บทที่ 612 ฉันไม่ชอบเธอ

มีข่าวคราวของกานต์แล้วเหรอ เกิดอะไรขึ้น

บรมนรีบเงยหน้าขึ้น

“ครับคุณนาย มีข่าวคราวของคุณชายกานต์แล้วครับ”

คำรายงานของลูกน้องทำให้บริศร์ตื่นเต้นขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น กานต์อยู่ที่ไหน

“ท่านประธานบริศร์ครับ เฮลิคอปเตอร์ที่คุณชายกานต์นั่ง น้ำมันหมด ดังนั้นจึงถูกบังคับให้ลงจอด เมื่อคนของพวกเราได้ นำน้ำมันไปส่งถึง คุณชายกานต์ก็ปลอดภัยแล้วครับ ทุกอย่าง ราบรื่นดี”

เมื่อได้ยินลูกน้องพูดเช่นนั้น บุริศร์กับนรมนถึงได้ถอนหายใจ

โล่งอกออกมา

“เด็กคนนน โชคดีที่น้ำมันหมด ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงฝันที่จะไป ต่อ และก็ไม่รู้ว่าจะก่อเรื่องราววุ่นวายมากแค่ไหนอีก

บริศ ถอนหายใจ แล้วก็หวนคิดถึงกิจจาอีกครั้ง

ความรู้สึกของนรมนก็หดหูเช่นกัน

“ไปรับกมลกลับมาเถอะ ส่วนกานต์ก็ให้เขากลับมาด้วยตัว

เอง”
เมื่อบุรีศรพูดจบ ลูกน้องก็รีบออกไปดำเนินการตามคำสั่งทันที

“บรมน ผมต้องไปที่บริษัท พักนี้มีเรื่องมากมาย เรื่องที่รามิล ทำไว้ผมยังต้องไปจัดการ

“ค่ะ แต่ว่าศพของรามิลคุณจะจัดการอย่างไร นรมนรู้ว่าบุรีศร์นั้นมีอคติต่อรามิล โดยเฉพาะเรื่องที่ทำร้าย กิจจา ยิ่งเป็นเรื่องที่ไม่สามารถให้อภัยได้ แต่นชมนก็ยังถามขึ้น

รามิลบอกว่าเพื่อตรินท์ เพื่อคนของตระกูลโตเล็กแล้ว เขาสละ ชีวิตของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเหลือไว้ซึ่งความเจ็บปวด ก็ไม่อาจจะ ลบล้างความดีงามที่เขาทำไว้

บุริศร์หรี่ตาลงด้วยความขุ่นมัว แล้วเงียบไปสักพัก

ในขณะที่นรมนคิดว่าเขาจะไม่พูดอะไรแล้วนั้น บริศร์กลับเอ่ย ปาก น

“ผมจะให้คนจัดการอย่างเหมาะสม ตระกูลโตเล็กจะซื้อที่ทำ สุสานให้แก่เขา และจะคอยจัดคนหมั่นมาทำความสะอาด

นรมนรู้ดีว่าบริศร์นั้นดีและมีเมตตากับทุกคนในครอบครัวมา ตลอด หรือบางทีเขาอาจจะเห็นรามิลเป็นน้องชายตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว

“คุณรู้สึกผิดหวังมากใช่หรือไม่

นรมนรู้ดีว่าไม่มีใครเจ็บปวดเกินไปกว่าบุริศร์ได้อีกแล้ว
บุรีศรพูดเสียงต่ำ “ห้าพี่ก่อน ตอนที่ผมรู้ว่าตนท์ได้เสียชีวิต แล้ว ผมแทบจะยืนต่อไปไม่ไหว ต่อมาเมื่อผมรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ไม่มีใครรู้เลยว่าผมรู้สึกขอบคุณสวรรค์มากแค่ไหน จนถึงขั้นที่ ผมอยากจะทำดีกับเขาเป็นสองเท่า ผมมอบทุกอย่างที่เป็น ตระกูลโตเล็ก ให้กับเขา และก็มอบกิจจาให้กับเขา ใครจะไปรู้ว่า ท้ายที่สุดแล้วนั้นทั้งหมดล้วนเป็นเพียงการโกหกหลอกลวง ถึง แม้พวกเขาทําแบบนี้เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับครินท์ เพื่อหลอก ล่อให้ธรรคออกมา แต่การโกหกหลอกลวงและความเจ็บปวดที่ ทำกับผม ผมไม่สามารถที่จะให้อภัยได้จริงๆ ขนาดผมยังขนาดนี้ แล้วกิจจาที่เป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆ เองล่ะ ดังนั้นเรื่องนี้ผมจึงไม่ สามารถที่จะให้อภัยพวกเขาได้ ไม่มีทาง!”

