บทที่ 1230 ฉันจะให้เธอฝังไปพร้อมกับทมโกลี

สีหน้าเกวลินประหลาดใจทันที ความประหลาดใจ สะท้อนไป ถึงวินเซนต์

“ว่าไง ยังคิดอีกหรือคนรักของเธอจะมาช่วย ตัดใจซะเถอะ ถ้า

เขารักเธอจริง เขาไม่ปล่อยให้เธอเข้ามาในวังอสูรของฉันหรอก”

คำพูดวินเซนต์เย็นชาไร้ความปรานี้ทำให้ความหวังของเกวลิ นที่เพิ่งถูกจุดขึ้นมาดับมอดลง

เหมือนเธอถูกคำพูดของวินเซนต์แทงบาดเจ็บ เม้มริมฝีปาก จ้องวินเซนต์เกลียดชัง ใช้สายตาจ้องเขาสับให้เป็นชิ้นๆ

เห็นความโกรธแค้น ความเสียใจของเธอ น่าแปลกที่ใจของ

วินเซนต์เจ็บปวด

ใบหน้านี้ช่างเหมือนทรรศยา

เขาพูดจาโหดร้ายกับใบหน้าของทรรศยาได้อย่างไร ถึงกับทำ เรื่องที่โหดเหี้ยมอย่างนั้น

เขาถึงกับใช้วิธีบังคับเพื่อให้ได้ผู้หญิงคนหนึ่ง

ช่างน่าขันเหลือเกิน!

นี่คือเรื่องที่ตัวเองเคยดูแคลนมากที่สุด แต่ตอนนี้เขากลับท่า เสียเอง ไม่ใช่แค่ทําแล้ว แต่ยังท่ากับคนที่หน้าเหมือนทรรศยา ความรู้สึกเหมือนเขาทําร้ายทรรศยา
ในใจของวินเซนต์หงุดหงิด กระแทกประตูเดินออกไป

กระทั่งวินเซนต์ออกจากห้องไป ประสาทตึงเครียดของเกวลิน ถึงค่อยผ่อนคลายลงได้ในที่สุด เธอห่อไหล่ รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงนั้น เจ็บจน

แทบขาดใจ

ผู้ชายชั่วช้า!

เขาทําลายเธอ!

เธอจะต้องฆ่าเขาให้ได้

ต้องทําให้ได้!

เกวลินแอบสาบานในใจ

วินเซนต์เดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ลูกน้องส่งโทรศัพท์

ให้เขา

เขาไม่รีบรับสาย แต่ถือโทรศัพท์เดินเข้าไปในห้องหนังสือ ถึง ค่อยพูดขึ้นเสียงเย็น “ส่งผู้หญิงของตัวเองมาถึงเตียงผม คุณช่าง กล้าหาญจริงๆ”

คำพูดนี้ทำให้ผู้ให้ผู้ชายที่อยู่ปลายสายสูดลมหายใจแรง

“วินเซนต์ เธอไม่มีทางนอนกับคุณ คนที่เธอรักคือผม!”

“แล้วยังไงล่ะ ผมไม่เคยบอกว่าต้องการผู้หญิงที่เต็มใจ อีก อย่างเธอเหมือนทรรศยาขนาดนั้น ทำไมผมต้องเก็บเธอให้คุณ ด้วย อีกอย่างคือแรงจูงใจที่คุณส่งเธอมาหาผมไม่ใช่หรือ
วินเซนต์ไม่สนใจสักนิดคนอื่นจะรู้ว่าตัวเองคิดอะไร

ความรู้สึกที่เขามีต่อทรรศยา ใครๆ ก็รู้ ขอแค่สืบหน่อยก็รู้หมด แล้ว ตอนนี้อีกฝ่ายอุตส่าห์พยายามเต็มที่ หาตัวแทนส่งมาหาเขา ถึงที่

วินเซนต์หัวเราะเสียงเย็น สายตาไม่มีความอบอุ่นใดๆ การ แสดงออกนั้นเหมือนผีร้ายในนรก อสูรแห่งวังอสูร ไม่มีความ รู้สึกแบบมนุษย์นานแล้ว

อีกฝ่ายเงียบงันไปครู่หนึ่ง อาจจะกำลังระงับอารมณ์ อาจกำลัง

คิดจะสนทนากับคนอย่างวินเซนต์อย่างไรดี

“ว่าไง คิดจะใช้ผู้หญิงยั่วยวนงั้นหรือ หรืออยากจะวิงวอนดี คำพูดของวินเซนต์ทำให้ปลายสายตะลึงไปอีกครั้ง เขาเป็นคนที่รับมือได้ยากจริงๆ

