บทที่ 569 เธอไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน

“ไม่มีแต่แล้ว รีบไปซะ!

เกรทผลักพวกนรมนเข้าไปทันที

บอดี้การ์ดด้านหลังจะขวางไว้ แต่เกรทหันหลังไปกั้นพวกเขา ทันที

“ไปสิ!

เจตต์เหลือบมองเกรทอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็พูดกับนรมนว่า “ไป!” นรมนรู้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ตัวเองมาลังเล ถึงแม้จะเกิดอะไรขึ้น

กับบุริศร์ เพื่อเจตต์และนภดล เธอก็ไม่สามารถหยุดอยู่ที่นี่ได้

เธอเหลือบมองไปทางด้านหลังอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็รีบแบก เจตต์ขึ้นบนหลัง แล้ววิ่งไปข้างหน้ากับนภดล

การสื่อสารเข้ามา

“หม่ามี้ ผมใช้ช่องโหว่คอมพิวเตอร์ติดตั้งกับดักสองสาม อย่างไว้ด้านหลังพวกคุณ จะมีระบบท่อน้ำระเบิด พวกคุณรีบใช้ โอกาสนี้วิ่งหนี”

“รู้แล้ว ช่วยแม่ดูหน่อยได้ไหมว่าการประมูลด้านหน้าเป็นยังไง บ้างแล้ว?”

นามนวิ่งไปด้วยถามไปด้วย
กานต่รับเปลี่ยนหน้า จากนั้นก็พูดขึ้น “ใกล้จะจบแล้ว แต่ห้อง ส่วนตัวของแม่ไม่มีคนแล้ว น่าจะออกไปแล้ว”

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ นภดลก็โล่งอก

“ฉัตรยาน่าจะกลัวดึงดูดความสนใจ เลยออกไปก่อน

“การประมูลอนุญาตให้ออกก่อนเวลาเหรอ?” นรมนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่เสมอ

“ให้ แค่มีเงินให้มากพอ ฉันคิดว่าเธอยังมีเงินอยู่ ถึงจะไม่ได้ เยอะมาก แต่คนเฝ้าประตูน่าจะโอเค

นภดล นิสัยฉัตรยา

ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ นรมนก็วางใจ

“เรารีบไปกันเถอะ”

พวกเขาเดินไปข้างหน้าตามถนนตลอดทาง ด้านหลังมีเสียง ท่อน้ำพุ่งออกมา และเสียงวุ่นวายของผู้คน นรมนูทำเป็นไม่ได้ยิน

ในใจเธออยู่ที่บริศ ตลอดเวลา

หลังจากกลุ่มคนวิ่งออกไปแล้ว มันคือริมแม่น้ำที่เอาตัวมายด์

ขึ้นมาก่อนหน้านี้

“ที่แท้เมืองใต้ดินนี้ก็อยู่ก้นแม่น้ำ

นภดลขมวดคิ้วเล็กน้อยพูดขึ้น

นรมนมองไปข้างๆ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ที่นี่มีรถคันหนึ่งอยู่ใกล้ๆฉันขับมาเอง ขาเจตไม่ดี แต่ขับรถได้ คุณพาพวกเขากลับไป ช่วยฉันแจ้งโพนี่ ให้เขาช่วยดูแลลูกชายลูกสาวฉัน ส่วนแม่สามี ฉัน ฉันจะให้ลุงเล็กช่วย

“คุณจะกลับไปเหรอ?”

เจตต์มองนรมน เดาความคิดของเธอได้แล้ว

“ฉันคิดว่าคุณจะพาเราไปส่งที่เมืองชลธี ที่แท้คุณก็ปล่อยเขา

ไม่ลง”

“คนที่ฉันปล่อยไปไม่ได้คือบุริศร์ ฉันนัดหมายกับยมราชสาม วัน ที่นั่นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรอฉันกลับไปช่วยเหลือเธออยู่

คําพูดนรมนทําให้เจตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เด็กผู้หญิง? ใช่คนที่เป็นใบ้หรือเปล่า?”

“ใช่ เธอน่าจะรู้จักคุณ ตอนฉันพูดถึงคุณ เธอมีการตอบสนอง แต่ตอนนี้ไม่สามารถอยู่กับฉันได้

“ทําไม?”

