บทที่ 835 นายไม่กลัวกรรมตามสนองเหรอ

คําถามของพฤกษ์ไม่ได้รับคําตอบ พวกเขาบอกเขาว่าธัญญา ได้รับการประกันตัว และไม่มีการพูดถึงอีก

พฤกษ์ยังอยากจะถามอะไรอีก อีกฝ่ายส่งเขาออกไปอย่าง สุภาพแล้ว

พฤกษ์ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไง ในฐานะลูกชาย ธัญญาได้รับการ ประกันตัวแล้ว เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในฐานะน้อง ชายของบุริศร์ เขารู้สึกกังวลอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าธัญญาได้รับการ ปล่อยตัว เนเรื่องที่ดีหรือไม่ดี

เมื่อพฤกษ์ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ขณะพลโผล่ออกมาและลาก พฤกษ์เข้าไปในตรอก

เขาดูโทรมกว่าตอนที่เขาเป็นหมอมาก

“เอาเงินมาให้ฉันหน่อย ฉันอยากไปต่างประเทศ”

ขณะพลเอื้อมมือไปหาพฤกษ์

พฤกษ์มองชายที่เลือดครึ่งหนึ่งของเขามีความเกี่ยวข้องกับ เขาด้วยความะรู้สึกรังเกียจในใจจริงๆ

“คุณออกมาได้ยังไง? คุณได้รับการประกันตัวด้วยเหรอ? ใคร เป็นคนประกันตัว? แล้วแม่ของผมอยู่ที่ไหน?”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของพฤกษ์ ขณะพลก็ไม่พอใจอย่างมาก

“ทำไมนายถึงมีคำถามมากมายขนาดนี้? ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่า ใครเป็นคนประกันตัวเธอ? ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอไปไหน? บางทีอาจจะหนีตามเงินก้อนใหญ่ไปที่ไหนสักที ผู้หญิงคนนั้น ไว้ใจไม่ได้จริงๆ เธอหนีไปแล้ว ดูฉันตอนนี้สิ สิ้นเนื้อประดาตัว เพราะเธอทำให้ฉันต้องเสียอาชีพ ชื่อเสียงก็พังทลาย ตอนนี้ฉัน ยากจนมาก นายเป็นลูกชายของเธอ นายต้องชดเชยให้ฉันสิ คืนนี้ฉันจะออกเดินทางแล้ว”

ท่าทีของขณะพลจุดประกายความโกรธของพฤกษ์

“ลูกชายของเธอ? เธอคนเดียวสามารถให้กำเนิดลูกได้เหรอ? ผมโตมาขนาดนี้ คุณทิ้งผมไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คุณให้ อะไรผม? แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาขอเงินผม?”

“ก็สิทธิของพ่อที่ให้ชีวิตนี้แก่นายไง!”

ขณะพลหยิ่งผยองมากขึ้น

พฤกษ์คว้าคอเสื้อของเขาด้วยความเยาะเย้ย และมือทั้งสอง ข้างใช้แรงขึ้นเล็กน้อย จนเท้าของขณะพลลอยขึ้นจากพื้น

“นายๆๆ นายกล้าทำแบบนี้กับพ่อตัวเองเหรอ! นายไม่กลัว กรรมตามสนองหรือไง?

“คุณยังไม่กลัว แล้วผมจะกลัวทำไม? บอกมา ใครประกันตัว คุณ?”

ความเฉยเมยและความรุนแรงของพฤกษ์ทำให้ขณะพลรู้สึกกลัวขึ้นมา

เขาพูดอย่างสั้นๆ ว่า “ฉันไม่รู้ แต่มีคนบอกฉันว่าฉันได้รับการ ประกันตัวแล้ว และขอให้ฉันออกไปให้เร็วที่สุด ฉันก็ได้ออกมา แล้ว สถานที่อย่างคุกไม่ใช่สถานที่สําหรับคน ตราบใดที่มีคนให้ ฉันออกมา ก็ไม่สำคัญหรอกว่าเป็นใคร”

พฤกษ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

คือใครกัน?

ใครแอบประกันตัวให้ขณะพลและธัญญา?

อีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไร?

“คุณกำลังจะไปไหน?”

