แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 1334 นั่นคือชีวิตของเขา โกรธป้าไม่ได้



บทที่ 1334 นั่นคือชีวิตของเขา โกรธป้าไม่ได้

“เป็นไปไม่ได้ตลอดชีวิต บุญทิวา นี่คือความคิดจริงๆ ที่อยู่ใน ใจคุณใช่มั้ยคะ”

สองวันนี้นงลักษณ์เหมือนร้องไห้จนน้ำตาหมดตัว ตอนนี้แม้จะ เสียใจเพียงใด ขอบตากลับแห้ง ไม่มีหยดน้ำตาสักหยดไหลออก มา

บุญทิวาอยากจะหลบหน้า แต่ก็ยังคงพูดเสียงแผ่วเบา “ชาตินี้ เราไม่ได้คู่กัน ชาติหน้าผมจะชดใช้ให้

“ชาตินี้ยังไม่หมด คุณสัญญาชาติหน้ากับฉันแล้ว บุญทิวา คุณ ยังจำได้มั้ยเคยสัญญาอะไรกับฉัน เคยบอกว่าจะดีกับฉันตลอด ไป จะรักดูแลฉันเหมือนเจ้าหญิง ตอนนี้คุณทำกับฉันอย่างนี้ได้ยัง ไง”

เสียงของนงลักษณ์แฝงด้วยการเสียดสี แต่กลับทำให้บุญทิวา

เงยหน้าไม่ได้ “เรื่องในอดีตถือว่าผมไม่เคยพูดละกัน ชาตินี้ผมผิดต่อคุณ

คุณอยากด่าอยากโทษผมก็ได้ ผมไม่โทษคุณ”

“คุณไม่โทษฉันหรือ บุญทิวา คุณก็รู้ฉันจะโทษคุณมั้ย ฉันจะ บอกคุณ ชีวิตนี้ไม่ว่าคุณคิดยังไง นอกจากฉันบอกว่าจะปล่อยมือ มิเช่นนั้นต่อให้ตายฉันก็จะตายกับคุณ! คุณเลิกพูดอะไรที่ไม่มี ประโยชน์เถอะ!”
นงลักษณ์พูดจบก็วางอาหารบนโต๊ะ จากนั้นก็เดินออกไป

นรมนเป็นห่วงนงลักษณ์ มองบุญทิวาแวบหนึ่ง ยังไม่ทันพูด อะไรก็ได้ยินบุญทิวาเอ่ย “หนูไปดูป้าเถอะ อย่าให้เธอเป็นอะไร

“ค่ะ”

นรมนรีบตามออกไป

บุรีศร์มองบุญทิวา สายตาค้นหาอะไรบางอย่าง

“คุณอาบุญทิวา อามีอะไรปิดบังหรือเปล่าครับ”

คําพูดของบริศ แม้จะเป็นประโยคคำถาม แต่ค่อนข้างแน่ใจที่ เดียว

บุญทิวาชีวิตนี้ทุกข์ทรมาน เดิมคิดว่าตัวเองจะทนรับไว้คน เดียว แต่เมื่อบริศร์ถามขึ้นอย่างนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัด

“นายรู้ได้ยังไง”

“สายตาของอาครับ ในสายตาของอามีแต่นงลักษณ์ แต่อา พูดทำร้ายเธอ ถึงกับไม่อยากอยู่กับเธอด้วยซ้ำ พวกเราเป็น ผู้ชาย ผมรู้สึกว่าเข้าใจจิตใจของอา

บุริศร์ไม่แข็งกร้าวแต่ก็ไม่ถ่อมตัว คำพูดของเขาทำให้บุญทิวา ชะงัก แล้วก็ยิ้มเจื่อน

“เรื่องที่นายดูออก นงลักษณ์ก็ดูออกใช่มั้ย อานึกว่าตัวเอง ฉลาดแล้ว ทนทรมานทำให้เธอเจ็บปวดเสียใจ ที่แท้ก็แค่เรื่อง ตลก”
บุญทิวาเห็นอาหารเต็มโต๊ะเป็นของที่ตัวเองชอบกินทั้งนั้น ตอนนี้นึกถึงจิตใจและคำพูดของนงลักษณ์ พูดเสียงแผ่วเบา “ชาตินี้อาไม่มีทางเป็นผู้ชายปกติได้อีกแล้ว นายคิดว่า ให้เธออยู่ กับผู้ชายที่เหมือนกันที่เธอจะมีความสุขมั้ย