“ตอนฉันมาที่นี่ เธอโดนโยนลงแม่น้ำจมน้ำตาย โชคดีตอนมี ลมหายใจเฮือกสุดท้าย ฉันพาเธอไปส่งที่ยมราช ยมราชช่วย ชีวิตเธอเอาไว้ ฉันต้องจ่ายค่ารักษา

คำพูดของนรมนาให้เจตต์ขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง

“ถูกโยนลงแม่น้ำเหรอ? ฉันให้เธอไปที่โรงแรมอิมพีเรียลเพื่อ ตามหาแก้วตาไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงถูกโยนลง น้ำได้?
“เหมือนเธอจะโดนแก้วตาโยนลงน้ำนะ และความสัมพันธ์ของ แก้วตากับเมืองใต้ดินนี้ไม่ได้ตื้นเขิน ถึงฉันจะไม่รู้ว่าแก้วตาเป็น อะไรกับคุณ แต่เจตต์ ทางที่ดีต่อไปนี้คุณติดต่อเธอให้น้อยลง เพราะฉันอาจจะต่อต้านเธอ

นรมนมองเจตต์ สิ่งที่พูดออกมาทำให้เจตต์กังวลนิดหน่อย

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ มากสุดก็คือเคยติดต่อกันช่วงหนึ่ง หลังจากมาที่นี่สถานการณ์มันก็เร่งด่วน จู่ๆ ก็นึกได้ว่ามีคนคนนี้ นึกถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อฉัน ก็เลยให้เด็กคนนั้นไปช่วยเหลือ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอมีความสัมพันธ์กับเมืองใต้ดิน

“เอาล่ะ คุณไม่ต้องอธิบายอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่สนใจเหมือนกัน แค่จะบอกคุณว่าฉันเคยเจอผู้หญิงของคุณแล้ว”

“เธอไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน!

ตอนนี้เจตต์อธิบายอย่างไรก็ไม่ชัดเจน

ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว เขาจะไม่ให้มายด์ไปตามหา แก้วตา ตอนนี้เห็นนรมนเข้าใจผิด ในใจเขาก็รู้สึกแย่เป็นพิเศษ ถึงขนาดเกลียดตัวเองในอดีตด้วยซ้ำ ทำไมถึงหลายใจขนาด นั้น?

แต่นรมนพูดอย่างไม่สนใจ “เอาล่ะ ผู้หญิงของคุณหรือเปล่า ฉันก็เคยทักไปแล้ว คุณรีบพาพวกเขาไปซะ พอกลับไปแล้วก็ให้ ป้องช่วยเขาให้คุณ ด้วยวิธีการของเขา คิดว่าจะรักษาคุณให้ หายได้
“เรื่องของฉันคุณไม่ต้องยุ่ง แต่คุณอยู่ที่นี่คนเดียวฉันไม่ วางใจ”

เจตต่ไม่วางใจจริงๆ

ที่นี่เต็มไปด้วยอันตราย แม้แต่เขากับบริศร์ก็ย่ำแย่อยู่ที่นี่ ผู้ หญิงบอบบางอย่างนรมนจะอยู่คนเดียวได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่า นั้นร่างกายเธอก็ยังไม่ดี

นึกถึงสภาพร่างกายนามน จู่ๆ เจตต์ก็ประหลาดใจขึ้นมา “ร่างกายคุณหายดีแล้วเหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ทั้งๆ ที่โพนี่ บอกว่า……..

“คุณก็เห็นแล้ว ฉันสบายดีมากไม่ใช่เหรอ? เอาล่ะ คุณไม่ต้อง ถามแล้ว รีบไปซะ เดี๋ยวพวกมันตามมาก็ดึกแล้ว ฉันคนเดียวคุณ ไม่ต้องกังวล มีกานต์ช่วยฉันอยู่ ยมราชก็อยู่ พวกเขาไม่กล้าให้ ฉันเป็นอะไรหรอก ฉันได้ยินมาว่าที่นี่ ระหว่างเมืองใต้ดินกับ ยมราชต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งกันและกัน ถ้าไม่ได้ผลจริงๆ ฉันจะไป ซ่อนทีนั่น”

คำพูดนมันทำให้เจตต์ยังไม่ค่อยวางใจ

“ยมราชเป็นใครกันแน่? สถานที่รกร้างห่างไกลมีประตูทาง เข้ามากมาย รอฉันกลับไปที่เมืองชลธี ฉันจะโยกย้ายรถถังไม่กี่ คันออกมา ทําให้ที่นี่เป็นพื้นที่ราบเลย

“ดูความสามารถคุณสิ โยกย้ายรถถังอีก คุณโยกย้าย เฮลิคอปเตอร์ไม่ดีกว่าเหรอ?”
บรมนมองเขต อย่างเยาะเย้ย โยนเขาไปที่เบาะคนขับ และ เอากุญแจรถให้เขา

“ตอนกลับคุณไปยังไง?”

