แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 110 อยากได้แคทเธอรี ข้ามศพฉันไปก่อน



บทที่ 110 อยากได้แคทเธอรี ข้ามศพฉันไปก่อน

ชื่ออัลบั้มเขียน “ลูกน้อยของฉัน”

ลูกฉัน!

ดวงตาของพ่อนรมนค่อนข้างตื่นเต้น แต่ว่าก็ยังยิ้มและ พูด”เด็กคนนี้โตมาดีจริงๆ”

“ใช่แล้ว ตอนที่เพิ่งคลอดใหม่ๆเป็นเด็กดีอย่างมาก มี น้ำใจมาตั้งแต่เด็กและมีเหตุผลมาก”

นรมนพูดถึงลูกชายก็ดูภูมิใจอย่างมาก

พ่อนรมนไม่พูดอะไรและเปิดอัลบั้ลขึ้นค่อยๆดู ยิ่งมองยิ่ง รู้สึกชอบ

“นรมนอยู่ต่างประเทศคนเดียวคงไม่ง่ายใช่ไหม?”

อยู่ดีๆพ่อนรมนก็เปลี่ยนบทสนทนา

นรมนพูดเสียงเบา “ก็ไม่ได้มีอะไร มีเด็กๆคอยอยู่เป็น เพื่อน ชีวิตก็ถือว่ามีความสุข”

แม่นรมน พูดอย่างรีบร้อน “นายเอามาให้ฉันดู นายเจ้า คนแก่ ทำไมถึงเอาไปดูคนเดียว?”

“ฉันยังดูไม่หมดเลยนะ?”

พ่อนรมนกับแม่นรมนเหมือนกับเด็กสองคนที่แย่งกันไป

นรมนมองเห็นพวกเขาแบบนั้น ริมฝีปากก็ยกขึ้น เธอ

มาสาบานว่าจะพากานต์กลับมาเยี่ยมทั้งสองคน

ตอนที่เธอกับพ่อนรมน แม่นรมนกำลังคุยกันอยู่ ทางด้าน บุริศร์ค่อนข้างที่จะไม่ค่อยราบรื่น

บุริศร์เพิ่งออกจากตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่นาน เพียงครึ่ง ทางก็พบกับธรณีที่มาพร้อมขบวนรถ

รถBENTLEYที่เหมือนกัน ทั้งหมดแปดคัน ที่นั่งทุกที่เต็ม ไปด้วยคน มองดูแล้วดูใหญ่มาก

บุริศร์จอดรถไว้กลางถนน ขวางหน้าขบวนรถ

“ธรณี นายหมายความว่าอะไร?”

ตอนนี้บุริศร์ก็ไม่พูดถึงมิตรภาพอะไรแบบนั้น

คนอื่นต้องการทำร้ายผู้หญิงของเขา เขายังจะสามารถ เป็นสุภาพบุรุษได้ไง นั่นเป็นไปไม่ได้

ธรณีไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เจอบุริศร์

เขาลดหน้าต่างลงพูดเย็นชา “ประธานบุริศร์ เรื่องในวันนี้ ไม่เกี่ยวกับคุณ หวังว่าคุณจะถอยไป”

“ฉันเคยพูด แคทเธอรีเป็นผู้หญิงของฉัน นายจะแตะต้อง เธอต้องถามฉันก่อน”

บุริศร์ไม่ถอยให้สักนิด

ตอนนี้ใบหน้าของธรณีไม่น่ามอง

“ความหมายของนายคือวันนี้ยังไงก็จะสู้ให้ถึงที่สุดใช่ ไหม? แม่ของฉันก็เป็นคนอายุมากขนาดนั้น ถูกแคทเธอรีทำแบบนั้นเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ฉันไม่ควรที่จะทวงคืน ความยุติธรรมให้แม่หรือไง?”

น้ำเสียงของธรณีหนาวเย็น และเหมือนสามารถระเบิด ออกมาได้ตลอดเวลา

บุริศร์พูดเสียงเบา “เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่ ไม่สู้นายก ลับไปถามแม่ของนาย ฉันพูดไปแล้ว เพียงแค่มีคนมาแตะ ต้องแคทเธอรี ทั้งตระกูลโตเล็กของฉันจะใช้กำลังทั้งหมด ต่อต้านเขาให้ถึงที่สุด ถึงแม้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะมีชื่อ เสียงมาก แต่หากให้สู้ขึ้นมาจริง ฉันก็ไม่คิดว่าคนของ ตระกูลโตเล็กจะเป็นคนขี้ขลาดตาขาว หากว่าบานปลาน ไป ฉันบุริศร์ก็มีทั้งเวลาและกำลัง เกรงว่าถึงตอนนั้น คุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคงไม่มีหนทางลงจาก เวทีได้ นี่คือคำแนะนำที่ฉันมอบให้นาย”

