แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 92 คืนนี้ผมจะนอนกับหม่ามื้



บทที่ 92 คืนนี้ผมจะนอนกับหม่ามื้

“ทิพย์!”

นรมนวิ่งเข้าไปด้วยความร้อนใจ ก็เห็นคมทิพย์กำลังถือ ไม้กวาดไล่ตีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ แต่ร่างของผู้ชายคนนั้นค่อน ข้างคุ้นตา

“เจตต์?”

นรมนเรียกอย่างไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่

เจตต์แค่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ก็รีบวิ่งไปที่ด้านหลังของนร มนทันที ดึงแขนของเธอไว้แน่น พูดอย่างน่าสงสาร: “ที่รัก คุณรีบปกป้องฉันเร็ว ผู้หญิงคนนี้ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว”

ไม้กวาดในมือของคมทิพย์ยังยกค้างอยู่กลางอากาศ ตอนที่เห็นเจตต์กับนรมนรู้จักกันเช่นนี้ไม่นึกว่าจะตกตะลึง ไปแล้ว

“นรมน เธอรู้จัก?”

นรมนรู้สึกปวดหัวขึ้นมาเลย

“คุณมาทำอะไรที่นี่?”

นรมนดึงเจตต์ออกมาจากด้านหลัง

เจตต์พูดขึ้นอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม: “คุณไม่ยอม ให้ฉันอยู่ด้วย ฉันก็ต้องหาที่อยู่นะสิ มิเช่นนั้นจะให้ฉันอยู่ ที่ไหน? ข้างนอกหนาวจะตาย คุณก็ไม่รับผิดชอบฉันเลย ฉันยังไม่ต้องจัดการด้วยตนเองหรือ?”
คำพูดนี้ทำให้คมทิพย์อ้าปากค้างไปแล้ว

นี่เกิดอะไรขึ้น?

“นรมน เธอกับเขา…..”

“ไม่มีๆ ฉันกับเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย”

นรมนรีบอธิบาย แล้วยังปิดปากของเจตต์เอาไว้ทันที

ไอ้คนนิสัยไม่ดีคนนี้พูดจาเหลวไหลจนเป็นนิสัยไปแล้ว สำหรับตนนั้นไม่ค่อยใส่ใจหรอก แต่ไม่รับประกันว่าคนอื่น จะไม่เข้าใจผิด

แล้วในเวลานี้ เสียงของกานต์ก็ดังขึ้นมา

“หม่าม นี่คือผู้ชายที่แม่กำลังคบอยู่หรือ? ดูแล้วหน้าตาก็ ธรรมดานะครับ”

ร่างเล็กๆของเขายืนอยู่ตรงนั้น มือทั้งคู่กอดอกเอาไว้ ท่าทางที่จับตามองไปที่เจตต์ สายตานั้นทำให้เจตต์รู้สึกว่า ค่อนข้างคุ้นตาอยู่นิดหน่อย

“นายเป็นลูกชายของแคทเธอรีใช่ไหม? สวัสดี ฉันคือ เจตต์ ต่อไปก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ!”

เจตต์รีบเข้าไปทักทายกานต์ด้วยความเป็นมิตร

กานต์กลับไม่รับมิตรไมตรีไว้สักเท่าไหร่ มองเขาแค่ครั้ง หนึ่งก็ไม่สนใจแล้ว จากนั้นก็เดินมาด้านหน้าของนรมนกับ คมทิพย์แล้วพูดขึ้น: เมื่อครู่ตอนที่ผมเพิ่งมาถึงก็เห็นคุณ แชมป์กำลังจะมาทางนี้แล้ว ดังนั้นหม่ามี้ จะจัดการผู้ชาย คนนี้อย่างไรครับ?”
นรมนตกตะลึงไปในทันที

แชมป์จะมาแล้ว?

