บทที่ 1020 เกมนี้พวกเราแพ้แล้ว

“นรมน เธอหมายความว่ายังไง ถ้าฟังไม่เข้าใจ

นรมนกลับยิ้มเย็น “คุณน้าฟังไม่เข้าใจหรือแกล้งไม่เข้าใจคะ ฉันกลับมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว คุณน้าไม่สงสัยหรือคะธิดาเป็นยัง ไงบ้าง ตั้งแต่ฉันเข้าบ้านมาจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ยินคุณน้า ถามถึงธิดา กค่า”

แพรวาสีหน้าเคร่งขรึมนิดหนึ่ง แต่ยังคงยิ้มแย้ม “เธอเป็นพี่ สะใภ้ของเขา เป็นคนพาเขาไปตรวจครรภ์ เขาไม่ได้กลับมาด้วย ก็ต้องอยู่โรงพยาบาลใช่มั้ย เด็กคนนี้ช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดี ฉัน ก็เตรียมใจไว้แล้ว ถึงไม่ได้ถาม อีกอย่างเธอก็เป็นพี่สะใภ้เขา ไม่มีทางทําร้ายเขาใช่มั้ยล่ะ

คำพูดนี้ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร อย่างที่คิดแพรวาม องขาดเธอไม่มีทางไม่สนใจธิดา

นรมนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะตัวเอง

“คุณน้าใจกว้างจัง วางใจฉันมากขนาดนี้เชียว

“แน่นอนอยู่แล้ว”

แพรวายอมรับ

นรมนวางมือบนถ้วยน้ำแกง พูดยิ้มๆ “ในนี้ไม่ได้ใส่ยาเสพติด ถ้าอย่างนั้นฉันให้หมอมาตรวจหน่อยดีมั้ยคะ”
“เธอหมายความว่ายังไง”

แพรวาไม่อาจรักษารอยยิ้มบนใบหน้าได้อีก เริ่มร้อนตัวขึ้นมา

แล้ว

นรมนเทน้ำแกงลงบนพื้น พูดเรียบๆ “ระหว่างทางฉันไปเจอ นาวิน เขาจู่ๆ ก็เป็นลมอยู่ข้างถนน เกร็งไปทั้งตัว ฉันพาเขาไปส่ง โรงพยาบาล ลองเดาสิคะหมอบอกว่ายังไง”

แพรวาหลบสายตา

ทันใดนั้นเธอก็กวาดโต๊ะกระจาย

นรมนเตรียมตัวอยู่แล้ว เธอรีบถอยหลังอาหารเกือบจะ กระเด็นถูกตัว ขณะที่แพรวาฉวยโอกาสนี้คิดจะหนี แต่ถูกสมจิต ล็อกตัวกดติดกำแพง

“ฝีมือแค่นี้ ยังคิดจะอวดดีต่อหน้าฉันหรือ

สมจิต ดูถูก

แพรวาถูกจับกดติดกำแพงหนีไม่ได้ แต่ยังคงพูดจากระแทก หน้า “นรมน ต่อให้เธอกับฉันได้ เธอก็หนีไม่พ้นอยู่ดี ข้างนอกมี แต่คนของฉัน ตอนนี้บุริศร์ถูกขังอยู่ ไม่มีทางเหาะมาช่วยได้ ถ้า เธอแตะฉันแม้ปลายเล็บ รับรองได้เธอตายหาศพไม่เจอแน่

นรมนแคะหู ไม่ค่อยเข้าใจความยโสของแพรวา

“น้าฉลาดขนาดนี้ ตอนนี้ทำไมถึงโง่ขึ้นมาละคะ บุริศร์ไม่อยู่ก็ จริง แต่ฉันยังเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ฉันยังมีตาของฉัน คิดหรือว่าพวกคนที่อยู่ข้างนอกจะทําอะไรฉันได้ จะต้านทาน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาและตระกูลพรโสภณไหวหรือ

“ฉันรู้ว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณมีความ สามารถ แต่กว่าเธอจะโทรไปหาพวกเขา คนของพวกเขาต้องใช้ เวลามาที่นี่ ตอนนั้นเธอก็ถูกคนของฉันจัดการแล้ว พวกเขาไม่ ต้องฟังฉันแต่โดยดีหรือ”

