บทที่ 98 นรมน ฉันรักคุณ

“นรมน เพียงแค่ฉันตายใช่ไหม คุณก็จะยอมหันกลับมา? เพียงแค่ฉันได้รับความทุกข์ทรมานเหมือนกับคุณ คุณถึง จะยอมเชื่อว่าในใจของฉันมีคุณจริงๆใช่ไหม? ถ้านี่เป็นสิ่ง ที่คุณต้องการ ซีวิตนี้ของฉันยกให้คุณ!”

บุริศร์พูดเสร็จ ก็ยกมีดสั้นขึ้นแล้วแทงเข้าไปในหัวใจของ ตนลึกๆ

เสียง “พือ” ในสนามฝึกซ้อมที่เงียบสงัดกว้างโล่งอย่าง

นั้นทำให้เสียงของเครื่องมือที่ทำด้วยเหล็กจมเข้าไปใน กล้ามเนื้อ ดังกังวานขึ้นอย่างชัดเจน

ฝีเท้าของนรมนหยุดนิ่ง หัวใจเหมือนโดนดึงเอาไว้แน่น

อย่างฉับพลัน

ไม่!

ไม่ได้

บุริศร์เป็นคนที่รักชีวิตขนาดนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะ

ทำร้ายตนเอง?

แต่ฝีเท้าของเธอกลับรู้สึกเหมือนว่าหนักหน่วง อย่างไรก็ ยกเท้าไม่ขึ้นแล้ว

นรมนรู้สึกแทบจะทนไม่ไหวที่เบ้าตามองไม่ชัดเจน ของ เหลวอุ่นๆทะลักขึ้นมาแล้ว ความรักใคร่สนิทสนมความ เกลียดชังอาฆาตแค้นในอดีตเหล่านั้น ตอนนี้พัวพันกันอยู่ ที่หน้าอก ราวกับอยากจะระเบิดออกมา
เธอไม่กล้าหันไป ไม่สามารถหันไป ถึงขั้นไม่อยากหันไป!

บุริศร์เห็นเธอตัดเยื่อใยเช่นนี้ ฝืนยิ้มแล้วพูดขึ้น: “แม้ฉัน จะตาย คุณก็ไม่สามารถกลับมาอยู่ข้างกายฉันได้แล้วใช่ ไหม? ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ คุณนรมนเป็นผู้หญิง เพียงคนเดียวในชีวิตนี้ของฉันบุริศร์ ภรรยาเพียงคนเดียว! กานต์ก็เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของฉันบุริศร์!”

“กานต์” ชื่อนี้สะเทือนไปถึงเส้นประสาทของนรมน

กานต์ กมล!

ไม่!

บุริศร์ตายไม่ได้!

ไม่ใช่เพราะเธอรักเขาสุดหัวใจ ไม่ใช่เพราะตัดใจไม่ได้

แต่เป็นเพราะกมล!

เพื่อกมลแล้ว บุริศร์ตายไม่ได้!

นรมนราวกับว่าหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลเจอแล้ว เธอหัน ไปทันที ก็เห็นบุริศร์ที่ล้มอยู่ในกองเลือดท่ามกลางแสงยาม

เช้า

มืดสั้นเล่มนั้นแทงเข้าไปในหน้าอกของเขาลึกๆ เลือดสี แดงสดเปียกชุ่มไปทั่วร่างท่อนบนของเขา ดวงตาคู่นั้นของบุริศร์อยู่ที่การหันกลับมาของนรมน อย่างทันที ในที่สุดก็มีความสดใสแล้ว

“คุณยังเป็นห่วงฉันใช่ไหม? นรมน คุณยังรักฉันอยู่!” มุมปากของบุริศร์แฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม หันตัวกลับมาทันที
“ไม่!”

