บทที่ 997 ในที่สุดแล้วพวกเราประเมินหล่อนต่ำไปจริง ๆ

“หา? ”

คมทิพย์แปลกใจ แต่ก็มองเห็นจุดแดง ๆ บนแขนของนรมน จึงกดกริ่งที่หัวเตียงทันที

“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? เธอไม่ได้แพ้แค่ถั่วลิสงหรอกเห รอ? ในกับข้าวไม่มีถั่วลิสงเลยนะ ทำไมถึงเกิดอาการแพ้ได้ นะ?

คมทิพย์ตกตะลึงอย่างเป็นกังวล

ตอนนี้นรมนหายใจอย่างยากลำบาก

ใช่แล้ว เธอแพ้แค่ถั่วลิสง เรื่องนี้มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ นอกจากคน ใกล้ตัว คนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก

แต่ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าภายในกับข้าวมีสารก่อภูมิแพ้ ถ้าบอกว่า เป็นเรื่องบังเอิญ นรมนรู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ในเมื่อ ร้านLamoonเป็นของบุริศร์ เขารู้รสชาติของนรมนและการแพ้ถั่ว สลงของเธอ ไม่มีทางให้คนทำกับข้าวแบบนี้ออกมาแน่นอน

ลมหายใจของเธอกระชั้นมากขึ้น

“คมทิพย์ เก็บกับข้าวไปตรวจ

หลังจากนรมนพูดจบก็ล้มลงไป คมทิพย์ตกใจร้องเสียงแหลม โชคดีที่คุณหมอเข้ามาพอดี จึงพานรมนไปห้องฉุกเฉินทันที
คมทิพย์รู้สึกสับสนอลหม่านเล็กน้อย เพียงแต่ตอนนี้บุริศร์ไม่ ได้อยู่ด้วย เธอจึงทําได้เพียงสงบจิตสงบใจของตนเอง

เธอทําตามที่นรมนบอก เก็บกับข้าว และนำไปห้องแล็บหาร

ตาเพื่อทําการตรวจสอบทันที จากนั้นจึงโทรหาบุริศร์ เมื่อบริศ รู้ว่านรมนเกิดอาการแพ้จนหมดสติไป น้ำแทบจะซึม

ออกมาจากใบหน้า

นี่จะต้องเป็นการลอบฆ่าอย่างแน่นอน!

เมื่อบริศร์รีบกลับมาที่โรงพยาบาล บรมนยังคงอยู่ในห้อง ฉุกเฉิน เมทิพย์ยืนขอบตาแดงก่ำอยู่ตรงทางเดิน

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? ”

“ยังไม่รู้เลย นรมนยังไม่ออกมา เพียงแต่ผลตรวจออกมาแล้ว มีคนนำถั่วลิสงบดเป็นผง ใส่เข้าไปในกับข้าว จึงทำให้นรมนเกิด อาการแพ้”

คมทิพย์สั่นไปทั้งตัว

ช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน!

พวกเขาก็แค่กินข้าวกัน ก็เห็นนรมนล้มลงไปตรงหน้าของ

ตนเอง

นี่คือด้านมืดของคนที่มีทั้งเงินและอำนาจหรือเปล่านะ?

ทำไมถึงเหมือนกับการต่อสู้ในพระราชวังที่ดูในทีวี เหตุการณ์ มักจะเกิดขึ้นบ่อยมากจนยากที่จะป้องกัน
นัยน์ตาของบริศ มืดมนลงหลายเท่า

ชัยยศ ตรวจสอบให้ฉันหน่อย ที่ร้านLamoon ใครกันที่เป็น คนทํากับข้าวนี้ และในระหว่างนั้นใครเป็นคนจัดการ คนส่ง อาหารคือใคร? ตรวจสอบพวกเขาทีละคนให้ฉันอย่างละเอียด

บุริศ เพิ่งจะพูดจบลง ชัยยศไปจัดการทันที

ในไม่ช้า ชัยยศก็นำข้อมูลมาส่งให้

“ประธานบริศร์ คนส่งอาหารคือสรชา แต่คนของพวกเราพบ สรชาถูกคนตีสลบในซอยหลังโรงพยาบาล ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย ครับ”

“กล้องวงจรปิดล่ะ?”