เมื่อพูดจบ บุริศร์ก็ลูบศีรษะของนรมน แล้วก็หันหลังเดินจาก ตระกูลโตเล็กไป

นรมนก็รู้สึกเจ็บปวดทรมานจิตใจเช่นกัน

เขากลับไปที่ห้องของกิจจาอีกครั้ง แต่กลับเห็นคุณนายตระกูล โตเล็กนั่งอยู่ตรงหน้าเตียงของกิจจา จ้องมองกิจจาอย่างเงียบๆ พร้อมกับ น้ำตาไหลออกมา

นรมนที่ไม่รู้ว่าจะพูดกับคุณนายตระกูลโตเล็กอย่างไรดี

เธอไม่ใช่แม่พระ ที่เมื่อถูกหักหลังแล้ว ถูกหลอกใช้แล้วยังคง ทำสีหน้าซาบซึ้งในพระคุณ แค่เธอไม่ไปเจ้าคิดเจ้าแค้นกับเธอ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองนั้น ใจกว้างมากพอแล้ว

กิจจายังคงนอนหลับอยู่ ในขณะที่นรมนตัดสินใจถอยเดินออกมานั้น คุณนายตระกูลโตเล็กได้เอ่ยปากขึ้น

“เธอคงจะคิดว่าฉันเป็นหญิงชราที่ใจร้ายใช่ไหม และคิดว่าสิ่ง

ที่ฉันปฏิบัติต่อเธอก่อนหน้านี้ก็ล้วนเป็นการเสแสร้งทั้งนั้น ใช่ ไหม” นรมนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ตอนนี้ตอบไปอย่างไรก็ไม่

เหมาะสม

เธอจึงเงียบ

คุณนายตระกูลโตเล็กหันมามองเธอแล้วพูดขึ้น “ความจริง แล้วฉันไม่ได้ชอบเธอตั้งแต่แรก

นามนตกใจ หวนคิดถึงสามปีที่เธอแต่งงานมา แม่สามีคนนี้ก็ ไม่เคยใส่ใจหรือถามไถ่ แม้แต่วันที่แต่งงานก็ไม่ได้ไปเข้าร่วม สามปีมานี้ได้แต่ให้ป้าโอจัดการชีวิตประจําวันของเธอ โดยไม่มี ข้อชี้แนะใดๆ แล้วยิ่งไปกว่านั้นเมื่อห้าปีก่อนที่เธอกับลูกเกือบถูก เผาทั้งเป็น ไม่มีแม้แต่จะเอ่ยถึง นรมนควรรู้ได้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้วว่า เธอไม่ชอบตัวเอง เพียงแต่ต่อมาหลังจากที่ได้คลุกคลีอยู่ด้วยกัน คุณนายตระกูลโตเล็กทำดีกับเธอมาก จนทำให้เธอมองข้ามสิ่ง เหล่านี้ไป

“ในเมื่อไม่ชอบฉัน ทำไมก่อนหน้านี้ถึงทำดีกับฉันขนาดนั้น หรือว่าเพียงเพราะแค่ต้องการหลอกใช้ฉัน”

“หลอก ใช้? เธอมีอะไรให้น่าหลอกใช้น คุณนายตระกูลโตเล็กมองนรมนตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นพูดอย่างเย็นซาว่า “แปดปีก่อนที่เธอมาวุ่นวายกับบริศร์ และบังคับ ให้เขาต้องแต่งงานกับเธอนั้น ฉันก็ไม่พอใจเธอแล้ว ผู้หญิงที่ดีมี สกุลรุนชาติจะสามารถทำเรื่องแบบนั้นในงานเลี้ยงได้อย่างไร ตัวเองขายหน้าไม่พอ ยังทำให้บุรีศร์ของพวกเราสูญเสียโอกาส มากมายไปด้วย เพื่อมาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไร้ค่าไม่มีอะไรดี อย่างเธอ ไหนเธอลองพูดมา นอกจากหน้าตาที่ดูได้นิดหน่อย แล้ว เธอสามารถทำอะไรได้บ้าง ตั้งแต่ที่เธอแต่งเข้ามา ก็ไม่เคย ช่วยเหลือตระกูลโตเล็กของพวกเราแม้แต่สักนิดเดียว”