เจตต์ก็รู้ว่าตัวเองคุยโวโอ้อวด ก็รีบถามขึ้น

“ไม่ต้องสนใจฉัน แค่บุริศร์ออกมา ฉันจะมีวิธีออกไป

พูดถึงบริศร์ เจตต์พูดเสียงทุ้ม “คุณก็รู้แล้ว สภาพบุรีศร์ตอนนี้ ไม่มั่นคง ฉันกลัวว่า……

“ไม่ว่าจะตอนไหน ฉันก็เชื่อว่าบุริศร์จะไม่ทำร้ายฉัน!!

ประโยคนี้ของนรมนพูดอย่างมั่นใจเป็นพิเศษ ทำให้เจตต์ได้ รับบาดเจ็บอีกครั้ง

“โอเค ได้ เขายอดเยี่ยมที่สุด คุณเองก็ระวังตัวด้วย ฉันรู้ว่าฉัน อยู่ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือตั้งใจดูแลคนที่คุณ ให้ดูแล คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ เรื่องคุณนายตระกูลโตเล็ก อยาก อยู่กับฉันแล้ว ฉันรับประกันว่าจะพาเธอออกไป

ได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ นรมนก็โล่งใจ

“รีบไปเถอะ เดินทางปลอดภัยนะ”

“นรมน คุณจำไว้นะ สิ่งที่คุณเคยพูด ชีวิตฉันเป็นของคุณแล้ว ฉันยังไม่ตาย คุณก็ห้ามเป็นอะไร

จู่ๆ เจตต์ก็พูดอย่างเคร่งขรึม

ความอบอุ่นเอ่อล้นเข้ามาในจิตใจนรมน
“รู้แล้ว ระวังทุกๆ อย่างนะ ถ้าเผชิญหน้ากับครินท์ ทางที่ดี อย่าเข้าไปยุ่ง ฉันอยากให้คุณไม่ต้องสนใจเรื่องในตระกูล โด

“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่โง่หรอก ไปแล้วนะ”

เจตให้นภดลโยนกิมจิไว้บนรถ แล้วสตาร์ทรถออกไปทันที เขาก็ไม่อยาก แต่ยิ่งเข้าใจมากขึ้น ตอนนี้เขาอยู่ไปก็เป็นแค่ ภาระบรมน

นรมนมองไปทางที่เจตต์ขับออกไป พูดเสียงทุ้มกับนภดล “เอา ล่ะ ตอนนี้เรื่องของฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณไปได้ ไปตามหา ฉัตรยาเถอะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเราเป็นคนแปลกหน้าต่อกันแล้ว

“ฉันเคยบอกแล้ว คุณอฉันมาแล้ว ฉันเป็นคนของคุณ ก่อนที่ ฉันจะชดใช้เงินของคุณหมด ฉันจะไม่ไปไหน

คําพูดของนกคลทําให้นรมนตกตะลึงนิดหน่อย

“คุณอยากคืนเงินเหรอ?”

“ใช่! ฉันไม่อยากแบกรับการกุศลของคนอื่นไปชั่วชีวิตหรอก นะ ฉันก็มีเกียรติยศของฉัน”

นภดลพูดจริงจังอย่างมาก

“คุณควรไปกับเจตต์ คุณน่าจะรู้นะ กล้องวงจรปิดในเมือง ใต้ดิน พวกเขาเห็นใบหน้าคุณตั้งนานแล้ว คุณอยู่ไปก็ยิ่ง อันตราย อาจจะทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เลยก็ได้
ประโยคนี้ไม่ได้มีเจตนาให้ตกใจ นามรู้สึกอับอายจริงๆ

แต่นทดลพูด นเรียบๆ “ไม่เป็นไร ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอน นี้ ไม่มีวันไหนที่ไม่เสี่ยง ถึงจะไม่อยู่ที่นี่ ออกไปข้างนอกฉันก็ถูก จับตามองเป็นเป้าหมายของการแย่งชิงอยู่ดี ฉันบอกว่าอยากคืน เงิน ให้คุณ นี่จริงจังนะ ถึงฉันจะต่อสู้ไม่ได้ แต่เลือดฉันมีประสิทธิ ภาพจริงๆ ฉันจะใช้สิ่งนี้สร้างความมั่งคั่งให้กับคุณ

