แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 21 แกล้งโง่



บทที่ 21 แกล้งโง่

นรมนและคมทิพย์จัดการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเสร็จ อย่างรวดเร็ว เพราะเป็นห่วงกานต์ จึงรีบกลับมาถึงบ้าน กานต์ตื่นขึ้นมาพอดีในเวลาเดียวกัน จัดการตัวเองเรียบร้อย พร้อมอาหารเช้า

“เอ้? มา มี่ กลับมาแล้วเหรอครับ? ดีขึ้นแล้วเหรอ? ทำไม ถึงออกจากโรงพยาบาลเร็วจังล่ะครับ?

กานต์มีความสุขมากเมื่อมองไปที่นรมน คมทิพย์มองกานต์ที่กำลังเตรียมโจ๊กหมูใส่ไข่กับ ซาลาเปาจิ๋วร้อนๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น”ตัวเล็ก โจ๊ก หมูใส่ไข่นี่ทำเองเหรอ?

กานต์ส่ายหน้า”เปล่าหรอกครับ ผมออกไปซื้อมา แต่ ผมกำลังเริ่มเรียนทำอาหารอยู่นะ ต่อจากนี้ไปจะได้มีหน้าที่ รับผิดชอบเรื่องอาหารให้มามีไงครับ”

“ลูกรัก เด็กดีจริงๆ ”

ใบหน้านรมนเต็มไปด้วยนุ่มนวลและอ่อนโยน เธอลูบไปที่ หัวของกานต์ รู้สึกว่าเขาคือเทวดาที่วิเศษที่สุดในชีวิต เป็น ของขวัญชิ้นที่ดีที่สุดที่สวรรค์มอบให้

“วันนี้วันเสาร์ ไม่ต้องไปโรงเรียน มามีไม่เป็นอะไรแล้วลูกทานข้าวแล้วออกไปเล่นด้านนอกเถอะ”

ะ นรมนอยากให้ลูกชายมีชีวิตเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอจึง พาลูกชายกลับมาด้วย ให้กานต์อยู่กับคมทิพย์ ทำให้เธอ สบายใจได้มาก

กานต์ยิ้มพลางเดินไปจับมือนรมน แล้วจูงมือเธอมาที่โต๊ะ อาหาร พูดเสียงเบาๆ “มามี้ ผมจะอยู่ทานข้าวกับมามีก่อน แต่ว่าวันนี้ผมต้องไปข้างนอก ผมกับเพื่อนนัดกันไว้แล้วว่า จะออกไปเที่ยวกัน มามีคงไม่ห้ามใช่ไหมครับ?

เมื่อมองไปที่สายตาออดอ้อนของลูกชาย ทำให้นรมนปฏิ เสธไม่ลงแม้แต่คำเดียว

“ไม่ห้ามจะ แต่ลูกต้องระวังตัวดีๆนะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ให้โทรหามามีทันที”

“ครับผม”

กานต์ยิ้มราวกับเทวดาตัวน้อย

คมทิพย์รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่เขาก็รู้ว่าไม่ควรไปกระตุ้น ๘ ข ต่อมกานต์ แล้วยิ่งตอนนี้นรมนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แต่ จากที่เธอได้เห็นท่าทางหวาดกลัวของกานต์เมื่อวาน คงจะ เจ็บปวดใจไม่น้อย

ทั้งสามนั่งร่วมโต๊ะทานอาหาร กานต์รีบทานแล้วออกจา กบ้านไปอย่างรวดเร็ว
คมทิพย์เสนอเป็นคนไปส่ง แต่กานต์ปฏิเสธ

“ให้เขาไปเองเถอะ เขาไปได้”

นรมนวางใจลูกชายของตัวเองมากอะไรขนาดนั้น คมทิพย์พูดด้วยความกังวลใจเล็กน้อย “นรมน เขาเพิ่ง จะอายุสี่ขวบเองนะ”

“ตอนอยู่ที่อเมริกา เขาไปซื้อของที่ห้างเองตั้งแต่สามขวบ พอสามขวบครึ่งเขาก็ไปเดินเล่นที่ไชน่าทาวน์ อย่าดูถู กกานต์เชียว เขาไม่ใช่ไข่ในหินนะ วางใจเถอะ”

ที่นรมนพูดออกมานั้น คมทิพย์ก็ยังไม่เข้าใจนัก มองเธอ ด้วยสายตาประหลาดใจ ตอนที่เธอมองเข้าไปในตาของนร มนนั้นล้วนแต่เป็นความมั่นใจต่อลูกชายเต็มไปหมด เธอจึง ลองที่จะวางใจ แต่ก็ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่บ่อยๆ

หลังจากที่นรมนทานข้าวและยาเสร็จ เปิดทีวีแต่กลับเจอ ข่าวๆหนึ่ง

คาดไม่ถึงเลยว่าเขมิกาจะออกมาขอโทษเธอออกสื่อ !