นรมนเพียงรู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ทรวงอกกำลังฉีกขาด ความทุกข์ทรมานเมื่อห้าปีก่อนเทียบไม่ได้กับความเจ็บ ปวดในตอนนี้

เธอรีบวิ่งไปหาบุริศร์ น้ำตาเหมือนกับเปิดน้ำท่วมที่กั้นเอา ไว้ให้ล้นเอ่อออกมา

“บุริศร์ ถ้าคุณกล้าตาย ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลย!” นรมนกอดบุริศร์เอาไว้แน่น

ในสายตาของเธอเปล่งประกายความกังวล ปวดใจ แล้ว ก็อารมณ์ซับซ้อนที่บุริศร์ไม่เข้าใจ

บุริศร์จับมือของเธอแน่นๆพูด: “ที่ฉันพูดทั้งหมดเป็นเรื่อง จริง เชื่อฉัน เชื่อฉันอีกครั้งได้ไหม? ถ้าครั้งนี้ฉันหนีจาก ความตายได้ ให้โอกาสฉันสักครั้ง ให้โอกาสฉันได้อธิบาย กับคุณสักครั้งได้ไหม? นรมน แต่ก่อนฉันเอาแต่คิดว่า แต่งงานกับคุณเพราะเป็นความรับผิดชอบ เพราะฉันนอน กับคุณแล้ว เพราะฉันทำให้คุณต้องเสียความบริสุทธิ์ที่ ล้ำค่าที่สุดของผู้หญิงต่อหน้าทุกคน แต่หลังจากแต่งงาน มาสามปี ฉันก็ตกหลุมรักคุณโดยไม่รู้ตัวจริงๆ กับเขมิกา เป็นความสัมพันธ์ของเพื่อนธรรมดามาโดยตลอด แล้วก็ไม่ เคยเกินเลยเรื่องต้องห้ามระหว่างชายหญิงเลย มิเช่นนั้น ฉันก็คงไม่แน่วแน่ที่จะแต่งงานกับคุณขนาดนั้นและปล่อย เธอไปหรอก”

นรมนกำลังฟังที่บุริศร์พูด ตาก็เอาแต่มองเลือดที่ไหลออกมาของเขา

“ผู้ชายอย่างคุณนี่จะใจร้ายกับทุกคนเลยใช่ไหม? คุณ คิดจริงๆหรือว่าการใช้แผนทรมานตัวเองนิดหน่อยฉันก็จะ ให้อภัยคุณ? บุริศร์ ไม่เลย! ผู้หญิงอย่างฉันใจร้ายที่สุด แล้ว คุณติดค้างฉัน ติดค้างลูกๆ ไม่ใช่ว่าแค่คุณตายก็จะ ทดแทนได้ ฉันบอกคุณเลยนะ ถ้าคุณกล้าตาย ตลอดชีวิต นี้ฉันก็จะไม่ให้กานต์ยอมรับคุณ!”

น้ำตาของนรมนราวกับฝนตก ไม่รู้ว่าตนเองพูดอะไรตั้ง นานแล้ว

เธอบอกตนเอง เธอไม่สามารถให้บุริศร์ตายได้เพราะ ต้องให้บุริศร์กับกมลไปทำการตรวจความเข้ากัน ของ อวัยวะ ก่อนที่ผลการตรวจยังไม่ออกมา เขาตายไม่ได้

แต่ความเจ็บปวดที่ทรวงอกเป็นเพราะอะไรล่ะ?

ความเจ็บปวดที่ฉีกขาดนั้นราวกับแผ่กระจายจากกระดูก ไปจนถึงมือเท้าและทั่วทั้งร่างกาย เจ็บจนเธอเกือบจะ หายใจไม่ได้อยู่แล้ว

ของเหลวสีแดงสดนั่นสะเทือนเข้ามาที่แก้วตาของเธอ เจ็บปวดมากๆ

“ฉันจะตามหมอ! โทรศัพท์คุณล่ะ? โทรศัพท์ล่ะ?” ตอนที่ออกมานรมนไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วยตั้งแต่แรก เวลานี้กังวลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งกังวลก็ยิ่งหาเสื้อคลุมของบุริ ศรีไม่เจอ

เห็นนรมนวุ่นวายเช่นนี้ บุริศร์ก็ราวกับได้เห็นเธอเมื่อห้าปีก่อนแล้ว

นรมนในตอนนั้นก็เป็นอย่างนี้เพื่อบุริศร์แล้วไม่ใส่ใจอะไร

เลย

นรมนของเขากลับมาแล้วใช่ไหม?