บอกได้เลยว่าไม่ว่าจะตอนไหนเจตต์ก็สามารถเปิดโปง เรื่องที่ปิดบังเอาไว้ได้ตลอด ถ้าเปิดโปงขึ้นมา ก็ไม่อยากจะ คิดถึงผลที่จะตามมาเลย

นรมนมองกานต์อย่างเป็นกังวลพูดขึ้น: “ลูกมีวิธีดีๆไหม? ตอนนี้หม่ามไม่อยากให้ใครรู้ว่าเจตต์อยู่ที่นี่”

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

กานต์เด็กน้อยผู้เฉลียวฉลาดทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พูดกับนร มน จากนั้นก็เปิดตู้ของคมทิพย์ ทำปากยื่นแสดงให้เจตต์ที่ อยู่ด้านข้างรู้เป็นนัยๆ เจตต์มองตู้แคบๆขนาดเล็กที่อยู่ด้านหน้าของเขา ถาม

ด้วยความสงสัยเล็กน้อย: “นายจะให้ฉันเข้าไปซ่อนในนี้?”

“หรือใต้เตียง คุณเลือกเอาเอง แต่ผมจะบอกคุณให้ว่า คุณแชมป์ชอบหาที่ใต้เตียง”

กานต์พูดอย่างวางเฉย แต่น้ำเสียงกลับเหยียดหยามอยู่

เล็กน้อย

ผู้ชายคนหนึ่งที่กระเซอะกระเซิงเช่นนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้ หม่ามให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ไม่มีทางจะเข้าใจได้จริงๆ เจตต์รู้สึกว่าตนเองโดนเด็กดูถูกแล้ว แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่

เวลาที่จะโต้เถียงกัน เขายังกำลังลังเล แต่นรมนกลับไม่คิดมากแล้ว เตะเขาทันที เตะเจตต์ให้เข้าไป

“ฉันไปเอง!”

“หุบปาก!”

นรมนขู่ด้วยเสียงต่ำป่าเถื่อนมากเป็นพิเศษ ถือโอกาสปิด ประตูตู้อย่างเรียบร้อย

“ทิพย์ มีกุญแจไหม? ล็อกกุญแจ”

นรมนยังคงกลัวสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น

มุมปากของคมทิพย์ยกขึ้นเล็กน้อย

ดูแล้วเจตต์จะอย่างไรก็น่าจะสูงถึง185 ซ่อนในตู้ของเธอ ที่สูงไม่ถึง160ร่างกายก็คงอึดอัดแล้ว ตอนนี้ยิ่งต้องล็อก

กุญแจอีก

ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร!

ในใจของคมทิพย์กำลังไว้อาลัยให้อย่างสงบ แล้วก็หา กุญแจมาล็อกตู้ทันที

เพิ่งจะทำทั้งหมดได้เสร็จสมบูรณ์ กิจจากับแชมป์ก็เข้า

มาพอดี

“พี่ใหญ่ เมื่อครู่ฉันได้ยินเสียงจากฝั่งนี้ ระหว่างทางเจอ กับคุณแชมป์ ผมก็เลยพาคุณแชมป์มาด้วย เกิดอะไรขึ้น?” กิจจามองทุกคนด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด

กานต์อยากจะตีเจ้าคนโง่คนนี้ให้ตายไปเลย “ไม่มีอะไร เมื่อครู่คุณครูคมทิพย์เห็นแมลงสาบตัวหนึ่งตกใจจนร้องเสียงดัง ฉันกับแม่ก็เลยรีบมาดู จัดการ เรียบร้อยแล้ว”

กานต์โยนภาระไปที่คมทิพย์อย่างสุขุม

คมทิพย์ไม่สบายใจถึงขีดสุด

เธอกลัวแมลงสาบ?

ล้อเล่นอะไร?

แต่เห็นดวงตาคู่นั้นที่กำลังสำรวจของแชมป์ คมทิพย์ก็ ต้องยิ้มแล้วพูดออกมา: “ใช่ ขอโทษด้วยนะคะ คุณแชมป์ ทำให้คุณเห็นเรื่องน่าขำแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ บนเกาะนี้เปียกชื้น ต้องมีแมลงสาบอยู่ แล้ว ผมจะกลับไปเอายาฆ่าแมลงขวดหนึ่งมาให้คุณครูคม ทิพย์นะครับ”

แชมป์พูดอย่างวางเฉย มองรอบๆด้านอีกครั้ง จึงหมุนตัว กลับออกไป

คมทิพย์เป่าปากอย่างผ่อนคลายลงในเวลาเดียวกัน ก็ หมุนตัวไปดึงกานต์

“กานต์ ใครกลัวแมลงสาบกัน? หะ?”