“ไปต่างประเทศ ในประเทศฉันมีชื่อเสียงที่ไม่ดีแล้ว ฉันไม่ สามารถอยู่ต่อไปได้ ฉันจะไปต่างประเทศ นายเป็นลูกชายของ ฉัน นายต้องให้เงินกับฉัน”

การที่ขณะพลพูดแบบนั้น ทำให้พฤกษ์รู้สึกดูถูกเหยียดหยาม มาก แต่เพื่อที่จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร พฤกษ์จึงพูดอย่างเย็นชา “ผมจะให้คุณ 2 แสน และหลังจากนี้ไม่ว่าคุณจะอยู่หรือตายจะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผมอีก”

“แค่ 2 แสน? ฉันให้ชีวิตนาย เพื่อที่นายจะได้ติดตามบุริศร์ เพื่อที่จะคุยโวโอ้อวดได้ นายให้ฉันแค่ 2 แสนเท่านั้น?

“ถ้าคุณต้องการก็รับมันไว้ แต่ถ้าไม่ เงินสักบาทก็จะไม่ได้ คุณก็อดตายเอาเถอะ”

หลังจากพฤกษ์พูดจบ เขาก็เหวี่ยงขณะพลลงกับพื้น ดวงตาของขณะพล โหดเหี้ยมขึ้นมา แต่ก็หายวับไปทันที “ต้องการๆๆ ถือว่าฉันโชคร้ายล่ะกัน รีบเอาเงินมาให้ฉันเร็วๆ

“คิดว่าผมจะพกเงิน 2 แสนไว้กันตัวเหรอ? คุณไปหาที่พักพัก ซะ แล้วผมจะส่งให้ภายในสองชั่วโมง”

หลังจากพฤกษ์พูดจบ ก็หันตัวกลับและจากไป

ขณะพลคว้าแขนของเขาและพูดว่า “ฉันตามนายไปกดเงิน ด้วยก็ได้แล้วนี่? แล้วตอนนี้ฉันจะไปที่ไหนได้? ฉันเป็นแค่หนูข้าง ถนน ไม่มีที่ให้ไปทั้งนั้น ไม่งั้นฉันจะไปต่างประเทศเพื่ออะไร?”

“คุณไม่กลัวว่าบุริศร์จะเห็นคุณ และเอาโทษคุณหรือไง? ฉันจะ

รายงานให้บริศร์ทราบ”

คำพูดของพฤกษ์ทำให้ร่างกายของขณะพลสะดุ้ง

เขายังคงกลัวบุริศร์อยู่บ้าง แต่เมื่อคิดว่าที่ตัวเองต้องมาเป็น แบบนี้ ก็เกิดจากบุริศร์และนรมน เขาก็โกรธขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ตัวเขาเองไม่ได้มีอิทธิพลไปกว่าเขา และตอนนี้เขาทำได้เพียง ออกจากที่นี่ไปก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

พฤกษ์เห็นท่าทางของขณะพล และรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ ทําเหมือนไม่เห็นอะไรเลย
ขณะพลครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า “งั้นก็ได้ ฉันจะรอนายอยู่ใน โรงแรมเล็กๆ ข้างๆ บริษัท ของนาย นายจะเบี้ยวฉันไม่ได้นะ ไม่

“คุณเอาเวลาข่มขู่ผม ไปคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรดี กว่า มีเงินอย่างเดียวแต่ไม่มีคนพาคุณไป คุณก็ออกไปจากเมือง ชลธีไม่ได้หรอกนะ”

จู่ๆ คําพูดของพฤกษ์ก็ทำให้ใบหน้าของขณะพลกังวล พฤกษ์ไม่สนใจปัญหาของเขา เขาเพียงแค่ยกเท้าขึ้นและออก จากตรอก ในตอนที่เขาหัวตัวกลับ พฤกษ์ก็แสดงสัญลักษณ์มือ เพื่อบอกให้ผู้คุ้มกันสองคนเดินตามเขาไปทันที

“ท่านประธานมีอะไรครับ?”

“ตามเขาไป และดูว่าเขาติดต่อใคร ฉันต้องได้รู้อย่าง ละเอียด”

“ครับ”

เมื่อเห็นว่าผู้คุ้มกันติดตามขณะพลไปแล้ว พฤกษ์ก็หันหลังและ กลับไปที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก

บริศร์ยังคงทํางานอยู่ และนรมนก็ยังคงพักผ่อนอยู่ หลังจาก งานของตระกูลจันทรวงศ์ นรมนรู้สึกเหนื่อยไม่น้อย และอยากจะ นอนพัก

พฤกษ์มาที่ห้องหนังสือ และเคาะประตู
“เข้ามาได้”

เสียงของบุริศร์นั้นแหบแห้ง

พฤกษ์ผงะไปครู่หนึ่ง แล้วหันกลับไปชงกาแฟให้เขาแล้วนำ

เข้ามา

“ประธานบริศร์”

เขาบอกว่ากาแฟวางอยู่บนโต๊ะของบุริศร์ บุริศร์เงยหน้าขึ้นและตกใจเมื่อเห็นพฤกษ์

“ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ? ไม่ใช่ว่าลาหนึ่งวันเหรอ”

“มีเรื่องนิดหน่อยครับ ผมอยากจะบอกคุณสักหน่อย เพื่อเตือน

คุณด้วย”

คำพูดของพฤกษ์ทำให้บริศร์วางงานในมือลง

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ธัญญาและชนะพลได้รับการประกันตัวแล้ว”

“อะไรนะ?”