บุริศร์จับมือของนรมนเอาไว้แน่นๆ พูดเบาๆ: “นรมน ฉัน รักคุณ”

สามคำนี้ก็เหมือนกับการโดนทำลายความสงบสุข ทิ้งลูก ระเบิดใส่นรมนอย่างฉับพลัน

เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่ตนเองได้ยินสามคำ นี้ออกมาจากปากของบุริศร์

ไม่ว่าจะเป็นการหลอกลวง หรือเป็นอะไร นาทีนี้นรมนก็ โดนควบคุมเอาไว้แล้ว

อารมณ์ที่ซับซ้อนทะลักเข้ามาในใจ ทำให้เธอตกตะลึง อยู่ตรงนั้น เบิกตาโพลงมองไปที่บุริศร์ที่หลับตาลงอย่าง แฝงไปด้วยรอยยิ้ม

ในตอนที่ข้อมือบุริศร์ตกลงไป นรมนก็เหมือนเพิ่งจะตื่น

จากความฝัน

เธอหามือถือของบุริศร์อย่างกับเป็นบ้าไปแล้ว รีบปลด

ล็อก แล้วโทรหาแชมป์ทันที “แชมป์ บุริศร์กำลังจะตายแล้ว! ที่นี่มีหมอไหม?”

แต่แรกแชมป์คิดว่าจะนอนหลับสักครู่ ได้ยินนรมนพูด อย่างนี้ ก็ลุกขึ้นยืน รีบเรียกหมอมาทันที
ตอนที่เขาเห็นบุริศร์ที่ได้รับบาดเจ็บ ก็โมโหขึ้นมาทันที

“เกิดอะไรขึ้น? คุณฆ่าเขาแล้ว?”

นรมนไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไม่ได้โต้แย้ง กำลังมองหมอ นำบุริศร์ขึ้นบนเปลหาม แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องผ่าตัดอย่าง รวดเร็ว

เธอก็เหมือนกับตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วที่ติดตามอยู่ด้านหลัง ในหัว มีเสียงสะท้อนคำพูดสุดท้ายของบุริศร์ไม่หยุดหย่อน

เขาบอกว่า “นรมน ฉันรักคุณ!”

เขารักเธอ?

น่าขำสิ้นดี!

แต่ทำไมเธอถึงข่ำไม่ออกนะ?

ไม่อยากร้องไห้ แต่น้ำตาเหมือนกลับไม่เป็นไปตามที่ใจ ต้องการ อย่างไรก็ไม่ยอมหยุด

ไม่ควรจะเป็นอย่างนี้สิ

เธอไม่มีความรู้สึกกับเขาตั้งนานแล้ว

นี่เป็นแผนการทรมานตัวเองเพื่อจะทำให้เธอตายใจของ บุริศร์!

เขาต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ!

นรมนกำลังปลอบใจตนเองไม่หยุด แต่เธอพบว่าทั้งร่าง ของตัวเองกำลังสั่นไหว ถึงขั้นที่มือทั้งสองข้างก็หมด หนทางที่จะกอดตนเองเอาไว้
เพราะเรื่องของบุริศร์ กองบัญชาการในตอนนี้ก็อีกทึก ครึกโครมขึ้นมาทันที

ตอนที่คมทิพย์ได้ยินข่าวก็รีบมา เห็นนรมนที่ท่าทางตื่น ตระหนกตกใจนั่งอยู่ตรงนั้น

ทั้งร่ายกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด ทำให้คมทิพย์ตกใจ จนต้องรีบเข้าไปใกล้ๆ

“นรมน เธอได้รับบาดเจ็บตรงไหน?”

