บทที่ 184 ชีวิตของคุณมีแต่ฉันเท่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่นรมนเห็นรเมศโมโห

เขาไม่สุภาพอ่อนโยนอีกแล้ว และไม่สง่าผ่าเผย

อีกแล้วด้วย ยิ่งไปกว่านั้นสีหน้าของเขาดุร้ายจนทำให้

คนหวาดกลัว ความกดดันอากาศที่รอบๆเหมือนกด อุณหภูมิในอากาศให้ต่ำลงไป ซึ่งกดดันแบบสุดๆ นรมนมองดูรเมศแบบเบลอๆ จู่ๆรู้สึกว่าเขาแปลก หน้าเหลือเกิน แปลกหน้าเหลือเกิน

“รเมศ คุณเป็นอะไรไปอ่ะ? คุณเห็นกานต์โตมาตั้ง แต่เด็กๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไง หรือว่า คุณไม่เป็นห่วงเลยเหรอ? %31

“ฉันเป็นห่วงทำไม? เขาเป็นลูกชายของคุณกับบุริ %3D ศร์ ไม่ใช่ลูกชายของฉันกับคุณ ทำไมคุณถึงใจร้าย ใจดำขนาดนั้น? ห้าปีที่ผ่านมานี้ฉันทำกับคุณยังไงคุณ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? คุณย่าฉันไปสู่ขอคุณถึงบ้าน ไม่ แคร์ว่าคุณพาเด็กทั้งสองคนที่ไม่ใช่ลูกหลานตระกูลวัช โรทัยเข้าบ้านด้วยซ้ำ แต่คุณกลับปฏิเสธไปซะทีเดียว ก่อนที่คุณกลับประเทศบอกกับฉันยังไง? คุณพูดว่า คุณกลับไปเพราะโรคของกมล คุณพูดว่าคุณกลับไป เพื่อแก้แค้นบุริศร์ คุณพูดว่าคุณจะทำให้บุริศร์เป็นตาย เท่ากัน แต่ว่าตอนนี้หล่ะ? คุณอ้าปากปิดปากก็เป็นบุรี ศร์ คุณยังอยากพาลูกๆกลับไปอยู่ข้างๆเขา และใช้ ชีวิตอยู่กับเขาใช่หรือไม่?
รเมศถามนรมนอย่างเข้มขรึม ความโกรธแค้นที่ไต้ ตาแทบจะเผาทุกอย่างบนโลกใบนี้ไปซะทีเดียว

นรมนเสียใจ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า”เรื่องห้าปีก่อนเขา ไม่ได้เป็นคนทำ และเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ห้าปีที่ ผ่านมานี้เขาก็ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก”

“เขาลำบาก? ฉันไม่ลำบากงั้นหรือ? ฉันล้มเลิก อะไรเพื่อคุณคุณรู้รึเปล่า? ฉันเห็นกานต์กับกมลเป็น ลูกของตัวเอง คุณต้องการให้ฉันทำยังไงอีก คุณกลับ ประเทศเพื่อจะสานความสัมพันธ์กับบุริศร์ต่อใช่มั้ย? ฉันดีต่อเขาขนาดนั้น และอบรมสั่งสอนเขาอย่างสุด ความสามารถ แต่ว่าสุดท้ายหล่ะถึงกับเทียบพ่อแท้ๆที่ อยู่กับเขาแค่ไม่กี่เดือนไม่ได้ด้วยซ้ำ”

รเมศเสียใจและอ้างว้าง

นรมนรู้สึกว่าผิดต่อรเมศ แต่ว่าเรื่องเหล่านี้เธอทำ

อะไรได้หล่ะ?

ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นใครก็ไม่อาจ

ตัดขาดไปได้

เดิมที่กานต์กับุริศร์เป็นพ่อลูกกันอยู่แล้ว ความรัก ระหว่างพวกเขาจะไม่เปลี่ยนไปตามกาลเวลาที่ล่วงเลย

ไปด้วยซ้ำ

“รเมศ ฉันรู้ว่าฉันผิดต่อคุณ ฉันทำให้คุณเสียเวลา มาตั้งห้าปี ไม่ว่าวันหลังคุณต้องการให้ฉันทำอะไร ก็ตาม ฉันรับปากคุณทุกอย่าง แต่ว่าตอนนี้คุณปล่อยฉันกลับไปได้รึเปล่า? คุณก็รู้ กานต์เป็นลมหายใจของ ฉัน ถ้าหากตามหากานต์ไม่พบ ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่สบายใจ แน่! JAV

คุณไม่ต้องตามหาอีกแล้ว กานต์ได้ตายไปแล้ว ลูกชายของคุณกับบุริศร์ได้ตายไปแล้ว!

รเมศตะคอกเสียงทุ้มต่ำ เหมือนกับฟ้าผ่ากลาง แจ้งซึ่งผ่าลงมาบนหัวของนรมน

“คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณกำลังพูดอะไรอยู่? ”

” ฉันพูดว่ากานต์ได้ตายไปแล้ว! เขาถูกเขมิกาฆ่า ทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว! กิจจาเป็นลูกชายแท้ๆของเขมิ กา แต่ว่ากลับเข้าข้างคุณกับกานตร์ เขมิกาโมโหจึงฆ่า กานต์ไปทีเดียว แถมยังโยนลงไปเป็นอาหารที่ทะเล เรียบร้อยแล้ว บุริศร์หาคนล้วงขึ้นมา ไร้ศพไร้กระดูก ลูกชายของคุณกับเขาตายไปแล้ว!

รเมศในขณะนี้เหมือนกับพระราชาที่เลือดเย็นและ ไร้หัวใจ พูดความจริงที่โหดร้ายอย่างเย็นชา

นรมนรู้สึกว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่ แต่ว่านัยน์ตาเขา กลับจริงจังขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้นความเสียใจที่ออก มาจากใต้ตาเสแสร้งยังไงก็เสแสร้งไม่เหมือน

เธอแค่รู้สึกว่าหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรง

“ไม่ใช่หรอก! กานต์ของฉันไม่ตายหรอก! เขา อายุแค่สี่ขวบเอง เขาฉลาดขนาดนั้น เขาจะตายได้ยัง ไง?”
นรมนดิ้นรน และตะโกนอย่างโกรธแค้น แต่ว่า กลับดิ้นรนยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

รเมศมองดูเธออย่างเย็นชา และพูดเสียงทุ้มต่ำ ว่า:”นี่เป็นความจริง ซึ่งรู้กันทั่วเมืองชลธีแล้ว

คุณก็ไม่ต้องเสียใจเกินไปหรอกนะ เขมิกาก็ตาย ไปแล้วเช่นกัน ชดใช้ชีวิตให้กับกานต์แล้ว เริ่มต้น ตั้งแต่ตอนนี้ คุณก็อยู่ที่นี่กับฉันดีๆ ฉันจะทำดีกับคุณ เราจะมีลูกของเราเอง ถึงตอนนั้นคุณก็จะลืมกานต์ไป

เอง”

“คุณกำลังพูดอะไร? รเมศ คุณกำลังพูดอะไรกัน

แน่?

ในที่สุดนรมนสังเกตเห็นความผิดปกติแล้ว

นี่ไม่ใช่รเมศที่เธอรู้จัก!

ไม่ใช่เด็ดขาด!

รเมศมองดูนรมน พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า:” ฉัน ไม่สนว่าในอดีตหัวใจของคุณเคยมีใคร เริ่มต้นตั้งแต่ ตอนนี้ และเริ่มต้นตั้งแต่วินาทีที่ฉันซื้อคุณกลับมา จากFallen heaven คุณก็เป็นผู้หญิงของฉันแล้ว!

