บทที่ 805 นายกำลังบังคับใช่ไหม
กานต์ยังอยากพูดอะไร แต่นรมนห้ามเอาไว้
“ไม่มีแต่ แม่รู้ว่าลูกชายแม่มีความสามารถมาก และแม่ก็รู้ว่า ลูกอยากช่วยแด๊ดดี้กับหม่ามีแบ่งเบาภาระบางส่วน แต่ลูกชาย ลูกยังเด็ก ลูกมีสิ่งต่างๆ ของลูก มีชีวิตของลูกต้องเดิน หม่ามีและ แด๊ดดี้ก็จะจัดการสิ่งต่างๆ ของตัวเองให้ดี ตอนที่เราต้องการให้ ลูกช่วยก็จะไม่ใจแคบเด็ดขาด แต่ถ้าเราแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง ได้ ก็จะไม่พึ่งพาลูก รู้ไหม? หม่ามี้กับแต๊ดดี้ไม่เป็นอะไร แค่หวัง ว่าพวกลูกจะปลอดภัยแข็งแรงและมีความสุข แค่พวกลูกทำได้ แบบนี้ ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดกับแด๊ดดี้และหม่าแล้ว
กานต์หมอบตัวลง จากนั้นก็พยักหน้า
“ครับ ผมจะดูแลตัวเองและดูแลพี่ชายน้องสาวให้ดีครับ “เด็กดี!”
นรมนลูกศีรษะกานต์ รู้สึกว่ามีลูกชายดีจริงๆ
“เอาล่ะ บอกแม่ว่าทุกวันนี้ชินกับการกินข้าวในค่ายทหาร หรือยัง?”
“ก็ยังดีนะครับ ดีไม่เท่ากับข้าวที่คุณตาสามทำ แต่ก็ยังกินได้ ตอนเหนื่อยๆ กินอะไรก็อร่อย
ถึงแม้กานต์จะพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส แต่นรมนก็ปวดใจ อย่างมาก
“หม่ามีไปทำรากบัวต้มกระดูกของโปรดหนูดีไหม?”
“ไม่ต้องหรอก หม่ามี้ คุณท้องเด็กน้อยอยู่นะ ในห้องครัวมี กลิ่นควันและน้ำมันเยอะมาก อย่ารมควันโดนคุณเลย ให้คุณบุรี ศร์กับคุณตาสามไปทำดีกว่า
คำพูดของกานต์ทำให้นรมนขบขันทันที เธอรู้สึกว่าคำพูดสอง
พ่อลูกเหมือนกันเลย
“หม่ามีแค่ท้อง ไม่ใช่ว่าขยับไม่ได้เสียหน่อย ลูกกับแด๊ดดี้ลูก ไม่ต้องทะนุถนอมขนาดนี้ได้ไหม?”
“ต้อง ต้องทะนุถนอมสิ! คุณเป็นหม่ามที่ผมรักมากที่สุด!
ความปากหวานของกานต์ทำให้นรมนสบายใจจริงๆ หลังจากบริศร์มาถึงห้องครัว เห็นธรรคยังยุ่งอยู่ ก็รีบพับแขน เสื้อเพื่อช่วยเหลือ
“เฮ้ ออกมาได้แล้วเหรอ? ฉันนึกว่านายจะรอให้ฉันทำเสร็จ แล้วกินพร้อมเสิร์ฟ?”
ธรรศพูดอย่างเยือกเย็นไม่สามารถคาดเดาได้
บุริศร์ก็ไม่สนใจเช่นกัน พูดเสียงทุ้มอยู่ข้างๆ เขา “จะแนะนำ สาวดีๆ ให้กับคุณ เป็นคุณหมอที่โรงพยาบาล เธอหน้าตาสวย นิสัยก็ดีมาก ถ้าคุณสนใจ พรุ่งนี้ฉันจะจัดนัดบอดให้พวกคุณ
“เตี๋ยวก่อน นายหมายความว่าไง? มีอะไรให้ฉันช่วยอีกหรือ เปล่า?”
ธรรครีบยับยั้งค่าพูดบุริศร์ไว้
กระสุนปืนเคลือบน้ำตาลอันนี้ เกือบทำให้เขาสลบแล้ว
บุริศร์มองธรรศ พูดขึ้นเรียบๆ ไม่มีอะไรมาก แค่ตอนที่พา กานต์ไป ช่วยเอากมลกับกิจจาไปด้วย”
“เซี่ย เนี่ยนะไม่ใช่เรื่องใหญ่ของนาย? บุริศร นายคิดว่าเขต ทหารเป็นบ้านฉันเหรอ? ฉันสามารถให้ใครเข้าไปก็ได้เลย?”