“วินเซนต์ ถ้าผมบอกคุณเกวลินมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด กับทรรศยา คุณจะลองพิจารณาเมตตากับเธอหน่อยได้มั้ย

คำพูดของอีกฝ่ายทำให้วินเซนต์ชะงักทันที

ใบหน้าของเกวลินเป็นธรรมชาติ เขาก็เคยคิด ในโลกนี้จะมีคน ที่หน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนี้หรือ แต่พวกเธอนามสกุลก็ไม่ เหมือนกัน จะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันได้ยังไง

วินเซนต์เงียบ เขากําลังรอ

รอผู้ชายคนนั้นเป็นฝ่ายพูดก่อน
ตอนนี้ ถ้าเขาแสดงความกังวลและสนใจ เช่นนั้นเขาก็แพ้แล้ว อีกฝ่ายก็รอ รอ ให้วินเซนต์ถาม ความรู้สึกของวินเซนต์ต่อทร รศยาเป็นเรื่องที่ใครๆ ก็รู้

นับแต่ทรรศยาตาย วินเซนต์ก็เหมือนกลายเป็นปีศาจอย่างสิ้น เชิงแล้ว ทำให้ตัวเองกลายเป็นมีดฆ่าคน ไม่มีความรู้สึก ไม่รู้จัก เหนื่อยล้า คนที่ได้ยินชื่ออินทรีต่างก็ขวัญหนีดีฝ่าย

ข้อเสียอย่างเดียวของเขา จุดอ่อนอย่างเดียวของเขาก็คือทร รศยา คนที่เกี่ยวข้องกับทรรศยาทางสายเลือดเขาก็จะแคร์ด้วย ใช่มั้ย

อีกฝ่ายคิดอย่างนี้

ผู้ชายสองคนพลันตกอยู่ในทางตัน

นี่คือเกม ดูว่า ใครกันจะสงบได้มากกว่า ใครกันจะรอดไปได้ เห็นได้ชัด วินเซนต์ชนะเล็กน้อย

ในที่สุดอีกฝ่ายรอวินเซนต์พูดก่อนไม่ไหว ถามขึ้นอย่างร้อนใจ “ที่ผมพูดคุณไม่ได้ยินหรือ

“ได้ยินแล้วยังไง ต่อให้เป็นน้องสาวแท้ๆ ของทรรศยา แต่ถึง อย่างไรเธอก็ไม่ใช่ทรรศยา ถ้าคุณทำให้ทรรศยาฟื้นจากความ ตายมายืนข้างหน้าผม บางทีผมอาจจะพิจารณาคำร้องขอของ คุณ ในเมื่อเพื่อทรรศยาแล้วแม้แต่ความเชื่อที่ผมเคารพที่สุดยัง ทิ้งมาแล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่จะทิ้งไม่ได้อีก คุณส่งทรรศยามาอยู่ ต่อหน้าผมได้ไหมล่ะ ทรรศยาตัวเป็นๆ!”
อีกฝ่ายถึงกับตะลึงงันเมื่อได้ยินวินเซนต์พูดเช่นนี้

ทำให้คนตายฟื้น

จะเป็นไปได้อย่างไร

อีกอย่างทรรศยาตายไปตั้งหลายปีแล้ว เผาเป็นเถ้าถ่านไป แล้ว เขาจะไปเอาทรรศยาที่ไหนมาให้เขาล่ะ

วินเซนต์ก็รู้เรื่องนี้ อดที่จะหัวเราะเสียงเย็นไม่ได้ ดังนั้นคุณไม่ ต้องพูดละกัน ถึงแม้ผมจะไม่รู้คุณเป็นใคร และไม่รู้เหตุผลที่คุณ ส่งเกวลินมาที่นี่คืออะไรกันแน่ แต่ผมอยากจะบอกคุณ ผมจะรับผู้ หญิงคนนี้ไว้ เมื่อกี้นี้ เธอเป็นผู้หญิงของผมแล้ว ผมไม่รักเธอก็ได้ แต่เห็นแก่ที่เธอหน้าเหมือนกับทรรศยาอย่างเหลือเชื่อ ผมจะไว้ ชีวิตเธอ ลาก่อน คู่หมั้นของเกวลิน”

