บทที่ 980 นรมน เธอเปลี่ยนไป

“หมายความว่าอะไร? ”

บรมนถามอย่างใจเย็น

ซินดี้ตอบอย่างเหน็บแนม”อะไรกัน? อย่าบอกนะว่าพวกคุณ และคนในทีมฝ่ายผลิตของกินผลไม้ของราเชน แล้วตอนนี้ยัง แสร้งทำเป็นเลอะเลือนต่อหน้าฉัน ถ้าคิดจะไม่คำนึงถึงความ สัมพันธ์ของราเชนจริง ๆ พวกคุณก็อย่ากินสิ ผลไม้เหล่านี้นำเข้า ทางเครื่องบิน ราคาเท่าไหร่พวกคุณรู้ไหม? ”

ถือว่าตอนนี้นรมนได้รู้แล้วว่าใครเป็นคนส่งผลไม้มาให้ใน ตอนแรก ต้องรู้สึกดีที่ราเชนส่งมาในชื่อของเธอเหรอ?

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าราเชนเป็นคนส่งผลไม้เหล่านี้ นรมนจะพูดว่า

ไม่ต้องการอย่างเดียว

วันนี้ถูกซินดี้เหน็บแนมอย่างไม่มีสาเหตุ สีหน้าของนรมนหนัก แน่นขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

“เท่าไหร่ ฉันจะโอนเงินให้คุณ และฝากไปบอกราเชนด้วย ต่อ จากนี้ช่วยทำเรื่องแบบนี้ให้น้อยหน่อย ฉันไม่ได้รู้สึกชื่นชม”

พูดจบนรมนหยิบมือถือออกมาเตรียมโอนเงิน

ซินดี้กลับกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา “อะไรกัน? คุณคิดว่าราเซน ของพวกเราเป็นคนขาดแคลนเงินเหรอ?
“คุณมีเจตนาอะไร ? แท้จริงคิดจะทำอะไรกันแน่? คมทิพย์รู้สึกว่าตอนนี้อยากจะถีบซินดี้สักทีจริง ๆ เป็นคนแบบไหนกัน!

รีบเข้ามามอบของขวัญให้ ตอนนี้กลับมาทวงน้ำใจ

ซินดี้ไม่แม้แต่จะมองหน้าคมทิพย์ กล่าวอย่างเยาะหยัน คุณ ไม่คู่ควรที่จะพูดกับฉัน ยังไม่ต้องพูดถึงที่คุณยังไม่ดังหรอกนะ ถึง แม้จะดัง ก็ต้องประสบความสำเร็จในระดับเดียวกับราเซนถึงจะมี คุณสมบัติพอที่จะพูดกับฉันได้”

คำพูดนี้ดูถูกเหยียดหยามอย่างยิ่ง

นัยน์ตาของนรมนเย็นชาลงหลายเท่าอย่างห้ามไม่ได้

“นี่เป็นความต้องการของคุณหรือของราเชน? ”

“ต่างกันด้วยเหรอ? ฉันคือผู้จัดการส่วนตัวของเขา”

“งั้นก็ดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันนรมนขอรับรองว่าจะไม่ติดต่อ กับราเชนอีก ค่าผลไม้วันนี้หนึ่งแสนพอไหม? ”

นรมนูพูดจบ ก็โอนเงินให้ซินดี้ทันที นอกจากนี้ยังแคปหน้าจอ เพื่อยืนยัน

ซินดี้คิดไม่ถึงว่านรมนจะพูดจริงทำจริง ข้อความแชทที่ส่งมา

ทำให้สีหน้าของเขาดูไม่ได้
“ประธานนรมน ไม่จําเป็นต้องท่าแบบนี้ ต่างอยู่ในวงการ ยัง ไงก็หนีกันไม่พ้น คุณไม่จําเป็นต้อง…….