คุณวางใจได้เลย บุริศร์กับกมลได้ทำตรวจจับคู่ เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากสำเร็จแล้วละก็ กลับไปที่เมือง ชลธี ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจะไม่กลับมาที่อเมริกาอีก เพื่อชดใช้บุญคุณที่ตระกูลวัชโรทัยของเรามีต่อคุณ เขาได้เอาธุระกิจทั้งหมดที่อเมริกาให้กับตระกูลวัชโรทัยของเราเรียบร้อยแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังสาบานอีกว่า ทั้งชีวิตนี้จะไม่เข้ามาเหยีบที่อเมริกาแม้แต่ก้าวเดียว ถ้า หากการจับคู่เลือดล้มเหลว กมลตายไป บุริศร์ยิ่งไม่อยู่ ที่นี่ เริ่มต้นตั้งแต่ตอนนี้ คุณกับฉันเป็นชีวิตใหม่แล้ว”

“รเมศ คุณบ้าไปแล้ว? คุณปล่อยฉันเถอะนะ ฉัน %3D จะไปดูกมลนั่นคือลูกสาวของฉัน และเป็นลูกสาวที่ฉัน คลอดออกมาเอง! ”

“ห้าปีก่อนเธอก็ควรตายไปแล้ว! หากไม่ใช่ฉันเอา ทุกอย่างที่บ้านตระกูลวัชโรทัยปกป้องเธอไว้ และต่อ ชีวิตให้กับเธอ เธอไร้ตัวตนไปตั้งนานแล้ว นรมน ฉันทำ กับกานต์ก็ดี และทำกับกมลก็ดี ฉันทำอย่างสุดความ สามารถแล้ว

ทั้งชีวิตนี้คุณติดค้างฉันเอง คุณเข้าใจมั้ย? คุณ เองที่ติดค้างฉัน! เริ่มต้นตั้งแต่ตอนนี้คุณก็พักฟื้น อาการบาดเจ็บดีๆก็แล้วก็ รอให้คุณหายบาดเจ็บแล้ว เราก็แต่งงานกันทันที จากนั้นคลอดลูกที่เป็นของเรา เอง จากนี้ไปไม่มีบุริศร์อีก ไม่มีกานต์อีก และไม่มีกมล อีกแล้ว ชีวิตของคุณจะมีฉัน และลูกของเรา มีแค่เรา เท่านั้น!

รเมศลูบจับแก้มของนรมนอย่างอ่อนโยน นรมน กลับรู้สึกตัวสั่น

รเมศในวินาทีนี้น่ากลัวเหลือเกิน!

ถึงแม้เขายังคงอ่อนโยน แต่ว่ากลับทำให้คนรู้สึก

ขนลุกซู่
“รเมศ คุณอย่าทำเช่นนี้เลยนะ คุณปล่อยฉัน ได้ร่ เปล่า? รเมศที่ฉันติดค้างคุณไว้ฉันจะชดใช้ให้กับคุณ เอง คุณให้ฉันไปจากที่นี่เถอะ รเมศ!

นรมนตะโกน แต่ว่าวินาทีต่อมากลับถูกรเมศตีจน สลบไปเลย

“หลับนอนดีๆเถอะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ จำเป็นต้องพักผ่อนให้มากๆ”

รเมศยิ้มให้กับนรมนอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง จากนั้น ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของนรมนออก และเริ่มทายาให้กับ

เธอ

ร่างกายของนรมนมีบาดแผลจากการถูกเฆี่ยนตี ตั้งหลายจุด มองขึ้นไปบาดแผลเต็มไปหมด เห็นแล้ว ทำให้ตกใจอย่างยิ่ง

นัยน์ตาของรเมศค่อยๆเข้มขรึมขึ้นมา

กล้าทำร้ายผู้หญิงของเขา ไร้เหตุผลสิ้นดี!

หลังจากเขาทายาให้กับนรมนเสร็จเรียบร้อย เดิน ออกไปจากห้องนอนโดยตรง และโทรศัพท์ออกไป หนึ่งสาย ไม่นานนักก็จับตัวผู้ชายในคุกคนนั้นกลับ

มาแล้ว

“ประธานรเมศครับ คุณกำลังทำอะไรครับเนี่ย?

“แกเฆี่ยนตีผู้หญิงของฉันทั้งหมดกี่ครั้ง?