พูดจบวินเซนต์ก็ตัดสายทิ้งทันที

หัวใจที่ด้านชาของเขา ในตอนแรกกลายเป็นเจ็บปวด จากนั้น ก็แผ่ออกไป ค่อยๆ คืบคลานไปทั่วสรรพางค์กาย เจ็บปวดจน เกือบเป็นตะคริว

วินเซนต์ฟุบกับโต๊ะหนังสือหอบหายใจ รู้สึกเหมือนถูกคนกด หน้าอก หายใจลำบาก

ญาติของทรรศยาอย่างนั้นหรือ

เก้าปีก่อน เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างตอนที่ทรรศยาต้องการเขา ถึงกับไม่อาจรักษาเธอให้เป็นศพที่สมบูรณ์ได้ เก้าปีต่อมา เขา ทำร้ายญาติของทรรศยาอย่างนั้นหรือ
เขาเป็นผู้ชาย เข้าใช่ไหม

ใช่!

เขาชั่วช้า

ไม่ชั่วช้าถึงปกป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้

ไม่ต่ำช้าทำไมถึงข่มขืนผู้หญิงคนอื่น

วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่าทำให้ใจของเขาแข็งยิ่งกว่าอะไร กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองเลือดเดินไปถึงจุดจบของชีวิตก็ไม่เป็นไร

เขาไม่ใช่วินเซนต์คนเดิมอีกแล้ว

นับแต่วันที่ทรรศยาตาย เขาก็ตายตามไปด้วย ตอนนี้มีชีวิตอยู่ ก็เป็นแค่เครื่องมือ เป็นเครื่องมือที่ตอบแทนบุญคุณของบุริศร์ เป็นมีดที่กำจัดอุปสรรคให้บริศร์และช่วยทำงานที่เขาทำไม่ได้ เท่านั้น

มีดเล่มหนึ่งจะมีความรู้สึกของคนได้อย่างไร

อย่างนั้นทำไมเขารู้สึกเจ็บปวดใจ ทำไมเขารู้สึกเสียใจ และยัง รู้สึกว่าตัวเองเป็นสารเลว

เกวลินสมควรตายแน่นอน

เขาไม่มีความแค้นกับเธอ แต่เธอกลับมาฆ่าเขาเพื่อคู่หมั้นบ้าๆ

นั่น

ยังไม่ต้องพูดถึงเกวลินฆ่าวินเซนต์ได้หรือไม่ แค่การกระทำ ของเธอที่จะฆ่าคนเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง วินเซนต์ก็ไม่รู้สึกว่าเกวลินไร้เดียงสา

กับคนที่ต้องการชีวิตตัวเอง เขาเพียงแต่กักบริเวณเธอ ก็ถือว่า เมตตามากแล้ว

แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักพอ

เธอถึงกับทำร้ายพี่น้องห้าคน

พี่น้องพวกนี้ล้วนเป็นคนที่หลายปีมานี้รอดจากความเป็นความ ตายออกมาจากกองศพในสงคราม

แต่เพราะความเมตตาของเขา เพราะเขาไม่ฆ่าเกวลิน เพียงแต่ กักบริเวณเธอ ทำให้พี่น้องห้าคนต้องบาดเจ็บ และถึงกับมีคนที่ ไม่รู้จะรอดชีวิตหรือไม่

วินเซนต์แค่ขืนใจเกวลินที่จริงเป็นการลงโทษที่เบาที่สุดแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะมีหน้าพูดกับพี่น้องอย่างไรล่ะ

แม้จะปลอบใจตัวเองอย่างนี้ สิ่งที่เขาทำไม่ผิด แต่ทำไมเขายัง

คงรู้สึกเสียใจจนหายใจไม่ออกล่ะ

ใช่จริงๆ เขาไม่เหมาะจะเป็นคนดี และเป็นคนดีไม่ได้

วิธีการที่ดีที่สุดและเร็วที่สุดก็คือฆ่าเกวลิน โยนเธอออกไปข้าง นอก ให้คนที่แอบวางแผนทําร้ายเขาดูซะหน่อย

คนอย่างวินเซนต์ก็คือสารเลวเลือดเย็น คือปีศาจฆ่าคน

ไม่ว่าอีกฝ่ายคือใคร เขาเจอเทพาเทพ เจอพระฆ่าพระ ขอแค่ เป็นคนที่เป็นอุปสรรคและข่มขู่ชีวิตของบุริศร์ไปตายซะ
นี่ถึงจะเป็นความหมายที่วินเซนต์มีชีวิตอยู่ไม่ใช่หรือ เกวลินเป็นญาติของใครเกี่ยวอะไรกับเขา