“ขอโทษด้วย หลีกทางหน่อย”

นรมนไม่ฟังคำพูดต่อจากนี้ของเขา ผลักซินดี้ออกและดึงคน ทิพย์เดินไป

คมทิพย์รู้สึกว่าเมื่อสักครู่นรมนเท่มาก

“นรมน เมื่อสักครู่เธอเข้มแข็งจริง ๆ

“ราเชนคนนี้เป็นเทพเจ้าแห่งความซวยจริง ๆ เจอเขาก็เจอแต่ เรื่องไม่ดี แถมยังทำให้ฉันเสียเงินไปอีกตั้งแสนหนึ่ง หลังจากนี้ จำไว้นะ อยู่ในวงการถ้าเจอหรือได้ยินชื่อนี้ให้เดินอ้อมไปอีกทาง เลย*

แววตาของนรมนปรากฏความสะอิดสะเอียนเล็กน้อย

เธอไม่ชอบที่วิธีการแบบนี้ของราเชนจริง ๆ

คมทิพย์กล่าวอย่างเศร้าใจ แล้วถ้าเป็นเพราะงานจึงต้องมา เจอกันล่ะ? เธอก็รู้ ตอนนี้ฉันยังไม่มีชื่อเสียง ไม่มีศักยภาพไป แย่งทรัพยากรกับคนที่ประสบความสำเร็จอย่างราเชนหรอก”

“งั้นก็ไม่ต้องรับ ฉันไม่เชื่อหรอกว่า หลีกเลี่ยงราเชนแล้วเธอจะ

ไม่สามารถเดบิวต์ได้”

คำพูดของนรมนทำให้คมทิพย์รีบพยักหน้า

“จริง ฉันเชื่อเธอ”
“ยัยตัวเล็ก ไปเถอะ พวกเราไปหาของอร่อยกินกัน

นรมนอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงตัดสินใจพาคมทิพย์ออกไปหาของ อร่อยกิน

คมทิพย์เป็นคนกินเก่ง แน่นอนว่าไม่มีความคิดเห็นสำหรับข้อ เสนอนี้ เพียงแต่เธอพูดอย่างหยอกล้อ เธอกินข้าวเป็นเพื่อนฉัน แล้วบุริศร์ทำไงล่ะ?”

นรมนชะงักไปเล็กน้อย

เธอไม่ได้กลับไปทั้งวัน ไม่รู้ว่าบุริศร์ไปหรือยัง

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะไหน นรมน ก็ขี้เกียจคิด ตอนนี้บุริศร์ก็ไม่ได้ส่งข้อความหาเธอ คงจะกลับไป แล้วใช่ไหม?

นรมนคิดใคร่ครวญในใจ จากนั้นกล่าวว่า “ไม่ต้องสนใจเขา

หรอก พวกเรากินของพวกเราแหละ”

“เอ๋ ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องของเขาเป็นอย่างแรก แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกอึดอัดนะ”

คมทิพย์หวังจากใจจริงว่านรมนจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ ตอนนี้ความอึดอัดของเธอกับบริศร์ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อ ไหร่ เธอเห็นแล้วกังวลจริง ๆ

นรมนกลับกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “ฉันก็ควรจะมีชีวิตเป็น ของตัวเอง ในเมื่อเขาไม่สารภาพกับฉัน นั่นคงไม่ทำให้ฉันเป็น สักหน่อยเหรอ?
“เห้อ พูดแบบนี้ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกว่าพวกเธอกำลังอยู่ใน สงครามเย็นกัน? หรือจะบอกว่าเธอไม่ได้โกรธแล้ว? ”