คิ้วของบริศ ขมวดคิ้วทันที

พฤกษ์รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมา แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับ เขา แต่ธัญญาก็เป็นแม่ของเขา และตอนนี้เขาไม่สามารถสู้หน้า นรมนและบุริศร์ได้

เมื่อเห็นท่าทางของพฤกษ์ บุริศร์รีบถามว่า “เกิดขึ้นได้ยังไง?”
“ผมก็ไม่แน่ใจครับ คนข้างในหนาแน่นมาก และไม่มีการเปิด

เผยข่าวใดๆ ขณะพลมาขอเงินกับผม และบอกว่าจะไปจากเมือง

ชลธี เพื่อไปต่างประเทศ ผมบอกเขาไปประโยคหนึ่ง มีเงินก็ไม่

ช่วยอะไร เพราะต้องหาคน หารถหรือหาเรือเพื่อไปจากที่นี่ ผมส่ง

คนตามไปดูแล้ว ถ้ามีคนติดต่อกับเขา ผมจะตามเพื่อดูว่าใครอยู่

เบื้องหลัง”

เมื่อเห็นพฤกษ์จัดการทุกอย่างแล้ว บุริศร์ก็พยักหน้าด้วย ความโล่งใจ

“เรื่องนี้นายจัดการด้วยตัวเองเลย”

พฤกษ์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อเขาเห็นว่าบุริศร์ยังคง เชื่อใจเขาอย่างนี้

“ประธานบริศร์ คุณไม่กลัวว่าผมจะใช้โอกาสนี้เพื่อปล่อยพวก

เขาไปเหรอครับ? ในเมื่อพวกเขาก็เป็นพ่อแม่ของผม”

“มันไม่สำคัญหรอกว่านายอยากจะปล่อยพวกเขาไปไหม มัน เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ฉันจะไม่โทษนาย อย่าคิดมาก ทำอะไร ก็ได้ที่นายต้องการไม่ต้องรู้สึกไม่ดี ฉันเคยบอกนายแล้ว นาย เป็นพี่น้องของฉัน ฉันเชื่อในตัวนาย”

จู่ๆ ประโยค “ฉันเชื่อใจนาย” ทำให้ดวงตา ผ่าวขึ้นมา งพฤกษ์ร้อน

หลายปีที่ผ่านมา ถ้าไม่ใช่เพราะบุริศร์ เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะ ไปเป็นขอทานที่ไหน และไม่ต้องคิดเลยว่าจะมีสถานะ บ้านหรือ ตำแหน่งอย่างในตอนนี้
พฤกษ์กัดริมฝีปากล่างของเขาและพูดอย่างตื้นตัน “ประธานบุ ริศร์ คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ทำอะไรไม่ดีกับคุณแน่นอน”

“ก็ดี นายก็อย่าประหม่า ควรทําแบบไหนก็ทำเถอะ”

“ครับ”

พฤกษ์พยักหน้า

เมื่อเขาหันตัวกลับและจะจากไป เขาก็หยุดเพราะเขาคิดอะไร บางอย่าง

“อีกเรื่องครับ ผมลืมบอกไปว่า คนทิพย์กำลังจะกลับมา พวก เขาไล่ชยนต์ไปยังพื้นที่ชายแดนและตรงเข้าไปในป่า คนทิพย์ และน้องชายของเธอไม่ใช่คนในพื้นที่ และพวกเขาก็ไม่คุ้นเคย กับป่า น้องชายของเธอได้รับพิษจากแมลง และได้รับการรักษาที่ นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ไม่ดีขึ้นเขาจึงย้ายไปต่างประเทศ ตอนแรกคมทิพย์วางแผนที่จะไปที่นั่น แต่เมื่อคิดถึงเรื่องของ ซยนต์ที่คุณนายเป็นคนรับช่วงต่อ เขาจึงอยากจะกลับมาพูดด้วย ตัวเอง คาดว่าเกือบๆ คงจะถึง อีกครู่หนึ่งประธานบริศร์อย่า ลืมบอกคุณนายนะครับ ตอนนี้คุณนายไม่ค่อยสะดวก ผมกลัวว่า จะร้อนรนเกินไปเมื่อเธอรู้ เกี่ยวกับน้องชายของคมทิพย์ อย่าเพิ่ง พูดอะไรดีกว่าครับ”