กานต์เหมือนกับรู้ล่วงหน้า รีบวิ่งไปอีกด้านหนึ่ง ยิ้มแล้ว พูดขึ้น: “ในตู้ของครูไม่ใช่ว่ามีแมลงสาบตัวใหญ่อยู่ตัวหนึ่ง หรือครับ?”

“เจ้าตัวแสบ!”

“พอแล้ว”
นรมนขวางพวกเขาทั้งสองเอาไว้ กิจจากลับถามขึ้นอย่าง ประหลาดใจ: “แมลงสาบอะไร? อยู่ที่ไหนครับ?”

กานต์ถอนหายใจเล็กน้อย ดึงแขนของกิจจาพูดขึ้น: “ไป ไปไป ไปสนามซ้อมกันฉันจะซ้อมเป็นเพื่อนนาย”

“หะ? ยังจะซ้อมอีก? ฉันเพิ่งจะกลับมานะ!” กิจจาอยากจะร้องไห้ แต่กลับโดนกานต์พาออกไปแล้ว คมทิพย์เห็นเจ้าตัวแสบออกไปแล้ว จึงเพิ่งจะถามนรมน ว่าเกิดอะไรขึ้น

นรมนบอกเรื่องทั้งหมดให้คมทิพย์ฟัง

คมทิพย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พูดอย่างนี้บุริศร์ก็เป็นคนทำจริงหรือ?”

“อาจจะเป็นไปได้นะ”

นรมนไม่กล้ายืนยัน แต่ในใจเชื่อในการคาดเดานี้ไปแล้ว

“สารเลว ไม่มีความรับผิดชอบ!”

คมทิพย์กำลังด่าอย่างโมโห แต่กลับพูดเสียงต่ำ: “ไม่ควร ให้เขาอยู่กับฉันที่นี่นะ ฉันยังไม่มีแฟนเลย อยู่ร่วมกับผู้ชาย ในห้องเดียวกัน ฉันนอนไม่ค่อยหลับ”

“อะไรนะ? เธอกลัวเขาทำอะไรเธอหรือ? เธอก็ล็อกเขาไว้ ในตู้แล้ว ยังกลัวอะไรอีก?”

นรมนกลัดกลุ่มนิดหน่อย

คมทิพย์พูดเสียงต่ำ: “ฉันกลัวว่าฉันจะคิดอะไรกับเขาน่ะสิ ผู้ชายคนนี้หล่อใช้ได้เลย”

นรมนตกตะลึงในทันที แล้วก็เอามือปิดปากหัวเราะขึ้นมา อย่างฉับพลัน

“อย่าหัวเราะ!”

คมทิพย์กลัวว่าเจตต์ที่อยู่ในตู้จะได้ยิน รีบปิดปากของนร มนเอาไว้

นรมนกลับยิ้มแล้วพูด: “ไม่เป็นไร เธออยากจะทำอะไรก็ ทำ อย่างแย่ที่สุดทำเสร็จแล้วก็แค่ลืมไปให้หมด พวกเรา ต้องปากแข็งเข้าไว้ ต่อให้ใครมาที่นี่ก็จะไม่รู้แล้วว่าเขาเคย มาที่นี่”

เจตต์ที่อยู่ในตู้ได้ยินอย่างชัดเจน เขาฟังผู้หญิงสองคน ด้านนอกที่กำลังถกปัญหาอยู่ต่อหน้าเขา ก็รู้สึกไม่สบายใจ ขึ้นมาทันที

“เฮ้เฮ้เฮ้ ฉันยังมีลมหายใจอยู่รู้ไหม? คำนึงถึงความรู้สึก ฉันสักหน่อยได้ไหม?”

