ตัวเองเพราะกลัวว่าจะทำให้นรมนต้องเจ็บตัว

บุริศร์เป็นเช่นนี้นรมนเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เธอคิดว่า บุริศร์เป็นคนเย็นชาที่ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก จน กระทั่งเธอได้เห็นความห่วงใยที่เขามีต่อเขมิกา เธอจึงรู้ว่า ผู้ชายคนนี้ก็มีความอ่อนโยนอยู่เหมือนกัน แต่ทว่าความ อ่อนโยนที่เขามีนั้นมันไม่ได้เป็นของเธอ

ตอนนี้เขาใช้สายตาที่ดูเจ็บปวดและทรมานที่มองมาหา เธอนั้น มันหมายความว่ายังไง?

ราวกับว่าเธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมายไว้อย่างนั้น แหละ

นรมนไม่กล้าสู้สายตา เธอรีบก้มหน้าแล้วพลางพูดว่า “คุณบุริศร์คะ ให้ฉันปอกเองดีกว่าค่ะ”
พูดไปเธอก็พลางยื่นมือไปแย่งมะม่วงที่อยู่ในมือของบุริ ศร์เพราะว่าเธอเห็นที่หลังมือของบุริศร์เริ่มมีผื่นแดงขึ้น

แต่ว่าบุริศร์กลับหลบและปอกต่อ ท่าทางที่ดูตั้งใจและ ปอกอย่างละเอียดลออนั้น เหมือนกับว่าในมือเขาที่ถืออยู่ นั้นไม่ใช่มะม่วงแต่เป็นสมบัติล้ำค่า

“คุณบุริศร์ !

“หุบปากซะ! ”

บุริศร์เองก็อยากจะไม่อิจฉาและไม่โมโห แต่ว่าเขาทน กลั้นไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาตะคอกเสียงต่ำทำเอานรมน ถึงกับตกใจสะดุ้งเฮือก

ผู้ชายคนนี้ฮอร์โมนผิดปกติใช่ไหมเนี่ย?

เมื่อกี้นี้ยังดีๆอยู่เลย ตอนนี้กลับโมโหแล้วหรอ?

นรมนไม่สนใจเขา

ผื่นขึ้นให้ตายไปเลย!

แต่หางตาของเธอกลับเหลือบไปทางบุริศร์

บุริศร์ปอกมะม่วงเสร็จแล้ว เขาใช้มีปอกผลไม้หั่น มะม่วงเป็นชิ้นล็กๆใส่ไว้ในจาน แล้วยื่นให้นรมน

ตอนนี้มือของเขาเต็มไปด้วยผื่นแดง

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธออยากจะทำเป็นมองไม่เห็น แต่กลับทนทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ มะม่วงจานนี้จะกินตอนนี้ เลยก็ไม่ได้จะไม่กินก็ไม่ได้

เธอรีบรับไว้แล้วพูดพึมพำ: “ฉันกินเองได้ค่ะ คุณบุริศร์ หลังมือคุณแดงไปหมดแล้ว ไปให้คุณหมอดูหน่อยไหมคะ”

“ไม่เป็นไร”

บุริศร์เหมือนกับว่าไม่รู้สึกอะไร เขาใช้กระดาษทิชชู่ เช็ดมือ แล้วเริ่มปอกใหม่อีกลูก

“พอแล้ว พอแล้ว คุณบุริศร์ เยอะขนาดนั้นฉันกินไม่ หมดหรอกค่ะ”

นรมนรีบห้ามเขาไว้

บุริศร์นับวันยิ่งรู้สึกว่าไอ้คำว่าคุณบุริศร์นี้มันช่างฟังไม่ รื่นหูอะไรขนาดนี้นะ?

ทั้งสองเคยเป็นสามีภรรยา เคยสนิทกันขนาดนั้นถึงขั้ นอนเตียงเดียวกันมา3ปีเต็ม ตอนนี้เธอกลับาแล้ว แต่กลับ ไม่ยอมรับ แล้วยังเรียกเขาว่าคุณบุริศร์คุณบุริศร์อยู่อย่าง นั้น หรือว่าเธอจะความจำเสื่อมงั้นหรอ?

