บทที่ 80 ฉันก็ไม่อาจทนเห็นเขาโง่ตายได้ป่ะ

เขามองหน้าป้าโอที่เลี้ยงดูเขาตั้งแต่เด็กก็อดไม่ได้ที่จะ

พูดเมื่อนึกถึงหล่อนที่ไม่ได้กินข้าวเช้า พูดเสียงต่ำ “เปล่า ป้าไปทำงานที่ป้าคุ้นเคยเถอะสำหรับหล่อนแล้วคงยังไม่ ชินกับป้าเท่าไหร่ อีกอย่างหล่อนเป็นนักดีไซน์ที่เขาเชิญ มา ช่วงนี้ต้องตั้งใจทำงาน ป้าก็อย่าไปกวนเลย”

พูดจบ เขาก็หันตัวเดินไป

ป้าโอมองไปที่ห้องหล่อนอย่างโมโห

ผู้หญิงคนนี้ต้องไปพูดไรแน่ๆถึงทำให้เขามาพูดกับตัว ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้งานเล็กงานใหญ่ป้าแกทำหมด

เองแบบนี้?

ตอนนี้เพียงเพราะว่าแคทเธอรีคนเดียวแล้วจะหาคนใหม่

มันเป็นการหยามป้าแกเองมาก

ป้าโอแอบเกลียดหล่อน

เรื่องพวกนี้หล่อนไม่รู้ หล่อนรู้แค่ว่าหลังจากตัวเองกลับ ห้องก็จะคอลกับกานต์สำหรับเรื่องอื่นหล่อนไม่อยากคิด

ไม่นาน กานต์ก็คอลสายมา

หล่อนรีบรับ

“ม่าม”

กานต์ยิ้มอย่างดีใจจนทำให้ตัวหล่อนยิ้มไปด้วย

“เป็นไงบ้าง? โอเคมั้ย?”

“ยังดีแหละ ตรงนี้เป็นเกาะ แต่เวลาฝึกนั้นฝึกพื้นราบนะ แม่ แม่ ผมจะให้บอกให้ฟัง ที่ฝึกตรงนี้เป็นของจริงหมดเลย! เหมือนในหนังเลย เป็นของจริงทุกอย่าง ว้าว!โครต

เท่!”

กานต์ตื่นเต้น

ดูออกว่าการต์ชอบที่นี้

หล่อนรู้ ตั้งแต่ลูกออกมาลูกก็ชอบด้านทหารมาตลอด คงจะได้พ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของบุริศร์ขู่เขาด้วยการ ฆ่าตัวตาย เขาเองก็ไม่ยอมกลับมาเป็นผู้สืบทอดด้าน ธุรกิจนี้หรอก ถ้าเขายังเป็นทหารอยู่ละก็ตอนนี้คงได้ยศ สูงๆแล้ว

เห็นลูกชายที่ดีใจ หล่อนก็วางใจแล้ว

“ชอบก็ดีแล้ว ระวังตัวด้วยนะ ไม่ว่าจะฝึกฝนอะไรต้อง

ปลอดภัยไว้ก่อนนะ?”

เข้าใจแล้วครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง แต่แม่นั้นแหละหาย บ้างยัง? ดูแล้วแม่ไม่น่าอยู่โรงพยาบาล กลับบ้านของน้า คมทิพย์หรอ? มันคนดูแลมั้ย? อยู่คนเดียวได้มั้ย?” กานต์เหมือนลุงแก่เลย เอาแต่บ่นๆเตือนๆอยู่นั้น หล่อนก็ รู้สึกอบอุ่นใจแบบบอกไม่ถูก

“เด็กนี้ เธอแค่อายุ4ขวบเองนะ เรื่องของผู้ใหญ่ไม่ต้อง เป็นห่วง แม่จะบอกให้ ใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับวัยหน่อย แม่ดูแลตัวได้”

“เข้าใจแล้วครับ ผมคิดถึงแม่จัง!”

จู่ๆกานต์ก็อ้อนสะงั้น หน้ากลมๆแบบนั้นน่ารักแค่ไหน กานต์นั้นหน้าตาก็เหมือนตุ๊กตาอยู่แล้ว แต่แค่ชอบทำ เป็นคนแก่ ตอนนี้ไปตรงนั้นแล้วความเดียงสาของกานต์ เกิดขึ้นอีกครั้ง
“แม่ก็คิดถึงกานต์นะ แม่รอกานต์กลับมานะครับ เดียว กลับมาแล้วแม่ทำของอร่อยให้กิน!”