เมื่อคำพูดนี้ออกไป บุริศร์ก็ตกตะลึง แม้ว่าเขาจะคิดถึงความ เป็นไปได้หลายอย่าง ก็นึกไม่ถึงผลจะออกมาเป็นอย่างนี้

“พระราชาทำอะไรกับอาครับ”

“ทุกอย่าง อาไม่ยอมพูดความลับที่พวกเขาอยากรู้ ก็เลย ทรมานอาสารพัด ตอนแรกก็ฉีดยาต่างๆ อาไม่รู้ว่าตัวเองรอดพ้น ความตายมาได้กี่ครั้งกี่หน ทุกครั้งที่คิดว่าจะได้ไปพบยมบาล ก็มี คนช่วยชีวิตทุกทีไป นานวันเข้า ความตายก็กลายเป็นเรื่องที่เกิน ความคาดหวัง ต่อมาอาถึงรู้ว่าสูญเสียความสามารถของผู้ชาย ไปแล้ว แต่อาไม่สนใจ ชาตินี้อาจจะเหมือนหนูในท่อระบาย น้ำตายในคุกใต้ดินไม่มีคนสนใจ ถึงกับกลายเป็นกองกระดูก ยังไม่มีคนรู้ แต่นึกไม่ถึงพวกนายจะมาช่วยอาออกมา ตอนนี้อา โชคดีออกมาได้ แต่ก็กลุ้มใจด้วย ไม่รู้ว่าตัวเองออกมาแล้วจะทำ อะไรได้ อาไม่มีกำลังวังชา ดูเหมือนคน แต่กลายเป็นคนพิการ นานแล้ว ไหล่แบกหามไม่ได้ มือยกไม่ได้ แม้แต่ความสามารถ ปกติก็ยังทำไม่ได้ อาอยู่ไปจะมีความหมายอะไร

บุญทิวาถูกขังนานหลายปีขนาดนี้ ลำบากเหลือเกิน ตอนนั้นร มนกับนงลักษณ์ไม่อยู่ เขาก็ไม่รู้ทำไมพูดอย่างนี้กับบริศร์ แต่ถ้า ไม่พูดออกไป เขาจะต้องทนจนแทบทนไม่ไหว คนจนไม่รู้จะทำ อย่างไรดี
เขาสับสนว่างเปล่ากับโลกใบนี้ หวาดกลัวกับอนาคต ในใจ เกิดความรู้สึกขัดแย้งที่จะต้องปฏิสัมพันธ์กับผู้คน

เขารู้ว่าตัวเองทำไม่ถูก เขาได้รับการช่วยเหลือแล้ว นี่อาจเป็น ข่าวดีสำหรับญาติของตัวเอง เพื่อญาติของตัวเองก็ต้องมีชีวิตต่อ ไป แต่เหตุผลที่จะอยู่ต่อไปนอกจากเหตุผลนี้แล้วยังมีอะไรอีกล่ะ

เมื่อก่อนคนที่เฝ้าคิดถึงคือนงลักษณ์ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับ ความลำบากขนาดไหนก็อยากอยู่กับนงลักษณ์ แต่ตอนนี้ นงลักษณ์กลับเป็นคนที่เขากลัวจะเห็นหน้ามากที่สุด

ความรู้สึกที่หากไม่พบเจอด้วยตัวเองก็ไม่มีวันเข้าใจ ทว่าเขาก็

ยังต้องพูดออกไป เพราะเขาอดกลั้นมานานแล้ว

บุริศร์ไม่รู้ว่าควรจะปลอบใจบุญทิวาอย่างไร ได้แต่พูดขึ้น “คุณอาบุญทิวา อายังมีพวกเรา ผมกับนรมนก็คือลูกของอา พวก เราจะเลี้ยงดูอาจนแก่เฒ่า”

บุญทิวาตะลึง ยิ้มออกมาพลางพูด “มิน่าล่ะหลานสาวฉันถึงรัก

นาย นายใช้ได้จริงๆ

“ที่จริงหลายปีมานี้นงลักษณ์ก็ลำบากเหมือนกันนะครับ”

บุริศร์อดที่จะพูดแก้ต่างให้นงลักษณ์ไม่ได้ เขาคิดถึงสิ่งที่พระราชาทำกับนงลักษณ์ และท่าทางที่

