บทที่ 145 คุณเห็นฉันตาบอดจริงๆใช่มั้ย

บทที่ 145 คุณเห็นฉันตาบอดจริงๆใช่มั้ย

เรื่องที่กานต์เป็นคนอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ ตอนนี้ก็มีแต่กิจจานรมนและบุริศร์รู้เท่านั้น สำหรับคน อื่นคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเด็กอย่างกานต์ถึงขั้นมีความ สามารถด้านคอมพิวเตอร์ขนาดนั้น

เพราะฉะนั้นป่าโอคิดไม่ถึงแน่นอน

ขณะที่เห็นบุริศร์อุ้มกานต์ลงมา ป้าโอลุกขึ้นมา จากพื้นเรียบร้อยแล้ว กำลังชี้สั่งคนรับใช้ข้างๆเอายา เหล้ามาให้กับเธอ

“คุณผู้ชาย ท่านลงมาแล้ว?”

ป้าโอรีบลุกขึ้นมา กลับเจ็บเอวขึ้นมาทันที ร้อง เสียงเจ็บอุ้ยๆสองครั้ง ตอนที่พบว่าบุริศร์ไม่สนใจใยดี เธอเลยสักนิด สายตาของเธอจึงมืดมิด มีความเสียใจ และความทรมานใจอีกด้วย

บุริศร์มองข้ามการกระทำที่เจ้าเล่ห์ของเธอไป อย่างสิ้นเชิง สำหรับเขาแล้ว ครั้งนี้ป้าโอทำเกินไปแล้ว จริงๆ

“ป้าหลิว ไปเอาวีดีโอกล้องวงจรปิดที่ห้องกล้อง วงจรปิดมา ฉันต้องการดูว่าเรื่องแจกันเป็นยังไงกันแน่”

บุริศร์พูดอย่างเย็นชา
ป้าหลิวที่อยู่ข้างๆรีบวิ่งเข้าไปในห้องกล้อง วงจรปิด

ป้าโอไม่ได้รู้สึกตื่น เตระหนกเลยสักนิด สำหรับเธอ แล้ว วีดีโอในห้องกล้องวงจรปิดถูกเธอปิดไปแล้ว ถึง เวลานั้นไม่มีภาพ เธอจะพูดยังไงก็ได้

ถึงแม้บุริศร์พูดว่ากานต์เป็นลูกชายของเขากับนร มนก็ตาม แต่ว่าก่อนที่เธอยังไม่ได้เห็นผลตรวจดีแอนด์ เอเธอไม่เชื่อหรอก

ใครจะไปรู้แคทเธอรีคนนั้นตั้งใจทำให้คุณผู้ชาย สับสนถึงได้พูดแบบนี้ออกมา?

ไฟไหม้ในตอนนั้นรุนแรงขนาดนั้น ทุกอย่างถูก เผ่าจนหมดสิ้น เธอไม่เชื่อหรอกว่าคุณนายสามารถหนี รอดออกจากกองไฟ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้คลอดกานต์ เด็กคนนี้อีกด้วย

กานต์นั่งอยู่ในอ้อมกอดของบุริศร์เงียบๆมาโดย ตลอด เขาพบว่าในอ้อมกอดของบุริศร์กับนรมนแตก ต่างกัน มีพลังเป็นพิเศษ และมีความปลอดภัยเป็น

พิเศษ

เขาหาท่านั่งที่สบายๆพิงอยู่ในอ้อมอกของบุริศร์ หลับตาพักผ่อนอยู่ ไม่ไปมองสายตาที่โกรธแค้นและ จ้องมองของป้าโอ

บุริศร์เห็นเขาพิงอยู่ในอ้อมอกของตัวเองอย่างกับ แมวตัวน้อยๆ จู่ๆหัวใจเกิดหวานชื่นอย่างเต็มอก
หรือนี่อาจจะเป็นความรู้สึกระหว่างความรักของ พ่อลูกกันหรอกมั้ง?

พอใจอย่างมาก และมีความสุขเหลือเกิน วินาทีนี้ เขาแทบจะอยากเอาสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ให้กับกานต์

เห็นการตามใจและความอ่อนโยนของบุริศร์ สีหน้าของป้าโอดูแย่ไม่เบาเลยทีเดียว เธออยากพูด บางอย่าง แต่ก็อดใจไว้

ป้าหลิวนำวีดีโอกล้องวงจรปิดมาอย่างเร็วไว

บุริศร์ไม่กล้าขยับตัว กลัวว่าตัวเองขยับตัวปุ๊บ กานต์ก็จะขยับตัวตามด้วย เขามีความสุขกับวินาทีนี้ ถูกลูกชายตัวเองต้องการ และพิงไว้ ความรู้สึกแบบนี้ ไม่เลวเลยจริงๆ

“วางอยู่ในคอมพิวเตอร์ ให้ทุกคนดูว่าเรื่องราวเป็น ยังไงกันแน่?”