ธรรคปฏิเสธทันที
“ถ้าพวกเขาอยู่ข้างนอกมีอันตราย ฉันกับนรมนไม่สามารถ แยกตัวไปช่วยได้ คุณยังพูดแบบนี้อยู่ไหม? อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ช่วงนี้ที่เขตทหารพวกคุณมีการจัดชั้นเรียนมิดชิดสำหรับค่ายฤดู ร้อน ฉันรู้ว่าคนของพวกคุณเต็มแล้ว แต่คุณน่าจะมีวิธีเอาเด็กทั้ง สองคนเข้าไปได้ใช่ไหม? ไม่ต้องนานมาก แค่ประมาณเดือนหนึ่ง ก็พอ”
“ประมาณเดือนหนึ่งไม่เรียกว่านานเหรอ? ค่ายฤดูร้อน ใช้เวลา ทั้งหมดหนึ่งเดือนกว่า”
“งั้นรอจนกว่าค่ายฤดูร้อนสิ้นสุดลงก็พอ เท่าไรฉันก็จ่าย”
ท่าทางชัดเจน โดยธรรมชาติของบุริศร์ ทำให้ธรรศโกรธจน แทบกระทืบเท้า แต่เขาก็ยังมองบุริศร์แล้วถามขึ้น “นายไปก่อ ปัญหาอะไรอีก?”
“ฉันไม่ได้ก่อปัญหา แต่มีคนตั้งมาก่อปัญหา
บุริศร์พูดกับธรรคเรื่องแผ่นหยก
คิ้วธรรสขมวดเล็กน้อย
“เรื่องนี้มีใครรู้บ้าง?”
“พ่อฉัน เรณุกา เป้าโอและน้องชายฉัน พวกเรามีแค่ไม่กี่คนที่รู้ แม้แต่นรมนก็ไม่รู้ เขมิกายิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้
ได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ ธรรศก็ขมวดคิ้วลึกขึ้น
“พ่อนาย เรณุกา และป้าโอล้วนไม่อยู่แล้ว ตรินท์ก็ไม่อยู่แล้ว เหลือแค่ตัวนายเอง ดังนั้นคนคนนี้จะเป็นคนสนิทสี่คนนี้ หรือฟัง อะไรมาจากที่ไหน หรือแผ่นหยกชิ้นนี้ในตอนนี้อาจจะเป็นแค่โยน อิฐเพื่อล่อให้โยนหยกออก ไม่รู้ว่าจะทำให้นายเกิดเรื่องอะไร ช่วงนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็ให้มั่นคงหน่อย ฉันไม่อยากให้นรมนเกิด อารมณ์ที่ไม่มั่นคงระหว่างตั้งท้อง
ค่าพูดของธรรคทําให้บริศพยักหน้า
“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลนรมนเป็นอย่างดี”
“ก็หวังอย่างนั้น ครั้งนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนรมนอีก ฉันไม่สนว่า เธอจะรักนายมากแค่ไหน ฉันจะพาเธอกลับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แทนที่จะปล่อยให้เธออยู่เคียงข้างผู้ชายที่ปกป้องเธอไม่ได้ ให้ เธออยู่ในบ้านที่มีฉันกับอาเล็กปกป้องดีกว่า”
“คุณไม่มีโอกาสนี้หรอก”
บริศ พูดจบก็วางสิ่งของในมือลง
“นายจะทำอะไร?
ธรรศอดไม่ได้ที่จะตะลึงงันเล็กน้อย
บริศร์ยิ้มเรียบๆ ขณะพูดขึ้น “ให้ทั้งหมดนี้กับคุณอาสาม
“ล้อเล่นอะไร! นี่มันบ้านนาย
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้สนใจมากขนาดนั้น อาสามสู้ๆ”
บุริศร์พูดจบก็หันตัวเดินออกจากห้องครัวไป
ธรรคอยากทิ้งไว้ไม่ทำจริงๆ แต่พอคิดว่านรมนยังมีลูกๆ เขาก็ อดทน!
เมื่อบริศ ออกมาจากห้องครัวกลับมาห้องรับแขก เห็นนรมน พิงโซฟาดูโทรทัศน์อย่างเบื่อหน่าย จริงๆ แล้วดูอะไรก็คงไม่รู้ เพราะแววตาเธอว่างเปล่า ไม่มีการโฟกัส
“เป็นอะไร? คิดอะไรอยู่?