“จะไม่โกรธได้อย่างไร? ฉันเสียลูกไปเพราะเรื่องนี้ ไม่ว่าเขา จะปิดบังฉันด้วยจุดประสงค์อะไรก็ตาม เพียงแต่สิ่งที่ไม่สามารถ ทําให้ฉันยกโทษให้เขาได้อย่างง่ายดาย ฉันก็เคยคิดแล้ว เอาแต่ คิดเรื่องของเขาเป็นอันดับแรกมาตลอด ยืนอยู่ข้างหลังเขาสูญ เสียความเป็นตัวเองมาตลอด ท้ายที่สุดเมื่อฉันอยากรู้เรื่องอะไร พบว่าทุกคนข้างกายฉันคือคนของเขาทันที เรื่องที่เขาไม่อยาก ให้ฉันรับรู้ฉันตรวจสอบไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ความรู้สึกแบบ นี้แย่มากเลยนะ ถึงแม้ต่อจากนี้ฉันจะอยากอยู่กับเขา ฉันก็อยาก เป็นผู้หญิงที่เคียงบ่าเคียงไหล่เขา ไม่ใช่เหมือนแต่ก่อนที่เขาคอย ปกป้องเอาไว้ข้างหลัง เป็นผู้หญิงที่เจอเรื่องอะไรกลับดูแลตัวเอง ไม่ได้ วินาทีนั้นที่เสียลูกไป จู่ ๆ ฉันก็รู้ว่าตนเองเหมือนนกน้อยใน กรงทองของเขา ถ้ามีวันหนึ่งที่เขาไม่ได้รักฉันแล้ว ฉันไปจากเขา ฉันยังจะอยู่รอดในสังคมนี้ไหม? ”

คำพูดของนรมนทำให้คมทิพย์ตกใจ

“ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อเธอมันหยั่งรากลึกมาก เรื่องนี้เธอน่า จะรู้”

“แต่ก่อนฉันก็คิดแบบนี้ แต่ตั้งแต่เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เมื่อ ปรากฏรอยลิปสติกที่คอเสื้อด้านใน ฉันถึงนึกขึ้นได้ทันที ถึงแม้ ครั้งนี้เขาจะไม่ได้นอกใจ ถึงแม้เขามีความลำบากใจ แต่ฉันยัง คงรู้สึกถึงความหวาดกลัวและหัวใจสลายเหมือนเดิม ฉันไม่กล้า จินตนาการว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคนคนหนึ่งกับอีกคนหนึ่งจะมีอายุนานแค่ไหน อาจเพราะพวกเรามีลูก จึงสามารถรักษาเวลา ให้ยาวขึ้น แต่ความรักสามารถไปได้นานแค่ไหนไม่มีใครรู้ ถ้า ฉันยังโง่เขลาใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงในหอคอยงาช้าง หากวันที่ ความรู้สึกไม่มีผลอีกต่อไปมาถึง ฉันจะจัดการตนเองอย่างไร?”

ได้ฟังนรมนพูดเช่นนี้ ความจริงแล้วคมทิพย์รู้สึกตกใจ แต่ก่อนเธอจะไม่มีทางเชื่อว่าคำพูดเหล่านี้มาจากปากของพร มน

เธอเป็นประจักษ์พยานในความรักระหว่างนรมนกับบุริศร์ยิ่ง กว่าคนอื่น ดังนั้นเมื่อนรมนพูดออกมาว่าความรักของพวกเขา อาจมีวันที่หมดอายุ คมทิพย์รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“พวกเธอผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ความรักและ ความผูกพันแบบนั้นไม่สามารถพูดว่าแทนที่ได้ก็แทนที่ได้นะ? ”