“ใช่หรอครับ? ผมจะกินของโปรดของผมน้าาา!” กานต์ดีใจจนกระโดดโลดเต้น

“ได้! ไม่ว่ากานต์อยากกินอะไรแม่จะทำให้กินหมดเลย” หล่อนอยากจะเอาทุกอย่างที่ดีของโลกนี้ให้กานต์หมด เวลานี้จู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

“ลูกพี่ เธอมาทำไรตรงนี้? เรียกเช็คชื่อแล้วนะ เอ๊ะ? พี่ สาวคนสวยนี้เป็นใครอ่ะ? ลูกพี่ ลูกพี่มีแฟนแล้วหรอ?”

กิจจาถามและแปลกใจกับหล่อนมาก

กานต์ขมวดคิ้วเอาโทรศัพท์ไว้ข้างๆ

“ไปนู้นไป! นี่แม่ฉันเอง! เธอไปก่อน แล้วบอกครูฝึกว่า

เดี๋ยวฉันตามไป”

“ได้ครับ”

กิจจาไม่แคร์สีหน้าที่กานต์ทำใส่เมื่อตะกี้ ก่อนวิ่งไปนั้น

ยิ้มให้กล้อง

“คุณน้าสุดสวย ผมชื่อกิจจา! เป็นลูกน้องของลูกพี่! พอ พวกผมกลับไป ผมก็จะไปกินอาหารอร่อยๆที่คุณน้าจะ

ทำนะ!”

“ชิ้วๆของที่แม่ฉันทำไม่ให้เธอกินหรอก!” กานต์ไม่รู้จะพูดไงกับความหน้าด้านของกิจจา

หล่อนอึ้ง

นี้คือกิจจาหรอ?

นี่เป็นลูกที่เขมิกาคลอดให้เขา? กิจจากับกานต์ก็คล้ายกันอยู่นะในใจหล่อนวุ่นวายมาก แต่เด็กนั้นไม่เกี่ยว หล่อนเห็น กิจจาที่จริงใจกับกานต์แต่กานต์นั้นมีความเกลียดกิจจา

ก็เลยเป็นห่วง

ยังไงก็เลือดเข้มกว่าน้ำไม่ใช่หรอ?

ถึงแม้ไม่ใช่แม่เดียวยังไงความสัมพันธ์ก็ตัดไม่ขาด

ใจหล่อนวุ่นวาย

อีกใจก็อยากให้กานต์เป็นพี่น้องกับกิจจาจริงๆแต่อีกใจก็ คิดอยู่ว่ากิจจาเป็นลูกของเขมิกา

ยังไงตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะสองแม่ลูกนี้หล่อนกับลูก หล่อนก็ไม่ต้องผ่านไรมาเยอะแยะ

หล่อนสับสน

กานต์เห็นหล่อนขมวดคิ้วแบบนี้เหมือนกานต์รู้ไรบาง อย่าง “แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่สนใจเขาหรอก” ได้ยินลูกตัวเองพูดงี้หล่อนรู้สึกใจไม่ดี

ยังไงความสัมพันธ์ก็ตัดกันไม่ขาดอยู่ดีหล่อนจะทำแบบ “ดูแลกิจจาดีๆ แม่เชื่อว่าพวกเธอนั้นจะเข้ากันได้”

นี้เพราะสิ่งที่หล่อนไปทำเองไว้ไม่ได้

กานต์อิ้ง

“แม่?”

“ไม่ต้องสนใจแม่จะทำไร คิดอะไร กานต์ แม่หวังว่าลูก นั้นจะทำตามความคิดของตัวเอง ไม่ต้องทำให้ตัวเอง ไม่มีความสุขเพราะคนอื่น แม่หวังลูกจะคบเพื่อนตามใจ ตัวเอง ถ้าเขาทำได้และเก่ง เก่งจนลูกอยากเป็นพี่น้อง กับเขางั้นก็ไปเป็น คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เรามีสิทธิ์ เลือกว่าเราจะใช้ชีวิตอย่างไร แม่หวังว่ากานต์จะชอบเขาอย่างจริงใจไม่ใช่เพราะว่าครอบครัวของเขา และแม่ ของเขาทำให้ลูกนั้นเสียเพื่อนหรือพี่น้องที่จริงใจกับตัว เองจริงๆ”