เสียงของบุริศร์อ่อนโยนขึ้นมาบ้าง เหมือนกลัว ทำให้กานต์ที่อยู่ในอ้อมอกตกใจ

ป้าหลิวดูออกอยู่แล้วความรักที่บุริศร์มีให้กับกานต์ เธอรีบเสียบคลิปวีดีโอเข้าไปในคอมพิวเตอร์

คลิปวีดีโอเริ่มฉายออกมา เริ่มตั้งแต่เช้าวันนี้ ฉาย ออกมาเป็นตอนเป็นตอน

ตอนที่ป้าโอปรากฏตัวออกมาในห้องกล้อง วงจรปิด ทุกคนต่างอึ้งกันหมด รวมทั้งป้าโอด้วย ตัวเธอ เองก็อึ้งค้างไปเลย
“นี่เกิดอะไรขึ้น? %3D

ป้าโอรู้สึกว่าตัวเองเห็นผีเข้าแล้ว

หลังจากเธอตัดแหล่งจ่ายไฟไปแล้วแท้ๆ ถึงค่อย ไปที่ห้องกล้องวงจรปิด ทำไมถึงถูกถ่ายไว้ข้างในหล่ะ ?

หรือว่านอกจากเธอรู้ห้องกล้องวงจรปิดของ ตระกูลโตเล็กแล้ว ยังมีกล้องวงจรปิดอื่นๆอีกด้วย?

นั่นก็ไม่ถูกนะ ระบบกล้องวงจรปิดล้วนถูกห้อง กล้องวงจรปิดควบคุม สถานการณ์ที่ไม่มีไฟเป็นไปไม่ ได้ที่จะถ่ายเธอเอาไว้ข้างใน?

ป้าโอไม่อาจเข้าใจ กานต์กลับยกมุมปากขึ้นมา

ยายแก่คนนี้โง่จริงๆ!

ถึงแม้ไฟถูกตัดไปแล้วก็ตาม แต่ว่ายังมีมือถืออยู่

นะ!

มือถือก็มีฟังชั่นในการถ่ายรูปเช่นกัน

ที่สำคัญใช้เทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์เคลื่อนย้าย กล้องวงจรปิดไปที่คลิปวีดีโอ ความจริงก็ไม่ใช่เรื่อง ยากอะไร

ป้าโอคิดไม่ตกและไม่อาจเข้าใจ แต่บุริศร์เข้าใจดี

เขายิ้มแย้มอย่างเรียบเฉยและมองดูกานต์ที่แกล้ง หลับจู่ๆรู้สึกว่ากานต์ในขณะนี้เหมือนท่าทางของนรมน ที่แอบทำเรื่องร้ายๆเหลือเกิน
สายตาของเขาอ่อนโยนมากยิ่งขึ้น

ผู้ใหญ่รอบข้างไม่กล้าหายใจแรงๆ มองดูป่าโอใน คลิปวีดีโอซึ่งกำลังตัดแหล่งจ่ายไฟอย่างเงียบๆ จาก นั้นก็ปิดระบบกล้องวงจรปิด ถึงจะเดินออกมาจากห้อง กล้องวงจรปิดอย่างเร่งรีบ

ตอนที่เธอกลับมาที่ห้องรับแขก เห็นกานต์ไปที่ ห้องน้ำพอดี

ที่หน้าของป้าโอเผยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ออกมา ทันที

ะ

นั้นเธอผลักแจกันข้างๆตกลงไปที่พื้น จากนั้นหลบซ่อน

อยู่

กานต์ได้ยินเสียงรีบออกมาจากห้องน้ำเพื่อตรวจ สอบถูกป้าโอที่หลบอยู่ข้างๆเห็นพอดี ทันใดนั้นเรียก เขาไว้

“หยุดนะ! นายทำแจกันแตกก็จะหนีไปเลยใช่มั้ย ?”

