บทที่ 429 คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลัง ข่มขู่ฉัน
“ฉันรับเอง !
นรมนเอ่ยขึ้นมาทันที แม้แต่น้ำเสียงก็ยัง ดูไม่เป็นธรรมชาติ จนทำให้บุริศร์ตกใจไปชั่ว
ขณะ
“คุณเป็นอะไรไป ?
“ไม่รู้สึ จู่ๆก็รู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ เหมือนว่าสายนี้จะมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น”
นรมนไม่ได้ปิดบังบุริศร์
ความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดเสียจริง แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายอย่างไม่ได้
ตั้งใจ
บุรีศร้เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ จึงอด โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนไม่ได้ และพูดเสียง เบาว่า : “ไม่เป็นไรนะ มีผมอยู่ ไม่ว่าเกิดเรื่อง อะไรขึ้น ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ
นรมนพยักหน้า ถึงแม้จะรับปากเขา แต่ ดวงตาคู่นั้นยังคงจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ เธอสูด ลมหายใจเข้าลึก เหมือนปลุกความกล้าขึ้น และคว้าโทรศัพท์มารับสาย
“ฮัลโหล ? ”
ตัวของเธอเองไม่รู้ว่า น้ำเสียงของเธอ นั้นสั่นและมีความกังวลอยู่เล็กน้อย
เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ บริศร์รู้สึก สงสารจับใจ อยากที่จะเข้าไปรับสายแทนเธอ ก็ได้ยินเสียงรีบร้อนของพฤกษ์ดังออกมาจาก ปลายสาย
“คุณนาย ประธานบริศร์ล่ะครับ ? ”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ?
ได้ยินเสียงพฤกษ์ นรมนกังวลทันที ตอนนี้พฤกษ์ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขา รีบรายงานว่า : “พวกเราเพิ่งจะออกมาจาก คฤหาสน์ได้ไม่นาน ก็ถูกคนสะกดรอยตาม เมื่อสักครู่ตรงหัวโค้ง มีรถไล่ตามมาจากด้าน หลังอย่างฉับพลัน บังคับให้พวกเราจอดลง คุณนายครับ ผมขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิด ของผม ผมปกป้องคุณนายตระกูลโตเล็กกับ นายน้อยไว้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าพวกมันอาศัย จังหวะที่ผมไม่ทันระวัง แย่งตัวคุณหนูไป ผม ขอโทษครับ คุณนาย ลงโทษผมได้เลยครับ”
“โครม เสียงโทรศัพท์ตกลงบนพื้นทันที
“คุณนายครับ คุณนาย ผมได้แจ้งให้คน ของตระกูลโตเล็กมารับคุณนายตระกูลโตเล็ก กับนายน้อยแล้ว ผมจะต้องตามคุณหนูกลับมา ได้อย่างแน่นอน ! “
พฤกษ์ยังคงพูดต่อ แต่นรมนแทบจะล้ม ทั้งยืนไปแล้ว
“กมลค่ะ กมลถูกคนจับตัวไป !” เธอคว้าแขนของบริศร์เอาไว้ทันที น้ำตา
ไหลอาบไปทั่วใบหน้า
ก่อนหน้านี้ไม่นาน แม่สาวน้อยคนนั้นยัง กินมูมมามอยู่ที่นี่กับเธอ แม้กระทั่งหยอกล้อ กานต์ บอกว่าพี่ชายของตัวเองทำตัวน่าเบื่อ เกินไปเหมือนคนแก่ตัวเล็ก ข้างกายยังเหมือน มีความอบอุ่นของกมลหลงเหลืออยู่ แต่ตอนนี้ ทำไมถึงถูกคนซิงตัวไป ?
