บทที่ 331 ใครกล้าต่อกระดูกให้เธอ ฉันจะ ทําให้มันพิการ

กิมจิรู้สึกเพียงแค่ว่ากล้ามเนื้อทุกส่วนบน

ร่างกายล้วนเต้นตุบๆ

เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนสามารถ ปฏิบัติต่อผู้หญิงคนหนึ่งได้โหดเหี้ยมขนาดนี้

ป๋าโอเจ็บจนเหงื่อโทรมกาย แขนข้าง หน่งหักไปแล้ว

“บริศร์ แกมันเดรัจฉาน! เพื่อภรรยาของ แก แกถึงขั้นสามารถลงมือกับแม่แท้ๆของตัว เองได้ แกไม่กลัวว่าจะต้องตกนรกหรือ”

“ตกนรก ผมก็ยอม ใครใช้ให้ผมมีแม่ที่ ใจคอโหดเหี้ยมแบบนี้คนหนึ่งกันล่ะ ที่หักแขน ข้างนี้ก็เพื่อลูกที่ไร้วาสนาคนนั้นของผม

บริศรเอ่ยจบแล้วก็มองไปที่ขาข้างหนึ่ง ของป้าโอ และหักมันทิ้งโดยไม่กระพริบตา ป้าโอเจ็บจนเกือบจะสลบไป

เติมพิษในร่างกายก็ยังไม่ได้ถูกขจัดออก ไป เธออาศัยพลังแห่งความมุ่งมั่นทั้งหมดใน การฝืนครองสติเอาไว้ แต่ตอนนี้วิธีการอัน เหี้ยมโหดของบริศร์ เกือบจะทำให้เธอทนต่อ ไปไม่ไหวแล้ว

บริศร่ก็ไม่ได้ทําให้เธอลำบากใจ เอ่ย เบาๆว่า “คุณจะสลบไปก็ได้นะ แต่ผมรับประกัน เลยว่า อีกครู่หนึ่งคุณก็จะฟื้นขึ้นมา เพราะว่า ขาข้างนี้ก็คือ ขาข้างนี้เป็นสิ่งที่คุณต้องชดใช้ ต่อสิ่งที่คุณทําทารุณกับกานต์ !”

“บุริศร์ แกฆ่าฉันเลยเถอะ!

จู่ๆป้าโอก็รู้สึกว่าถึงแม้ว่าตัวเองจะ

เหี้ยมโหด เย็นชาไร้อารมณ์ แต่ก็เทียบไม่ได้ กับความโหดร้าย ไร้ซึ่งความเมตตาปรานีของ

เขารู้แท้ๆว่าตัวเองเป็นแม่แท้ๆของเขา แต่กลับลงมือได้ นี่ทำให้ป้าโอไม่มีอะไรมาใช้ ในการต่อรอง

ตอนนี้บริศ เหมือนกับม้าป่าที่หลุดออก จากบังเหียนตัวหนึ่งจนไม่สามารถควบคุมได้ ถ้าหากนรมนยังอยู่ อาจจะมีความเป็นไปได้ที่ จะให้เขาหยุด แต่ตอนนี้ คาดว่ากระทั่งพระเจ้า มาเอง ก็ไม่มีวิธีจะหยุดบุรีศร์ไม่ให้ทำอะไรได้ แล้ว

ทันใดนั้นเธอก็พังทลาย

ผู้หญิงคนนี้ จะตอนไหนก็ไม่เคยยอมแพ้ แต่ตอนนี้กลับตกใจกลัวต่อหน้าลูกชายแท้ๆ ของตัวเอง

คนชั่วร้ายก็ต้องให้คนที่ชั่วร้ายกว่าจัด การจริงๆ

เธอเจ็บจนสั่นระริกไปทั้งตัว ทว่าบุริศร์ไม่ ออมมือเลยแม้แต่น้อย ตอนที่ป้าโอใกล้จะเป็น ลมหมดสติไป เขาก็หักขาอีกข้างหนึ่งของป้า โออีกครั้ง

“อ๊า!” เสียงกรีดร้องของป้าโอในห้องใต้ดินนั้น ดังไม่หยุดหย่อน ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกขนพอง สยองเกล้า และหวาดกลัวจนตัวสั่น

กิมจิรู้สึกโชคดีที่บุริศร์ไม่ใช่เจ้านายของ เขา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะมีเงามืดในใจ

ทว่าบริศ ยังคงเอยอย่างเย็นชาว่า “ขา ข้างนี้เป็นค่าตอบแทนที่คุณต้องจ่าย สำหรับ เรื่องทั้งหมดที่คุณกระทำดอกมล

“บริศร์ ไม่สู้แกฆ่าฉันตรงๆเสียเลยดี กว่า!”

