บทที่ 608 เพราะคุณคือบริศร์
กิจจา!
นรมนรีบก้าวไปข้างหน้า แต่น่าเสียดายถูกธรรมดึงเอาไว้ “คุณปล่อยฉันนะ! เขาเป็นลมไป คุณไม่เห็นหรือไง? ” บรมนไม่มีความรู้สึกดีต่อธรรคสักนิดเดียว ทําไมคนคนนี้ต้องหน้าตาเหมือนพ่อของเธอนะ?
ทําไม?
น่าเสียดายที่ธรรคไม่สนใจความเกลียดชังของเธอสักนิดเดียว
ในวินาทีที่รามิลเห็นกิจจาล้มสลบไป เขาต้องการพุ่งไปหา กิจจาด้วยแรงและกำลังทั้งหมดที่มี แต่อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงฟุต กลับถูกคนของท่านขุนอินจับกุมเอาไว้
“ปล่อยฉันนะ! นั่นลูกชายของฉัน! ขุนอิน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับ ลูกชายของฉัน ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่
เวลานี้ ราวกับว่ารามิลเป็นตรินท์
ตั้งแต่ตอนที่นรมนพูดถึงกิจจา รามิลรู้สึกละอายใจต่อเด็กคน นี้ ถูกต้อง ทำไมต้องยัดเยียดเรื่องความรักความแค้นของผู้ใหญ่
ให้กับเด็กด้วย?
เขาเพิ่งจะสี่ขวบ
ไร้เดียงสาเช่นนี้ น่ารักมีชีวิตชีวาเช่นนี้ จนแม้แต่เรียกเขาว่า แต๊ด อย่างอ่อนหวานด้วย ไม่ว่าเขาจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร กิจจา มีแต่จะเคารพและไม่อยากจากเขาไปไหน
บุรีศรมองเห็นในแววตาของรามิลมีความเป็นห่วงเป็นใย กิจจาด้วยความจริงใจ ความโกรธ ในใจก็น้อยลง
“ขุนอิน ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหลานชายของฉัน คุณรู้ผลลัพธ์ ที่จะตามมานะ”
บริศ ไม่ได้เคลื่อนไหว แต่คำที่พูดออกมามีความสั่นสะเทือน อย่างเด็ดขาด
ขุนอินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ประธานบริศร์ คุณวางใจเถอะ นาย น้อยเป็นผู้ติดตามของยมราชและยิ่งเป็นหลานชายสุดที่รักของ คุณด้วย ผมจะไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับเขาแน่นอน ใครก็ได้ มาพา นายน้อยไปรักษาทียมราช จะต้องไม่มีความผิดพลาดใดๆ ”
ลูกน้องได้ยินขุนอินพูดแบบนี้ จึงรีบพากิจจาไป
สายตาของรามิลมองตามกิจจาไปตลอด ถ้าเป็นไปได้ เขา อยากจะทำหน้าที่พ่อมากจริงๆ อยากจะเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนกิจจา ดูว่าทำไมเขาถึงเป็นล้มสลบไป แต่ทว่า…….
เขาหันกลับมา เมื่อมองไปทาง ธรรศ แววตาปรากฏความแค้น และจิตสังหาร
บริศ ไม่พลาดแววตาของรามิล
รามิลกับธรรคมีความแค้นกัน?
หรือทุกอย่างที่เขาทำเพื่อล่อธรรคออกมา?
สมองของบุริศร์คิดทบทวนอย่างรวดเร็ว แต่กลับได้ยินทุนอื่น พูดว่า “ประธานบริศร์ คุณเห็นความบริสุทธิ์ใจของผมมาก พอแล้วใช่ไหม? ตอนนี้สามารถส่งแบบแปลนและสัญญามอบ อานาจให้ผมได้หรือยัง? ”
“ได้ หวังว่าคุณจะไม่มีลูกเล่นอะไร ผมจะให้สิ่งที่คุณต้องการ แต่คุณต้องรับรองความปลอดภัยคนของผม ไม่อย่างนั้น…….