บริศร์มองเห็นท่าทางแหลกสลายของ นรมน รีบพยุงเธอเอาไว้ทันที
“ใจเย็นก่อนนะ มีผมอยู่ ผมจะรีบส่งคน ออกตามหาทันที
บริศ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา บอกกับพฤกษ์ ว่า : “นายจะต้องดูแลแม่ของฉันกับนายน้อย ให้ดี รู้ไหมว่าพวกมันเป็นใคร ? ”
“ไม่แน่ใจครับ เพียงแต่มีฝีมือว่องไว มี ความเป็นไปได้ว่าจะเคยเป็นทหารมาก่อนหรือ เกษียณแล้ว ประธานบุรีศร์ก็ทราบว่า ฝีมือของ ผมมีน้อยคนมากที่จะสามารถแย่งคนไปจาก มือของผม แต่ทุกคนมีพละกำลังมาก นอกจาก นี้ฝีมือแต่ละคนไม่ธรรมดา เกรงว่าจะเป็นผู้ที่ ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้”
คำพูดของพฤกษ์ทําให้บุริศร์คิดถึงคนๆ หนึ่งขึ้นมาทันที
“เป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาหรือเปล่า ? ทั่วทั้งเมืองชลธี นอกจากตระกูลนั้น ยังจะมี ใครที่มีคนฝีมือดีอยู่มากมายแบบนั้นอีก ? ”
นรมนคว้าแขนของบุรีศร์เอาไว้
“บุริศร์คะ ต้องเป็นตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา ! ต้องใช่แน่ๆ ! ธุรกิจของพวกเขาถูก คุณกดขี่ แถมฉันยังไม่ยอมหย่ากับคุณตามที่ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาบอก เธอเคยพูดเอาไว้ ว่าจะทำให้ฉันต้องเสียใจ ! จะต้องเป็นตระกูล ทวีทรัพย์ธาดา ! เป็นพวกเขาที่มาเอาตัวกมล ไป เพื่อคุกคามฉัน ! ”
นโมนยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำเพื่อตุลยา คิด อยากให้ดุลยาแต่งงานกับบุรีศร์ แต่เธอไม่เห็น ด้วย จนไปไกลถึงทำให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยั่วยุตระกูลโตเล็กในโลกของธุรกิจ วันนี้ราคา หุ้นตกลง ธรณีมาบอกว่าคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาไม่สบาย นี่อาจจะเป็นแค่เพียงกับดัก เพื่อทำให้เธอไปที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา บังคับให้เธอหย่า เพื่อหลีกทางให้แก่ตุลยา
ใครจะไปรู้ว่าเธอไม่ได้ปรากฏตัว ส่วนบุรี ศร์ก็เผชิญหน้ากับธรณีอย่างไม่รักษาน้ำใจ ดัง น้นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจึงร้อนรน อยู่ใน สถานการณ์เข้าตาจน
ใช่ !
ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ !
“ฉันจะไปตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ! ฉันจะ ไปเอาลูกสาวของฉันคืนมา ! ”
นรมนเหมือนถูกปีศาจร้ายเข้าสิง ลุกขึ้น จากเตียงต้องการจะวิ่งออกไปข้างนอกทันที แต่กลับถูกบริศร์ดึงเอาไว้
“นรมน คุณสงบจิตสงบใจสักหน่อย เรื่อง นี้พวกเรายังต้องตรวจสอบให้ชัดเจน ! ”
“ตรวจสอบอะไร ? นั่นคือลูกสาวของ
ฉัน! นอกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยังมีใคร คิดจะลงมือกับลูกของพวกเราอีก ? แม้แต่ คุณนายตังเม เธอก็คงไม่มีปัญญาจ้างคนเก่ง มากมายขนาดนี้พร้อมกันเพื่อทำเรื่องนี้ได้ หรอก ? คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังข่มขู่ ฉัน ! เพื่อตุลยา เธอคิดจะเอาชีวิตของลูกสาว ฉันมาข่มขู่ฉัน ! ”
ตอนนี้เหมือนนรมนบ้าไปแล้ว ไม่ยอมฟัง คําพูดของใครทั้งนั้น
กมลคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ
ตลอดห้าปีที่ผ่านมา กมลไม่ได้มีวันคืนที่
มากนัก วันนี้ร่างกายกลับมาแข็งแรงไม่ใช่ เรื่องง่าย สามารถเติบโตอยู่ในตระกูลโตเล็ก ได้อย่างมีความสุข กลับคาดไม่ถึงว่าเธอจะ โดนลูกหลงไปด้วย วันนี้ถูกคนชิงตัวไป
นึกถึงท่าทางอ่อนหวานของกมลที่เฝ้า ตามติดตนเองเมื่อไม่นานมานี้ นรมนรู้สึก เหมือนหัวใจถูกมีดกรีด
เธอเข้าใจมาตลอดว่าตนเองมีความ สามารถเพียงพอที่จะปกป้องลูกๆของตนเอง ไม่ให้ได้รับอันตราย แต่ทุกครั้งเธอจะถูกคน เหล่านั้นบังคับให้อยากฆ่าคน
ไม่ว่ามีเรื่องอะไร ถ้าแน่จริงก็มาลงที่ ผู้ใหญ่สิ ทำไมต้องใช้เด็กเป็นเหยื่อด้วย ?
