บทที่ 1079 คุณรังแกฉันเลย
มุมปากของบุริศร์กระตุกขึ้น
นรมนก็ไม่บังคับเขา อย่างไรเสียก็พูดมาถึงตรงนี้แล้ว เอาที่ เขาคิดว่าดีแล้วกัน
เธอกระโดดลงจากหลังของบุริศร์ และโบกมือ “คุณไปเตรียม ตัวให้เรียบร้อยนะ ฉันจะไปหาลูก ๆ ซื้อของมาให้พวกเขา
นรมนเดินเข้าไปอย่างมีความสุข
บริศร์รู้สึกว่าโลกทั้งใบมืดมน
ผู้ชายแต่งหญิง?
เขาต้องทำแบบนี้จริงเหรอ?
นรมนกลับไม่สนใจว่าตอนนี้ในใจของบุริศร์จะรู้สึกยุ่งเหยิงแค่ ไหน ถือของตรงเข้าไปในห้องของกานต์และกิจจา
กานต์ยังคงหลับอยู่
น้อยครั้งมากที่จะได้เห็นเจ้าเด็กคนนี้นอนหลับช่วงกลางวัน เพียงแต่นึกถึงความกดดันที่เขาต้องแบกรับ นรมนย่องเบา ๆ
กิจจาเห็นนรมนเข้ามา จึงวางตำราแพทย์ในมือลง
“หม่ามี้”
“ออกมาแบบนึง”
นรมนยิ้มให้กิจจา
กิจจาเปิดผ้าห่มออก ก็ถูกนรมนอุ้มขึ้นไป ใบหน้าเล็ก ๆ แดง ขึ้นในชั่วพริบตา
“หม่ามี้ ผมไม่เป็นไรครับ ผมเดินเองได้”
“ให้หม่ามีอุ้มลูกเถอะ ขาของลูกได้รับบาดเจ็บ ไม่สะดวก”
นรมนพูดจบถึงจะมองเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของกิจจาแดงขึ้น จึง กล่าวด้วยรอยยิ้มทันที”ตอนนี้กิจจาของพวกเรารู้จักอายแล้ว แต่ ไม่เป็นไรหรอก นี่คือหม่ามีของลูกนะ อุ้มลูกมันมีอะไรน่าอาย
กิจจาเม้มปากไม่พูดจา ความจริงรู้สึกไม่สบายใจ
ตั้งแต่ตนเองเรียนรู้องค์ประกอบของร่างกายมนุษย์ จึงรู้จัก การป้องกันตัวระหว่างชายและหญิง ทุกครั้งกิจจาจึงรู้สึกไม่ สบายใจ
เขารู้สึกเกรงใจที่จะพูดกับนรมน ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่เงียบ เอาไว้
นรมนรู้สึกว่าเรื่องที่กิจจาได้เจอในปีนี้ทำให้นิสัยร่าเริง ในตอน แรกของเขาตกตะกอนไปมาก ตอนนี้นับวันยิ่งมีนิสัยเหมือนเจ้า ชายผู้สง่างามเล็กน้อย
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับการเรียนแพทย์หรือเปล่า
นรมนอุ้มกิจจามานั่งที่ห้องรับแขก หยิบกล่องสี่เหลี่ยมออกมา
จากกระเป๋าและยื่นให้เขา
“ดูว่าชอบไหม”
กิจจามองนรมนอย่างแปลกใจ
“ให้ผมเหรอครับ”
“อืม ให้ลูกจ้ะ”
ท่าทางที่อ่อนโยนของนรมนทำให้กิจจาน้ำตาคลอ “ผมไม่อยากได้ เอาให้กานต์เถอะครับ
“กานต์ก็มีของกานต์ ส่วนชิ้นนี้ตั้งใจซื้อให้ลูก รีบเปิดดูสิ นรมนเร่งรัด กิจจาจึงต้องเปิดดู
ภายในกล่องมีชุดเข็มเงินสำหรับฝังเข็ม และยังมีมีดผ่าตัด
กิจจาจำได้ เครื่องมือชุดนี้ทิ้งไว้โดยบรรพบุรุษของคนที่มีชื่อ เสียงในวงการแพทย์ ซึ่งถูกเรียกว่าเป็นปรมาจารย์ในโลกแห่ง การแพทย์ น่าเสียดายที่จากโลกนี้ไปเมื่อปีก่อน เครื่องมือชุดนี้จึง ถูกประมูล ว่ากันว่าราคาพุ่งถึงสิบล้าน หลังจากนั้นไม่รู้ว่าใคร เป็นคนซื้อไป
วันนี้อยู่ดี ๆ ก็มาปรากฏตรงหน้ากิจจา เขางงไปหมด
เขาหยิบเข็มเงินมาหรี่ตามองดูแสงสะท้อน เป็นได้ตามคาด เมื่อหยิบขึ้นมาก็มองเห็นตัวอักษรย่อขนาดเล็กมาก
คิดไม่ถึงว่าจะเป็นของจริง!