นรมนตะลึงงัน

เธอไม่เคยรู้ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กจะมองเธอแบบนี้ นรมนสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมยังเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ล่ะ

“เห็นด้วยเหรอ ใครบอกว่าฉันเห็นด้วย ถ้าหากฉันเห็นด้วย แล้วทำไมฉันต้องไปอยู่ที่ต่างประเทศตั้งนานสองนานขนาดนั้น ริศร์และ ตรินท์ทั้งคู่ไม่ใช่คนที่ฉันคลอดมา ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแม่ ของพวกเขา แต่เธอไม่มีทางที่จะรู้ว่า การเลี้ยงลูกที่ไม่ใช่ตัวเอง คลอดมานั้น ต้องพะวงทุกข์ใจมากแค่ไหน ฉันต้องคอยระวังป้า โอในการปลูกฝังความคิดของพวกเขา กลัวพวกเขาจะตีตัวออก หากจากฉัน กลัวว่าต่อไปตระกูลโตเล็กจะไม่มีที่สำหรับฉัน จนฉัน ต้องเอาอกเอาใจลูกชาย ตอนนั้นข่าวของพวกเธออึกทึก ครึกโครม ถ้าหากฉันไม่เห็นด้วย และต่อต้านความปรารถนา ของบริศร์ เธอคิดว่าบริศร์จะยอมรับแม่คนนี้ได้อีกเหรอ”
“เพราะฉะนั้น ด้วยเหตุนี้ท่านจึงไม่ถามไถ่ไม่สนใจงานแต่งของ พวกเราในครั้งนี้ใช่ไหม”

นรมนแทบจะคิดไม่ถึงว่าผลจะกลายเป็นแบบนี้

คุณนายตระกูลโตเล็กตอนนี้ก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไปแล้ว เธอพูด อย่างเยือกเย็นว่า” ใช่ เธอแต่งงานมาสามปีกลับไม่มีอะไรดีขึ้น ฉันก็เลยหาโอกาสที่จะทำให้เธอหย่ากับบริศร์ เขมิกาคือคนที่ฉัน เลือกและปูทางไว้ให้กับหล่อน ฉันให้หล่อนไปหาตนท์ที่ยูนนาน ฉันคิดว่าคนที่ไม่ชอบคนแบบเขมิกา แต่ว่าเขมิกาชอบบริศร์ และบริศร์นั้นก็แคร์ความรู้สึกของตนท์อย่างมาก เมื่อรู้ว่าเขมิกา ไปหาครินท์ ไปยั่วยวนครินท์ บางทีเขาอาจจะทิ้งเธอแล้วไปหาเข มิกา ขอเพียงให้พวกเธอเข้าใจผิดกัน การหย่าร้างก็จะเกิดขึ้นใน ไม่ช้า แต่ใครไปจะไปรู้ว่าความคิดเขมิกาแปลเป็นอื่น หล่อนกลับ อยากแต่งงานกับครินท์ อยากเป็นสะใภ้ของตระกูลโตเล็กซะ อย่างนั้น! หล่อนน่ะเหรอจะคู่ควร

นามนตกใจชะงัก เธอคิดไม่ถึงว่าทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ “ทำไมท่านถึงทำแบบนี้ ท่านรู้ไหมทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับ ตริมทมากแค่ไหน”