มองเห็นนรมนมีท่าทางใกล้จะเป็นบ้าไป แล้ว บุริศร์รีบโอบกอดเธอเอาไว้
“นรมน คุณใจเย็นลงก่อน ตอนนี้คุณออก ไปไม่ได้นะ และยิ่งไม่สามารถปรากฏตัวต่อ หน้าผู้คนได้ พระเจ้ารู้ดีว่ามีคนรอคุณอยู่ข้าง นอกกี่คน ตอนนี้คุณนายตังเมหวังเป็นอยากยิ่ง ว่าคุณจะออกไป”
“ฉันจัดการอะไรเยอะแยะไม่ไหวแล้ว นัก ข่าวพวกนั้นอยากจะกินฉัน อยากจะกลืนฉันก็ ไม่สนใจหรอก ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่มี ใครหรือเรื่องไหนสำคัญไปกว่าลูกสาวของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้มืดแล้ว พวกเขา อยากถ่ายก็ถ่ายไปเถอะ ฉันจะต้องไปตระกูล ทวีทรัพย์ธาดา ฉันต้องการเอาลูกสาวของฉัน กลับมา !
นรมนพูดจบก็พยายามดิ้นเพื่อจะออกไป ข้างนอก
บุริศร์พูดเสียงเบา : “ถ้าคุณอยากจะไป ” ก็สวมรองเท้าเสียก่อน และเปลี่ยนชุดเถอะ
โดนบุรีศรีพูดแบบนี้ นรมนถึงจะพบว่า ตนเองเหยียบพื้นด้วยเท้าเปล่า บนร่างกายยัง สวมชุดนอนหลวมๆ
บุรีศรีมักจะถือโอกาสเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เธอขณะนอนหลับ
นรมนนิ่งไปเล็กน้อย ก็มองเห็นบุรีศร์นั่ง ยองๆ หยิบรองเท้าแตะด้านข้างมาสวมใส่ให้ เธออย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงเอ่ยเสียงเบา ว่า : “กมลถูกคนจับตัวไป ผมก็ร้อนใจเหมือน กับคุณ แต่ในเมื่อคุณคิดเช่นนี้ งั้นก็ควรจะรู้ว่า ตราบใดที่คุณไม่ปรากฏตัว พวกมันก็จะไม่ทำ อะไรกมล ดังนั้นตอนนี้พวกเราไม่สามารถทำ อะไรบุ่มบ่ามไปก่อน ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วง ร้อน ใจ แต่พฤกษ์ก็ไม่ได้เป็นคนไร้ฝีมือ คนตระกูล โตเล็กก็ไม่ได้เป็นคนไร้ความสามารถ พวกเขา ออกไปตามหาแล้ว ไม่แน่อาจจะสามารถพา ลูกของพวกเรากลับมาได้ สิ่งที่ตอนนี้คุณต้อง ทําคือ สงบสติอารมณ์ และเปลี่ยนเสื้อผ้า ถึง แม้จะออกไป ก็ไม่ควรอยู่ในสภาพจนตรอก แบบนี้ ไม่งั้นถ้าถูกคนมองเห็นเข้า ก็จะรู้ได้ ทันทีว่าคุณกำลังกังวลใจและร้อนรน นั่นจะไม่ เป็นการพาตัวเองไปอยู่มือของอีกฝ่ายให้พวก มันบีบได้เหรอ ? คุณว่าจริงไหม ? ”
ได้ยินบริศ พูดแบบนี้ ถึงแม้นรมนจะร้อน ใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่า บุริศร์พูดได้ถูกต้อง
ถ้าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจับตัวกมลไป จริงๆ พวกเขาจะต้องติดต่อเธอมาอย่าง แน่นอน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ติดต่อมา ก็คงหวังจะ เห็นเธอร้อนรน
ตราบใดที่เธอยังร้อนใจ และจืดใจว้าวุ่น งั้นคงจะไม่เป็นไปตามที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
ต้องการใชไหม ?
นึกถึงตรงนี้ นรมนกัดฟันกรามอย่าง โมโห
เป็นครั้งแรกที่เธอเกลียดเลือดของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาที่ไหลเวียนบนร่างกาย ของเธอ
เพราะเหตุใดคนที่ใกล้ชิดที่สุดจึงไม่ แยแสสิ่งที่ถูกและผิด แยกแยะสีขาวดำไม่ ออกนะ ?
นี่คือความคิดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา หรือตุลยากันแน่ ?