ตอนที่ผู้ชายเห็นรเมศกลัวบ้างเล็กน้อย
รเมศถามอย่างเรียบเฉย ทำให้คนดูไม่ออกว่าดีใจ หรือโกรธเคืองกันแน่ แต่ว่าผู้ชายกลับเปียกเหงื่อไปทั้ง ตัว

“ประธานรเมศครับ นี่เป็นกฏของไนท์คลับครับ ผม ก็แค่ทำตามกฏเท่านั้น อีกอย่างตอนนั้นเธอยังไม่ได้ เป็นของท่านประธานรเมศเลยไม่ใช่หรอครับ? ”

คำพูดของผู้ชายทำให้รเมศไม่พอใจ

“ไม่ได้เป็นของฉัน? แกรู้รึเปล่า ห้าปีก่อนเธอก็เป็น ผู้หญิงของฉันแล้ว พวกแกตาบอดรึไง ยืมความกล้า จากสวรรค์หรือไง? ถึงกับกล้าลักพาตัวผู้หญิงของฉัน หนำซ้ำขายอีกต่างหาก พวกแกรู้สึกว่าฉันรเมศเป็นคน ไม่เอาไหนรึไง? ”

เสียงพูดของรเมศเพิ่งจบลง ก็มีคนจับตัวผู้ชายไว้ โดยตรง แตะเขาไปที่พื้นอย่างโหดเหี้ยม

“เฆี่ยนตีมันเลย ตีจนหนังมันถลอกไปเลย ถ้าหาก ตายไปแล้ว โยนไปที่หลุมฝังศพจำนวนมากโดยตรง คนเช่นนี้ต่อให้ตายไปร้อยคนขึ้นไปก็ตาม ก็ไม่มีใคร LEGO

ถามหาหรอก”

รเมศพูดจบ ผู้ชายก็ถูกคนพาออกไป ไม่นานนัก เสียงร้องตะโกนที่สยดสยองก็ดังออกมา แต่ว่าที่นี่เป็น ถิ่นของรเมศ คนอื่นเข้ามาไม่ได้ด้วยซ้ำ

นรมนถูกเสียงร้องตะโกนรบกวนจนตื่นขึ้นมา

เสียงร้องตะโกนที่สยดสยองทำให้เธอขนลุกซู่
รเมศเข้ามาในห้องอีกครั้ง ยิมแย้มและพูดกับนร มนว่า:” คุณตื่นแล้วเหรอ? ให้คุณดูของดีๆอะไรบาง อย่าง”

เขาเอาวีดีโอในคุกเชื่อเข้าไปในมือถือ จากนั้นวาง ไว้ตรงหน้านรมน

“จำได้รึเปล่า? ผู้ชายคนนี้ตอนนั้นลงมือกับคุณ อย่างโหดเหี้ยมเชียวนะ ตอนนี้ฉันแก้แค้นให้กับคุณ แบบนี้ คุณดีใจรึเปล่านะ?”

คำพูดของรเมศทำให้นรมนรู้สึกตกลงไปในถ้ำน้ำ

แข็ง

ผู้ชายตรงหน้าเธอย่อมรู้จักอยู่แล้ว แต่เธอกลับคิด ไม่ถึงรเมศจะทำกับผู้ชายคนนั้นแบบนี้

ถึงแม้ผู้ชายคนนั้นไม่น่าเห็นใจก็ตาม แต่ว่าในโลก ใบนี้มีกฎหมาย ยังไม่ถึงขั้นให้รเมศลงโทษด้วยตัวเอง

“คุณกะจะจัดการกับเขายังไง?

เธอถามด้วยเสียงสั่นคลอน

รเมศกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ”คุณเป็นแก้วตาดวงใจ ของฉัน ฉันไม่เคยแตะต้องคุณเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขา กลับเฆี่ยนตีคุณจนเป็นแบบนี้ คนแบบนี้เดี๋ยวฟันมือทั้ง คู่แล้วโยนลงไปที่หลุมฝังศพจำนวนมากก็แล้วกัน”

นรมนไม่กล้าเชื่อเลยด้วยซ้ำว่าคำพูดพวกนี้ออก

มาจากปากของรเมศ
ยังเป็นผู้ชายที่ท่าทางสง่าผ่าเผย และสุภาพอ่อน โยนคนนั้นรึเปล่า?