กิจจาชอบเรียนแพทย์จริง ๆ เมื่อเห็นสิ่งของที่ตกทอดมาจากปรมาจารย์ในโลกแห่งการแพทย์จึงรู้สึกตื่นเต้นไปโดยปริยาย “หม่ามิได้ของชิ้นนี้มาจากไหน?
“ลูกไม่ต้องสนหรอกว่ามาจากไหน ชอบหรือไม่ชอบ
“ชอบครับ ชอบที่สุดเลย!
แววตาของกิจจาปรากฏความกระตือรือร้นและความเบิกบาน นรมนรู้สึกพอใจมากทันที
“ชอบก็ดีแล้ว หม่ามหวังว่าต่อจากนี้ลูกก็จะกลายเป็น ปรมาจารย์ในโลกแห่งการแพทย์ เครื่องมือชุดนี้ให้ลูกนะ และยัง มีมีดผ่าตัดอีก ว่ากันว่าคมมาก ระวังด้วย อย่าให้บาดตนเอง ใน ช่วงเวลาสําคัญสามารถนำมาป้องกันตัวได้ หม่าได้ยินมาว่ามืด ผ่าตัดเล่มนี้มีกลไก”
นรมนเพิ่งจะพูดจบ กิจจากนำมีดผ่าตัดมาเล่นในมือ ฝีมือการ ใช้มีดที่สวยงามและชำนาญดูคล่องแคล่ว ดูดีอย่างยิ่ง
มีดผ่าตัดส่งเสียงคลิก ทันใดนั้นเข็มบาง ๆ ก็โผล่ออกมาจาก ด้ามมีด ส่องประกายแสงน่ากลัว จนนรมนเกือบตกใจ
“นี่คือกลไกเหรอ? ”
“ครับ นี่คือกลไก เอาไว้ป้องกันตัว เข็มบาง ๆ นี้มักจะถูกใส่ ด้วยยาพิษ เพียงแต่ด้านบนน่าจะถูกคนทำความสะอาดไปแล้ว
มุมปากของกิจจาเอาแต่ยกขึ้น เห็นได้ว่าเขาชอบของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ
นรมนกล่าวอย่างเป็นห่วง “ลูกต้องระวังตัวนะ อย่าเผลอ ทําร้ายตนเอง”
“ไม่มีทางครับ นี่เป็นของที่หม่ามให้ผม ผมจะเก็บเอาไว้กับตัว ใช้ไปตลอดชีวิต”
กิจจายิ้มอย่างใส่ชื่อ
นรมนรู้สึกสงสารทันที
“เจ้าเด็กโง่ ก็แค่เครื่องมือชุดเดียว หลังจากนี้ถ้าเจอของดีหม่า มีจะซื้อให้ลูกนะ”
“ไม่ต้องครับหม่าม เครื่องมือยังต้องใช้งานถนัดมือ ขอบคุณ ครับหม่ามี้ ผมชอบมาก
กิจจาวางของลงอย่างระมัดระวัง จากนั้นเก็บเรียบร้อย นรมนรู้สึกดีมาก ดูเหมือนจะซื้อของมาได้ถูกต้องจริง ๆ
ตอนแรกเธอคิดว่าตนเองซื้อของปลอม แต่นภดลบอกว่า เครื่องมือชุดนี้เป็นของจริง เธอจึงซื้อกลับมา ตอนนี้ดูเหมือนว่า ซื้อของมาไม่เสียเที่ยวจริง ๆ
หลังจากกิจจาเก็บของเรียบร้อยจึงพูดกับนรมน “หม่าม หม่ามี้ ออกไปกับคุณครู แล้วทำไมหม่าถึงกลับมาคนเดียว? คุณครูล่ะ ครับ? เธอทำอะไรหม่ามีหรือเปล่า? ”
นรมนชะงักไปเล็กน้อย
เธอมองกิจจา พบว่าแววตาของเขามีความจริงจังและเย็นชามาก
นรมนสงสารจับใจทันที
“ทำไมถามแบบนี้ล่ะ? เธอคือคุณครูของลูกนะ เธอจะทำอะไร หม่า? เพียงแต่ระหว่างทางมีเรื่องต้องจัดการ หม่ามี้เลยกลับ มาก่อนแค่นั้นเอง อย่าคิดฟุ้งซ่าน คือ? ”
“หม่าม ไม่ว่าใคร ถ้าทำร้ายหม่าม ก็คือศัตรูของผม
กิจจาพูดประโยคนี้อย่างเคร่งขรึมพอสมควร ทำให้นรมน ใจหายทันที
“กิจจา บนโลกใบนี้ไม่ได้มีคนชั่วมากมายขนาดนั้น อย่าคิด ฟุ้งซ่านเลย หรือจะพูดอีกอย่าง มิลินปฏิบัติต่อลูกเหมือนกับลูก แท้ ๆ เห็นแก่ลูกเธอไม่มีทางทำอะไรหม่ามีหรอก”
“ครับ”
กิจจาพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก
“หม่ามี้ ผมกลับห้องก่อนนะครับ ผมยังไม่ได้ทองวิชาแพทย์ เลย”
“ได้จ้ะ”
นรมนมองเห็นกิจจาตั้งใจเรียนเช่นนี้ นอกจากจะรู้สึกสงสารก็ ไม่รู้ว่าตนเองจะสามารถทำอะไรได้
เมื่อกิจจาเดินไปเกือบจะถึงประตูก็หยุดลงฉับพลัน เขาหันหน้ากลับมามองนรมน “หม่ามี้ พรุ่งนี้วันเกิดแด๊ดดี้ใช่ไหมครับ?