“บุริศร์ นายอย่างรังแกคนจนเกินไป! ถึงแม้ตระกูลโตเล็ก จะเป็นใหญ่ในเมืองชลธี แต่ก็ไม่สามารถที่จะครอบนำคน แบบนั้นได้ วันนี้ไม่ว่ายังไง ฉันก็ต้องพาตัวแคทเธอรีไป หากนายรั้งฉัน นั่นก็อย่าหาว่าฉันเสียมารยาท”

ระหว่างพูด ธรณีโบกมือใหญ่ของเขา ในตอนนั้นบอดี้ การ์ดหลายคนลงมาจากรถBENTLEYบุริศร์มองดูพวกเขา คิ้วกระดิกเล็กน้อย แถมพฤกษ์พูดอย่างรีบร้อน “ประธานบุ ริศร์ ตอนนี้ผมติดต่อคนของพวกเราแล้ว คุณดูว่าให้พวก เขามาหรือไม่?”

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากล้ารวบรวมคนมาสร้างปัญหา เพียงแค่อาศัยชื่อตระกูลนักรบ ตอนนี้ตระกูลโตเล็กของพวกเราเป็นเพียงคนธรรมดา รวบรวมกลุ่มคนมาสร้าง ปัญหาถือว่าผิดกฎหมาย พฤกษ์ ตระกูลโตเล็กของพวกเรา ไม่ทำเรื่องแบบนี้ หลีกเลี่ยงที่จะทำให้บรรพบุรุษขายหน้า”

คำพูดของบุริศร์ที่พูดไม่ได้แรงไม่เบา แต่ว่าก็ทำให้คนที่ ได้ยินเข้าใจชัดเจน โดยเฉพาะธรณี

ความโกรธของธรณีที่แน่นอยู่ในหน้าอก

“บุริศร์ พูดให้มันน้อยหน่อย วันนี้ฉันเพียงแค่ต้องการ มาทวงความยุติธรรมให้แม่ของฉัน”

“งั้นก็ไปเจอกันที่ศาลเถอะ เพียงแค่คุณนายบ้านตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาไม่กลัวขายหน้า ตระกูลโตเล็กของฉันก็รอ ต้อนรับอยู่เสมอ”

บุริศร์มองไปที่ธรณีอย่างเย็นชา ไม่ยอมถอยให้ ธรณีโกรธจนให้คนพาเขาออกมา เขาหยิบปืนจากอกออกมาจ่อทางบุริศร์

“นายเชื่อไม่เชื่อวันนี้ฉันสามารถกำจัดนายได้?”

“แน่นอนว่าเชื่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาสละชีวิตเพื่อ ประเทศชาติมา นี่ถึงได้กลายมาเป็นทายาทคนเดียวของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ผู้อยู่รอดเพียงคนเดียวธรณี นายมี สิทธิ์ที่จะใช้ปืน เรื่องนี้อย่าพูดถึงในเมืองชลธี ทั่วทั้ง ประเทศก็รู้จักเกียรติยศนี้ แต่ในวันนี้ฉันก็ยังพูดคำเดิม เรื่องของคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่เกี่ยวข้อง กับแคทเธอรี ธรณีหากนายยังพยายามที่จะไปหาเรื่องให้ ได้ ข้ามศพฉันไปก่อนมีเพียงฉันบุริศร์ตาย นายจะทำอะไรแน่นอนว่าฉันก็ห้ามไม่ได้แล้ว”

บุริศร์พูดเย็นชา

มือทั้งสองของธรณีสั่น

ตอนที่บุริศร์อยู่ที่ค่ายทหารถือเป็นกระดูกที่แทะยากชิ้น หนึ่ง เขาก็เคยได้ยินมา แต่ว่าทั้งสองคนไม่มีโอกาสได้ ปะทะกัน วันนี้ได้พบกัน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นในสถานการณ์ แบบนี้

“แม่ของฉันเป็นคนอายุมาก ไม่มีทางพูดเหลวไหล เธอ บอกว่าเป็นแคทเธอรีที่อยากให้เธอตาย นั่นต้องใช่แน่ แม่ ฉันกับแคทเธอรีไม่เคยรู้จักกัน อายุก็มากแล้ว จะมายุ่งกับ ผู้หญิงที่ไม่รู้จักทำไมกัน? บุริศร์นายก็ทำเพื่อผู้หญิง หากว่าแม่ของนายโดนทำแบบนี้ ฉันไม่เชื่อว่านายจะนั่งอยู่ ได้”

