บทที่ 603 แต่ไหนแต่ไรบุริศร์ไม่เคยเป็นเจ้านายที่ใจอ่อน

“คุณก็คิดว่าคนคนนี้ควรจะโดนหันเป็นชิ้นๆ ใช่ไหม? แต่คุณรู้ ไหม? คนคนนี้ก็คือดนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกคุณ

“คุณพูดอะไรนะ? ”

“ไม่อยากจะเชื่อใช่ไหมล่ะ? โลกภายนอกต่างเล่าลือกันว่า ลูกผู้ชายของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกคุณกล้าหาญเพื่อ ประเทศชาติ แต่ละคนต่างเป็นชายชาตรี ต่างเป็นผู้เสียสละ นอกจากความพิการของธรณีหลังจากปลดเกษียณแล้ว คนอื่น ต่างพลีชีพ พูดแล้วน่าฟังจริงๆ แต่ใครจะรู้ว่า ลูกผู้ชายของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกคุณจะเปลี่ยนฝั่งในการต่อสู้ รักตัว กลัวตาย? ตอนเริ่มต้นผมคิดว่าพวกคุณตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ปกป้องมัน แต่ห้าปีที่ผ่านมา ผมตรวจสอบอย่างเปิดเผยและเป็น ความลับอยู่นาน ธรณีกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่รู้อะไรเกี่ยว กับเรื่องนี้ ดังนั้นผมจึงไม่ลงมือกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา”

ฟังรามิลพูดแบบนี้ นรมนค่อนข้างรู้สึกแย่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาซื่อสัตย์และยอมพลีชีพเพื่อชาติทั้ง ครอบครัว คิดไม่ถึงว่าจะมีพวกเดนมนุษย์แบบนี้

“อาจจะมีความจริงอะไรที่ซุกซ่อนอยู่ในนั้น?

ได้ยินนรมนแก้ต่างให้คนคนนั้น รามิลกล่าวด้วยรอยยิ้มอัน เย็นชา “ความจริงที่ซุกซ่อนอยู่? ความจริงที่ซ่อนอยู่อะไรที่ต้องจ่ายด้วยชีวิตของครินท์? พวกคุณตระกูลทวีทรัพย์ธาดาติดค้าง ตระกูลโตเล็กชีวิตหนึ่ง คุณรู้ไหม? ”

จู่ ๆ นรมนก็ไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับตนเองอย่างไร

บริศ รักน้องชายของตนเองมากมายขนาดนั้น ถ้าถูกเขารู้ว่า คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาท่าร้ายน้องชายของเขา เขาจะ เผชิญหน้ากับเธออย่างไร?

เดิมเข้าใจว่าเป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ จากนี้ไปจะสามารถ ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับบุริศร์ได้ กลับคิดไม่ถึงว่าจะมีหนึ่งชีวิตกั้น ไว้ตรงกลางอีก

ระหว่างพวกเขาทําไมถึงมีความซับซ้อนมากมายเช่นนี้

“บุริศร์รู้เรื่องนี้ไหม? ”

“นี่คุณไม่ได้ถามไร้สาระใช่ไหม ถ้าเขารู้แล้ว ผมจะยังเป็นต นท์ได้เหรอ? เรื่องนี้มีแค่เพียงคุณนายตระกูลโตเล็กที่รู้

คําพูดของรามิลทําให้นรมนดวงตาเปิดกว้างอย่างห้ามไม่ได้

“แม่สามีของฉัน? ”

“ใช่แล้ว แม่สามีของคุณ คนที่ตนท์อยากเจอก่อนตายที่สุดก็ คือคุณนายตระกูลโตเล็ก และผมก็สามารถทำศัลยกรรมจน กลายเป็นแบบนี้ได้เพราะความช่วยเหลือจากคุณนายตระกูลโต เล็ก และใช้ตัวตนของตนท์เข้าไปในอาณาจักรรัตติกาลเพื่อ ตามหาเบาะแส ถ้าไม่ใช่เพราะคุณนายตระกูลโตเล็ก ผมก็คงไม่ สามารถอยู่ในตระกูลโตเล็กได้อย่างราบรื่น อาจเป็นเพราะในใจของเธอ ก็อยากระลึกถึงครินทผ่านตัวของผม เป้าหมายของพวก เรามีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือตามหาธรร

ธรรค? เดนมนุษย์คนนั้นของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

บรมนเงียบไปฉับพลัน

ตอนคุณนายตระกูลโตเล็กรู้ว่าเธอคือคนตระกูลทวีทรัพย์ ธาตาก็ยังปกป้องรักษาเธอทุกวิถีทาง แม้กระทั่งทำดีกับเธอ มากกว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา วันนี้เธอนึกดูแล้ว ในนั้นจะมี ความโศกเศร้าและเป็นทุกข์มากน้อยเพียงใด?

ดนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นศัตรูตัวฉกาจของเธอ และเธอยัง เป็นคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอีก เป็นลูกสะใภ้ตระกูล โตเล็ก เธอ ไม่เพียงแต่ไม่ทำอะไรกับเธอ แต่ยังดีกับเธอมาก นรมนรู้สึก ซาบซึ้งขึ้นมาชั่วขณะ

รามิสมองเธอ และถามว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่?

“คิดว่าแม่สามีของฉันเข้มแข็งมาก เจอหน้าฉันทั้งวัน ไม่รู้ว่า ในใจจะรู้สึกเป็นทุกข์อย่างไร แต่กลับดีกับฉันมาก

“จริงเหรอ? คุณควรจะได้รู้ว่า ในครั้งนี้คุณนายตระกูลโตเล็ก ร่วมมือกับผมจึงสามารถลักพาตัวคุณมากได้ คุณยังคิดว่าเธอดี อยู่ไหม? ”

คำพูดของรามิลทำให้นรมนนิ่งไปสักพัก
เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกคุณวางแผนลักพาตัวฉันเพื่อบีบ คันให้บุรีศร์โมโห และเพิ่มความกดดันให้ท่านขุนอินของเมือง ใต้ดิน? อันที่จริงไม่ว่าจะเป็นคุณหรือแม่สามีของฉัน พวกคุณ ต่างไม่มีใครเคยคิดจะทำร้ายฉัน และไม่เคยคิดทำร้ายลูกๆ ของ ฉันจริงไหม? ”

“ทำไมคุณถึงได้แน่ใจว่าพวกเราจะไม่ทำร้ายคุณ และไม่ทำร้า ยลูกๆ ของคุณ?

นรมนตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีทาง เพราะพวกเขาคือลูกของ ตระกูลโตเล็ก คนเดียวที่พวกคุณคิดจะทำร้ายได้ ก็คือฉัน แต่ หลายครั้งแล้ว เมื่อฉันอยู่ระหว่างความเป็นความตาย และเมื่อ ตกอยู่ในอันตราย ก็จะเป็นคุณกับแม่สามีของฉันที่มาช่วยชีวิต ฉัน แม้แต่ตอนที่ฉันทุกข์ใจที่สุด ช่วงเวลาที่สิ้นหวังที่สุด ก็เป็นแม่ สามีที่คอยปลอบโยนฉัน แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยทำอะไรไม่ดีให้ ฉันเลย ฉันไม่เชื่อว่าคนคนหนึ่งจะสามารถเสแสร้งทำเป็นสนิท สนมได้เพียงนี้ เธอรักบุริศร์ แน่นอนว่าต้องรักทุกอย่างที่บุริศร์รัก โดยปริยาย

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ รามิลถอนหายใจอย่างโล่งอก

“นับว่าคุณยังมีคุณธรรม ตระกูลทวีทรัพย์ธาดานอกจากธรรม คนอื่นต่างเป็นวีรบุรุษ เรื่องนี้ผมไม่ปฏิเสธ