“ซอยด้านหลังเป็นมุมอับของกล้องวงจรปิดครับ

คำพูดของชัยยศทําให้แววตาของบริศ เยือกเย็นลงเล็กน้อย

“มีคนตั้งมากมายเช่นนี้คิดไม่ถึงว่าจะปกป้องคุณนายเพียงคน เดียวไม่ได้ พวกนายกำลังพยายามพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าพวกนาย มันไร้ประโยชน์แค่ไหนใช่ไหม? ”

ชัยยศไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

เมื่อก่อนมีพฤกษ์อยู่ด้วย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเกิดสถานการณ์ แบบนี้ เขายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ช่วยได้ไม่ดีเท่ากับพฤกษ์

“ลงไปเถอะ”

บริศ อารมณ์เสียเป็นอย่างมาก
นรมนยังไม่ออกมา พูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้เขาหวังแค่ เพียงนรมนจะปลอดภัย

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงกว่า ๆ นรมนถึงจะถูกเข็นออกมา ท่าทาง

ของรมิดาดูเหนื่อยล้า

“อีกฝ่ายต้องการให้นรมนูตายจริง ๆ ผงถั่วลิสงมีจำนวนค่อน ข้างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะนรมนอยู่ในโรงพยาบาล เดาว่าคงช่วย เอาไว้ไม่ทัน

“แล้วตอนนี้ล่ะ?

บริศ ร้อนรนอย่างยิ่ง

“ปลอดภัยแล้ว เพียงแต่ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ รวมทั้ง บาดแผลบนร่างกายของเธอ อาจจะต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรง พยาบาลนานเลย

ได้ฟังรมิดาพูดเช่นนี้ บุริศร์จึงค่อยโล่งใจ

โชคดีที่ไม่เป็นอันตราย

คมทิพย์เหน็บหนาวไปทั้งตัว

เธอคิดมาตลอดว่านรมนกับบุริศร์อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะเกิดเรื่องไม่ดีบ้าง แต่เธอไม่เคยเห็นมันกับตา วันนี้ความน่าตกใจและความหวาดกลัวทำให้ใบหน้าของเธอ ขาวซีด

ชีวิตแบบนี้นรมนรอดมาได้อย่างไร?
“หลังจากนรมนแต่งงานกับคุณก็ต้องแบกรับเรื่องอย่างนี้

ตลอดเลยเหรอ? ”

ดมทิพย์มองบุริศร์และเอ่ยถาม

บุริศร์ไม่ได้ตอบ เพราะความจริงแล้วเหตุการณ์ในครั้งนี้เกิด อะไรขึ้นบุริศร์ยังคงพูดยาก แต่คนที่ทำร้ายนรมนเขาพอจะเดาได้

คมทิพย์ก็ไม่ได้คาดหวังให้บริศ ตอบคำถามตนเอง หลังจาก ถามจบก็มองนรมนที่ยังสลบไม่ได้สติ กล่าวเสียงเบาว่า “ฉันจะ คอยอยู่ดูแลเธอที่นี่ คุณไปจัดการธุระของคุณก่อนได้เลย เพียง แต่ฉันหวังว่าคุณจะสามารถหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้เร็ว ๆ สถานการณ์เช่นนี้ทำให้น่าเป็นห่วงมาก แม้แต่กินข้าวยังไม่ สามารถกินได้อย่างสบายใจ ชีวิตแบบนี้จะผ่านไปได้อย่างไร”

“เข้าใจแล้ว”

บริศร์จูบลงบนมือของนรมน รู้สึกปวดดื้อ ๆ ตรงทรวงอก คมทิพย์รู้ว่าน้ำเสียงของตนเองไม่ดี แต่ตอนนี้มองเห็นนรมน เป็นแบบนี้ เธอสามารถอดกลั้นได้ก็ถือว่าดีแล้ว

บุริศร์อยู่กับนรมนสักพัก นรมนยังไม่ฟื้นขึ้นมาเขาก็ไปแล้ว บางเรื่องที่คมทิพย์พูดนั้นไม่มีผิด จำเป็นต้องรีบแก้ปัญหาให้

เร็ว

หลังจากบุริศร์ออกไปก็โทรหาราเซน

“ทางฝั่งของนายยังต้องการเวลาอีกนานเท่าไหร่ถึงจะให้คนของฉันไปรับช่วงต่อ?”

“ใกล้แล้ว”

ราเชนรู้ว่าบุริศร่ไม่ใช่คนใจร้อน แต่การที่โทรเข้ามาตอนนี้ ทําให้คนไม่สบายใจเล็กน้อย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? “

“นรมนเกือบถูกคนลอบฆ่า”

“อะไรนะ? ”

ราเชนแทบจะล้มทั้งยืน

“บุริศร นายไม่ได้มีฝีมือมากหรือไง? ภายใต้หูตาของนายคิด ไม่ถึงว่าจะทำให้คนสามารถวางแผนลอบฆ่าน้องสาวของฉันได้ อีก?