“คุณวางใจได้ พวกเราต้องการแค่เงินทอง ไม่ได้ต้องการเอา ชีวิต”
คำพูดของขุนอินทําให้บริศพยักหน้าเบาๆ
เขามองไปทางธรรศ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมธรรคยังมีชีวิตอยู่ และไม่รู้ว่าระหว่างรามิลกับธรรคมีความแค้นอะไรกัน เพียงแต่ มองในบทบาทที่เขาเป็นอาของนรมน บุรีศรีพูดว่า “คุณทำให้นร มนขายขี้หน้าจริงๆ ปล่อยหลานสาวของคุณซะ! ”
“ฉันไม่เคยคิดทําร้ายหลานสาวของฉัน”
ธรรคหัวเราะอย่างไม่แยแส ปล่อยนรมนออกทันที
ในชั่วพริบตาในรมนได้รับอิสระ เธอยกเท้าขึ้นทันที ถีบไปที่ขา ท่อนล่างของธรรศ
“คุณมันไม่ใช่คน! ฉันเกลียดคุณที่สุด ถ้าให้ฉันเลือกได้ ฉัน จะไม่ยอมมีญาติแบบคุณ! ”
ถีบนี้ของเธอไม่มีการแสร้งทำเป็นเกรงอกเกรงใจสักนิดเดียว
ธรรคขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความเจ็บ แทบจะร้องโอดโอย ออกมา
เขามองผู้หญิงตรงหน้า ผู้หญิงคนนี้ที่ว่ากันว่าเป็นหลานสาว ของเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าและมีความสุขเล็กน้อย
พี่ใหญ่มีทายาท!
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาจริงๆ
มองเห็นธรรคยิ้ม นรมนยิ่งโมโห
“นรมน มานี่ !
บุริศร์กลัวว่าธรรคจะยังมีลูกไม้อะไรอีก จึงรีบเรียกนรมนให้มา
หา
นรมนเหลือบมองรามิล สายตาของรามิลเอาแต่จ้องมองธรรม
เธอรู้ว่า เธอไม่สามารถขัดขวางรามิลได้ บางทีการที่รามิลถูก พวกเขาจับกุมเอาไว้คือความตั้งใจ เพื่อจะได้เข้าใกล้ธรรศ
ความคิดแบบนี้มาอย่างกะทันหันเกินไป ดังนั้นเมื่อนรมนยังไม่ ได้คิดเรื่องนี้อย่างชัดเจน ก็ถูกบุริศร์ดึงไปด้านหลัง
บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ร่างกายยังโอเคไหม? ”
บริศร์ถามอย่างร้อนรน ส่วนลูกน้องก็นำแบบแปลนและสัญญา มอบอำนาจมอบให้แก่ขุนอิน
นรมนถึงมือของบุรีตร์ไว้แน่นและพูดว่า “รีบขัดขวางรามิลเอา
ไว้อย่าให้เขาทำอะไร! ”
“อะไรนะ ? ใคร? ”
บุรีศร์ไม่รู้ตัวตนของรามิลอย่างแน่ชัด ดังนั้นเมื่อนมนพูดชื่อนี้ ออกมา เขาจึงมึนงงไปชั่วครู่
แต่สายไปเสียแล้ว ในจังหวะที่คนของขุนอินปล่อยตัวรามิล เขาก็พุ่งไปทางธรรคโดยตรง
“ธรรศ ฉันจะให้แกชดใช้ด้วยชีวิต!
เขาไม่สนใจทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่คนตรงหน้าก็เตะลอยออก ไป และขว้างกริชที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อออกไปทันที เล็งออกไป ตรงด้านหน้าของธรรค
“อย่านะ! รามิล! ”
นรมนไม่มีเวลาให้อธิบาย ทําได้เพียงต้องการเข้าไปห้ามโดย ไม่รู้ตัว กลับถูกบริศ กอดเอาไว้
“คุณทําอะไร? ”
“รีบขัดขวางเขาสิ! เขาจะตายไม่ได้นะ !
คุณคิดถึงกิจจา
บริศ มองเห็นความกระวนกระวายใจของนรมน
เมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ?
รามิล?
แม้แต่เขายังไม่รู้ตัวตนของคนคนนี้ ไม่คาดคิดว่านเมนจะรู้ นอกจากนี้คนคนนี้ยังลักพาตัวนรมน แต่สุดท้ายเธอกลับร้องขอ ความเมตตาให้คนคนนี้?
ทําไม?
มีอะไรระหว่างเธอกับเขากันแน่?
สีหน้าของบริศร์ดูไม่ได้เล็กน้อย น่าเสียดายที่นรมนมองไม่เห็น
“เร็วสิ บุริศร์”
นรมนดิ้นไม่หลุด จึงทำได้เพียงร้องขอบริศร์ กลับพบว่าสีหน้า ของบริศ ดูไม่ได้สุดๆ
“รามิล? คุณรู้ว่าเขาไม่ใช่ครินท์
ประโยคนี้ถามอย่างคลุมเครือ นรมนรู้สึกหนาวเย็นที่ท้ายทอย
เธอตระหนักอะไรได้ทันที รีบตอบไปว่า “ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ไว้ฉันจะอธิบายกับคุณได้ไหม ตอนนี้ต้องห้ามเขาก่อน เขาจะฆ่า
ธรรค!
