บทที่ 1345 เธอไม่เคยคิดอยากจะเป็นน้องสาวของเขาเลย
“ไม่หล่อเหรอ?”
บุริศร์กลับไม่ใส่ใจ
น่าเกลียดจะตาย”
นรมนพูดอย่างไม่ชอบใจ บุริศร์จึงยิ้มเล็กน้อย
“น่าเกลียดก็ถูกแล้วไง อย่างนี้จะได้ไม่มีคนสนใจผมถึงยังไง แค่ชายวัยกลางคนอ้วนๆคนหนึ่งคนอื่นก็คงไม่สนใจจนเกินไป หรอก นอกจากนี้เฉียงยังเตรียมบัตรประจำตัวใหม่ให้พวกเรา ด้วย ค้นหาจากในก็เจอ
คําพูดของบริศ กลับทำให้นรมนประหลาดใจมาก มีฝีมือ อย่างนี้ได้ แสดงว่าอีกฝ่ายก็เป็นคนที่เก่งกาจคนหนึ่ง
“ฉันลูบๆท้องคุณดู ก็รู้สึกเหมือนกำลังจะคลอดเลย คุณบุริศร์
ฉันถามหน่อย คุณลำบากไหม?”
นรมนูหยอกล้อขึ้นมาทันที
บุริศร์ยอมให้มือของเธอลูบๆอยู่บนท้องของตนเอง สิ่งที่คลุม อยู่หนาๆชั้นหนึ่งค่อนข้างเกะกะจริงๆ แต่ทว่ายังโชคดีที่อากาศ ตอนนี้ไม่ได้ร้อนมาก ยังพอทนได้
“เล่นพอหรือยัง?”
“ยัง ใบหน้าของคุณคงทำให้ฉันสะดุ้งตื่นกลางดึก ฉันคงรู้สึกว่านอนกับผู้ชายผิดคนแน่ๆ
นรมนูพูดออกไปตามใจ จึงทำให้บริศร์ถือโอกาสดึงเธอเข้า มาในอ้อมกอดทันที
“นอนกับผู้ชายผิดคน? เหรอ? ตั้งแต่มาที่นี่ก็กล้าขึ้นไม่น้อย เลยนะ”
บริศรพูดๆแล้วก็ยื่นมือปีศาจไปทางนรมน
“ฮ่าๆๆ อย่าเล่น จั๊กจี้!”
นรมนทนการจั๊กจี้ของบุริศร์ไม่ไหว รีบเอ่ยปากขอร้องด้วย เสียงหัวเราะ
ทั้งสองคนหยอกเย้ากันตามอำเภอใจ หลังจากมาถึงที่นี่ นร มนรู้สึกว่าได้ปลดปล่อยตัวตนที่เป็นตัวเองออกมา ความสงบนิ่ง เก็บตัวตอนที่อยู่เมืองชลธีโดนเธอละทิ้งไม่ได้ใส่ใจไปตั้งนาน แล้ว ในทางกลับกันท่าทางที่สดใสเบิกบานเหมือนช่วง มหาวิทยาลัย ทำให้บริศร์ยิ่งชอบ
นรมนไม่รู้ว่า นี่เป็นเพราะไม่มีคนที่คุ้นเคยอยู่ข้างๆกาย เธอจึง ไม่จําเป็นต้องวางตัวให้เหมาะสม ไม่จำเป็นต้องรักษาท่าทีของ คุณนายบุริศร์เอาไว้ ตอนนี้ถือว่าเป็นการใช้ชีวิตแบบที่ตนเอง ต้องการที่สุดแล้ว
ชัญญาเห็นทั้งสองคนหยอกเย้ากัน จึงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ยิ้มๆแล้วไปที่ห้องอื่น
หลังจากนรมนกับบริศร์เล่นกันจนพอแล้ว ทั้งสองคนจึงล้มตัวลงไปบนเตียง กลิ่นอายของความยุ่งเหยิงวุ่นวาย นี่คนที่ไม่รู้เรื่อง คงคิดว่าพวกเขาเพิ่งทำเรื่องที่น่าเคอะเขินอะไรแน่ๆเลย
เฉียงกับช่างแต่งหน้าออกไปอย่างเข้าใจสถานการณ์ ให้เวลา ส่วนตัวแก่พวกเขา
นรมนกำลังเล่นนิ้วมือของบุริศร์ ถามขึ้น: “มาที่นี่คุณวางแผน อะไรไว้บ้าง? แล้วเราสองคนถือว่ากำลังเข้าถ้ำเสืออยู่หรือ
เปล่า?”