นงลักษณ์ทรมานใจ

บุญทิวาจะไม่รู้ได้อย่างไรนงลักษณ์มีชีวิตลำบาก และเพราะ อย่างนี้ เขาถึงรู้สึกว่าตัวเองยิ่งควรจะไปจากนงลักษณ์ นี่ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดให้กับนงลักษณ์

นงลักษณ์ที่อยู่นอกประตูเกือบจะผลักประตู แต่ถูกนรมินห้าม

นรมนดึงเธอไปตรงที่ไม่มีคน อารมณ์สับสนมาก

นงลักษณ์แม้ว่าจะออกมาแล้ว แต่ไม่ได้ไปไหนไกล เมื่อเห็นนร มนออกมาหาตัวเอง ดึงมือเธอแอบฟังอยู่ข้างนอก

นโมนไม่เคยแอบฟังมาก่อน ตอนนี้ถูกนงลักษณ์ทิ้งไว้ฟังคุณ อาบุญทิวา ก็รู้สึกกระสับกระส่ายไม่สบายใจ นึกไม่ถึงจะได้ยิน บุญทิวาพูดเช่นนี้ ตกใจจนยืนอึ้ง

ตอนนี้เห็นดวงตาขรึมของนงลักษณ์ นรมนกัดฟันกระซิบ “คุณ ป้า หนูจะสังหารพระราชาประเทศ ป้าอย่าห้ามหนู”

“ป้าไม่ห้ามหลาน และจะช่วยด้วย ผู้ชายคนนี้ชั่วร้ายมาก ป้า

จะชดใช้ทบต้นทบดอกให้เขา

นงลักษณ์คาดไม่ถึงสาเหตุที่บุญทิวาปฏิเสธตัวเองจะเพราะ อย่างนี้

มิน่าเขาไม่อยากให้เธอแตะต้องตัว มิน่าตอนนี้เขาเปลี่ยนไป มากอย่างนี้ มิน่าเขาเงียบขรึมตลอด

ผู้ชายคนหนึ่งต้องกลายเป็นขันที ไม่ว่าใครก็รับไม่ได้ บุญทิวา

ไม่บ้าก็ถือว่าเข้มแข็งแล้ว

นงลักษณ์โกรธจนตัวสั่น น้อยครั้งที่เธอจะโกรธจนเป็นอย่างนี้เพราะฝึกตั้งแต่เด็กไม่ปลดปล่อยอารมณ์ออกไป จะให้คนอื่นรู้ว่า ตัวเองคิดอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่สนแล้ว

เธอแทบอยากจะบุกประเทศ ฆ่าผู้ชายคนนั้น

เขาโหดเหี้ยมขนาดนี้ได้อย่างไร

เขากล้าได้อย่างไร!

มือของนงลักษณ์ แน่น ไม่พูดอะไร

นรมนทั้งหดหู่ ทั้งกังวล

“ป้าคะ ต่อไปป้าจะทำยังไง

“จะทำยังไงหรือ บุญทิวาเป็นผู้ชายของป้า ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยน ยังไงป้าก็จะไม่ทิ้งเขา

นงลักษณ์พูดหนักแน่น

นรมนูพูดลังเล “แต่ป้าเป็นพระมเหสีเจ็ด ประเทศFนะคะ”

“พระมเหสีเจ็ดตายนานแล้ว ทั้งประเทศรู้ดี จะพูดไปแล้ว พระ มเหสีเจ็ดก็คือสนม ไม่ได้เข้าศาลบรรพชน ผู้หญิงที่มีหรือไม่มี ก็ได้ ไม่ได้บันทึกในสมุดบรรพชน ขอแค่ป้ายินยอมก็ไปได้ ป้า ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาทางกฎหมาย

คำพูดของนงลักษณ์ทำให้นรมนเสียใจ

หลายปีมานี้นงลักษณ์ต้องทนความอยุติธรรมมากแค่ไหนกัน ตอนนั้นนงลักษณ์แกล้งตายเพื่อหนีความโหดร้ายของพระราชา อย่างน้อยแกล้งตายแล้ว ตัวเองอยู่คนเดียว ก็ไม่ต้อง ปรนนิบัติพระราชาหรือ

นรมนรู้สึกว่าความคิดของตัวเองน่าจะถูกต้อง แต่ก็ถามอย่าง เกรงใจ

“แต่ป้าคะ ถ้าป้าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วราเซนจะทำอย่างไร คะ”