“รเมศ นี่ถึงจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของคุณสินะ? หรือว่าฉันกระตุ้นคุณจนคุณกลายเป็นแบบนี้ไป แล้ว? ”

นรมนรู้สึกว่าเขาแปลกหน้าเกินไปแล้ว นอกจาก ใบหน้านี้ เธอหาความทรงจำที่คุ้นเคยซึ่งเกี่ยวกับรเมศ ไม่พบอีกเลย

รเมศกลับมองดูเธออย่างเย็นชา จากนั้นออกไป แบบไม่พูดไม่จาสักคำ

นรมนอยากแก้เชือกของตัวเองออกมา แต่ว่ากลับ ทำไม่ได้

ทำไงดี? เธอควรทำไงดีนะ?

เธอไม่เชื่อว่ากานต์ตายไปแล้ว แต่ว่ากานต์อยู่ไหน

กันแน่?

คำพูดของรเมศก็เหมือรกับคำสาปแช่งที่สะท้อน

อยู่ในหูของเธอ

สืบไม่พบรึเปล่า

ใครจะไปรู้ว่ารเมศกักขังเธอไว้หล่ะ?

ใช่แล้ว!

เธอถูกกักขังไว้แล้ว!

เธอไม่รู้ว่าบุริศร์จะรู้มั้ยว่าเธออยู่ที่นี่ หรือว่าน่าจะ
นรมนไม่ยอมรับความจริงครั้งนี้ไม่ได้เสียแล้ว

เดิมที่คิดว่าถูกรเมศช่วยออกมาจากFallen heavenถือเป็นการช่วยเหลือ ตอนนี้ถึงได้พบว่าเป็น วิบากกรรมอีกแบบนึงที่เพิ่งเริ่มต้นของเธอนั่นเอง เธอคิดถึงกานต์จนหัวใจเจ็บปวดรวดร้าว

“หม่ามครับ รอให้ผมโตขึ้น ผมต้องปกป้องแม่ อย่างดีแน่นอนเลยครับ ไม่ทำให้แม่ฝันร้ายในตอน กลางคืนอีกเด็ดขาด”

กานต์ในตอนนั้นเข้าอกเข้าใจคนมาก และเชื่อฟัง

อย่างยิ่ง

น้ำตาของนรมนไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

กานต์ของเธอ หรือว่าลูกไม่อยู่ในโลกใบนี้แล้ว

จริงๆ?

น้ำตาของนรมนไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา หลาย

ครั้งร้องไห้จนสลบไปเลย

หลังรเมศรับรู้โกรธเคืองอย่างยิ่ง

เขาให้คนทำอาหารที่น่ารับประทานให้กับนรมน

แต่ว่านรมนทานไม่ลงด้วยซ้ำ

รเมศป้อนเธอด้วยตัวเอง แต่เธอกลับไม่ยอมรับใน

น้ำใจของเขา

เธอก็เหมือนซอมบี้ที่ไร้วิญญาณ ไม่มีชีวิตชีวา เอาแต่น้ำตาไหลอย่างเดียว แค่ไม่กี่วันก็ซูบผอมจนไม่เป็นผู้เป็นคน

รเมศเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ช่างเอ็นดูเธอยิ่งนัก

“นรมน คุณฟังนะ ทานหน่อยได้มั้ย? ขอแค่คุณ ยอมทานอาหาร คุณพูดอะไรฉันก็รับปากคุณทุกอย่าง ได้รึเปล่า?”

รเมศเกลี้ยกล่อมอย่างดิบดี นรมนคิดว่าตัวเองเห็น ความหวังแล้ว

“คุณจะปล่อยตัวฉัน ให้ฉันกลับประเทศใช่หรือ %3D

ไม่? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