ป้าโอตะโกนเสียงแหบแห้งอย่างอ่อน

แรง

บริศ กลับเอ่ยเรียบๆว่า “ผมเคยพูดแล้ว ว่า มีคนต้องการปกป้องชีวิตของคุณ ผมและ ต้องมันไม่ได้ เพียงแต่บางครั้งการที่คนเรามี ชีวิตอยู่ก็ทุกข์ทรมานกว่าการตายไป ช่วงอายุ ที่เหลือหลังจากนี้ของคุณก็ใช้มันมาสํานึกผิด เถอะ” แกคิดจะหักแขนขาทั้งสี่ของฉันทิ้งหรือ แกมัน เข้าสารเลว !

ป้าโอกรีดร้อง อ้าปากจะพุ่งไปกัดบุรีศร

บริศร่คล้ายกับว่ามีการป้องกันตั้งแต่ เนิ่นๆแล้ว จึงบีบกรามเธอเอาไว้ เมื่อออกแรง ป๋าโอจะตะโกนก็ตะโกนออกมาไม่ไ

เธอเจ็บเสียจนอยากจะตายให้ได้ แต่น่า เสียดายแรงมือและการโจมตีต่างๆของบริศร์ นั้นสามารถทําให้ป้าโอครองสติเอาไว้ได้ จุดนี้ ต่างหากที่น่าเป็นห่วงมากที่สุด

บริศ มองป้าโออย่างเอื่อยเฉื่อย และไม่ รีบร้อนที่จะทําลายแขนข้างสุดท้ายของป้าโอ

เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “รู้ไหมว่านรมนคือ ชีวิตของผม คุณพูดบ่าวๆว่าคุณเป็นแม่แท้ๆ ของผม แต่คุณกลับคิดจะเอาชีวิตของผมไป ตลอดเวลา ดังนั้นคุณบอกว่า ผมไม่กตัญญู ก่อน หรือว่าคุณไร้น้ำใจ หมดสิ้น งคุณธรรม ก่อนกันแน่ พ่อของผมดายอย่างไร แม่ของผม ถูกพิษได้อย่างไร ทำไมคุณนายตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาถึงได้เป็นอัมพาตขึ้นมากะทันหัน เรื่องราวทั้งหมดนี้ คุณไม่คิดจะให้คําอธิบาย กับผมสักหน่อยหรือ

ป้าโอฮือๆอาๆอยากจะพูดอะไร แต่ทำได้ เพียงแค่หอบหายใจราวกับไม่ใช่มนุษย์อยู่ตรง นั้น

บริศร์หัวเราะเสียงเย็น “สวรรค์ย่อมมีการ วินิจฉัยชี้ขาดเป็นของตัวเอง คุณเคยทำอะไร เอาไว้ จะต้องมีคนถ่ายทอดให้คุณรู้ หลายปีมา นั้นโมนได้รับความทุกข์ทรมานมากมายขนาด นี้ ผมล้วนนึกว่าคนที่พุ่งเป้าไปทางเธอเมื่อห้าปี ก่อนนั้นคือเขมิกา คือตังเม แต่ก่อนหน้านี้ไม่ นาน ผมถึงได้รู้ว่า ที่แท้แล้วคนที่ออกคำสั่งให้ จุดไฟเผานโมนในตอนแรกนั่นก็คือคุณ!