เขาตบตู้ เสียงสอดแทรกไปด้วยความอึดอัดใจ

“หุบปาก! ตอนนี้คุณก็เป็นแค่แมลงสาบตัวหนึ่ง คุณเคย ได้ยินว่าแมลงสาบพูดหรือ? ฉันบอกคุณไว้เลยนะ ถ้ายังไม่ เชื่อฟังฉันจะไปหาแชมป์ ไปบอกเขาว่าคุณซ่อนอยู่ที่นี่ ถึง เวลานั้นฉันจะดูว่าแชมป์จะจับคุณโยนลงทะเลไปทักทาย กับปลาหรือเปล่า”

นรมนพูดอย่างโหดร้าย
จู่ๆเจตต์ก็รู้สึกเหมือนกับตนเองได้ขึ้นมาบนเรือโจรสลัด

แล้ว

คมทิพย์ก็เดินเข้าไปหนึ่งก้าว

“คุณต้องฟังฉันอย่างว่านอนสอนง่ายสักหน่อยนะ ที่นี่

เป็นเขตควบคุมของฉัน คุณต้องทำให้ชัดเจน เพราะฉัน

จิตใจดีถึงรับคุณเอาไว้ มิเช่นนั้นฉันจะทำให้คุณกลายเป็น ผู้ชายที่รังแกผู้หญิงแล้วโดนลากออกไปตอนในเวลาไหน ก็ได้”

ได้ฟังคำที่แสดงถึงน้ำใจที่งดงามของคมทิพย์แล้ว เจตต์ ก็อดไม่ได้ที่จะปกปิดตำแหน่งที่สำคัญของตนเอาไว้

เขาคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ ประจบสอพลอ แข่งขันกันทำให้เขาพอใจ แต่คมทิพย์กลับ เป็นผู้หญิงที่กล้าตำหนิและตักเตือนเขา

“คุณมีฝีมืออย่างนี้บอกชื่อของคุณมาสิ!”

“ฉันไม่เกรงกลัวอยู่แล้วปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างไม่ปิดบัง ฉัน ชื่อคมทิพย์ ทำไมหรือ? คุณจะทำอะไร?”

คมทิพย์ก็ไม่สนใจหรอกว่าเขาเป็นใคร

นรมนเห็นพวกเขาสองคนโต้ตอบกันอย่างคึกคัก ตนเอง

จึงถอยออกมาอย่างเงียบๆ เธอเชื่อว่าคมทิพย์คงไม่ทำเกินไป และเจตต์เองก็คงไม่

ทำให้คมทิพย์ลำบากใจเกินไปเช่นกัน

หลังจากกลับมาถึงห้องของตน นรมนก็แปลกใจที่เห็นกานต์

“ลูกไม่ได้ไปซ้อมเป็นเพื่อนกิจจาหรอกหรือ?” ตอนนี้นรมนไม่อยากจะกลับมาเหลือเกิน เห็นสายตาที่มีรอยยิ้มคู่นั้นของกานต์ นรมนก็รู้สึกไม่ดีไป

หมดแล้ว

“เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่ลูกคิด เขาก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดา คนหนึ่งของหม่ามี้ จริงๆ”

นรมนรีบอธิบาย ไม่อยากให้ลูกชายสงสัยหรือรู้อะไรผิด ไป

กานต์ยิ้มแล้วพูด: “หม่ามี้ เครียดอีกแล้วนะครับ!”

“กานต์!”

นรมนเพิ่งจะรู้สึกว่าตนเองโดนลูกชายหยอกล้อแล้ว “อายุแค่นี้ ใครเป็นคนสอนลูก? ไม่นึกว่าจะกล้าหยอกล้อ

หม่ามี๊นะ” นรมนกำลังพูดแล้วก้าวเข้าไปเร็วๆ กอดกานต์เอาไว้ทันที จากนั้นก็วางมือทั้งคู่ไว้ที่ใต้รักแร้ของเขา ขยับนิ้วมือเล็ก