นรมนเอาความคิดของตัวเองบอกให้กานต์

กานต์ก็ฟังไม่ออก แต่ก็ฟังออกว่าแม่ไม่ว่าที่เขาจะเล่นกับ กิจจาและยังสนับสนุนด้วยซ้ำ

กานต์ลูบหัวเอง”โอ้วแม่ จริงแล้วกิจจาโง่มากขนาดเกมส์ ที่ผมออกแบบยังเล่นไม่เป็นเลย เมารถเมาเรือด้วย เพื่อน

หรือพี่น้องกากแบบนี้ผมไม่อยากได้หรอก” เวลากานต์อวดดีนั้นเหมือนกับบุริศร์เป๊ะเลย หล่อนยิ้มแล้วพูด”แต่ลูกก็ไม่ได้ทิ้งกิจจานิ” “เพราะว่าเขาโง่ไง! ผมก็ไม่อาจทนดูเขาโง่ตายหรอก โอ เคนะแม่ ผมไม่คุยละ ต้องไปเช็คชื่อแล้วไว้ค่อยคุยต่อนะ แม่ บายยยย”

“จ๊ะ ลูก!”

หล่อนสัมผัสถึงความดีใจของกานต์ และดีใจที่กานต์นั้น มีเพื่อน ตอนอยู่อเมริกานั้นกานต์ไม่มีเลย กานต์นั้นมั่วแต่เป็นห่วงหล่อนกับกมลตลอด ความไร้ เดียงสาของเด็กนั้นโดนกดทับไว้หมดเลย

กานต์เอาแต่เรียนรู้กับรเมศ ถึงแม้กานต์ไม่พูด แต่หล่อน รู้ว่ากานต์เรียนเพื่อปกป้องหล่อนและกมล และการบ้านเยอะแยะที่ทำให้กานต์นั้นไม่มีเวลาหาเพื่อน เขาก็ไม่อะไร แต่หล่อนกลัวว่ากานต์จะอยู่ตัวคนเดียวไป ตลอดแก่แก่หน่ะสิ ตอนนี้มีกิจจาเล่นด้วย หล่อนก็วางใจ

แล้วทำไมเด็กนั้นถึงเป็นลูกของเขมิกา? หล่อนเองก็งงมากแต่ก็บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดเลย

กิจจากับกานต์นั้นจะเล่นด้วยกันได้รึเปล่าก็อยู่ที่เด็กเอง บรรลุปุบหล่อนก็เปิดคอมแล้วดีไซน์งานตัวเอง ป้าโอเห็นหล่อนตั้งแต่เข้าไปในห้องก็ไม่ออกมาอีกเลย แล้วยังไม่เรียกตัวเองอีก ยิ่งทำให้ป้าแกคิดว่าหล่อน เกลียดตัวเองแล้วฟ้องให้บุริศร์

ป้าโอมองห้องหล่อนอย่างเกลียดแค้น รีบโทรหาเขมิกา เพิ่งรู้ว่าเขมิกานั้นโดนบุริศร์ไล่กลับไปบ้านตัวเองแล้ว

ป้าโอตกใจ

ผู้หญิงคนนี้ดูถูกไม่ได้

เพิ่งมาวันแรกก็ทำให้เขมิกากลับบ้านเกิด และยังทำให้ ตัวเองนั้นต้องไปทำอย่างอื่น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะไปได้

ยังไงกัน?”

ป้าโอกลัวแล้วเริ่มวางแผน

ตอนเขมิกาโดนส่งตัวกลับมาที่บ้านแม่ตัวเองนั้น แม่ของ เขมิกาเองก็ตกใจ

“เกิดเรื่องไรขึ้น? เธอกลับมาได้ไง? บุริศร์ไม่กลับมากับ

เธอ?”