ป้าโอมองบุริศร์ด้วยความสิ้นหวัง เธอไม่ เคยคิดเลยว่า จะมีวันหนึ่งที่ตัวเองตกอยู่ใน มือของลูกชายตัวเอง และถูกลูกชายตัวเอง ทรมานจนมีสภาพเป็นเช่นนี้ เธอรู้สึกเสียใจ

เสียใจที่ตอนแรกให้กำเนิดบริศร์ออกมา แล้วไม่ได้บีบคอเขาให้ดายด้วยมือของตัวเอง!

เธอเสียใจที่หลายปีมานี้ยังคงมีสาย สัมพันธ์แม่ลูกต่อบุรีศร์ ปล่อยเขาไปครั้งแล้ว ครั้งเล่า

นัยน์ตาของป้าโอที่เหมือนกับดื่มยาพิษ เข้าไปจ้องเขม็งไปทางบุริศร์ แม้ว่าจะไม่ได้พูด ออกมา แต่ความหมายของสิ่งที่เธอแสดงออก มานั้น บริศ เห็นแล้วก็ยังเข้าใจ

เกลียดผมใช่หรือไม่ รู้สึกว่า ไม่ได้ฆ่า ผมทิ้ง ก็เป็นบุญคุณยิ่งใหญ่ต่อผมแล้ว ผม กลับไม่รู้จักบุญคุณ ตอนนี้กลับทำแบบนี้กับคุณ ได้ ป้าโอ คุณลองถามตัวเองดูว่า คุณไม่เคย ลงมือกับผมจริงๆหรือ

บริศ ถามประโยคนี้เสียงเบา เบาเสียจน มีเพียงแค่เขาและป้าโอสองคนเท่านั้นที่ สามารถได้ยิน แต่ว่าสีหน้าของป้าโอก็เปลี่ยน ไปในทันที

“ทําไมหรือ คิดว่าผมไม่สามารถรู้ได้หรือ อาศัยความสามารถในการวางยาพิษของคุณ อาศัยตำแหน่งและบารมีของคุณที่อำพรางเอา ไว้ในตระกูลโตเล็ก คุณคิดว่าผมไม่สามารถค้น พบได้ใช่หรือไม่ น่าเสียดายที่ผมไม่ใช่คนโง่ คุณให้ผมกินอะไร คุณทําอะไรกับร่างกายของ ผม ผมชัดเจนที่สุด เพียงแต่ตลอดมาผมไม่รู้ว่า คนคนนั้นคือใคร ในที่สุดวันนี้ก็ได้รู้แล้ว สวรรค์ กลับล้อเล่นครั้งใหญ่กับผม คนที่ลงมือกับผม นั้น เป็นถึงแม่แท้ๆของผม

บริศร์พูดด้วยความโศกเศร้า แต่ก็เอ่ย เยาะเย้ยว่า “ไม่ว่าคุณจะทำอะไรกับผม ผมก็ ไม่มีหนทางที่จะเอามันคืนมาจากคุณได้ เพราะ ว่าคุณคือแม่ของผม แต่สิ่งที่คุณทํากับนมน ทั้งหมดนั้น ผมคิดว่าผมจำเป็นต้องคิดบัญชีกับ

บุริศร์ พูด พลางนั่งลงกับพื้น ท่าทาง เหมือนกับว่าจะพูดคุยกับป้าโอตลอดทั้งคืน สีหน้าของป้าโอกลับไม่สงบแล้ว

ถ้าหากว่าเธอสามารถเลือกได้ ตอนนี้ เธอแทบอยากจะให้บริศร์ ปีศาจร้ายคนนี้รีบไป จากที่นี่โดยเร็ว

