บทที่ 606 เขาตายไม่ได้
บรมนจมอยู่ในความคิด
ส่วนรามิลเริ่มเตรียมตัว
จู่ ๆ ทางฝั่งบุริศร์ก็มีคนมารายงาน
“ประธานบริศร์ เมื่อสักครู่ดักฟังข้อมูลสำคัญในมือถือของ ท่านขุนอินได้ครับ”
“ว่ามา”
“หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ท่าเรือตะวันออก พานรมนมาด้วย” เมื่อลูกน้องนำข้อมูลมารายงานบริศร์ เขาก็ลุกขึ้นอย่างเรื่อง
ช้า
หัวหน้าทีมไปเตรียมความพร้อมล่วงหน้า
“ครับ”
มือของยมราชหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง แต่กลับไม่ได้แสดงสีหน้า
ใดๆ ก้มหน้าก้มตาทำการวิจัยการทดลองในมือต่อ เพียงแต่แวว ตาระส่ำระสายเล็กน้อย
บริศ เหลือบมองเธอ และเอ่ยถามเสียงเบา “คุณไม่ไปเห รอ? “
“ไม่ไป โชคชะตาของฉันกับเขาตัดขาดกันไปนานแล้ว
ยมราชตอบอย่างไม่แยแส แต่บุริศร์มองเห็นว่ามือของเธอสั้น เล็กน้อย
“ผมจะพยายามไม่ทำร้ายเขา ผมต้องการเพียงแค่ช่วยชีวิตคน ไม่ได้ต้องการทำร้ายใคร คุณวางใจได้
ยมราชไม่มีท่าทีตอบสนองใด ๆ กับคำพูดของบริศร์ เพียงแต่
บริศร์รู้ว่าในใจของเธอยังคงเป็นห่วงท่านขุนอิน
“เหลือคนจํานวนหนึ่งไว้ในโรงพยาบาล อย่ารบกวนการ ทํางานและการใช้ชีวิตของผมราช เข้าใจความหมายของฉัน ไหม? ”
“ครับ! ”
หลังจากบริศร์จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ถึงจะหันตัวจากไป เวลาหนึ่งชั่วโมง ใกล้มาจะถึงแล้ว
เมื่อนรมนคิดไตร่ตรองออกมา รามิลก็ตัดสินใจลุกขึ้น
“ไปเถอะ ไม่ว่าครั้งนี้จะเป็นหรือตาย มันขึ้นอยู่กับโชคชะตา นรมน ผมจะให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง โทรหาบุริศร์ซะ บางทีคุณ อาจจะยังมีโอกาสรอด”
คำพูดของรามิลทำให้นรมนนิ่งไปพักหนึ่ง
เธอมองรามิล มองใบหน้าที่คล้ายคลึงกับบริศร์อย่างยิ่ง รู้สึก
ไม่แน่ใจขึ้นมาชั่วขณะ
บอกปริศ ให้มาช่วยตนเอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะลากให้บุรีศมาอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งของรามิลและธรรค โดยเฉพาะ อย่างยิ่งจะทำให้บริศร์รู้สาเหตุการตายของครินท์มันจะดีจริงๆ เหรอ?
บรมนไม่สามารถควบคุมได้
ในขณะที่ลังเลเซ่นนี้ รามิลมองนาฬิกาข้อมือและพูดว่า “ถ้า คุณไม่พูดผมจะถือว่าคุณทิ้งโอกาสนี้ไปนะ ขั้นตอนนี้พวกเราไป กันเถอะ”
ในใจของนรมนอาจจะคัดค้านไม่ให้บริศร์รู้เรื่องของธรรศ ดัง นั้นจึงได้ลังเล ตอนนี้ได้ยินรามิลพูดเช่นนี้ เธอก็ไม่พูดอะไร เพียง แค่ลุกขึ้นตามออกไป
ทั้งสองมาถึงท่าเรือตะวันออกอย่างรวดเร็ว
รามิลมีวิธีการปฏิบัติเป็นของตนเอง นรมนเห็นแล้วรู้สึกชื่นชม อยู่บ้าง ถ้าเขาเป็นครินท์จริงๆ คงจะดีมาก
คลื่นที่โหมซัดสาดของบุริศร์จะถาโถมอย่างไรกับการตายของ
ครินท์ ไม่มีใครรู้แน่ชัด นรมนเองก็ไม่รู้แน่ชัด แต่กลับกังวลมาก เมื่อทั้งสองมาถึงท่าเรือตะวันออก คนของท่านขุนอินก็มาถึง เรียบร้อยแล้ว
ท่านขุนอินมองเห็นบรมนูปลอดภัยไม่ได้รับอันตราย ถึงจะ ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ตรินท์ คุณนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ คุยกันชัดเจนแล้วว่า พวกเรา ร่วมมือกัน พวกเราต้องการสัญญาการมอบอำนาจของตระกูลโตเล็ก ส่วนคุณต้องการทั้งตระกูลโตเล็ก ต้องการให้บริศร์หมดตัว ทำไมถึงเปลี่ยนใจ ในตอนท้ายล่ะ? ”
ท่านขุนอื่นมองรามิลตรงหน้า ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาคิดอะไรกันแน่
ตระกูล โตเล็กที่มีเงินทองมากมายเขาไม่ต้องการ แต่กลับ ต้องการยั่วยุอารมณ์ของธรรคเพื่ออะไร?
รามิลกลับตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ชาตินี้คุณไม่มีทางรู้หรอก ว่าทำไมผมต้องการทำแบบนี้ เลิกพูดจาไร้สาระ พาคนมาหรือ ยัง? “
ท่านขุนอินเห็นรามิลไม่คล้อยตามเหตุผล จึงอดส่ายหัวไม่ได้ “คุณธรรส เชิญครับ
เขาถอยหลังไปก้าวหนึ่งก็มีคนเดินขึ้นมาจากด้านหลังของ ท่านขุนอิน
คนคนนี้หน้าตาเหมือนซินทรมาก
นมนมองเห็นเขาเหมือนมองเห็นพ่อของตนเอง เธอตะลึงอยู่ที่นั่น ดวงตาจ้องมองธรรศ ในหัวใจมีกระแสคลื่น
โหมซัดสาด
เมื่อธรรคออกมา เขามองไปทางนรมนเป็นอย่างแรก เมื่อเห็น ว่าเธอปลอดภัยดีจึงหันไปมองรามิล
“ครินท์ ได้ยินว่าคุณอยากเจอผม? ”
ทันทีที่รามิลมองเห็นธรรม กลิ่นอายทั้งตัวเปลี่ยนไป ไอสังหารแพร่กระจายไปทั่วอย่างไม่สามารถอธิบายได้
สองมือของเขา แน่น แทบอยากจะเข้าไปฆ่าธรรสด้วยน้ำมือ ช่องตบเอง
“หรือคุณไม่รู้ว่าทำไมผมต้องการเจอคุณ? ธรรศ ปีนั้นคุณแทง ผม ผมยังจำได้อยู่นะ
ดวงตาของรามิลเปล่งประกายด้วยแสงแห่งการสังหารคน เขาคิดจะก้าวขึ้นไป กลับถูกนรมนดึงข้อมือเอาไว้
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร คุณไม่สามารถทำร้ายเขาได้
“คุณพูดอะไร?
รามิลคิดไม่ถึงว่า ในจุดนี้ บรมนจะช่วยธรรศ
“ฮ่าๆๆๆ สมกับเป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาโดยแท้จริง ตอนนี้ มองเห็นเขา ไม่คิดเลยว่าคุณจะปกป้องเขาแทนคนตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา?
รามิลคิดจะสะบัดนรมนออก กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง
นรมน ใช้แรงทั้งหมดของร่างกายดึงเขาเอาไว้ และกล่าวว่า “คุณคิดจะทำอะไร? เดินขึ้นไปใช้มีดฆ่าเขาเหรอ? คุณคิดว่านี้ เป็นสมัยโบราณหรือไง ที่สามารถให้คุณจัดการปัญหาส่วนตัว เรื่องบุญคุณและความแค้นได้ตามอำเภอใจ? ตอนนี้บ้านเมืองมี กฎหมาย ถึงแม้เขาจะมีความผิด ก็ควรมีคนมาลงโทษเขา แต่ ไม่ใช่คุณ คุณตื่นได้แล้ว ที่นี่ทุกคนต่างเป็นคนของพวกเขา คุณเข้าไปคนเดียวจะทำอะไรได้? มีฉันอยู่ในมือ คุณยังสามารถ รักษาชีวิตไว้ได้ แต่ถ้าตอนนี้คุณเข้าไป คุณตายแน่นอนไม่ต้อง สงสัย พวกเขาไม่มีทางเมตตาคุณ
บรมนไม่อยากเห็นเขาตาย
คนที่สามารถแก้ไขความอยุติธรรมให้แก่ครินท์ได้ไม่สมควร ตาย และยิ่งไม่สมควรตายด้วยน้ำมือธรรศ
รามิลได้ยินนรมนพูดแบบนี้ จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา
“เดิมทีผมไม่ได้คิดจะมีชีวิตอยู่ การฆ่าธรรคคือความหมาย ของการมีชีวิตอยู่ของผม เขาตายแล้ว ผมก็ไม่เสียใจ สามารถไป เจอกับตริน ได้สักที”
เสียงของรามีลไม่ดัง แต่กลับทําให้นรมนได้ยินอย่างชัดเจน