“ดังนั้นในครั้งนี้คุณจงใจยั่วให้บริศร์กับคุณโกรธกันใช่ไหม? น่าเสียดายบุริศร์ไม่มีทางทำอะไรคุณ คนที่เขารักที่สุดมาตลอดก็ คือคุณน้องชายคนนี้”
คำพูดของนรมน ให้รามิลกลัดกลุ้มใจไปเล็กน้อย

“ถ้าผมคือครินท์จริงๆ เขาจะไม่ทำอะไรผมแน่นอน แต่ผมคือ รามิล

*หมายความว่าอะไร? ” นรมนรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

รามิลตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น “สามีของคุณไม่ใช่คนธรรมดา มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่เมืองใต้ดิน หลังจากออกมายังไม่ทันได้กลับก็ให้พฤกษ์นำเส้นผมของผมกับ เขาไปทําการทดสอบความเกี่ยวข้องกัน ดังนั้นผมจึงถูกยึด อานาจอย่างรวดเร็ว มากเสียจนเขายังคิดกักบริเวณผม ถ้าไม่ใช่ เพราะความช่วยเหลือของคุณนายตระกูลโตเล็ก ตอนนี้ผมอาจจะ กลายเป็นนักโทษไปนานแล้ว ดังนั้นแผนทั้งหมดต่อจากนี้จะไม่ สามารถใช้งานได้ ก่อนหน้านี้บริศร์ดีกับผม มีเมตตาไม่ลงมือ นั่นก็เพราะเขาคิดว่าผมคือตรินท์ แต่ตอนนี้หลักฐานชัดเจนแล้ว ผมยังเคยกิจจาด้วยซ้ำ หลานชายที่เขารักที่สุด กิจจาที่เคย เลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆ แม้แต่เกือบจะฆ่าคุณ คุณคิดว่าเขาจะไว้ ชีวิตผมไหม? แต่ไหนแต่ไรบุริศร์ไม่เคยเป็นเจ้านายที่ใจอ่อน เขาแค่ไม่คิดว่า ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

นรมนจึงนึกถึงทั้งหมดนี้

“ฉันจะบอกเขาเอง คุณวางใจนะ ฉันจะบอกบุรีศร์ให้ไว้ชีวิต คุณ คุณทำแบบนี้เพื่อตรินท์ เขาจะต้องเข้าใจ

“อาจจะ”
รามิลพูดออกมาอย่างนิ่งเฉย

จากคําพูดของรามิล นามนฟังออกว่าเขายอมแพ้

“คุณคงจะไม่ยอมแพ้กับชีวิตของตนเองใช่ไหม? ”

*ใครต่างก็กลัวตาย ผมก็เช่นกัน คุณนี่ก็แปลกมาก ผมลักพา ตัวคุณมา คิดไม่ถึงว่าจะยังคิดเป็นห่วงความเป็นความตายของ ผมด้วย? คุณควรจะเป็นห่วงว่าผมจะปล่อยคุณไปหรือเปล่า ไม่ใช่เหรอ? คุณต้องรู้ว่า คุณไม่ได้เพียงแค่เพียงภรรยาของบุรี ศร์ แต่คุณยังเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คนที่ธรรศ เกรงใจมากที่สุดก็คือพี่ใหญ่ของเขา คุณคือลูกสาวของพี่ใหญ่ ของเขา คุณคิดว่าถ้าผมปล่อยให้คุณเป็นตัวประกัน จะได้เปรียบ ในการต่อรองอยู่บ้างหรือเปล่า? ซื้อ?”