นรมนยักไหล่ กล่าวเสียงเบาว่า “ผ่านความเป็นความตายมา ด้วยกัน นั่นคือเมื่อความรู้สึกแข็งแกร่ง ถ้าผ่านไปสิบปี ฉันยังคง ยืนนิ่ง ส่วนเขาแยกห่างกับฉันไปนานแล้ว เห็นแก่ช่วงที่ผ่าน ความเป็นความตายมาด้วยกัน บางทีเขาอาจจะไม่ทอดทิ้งฉัน แต่ ความผูกพันของหัวใจและจิตวิญญาณกลับไม่อยู่แล้ว ฉันไม่หวัง ให้สิบปีต่อจากนี้เขาลืมเลือนความรู้สึกนี้ อาจจะเบื่อหน่าย กลับ เป็นเพราะความเป็นความตายนั้นจึงใจไม่แข็งพอที่จะจากฉันไป ฉันที่เป็นแบบนั้นน่าสงสารเกินไป ตอนนี้ฉันยอมลำบากหน่อย เหนื่อยสักหน่อย ต้องการฝ่าฟันเพื่อโลกที่เป็นของฉันเอง เคียง บ่าเคียงไหล่กับเธอ เมื่อออกไปข้างนอก เอ่ยถึงนรมน ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นบอกว่านี่คือคุณนายบุริศร์ ฉันหวังว่านอกจาก คุณนายบุริศร์ คนอื่นสามารถรู้ว่าฉันชื่อนรมน เป็นผู้หญิงที่คู่ควร

คมทิพย์มองเห็นหลายสิ่งหลายอย่างจากแววตาของนรมน “นรมน เธอเปลี่ยนไป

“ไม่มีใครไม่เปลี่ยนหรอก ฉันรู้เพียงว่าตอนนี้ความรู้สึกที่ฉันมี ต่อเขาไม่ได้เปลี่ยนไป หลังจากผ่านเรื่องราวทั้งหมดมา เดิมที่ฉัน คิดว่าตนเองจะยอมแพ้ แต่สุดท้ายแล้วก็ปล่อยมันไปไม่ได้ ยิ่งรู้ ว่าเขาไม่ได้มีชู้ แต่มีเรื่องอะไรบางอย่างปิดบังฉันเอาไว้ ฉันยิ่ง แน่ใจว่าจะต้องสร้างชื่อเสียงในวงการบันเทิง ไม่อย่างนั้นคงรู้สึก ผิดกับตนเองมาก

นรมนตบไหล่ของคมทิพย์ กล่าวด้วยรอยยิ้มไปเถอะ พวกเรา ไปหาอะไรกิน หลังจากกินเสร็จกลับไปทีมฝ่ายผลิตฝึกอีกรอบ ฉันรู้สึกว่าท่อนจบของเพลงที่สองเธอยังทำได้ไม่ค่อยดี

ใบหน้าของคนทิพย์พังทลายทันที

“ไม่จริงใช่ไหม? ทำไมเธอถึงเข้มงวดกว่า โปรดิวเซอร์ริ ชาร์ด? กินข้าวเสร็จแล้วยังต้องไปอีก? เธอฟังเสียงของฉันสิ แทบหมดแล้วเนีย”

“การทํางานหนักจะได้รับผลตอบแทนเสมอ เธอก็อยากจะก้าว ไปข้างหน้าไม่ใช่เหรอ? คิดถึงพฤกษ์ คิดถึงพ่อกับน้องชายของ เธอสิ เธอยังมีเหตุผลที่จะขี้เกียจอีกเหรอ? ”
คำพูดของนรมนทำให้คมทิพย์พูดไม่ออก

“ก็ได้ เธอพูดถูกทั้งหมด งั้นรีบไปกินข้าวเถอะ กินเสร็จแล้ว พวกเราลุยงานต่อ

“เต็ก !