“ไม่! ไม่ได้นะ! ถึงแม้คุณจะไม่คิดเพื่อตัวเอง คุณคิดถึง กิจจาสิ เขาสูญเสียแม่ไป ถ้าคุณไม่กลับมา เขาก็จะเป็นลูกชาย ของพวกเราตลอดไป แต่คุณกลับมาแล้ว คุณทำให้เขารู้ถึงการมี อยู่ของตนท์ คุณมีหน้าที่เป็นแด๊ดดี้ของเขา ถ้าตอนนี้คุณตาย คุณจะให้เขาทำอย่างไร? เขาอยู่ที่นี่นะ! เขาอยู่ที่เมือง เขา ยังเด็กแบบนั้น คุณไม่กลัวเขาใจสลายเหรอ? คุณเอาแต่พูดว่า เพื่อพี่น้องของคุณ หรือว่าพี่น้องของคุณบอกว่าคุณสามารถ ทําร้ายลูกชายของเขาตามอำเภอใจได้? ”
คำพูดของนรมนทำให้ราลองไป
ในเวลานี้ จู่ๆ ธรรศก็ก้าวขึ้นมา เขาคว้านรมนเอาไว้ และดึงเธอไปอยู่ด้านหลังตนเอง ในขณะเดียวกัน คนของท่านขุนอิน ก้าวขึ้นมาทันที เปิดการโจมตีกับรามีล
“อย่านะ! พวกคุณอย่าทำร้าย
นามนออกมือกับธรรส โดยพลัน
เขา! ”
ร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นคืนกลับมา เธอไม่รู้ว่าตนเองคือคู่ ต่อสู้ของธรรคหรือเปล่า แต่ในเวลานี้ เธอรอไม่ได้แล้ว
รามิลจะตายไม่ได้
เขาคือญาติคนสุดท้ายของกิจจา เป็นความหวังสุดท้าย แม้จะ เป็นตัวปลอม ก็ต้องมีเขาอยู่
ครินท์ตายไปเมื่อห้าปีก่อน ในตอนนั้นกิจจายังไม่เกิด ไม่ก่อ
ให้เกิดความเจ็บปวดใดๆ แต่วันนี้ กิจจารู้เรื่องแล้ว
รู้ว่าตนนท์ยังอยู่ ไม่มีใครสามารถอธิบายเรื่องนี้ให้กิจจาได้ อย่างชัดเจน หลังจากสูญเสียแม่ไป และสูญเสียพ่อไป นรมนกลัว เหลือเกินว่ากิจจาอายุสี่ขวบจะรับไม่ได้
การตายของเขมิกาทำให้กิจจาเปลี่ยนไปมาก เธอไม่สามารถ เห็นกิจจาต้องแบกรับทุกสิ่งเช่นนั้นอีกแล้ว
นรมนลงมืออย่างรวดเร็วและแม่นยำ น่าเสียดายที่ธรรคเป็น ผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายมากฝีมือ ภายใต้การจู่โจมของนรมน เขาก็โต้ตอบกลับทันที
นรมนภายใต้เงื้อมมือของเขาเดินไม่ถึงสามก้าวก็ถูกเขาควบคุมเอาไว้
“คุณปล่อยฉันนะ ! คุณคิดว่าตัวเองคู่ควรกับการเป็นคน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเหรอ! ธรรค คุณมันเป็นความอัปยศอดสู ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา! ฉันจะบอกคุณให้นะ ถ้าเขาตาย ฉัน จะไม่ให้อภัยคุณ ฉันเป็นผีก็จะไม่ให้อภัยคุณ
นรมน โมโหจนแทบบ้าคลั่ง
ธรรศกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าฉันไม่รู้ ฉันยังคิดว่าเขาเป็นบริศร์ อะไรกัน? รู้สึกหวั่นไหวกับเขาเหรอ? H
“คุณพูดจาไร้สาระอะไร! ธรรคคุณปล่อยฉันนะ! ปล่อย! ” เธอช่วยเขาไม่ได้หรอก ตั้งแต่ตอนที่เขาขอเจอฉัน เขาก็ไม่ รอดแล้ว”
คำพูดของธรรคทำให้นรมนพยายามดิ้นรนมากขึ้น
“ฉันไม่สนใจ ฉันให้เขาตายไม่ได้ ไม่ได้!
“เขาไม่ใช่น้องชายสามีของเธอ เธอไม่จําเป็นต้องพยายาม เก็บเขาเอาไว้แทนบริศร์”
ธรรศใช้เสียงที่สามารถได้ยินแค่สองคนพูดกับนรมน
นรมนชะงักงันทันที
ทําไมเขาถึงรู้?