“ประมาณนั้น”
บุริศร์ลูบผมยาวๆของนรมน ความนุ่มลื่นทำให้เขาไม่อยาก เอามือออกไป
เขาพูดขึ้น: “จริงๆผมก็ไม่ได้มีแผนการอะไร แค่เข้ามาดูๆ รวบรวมหลักฐานสักหน่อย ถ้าได้เจอคนที่พวกเราอยากเจอ ได้ พากลับไปก็โอเคแล้ว ส่วนเรื่องอื่น ต้องดูว่าราเชนกับหงส์คิดยัง ไง ถ้าพวกเขายังคิดจะอยู่ที่ประเทศ พวกเราก็ยกประเทศที่ใส สะอาดให้พวกเขา ถ้าพวกเขาไม่ต้องการ เราก็ทำลายทันทีเป็น ไง?”
สำหรับที่นี่บุริศร์ไม่มีความประทับใจ แล้วก็ไม่มีความรู้สึก ใดๆด้วย ที่มาก็เพราะภารกิจของตนเองกับเรื่องบางอย่างเท่านั้น ตนเองกับนรมนโดนลอบทำร้ายมานานขนาดนี้แล้ว ต้องรวบ
ยอดคิดบัญชีทั้งหมด ใช่ไหมล่ะ?
แต่ก่อนคิดมาโดยตลอดว่าเชษฐ์เป็นคนทำ แต่ตอนนี้ดูแล้วคงเป็นวิธีที่สมชัยยืมมือคนอื่นมาฆ่าทั้งนั้น
ความเกลียดชังของตระกูลพรโสภณ ความคับแค้นใจของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา การลอบทำร้ายของตระกูลโตเล็ก พวก เขาต้องให้คำอธิบายแก่ผู้สูญเสียที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วย
นรมนพยักหน้า
เธอพูดขึ้น: “ฉันอยากให้โสธรกลับไปอย่างปลอดภัย
“พวกเราจะปกป้องเขาอย่างดี วางใจเถอะ”
บุริศร์พูดขึ้น นรมนก็สบายใจ
“บุริศร์ จริงๆฉันรู้สึกว่าลงโทษสมชัยกับคนพวกนั้นก็พอ ส่วน ประเทศ ประชาชนของที่นี่เป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ?”
“เรื่องนี้ค่อยว่ากันอีกที บุริศร์รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องพวกนี้
เฉียงส่งคนให้นำอาหารและเครื่องดื่มมาให้พวกเขา พายุหิมะ ที่ด้านนอกเริ่มหนักขึ้นแล้ว
นรมนยืนอยู่ที่ด้านหน้าของหน้าต่างฝรั่งเศส กำลังมองพายุ หิมะข้างนอก อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ดีที่พวกเรากลับมาแล้ว ไม่งั้น ถ้ายังอยู่ที่เขตรกร้างคงหนาวตายแน่ๆ
“อาจจะตายโดยที่ไม่มีใครรู้ด้วยก็ได้
บริศ กอดเอวบางๆของนรมนจากด้านหลัง
ตอนนี้เธอสวมเสื้อไหมพรมสีขาว กับกางเกงยีนส์ที่รัดใต้ ฝ่าเท้า ใบหน้าอ่อนวัยที่มีชีวิตชีวา ทำให้บริศร์ใจเต้นโครม ดราม
บริศ วางคางไว้บนไหล่ของนรมน พูดขึ้น: “ภรรยา ผมอยาก ศึกษาเรื่องราวบางอย่างระหว่างสามีภรรยาบนเตียงสักหน่อย จะ ได้ไหม?”