“ฉันไม่มีทางเป็นแบบนายที่แยกไม่ออก ในสายตาของ นายแม่อาจเป็นเทวดา แต่แคทเธอรีในใจฉันก็เป็นแบบนั้น เหมือนกัน เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันอยากใช้ทั้งชีวิตด้วย ผู้หญิง ของฉันบุริศร์อย่างสง่างาม ไม่เคยทำเรื่องรังแกคนแก่ เรื่อง นี้มีการบิดเบือนอยู่ นายกลับไปถามแม่นายดู ค่อยมาเอา คนจากฉันก็ไม่สาย”

บุริศร์สามารถพูดมีเพียงพวกนี้

สำหรับเรื่องนาวิน นั่นเป็นความลับของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา นอกจากคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะบอก ธรณีด้วยปากตัวเอง ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีคุณสมบัติและไม่มีอำนาจบอกอะไรธรณีแถมนรมน เขากลับไม่ยอมให้ เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

ธรณีถูกบุริศร์รั้งแล้วรั้งเล่า ความโกรธในใจก็ลุกขึ้นมา

“บุริศร์ เพื่อผู้หญิงคนเดียวนายกลับมาทำลายความน่า เชื่อถือของแม่ฉัน นายคิดว่าฉันไม่กล้าที่จะยิงนายหรือ ไง?”

“นายมาสิ! ฉันก็ยังคงพูดประโยคเดิม ต้องการแคทเธอรี ได้ ข้ามศพฉันไปก่อน!”

บุริศร์กับธรณีเริ่มสู้กันแล้ว

มีคนเห็นภาพเหตุการณ์นั้นและได้แจ้งตำรวจเรียบร้อย แล้ว แต่ว่าตอนที่รู้ว่าเป็นธรณีกับบุริศร์ ก็อดไม่ได้ที่จะมี

ปฏิกิริยาตอบกลับ

ธรณีถูกบุริศร์ยั่วยุแบบนั้น คิดถึงแม่ที่ยังนอนใช้เครื่อง ช่วยหายใจอยู่ที่โรงพยาบาล ธรณีก็โกรธขึ้นมาจริงๆ

แต่ว่าก็ยังแยกแยะได้อยู่บ้าง

กระสุนพุ่งไปกลางอากาศ เดิมทีอยากที่จะแค่เชียดไหล่ ของบุริศร์ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ร่างกายของบุริศร์อยู่ดีก็ขยับ

“ปัง” เสียงหนึ่งดัง กระสุนพุงไปยังหัวใจของบุริศร์

“ประธานบุริศร์!”

พฤกษ์ตกใจจนหน้าซีด ตอนที่อยากจะนำบุริศร์ถอยออก มา อย่างไรก็ตามกลับพบว่าบุริศร์นั้นนิ่งเหมือนดั่งภูเขา

ไม่มีถอยสักนิด
“ปัง” ดังขึ้น กระสุนพุ่งไปในร่างกายของบุริศร์ บุริศร์ร่างกายสั่นและทั้งตัวล้มไปด้านหลัง

“ประธานบุริศร์!”

พฤกษ์รับเขาไว้ เลือดแดงสดไหลซึมออกมาจากเสื้อของ เขา ดวงตาแดง แต่ว่าบุริศร์กลับกระตุกปากขึ้นเล็กน้อย เขาพูดกับพฤกษ์ “ธรณีทำร้ายฉัน หากว่าฉันตาย เขาก็ติด ค้างตระกูลโตเล็กชีวิตหนึ่ง จำไว้ ถึงตอนนั้นก็บอกว่าแคท เธอรีเป็นคู่หมั่นของฉัน เป็นคุณหญิงของตระกูลโตเล็กใน อนาคต ฉันไม่เชื่อเขาจะกล้าทำอะไรนรมน”

ได้ยินบุริศร์พูดแบบนั้น ดวงตาของพฤกษ์ก็แดงแล้ว

“ประธานบุริศร์ คุณทำไปทำไมกัน? คุณหญิงเธอไม่มี ทางรู้ว่าคุณดีกับเธอแบบนี้”

“เธอรู้ไม่รู้ก็ไม่มีอะไร ขอเพียงเธอปลอดภัยก็พอ” พูดจบ บุริศร์ก็สลบไป

ธรณีสับสนไปทั้งตัว

เขาไม่อยากให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ เพียงแค่ว่าจาก กองทัพมานาน นิสัยการสั่งคนไม่เปลี่ยน หลังจากกลับมา

เพราะว่าความรุ่งโรจน์ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทุกคนถึง ได้เคารพเขา ถึงทำให้นิสัยของเขายิ่งนานยิ่งมาก เขาเพียงคิดทำให้บุริศร์ตกใจสักหน่อย เพียงแค่บุริศร์ ถอยไป เขาก็มีวิธีทำให้บอดี้การ์ดออกไปได้ในพริบตา ถึง

ตอนนั้นบุริศร์อยากที่จะขวางก็คงขวางไม่ได้แล้ว
แต่ว่าทำไมถึงได้ยิงผิดล่ะ?