คำพูดของแพรวาสะกิดเตือนนรมนให้ระวังตัว

เธออยู่มาได้ถึงวันนี้ ไม่ใช่คนใจร้อนเห็นประโยชน์เฉพาะหน้า แน่ และยิ่งไม่ใช่คนโง่ แต่แพรวาถูกพวกเธอจัดการได้ง่ายเกินไป หรือเปล่า

นรมนรู้สึกว่ามีอะไรสักอย่างผิดปกติ

“คุณนาย อย่าไปเสียเวลาพูดกับเธอ กำจัดเธอเลย ผู้หญิงใจ อำมหิตอย่างนี้ อยู่ไปก็เปลืองอากาศ

สมจิตเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็คิดจะใช้กำลัง จัดการ

นรมนกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่ แพรวาเธอแอบวางแผนอะไรอีก นาวินฉันอาจจะบังเอิญเจอ แต่ร่างกายธิดาน้าจะเอามาล้อเล่นไม่ ได้ ไม่มีทางใช้เธอมาล่อให้ฉันติดกับ แต่สติปัญญาของน้า ทำไม ถึงถูกฉันจับได้ง่ายๆ แล้วยังฉีกหน้าฉันเร็วขนาดนี้”

แพรวามองเธอแวบหนึ่ง สายตามีแววชื่นชม

“นรมน ฉันต้องยอมรับ ถ้าเธอไม่ใช่เมียของบุริศร์ ฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้

นรมนยนคิ้วนิดหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร

“ซวยแล้ว!”

นโมนทันใดนั้นรู้สึกอะไรบางอย่าง รีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่ ข้างนอกเงียบกริบจนน่ากลัว

สมจิตกลัวเธอจะมีอันตราย รีบปล่อยแพรวา ดึงนรมนกลับมา

“คุณนาย ทำอะไรคะ”

“คนของเรา…”

“สายไปแล้ว พวกเขาถูกจัดการหมดแล้ว”

แพรวามเย็น ยืนขึ้นไม่รีบร้อน กระทั่งจัดการเสื้อผ้าของตัว เอง ใบหน้าที่มองนรมนชื่นชม

“เธอฉลาดมากนรมน น่าเสียดายเธอช้าไปก้าวหนึ่ง

“เกิดอะไรขึ้นคะ”

สมจิตยังงงงวย เห็นแพรวาหยิ่งผยองขนาดนี้ โกรธจนอยาก

จะเข้าไปจับเธออีกรอบ แต่นรมนห้ามไว้

“ช่างเถอะ สมจิตพวกเราแพ้แล้ว”

“อะไรนะ”

สมจิตสีหน้าสับสน
นรมนมองแพรวา พูดเรียบๆ “ธิดาร่างกายมีปัญหา นาวิน ตรวจพบไอซ์ ส่วนประกอบยาเสพติด เรื่องพวกนี้ถูกวางแผนไว้ ก่อนแล้ว หรืออาจพูดได้ว่าแพรวาพยายามทำเพื่อล่อให้ฉันติด กับ ฉันพูดถูกใช่มั้ยคะ

“ใช่แล้ว”

ไม่ปฏิเสธ ยิ้มบางๆ “ธิดาท้องสามเดือน ครรภ์ปกติแล้ว ต่อ ให้ฉันให้ยากระตุ้นเลือดลมเธอ ก็ใช้แค่พอเหมาะ แค่เลือดออก นิดหน่อย ไม่ถึงกับแท้ง ฉันเป็นแม่ของเธอ ย่อมไม่ทำอะไรที่ ทำให้ลูกสาวเสียใจ”

“นี่ยังเรียกแม่อีกหรือ แพรวาฉันรู้สึกว่าเธอเข้าใจคำว่าแม่ผิด ไปแล้ว”

นรมนสายตาเย็นเยียบ

เธอถึงกับกล้าให้ธิดากินยากระตุ้นเลือดลม

นี่มันอันตรายมากแค่ไหน!

ธิดาเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอ!