นรมนกำลังมองคมทิพย์ พูดอย่างไม่ค่อยชัดเจน: “บุริศร์ บอกว่าเขารักฉัน ขอให้ฉันให้โอกาสเขาอีกครั้ง จากนั้นก็ หยิบมีดสั้นแทงเข้าไปในหน้าอกของตัวเอง”

“อะไรนะ?”

คมทิพย์รู้สึกว่าบุริศร์ไม่น่าทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ เขาเป็นคนที่มีเหตุผล และยังเป็นคนที่ใจเย็นคนหนึ่ง คนอย่างนี้จะทำเรื่องที่ไร้เดียงสาขนาดนี้ออกมาได้ อย่างไร?

“นรมน เธอฟังฉัน อย่าโดนเขาหลอก! เขาเป็นคนอย่างไร เธอไม่รู้จริงๆหรือ? เรื่องห้าปีก่อนเธอลืมไปหมดแล้วหรือ? ความเจ็บปวดที่ลึกจนเข้ากระดูกอย่างนั้นจะมองข้ามไป เพราะคำพูดไม่กี่คำของเขาได้อย่างไร?”

คมทิพย์เขย่าไหล่ของนรมนอย่างตื่นเต้น

นรมนโดนเขย่าจนรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เธอพูดเสียงต่ำ: “ฉันรู้ ฉันรู้ทั้งหมด ที่เขาพูดเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น เขาอาจจะรู้แล้วว่าเธอกลับมาเพราะอะไร ดังนั้นจึงตั้งใจแสดง แผนการทำร้ายตัวเองออกมาต่อหน้าของฉัน ฉันรู้ทุกเรื่อง ฉันเพียงแค่กังวลว่าเขาจะตาย ถ้าเขาตายไปจริงๆ กมล ของฉันก็ไม่มีหวังแล้วจริงๆ เธอรู้ไหม?” นรมนไม่กล้าจะสืบหาสาเหตุความเจ็บปวดในใจอย่าง

จริงจังว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ เธอเพียงพูดอย่างนี้ให้คม

ทิพย์ฟัง พูดให้ตนเองฟัง

เพราะเป็นห่วงบุริศร์แชมป์จึงตามเข้าไปในห้องผ่าตัด แล้ว

ด้านนอกห้องผ่าตัดจึงมีเพียงแค่นรมนกับคมทิพย์ ไม่ นานกานต์กับกิจจาก็ตามมา

“คุณน้าครับ ได้ยินว่าแดดดี้ผมมาแล้ว? แดดดี้ผมบาด เจ็บแล้ว? เขาเป็นอย่างไรแล้วครับ?”

ตอนที่กิจจาเห็นนรมน ก็กลั้นเบ้าตาแดงๆเอาไว้ไม่ไหวอีก

ครั้ง

จู่ๆนรมนก็รู้สึกหมดหนทางจะเผชิญหน้ากับกิจจาเด็กคน

เธอคิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะทำอย่างนั้น!

ด้วยจิตใต้สำนึก นรมนเงยหน้ามองไปที่กานต์

เธอกลัวว่ากานต์ก็จะโทษตนเอง ถึงแม้เธอจะไม่เคยบอก กานต์เรื่องชีวิตที่ผ่านมาของเขา แต่เธอก็กลัว แล้วก็เป็น

กังวล
กานต์เหมือนกับพอจะเข้าใจความไม่สบายใจของนรมนเดินเข้าไปจับมือของนรมนแล้วพูด: “หม่าม ไม่มีเรื่องอะไร หรอกครับ จะต้องไม่มีเรื่องอะไรแน่นอน!”

ได้ยินลูกชายพูดอย่างนี้ ความเข้มแข็งทั้งหมดของนรมน ก็พังทลายไปหมดแล้ว

เธอกอดกานต์เอาไว้แน่นๆ พูดเสียงต่ำ: “ขอโทษนะ ลูกชาย ขอโทษนะ แม่ไม่ได้ตั้งใจ แม่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!”

“ไม่เป็นไรครับหม่ามีเ” กานต์ตบไหล่ของนรมนเบาๆ

กิจจาเห็นนรมนร้องไห้แล้ว เขาก็ “แง” เสียงร้องไห้ดัง ออกมา “กิจจา ไม่ต้องร้อง แดดดี้ของเธอไม่เป็นอะไรหรอก!”