“ไม่ยุติธรรมเหรอ เธอจะไปรู้อะไร ตั้งแต่เล็กจนโต ตรินท์ก็ไม่ เคยมีอะไรสู้บุริศร์ได้ แต่กลับเป็นคนที่กตัญญูมาก ดีกับฉันที่สุด เขามองฉันเป็นแม่แท้ๆของเขา ทุกครั้งที่เขาดึงมือของฉันแล้ว เรียกแม่นั้น ฉันรู้สึกว่านี่คือลูกชายของฉัน ลูกที่ฉันให้กำเนิดเอง แต่ว่าเขาด้วยความสามารถไปหน่อย และเอาแต่คอยรักและปกป้องแต่พี่ชายอย่างบุริศร์ แม้แต่ไปชกต่อยกับคนอื่นเพื่อบริศร์ ฉันจึงจำเป็นต้องให้เขาออกจากเมืองชลธี เมื่อเขาไปอยู่ยูนนาน เขาก็เลือกอาชีพที่เสี่ยงอันตรายเช่นนั้นอีก ฉันเองก็ห้ามปรามไม่ อยู่ เลยต้องการให้เขามีทายาทไว้สืบสกุล แต่ตนท์เองก็ไม่มี เวลาให้กับความรัก เขมิกาเก่งในการทำให้คนลุ่มหลง มีเธออยู่ ครินท์จะต้องหลงเสน่ห์อย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นไม่ว่าตนท์ จะเป็นอย่างไร อย่างน้อยๆเขมิกาจะต้องตั้งท้องลูกของเขาไว้สืบ สกุล เป็นหลานของตระกูลโตเล็กของพวกเรา!

คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า “เดิมที่ฉัน วางแผนไว้ว่าจะหลอกใช้เขมิกาเพื่อทำลายความสัมพันธ์ฉันสามี ภรรยาของพวกเธอ แต่น่าเสียดายที่เขมิกาตัดใจจากบุรีศร์ ไม่ ต้องการจะสานสัมพันธ์ต่อ และไปปั่นใจให้กับตนท์ ถึงแม้ว่า ตอนนั้นแผนการจะมีการเปลี่ยนแปลง แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่า ขอ เพียงแค่หล่อนสามารถคลอดลูกของตนท์ออกมา เมื่อถึงเวลา ฉันก็จะหาวิธีขจัดเธอออกไป แล้วค่อยหาคู่ครองที่เหมาะสมให้ กับตรินท์ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าตนท์จะจากไปแบบกะทันหันเช่นนี้ เขมิกาตั้งครรภ์แล้ว แต่ฉันกลับต้องมาสูญเสียลูกชาย ฉันจึงต้อง ให้เขมิกากลับมาหาบุริศร์ ขอเพียงแค่เขมิกากลับมา เธอก็จะ เข้าใจผิด และเธอกับบริศร์ก็จะต้องหย่ากัน

“นี่ท่านให้เขมิกาปรนนิบัติตนท์ หลังจากที่เขมิกาตั้งท้องลูก ของตนท์ ก็จะให้เธอกลับมาอยู่กับบุริศร์อย่างนั้นเหรอ นรมนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มอย่างเย็นชา แล้วพูดตามที่หล่อนหวังไว้หรอก ฉันเข้าใจบริศร์ดี เขารักตนท์มาก ขอ เพียงเขมิกาตั้งท้องลูกของครินท์ ต่อให้เขาจะชอบหล่อนมากแค่ ไหน เขาก็ไม่มีทางที่จะแต่งงานกับหล่อน แต่ว่ากิจจายังเล็กมาก ต้องการแม่ และกิจจาก็ยังต้องการสถานะที่เหมาะสมเพื่อในอยู่ ตระกูลโตเล็ก ดังนั้นฉันจึงให้บริศ รับกิจจาไว้เป็นลูกชาย ด้าน หนึ่งเพื่อให้เขมิกาสามารถดูแลลูก อีกด้านหนึ่งเพื่อให้เธอจะได้

“ท่านรู้ว่าฉันรอดตายจากเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนใช่

ไหม”