นรมินควงแขนของคนทิพย์ด้วยรอยยิ้มเดินไปร้านอาหารเล็ก

ๆ ในละแวกนั้น

ทั้งสองคนสั่งเครื่องเคียงสองอย่าง บะหมี่สองชาม รับประทาน อย่างอิ่มอกอิ่มใจเหมือนเด็ก

“พูดตามความจริง ตอนนี้เธอยังสามารถกินอาหารข้างทางได้ อยู่ ฉันรู้สึกเหลือเชื่อ”

นรมนกลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม”อะไรกัน? ฉันก็กินได้ทุกอย่าง

ไม่ใช่หรือไง? ”

“นั่นมันไม่เหมือนกัน ในเมื่อเธอคือคุณนายบุริศร์

“ตอนอยู่ต่างประเทศแรก ๆ สำหรับฉันก๋วยเตี๋ยวเนื้อชามเดียว ก็หรูแล้ว”

นรมนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนตอนที่เพิ่งออกจากประเทศ

คมทิพย์รีบพูดว่า” อย่าไปคิดถึง มันผ่านไปแล้ว”

“อืม ทุกอย่างผ่านไปแล้ว จริงสิ เรื่องที่ฉันให้เธอช่วยสืบเป็นไงบ้าง?
คมทิพย์ถอนหายใจกล่าวว่า “คนที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างฉัน แน่นอนว่ารู้จักแค่คนทั่วไป ฉันหาคนในโซนสีเทา ตอนนี้ยังไม่มี ข่าวคราวอะไร อาจจะต้องรอหน่อย ผู้หญิงคนนั้นตามหลักแล้ว ถูกตำรวจเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการสืบสวน มักจะต้องมีข่าวคราว ออกมา แต่น่าแปลกมาก เหมือนกับมีคนหรือมีอำนาจอะไรสัก อย่างปิดกั้นข่าวนี้อยู่ ข่าวคราวใด ๆ เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ไม่มี ออกมาเลย ถึงแม้ฉันจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่เป็นตำรวจ ก็ยังไม่มีข้อมูลเหมือนเดิม

ได้ยินคนทิพย์พูดแบบนี้ ดวงตาของนรมนหรี่ลงเล็กน้อย จะเป็นบริศร์ไหม?

นอกจากเขา เธอไม่รู้ว่ายังมีใครสามารถเก็บเรื่องนี้เอาไว้ได้ แท้จริงแล้วตัวตนผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไร? ยิ่งเป็นเช่นนี้ นรมนยิ่งรู้สึกแปลกใจกับตัวตนของผู้หญิงคนนั้น

“ให้คนอื่นตรวจสอบ มันจะต้องมีร่องรอยและเบาะแสแหละ”

“ได้ เพียงแต่ทางฝั่งของราเชนวันนี้เธอนับว่าผิดใจโดยสิ้นเชิง ต่อจากนี้ในวงการบันเทิง ไม่รู้ว่าเขาจะใช้อำนาจสร้างความ เดือดร้อนแก่พวกเราหรือเปล่า ทางที่ดีเธอต้องระวังตัวนะ ฉันเอง ไม่เป็นไร อย่างมากก็แค่เปลี่ยนสถานะแล้วกลับเข้ามาใหม่ แต่ เธอก่อตั้งบริษัทภาพยนตร์ ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน

คมทิพย์รู้สึกกังวลแทนนรมน

นรมน โบกมือ ไม่ได้สนใจมากเกินไป
หลังจากทั้งสองคนรับประทานอาหารเสร็จจึงออกมาจากร้าน อาหาร นึกขึ้นได้ว่าที่นี่อยู่ไม่ไกลจากอาคารฟอร์จูน จึงถือโอกาส เดินกลับไปซะเลย จะได้ช่วยย่อยอาหาร

ระหว่างทางจากร้านอาหารไปถึงอาคารฟอร์จูนมีซอยเล็กอยู่ ซอยหนึ่ง ซึ่งรถไม่สามารถเข้าได้ หากเดินเข้าไปสามารถ ประหยัดเวลาเดินทางได้ครึ่งหนึ่ง

นรมนกับผมทิพย์ตัดสินใจเดินเข้าไป เพียงแต่พวกเธอคิดไม่ ถึงว่า เพราะเลือกเป็นเส้นทางนี้ จึงเกิดเรื่องขึ้นกับทั้งสองคน อย่างคาดไม่ถึง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