“เรียกชื่อผมสิ”

“หะ? ”

นรมนถึงกับอึ้งไปครู่นึง ทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินคำขอ

ของบุริศร์

เห็นเธอนิ่งไปเขาขมวดคิ้วในใจรู้สึกเจ็บแปรับขึ้นมาอีก แล้วนับครั้งไม่ถ้วน

“เรียกชื่อผมก็พอ ผมไม่ค่อยชินให้คนอื่นเรียกผมว่า คุณบุริศร์น่ะ”

“แต่ว่าคุณผู้ช่วยพฤกษ์ก็เรียกคุณแบบนี้ไม่ใช่หรอ

คะ? ”
“เธอเป็นผู้ช่วยพฤกษ์หรอ? ”

คำพูดบุริศร์ประโยคนี้ทำเอานรมนไปไม่เป็น

ผู้ชายคนนี้ไม่ปกติจริงๆเดี๋ยวดีเดี่ยวร้าย

เขามาที่นี่เพื่อที่จะถามเรื่องผลตรวจดีเอ็นเอของเขากับ กานต์ไม่ใช่หรอ? ทำไมเขาไม่เห็นพูดอะไรสักคำเลย ล่ะ? ตกลงว่าเขาหมายความว่ายังไงกันแน่?

ในหัวนรมนเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ออกมาและก็ไม่ได้เรียกแค่ชื่อของบุริศร์ตามที่บุริศร์ ต้องการ แต่กลับก้มหน้าก้มตากินมะม่วง

ผ่านมาแล้ว5ปีเธอไม่เคยได้กินมะม่วงเลย ตอนนี้พอได้ กินอีกครั้งมันก็ยังคงหวานเหมือนก่อน แต่น่าเสียดาย ที่ สภาพจิตใจเธอกลับไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในขณที่เธอกำลังกินอยู่นั้น พลางหันไปเห็นมือของบุริ

ศร์เกาที่หลังมืออีกข้างตลอด และเมื่อครู่ยังแค่หลังมือ

แดง แต่ตอนนี้กลับบวมใหญ่ขึ้นมาแล้ว ขนาดลำคอ และ

หน้าเขาก็พลอยแดงตามไปด้วย

“บุริศร์ นี่คุณ….”

เธอไม่ควรที่จะเป็นห่วงเขาแบบนี้!

แต่ถ้าเขาเกิดแพ้ถึงขั้นเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ กมลล่ะจะทำ

ยังไง?

ใช่แล้ว!

เธอเป็นเพราะกมลต่างหากถึงได้เป็นห่วงไอ้ผู้ชายเลวๆ

คนนี้!

นรมนพูดโน้มน้าวตัวเอง เธอจึงมีท่าทีที่สงบลงและกดกริ่งเรียกพยาบาลที่อยู่ตรงหัวเตียง

เมื่อเขาเห็นว่านรมนก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยตัวเองอยู่ บุริ ศร์ถึงกับหัวเราะลั่นออกมา

“คุณเป็นถึงขนาดนี้แล้วยังหัวเราะได้อีกหรอ? คุณบ้า หรือเปล่า? ”

นรมนรู้สึกว่ารอยยิ้มของเขานั้นมันช่างขัดหูขัดตาเหลือ

เกิน

ผู้ชายคนนี้กลับมารอบนี้ทำไมเดาทางเขาไม่ถูกเลย

นะ?

การที่เขาสามารถที่จะปอกมะม่วงให้เธอด้วยตัวเองนี่ก็

น่าตกใจพออยู่แล้ว ตอนนี้ยังจะมาหัวเราะเหมือนกับหวก บ้าอีก หรือว่านี่จะเป็นแผนของเขา? นรมนพยายามที่จะรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับเขา แต่บุริศร์กลับขึ้นมาข้างหน้าคว้าแขนเธอเอาไว้แล้วดึงเธอ

เข้ามาในอ้อมแขนของเขา ทันใดนั้น ริมฝีปากบางเรียว

และเย็นของเขาก็ประกบลงบนปากของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