บริศ กอดนรมนทันที นรมนถึงได้สติกลับมา
“ไม่ได้คิดอะไร แค่กำลังวิเคราะห์เรื่องราว คุณบอกว่าคนที่ รู้จักแผ่นหยกตายไปหมดแล้ว ทำไมยังมีแผ่นหยกปรากฏขึ้นอีก ล่ะ? ฉันกำลังคิดว่าหรือมีบางคนยังมีชีวิตอยู่จริงๆ?”
คำพูดนรมนทำให้บริศร์ชะงัก
“มีชีวิตอยู่? คุณหมายถึงใคร?
“ฉันก็บอกไม่ถูก แต่มักมีความรู้สึกหนึ่ง บางทีคนตายที่ สมควรตายจริงๆ อาจจะยังมีชีวิตอยู่ และควบคุมทุกอย่างอยู่ เบื้องหลัง ฉันมักรู้สึกอยู่รางๆ ว่ามีบางอย่างเหมือนเกี่ยวข้องกัน อยู่บ้าง แต่หาไม่เจอว่ามันเกี่ยวข้องตรงไหน แต่เป็นความรู้สึก ฉันก็บอกไม่ถูก และไม่รู้ว่าคุณจะเข้าใจหรือเปล่า”
นรมนพูดความคิดตัวเองอย่างกังวล แต่ก็พูดอย่างไม่ค่อย แน่ใจ
บุรีศรีบพูดขึ้น “ฉันเข้าใจคุณ คุณหมายถึงมีคนชักใยอยู่ เบื้องหลังผลักดันเรื่องทั้งหมดนี้ใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันมีความรู้สึกแบบนี้ แต่พอคิดอย่างรอบคอบ ฉันก็ หาไม่เจอว่าเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวข้องกันตรงไหน ความรู้สึกนี้มัน เลยแปลกมาก ฉัน……
“เอาล่ะ ฉันเข้าใจคุณ จริงๆ แล้วฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้ เหมือนกัน คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถ้ามีคนคอยผลักดันเรื่องทุก อย่างนี้อยู่เบื้องหลังจริงๆ ไม่ช้าก็เร็วมันจะเผยตัวออกมา เราไม่ ต้องรีบร้อน ภาระอันเร่งด่วนของคุณของคุณคือการดูแลสุขภาพ ตัวเองให้ดี เรื่องอื่นๆ เราปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็ พอ”
บุริศร์ลูบแขนนรมนเบาๆ เพื่อปลอบประโลมเธอ
นรมนหาท่าสบายๆ ซบ ในอ้อมอกเขา พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ช่วงนี้ ฉันเหนื่อยมาก คุณเลยต้องรับผิดชอบเยอะหน่อย”
“พูดอะไรโง่ๆ น่ะ คุณกับลูกๆ ไม่เคยเป็นภาระของฉันเลยเรื่องพวกนี้ให้ผมจัดการก็พอ ไม่ต้องสนใจมันนะรู้ไหม?”
“อืม ทางด้านอาสามว่ายังไงบ้าง?
“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อาสามสามารถจัดการให้ได้
บริศร์ยิ้มขณะรินน้ำอุ่นแก้วหนึ่ง ให้นรมน
นรมมหาวและลืมตาไม่ค่อยขึ้น
บริศ เห็นเธอเหนื่อยมากแบบนี้ ก็รู้สึกทนไม่ค่อยไหว “นรมน หรือเราไม่ต้องเอาเด็กคนนี้แล้วดี?” “ทําไม?”
นรมนขยี้ตาตัวเอง ค่อนข้างง่วงแล้ว
บริศ พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เห็นคุณลำบากมาก เราก็ไม่ใช่ ไม่มีลูก มีลูกชายหนึ่งลูกสาวหนึ่งแล้ว ตอนนี้สุขภาพคุณก็ไม่ดี ไม่งั้น……..
“ไม่ ฉันต้องการเด็กคนนี้!”
นรมนกุมท้องตัวเองอย่างค่อนข้างเอาแต่ใจ ราวกับบุริศร์จะ แย่งลูกไปจากเธอ
จริงๆ ในใจบริศร์รู้สึกขัดแย้งกันมาก ในตอนแรกที่รู้ว่าเธอ ท้องก็รู้สึกเซอร์ไพรส์ และยิ่งตื่นเต้น คิดว่าสามารถชดเชยหนี้ใน อดีตของลูกๆ และนรมนได้ ได้สัมผัสประสบการณ์ความรู้สึกเป็น พ่ออีกครั้ง แต่พอเห็นนรมนลำบากแบบนี้ เขาก็หวั่นไหวอีกครั้ง
เพื่อความปรารถนาของตนให้นมนแบกรับความเสี่ยงอย่างนี้ มันดีจริงๆ ไหม?