“ทําไมถึงต้องอยากฆ่าธรรศ? ”
คำถามนี้ของบริศ ทำให้นรมนชะงักทันที
ทําไม?
หรือว่าต้องบอกเขาที่นี่ ว่าเป็นเพราะธรรศฆ่าตนท์น้องชาย
ของเขา?
นรมนชะงักไปชั่วคราว ส่วนรามิลกปะทะกับธรรคไปแล้ว
คนที่เมื่อสักครู่สามารถคุมตัวรามิลเอาไว้ได้อย่างง่ายดายต่าง ตะลึงค้าง เพราะรามิลกับธรรคต่อสู้กันอย่างไม่มีท่าทีจะสิ้นสุด และฝีมือนั้นพวกเขาไม่สามารถห้ามได้อย่างแน่นอน
นรมนก็เข้าใจทันที เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้ เมื่อสักครู่รามิล
จงใจ!
ขุนอินอยู่ใกล้กับธรรศมาก ตราบใดที่ถูกจับกุมตัวไว้ รามิลถึง จะมีโอกาสมาธรรคที่อยู่ใกล้ๆ
“อย่านะ! ”
นรมนต้องการจะห้ามอีกครั้ง แต่น่าเสียดายบุริศร์ดึงเธอเอาไว้ อย่างเอาเป็นเอาตาย
“คุณเป็นห่วงเขา? คุณรู้ว่าเขาเป็นใครหรือไง? ”
“ฉันรู้ บริศร์ ฉันขอร้องล่ะ ขอร้องคุณจริงๆ อย่าปล่อยให้เกิด
เรื่องขึ้นกับเขา”
นรมนยิ่งพูดแบบนี้ สีหน้าของบริศร์ยิ่งดูไม่ได้ และในตอนนี้ ธรรศก็ทุ่มรามิลข้ามไหล่ตกลงไป แตกต่างจากรามิล ฝีมือของธรรศค่อนข้างดีมาก หลังจากรามิลล้มลงไป เขาไม่สนใจความเจ็บปวดของตนเอง ล้วงกริชออกมาอีกครั้ง แทงลงไปตรงหน้าอกของธรรคโดยตรง
“คุณธรรค! ”
ขุนอินตกใจมากเมื่อมองเห็นจากนี้ รีบควักปืนออกมา ซึ่งตรง ไปทีรามิส
นรมนมองเห็นรามิลล้มลงไป เลือดสดสีแดงทีมแทงดวงตา ของผู้อื่น
เขายิ้ม
มองกริชเล่มนั้นปักลงบนหน้าอกของธรรค ในที่สุดรามิลก็ยิ้ม
ออกมา
เขาแก้แค้นให้ครินท์แล้ว!
ภารกิจของเขาจบลง ภารกิจที่หนักอึ้งของเขาก็จบลงเช่นกัน
ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าเช่นนี้ มันเป็นสีฟ้าจนทำให้เขานึกถึงภาพ เหตุการณ์ตอนครั้งแรกที่ได้เจอกับครินท์
นรมินทรุดตัวในอ้อมแขนของบุริศร์ เธอใช้เสียงที่สามารถ ได้ยินแค่เพียงสองคนเล่าให้เขาฟังว่า “เขาชื่อว่ารามิล เป็นพี่ น้องของตนท์ เขาทำศัลยกรรมกลับมาตระกูลโตเล็ก ก็เพื่อล้าง แค้นให้แก่ตนท์ นั่นเพราะธรรฆ่าตนนท์ ตระกูลโตเล็กตามหา มาห้าปีแล้ว แต่ก็ไม่พบเงาของธรรศ จึงทำได้เพียงใช้ตัวตนของ ครินท์ล่อให้เขาออกมา บุริศร์ เขาทำเพื่อน้องชายของคุณ ส่วน ฉันเก็บเขาไว้ เพื่อกิจจา ถ้ากิจจาตื่นขึ้นมา คุณกับฉันจะให้อะไร เขาที่เป็นแด๊ดดี้คนหนึ่งได้บ้าง? พวกเราติดค้างเด็กคนนั้นมาก มายจริงๆ
บุริศร์อึ้งไปทั้งตัว
“คุณพูดอะไร?