รามิลมองนรมน แต่ในแววตากลับไม่มีความโหดร้าย

นรมนส่ายหน้าและตอบว่า “ฉันไม่รู้จักธรรคที่คุณพูดถึง และ ฉันก็ไม่เคยเจอพ่อของฉัน แม้แต่ตอนนี้ฉันตัดขาดความสัมพันธ์ กับทั้ง

ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่รู้ว่าวิธีการของ คุณจะใช้ได้ผลหรือเปล่า”

“ถึงแม้คุณจะไม่อยากยอมรับมันอีก แต่ที่สุดแล้วคุณก็คือคน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ถึงอย่างไรก็มีหนึ่งชีวิตกั้นระหว่างคุณกับ ตระกูลโตเล็กเอาไว้ คุณคิดให้ดีนะ ถ้าคุณบอกบุริศร์เรื่องตัวตน ของผม ความรักและความผูกพันตอนนี้ของคุณกับบุรีศร์อาจจะ ถูกขัดขวาง เพื่อผมคนที่ทำร้ายคุณ ยอมแพ้กับความรักและความผูกพันระหว่างพวกคุณแบบนี้ คุณคิดว่ามันคุ้มค่าไหม? ”

ฟังรามิลพูดแบบนี้ นรมนรู้สึกเจ็บปวด

นี่คือปัญหาที่เธอไม่เต็มใจจะเผชิญหน้า แต่เธอก็รู้ว่า ไม่ เต็มใจที่จะเผชิญหน้าไปก็เท่านั้น ในเมื่อเรื่องได้เกิดขึ้นแล้ว

ใครหาผิดต่อใคร ตอนนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ไม่ใช่เหรอ?

“ฉันไม่กลัวว่าบุริศร์รู้ทุกอย่างแล้วจะทำให้ตนท์ตายฟรี หรอก? นั่นคือน้องชายที่เขารักที่สุด

คำพูดของนรมนทำให้ดวงตารามิลเกิดสีสันขึ้นมาแวบหนึ่ง

“อย่าคิดว่าคุณพูดแบบนี้แล้วผมจะให้มือถือคุณ และให้คุณ ติดต่อกับบริศร์ แผนการนี้ยังไม่ไปถึงจุดนั้น คุณก็ยังคงเป็นตัว ประกันของผม ผมไม่สามารถให้คุณติดต่อกับโลกภายนอกได้ไม่ ว่าจะด้วยวิธีใด ๆ ดังนั้นทบทวนดู ผมบอกเรื่องเหล่านี้กับคุณ เพียงแค่เผื่อเอาไว้ ผมกลัวว่าถ้าผมไม่อาจปกป้องคุณไว้ได้ ถ้า คุณตายไป ก็จะเป็นผู้ที่ฉลาด

รามิลพูดจบก็เดินออกไป

นรมนนั่งอยู่ตรงหน้าต่างคนเดียว นึกถึงคำพูดเหล่านั้นเมื่อ ของรามิล

เธอคือคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่ไม่ได้รู้จักตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจริงๆ จนแม้แต่ไม่มีโอกาสไปทำความรู้จักกับตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาด้วยซ้ำ วันนี้เธอหวังเพียงอย่างเดียวว่าบุริศร์จะ สามารถรับทุกอย่างได้
เขาไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้คงจะต้องโกรธแค้นคุณนายตระกูลโต เล็กมากแน่ๆ และเป็นห่วงตนเองอย่างยิ่ง ถ้าหลังจากที่เขาเข้าใจ ความจริงของเรื่องนี้ แน่นอนว่าคนที่เขาหวงแหนคือหลานสาว ของศัตรู ที่จะทำให้เขาทนได้อย่างไร?

นรมนปวดใจอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น แต่กลับทำอะไรไม่ได้

เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าธรรคคนนั้นจะบริสุทธิ์ แต่รามิลพูด อย่างชัดเจน แล้วมันจะเป็นอย่างไร?

