แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 128 คุณพ่อพาเธอกลับบ้าน



บทที่ 128 คุณพ่อพาเธอกลับบ้าน

“ฉันพร้อมแล้ว!”

ตอนนี้นรมนก็ตื่นเต้นเหมือนกัน

เดี๋ยวจะไปช่วยลูกชายตัวเองออกมา เธออยากพุ่งเข้าไป ตอนนี้ กอดกานต์ไว้แน่นๆ ไม่ปล่อยมืออีกต่อไป

บุริศร์หยิบเสื้อคลุมที่พฤกษ์ให้มาสวมใส่ ส่งรหัสกลับไป ให้กานต์ บอกให้เขาดูการเปลี่ยนแปลง เขาบอกว่าจะ เข้าไปช่วยเขาทางช่องระบายอากาศ

ได้รับคำตอบจากบุริศร์ หัวใจกานต์ก็ค่อนข้างผ่อนคลาย

ในที่สุดเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สิ้นหวังอยู่คนเดียว

จะมีใครบางคนมาช่วยเขา

ผู้ชายคนนั้นคือพ่อของเขา!

ถึงแม้ตอนนี้เขายังไม่ยอมรับก็ตาม! !

หลังจากเขมิกาอารมณ์เสีย ทั้งตัวก็นั่งขอบเตียงอีกครั้ง พูดขึ้นทั้งหัวเราะและร้องไห้ “ชาตินี้ฉันกำลังขออะไร? คน ที่ฉันรักมีแค่บุริศร์คนเดียว แต่เมื่อฉันออกมาจากบ้านเกิด ฉันไปเจอตรินท์ เขาและบุริศร์หน้าตาเหมือนกันเลย ฉันคิด ว่าเขาเป็นบุริศร์ ฉันคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอด แค่ฉัน พยายามคลอดลูกชายของตรินท์ ฉันก็จะได้กลับไปที่ ตระกูลโตเล็กอีกครั้ง เอาสิ่งที่เป็นของฉันกลับคืนมา!”

“แต่ทำไมตรินท์ถึงได้อายุสั้นขนาดนั้นนะ? ฉันเพิ่งท้องเขาก็ตายซะแล้ว บางทีอาจจะเป็นเพราะพระเจ้าเมตตาฉัน บุริศร์เลยตามหา ตอนที่ฉันเห็นว่าเขาตามหา ฉันก็รู้แล้วว่า นี่เป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานมาให้ ฉันถูกกำหนดให้อยู่กับบริ ศร์ดังนั้นฉันกลับมาแล้ว พาลูกชายของตรินท์กลับมาด้วย บุริศร์รู้สึกเป็นหนี้และรู้สึกผิดต่อน้องชายฝาแฝด ประกาศ ตำแหน่งของกิจจาต่อสาธารณะว่าเป็นทายาทในอนาคต ของตระกูลโตเล็ก และให้ฐานะที่เที่ยงธรรมต่อกิจจา”

“ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอด บุริ ศร์จะยอมฉันเพราะกิจจา ให้ฉันกลายเป็นคุณนายตระกูล โตเล็ก เสียดายทำไมนรมนมันไม่ตาย? ทำไมเธอถึงโชคดี ขนาดนั้น? มันไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังพาไอ้เด็กพันธุ์นั้นกลับ มาอีก! ถ้ารู้ตั้งนานแล้วตอนแรกฉันน่าจะลงมือกับมันที่โรง พยาบาล”

เขมิกาพูดจบก็หัวเราะเสียงดังอีกครั้ง แต่ขอบตามีน้ำตา เล็กน้อย

ด้านนอกมีเสียงรบกวน ทำให้เธอยิ่งหงุดหงิด

“หุบปากนะ!”

เขมิกาเปิดประตูออกไปคำราม แต่เห็นหัวหน้างานเดินมา ทางนี้อย่างรวดเร็ว

“คุณเขมิกา ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้มาอีกแล้ว แต่พาคนมา เยอะแยะเลย ดูเหมือนจะมาสร้างปัญหา”

“สร้างปัญหา? หรือมันไม่รู้เหรอว่านี่เป็นร้านเสริมสวย ภายใต้ชื่อตระกูลโตเล็ก? มันกล้าดีนะ? ผู้หญิงตระกูลไหนมันดื้อด้านแบบนี้?