บริศ กลับมองเธอด้วยความขบขัน “คุณ กลัวอะไรหรือ คุณทำเรื่องผิดต่อฟ้าดิน มากมายขนาดนี้ คุณยังมีช่วงที่หวาดกลัวด้วย หรือ คุณรู้ว่ารเมศชอบนรมนตั้งแต่ตอนที่เธอ อยู่สหรัฐอเมริกาแล้ว ดังนั้นคุณจึงแอบร่วมมือ กับรเทศลับหลัง มอบยาให้กับรเมศ เพื่อใช้มา ทําร้ายกมล คุณใช้ประโยชน์แม้กระทั่งความรู้ ล็ก รเมศมีตอนรมน ชี้นำให้รเมศเดินเข้ามา ในแผนการของคุณทีละก้าว ทีละก้าว ไม่ว่าจะ ภายในประเทศหรือต่างประเทศ คุณล้วนมีเส้น สาย หนทาง และช่องทางการทํามาค้าขาย ของตัวเอง ก่อนหน้านี้ ผมไม่รู้มาตลอดว่า ทําไม ยังคิดว่าคุณเพียงแค่ควบคุมอำนาจบาง ส่วนของตระกูลโตเล็กเท่านั้น ตอนนี้ดูแล้ว คน ที่อยู่เบื้องหลังคุณนั้นไม่ธรรมดา แต่ว่าคุณอยู่ ในสภาพแบบนี้แล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังคุณจะ มาช่วยชีวิตคุณหรือไม่นะ

นัยน์ตาของป้าโอเบิกโตกะทันหัน

อย่างไรเธอก็คิดไม่ถึงว่าบริศร์จะรู้มาก ขนาดนี้

บุรีศร์กลับเอ่ยเสียงต่ำว่า “แต่ว่าทั้งหมด นี้ไม่เกี่ยวข้องกับผม คนที่อยู่เบื้องหลังคุณเป็น ใคร ทําไมคุณถึงต้องทำเพื่อให้ได้ตระกูลโด เล็กมา ผมล้วนไม่สนใจ สิ่งที่ผมสนใจมีเพียง แค่ผู้หญิงคนเดียว นั่นก็คือนรมน! ผมเคยบอก คุณแล้วว่า เธอคือชีวิตของผม! ผมไม่อนุญาต ให้ใครอาศัยเหตุผลใดๆมาทำร้ายเธออีก เห็น ได้ชัดว่าคุณไม่ได้ฟังคําพูดของผม ดังนั้นตอน นี้คุณต้องจ่ายค่าตอบแทนให้กับมัน!”

“ไม่!

ป้าโอกรีดร้องในใจ แต่กลับไม่สามารถ ยับยั้งการกระทําของบุริศร์ได้

เขายกมือหักแขนอีกข้างหนึ่งที่ยังอยู่ใน สภาพดีของป้าโออย่างรวดเร็ว

ในที่สุดป้าโอก็ทนไม่ไหว เป็นลมสลบไป

บุรีศรกลับลุกข์นนอย่างเย็นชา เอ่ยกับ กิมจิที่อยู่อีกด้านว่า “ตอนที่โรงพยาบาล ค้นคว้าการถอนพิษได้สำเร็จ ก็ส่งร่างของเธอ ไปทดลองยาก่อน ถ้าได้ล่ะก็ ค่อยให้แม่ของ ฉันกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทาน”

“ครับ!”

น้อยมาก กิมจิจะเหงื่อตก ภารกิจที่ออก ไปทําในหลายปีมานี้ก็ไม่น้อย เห็นคนชั่วร้าย มาจนเคยชิน แต่คนที่เหมือนกับบุริศร์ ทำให้ เขารู้สึกถึงความกลัวเป็นครั้งแรก

ตั้งแต่เข้ามาในตอนแรก อารมณ์ของบุรี ศร์ดูเหมือนจะไม่ได้มีคลื่นโหมกระหน่ำเท่าไร นัก กระทั่งตอนทีหักแขนขาของป้าโอ เขาก็ ยังพูดคุยอย่างมีอารมณ์ขัน

คนแบบนี้ต่างหากที่น่ากลัวที่สุด! กิมจิมองป้าโอแวบหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ ป้าโอ ร้องโวยวาย ค่าโขมงโฉงเฉง ก่อนหน้านี้ไม่นาน ในตอนนี้เหมือนกับโคลน แอ่งหนึ่งที่กองอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพ

ประธานบริศร จะต่อกระดูกให้เธอหรือ ไม่ครับ”