“ครั้งแรกปลอมตัวเป็นนางพยาบาล คิดจะวางยานรมน ถูกคน ของฉันจับตัวไปแล้ว และก่อนหน้านี้ไม่นาน ฉันสั่งกับข้าวให้พร มน ภายในกับข้าวมีคนแอบใส่ผงถั่วลิสงลงไป

เมื่อได้ยินบุริศร์พูดเช่นนี้ ราเชนจึงเข้าใจ

“นรมนแพ้ถั่วลิสง”

“ใช่แล้ว”

“ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง? ”

นี่คือสิ่งที่ราเชนเป็นห่วงมากที่สุด
บุริศร์ตอบเสียงเบา ” พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ร่างกายยังคง อ่อนแอมาก”

“ยังตรวจสอบไม่ได้ว่าเป็นใครเหรอ?

“สรชาคนส่งอาหารถูกตีสลบที่ซอยด้านหลัง ซึ่งในบริเวณนั้น ไม่มีกล้องวงจรปิด ดังนั้นจึงยากที่จะตรวจสอบ เพียงแต่ฉันเตา ว่าน่าจะเป็นคนของกล้าณรงค์”

ได้ยินบุริศร์พูดเช่นนี้ ราเชนถามอย่างแปลกใจว่า “กล้าณรงค์ มีเรื่องบาดหมางกับพวกนายเหรอ?

“กล้าณรงค์เป็นแฟนหนุ่มของเนตรา และเนตรามีเรื่อง บาดหมางกับพวกเรา นอกจากนี้กล้าณรงค์ยังเป็นลูกบุญธรรม ของคุณอารองของฉัน ฉันจะไม่เล่าเรื่องความเกี่ยวพันภายในให้ นายฟังนะ พูดได้แค่เพียงคุณอารองของฉันถูกฉันจับโยนเข้าไป ในคุก เดาว่าจะจําคุกตลอดชีวิต”

คําพูดง่าย ๆ ของบริศร์ได้อธิบายความแค้นระหว่างกล้า ณรงค์กับพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ราเชนไม่ได้พูดอะไร เขาเงียบไม่พูดจา

ยิ่งวงศ์ตระกูลใหญ่น้ำยิ่งไหลลึก จุดนี้ราเชนเข้าใจดี

“ฉันจะพยายามให้พวกเขาจัดการส่งมอบอย่างเร็วที่สุด หลัง จากนายรับช่วงต่อคิดจะทำอย่างไรกับเนตรา? ”

“ไม่รู้สิ พูดให้ถูกต้องนี่คือสิ่งที่นรมนต้องการทำ เธอต้องการ จัดการเนตราเอง
บุริศร์จุดบุหรี่ด้วยความร้อนใจ กลับสำลัก จนไอออกมา หลังจากราเชนกับบริศ วางสายไป คนของบุริศร์ก็กลับมา

“ประธานบุรีศร์ ภาพวาดของพ่อนอนได้ประเมินเสร็จสิ้นแล้ว ครับ แทบทุกภาพมีร่องรอยการลอกเลียนแบบ เพียงแต่เขาแอบ คัดลอกอย่างระมัดระวังมาก และกว้างขวางมาก คนของพวกเรา ต้องใช้ความพยายามอย่างหนักถึงจะหาเจอว่าภาพใบหนึ่งของ เขาแทบจะผสมผสานสไตล์การวาดภาพของจิตรกรสิบเอ็ดคน รวมออกมาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน”

บริศ ฟังจบ จึงพยักหน้าและกล่าวว่า “ดี ทำตารางเปรียบ เทียบการลอกเลียนแบบ จากนั้นไปหาจิตรกรสิบเอ็ดคนนั้น ให้ พวกเขาดำเนินคดีร่วมกัน และถือโอกาสให้สื่อมวลชนเผยแพร่ เรื่องนี้ออกไป

“ครับผม”

ลูกน้องรับคำสั่งไป

ถ้าเรื่องของพ่อนรมนมีการยืนยันจริง ๆ ชื่อเสียงของพ่อนรมน จะจมดิ่งลงอย่างรวดเร็ว จนแม้แต่สูญเสียเส้นสายมากมาย ใน เมื่อเป็นคนที่มีหน้ามีตา ต่างให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีไม่ ต้องการคนที่ลอกเลียนแบบมาเป็นอาจารย์

ประสิทธิภาพการทำงานของลูกน้องนั้นดีมาก

ยังไม่ทันถึงตอนเย็น Weiboกระเบิด เรื่องการลอกเลียนแบบ ของพ่อนรมนกวาดพื้นที่บนอินเทอร์เน็ตทั้งหมดอีกครั้ง จนแม้แต่ตารางการเปรียบเทียบที่มีสีสันฉูดฉาดก็ทำให้บรรดาผู้คนที่ เสื่อรอกินเผือกเห็นแล้วรู้สึกรังเกียจ

“นี่มันมากเกินไปหรือเปล่า ? ลอกเลียนแบบสไตล์และลีลา การวาดของจิตรกรสิบคน นี่มันเกินไปแล้ว

“งามพลคนนี้ก็หน้าไม่อายเลยเนอะ? อายุปูนนี้แล้ว คิดไม่ ถึงว่าผลงานทุกชิ้นที่มีชื่อเสียงจะเป็นการลอกเลียนแบบ คิดได้ อย่างไรเนี่ย? คิดว่าทุกคนตาบอดกันหมดเหรอ?