ทรรศยาไม่มีวันกลับมาแล้ว

เธอเหลือแต่เถ้ากระดูกแล้ว แม้แต่ความรักระหว่างพวกเขาก็ สลายหายไปแล้ว

วินเซนต์ไม่เคยรู้สึกปวดใจมานาน วันนี้เจ็บปวดจนเหงื่อเย็น ผุดขึ้น สีหน้าซีดเซียว

เขาพบที่โต๊ะเนิ่นนาน จากนั้นถึงลุกขึ้นเปิดประตูออกไป

ท้องฟ้าข้างนอกไร้เมฆหมอก แสงแดดเจิดจ้า แต่ส่องเข้าไปใน

ใจเขาไม่ได้

ก้นบึ้งหัวใจของเขาคือน้ำแข็งหมื่นปี ไม่มีวันละลาย

วินเซนต์เดินไปทางห้องของเกวลิน แต่ระหว่างทางเจอลูกน้อง

คนหนึ่ง

“พี่วินเซนต์ พีทมโภลีไปแล้ว” ลูกน้องไม่อาจระงับอารมณ์ได้ น้ำเสียงสะอื้น

วินเซนต์ตัวแข็งทื่อ สองมือกำหมัดแน่น

ทมโภลี ก็คือคนที่ถูกเกวลินทําร้าย และเข้ารักษาในไอซียู

คือคนที่วินเซนต์รับมาหลังปลดประจำการปีแรก คือคนที่ช่วย งานขนส่งให้เขานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหลายปีมานี้ เป็นคู่หูที่ช่วยปกป้องเขาเวลาล่าถอย

เขายังจำได้ทมโกลีบอกว่าอีกไม่กี่วันจะแต่งงานแล้ว เขาบอก ว่าเจอคนรักแล้ว เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ แต่งงานแล้วจะ ไปทํางานดูแลคลังสินค้า อยากจะใช้ชีวิตสงบๆ

ตอนนั้นวินเซนต์พูดว่ายังไง

เขาพูดว่า “ไอ้เด็กเวร อวดดีนัก วางใจเถอะ ต่อให้เป็นแค่คน

ดูแลคลังสินค้าธรรมดาๆ ฉันก็ไม่เอาเปรียบนายหรอก”

แต่ตอนนี้ทําไมเขาตายแล้วล่ะ

วินเซนต์เสียใจสุดเหลือคณา

เขารู้ดี บางเรื่องไม่ใช่แค่เขาคนเดียวจิตใจดีหน่อยแล้วทุก

อย่างจะจบ

แม้ว่าเขาจะขืนใจผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นแล้ว แต่ในที่สุดแล้ว

ก็คือชีวิตคนหนึ่ง

สายตาวินเซนต์มีประกายที่อ่านไม่ออก

รอบๆ มีพี่น้องเดินออกมาหลายคน พวกเขามองวินเซนต์ พร้อมกัน แม้ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตานั้นเต็มไปด้วยความแค้น และบีบคั้น

วินเซนต์เข้าใจดี รู้สึกว่าคอตัวเองถูกคนกดไว้ แทบจะไม่มี

เสียงออกมา

“ขอเวลาวันหนึ่ง พรุ่งนี้ ฉันจะให้เธอฝังไปพร้อมกับทมโภลี”
วินเซนต์ไม่รู้ว่าตัวเองพูดออกไปได้อย่างไร เขารู้แต่ว่าตัวเอง ต้องทําอย่างนี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะรู้สึกผิดต่อพี่น้อง

หลายปีมานี้ สหภาพ กลายเป็นองค์กรระหว่างประเทศ อย่างรวดเร็ว เป็นเพราะใครกัน

เพราะความร่วมแรงร่วมใจของทุกคน คือความสามัคคีของ ทุกคน ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน

ตอนนี้อย่าว่าแต่เกวลินคือสปายที่ศัตรูส่งมา แม้ว่าเธอเป็นผู้ หญิงของเขาจริงๆ วินาทีที่เธอฆ่าทมโกลี ก็หมายถึงชีวิตของเธอ จบแล้ว

วินเซนต์ขยับเท้าอีกครั้งเดินไปทางห้องของเกวลิน แต่ตอนนี้ รู้สึกว่าเท้าเหมือนแขวนตะกั่ว หนักมากเหลือเกิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