ระหว่างทางที่มานี้ บุริศร์อดกลั้นเอาไว้จนจะตายแล้วจริงๆ ทำ ไงได้นรมนสุขภาพไม่ดี สภาพแวดล้อมก็ไม่ได้ปลอดโปร่งมาก พอ ทำให้เขาไม่กล้าทำเกินขอบเขตมาโดยตลอด ตอนนี้พายุ หิมะทำให้พวกเขาต้องอยู่ที่นี่ชั่วคราว บุริศร์จึงอดไม่ได้ที่จะคิด ขึ้นมา
ลมหายใจอุ่นๆเป่าอยู่ที่ข้างหู นรมนแค่รู้สึกจั๊กจี้หู ภายใน ร่างกายราวกับมีความรู้สึกอะไรบางอย่างจึงเริ่มร้อนๆขึ้นมา
“เรื่องบางอย่างระหว่างสามีภรรยาอะไรกัน? ฉันไม่เข้าใจ เค้า
ยังเป็นแค่เด็กน้อยนะ!”
นรมนแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่กลับโดนบุริศร์อุ้มขึ้นมา
“เด็กน้อยใช่ไหม? งั้นพ่อจะสอนบางอย่างที่เรียกว่าพิธีสู่การ เป็นผู้ใหญ่ให้”
บริศ พูดเจ้าเล่ห์
นรมนรู้สึกว่านิ้วเท้าของเธอก็เขินอายจนแดงไปหมดแล้ว
“หย หน้าไม่อาย
นรมนเพิ่งพูดจบ ก็โดนบุริศร์โยนลงไปบนเตียงทันที
“ได้แค่ภรรยาก็พอแล้ว จะสนใจหน้าอีกทำไม? อีกอย่างพวก
เราก็มีใบรับรองถูกต้อง ประเทศชาติอนุญาตแล้ว ใครจะกล้าว่า
อะไร?”
บุริศร์พูดแล้วก็ขึ้นไปบนเตียง
เริ่มแรกนรมนยังแสร้งผลักออกไป ภายหลังกลับเป็นฝ่ายเอา
อกเอาใจขึ้นมาแทน
พายุหิมะด้านนอกยังคงตกอย่างต่อเนื่อง ถึงกับรู้สึกว่าหนักขึ้น ด้วย แต่ภายในห้องกลับอบอุ่น ราวกับอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ
ตอนที่นรมนตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ด้านนอกก็มีดลงแล้ว
บุริศร์ยังอยู่บนเตียง กล้ามหน้าอกที่ทำให้นรมนหน้า แดงได้เสมอ
“ตื่นแล้วเหรอ? หิวไหม? ผมเรียกคนเข้ามาส่งอาหารให้
“ไม่เอา
แค่นรมนพูด ก็พบว่าเสียงของตนเองแหบพร่าไปแล้ว
โอ้มายก๊อด เธอนึกถึงตนเองที่ร้องจนน่าอับอาย อดไม่ได้ที่จะ ยิ่งขวยเขิน
บุริศร์ก็ชอบมองท่าทางขวยเขินของนรมนอย่างนี้แหละ ราวกับอ่อนไหวง่าย น่ารักเหลือเกิน
เขายิ้มพูดขึ้น: “นี่มีอะไรให้ต้องเป็นอีก พวกเราขับรถอย่างถูกต้องตามกฎหมายนะ”
“คุณเงียบไปเลย! เหนื่อยจะแย่แล้ว ฉันจะนอนต่ออีกหน่อย
นรมนหันตัวไป จึงรู้สึกเหมือนกระดูกทั้งร่างกายจะหลุดออก จากกันอย่างนั้น ปวดเมื่อยสุดๆเลย
จู่ๆเธอก็นึกถึงคุณน้าธนเกียรติโกศล จึงถามขึ้นมาทันที “คุณ น้าธนเกียรติโกศลล่ะ?”