“ใช่ ทําไมเหรอ? ”
นรมนมองกิจจาและเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา
จู่ ๆ กิจจากเข้าใจอะไรขึ้นมา เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เปล่าครับ แค่อยากให้หม่ามี้ช่วยทักทายแด๊ดดี้ให้ผมหน่อย
“หมายความว่าอะไร? ลูกจะไม่ฉลองวันเกิดให้แด๊ดดี้เห
รอ? ”
นรมนชะงักไป
กิจจาตอบด้วยรอยยิ้ม “คืนนี้ผมกับกานต์ต้องออกไปจากที่นี่ คืนนี้กองกำลังป้องกันประเทศจะเคลื่อนพลตอนสองทุ่ม อารมณ์ ของกานต์ไม่ค่อยคงที่ ผมต้องดูเขา เลยไม่มีเวลาร่วมงานวันเกิด ของแด๊ดดี้”
นรมนไม่รู้ว่าวันนี้ตอนสองทุ่มกองกำลังป้องกันประเทศจะ เคลื่อนพล จึงอดอึ้งไปไม่ได้
“ไปพร้อมกันพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ? ”
“ถ้าพวกเราอยู่ที่นี่ คงจะไม่ค่อยสะดวก”
กิจจาพูดจบก็เข้าห้องไป
นรมนเข้าใจว่ากิจจาพูดอะไรทันที ใบหน้าแดงขึ้นอย่างอดไม่
เธอดูเหมือนต้องการจะครอบครองบุริศร์อย่างเอาแต่ใจเหรอ?
ทำไมแม้แต่ลูกก็พูดแบบนี้?
นรมมหดหู่ใจสุด ๆ
บริศ เดินออกมาพอดี มองเห็นท่าทางหดหู่ใจของนรมน จึง อดถามไม่ได้ “เป็นอะไรไป? ใครทำให้คุณอารมณ์ไม่ดี? ”
“คุณไง!
นโมนพูดจบก็หันตัวเดินจากไป กลับถูกบุริศร์จับเอวบางดึง เข้ามาให้อ้อมแขน
“พูดให้มันเข้าใจหน่อย ผมไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจ
หือ? ” ลมหายใจของบุรีศรรดใบหูของนรมน ลมหายใจอุ่น ๆ ทำให้
นโมนสั่นไปทั้งตัว
เธอรู้สึกคุ้นเคยกับฉากนี้ขึ้นมาทันที เหมือนกับว่าตนเองเพิ่ง
ปฏิบัติกับบริศแบบนี้?
นรมนคิดจะถอนตัวออกมาจากอ้อมแขนของบุริศร์ กลับถูกเขา กอดเอาไว้แน่น
จะหนีไปไหน? ”
“บุริศร์ ของของคุณใช้งานได้แล้วเหรอ? ”
นรมนมองบุริศร์อย่างยั่วยุ
บริศ กล่าวด้วยรอยยิ้มทันที “ผมถามป้องแล้ว เขาบอกว่าการ ผ่าตัดเล็กอันที่จริงสองวันก็เสร็จแล้ว ดังนั้น…….