น้อย

กานต์หัวเราะจนหายใจไม่ทันอย่างฉับพลัน

“หม่าม ไว้ชีวิต ไว้ชีวิต! ฮาฮาฮา! ไม่ต้องจั๊กจี้แล้ว!” กานต์หลบไปทั่วทุกที่ เสียงหัวเราะที่ดังกังวานไปทั่วทั้ง

ห้อง
แม่ลูกส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันอยู่ครู่หนึ่ง กานต์ก็เริ่มง่วงนิด หน่อยแล้ว เขาถอดรองเท้าขึ้นบนเตียง ดึงผ้าห่มมาห่ม ตนเองเอาไว้ พูดเหมือนกับคนหัวแข็ง: “หม่ามี้ คืนนี้ผมจะ นอนที่นี่นะครับ” พูดเสร็จ กานต์เอียงหัวลงไปทันที นอนลงแล้วก็หลับไป

เลย ไม่ให้โอกาสนรมนปฏิเสธเลย

แต่จริงๆนรมนก็ไม่ปฏิเสธหรอก

หลายวันมานี้ไม่ได้เจอลูกชายเลย ได้นอนด้วยกัน เธอ กลับรู้สึกว่าสบายใจมากเลย

นรมนมองกานต์ที่นอนหลับปุ๋ยอย่างอ่อนโยน ลูบๆหน้า ของเขา จากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเป็น ชุดนอนแล้วก็ออกมา

บุริศร์ยุ่งมากเหลือเกิน แต่เมื่อได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น เขาก็รีบหยิบขึ้นมาดู เป็นวิดีโอจากที่กองบัญชาการ ถ่ายทอดออกมาแล้ว

จริงๆเขาไม่ได้ขอให้แชมป์ถ่ายวิดีโอของนรมนมาด้วย แต่เพื่อจะได้เห็นพัฒนาการของกานต์อย่างใกล้ชิดในทุก วัน วันนี้กานต์เข้ามาอยู่ในห้องของนรมน วิดีโอก็เลยมีนร มนเข้ามาด้วยไปโดยปริยาย

บุริศร์เห็นนรมนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จออกมา ผมยังไม่แห้ง สะบัดไปมาตามอำเภอใจ หยดน้ำบนเส้นผมนั้นกระเด็น กระดอนอยู่กลางอากาศอย่างบังคับไม่ได้ และผมสวยๆที่ เป็นลอนของนรมนนั้นก็วาดเป็นเส้นโค้งอย่างสมบูรณ์แบบสุดท้ายก็ตกลงบนต้นคอที่ขาวบริสุทธิ์ของเธอ

เขาเคยชอบมากที่สุดก็คือคอของนรมน เรียวยาว ขาว ผุดผ่อง และยังไวต่อความรู้สึก เขายังนึกถึงตอนที่ตนเอง เป่าลมใส่บนร่างของนรมน ทั้งร่างของนรมนก็แดงระเรื่อไป

หมด

ทั้งสวยหยาดเยิ้ม ทั้งน่าประทับใจ

วันนี้นรมนก็ไม่รู้ว่ามีคนแอบดูตนเองอยู่

เธอนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะ เพราะวันนี้อากาศร้อนอบอ้าวนิด หน่อย ก็เลยปลดกระดุมชุดนอนสองเม็ดตามอำเภอใจ ภายในที่อิ่มเอิบก็เห็นชัดบ้างไม่ชัดบ้างทำให้บุริศร์กลืน น้ำลายขึ้นมาทันที คลื่นความร้อนพุ่งขึ้นมาอย่างฉับพลัน

บุริศร์รีบหยิบน้ำที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาดื่ม ในตอนนี้นรมน กลับก้มตัวลงไปเก็บดินสอที่ตกลงบนพื้น

ในขณะนี้ทัศนียภาพที่อ่อนโยนละมุนละไมได้วิ่งเข้าไป ในม่านตาของบุริศร์แล้ว เขารู้สึกแค่เพียงของเหลวอุ่นๆ

ไหลออกมาจากจมูก

ความเร่าร้อนนั้น ทำไมถึงหยุดไม่อยู่นะ….


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