“อยากที่ฉันบอก งามพลคนนี้แอบอ้างชื่อเสียงคนอื่นมานาน หลายปี ได้รับเงินอย่างไร้คุณธรรมน่ารังเกียจมาก ไม่แปลกใจที่ สอนเนตรา ให้เป็นลูกสาวที่โหดเหี้ยมอำมหิต

พื้นที่แสดงความคิดเห็นแทบจะมีแต่เรื่องนี้

ทั้งหมดต่างต่อว่างามพลพ่อนรมน

แม่นรมน โมโหจนแทบจะเป็นลม

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ใครมีปัญหากับพวกเรา? ต้องทำร้าย พวกเราแบบนี้? ”

“นโมนไงล่ะ”

งามพลก้มหน้าตอบออกมาเบา ๆ แววตามีความเคียดแค้น

“ไอ้นั่งเด็กเนรคุณ ในที่สุดแล้วพวกเราประเมินหล่อนต่ำไป

จริง ๆ ”

“นรมน? เป็นไปได้อย่างไร? ”
จนถึงวันนี้แม่นรมนยังไม่อยากเชื่อว่านรมนจะทำเช่นนี้

งามผลตอบด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา “ทําไมจะเป็นไปไม่ได้ ล่ะ? คิดว่านรมนมีจิตใจเมตตาเหรอ? เหอะๆ นั่นเพราะคุณยัง ไม่ได้ไปแตะต้องผลประโยชน์ของหล่อน วันนี้พวกเราทำร้าย หล่อนมากมายเพื่อเนตรา คุณคิดว่าหล่อนจะยังคิดถึงพระคุณที่ เลี้ยงดูมาไหม? และครั้งนี้ เธอกลัวว่าจะลงโทษพวกเราถึงตาย

“เป็นไปไม่ได้ นรมนเด็กคนนี้พวกเราเลี้ยงดูจนโตเป็นผู้ใหญ่ เธอไม่มีทางทําแบบนี้

แม่นรมนยังคงดิ้นรน

งามพลกลับไม่โต้เถียงเธอ

ถึงแม้นรมนจะไม่ทำแบบนี้ บุริศร์ก็ไม่มีทางปล่อยพวกเขาไป ในเมื่อความรักที่บุริศร์มีต่อนรมนพวกเขามองเห็นได้จากสองตา

วันนี้เพื่อเนตราพวกเขาปฏิบัติต่อนรมนอย่างไร งามพลไม่กล้า คิด แต่เดินมาถึงก้าวนี้แล้ว เขาไม่สามารถถอยหลังกลับได้

งามพล โทรหาเนตราอีกครั้ง แต่ทางนั้นยังคงไม่รับสายเหมือน

เดิม

เขาอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้

คงจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเนตรา ใช่ไหม? บนอินเทอร์เน็ตออกข่าวครึกโครมแบบนี้ เธอไม่มีทางไม่เห็น ตอนนี้ทําอย่างไรดี?
ทันใดนั้นงามพลก็นึกถึงกล้าณรงค์

กล้าณรงค์คือแฟนหนุ่มของเนตรา ถึงแม้จะไม่สามารถทำตาม ข้อเรียกร้องของเนตราได้ แต่ก็น่าจะเห็นแก่หน้าของเนตราช่วย คนแก่อย่างพวกเขาได้

คิดถึงตรงนี้ งามพลหยิบมือถือ โทรหากล้าณรงค์

“กล้าณรงค์ ฉันคือพ่อของเนตรา ตอนนี้มีเรื่องอยากให้คุณ ช่วย”

งามพลเป็นอาจารย์ที่ได้รับความเคารพมาตลอด จึงคุ้นเคย กับความสูงส่ง ถึงแม้จะรู้ว่ากล้าณรงค์มีศักยภาพที่โดดเด่น เขา ก็ไม่คิดจะลดสถานะของตนเอง เพียงแต่น้ำเสียง กล้าณรงค์ได้ ฟังแล้วค่อนข้างไม่ชอบใจ

“คุณลุงงามพล มีเรื่องอะไรเหรอ?”

กล้าณรงค์ถามไปตามมารยาท กลับทำให้งามพลไม่พอใจ อย่างมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