นรมนเห็นช่องโหว่ของคุณนายตระกูลโตเล็ก

คุณนายตระกูลโตเล็กมองนรมนแล้วพูดขึ้น แน่นอน ไม่อย่าง นั้นเธอคิดเหรอว่าเมศจะบังเอิญผ่านไปแล้วช่วยเธอไว้ ฉัน เกลียดเธอก็จริง ไม่ชอบเธอก็จริง แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะให้เธอ ตาย อีกทั้งในท้องของเธอยังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลโตเล็ก ฉันคิดมาตลอดว่าป้าโอจะไม่ยอมให้เธอตั้งท้องลูกของตระกูลโต เล็ก เพราะฉะนั้นฉันจึงไม่เคยกังวลว่าเธอจะตั้งท้องลูกของบุริศร์ สามปีมานี้เธอก็ไม่เคยมีข่าวดี แต่อยู่ๆ ในวินาทีสุดท้าย เธอก็ เหมือนกับเขมิกาได้ที่ตั้งท้องขึ้น ฉันรู้การเคลื่อนไหวของเขมิกา และก็รู้ว่าตังเมต้องการจะเผาเธอให้ตายทั้งเป็น เพื่อหลานใน ท้องของเธอ ฉันจึงได้โทรไปหาคุณนายแห่งบริษัทวัชโรทัย ให้ร เมศมาที่เมืองชลธีเพื่อคุยเรื่องบางอย่าง สถานที่เขาผ่านบังเอิญ เป็นสถานที่เดียวกันกับที่เธอเกิดเรื่อง เธอถึงได้มีชีวิตรอดมา พูด ไปพูดมาเธอยังต้องขอบคุณฉันด้วยซ้ำถูกไหม
“ขอบคุณอย่างนั้นเหรอ ยังกล้าพูดออกมาจากปาก ถ้าไม่ใช่ เป็นเพราะท่าน ฉันก็คงไม่ต้องไปเดินอยู่ในกองไฟแบบนั้น ถ้า ไม่ใช่เป็นเพราะท่าน กมลเกิดมาร่างกายก็คงไม่เป็นแบบนั้น เช่น แล้วท่านยังต้องการให้ฉันขอบคุณท่านอีกอย่างนั้นเหรอ ถ้า หากท่านไม่ชอบฉันตั้งแต่แรก ท่านก็น่าจะบอกให้ฉันรู้ ต่อให้ ท่านต้องการให้ฉันเลิกกับบริศร์ ก็ยังดีกว่าที่ท่านคิดทำร้ายกัน แบบนี้ ท่านไม่เพียงแต่ทำร้ายบุริศร์ ยังทำร้ายตนท์ ทำร้ายฉัน ยังทําร้ายกระทั่งหลานสาวของตัวเอง ทำไมท่านถึงทำแบบนี้ได้

นรมนรู้สึก โกรธจนเคียดแค้น

เธอคิดมาตลอดว่าตัวเองความโชคร้ายของตัวเองนั้นเกิดจาก เขมิกากับตังเม คิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นยังมีแผนการที่ซับซ้อน ซ่อนเงื่อนอีก

แม่สามีที่เธอคิดว่าดีมาตลอดนั้น กลับเป็นคนขุดหลุมพรางไว้ ตั้งแต่เนิ่นๆ วางแผนทำร้าย และทำลายให้ครอบครัวเธอ แตกแยก

คุณนายตระกูลโตเล็กกลับพูดอย่างไม่แยแสว่า “ทำไมฉันจะ ทำแบบนี้ไม่ได้ ตระกูลโตเล็กเป็นของฉัน! ที่บุริศร์และครินท์มีทุก วันนี้ได้ ก็เพราะฉัน พวกเขาควรจะเชื่อฟังฉันไม่ใช่หรือ แต่เป็น เพราะเธอ ทำให้บริศทะเลาะกับฉันครั้งแรก แม้แต่คำพูดของ ฉันก็ไม่ยอมฟัง ยืนกรานที่จะขอเธอแต่งงาน เธอมีดีอะไรกัน เธอ สามารถช่วยบริศรสืบทอดดำรงธุรกิจตระกูลโตเล็กได้หรือ สามารถนำความรุ่งโรจน์มาให้ตระกูลโตเล็กหรือ
“ตระกูลโตเล็กรุ่งเรืองขนาดนี้แล้ว ยังต้องการให้ฉันนำความ รุ่งโรจน์อะไรมาให้อีก

“ไซสิ ตระกูลโตเล็กของพวกเรารุ่งเรืองเพียงนี้ จะให้เลือก สะใภ้แบบไหนก็ได้ ทำไมต้องเลือกขยะที่ไร้ค่าอย่างเธอด้วย คน ที่ทําอะไรก็ไม่เป็น ต่อให้ฉันยกอาณาจักรรัตติกาล ให้กับเธอ แล้วเธอจะสามารถทําออกมาได้ หรือ นอกจากให้กิมจิช่วย เธอ ยังทําอะไรเป็นได้อีก”

คําพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้นมันถึงกับชะงักงัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