“คุณแคทเธอรี ขอโทษด้วยนะคะ ฉันรู้ว่าความบุ่มบ่าม ของฉันนั้นทำให้คุณสุดทน ทั้งหมดเป็นเพราะความไม่ระวัง ของฉันเองค่ะ ฉันผิดเอง ฉันขอให้คุณอภัยให้ฉันตรงนี้เลย แล้วกันนะคะ ความผิดทั้งหมดให้มันตกเป็นของฉันคนเดียว คุณแคทเธอรี ถ้าหากว่าคุณยังรู้สึกไม่สบายใจ คุณจะตบจะตีหรือจะด่าฉันก็ได้นะคะ ฉันขอแค่คุณอย่าโกรธ และทาลาย ความร่วมมือที่บริษัทเราจะทำร่วมกันเลยนะคะ ประธานบุรี ศร์เขาให้ความสนใจการร่วมมือของบริษัทครั้งนี้มาก เพื่อค วามร่วมมือของทางบริษัทพักนี้ไม่สู้ดีนัก ถ้าหากเป็นเพราะ ฉันที่ทำให้คุณแคทเธอรีไม่พอใจ เขมิกาก็ต้องขอโทษคุณ แคทเธอรีด้วยจริงๆ ฉันยินดีรับคำข้อเสนอของคุณแคทเธอ รีทุกอย่าง โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ขอร้องนะคะ วันจันทร์นี้ ช่วยเข้ามาที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดด้วยนะคะ”

เขมิกาพูดทั้งน้ำตา แต่คมทิพย์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเยือก เย็น “นี่เรียกว่าขอโทษที่ไหนกันล่ะ เห็นๆอยู่ว่ามันลักไก่กัน ชัดๆ คนเขารู้กันทั้งเมืองชลธีว่าเขมิกาคือคนของบริษัทบุริศร์ ตอนนี้มาแสดงบทน่าสงสารให้ใครดูล่ะ? ต่อหน้าทำเป็น ขอโทษเธอ แต่จริง ๆ เขมิกา อยากให้ทุกคนรู้ว่าแคทเธอรี เป็นคนที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเอง อยากให้ทุกคนรู้ว่าเขมิกา ทำแบบนี้ด้วยความ จำใจ? ”

“รู้หมดแหละแค่ไม่พูด เธอจะร้อนใจไปทำไม” นรมนยิ้มมุมปาก ราวกับว่าไม่แคร์ที่เขมิกาใช้วิธีนี้

“ทำไมเธอถึงยังนิ่งอยู่ล่ะ? บริษัทนี้ดูเหมือนจะออกมาขอ โทษเธอนะ จริงๆแล้วเธอเองก็ทำหลายคนไม่พอใจนะ รู้ ไหม? อย่างน้อยคนงานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปก็คงจะไม่ชอบ เธออีกต่อไปแล้ว ทุกคนคงคิดว่าเธอจงใจทำให้ประธาน บริษัทของพวกเขาอับอายขายหน้า เธอไม่รู้หรอกว่าทีบุริศร์โสดไม่กี่ปีมา นี้ ทำให้เขามีชื่อเสียงมากขึ้นและฐานะสูงขึ้น ในเมืองนี้ ผู้หญิงทุกคนของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดที่เห็นข่าวนี้ พวกเขาเกลียดคุณมากแล้ว เธอยังไม่แคร์เหรอ ฉันก็กลัวว่า ถ้าเธอเดินเข้าไปในบริษัทเธอจะยังออกมาได้อยู่หรือเปล่า”

คมทิพย์รนสุดขีด เมื่อเห็นนรมนไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้เธอนิ่งไม่อยู่

นรมนยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน ตบบ่าคมทิพย์แล้วพูด”เอาเถอะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก นี่เธอยังคิดว่าฉันยังนรมนคนเดิมเมื่อ ห้าปีที่แล้วอยู่อีกเหรอ? วิธีที่เขมิกาใช้นั้นน่ะเธอแค่อยาก จะให้ฉันตอบโต้ เธอยังอ่อนหัด วางใจเถอะ ฉันจะทำให้บุ ริศร์มารับฉันด้วยตัวของเขาเอง”

พูดจบ นรมนก็หันหลังกลับเข้าไปที่ห้อง เหลือเพียงแค่

คมทิพย์ที่ยังนั่งงงอยู่ที่เดิม

จะให้บุริศร์มารับด้วยตัวเขาเอง?

จริงปะเนี่ย?

คนเย็นชาอย่างกับภูเขาน้ำแข็งแบบบุริศร์เนี่ยนะ จะเป็น

ได้เหรอ?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