“ผมเปล่า! ผมไม่ได้ทำ! ”

11

กานต์พูดอย่างเย็นชา แต่ป้าโอกลับไม่ฟังเขา ทันทีนั้นเรียกคนรับใช้เข้ามาให้หมด จากนั้นสั่งสอน กานต์ต่อหน้าต่อตาทุกคน

เรื่องทั้งหมดได้กระจ่างแจ้งแล้ว

สีหน้าของบุริศร์ดูไม่ดีเอามากๆ สีหน้าป้าโอกลับขาวซีด ถูกคนเปิดโปงทุกอย่างโดยตรงแบบนี้ ที่สำคัญมีเหตุผลและมีหลักฐาน ต่อให้ เธออยากตอแหลก็ทำไม่ได้เสียแล้ว

“คุณผู้ชาย ฉันหวังดีกับคุณนะ ให้เด็กเวรแบบนี้ อยู่ในบ้านตระกูลโตเล็ก คนนอกจะมองบ้านตระกูลโต เล็กยังไง? คุณพูดว่าเขาเป็นลูกชายของคุณ แต่ว่า คุณนายได้ตายไปตั้งห้าปีแล้ว ไฟไหม้ในตอนนั้น เป็น ไปไม่ได้ที่คุณนายจะรอดชีวิต ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคลอด ลูกเลย คุณผู้ชาย คุณอย่าถูกคนหลอกลวงเลยนะ!

“หุปปากซะ! มาจนถึงตอนนี้แล้ว ป้าถึงกับยังไม่ ยอมลืมหูลืมตา! ป้าโอ เมื่อก่อนป้าไม่ได้เป็นแบบนี้นะ หรือว่าเมื่อยี่สิบปีก่อนป้าแกล้งทั้งนั้น นี่ถึงจะเป็นตัวตน ที่แท้จริงของป้า? ”

บุริศร์เสียใจมาก

ถูกสายตาแบบนี้ของบุริศร์จ้องมอง ป้าโอทรมาน

ทรกรรมจะแย่อยู่แล้ว

“ไม่ใช่นะ คุณผู้ชาย ทุกอย่างที่ฉันทำล้วนหวังดี กับคุณทั้งนั้น คุณต้องเชื่อฉัน ทุกคนในโลกคิดร้ายกับ คุณได้ และทำร้ายคุณได้ มีแต่ฉันทำไม่ได้! ”

ป้าโอพูดและร้องไห้ไปด้วย ยิ่งไปกว่านั้นต้องการ จะเข้าไปจับแขนของบุริศร์ กลับถูกสายตาของบุริศร์ หยุดนิ่งไว้

“อย่าอ้างว่าหวังดีกับฉันแล้วทำเรื่องที่ทำร้ายฉัน เลย ถ้าหากป้าหวังดีกับฉันจริง ป่าก็จะไม่ทำเรื่องขายขี้หน้าแบบนี้หรอก ป้าโอ บ้านตระกูลโตเล็กให้ป้าอยู่ ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ป้าไปเถอะ เห็นแก่ที่ป้าดูแลฉันมา ตั้งยี่สิบกว่าปี ฉันจะให้พฤกษ์เอาเงินก้อนนึงให้กับป้า เอง พอที่จะให้ป้าใช้จ่ายในชีวิตบั้นปลายแล้ว เริ่มต้น ตั้งแต่ตอนนี้ป้าก็ไปจากเมืองชลธีซะ ไม่ว่าป้าจะไปไหน ก็ตามฉันก็จะซื้อบ้านหลังนึงให้กับป้าเอง แต่ว่าจากนี้ ไปห้ามป้าปรากฏตัวต่อหน้าฉันกับลูกอีก!

บุริศร์ตัดสินใจแบบนี้ได้คิดทบทวนอย่างละเอียด ถี่ถ้วนมาตั้งนานแล้ว

ถึงแม้ป้าโอจะหวังดีกับเขาก็ตาม แต่ว่าเรื่องพวก นั้นที่เธอทำทำให้บุริศร์รับไม่ได้อย่างยิ่ง

นรมนกับกานต์ต้องแบกรับตั้งมากมายขนาดนั้น

ตอนนี้กลับมาไม่ใช่ง่ายๆ ยังต้องถูกคนรับใช้เก่าแก่ใน บ้านตระกูลโตเล็กข่มเหงรังแก นี่จะให้เขารับได้ยังไง กัน?