นรมนไม่รู้ แต่กองไฟที่สุมอยู่ในใจกลับ ลุกโชนไม่หยุด เห็นนรมนสงบสติลง บุรีศร์ถึงจะปล่อย มือเขาออกและพูดว่า : “ฟังผมนะ ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ผมจะรอคุณอยู่ที่ห้องรับแขก ชั้นล่าง”
“คุณก็จะไปด้วยกันเหรอ ? ”
นรมนชะงักงันไป รู้สึกเสียใจหลังจาก ถามออกไป เพราะเธอมองเห็นบุริศร์หน้า เปลี่ยนสี
“กมลก็เป็นลูกสาวของผมเหมือนกัน คุณ ไม่กลัวนักข่าวด้านนอกวิจารณ์สุ่มสี่สุ่มห้า หรือ ว่าผมต้องมุดหัวอยู่ในบ้านไม่สนไม่แคร์กับการ หายตัวไปของลูกสาวเหรอ ? โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งถ้าเป็นอย่างที่คุณพูดมาจริงๆ เป็นฝีมือของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เกรงว่าพวกเขาคงไม่ได้ รอคุณเพียงคนเดียว ยังมีผมอีกคน ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดามีเวลาในเมืองชลธีไม่มากแล้ว
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเก็บทรัพย์สมบัติเหล่านี้เอา ไว้ เป็นผมเองที่ทำให้พวกเขาจนตรอก ไม่ให้ ความหวังแก่พวกเขา ทำให้พวกเขาต้อง ตอบโต้กลับอย่างไม่สนใจทุกอย่าง ดังนั้นวันนี้ ผมจําเป็นต้องไป
ได้ยินบุรีศรีพูดแบบนี้ นรมนยิ่งรู้สึกแย่ “คุณคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณอาหรือ
เปล่า ? ”
นโมนไม่อยากให้ธรณีกลายเป็นคนที่ เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
ถึงแม้จะไม่ชอบคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เอามากๆ แต่สำหรับธรณี นรมนยังคงรู้สึกค่อน ข้าง ด้วย
คุณอาท่านนี้เป็นคนซื่อสัตย์จิตใจดี ทำให้นรมนพูดอะไรไม่ออก ถ้าเรื่องนี้มีความ เกี่ยวข้องกับธรณีจริงๆ นรมนไม่รู้ว่าตนเองจะ รับมันไหวไหม
บริศ ตบไหล่ปลอบโยนเธอ : “ตอนนี้ทุก อย่างไม่มีอะไรแน่นอน ต่างเป็นการคาดเดา ของพวกเรา ทุกอย่างต้องรอไปถึงตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาถึงจะรู้ ดังนั้นอย่าเพิ่งไปคิดอะไร มากมาย อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า พวกเราจะไป ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาสักครั้ง บางทีทุกอย่าง อาจจะชัดเจนขึ้น”
นรมนพยักหน้า
เธอหันตัวเดินไปที่ห้องน้ำ แต่ในใจกลับ
ว้าวุ่นสุดๆ
จะเป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงหรือ เปล่า ?
แต่นอกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ใครจะ สามารถทำแบบนี้ได้อีก ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีเพียงตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาที่รู้ว่าตอนนี้เธออาศัยอยู่ใน คฤหาสน์ของบุริศร์ คนอื่นไม่มีใครรู้ จะต้องมี คนซุ่มอยู่แถวนี้มาก่อนหน้านี้ เพื่อรอคุณนาย ตระกูลโตเล็กและคนอื่น ?
นโมนตัดความเป็นไปได้หลายอย่างทิ้ง ไม่อยากเดาว่าเรื่องนี้เป็นเพราะตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาอย่างเดียว แต่นอกจากพวกเขา แล้ว เธอคิดไม่ออกว่าจะมีใครสามารถทำแบบ นี้ได้อีกจริงๆ
อาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อนโมนออก มา บุริศร์ก็เลือกเสื้อผ้าให้เธอเรียบร้อย
นั่นคือชุด าลองแบบใหม่ล่าสุด มองดู แล้วค่อนข้างคล่องแคล่วมาก
นรมนไม่พูดอะไร สวมชุดอย่างรวดเร็ว และลงไปข้างล่าง
บุริศร์กำลังถือโทรศัพท์ไม่รู้ว่าคุยกับใคร อยู่ เพียงแต่แววตาและสีหน้าที่เคร่งขรึมนั้น ทําให้นรมนรู้สึกกดดันไม่น้อย
นานแล้วที่เขาไม่ได้มีท่าทางแบบนี้
นรมนรู้สึกกังวลอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
ได้
เรื่องของกมลคงจะไม่มีอย่างอื่นที่เธอ
ไม่รู้ใช่ไหม ?
เมื่อคิดแบบนี้ นรมนรีบลงไปชั้นล่างทันที “เป็นอย่างไรบ้าง ? มีข่าวของกมล ไหม ? หาพวกเขาเจอหรือเปล่า ? ”
นรมนมองบุรีศร์อย่างร้อนใจ แต่ดวงตาคู่ นั้นกลับทําให้บริศร์รู้สึกทนไม่ได้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