แม่เขมิกาเห็นเขมิกากลับมาตัวเปล่าแล้วยังมีพฤกษ์ตาม หลังอีกยิ่งคิดไรไม่ออก

เขมิการีบกอดแม่ตัวเอง

“แม่! บุริศร์ไล่หนูกลับมา! ทำไงดี? ” เขมิการ้องไห้อีกยิ่งทำให้แม่ของตัวเองตกใจเข้าไปใหญ่

“ตกลงเกิดเรื่องไร? เธอทำผิดอะไร ? ทำไมถึงเขาไล่“นียม

ทำไมเด็กนั้นถึงเป็นลูกของเขมิกา? หล่อนเองก็งงมากแต่ก็บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดเลย

กิจจากับกานต์นั้นจะเล่นด้วยกันได้รึเปล่าก็อยู่ที่เด็กเอง บรรลุปุบหล่อนก็เปิดคอมแล้วดีไซน์งานตัวเอง ป้าโอเห็นหล่อนตั้งแต่เข้าไปในห้องก็ไม่ออกมาอีกเลย แล้วยังไม่เรียกตัวเองอีก ยิ่งทำให้ป้าแกคิดว่าหล่อน เกลียดตัวเองแล้วฟ้องให้บุริศร์

ป้าโอมองห้องหล่อนอย่างเกลียดแค้น รีบโทรหาเขมิกา เพิ่งรู้ว่าเขมิกานั้นโดนบุริศร์ไล่กลับไปบ้านตัวเองแล้ว

ป้าโอตกใจ

ผู้หญิงคนนี้ดูถูกไม่ได้

เพิ่งมาวันแรกก็ทำให้เขมิกากลับบ้านเกิด และยังทำให้ ตัวเองนั้นต้องไปทำอย่างอื่น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะไปได้

ยังไงกัน?”

ป้าโอกลัวแล้วเริ่มวางแผน

ตอนเขมิกาโดนส่งตัวกลับมาที่บ้านแม่ตัวเองนั้น แม่ของ

เขมิกาเองก็ตกใจ

“เกิดเรื่องไรขึ้น? เธอกลับมาได้ไง? บุริศร์ไม่กลับมากับ

เธอ?”

แม่เขมิกาเห็นเขมิกากลับมาตัวเปล่าแล้วยังมีพฤกษ์ตาม หลังอีกยิ่งคิดไรไม่ออก

เขมิการีบกอดแม่ตัวเอง

“แม่! บุริศร์ไล่หนูกลับมา! ทำไงดี? ” เขมิการ้องไห้อีกยิ่งทำให้แม่ของตัวเองตกใจเข้าไปใหญ่

“ตกลงเกิดเรื่องไร? เธอทำผิดอะไร ? ทำไมถึงเขาไล่เธอกลับมา? กิจจาละ? ทำไมกิจจาไม่กลับมาด้วย? ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงผู้ช่วยพฤกษ์?”

แม่ของเขมิกายุ่งไปหมด ตั้งแต่8ปีก่อนตระกูลศิริวัชรภัทรนั้นก็ไม่สามารถพึ่งใคร

ได้ โชคดีว่าตอนนั้นเขมิกากับบุริศร์ยังเป็นแฟนกัน แม่ ของเขมิกาก็เอาแต่คิดว่าจะให้เขมิกานั้นแต่งงานกับเขา ให้ได้ ยังไงบุริศร์ก็ให้หน้าและช่วยเหลืออยู่ ใครจะไปรู้ว่านรมนนั้นมาแทรกและมีไรกับเขา แล้วยัง โดนนักข่าวถ่ายไว้อีก เห็นความร่ำรวยที่จะถึงตัวแล้ว โดนแย่งไปแบบนี้

ทำให้เขมิกานั้นก็ต้องไปจากตรงนี้ แล้ว5ปีก่อนกลับมาบ อกกับแม่ตัวเองว่าท้องลูกตระกูลโตเล็ก แม่เขมิกาเองถึง มองเห็นความหวัง ตั้งแต่ตระกูลศิริวัชรภัทรไม่เหลือ อะไร แม่ของเขมิกาก็ต้องอยู่อย่างอดๆอยากๆมา3ปีใน ที่สุดก็มีความหวังและไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก คิดว่าเขมิกาคลอดลูกเสร็จแล้ว แม่เขมิกาเองก็จะได้ใช้ ชีวิตดีๆ แต่นี้มันเกิดเรื่องไร? ทำไมจู่ๆเขมิกาก็โดนไล่ ออกมา? และยังดูไม่ออกว่าพฤกษ์นี้มาดีหรือร้าย ตั้งเมใจสั่นไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