นรมนมองธรรคอย่างแปลกใจ
ธรรคตอบเสียงเบา “มีฉันเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ เธอวางใจ ได้ คนอื่นไม่รู้ว่าเขาคือตัวปลอม ดังนั้นเธอไม่ต้องพยายามอย่าง สุดกำลัง เธอคือลูกสาวของพี่ใหญ่ฉัน ฉันไม่หวังให้เกิดเรื่อง อะไร นกับเธอ”
“คุณยังกล้าพูดถึงพ่อของฉัน? คุณละอายใจต่อพ่อของฉัน บ้างไหม? คุณละอายใจต่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดาบ้างไหม? ธรรค คุณอย่าทําให้ฉันสะอิดสะเอียนได้ไหม?
“ฟังนะ! อย่ายุ่งกับเรื่องนี้ อาศัยจังหวะตอนนี้รีบไปซะ! หรือ เธออยากให้บริศร์กับท่านขุนอินร่วมมือกับจริงๆ ? ”
คำพูดของธรรคทำให้นมนมึนงงเล็กน้อย หมายความว่าอะไร?
หรือว่าธรรคไม่หวังให้บุรีศร์กับท่านขุนอินร่วมมือกัน? นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคาดหวังมาตลอดเหรอ?
หรือว่าธรรศกำลังวางแผนอะไรอีก?
“ปล่อยฉัน! ”
ในเวลานี้เอง บุริศร์ก็ปรากฏตัวขึ้นฉับพลัน
เขาเข้าร่วมการต่อสู้อย่างรวดเร็ว ด้วยพลังอำนาจแห่งสายฟ้า ควบคุมสถานการณ์ไว้ทันที
บริศ มองเห็นธรรคตรงหน้า ก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง “คิดไม่ถึงว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นแบบแปลนและสัญญาการมอบอำนาจที่คุณต้องการ ? เพราะอะไร? ”
บุรีศร์นึกไม่ถึงว่าคนที่วางแผนอยู่เบื้องหลังตระกูลโตเล็กจะ เป็นธรรค
ท่านขุนอินอาศัยโอกาสนี้จับตัวรามิลไว้ คิดจะขู่บังคับบริศร์
“บุรีศร์ คุณอย่ามบ่าม น้องชายของคุณอยู่ในมือของผม บอกให้คนของคุณถอยไป ไม่งั้นผมจะฆ่าเขา
“อย่านะ! ”
นรมนรีบส่ายหน้า ตะโกนไปทางบุริศร์ “บุริศร์ ช่วยเขา
รามิลถูกขังอยู่ในมือของท่านขุนอิน เขามองนรมนและกล่าว ว่า “การช่วยชีวิตผมหมายความว่าอะไรคุณรู้ใช่ไหม? ”
บริศร์มองนรมน และหันไปมองรามิล ราวกับว่าเขาจะสังเกต เห็นความลับอะไรบางอย่างระหว่างพวกเขา แต่ตอนนี้ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือเขาต้องช่วยชีวิตนรมน
เขามองรามิล และกล่าวอย่างไม่แยแส “ผู้ชายตระกูลโตเล็ก ไม่มีใครรักตัวกลัวตาย ดังนั้นขุนอิน คุณคิดจะเอาชีวิตของเขามา ข่มขู่ผมจริงๆ เหรอ? ”
ประโยคนี้ทำให้ท่านขุนอินอึ้งไปโดยสิ้นเชิง
เป็นไปได้อย่างไร?
ใครต่างก็รู้ว่าบุริศรักน้องชายของตนเองที่สุด เพื่อน้องชาย ของตนเองแม้แต่ทั้งหมดของตระกูลโตเล็กก็ยอมทิ้งได้ วันนี้ทําไมถึงไม่เหมือนเดิม
“บุริศร์ ผมพูดจริงนะ ถ้าคุณไม่บอกให้คนของคุณวางมือ ผม จะฆ่าเขาจริงๆ |
“งั้นคุณลงมือเถอะ”
บุรีต เอยอย่างเย็นชา ในแววตาไม่มีความอ่อนโยนใดๆ สำหรับคนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า สวมรอยเป็นน้องชายของเขา เขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนคนนี้ยัง ลักพาตัวภรรยาของเขา
อยู่ดีๆ รามิลก็ยิ้ม รอยยิ้มนั้นช่างเศร้ารันทด ทันใดนั้นหัวใจของนรมนก็รู้สึกโศกเศร้าทันที “บุริศร์ ไม่นะ! เขาจะตายไม่ได้ “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