นรมนมองความคิดของบุริศร์ออกอย่างเห็นได้ชัด เธอยิ้มขณะ จับมือบุริศร์แล้วพูดขึ้น “คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ บางครั้งผู้หญิง ลำบากแต่ก็มีความสุขเหมือนกัน และช่วงเวลานี้มันทำให้ผู้หญิง อย่างเรารู้สึกตัวเองยิ่งใหญ่มาก ฉันอยากเป็นแม่อีกครั้ง อยากมี ลูกกับคุณอีกครั้ง คุณไม่ต้องเป็นห่วง จะเข้มแข็งเพื่อการเป็นแม่ ฉันไม่เป็นไร”
“เข้มแข็งเพื่อการเป็นแม่ไม่ใช่อย่างที่พูด ฉันสงสารคุณ ฉันไม่ ดีเอง ฉันคิดว่าสุขภาพร่างกายคุณจะไม่ท้อง ก็เลยเพิกเฉยการ คุมกำเนิด ตอนนี้ให้คุณแบกรับความลำบากแบบนี้ ทั้งหมดเป็น ความผิดฉัน”
บุริศร์ยิ่งพูดก็ยิ่งปวดใจ ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกเสียใจ
นรมนกลัวจริงๆ ว่าจู่ๆ เขาจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่างรีบ พูดขึ้น “เอาล่ะ หัวข้อนี้หยุดไว้ก่อนดีกว่า เด็กมาแล้วมันก็เป็น โชคชะตา เป็นของขวัญจากพระเจ้า คุณอย่าไปคิดฟุ้งซ่านเลย ฉันขึ้นไปนอนก่อนสักพัก คุณพาเด็กๆ ไปกินข้าว ตอนพวกเขาจะ ไปคุณไปปลุกฉันหน่อย ฉันอยากไปส่งพวกเขา”
“โอเค”
บุรีศรพูดขณะที่ประคองนรมนขึ้นชั้นบน
หลังจากพานรมนไปถึงที่เรียบร้อย อาหารของธรรศก็ทำเสร็จพอดี
บุรีศรบอกให้เด็กๆ ล้างมือแล้วมาทานอาหาร
ธรรคไม่เห็นนรมน ก็ถามขึ้นอย่างงุนงง “นรมนล่ะ?”
“หลับอยู่ครับ เหนื่อยมาก รอเธอตื่น เดี๋ยวฉันไปทำอาหารให้ เธอเอง ตอนนี้เธออยู่ในช่วงท้องแรกๆ ไม่อยากอาหาร ชอบกิน อะไรอ่อนๆ เดี๋ยวฉันไปซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อข้าวฟ่างสดกลับมา ต้ม โจ๊กให้เธอกิน”
คำพูดบุริศ ทําให้ธรรศพยักหน้าอย่างพึงพอใจ หลังจากเด็กๆ ถึงโต๊ะแล้วไม่เห็นนรมน ก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ ได้ “แด๊ดดี้ หม่ามี้ล่ะ?”
“หม่ามเหนื่อยมาก กำลังพักผ่อนอยู่ ดังนั้นพวกลูกต้องกินข้าว อย่างเชื่อฟังนะโอเคไหม?”
“ครับ/ค่ะ!”
เด็กๆ ก็ถือว่าเชื่อฟัง ทานอาหารอย่างเงียบสงบ
หลังจากธรรศและบริศร์นั่งลง บุริศร์ก็พูดขึ้น “ตอนแรกตั้งใจ ว่าจะดื่มกับคุณหน่อย แต่วันนี้ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวคุณต้องพาเด็กๆ ออกไปจากที่นี่ เหล้ามื้อนี้วันอื่นค่อยเลี้ยงคุณ
เมื่อปุริส พูดแบบนี้ ธรรศก็หดหู่ทันที
“วันนี้ให้ฉันพาพวกเขาไปเลยเหรอ? บุริศร์ นี่นายกำลังบังคับ ใช่ไหม?”
“ไม่มีทางเลือก ไม่มีเวลาแล้ว รบกวนอาสามช่วยรับผิดชอบหน่อยนะครับ”
บุริศร์พูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ธรรคเหมือนจะต่อยบริศร์ ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้นะ แต่ไม่รอให้ธรรคทำอะไร ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น คิ้วบริศ ขมวดขึ้นมาเล็กน้อย
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