แพรวากลับยิ้ม “คนทำเรื่องใหญ่ไม่สนใจเรื่องเล็กๆ อีกอย่าง ฉันเคยพูดแล้ว ฉันกะปริมาณไว้ดีแล้ว อีกอย่างเธอเป็นห่วงธิดา ขนาดนี้ ย่อมไม่ทําให้เธอเกิดเรื่อง ฉันรู้ด้วยเธอรู้จักกับโพนี่และ รมิดา ไม่ว่าใครก็ต้องช่วยให้ลูกสาวฉันปลอดภัยได้แน่

“แต่ถ้าช่วยไม่ทันล่ะ”
นรมน มือแน่น

แพรวาพูดไม่แยแส “ไม่ทันก็ไม่ทันแค่นั้น เด็กยังไม่เป็นตัวก็ เท่านั้น อย่างมากก็แค่วันหลังท้องอีก พูดตามตรง ฉันไม่ได้ชอบ ลูกเขยอย่างนาวิน ไม่คู่ควรกับลูกสาวของฉัน

เธอใส่ยาเสพติดในอาหาร เพราะลึกๆ ไม่คิดจะให้เขาเป็น ลูกสะใภ้ของเธองั้นหรือ เธอก็แค่อยากจะควบคุมเขา ให้เขาทํา เรื่องต่างๆ ให้เท่านั้น

“ใช่แล้ว ความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งต่อผู้หญิงจะยืดยาวสัก เท่าไหร่ โลกนี้จะมีคนแบบเชษฐ์สักกี่คน ถึงเชษฐ์จะรักเดียวใจ เดียว แต่มีประโยชน์อะไรล่ะ เขาก็ให้ความสุขทั้งชีวิตกับอชิระไม่ ได้อยู่ดี เขาล้มแล้ว คนที่พึ่งพิงเขาก็พังกันหมด พูดไปแล้ว ผู้หญิง พึ่งผู้ชายไม่ได้ ต้องพึ่งตัวเอง ลูกสาวของฉัน ต่อให้เธอต้องการ ผู้ชาย ก็ต้องเป็นผู้ชายที่เกื้อหนุนเธอได้ เหมือนนาวินอย่างนั้นจะ ให้อะไรธิดาได้ ลูกชายของเขาเกิดมาก็แค่เศษเดน”

แพรวาไม่ปิดบังความรังเกียจดูถูกนาวินแม้แต่น้อย

นรมนรู้สึกว่าค่าพูดของแพรวาดึงให้ตัวเธอตกต่ำลง

สมจิต พูดอย่างโมโห “ผู้หญิงอย่างเธอน่าจะไปลงนรก โหด เหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ ไม่กลัวลูกสาวเธอรู้แล้วจะเสียใจหรือไง”

“นรมนไม่มีทางให้ลูกสาวฉันรู้เธอมีแม่ทำอย่างนี้ ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่เอาลูกสาวฉันกับลูกเขยตัวดีนั่นไปซ่อนหรอก”

ต้องยอมรับ แพรวามองนรมนทะลุปรุโปร่งจริงๆ
สถานการณ์แบบนี้ นรมนย่อมไม่คิดว่าจะชนะ

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะตัวเอง

แต่เดิมในสายตาคนอื่น เธอก็เป็นคนที่ไม่ซับซ้อนอยู่แล้ว สมจิตเห็นสีหน้านรมนไม่ค่อยดี อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง “คุณนายคะ คุณอย่าถูกเธอยั่วโมโห ฉันให้คนของเราจัดการ

คนของเธอก็ได้แล้ว”

“สมจิตเธอยังไม่เข้าใจอีกหรือ ข้างนอกไม่มีคนของเราแล้ว”

นรมนเห็นสายตาสับสนของสมจิต ก็พูดต่อ “วางหมาก กระดานใหญ่ขนาดนี้ ถึงกับใช้ลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองเป็นเหยื่อ เป้าหมายของเธอไม่ใช่ฉัน แต่เป็นบอดี้การ์ดสุดยอดฝีมือที่บุริศร์ ทิ้งไว้ต่างหาก”

“อะไรนะ”