เขมิกาโกรธจัด

หัวหน้างานพูดขึ้นเสียงทุ้ม “สืบไม่เจอค่ะ ว่ากันว่าเพิ่งมา ถึงเมืองชลธีเมื่อไม่กี่วันก่อน คุณก็รู้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเมือง ชลธีมีการจัดประชุมการค้าระหว่างประเทศ มีผู้หญิงต่าง ชาติหลายคนไม่รู้ว่าเธอเป็นคนตระกูลไหน บางทีอาจจะ ไม่รู้ว่านี่คือร้านเสริมสวยของตระกูลโตเล็กก็ได้”

“ฉันจะไปอาบน้ำ เธอไปจัดการมันที ฉันจะรีบมา จริงสิ ช่างนาวินกลับมาหรือยัง? ”

“บอกว่าจะกลับมาแล้วค่ะ”

หัวหน้างานพูดขึ้นอย่างเคารพ

“อืม ให้เขากลับมาแล้วรีบไปจัดการไอ้เด็กบ้าใต้ดินฉัน ให้ที จริงสิ ทำไมไม่เห็นธิดาเลย?”

เขมิกาขมวดคิ้วเล็กน้อย

หัวหน้างานหรี่ตาลงอย่างช่วยไม่ได้ พยายามซ่อน อารมณ์ในดวงตาให้มากที่สุด

“ดวงตาธิดาได้รับบาดเจ็บนิดหน่อยค่ะ กำลังทายาอยู่”

“ไร้ประโยชน์! ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนาวินต้องเก็บเธอไว้? เขมิการู้สึกไม่พอใจกับธิดาอย่างเห็นได้ชัดมาก แต่ไม่ได้ พูดอะไร หันตัวกลับห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

หัวหน้างานมีเหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผาก
ตอนนี้เธอไม่กล้าให้เขมิการู้จริงๆ ว่ากานต์หนีไปแล้ว และตอนนี้ยังหาไม่เจอ ไม่อย่างนั้นด้วยอารมณ์ของเขมิกา ตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไรก็ไม่แน่นอน

หัวหน้างานไม่กล้าหายใจแรง รีบออกไปจากห้อง ไปข้าง หน้าเพื่อจัดการภาวนาในใจว่าตอนนี้ธิดาอย่ามาเจอกับเข มิกา ไม่อย่างนั้นคนเหล่านี้ต้องจัดการเธอ

เขมิกาเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็ออกมาจากห้อง ล็อกประตูห้องอย่างราบรื่น

เมื่อกานต์ได้ยินเสียงประตูห้องล็อกก็แทบจะร้องไห้

เขาอยากหนีออกไปทำไมมันยากขนาดนั้นนะ? ตอนนี้เขาทำได้เพียงรอให้บุริศร์มาช่วยเขา แต่ช่อง ระบายอากาศเล็กขนาดนั้น บุริศร์สามารถเข้ามาได้จริงๆ เหรอ?

กานต์อดไม่ได้ที่จะสงสัยนิดหน่อย เขาบันทึกเสียงที่บันทึกเมื่อครู่นี้อย่างสบายๆ

ด้านนอกกำลังวุ่นวาย ถึงแม้ลูกค้าจะหาโทรศัพท์อยู่ก็ไม่ อาจหาเจอได้ทันที กลัวว่าโทรศัพท์จะมีฟังก์ชันระบุ ตำแหน่ง กานต์ใต้เตียงเริ่มหมกมุ่นกับโทรศัพท์ วางแผน กำหนดชุดรหัสรบกวนเข้าไป มันจะไม่ดีนักถ้าตัวเองถูก เจอตัว

นาวินรีบกลับมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นคนกำลังสร้าง ปัญหาที่หน้าประตูหัวใจก็สั่นนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่กล้า หยุด รีบหลีกเลี่ยงฝูงชนและเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว
เขมิกายังไม่ออกมา พอนาวินเข้าประตูก็ถูกใครบางคน

ลากไป

“ใคร? ”

นาวินระมัดระวังอย่างมาก

“ฉันเอง ธิดา”

ดวงตาธิดาพันแผลง่ายๆ แล้ว แต่ยังปวดแสบปวดร้อน อยู่ นาวินเห็นเธอแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้?