“ตอนนี้ยังช่วยชีวิตทันไหม? “
คำพูดของนรมนทำให้บริศร์ได้สติขึ้นมาทันที ประโยคนี้ของบริศ เรียกสติของขุนอินโดยสิ้นเชิง
“เร็ว! รีบพาเขาไปส่งโรงพยาบาล
“ใช่ๆๆ ! ส่งโรงพยาบาล ฝีมือทางการแพทย์ของยมราช มาก พาไปส่งโรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิตเถอะ”
คนของขุนอินทามธรรศ ส่วนคนของบุริศร์หามรามิล รีบวิ่งไป โรงพยาบาลของยมราช
เมื่อรามิลผ่านด้านข้างของบุริศร์ เขาจับมือของบุริศร์ไว้แน่น และพูดเสียงเบาว่า “ตรินท์ให้ผมบอกคุณว่า การมีพี่ชายแบบ คุณ ช่าง จริงๆ ”
ดวงตาของบริศร์บีบเข้าหากันแน่นทันที ของเหลวอื่น ๆ ไหล
นออกมา
“ไม่ต้องพูดแล้ว! อดทนให้ฉัน ฉันไม่สนใจว่านายจะเป็นใคร ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปนายก็คือตรินท์น้องชายของฉัน นายยังมี ลูกชายรออยู่ ถ้านายกล้าตาย ฉันจะไม่สนใจใยดีกิจจาจริงๆ ”
คําพูดของบริศ ทําให้รามิลหัวเราะขึ้นมา เขากล่าวว่า “คุณทำไม่ได้หรอก เพราะคุณคือบุรีศร์ เพราะเขาคือลูกชายของครินท
พูดจบ รามิล หลับตาลง
บริศ รู้สึกเศร้าใจฉับพลัน เจ็บปวดอย่างทรมาน
“บอกยมราช ให้ช่วยอรินท์ก่อน! ”
คำพูดของบุริศ ทำให้ขุนอินได้ยินเข้า
ตอนนี้เขาไม่สนใจสถานะของบุริศร์ และความร่วมมือกับบุรี ศร์ เปรียบเทียบกับบริศร์ ธรรมสำคัญกับเขามากกว่า
ขุนอินส่งสายตา ทันใดนั้นก็มีคนออกมาขวางคนที่กำลังหาม รามิลเข้าไป
ดวงตาของบริศ ระเบิดรังสีแห่งความเยือกเย็นออกมาทันที
“ไม่อยากตายก็หลีกไปซะ! ”
หัวของเขามีเสียงนิ่งๆ จนแม้แต่รู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้างด้วยซ้ำ เขารู้ว่า อาการเจ็บเส้นประสาทของตนเองกลับมาอีกแล้ว น่าเสียดาย เขาไม่ได้พกยามาด้วย และคนของขุนอินก็ไม่ฟังบุริศร์
ในขณะนั้นเอง บุริศร์ยัดนรมนลงในอ้อมแขนของลูกน้องด้าน ข้าง พูดเสียงเบาว่า “อยู่นิ่งๆ นะ”
พูดจบ เขาลงมือทันที ถีบไปทางคนเหล่านั้น
หลังจากนรมนถูกผลักไป มองเห็นบริศร์กำลังต่อสู้ ทันใดนั้น เธอก็คิดถึงสิ่งที่รามิลเคยพูด
เขาบอกว่า “ในความรักและการแต่งงานครั้งนี้ เธอต่ำต้อย เกินไป ทิ้งตัวของตัวเองไป จริงด้วย เธอก็มีความสามารถ ไม่ได้เป็นผู้หญิงบอบบาง แต่
ในเวลานี้ ปฏิกิริยาแรกของบุริศร์คือให้คนปกป้องเธอ
ดวงตาของนรมนมืดมนลงเล็กน้อย
เธอเอ่ยอย่างเย็นชา “ปล่อย! ”
แน่นอนว่าลูกน้องไม่กล้าไม่ทำตามคำพูดของนรมน รีบปล่อย เธอออกทันที
นรมนมองเห็นขุนอินอยู่ไม่ไกล เธอพูดอย่างใจเย็น “โทรหา ยมราช บอกให้เธอเตรียมเครื่องมือผ่าตัดให้เรียบร้อย และช่วย ชีวิตตรินท์เป็นอันดับแรก ไม่อย่างนั้น ฉันจะเอากิจจากลับ ทุก อย่างที่พูดไว้ก่อนหน้านี้เป็นโมฆะ พวกคุณพาตในท์ไปอีกทาง หนึ่ง ส่วนทางนี้ฉันกับประธานบริศร์จะจัดการเอง
พูดจบ เธอถอดเสื้อโค้ดที่รามิล ให้เธอ กระโจนไปตรงหน้า ทำให้คนด้านข้างบุริศร์ล้มลงทันที ส่วนบุริศร์ ก็อึ้งไปเล็กน้อย นร มนพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ยืนอยู่ข้างหลังให้ คุณปกป้อง ! ”
ทันใดนั้นเอง เธอร้องตกใจขึ้นมาฉับพลัน หัวใจขึ้นมาอยู่ตรง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