“ไปพักผ่อนที่ห้องข้างๆตั้งนานแล้ว
บริศร์รู้สึกว่าอาการรู้ตัวช้าของภรรยาช่างน่ารักมากจริงๆ
นรมันค่อนข้างเคอะเขิน ดึงผ้าห่มคลุมตนเองทันที “หมาป่าหิวโซอย่างคุณ เอาแต่รู้สึกว่ากินไม่อิ่มสินะ?”
“อืม”
บริศร์กลับยอมรับอย่างรวดเร็ว บรมนหมดคำพูดไปเลย
“ต่อไปฉันให้คุณแก้ปัญหาด้วยตนเองได้ไหม?”
“ไม่ได้”
“มันเหนื่อยนะ”
“ผมจะบันยะบันยังลงหน่อย
บทสนทนาของทั้งสองคนอันตรายขึ้นเรื่อยๆ นรมนจึงเลือกที่ จะปิดปากทันที
เธอหลับตาลงแล้วหลับไปอีกครั้ง
บุริศร์ได้ยินเสียงลมหายใจของเธอคงที่แล้ว จึงยิ้มแล้วห่มผ้า ให้เธออย่างดี ส่วนตนเองไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง
มือถือดังยิ่งๆขึ้นมาสองครั้ง
บริศร์ก้มหน้าดู เป็นข้อความที่หงส์ส่งมา เขาถือมือถือมองไปที่เตียง เห็นนรมนยังหลับสนิทอยู่ จึงปิด
ประตูระเบียง แล้วกดรับวิดีโอ
อีกด้านปรากฏใบหน้าสวยๆออกมาทันที
“Hi เฮียบุริศร์ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“ไม่ได้เจอกันนานเลย หงส์”
แววตาของบริศร์ค่อนข้างอ่อนโยน
หงส์พบว่าบุริศร์เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้ว ใบหน้าที่ เคร่งขรึม ในตอนนี้มีความอ่อนโยน น่าเสียดายที่ความอ่อนโยน ของเขาไม่ได้เป็นเพราะตนเอง
“เฮียดอ่อนโยนกว่าเมื่อก่อนนะ
หงส์ยิ้มบางๆ แววตาปรากฏความหงอยเหงาออกมาเล็กน้อย
บุริศร์มองเธอ พูดอย่างชัดเจน: “หลายปีนี้ลำบากเธอแล้ว”
“ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก ก็แค่ใช้ชีวิตไปวันๆเอง”
หงส์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
ด้านนอกหิมะกำลังตกหนัก แต่หงส์กลับใส่เสื้อเพียงตัวเดียว กำลังถือแก้วไวน์ เขย่าๆไวน์แดงที่อยู่ข้างใน จู่ๆก็ปรากฏเสน่ห์ที่ เงียบเหงาออกมามากขึ้น
บริศ กลืนน้ำลายเล็กน้อย พูดขึ้น “อายุเธอก็ไม่น้อยแล้วนะ ควรจะหาใครสักคนเพื่อแต่งงานได้แล้ว”
“ทำไม? ตอนนี้แม้แต่เรื่องแต่งงานของฉันเฮียบุริศร์ก็ต้อง
จัดการแล้วเหรอ?”