ทำไมถึงยิงไปที่หัวใจกันล่ะ?

ที่จริงธรณีเห็นได้ชัด ว่าบุริศร์นั้นจงใจ!

เขาจงใจเปลี่ยนทิศกระสุนของตัวเอง ตอนนี้ธรณีมีด บอดไปหมด อีกอย่างเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนทิศกระสุนได้ ทำเพียงยืนจ้องมองบุริศร์ล้มลงเลือดไหล

เขาในวันนี้นอกจากอารมณ์เสียยังมีความโกรธด้วย แต่ก็ ตะโกนบอกบอดี้การ์ดที่ตัวแข็งอยู่ไม่ได้ “จะยืนบื้อกัน ทำไม? รีบเรียกรถพยาบาลสิ! หากว่าบุริศร์เป็นอะไรขึ้นมา พวกเราทั้งตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็ชุดใช้ไม่ไหว”

ถึงแม้บอกว่าบุริศร์ถอยแล้ว แต่ว่าเขาก็มีอิทธิพลในพื้นที่ ทหารและเมืองหลวงอยู่บ้าง เพราะว่าความบาดหมางเล็ก น้อยของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจึงฆ่าบุริศร์ หากเรื่องนี้ไป ถึงเมืองหลวง อย่าเพิ่งพูดว่าคนอื่นจะมองตระกูลทวีทรัพย์ ธาดายังไง ก็คงพูดถึงผู้นำในวันนั้นและก็คงจะไม่เห็นความ รุ่งโรจน์ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาบนอินเตอร์เน็ตอีกแล้ว

เมื่อบอดี้การ์ดได้ยินธรณีพูดอย่างโกรธ รีบเริ่มทำหน้าที่ กันอย่างหนัก

ชั่วครู่หนึ่งทั้งถนนก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย

เสียงไซเรนตำรวจ เสียงรถพยาบาล เสียงวิพากษ์ วิจารณ์ของผู้คนรุมล้อมอยู่ เสียงดังวุ่นวายอย่างมาก

ใบหน้าของบุริศร์นั้นซีดขาวราวกับว่าเขาไม่มีลมหายใจ
เมื่อรถพยาบาลมาถึงเขาก็เอาเครื่องช่วยหายใจมาและ เริ่มช่วยชีวิต

มือของพฤกษ์สั่น

ติดตามบุริศร์ แต่ก็ไม่ค่อยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก แต่ว่าบุริศร์ไม่เคยทำตัวแบบนี้มาก่อน วันนี้เพื่อนรมน เขา กลับเป็นเช่นนั้น พฤกษ์รู้สึกกล่าวโทษนรมน เล็กน้อยใน เวลานี้

ความรู้สึกของบุริศร์ต่อนรมน เขาที่เป็นคนนอกก็ยังเห็น ชัดเจน ทำไมนรมนถึงได้ใจแข็งใจดำไม่แยแส

รถพยาบาลเปิดเสียงตลอดทางไปจนถึงโรงพยาบาล ทหาร

ดูแล้วรุนแรงอย่างมาก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่กล้าที่จะ หละหลวมรีบใช้กำลังทั้งหมดช่วยชีวิต

บุริศร์ถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัด

พฤกษ์ดึงคอเสื้อของธรณี และพูดอย่างโหดเหี้ยม “ฉัน ไม่สนหรอกว่าคุณคือใคร ถ้าหากมีเหตุกาณ์ที่ไม่คาดคิด เกิดขึ้นกับประธานบุริศร์ของพวกเรา ฉันพฤกษ์ไม่สามารถ อยู่ร่วมกับคุณได้

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ธรณีถูกดึงคอเสื้อ เขาคิด จะทำอะไรบ้าง กลับมองไปเห็นไฟในห้องผ่าตัดที่ดับลง

เขาก็เป็นกังวลเช่นกัน

เมื่อพฤกษ์เห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็ถอนหายใจและปล่อยเขาหลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหานรมน

นรมนกำลังคุยกับพ่อแม่อยู่ เมื่อได้รับโทรศัพท์จาก พฤกษ์ ใบหน้าของเธอก็ซีดขาว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