“ฉันไม่ต้องการ! ฉันไม่ต้องการให้ใครทําร้ายตัวเองเพื่อสร้าง ความมั่งคั่งให้กับฉัน เรื่องเงิน ฉันไม่ขาด ฉันเคยบอกแล้วไง คุณ เป็นอิสระแล้ว”

พูดจบ บรมนก็เดินไปทางยมราชทันที

ตอนนี้กลับไปที่โรงแรมอิมพีเรียลไม่ได้แล้ว

เนื่องจากตัวเองถูกเปิดโปง ในเมืองใต้ดิน โรงแรมอิมพีเรียล ทางนั้นก็ต้องตกเป็นเป้าหมายแรกในการค้นหาแน่นอน ตอนนี้ สถานทีเดียวที่เธอซ่อนตัวได้คือโรงพยาบาลของยมราช

แค่เธอไม่รู้ว่าหลังจากบุรีศร์ออกมาได้แล้วจะไปที่ไหน เธอควร ติดต่อเขาอย่างไร

และการสะกดจิตล้มเหลวที่นำไปสู่การสูญเสียการควบคุมของ บุริศร์นั้น ยมราชจะติดต่อได้ไหม?

ทุกอย่างในรมนไม่แน่ใจ แต่มีความหวังสุดท้ายนิดหน่อย หวังว่าเธอจะทําได้

ถึงตอนนั้นยมราชจะต้องการชีวิตตน บรมนก็จะให้เธอ
น่าพาความคิดแบบนี้ บรมนมาถึงประตูทางเข้าโรงพยาบาล ยมราชแล้ว และนาตลก็ติดตามเธอมาตลอด

นรมนถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดขึ้น “คุณหาเรื่องใส่ตัวเหรอ? บอกคุณตามตรงนะ ฉันมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่วัน เพื่อมาช่วยชีวิต คนในครั้งนี้ ฉันใช้ร่างกายที่เดิมทีสุขภาพไม่ดีจนเกินไป แม้ว่า กลับไปจะมีโอกาสได้รับการรักษาอีกครั้ง ก็น่าจะเหลือเวลาอีก ไม่กี่ปี ฉันเคยบอกคุณแล้ว เรื่องเงิน ฉันไม่ขาดมัน คุณรีบไป กว่านะ ยังมีฉัตรยาที่รอคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ? คุณไปหาเธอเถอะ คุณติดตามฉันมาจนถึงตอนนี้ได้ ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน มัน มากพอที่จะจ่ายเงินพวกนั้นแล้ว”

แต่ไม่สนว่านรมนจะพูดอย่างไร นภดลก็ไม่พูดอะไรสักคำ เดิน ตามเธออย่างแน่วแน่ และพูดขึ้นว่า “คุณตายไม่ได้ ฉันเคยบอก แล้ว เลือดฉันมีประสิทธิภาพ และสถานการณ์สามีคุณในตอนนี้ ยังไม่ชัดเจน ไม่แน่กลับไปแล้วฉันอาจจะช่วยได้

“คุณ? คุณเป็นนักสะกดจิตเหรอ?”

นรมนค่อนข้างเกินความคาดหมาย และค่อนข้างดีใจ แต่ นภดลส่ายหน้าพูดขึ้น “ฉันสะกดจิตไม่เป็น

สีหน้าเธอหดหู่ทันที

“แล้วคุณหมายความว่าไง?

“ให้ฉันไปด้วยเถอะ” ถึงเวลาที่ฉันต้องไปฉันจะไปแน่นอน นภดลทำท่าทางเด็ดเดี่ยว ทำให้นรมนทำอะไรไม่ถูก
เธอพูดขึ้นเสียงทุ้ม “ตามใจคุณแล้วกัน แต่ฉันเตือนคุณไว้นะ เดี๋ยวเข้าไปแล้ว ห้ามยุ่งกับหมอ ในนั้น ไม่งั้นฉันไม่เก็บคุณไว้แน่

“รู้แล้ว”

หลังจากสองคนตกลงกันแล้ว นรมน ยกเท้าเดินเข้าไปในโรง สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเกินความคาดหมายคือ ในนี้ไม่

พยาบาล เหมือนกับตอนเธอออกมาเลย

เกิดอะไรขึ้น?

มาย ล่ะ?

จิตใจนรมนกังวลขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