จู่ ๆ นรมนก็รู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่อุดอยู่ที่ทรวงอก อย่าง หนักหน่วง กดทับจนเธอหายใจแทบไม่ออก

ทางฝั่งบุริศร์ไม่ได้ข่าวคราวจากทางท่านขุนอิน สีหน้ามืดมน อย่างน่ากลัว จนแม้แต่คนข้างกายของเขาต่างรู้สึกเหน็บหนาว

“ประธานบริศร์ครับ ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจ จะต้องมีข่าวคราว จากท่านขุนอินเร็วๆ นี้

คนข้างกายของท่านขุนอินตัวสั่น

แต่บุริศร์กลับไม่พูดอะไร นั่งอยู่เฉยๆ แบบนั้น เพียงแต่รู้สึกไม่ สบายใจมากๆ

“ฉันจะออกไป”

เขาลุกขึ้นทันที กลับถูกคนห้ามเอาไว้

“ประธานบริศร์ ท่านรอข่าวอยู่ที่นี่เถอะครับ

ไปให้พ้น
เดิมที่บุรีศร์ ก็รู้สึกอึดอัดด้วยความโมโหอยู่แล้ว แต่ตอนนี้คิด ไม่ถึงว่าจะถูกคนขวางเขาเอาไว้ ความโกรธของเขาพุ่งสูงขึ้น ทันที สีหน้ายิ่งมืดมน

ผู้ส่งข่าวกล่าวด้วยความรู้สึกลำบากใจ “ประธานบุรีศร์ ใน เมื่อ นี่คืออาณาจักรของท่าน นอิน ท่านควรจะ…….

“อาณาจักรของเขา? งั้นฉันต้องให้เขากลายเป็นทรราชของที่ นี่ถึงจะถูก ก่อนหน้านี้ฉันมาที่นี่คนเดียว พวกแกจับฉันไว้ที่นี่ ทำไม? วันนี้พวกแกคิดว่ายังจับฉันได้อีกเหรอ? จะทางทะเลบก หรืออากาศพวกแกเลือกได้เลย ฉันอยากเห็นว่าแท้จริงแล้ว ทรราชท่านขุนอินของพวกแกมีอำนาจมากแค่ไหน หรือฉันมี นํานาจมากกว่า และอีกอย่าง ฉันไม่กลัวที่จะบอกพวกแกว่า ฉัน จะไปหายมราช บอกท่านขุนอินซะ ภายในสามชั่วโมงถึงฉันยัง ไม่ได้เจอภรรยาของฉัน เขาก็อย่าคิดว่าจะได้เจอภรรยาของเขา อีกเลยตลอดชีวิต”

พูดจบ บุริศร์ก็เตะคนตรงหน้าลอยไป และเดินตรงออกไปข้าง นอกอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างพากันอึ้ง

ภรรยาของท่านขุนอิน

คิดไม่ถึงว่าท่านขุนอินจะมีภรรยาด้วย ?

ไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับยมราช ถ้าไม่ได้รู้ทุก อย่างจากโพนี่ บุริศร์ก็คงไม่รู้
เขาสามารถมองออกว่า ท่านขุนอื่นไม่ได้ไม่มีความสามารถนำ โรงพยาบาลของยมราชมาอยู่ในขอบเขตอำนาจของเมืองใต้ดิน เพียงแค่เขาใจไม่แข็งพอ

และเนื่องจากใจไม่แข็งพอ แถมยังมีความรักและความผูกพัน ในเมื่อมีความรักและความผูกพัน ก็มีการเสียดุล ผ่านไปนานจึง กลายเป็นทุนในการต่อรอง

เมื่อบริศ เดินออกมาจากเมืองใต้ดินอย่างรวดเร็ว คนของ ท่านขุนอินจึงน่าคำพูดของเขาบอกกับท่านขุนอินทันที

เขาเหมือนมดที่อยู่ในหม้อไฟจริงๆ ร้อนรนสุดๆ

ตรินท์ขู่เข็ญเขา บุริศร์ก็ขู่เข็ญเขา นี่จะให้เขาทำอย่างไร? หรือ ต้องขอร้องเบื้องบนจริงๆ ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