หงส์ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเจ็บปวด
“เฮียบุริศร์ น่าจะรู้อยู่แล้วว่าใครที่ฉันอยากแต่งงานด้วย ที่สุด”
“หงส์ ฉันแต่งงานแล้ว มีลูกแล้วด้วย ฉันรักภรรยาและลูกๆ ของฉันมาก ตั้งหลายปีแล้วนะ เธอควรจะปล่อยวางได้แล้ว”
สีหน้าของบริศ ค่อนข้างแย่
ถ้าไม่ใช่เพราะธเนศพลที่ต้องการให้มาในครั้งนี้ จริงๆบุริศร์ ไม่คิดจะมา เพียงเพราะว่าที่นี่มีหงส์อยู่
หงส์ ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นแค่ลูกน้อง แต่เธอกลับสนใจในตัว เขา หลงรักเขาแต่ไม่อาจครอบครองได้
ได้ยินบุริศร์พูดอย่างนี้ หงส์จึงฝืนยิ้มพูดขึ้น: “เฮียยังคงเหมือน เดิม ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาเสมอ ไม่แคร์เลยว่าฉันจะรับได้ ไหม เฮียบุริศร์ เฮียก็ทำแบบนี้กับภรรยาของเฮียใช่ไหม? ฉัน ได้ยินว่าครั้งนี้เธอก็มาด้วย เฮียไม่กลัวว่าเธอจะมองเรื่องบางอย่างระหว่างเราสองคนออกเหรอ?”
“ระหว่างเราสองคนไม่มีเรื่องอะไรเลย หงส์ อย่าดึงดันเข้าไป ในทางตันดีกว่า เธอก็รู้ เธอจะเป็นน้องสาวที่ฉันเอ็นดูที่สุดตลอด ไป”
คำพูดของบริศทำให้หงส์เงียบไป
เธอดื่มไวน์แดงในมือรวดเดียวหมด มองบุริศร์ที่อยู่ในวิดีโอ ด้วยความปวดใจ
น้องสาว?
เธอไม่เคยอยากเป็นน้องสาวของเขาเลย
แต่ทว่าหงส์ก็รู้ ตนเองไม่ควรบีบจนแน่นเกินไป ไม่งั้นบุริศร์ จะยิ่งหนีเธอออกไปไกลขึ้น
ครั้งนี้พระเจ้าให้โอกาสเธอ ส่งบุริศร์มาที่ข้างกายของเธอเอง
เธอมีเวลาที่จะค่อยๆ ใกล้ชิดบุริศร์ไม่ใช่เหรอ?
นึกถึงตรงนี้ หงส์จึงยิ้ม ยิ้มอย่างงดงาม
พระราชวังที่เงียบเหงาจนรู้สึกไม่ได้ถึงกลิ่นอายของผู้คน แต่ เพราะบุริศร์ที่เพิ่งมาถึงกลับทำให้หงส์คาดหวังและตื่นเต้นมาก ขึ้นเล็กน้อย
“เฮียบุริศร์ สองวันนี้ในเมืองเคอร์ฟิว ข้างนอกก็มีพายุหิมะ ถ้า ไม่มีธุระอะไรอย่าออกจากห้องดีกว่า รออีกสักกี่วัน ฉันจะไปรับ พวกเฮียเข้าวังเอง”
เดิมทีหงส์อยากจะบอกว่ารับบริศร์เข้าวัง แต่เพื่อไม่ให้บุริศร์ เกิดความไม่พอใจ เธอจึงต้องเพิ่มคำว่าพวกเข้าไปด้วย
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยฝ่าอันตรายไปกับบริศ เลย หงส์รู้สึกว่า ตนเองมีความมั่นใจที่จะเอาชนะ นรมนได้
นรมนยังไม่รู้ว่าตนเองโดนคนจัดลำดับการต่อสู้เข้าไปใน
ตารางรายชื่อแล้ว ตอนนี้จึงยังหลับสนิท
แต่บุริศราวกับมองความคิดของหงส์ผ่านทางวิดีโอได้อย่าง ทะลุปรุโปร่ง สีหน้าของเขาเคร่งขรึมเล็กน้อย พูดชัดถ้อยชัดค่า “หงส์ ฉันหวังว่าช่วงนี้ที่ฉันอยู่ในประเทศ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร ขึ้น จะไม่ส่งผลกระทบต่อความเป็นพี่น้องระหว่างเราสองคน ฉัน คิดว่าเธอรู้ว่าฉันหมายความว่าอะไรใช่ไหม?
แค่พูดออกไป สีหน้าของหงส์ก็เปลี่ยนไปทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