“ก็ไอ้เด็กบ้านั่นไง! เราดูถูกไอ้เด็กนั่น นาวิน นายฟังฉัน นะ กานต์หนีไปแล้ว ถึงฉันจะรู้ว่ามันยังอยู่ในร้านเสริมสวย นี้ แต่ฉันก็ไม่สบายใจ ตอนนี้ข้างนอกก็มีคนสร้างปัญหาไร้ เหตุผล นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เป็นไปได้มากว่าจะเอาเรา ไปเกี่ยวข้องด้วย นายฟังฉันนะ ตอนนี้อย่าไปสนใจเขมิกา เรารีบไปกันเถอะ ฉันกลัวว่าข้างนอกตอนนี้ทุกที่เป็นคน ของบุริศร์ ถึงตอนนั้นเราคิดจะหนีก็หนีไม่พ้นแล้ว”

ธิดาพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

นาวินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายกผ้าม่านและมองออกไป

ด้านนอกทุกอย่างดูเหมือนจะปกติ แต่มันทำให้รู้สึกสงบ จากพายุฝนไปหน่อย

เขาและธิดาได้รับการฝึกฝนจากบุริศร์ มีสัญชาตญาณ อันตรายที่แตกต่างกันโดยธรรมชาติ ตอนนี้นาวินรู้สึก กังวลใจเล็กน้อย
“แต่เขมิกามีจุดอ่อนฉัน”

“ควบคุมไม่ได้มากขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ถ้าบุริศร์มา จริงๆ เขมิกาป้องกันตัวเองยังยากเลย จะมาปกป้องเราได้ ไง? นาวิน บุริศร์เป็นคนยังไงฉันรู้ดีกว่านาย เราแตะต้อง ลูกชายมัน มันจะไม่ปล่อยเราไป! และตอนนี้ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดากำลังช่วยมันหาคนอยู่ ถึงแม้นายจะเกี่ยวข้อง กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่นายคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาจะยอมเป็นศัตรูกับตระกูลโตเล็กเพื่อลูก สมรสอย่างนาย? บอกก่อนว่ามันจะทำให้แคทเธอรีลำบาก ใจ ตอนนี้ไม่เหมือนและไม่มีอะไรผิดปกติเหรอ? นาวิน นาย อย่าโง่ ตอนนี้เราต้องดูแลตัวเอง!”

ธิดาพูดโน้มน้าวนาวินอย่างต่อเนื่อง

ในใจนาวินรู้สึกนิดหน่อยเหมือนกัน

“แต่ถึงเราจะหนีก็ไม่มีทางแล้วนะ ตอนนี้บุริศร์มันปิดกั้น ข้างนอกหมดแล้ว เราจะออกไปจากเมืองชลธีได้ไง?”

“ฉันมีทาง แค่นายฟังฉัน เราจะไปตอนนี้ ที่เหลือให้ฉัน จัดการเอง”

แววตาธิดาทำให้เขาอยากจะเชื่อใจ

นาวินคิดสักพัก สุดท้ายก็ตัดสินใจ

“ก็ได้ ฉันฟังเธอ! เราไปกัน! ไม่ว่าจะเป็นบุริศร์หรือเขมิกา เราจะไม่สนใจแล้ว ฉันจะเปลี่ยนชื่อนามสกุลแล้วเริ่มต้น ใหม่อีกครั้ง”

“อืม! ”
ธิดาดึงนาวินแล้วเดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว แต่เห็น เขมิกาที่กำลังเดินมา ธิดารีบผลักนาวินเข้าไปในห้อง ตัว เองอยู่บนทางเดิน

“คุณเขมิกา”

เธอพยักหน้าให้เขมิกาอย่างเคารพ

เขมิกาเห็นตาเธอบาดเจ็บ ก็พูดขึ้นอย่างรังเกียจนิด หน่อย “ไปทำอะไรมา?”

“ชนโดยไม่ระวังค่ะ”

“ไม่น่ากังวลเลยจริงๆ ก็ไม่รู้นาวินชอบอะไรเธอ จริงสิ นาวินกลับมาหรือยัง? ”

เขมิการู้สึกร้อนรนใจนิดหน่อย

ธิดาพูดเสียงทุ้ม “ยังค่ะ แต่น่าจะใกล้ถึงแล้ว”

“โทรไปเร่งเขาอีกที เรื่องวันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆ ”

“ค่ะ!”