สมจิตยังไม่เข้าใจ

นรมนมองแพรวา พูดช้าๆ “ใครๆ ก็รู้ บริศร์มีฐานฝึกของตัว เอง ฝึกสอนบอดี้การ์ดที่เก่งกาจและภักดี แต่ไม่มีใครรู้พวกเขา อยู่ไหน มีแต่บุริศร์ที่ใช้พวกเขาได้ แพรวาอยากจะได้ตระกูลโต เล็ก ก็ต้องกำจัดบุริศร์ไปก่อน ตอนนี้เธอทำได้แล้ว บุริศร์ถูกใส่ ความฆ่าคนตาย ตอนนี้ถูกจับขัง แต่บอดี้การ์ดชั้นยอดพวกนั้นก็ จะช่วยเธอขจัดอุปสรรคที่มาจากตระกูลโตเล็ก เธอถึงได้ใช้ธิดา เป็นเหยื่อล่อ เปิดเผยตัวเองเพื่อล่อฉันให้ติดกับ ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอคงเป็นคนติดเครื่องดักฟังสัญญาณในบ้านนี้ใช่มั้ย”
“ฉันทําเอง”

แพรวาพยักหน้ายอมรับ

สมจิตถึงได้เข้าใจทุกอย่าง

“เธอนี่พิษสงเยอะจริงๆ! คำสั่งที่เธอส่งออกไปเมื่อกี้ตั้งใจให้ ฉันรู้ แล้วให้ฉันเรียกบอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กใช่มั้ย”

“ใช่แล้ว คนที่บุริศร์ไว้ใจที่สุดคือพฤกษ์ ตอนนี้พฤกษ์เป็น อัมพาตไปแล้ว ฉันคิดว่าเขาจะให้สิทธิ์สั่งบอดี้การ์ดกับ นรมน แต่บุริศร์ไม่ได้ทำอย่างนั้น เขากลับให้สิทธิ์กับชัยยศ ชัยยศ ซื่อสัตย์มาก ฉันเคยลองเลียบเคียงพูดกับเขาแล้ว เขาเป็นคน ประเภทที่หลอกไม่ได้ ช่วยไม่ได้ ฉันก็เลยต้องคิดวิธีอื่น

แพรวาพูดอย่างได้ใจ “บุริศร์เกิดเรื่องแล้ว นรมนจะต้องกลับ มาช่วยแน่ บุริศร์ไม่มีทางยอมให้นรมนเกิดอันตรายไม่สนใจ อะไรเลย เขาถึงได้ยืมกำลังของตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูล พรโสภณปกป้องเธอนรมน เวลานี้คือตอนที่เขามอบสิทธิ์สั่งการ บอดี้การ์ด ฉันคาดเดาไว้แล้ว ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีเบื้องหลัง จากทหาร บุริศร์ไม่มีทางให้สิทธิ์เขา ส่วนคุณท่านตนุวร ก็ เกษียณแล้ว และยังเป็นตาของเธอ หลังจากคิมแม่ของเธอตาย คนที่เขาเป็นห่วงที่สุดก็คือเธอ จะต้องทุ่มเทดูแลเธอเต็มที่ ความ เป็นไปได้มากที่สุดก็คือบริศร์ให้สิทธิ์กับคุณท่านตนุวร และเธอมี บอดี้การ์ดอย่างสมจิตข้างตัวฉันก็รู้แล้ว ฉันเดาถูก”

สมจิต โกรธจนควันออกหู

“ทำไมผู้หญิงอย่างเธออันตรายขนาดนี้”
“พอเถอะสมจิต พวกเรายอมรับว่าแพ้แล้วเถอะ แพรวามอง พวกเราทะลุปรุโปร่ง พวกเราไม่มีความหวังจะชนะแล้ว ชนะเป็น เจ้าแพ้เป็นโจร เกมนี้ พวกเราแพ้แล้ว”

นรมนจำต้องนับถือแพรวา เธอโหดเหี้ยมจริงๆ

แพรวาหัวเราะ พูดอย่างเสียดาย “ที่จริงฉันไม่อยากเป็นศัตรู กับเธอ แต่เธอผิดตรงที่ไม่ควรรักบริศร์ ไม่ควรแต่งเข้า ตระกูล โตเล็ก ใครก็ตามที่ขวางลูกสาวของฉันนั่งตำแหน่งประธาน ตระกูลโตเล็ก ฉันจะขุดรากถอนโคน เธออย่าโทษฉันล่ะ”

พูดจบ แพรวาก็สั่งการ ทันใดนั้นก็มีหลายคนกรูเข้ามา ล้อม นรมนกับสมจิตอย่างรวดเร็ว

นรมนมองทุกคน คนพวกนี้คือทหารรับจ้างฝีมือดี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