กิมจิเพิ่งจะถามจบ ก็เกือบจะถูกแววตา ของบริศ ปลิดชีพในเสี้ยววินาที

เขารู้สึกว่าเสี้ยววินาทีเมื่อครู่นี้ ตัวเอง แทบจะหายใจไม่ออกแล้วจริงๆ

“ใครกล้าต่อกระดูกให้เธอ ฉันจะทำให้ นพิการ

เมื่อประโยคนี้ถูกเอ่ยออกมา กิมจิก หุบปากฉับ

เขายังไม่อยากเกษียณอายุเร็วขนาดนั้น หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือบน เก้าอี้รถเข็น

“ผมทราบแล้วครับ ประธานบุรีศรี “ถึงแม้ว่าจะมีคนมารับเธอ ก็น่าคําพูด ของฉันไปด้วย บอกว่าฉัน บุรีศรีพูดว่า เหลือ ลมหายใจเฮือกสุดท้ายไว้ให้เธอ แต่ถ้าใคร กล้าต่อกระดูกให้เธอ จะถือว่าจงใจเป็น ปฏิปักษ์กับฉัน”

บริศ เอ่ยจบแล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินจากไป

กิมจิมองกระดูกที่หักงอออกของป้าโอ ก็ อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา

เลือดไหลออกจากร่างกายของเธอไม่ หยุด

กิมจิกลัวจริงๆว่าเธอจะสูญเสียเลือดจน ทําให้เสียชีวิต

แต่เห็นได้ชัดว่า บุริศร์ไม่สนใจเรื่องพวก

นี้

หลังออกจากห้องใต้ดินแล้ว เขาก็หยิบ ผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือ จากนั้นก็เดินมุ่ง หน้าไปยังห้องผ่าตัดของโรงพยาบาล

ฝีเท้าของเขายังคงมั่นคง สีหน้ายังคง เย็นชา แต่กลับทําให้คนถอยหนีหาง ไม่กล้า แสหาเรื่อง

ตอนที่บริศ กลับมาถึงห้องผ่าตัด ดวงไฟ เหนือห้องผ่าตัดยังคงสว่างอยู่

ดมทิพย์เห็นเขากลับมา ก็เพียงแค่เงย หน้ามองเขาแวบหนึ่ง ไม่พูดไม่ถามอะไร จิตใจจดจ่ออยู่ที่ดวงไฟเหนือห้องผ่าตัด

ถึงอย่างไร ฤกษ์ก็เป็นคนรับใช้ใกล้ชิด ริศร์ เห็นท่าทางของบุริศร์ในตอนนี้แล้ว ก็ก้าว ขึ้นมาถามกะทันหัน “ประธานบุรีศร์ คุณ ต้องการจะพักผ่อนสักหน่อยไหมครับ”

“ไม่ต้อง”

บริศ นั่งรอบนเก้าอี้ยาวริมทางเดิม

นี่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่เขารอบรมนอยู่

ด้านนอก

ก่อนหน้านี้ ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองจะมีวันนี้ ด้วย นอกจากจะคลอดลูก เขาก็ไม่คิดว่านเมน จะมีอะไรให้ต้องเข้าห้องผ่าตัด มาวันนี้ สมอง ของเขาก็อดคิดถึงคําพูดก่อนหน้าไม่นานมานี้ ของคนทิพย์ไม่ได้

สุดท้ายแล้วเขาก็ยังไม่สามารถปกป้องผู้ หญิงของตัวเองให้ดีได้

จุดนี้เหมือนกับภูเขาลูกใหญ่กดทับอยู่ บนหัวใจของบริศร์ ทำให้เขาหายใจไม่ออกอยู่ บ้าง

เวลาผ่านไปหนึ่งนาที หนึ่งวินาที ดวงไฟ ของห้องผ่าตัดคล้ายกับถูกหยุดเอาไว้ ให้เป็น สีแดงตลอด ทําให้คนที่เห็นสะเทือนใจเป็น อย่างมาก

ตอนที่บุรีศรีใกล้จะทนไม่ไหวแล้วนั้น ใน ที่สุดไฟห้องผ่าตัดก็ดับลง

ตอนที่คุณหมอผลักประตูเดินออกมา ถอดผ้าปิดปากออกอย่างอ่อนล้านั้น บุริศร์กี รู้สกขลาดกลัว ตึงเครียด กระทั่งลุกไม่ขึ้นอยู่ บ้างขี้นมากะทันหัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