คมทิพย์รีบเข้าไปอุ้มกิจจาขึ้นมาปลอบใจ

แต่กิจจากลับเหมือนว่าไม่ได้ยิน ยังคงร้องไห้ไม่หยุด กานต์หันกลับไปทันที ส่งสายตาเย็นชาไปที่กิจจา ทำให้ กิจจาตกใจเงียบไปทันที แต่ก็มองกานต์อย่างน้อยใจ เหมือนกับกำลังฟ้องร้องความไร้เมตตาของเขา

ก็ในเวลานี้ คุณหมอออกมาจากด้านในแล้ว นรมนปล่อยกานต์ออก รีบเข้าไปถามใกล้ๆ: “เขาเป็น อย่างไรบ้างคะ?”

คุณหมอถอนใจแล้วพูดขึ้น: “อีกหนึ่งเซนติเมตรก็จะแทง เข้าไปในหัวใจแล้ว แต่เสียเลือดไปเยอะมาก ต้องให้เลือดหมู่เลือดของคุณบุริศร์ค่อนข้างพิเศษ ผมต้องไประดม ขอรับบริจาค”

ในตอนนี้นรมนก็ตกตะลึงไปแล้ว

เธอรู้ว่าบุริศร์หมู่เลือดอะไร ก็คือ Rh-Negative น้อยคน มากที่จะมีหมู่เลือดอย่างนี้ แต่ตอนนี้เขาเสียเลือดไปมาก นี่ เป็นความตั้งใจที่จะตายอย่างแน่วแน่จริงๆใช่ไหม?

เขาทำอย่างนี้ ก็เพื่อให้เธอเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความ จริงอย่างนั้นหรือ?

ที่นี่ไกลจากเขตตัวเมืองมาก ถ้าขอระดมรับบริจาคเลือด หายากมาที่นี่ ไม่รู้ว่าบุริศร์จะทนไหวไหม

ในตอนที่นรมนเป็นกังวลอย่างมาก จู่ๆกิจจาก็ตะโกนออก

มา

“เอาเลือดผม! ผมกับแดดดี้หมู่เลือดเดียวกัน ผมบริจาค เลือดให้แดดดี้ได้!”

คำพูดของกิจจาทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงกันหมด

นรมนกำลังมองกิจจาด้วยสายตาที่เป็นกังวล นั่นเป็น ความผูกพันทางสายเลือดระหว่างพ่อลูกที่ไม่มีทางจะ ตัดใจแบ่งให้ได้ ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ความ รู้สึกที่กิจจามีต่อบุริศร์นั้นไม่เป็นที่สงสัยใดๆทั้งสิ้น

คุณหมอพูดอย่างลำบากใจเล็กน้อย: “คุณชาย แม้ว่าหมู่ เลือดของคุณกับคุณบุริศร์จะเหมือนกัน แต่คุณยังเด็ก ถึง จะบริจาคเลือด คุณก็ให้ได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่คุณบุริศร์ ต้องการเลือดอย่างน้อย 800CC เด็กน้อยอย่างคุณทนไม่ไหวหรอกครับ!”

“เลือดผมก็ Rh Negative เอาเลือดของผมก็ได้!” กานต์เอ่ยปากอย่างฉับพลัน

นรมนตกตะลึงไปหมดแล้ว

“กานต์”

ด้วยจิตใต้สำนึกทำให้เธอตะโกนว่ากานต์ออกมา ไม่ใช่ เพื่อห้าม เพียงแต่จู่ๆก็ตะโกนเรียกเขา

เธอไม่เคยบอกกานต์ถึงชีวิตที่ผ่านมาของเขาเลย แต่เขา รู้ได้อย่างไรว่าบุริศร์เป็นหมู่เลือดหายาก? นี่เป็นความ ผูกพันทางสายเลือดระหว่างพ่อลูกอย่างนั้นหรือ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