นรมนยังจำได้ ราเชนยังอยู่ในประเทศ และนงลักษณ์ ห่วงใยราเชนมากมาตลอด

แต่นงลักษณ์ครั้งพูดขึ้น “ราเชนเป็นลูกชายของเขา ถ้าเขาฆ่า ป้าก็จะไม่ห้าม พูดไม่น่าฟังหน่อย ราเชนสำหรับป้าเป็นจุดด่าง พร้อย คอยเตือนตัวเองตลอดเวลา ป้าให้กำเนิดเด็กคนนี้ ถ้าเขา ไม่มีหนทางปกป้องตัวเองจนต้องตายจริงๆ นั่นคือชีวิตของเขา โกรธป้าไม่ได้”

นรมนตะลึงงัน

เรื่องอะไรกันนี่

ก่อนหน้านี้เพื่อราเชนแล้วนงลักษณ์ไม่คำนึงศักดิ์ศรีของตัวเอง ไปขอพระราชาให้ปล่อยเขา ตอนนี้ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ

นรมนสงสัย แต่ก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว

ตอนที่ยังไม่รู้บุญทิวาเป็นหรือตาย ราเชนเป็นเหตุผลและแรง ขับเคลื่อนเดียวให้นงลักษณ์อยู่ต่อไป แต่ตอนนี้รู้ว่าบุญทิวาถูก พระราชาทรมานจนเป็นอย่างนี้ ชีวิตนี้ไม่อาจมีลูกของตัวเองจิตใจของนงลักษณ์จึงเปลี่ยนไป

ตอนนี้เธอทิ้งได้ทุกอย่าง แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ของตัวเองเพื่อ ปกป้องบุญทิวา อยากจะอยู่กับบุญทิวา ความรู้สึกนี้ทำให้นรมน ไม่รู้ควรจะพูดอย่างไรดี

ระหว่างพวกเขาความรักลึกซึ้ง แต่ชะตาชีวิตเล่นตลก ตอนนี้จะ แก้ไขตอนจบแสนรันทดอย่างไรดี

นรมนไม่อาจล่วงรู้

ที่จริงเธอไม่อยากให้ราเชนตาย แต่ถ้าพระราชาผิดหวังในตัว นงลักษณ์สุดๆ แล้ว จะใช้ชีวิตของราเชนข่มขู่หรือไม่ เรื่องนี้พวก เขาไม่มีใครรู้

นงลักษณ์มองนรมน เห็นสายตางงงวยและประหลาดใจของ เธอ ก็อดยิ้มเย็นไม่ได้ “รู้สึกว่าป้าเลือดเย็นมากใช่มั้ย

“ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่รู้สึกว่าราเชนไม่ผิดอะไร

คำพูดของนรมนทำให้อารมณ์นงลักษณ์รุนแรงขึ้น

“เขาบริสุทธิ์หรือ อย่างนั้นป้าไม่บริสุทธิ์หรือ เพิ่งเกิดก็ถูกคน

ลักพาตัวไป ตั้งแต่รู้ความก็ถูกฝึกเป็นนักฆ่าและลอบสังหาร ไม่มี

สิทธิ์เลือกจะทําอะไร เจ้านายให้ทำอะไรก็ต้องทำ แม้แต่ความรัก

และการแต่งงานก็เลือกไม่ได้ และยังมีลูกให้เขาคนหนึ่ง ป้ามี

ความผิดอะไร มีพ่อมีแม่ แต่ไม่ได้รู้จักกัน มีคนรัก แต่ก็ต้องไปรับ

ใช้คนอื่น ชีวิตนี้คนที่ป้าอยากมีลูกให้เขามากที่สุดก็คือบุญทิวา

แต่น่าเสียดายพวกเราสองคนไม่มีวาสนาต่อกัน ความอยุติธรรมพวกป้าคนถูกกระทำอย่าง

นงลักษณ์ย้อนถามเป็นทำให้นรมนไม่จะพูดอย่างไรดี เธอเรียงเรื่องราวได้อย่างรวดเร็ว

“ป้าคะ ป้าบอกคนประเทศหรือคะ ทำไมเขาต้องอย่างนี้ เขาพวกเราความ แค้นใหญ่หลวงต่อคะ เขาลูกเลี้ยงเป็นผู้หญิง

นรมนรู้สึกว่าทัศนคติต่อและชีวิตของตัวเองใกล้จะพังแล้ว พระราชาประเทศ คนเป็นคนประหลาดอะไรนี้


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