ใบหน้าของนรมนขาวซีด
“ไม่จริงใช่ไหม? ทำไมถึงโกงขนาดนี้? อย่างน้อยที่สุดก็ต้อง สิบวันครึ่งเดือนไม่ใช่เหรอ? บุริศร์ คุณอย่าเห็นแก่เรื่องเล็กน้อย ทําลายความสุขไปชั่วชีวิตเลยนะ”
มองเห็นนรมนูหวาดกลัวเช่นนี้ บุริศร์หลุดออกมา
นรมนถึงจะรู้ตัวว่าโดนเขาหลอก
ตลกมากไหม ? คือ? ”
นรมนเอื้อมสองมือออกไปวางใต้รักแร้ของบุริศร์และเกาเบา ๆ “คุณหลอกฉันเลย รังแกฉันเลย! ”
“อย่าสร้างปัญหา ฮา ๆ ๆ !
บริศ เป็นคนบ้าจี้ ถูกนรมนลงโทษแบบนี้ จึงหัวเราะอย่างห้าม ไม่ได้ เสียงหัวเราะที่เบิกบานดังไปทั่วทั้งห้อง จนได้ยินไปถึงข้าง นอก
นภดลมีเรื่องจะรายงาน หลังจากได้ยินเสียงด้านในก็ชะงักไป จากนั้นจึงหันตัวเดินกลับ
เขาควรจะแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง
นรมนไม่รู้ว่าด้านนอกมีสถานการณ์อย่างไร มองเห็นบุริศร์ หัวเราะเบิกบาน จึงอดลงมือหนักขึ้นไม่ได้
“ยังกล้าพูดว่าฉันสร้างปัญหาเหรอ? คือ? ดูเหมือนถ้าฉันไม่ จัดการคุณ ถ้าเจ๊ไม่แสดงอำนาจ คุณจะเห็นฉันเป็นแมวป่วยใช้ ไหม? ”
นรมนเปลี่ยนตำแหน่ง ตรงไปที่ท้องของบุริศร์ทันที
บุริศร์รู้สึกแค่เพียงมือเล็ก ๆ ที่อ่อนแอไร้กระดูกของเธอเหมือน ประกายไฟ จุดประกายประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขาในชั่วพริบ ตา ลุกลามดั่งไฟแผดเผา
ถ้าถูกเธอทรมานอย่างนี้ต่อไป ตนเองคงต้องพ่ายแพ้จริง ๆ
บุรีศรีบคว้ามือของนรมน พลิกตัวกดทับร่างกายของเธอ
นรมนหน้าแดง เหมือนลูกท้อสุก ทำให้คนอยากกัดสักคำ อย่างห้ามใจไม่ไหว สายตาของเธอเป็นประกาย พร้อมกับแสง หลังการกระเซ้าเย้าแหย่ ละลานตาน่าหลงใหล
บุริศร์ค่อย ๆ ก้มลงไป
ลมหายใจอุ่น ๆ ทำให้หัวใจของนรมนเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
เห็นได้ชัดว่าแต่งงานกันมานานแล้ว แต่ภายใต้สถานการณ์ แบบนี้ เธอยังคงใจเต้นแรงเหมือนอย่างเคย เหมือนกับจะ กระเด้งออกมาจากลำคอได้ทุกเมื่อ หัวใจที่เฝ้ารอนั้นอยากจะ ลองดู
นรมนหลับตาลงอย่างไม่รู้ตัว
ในวินาทีที่ริมฝีปากบางเย็น ๆ แตะลงบนริมฝีปากเชอร์รี่ของเธอ นรมนรู้สึกแค่เพียงเซลล์ทั่วร่างกายผลิบานราวกับดอกไม้ไฟ
จูบที่เอ้อระเหยดูเหมือนจะพรากความคิดของเธอไป หลอม รวมเข้ากับร่างกายของบุริศร์อย่างลึกซึ้ง ในเส้นเลือด รินไหลอยู่ ท่ามกลางลมหายใจของเขา
หลังจากจูบจบลง บุริศร์ยังรู้สึกว่าไม่พอ
เขาลูบไล้ใบหน้าที่เป็นอายของนรมน เสียงแหบแห้ง
“นรมน”
“คะ? ”
“ผมรักคุณ”
สามคำนี้ของบุริศร์พูดด้วยเสียงเหมือนเชลโล เหมือนกับเปิด ขวดไวน์แดง กลมกล่อมมีเสน่ห์
นรมนรู้สึกว่าตนเองเมาไปเรียบร้อยแล้ว
ในแววตาของเธอมีแสงดาวระยิบระยับ สองมือโอบรอบสําคอ บุริศร์แน่น เธอเม้มปากยิ้ม “ยังขาดชุดผู้หญิง การสารภาพครั้ง
นี้ไม่นับ”
มุมปากของบุริศร์กระตุกขึ้นทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