บุริศร์รู้สึกประทับใจมากเมื่อได้ยินว่าพฤกษ์คิดถึงนรมนด้วย

“โอเค นายไปพักผ่อนเถอะ อย่าเหนื่อยเกินไปล่ะ ฉันได้ยินมา ว่านายไปหาเทย่ามา?”
“ครับ มันเป็นบาปของแม่ผม ผมก็ต้องชดใช้บ้าง” เมื่อเห็นพฤกษ์เช่นนี้ บุริศร์ก็ไม่สามารถทนได้

“สิ่งที่ธัญญาทำไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนาย

“อาจจะพูดได้ว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ใครขอให้เธอมาเป็น แม่ของผมล่ะ ยังไงก็ต้องชดใช้คืน ประธานบริศร์ ผมขอตัวก่อน นะครับ ขณะพลต้องการเงิน 2 แสนจากผม ฉันจะไปที่ธนาคาร เพื่อเอามาให้เขา และดูว่าผมกำลังถูกติดตามอยู่หรือเปล่า”

บุริศร์รู้สึกโล่งใจเสมอเมื่อพฤกษ์ทำงาน เขาพยักหน้าและมอง ดูพฤกษ์ออกไปจากห้องหนังสือ ตัวเขาเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะ ทํางานแล้ว

เรื่องของชยนต์เป็นเรื่องที่นานมาแล้ว บุริศร์จำมันไม่ได้ชั่ว ขณะ หลังจากที่พฤกษ์เตือนเขา ตอนนี้เขาถึงจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อตอนที่เขาอยู่ในอาการโคม่าที่ยูนนาน ไม่คิดว่าจะนำความ เจ็บปวดมาให้พี่น้องของคนทิพย์มากขนาดนี้

คมทิพย์เป็นเพื่อนรักของนรมน ถ้านรมนรู้เรื่องนี้จะต้องเป็น ทุกข์มาก บุริศร์ถือโอกาสตอนที่คมทิพย์ยังไม่กลับมา ปิด คอมพิวเตอร์และลุกขึ้นออกจากห้องหนังสือ เพื่อไปที่ห้องนอน

นรมนยังคงหลับอยู่

เมื่อเห็นนรมนนอนหลับสนิท บุริศร์ไม่อยากจะปลุกเธอจริงๆ เขาลังเลอยู่สักพัก และในที่สุดก็เดินออกมา และส่งข้อความไป หาคมทิพย์ บอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ล่าสุดของนรมน และขอร้องให้คมทิพย์พูดคุยให้อยู่ในขอบเขตหน่อย

คมทิพย์ยังไม่ตอบกลับ คงจะอยู่บนเครื่องบิน

บริศ ถอนหายใจ ถอดเสื้อโค้ทของเขาและไปที่ห้องครัว

ปาณีไม่อยู่ ธิดาและนาวินก็ไปเที่ยวฮันนีมูน ในบ้านก็ไม่มีใคร เขาจึงต้องทําอาหารให้นรมนได้ด้วยตัวเองเท่านั้น

หลังจากพฤกษ์ออกจากบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก เขาได้รับ โทรศัพท์จากผู้คุ้มกัน โดยบอกว่าขณะพลได้โทรศัพท์ จากนั้นก็ ออกไป ตอนนี้พวกเขากำลังติดตามขณะพลอยู่

เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของพฤกษ์ก็อึมครึมเล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้วกำลังมองหาคนที่อยู่เบื้องหลังการประกันตัว หรือข่าวอื่นๆ กัน?

พฤกษ์รีบถามหาตำแหน่ง จากนั้นเขาก็ขับรถไปตามทิศทาง ของสถานที่นั้นทันที แต่เมื่อเข้าโค้ง ทันใดนั้นรถตู้ก็พุ่งตรงมาที่ พฤกษ์

ดวงตาของพฤกษ์หรี่ลง เขาหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็ว แต่ก็ สายเกินไป ได้ยินเพียงเสียง “ปัง” ร่างของพฤกษ์ชนเข้ากับ กระจกหน้ารถ และรถตู้ก็กระแทกรถของเขาที่อยู่ห่างออกไปถึง ห้าร้อยเมตร

เลือด ไหลหยดลงมาทีละหยดจากช่องว่างประตูรถถึงพื้น ซึ่ง ทำให้คนเห็นต้องตกตะลึง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