ธิดาก้มศีรษะลง เขมิกาไม่เห็นแววตาของเธอ พูดจบก็ยก เท้าขึ้นเดินจากไป

ธิดาถอนหายใจ รีบวิ่งไปที่ห้องเขมิกากับนาวิน

“เวลานี้เธอจะไปที่ห้องเขมิกาทำไม?”

“เธอไม่ได้เอากระเป๋าถือมาด้วย จุดอ่อนของฉันอาจจะ อยู่ในกระเป๋าถือเธอก็ได้ และหลายปีมานี้ฉันก็ผ่านอะไรมา เยอะเพื่อเธอ ฉันต้องมีอะไรบางอย่างเพื่อตัวเอง”
นาวินพูดพลางดึงธิดาวิ่งไปที่ห้องเขมิกา

หลังจากกานต์ทำให้โทรศัพท์ป้องกันสัญญาณรบกวน แล้วก็เบื่อนิดหน่อย จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงรบกวนเล็กน้อยบน

เพดาน

หัวใจเขาก็เบิกบานทันที

กานต์ชะโงกศีรษะออกมาครึ่งหนึ่งเงียบๆ เห็นใครบางคน กำลังขยับหน้าต่างระบายอากาศตรงช่องระบายอากาศที่ ละนิด

“คุณบุริศร์? ”

กานต์ตะโกนออกไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก

บุริศร์วางใจในที่สุด

“ฉันเอง! ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะลงไปช่วยเธอ”

เพราะบุริศร์คลานแบบนี้ แผลที่หน้าอกจึงเปิดออก เลือด ขันชุ่มเสื้อเชิ้ตและเสื้อคลุมของเขา แต่เขาไม่สนใจมันแล้ว

ร่างกายเจ็บปวดนิดหน่อย เขาทำได้เพียงหายใจเข้าลึกๆ

รีบกระโดดลงมา

“กานต์!

บุริศร์เดินมาหากานต์อย่างร้อนรนใจ

จู่ๆ กานต์ก็รู้สึกจมูกแสบร้อน ขอบตาชุ่มชื่น ผู้ชายตรง หน้าไม่รู้ทำไมจู่ๆ ก็รู้สึกตัวสูงใหญ่มากๆ เลือดสีแดงบน หน้าอกเขากระตุ้นกานต์อย่างลึกซึ้ง
“แผลคุณ…”

“ไม่เป็นไร พ่อจะพาเธอกลับบ้าน! ”

บุริศร์ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ดึงกานต์ออกมาจากใต้

เตียง

เขามองกานต์ขึ้นๆ ลงๆ กลัวว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บตรง

ไหน

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า? พวกมันตีเธอหรือเปล่า? รีบให้

พ่อดูสิ”

บุริศร์รู้สึกว่าหัวใจตัวเองจะแตกสลาย

ไม่เจอกันแค่หนึ่งวันหนึ่งคืน กานต์ซูบผอมไปมาก

กานต์รู้สึกอึ้งเล็กน้อยกับคำว่า “พ่อ” ไม่รู้ว่าความรู้สึก แบบไหนเอ่อล้นขึ้นมาในใจ ความเศร้าใจและน้อยใจนิด หน่อย

“ผมหิว ผมอยากดื่มน้ำ”

กานต์รีบหันศีรษะหนี เสียงสะอึกสะอื้นนิดหน่อย

เขาไม่อยากยอมรับตอนนี้เลยว่าอ้อมกอดบุริศร์มันช่าง อบอุ่น ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยอย่างมาก ทำได้แค่หันศีรษะ ไปด้านข้างอย่างเนียนๆ

สำหรับท่าทางอึดอัดของเขา บุริศร์ไม่ได้สนใจ พอได้ยิน ว่ากานต์ทั้งหิวและกระหายน้ำ บุริศร์ก็รีบอุ้มเขาขึ้นมาแล้ว พูดเสียงทุ้ม “ฉันจะพาเธอออกไปหาแม่เธอ ถึงตอนนั้นฉัน จะทำอาหารอร่อยๆ ด้วยตัวเองให้เธอกินดีไหม?”
กานต์กอดเขาแน่นโดยไม่พูดอะไร ในที่สุดเส้นประสาท เกร็งก็ค่อยๆ คลายลง แต่ตอนนี้จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น ด้านนอก ทำให้หัวใจบุริศร์และกานต์เต้นระรัวขึ้นมาทันที


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