ป้าโอได้ยินบุริศร์จัดการแบบนี้ จู่ๆเกิดตะโกนขึ้น มา

“ไม่! ฉันไม่ไป! คุณผู้ชาย คุณไล่ฉันออกไปไม่ ได้! คุณให้ฉันทำอะไรก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้นคุณด่าฉัน และทุบตีฉันก็ได้ อย่าไล่ฉันไปเลยนะ! คุณผู้ชาย คุณ เป็นคนที่ฉันเลี้ยงโตเองกับมือ สำหรับฉันคุณก็คือ ลูกชายของฉัน! ความคาดหวังของฉันทั้งชีวิตก็คือได้ เห็นคุณแข็งแรง ฉันไปจากคุณไม่ได้ คุณผู้ชาย! ฉัน ทำไม่ได้! ”
จู่ๆป้าโอก็คุกเข่าให้กับบุริศร์ กอดขาเขาเอาไว้ แน่นๆและร้องไห้จนใจจะขาด

น้อยมากที่กานต์จะได้เห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้ ทำให้ตกใจไปบ้าง

เขาดึงเสื้อของบุริศร์ไว้อย่างแน่นๆ และลืมตาขึ้น มามองบุริศร ตาคู่นั้นเหมือนกับกระต่ายที่ตื่นตกใจ ทันทีนั้นทำให้บุริศร์เอ็นดูอย่างยิ่ง

“อย่าร้องเลย เรื่องที่ฉันตัดสินใจไปแล้วใครก็ เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ฉันให้โอกาสกับป้านึงครั้งแล้วนะ ป้าโอ แต่ว่าป้าเคยทำอะไรไว้? กานต์ถูกลักพาตัวไป ป้าสมรู้ร่วมคิดด้วยรึเปล่าป่ารู้อยู่แก่ใจดี ฉันไม่พูดไม่ ได้หมายความว่าฉันไม่รู้ ยังมีอีก ธิดากลายมาเป็นบอดี้ การ์ดของแคทเธอรียังไง ที่ร้านเสริมสวยเธอจากไปยัง ไง? ป้าเห็นฉันตาบอดรึไง? ฉันไม่เปิดโปงป้า ถือว่าให้ เกียรติป้าแล้วนะถ้าหากว่าป้าไม่เอาเกียรติเลยสักนิด ถ้างั้นก็อย่าโทษว่าฉันไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา ในหลายปีนี้ ฉันจะให้คนบีบบังคับส่งป้าออกไปจาก เมืองชลธี! ย

บุริศร์พูดจบ อุ้มกานต์ลุกขึ้นโดยตรง ต้องการยก ขาออกไป กลับได้ยินป้าโอ” ปั้ง”นึงครั้ง เอาหัวชน เข้าไปที่ขอบชั้นวางน้ำชาในห้องรับแขกโดยตรง

“อ้า!

คนรับใช้รอบข้างตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน
หัวของป้าโอเลือดกระเด็นออกมา เธอพูดแบบ อ่อนแรง ” คุณผู้ชาย ฉันไม่ไป! ฉันเป็นคนที่บ้าน ตระกูลโตเล็ก ตายไปก็เป็นผีที่บ้านตระกูลโตเล็ก คุณ ผู้ชายต้องการไล่ฉันออกไป นอกซะจากยกศพฉันออก ไป! ”

บุริศร์คิดไม่ถึงป้าโอจะมาไม้นี้ เขารีบปิดตาของ กานต์ หัวใจข้างในทั้งโมโหทั้งโกรธแค้นและทั้งหมด

หนทาง

“ป้า…

เขาอยากพูดอะไรอีก ป้าโอได้เป็นลมหมดสติไป แล้ว ทันทีนั้นเลือดสดๆทำให้พื้นเปื้อนเลือดไปหมด

บุริศร์ตื่นตระหนก

เขาไม่ได้คิดจะให้เธอตาย ที่สำคัญวินาทีนี้เขาถึง กับรู้สึกทรมานใจ

“ป้าหลิว รีบโทรหารถพยาบาลฉุกเฉินเร็วๆ !

“ค่ะๆๆ !

ป้าหลิวตกใจไปหมด ได้ยินเสียงตะโกนของบุริศร์

สติสตางค์ถึงได้กลับมา แล้วก็รีบวิ่งไปโทรศัพท์ ไม่นานนัก รถพยาบาลก็มาตามเสียง พาป้าโอไป โดยตรง ป้าหลิวพวกเธอเริ่มจัดการคราบเลือดที่พื้น

โดยเร็ว

ป้าโอไม่มีลูกชายและลูกสาว ทั้งชีวิตนี้อยู่ที่บ้านตระกูลโตเล็ก ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา บุริศร์ไม่ สนใจไม่ได้อยู่แล้ว

เขาโทรศัพท์ถามแชมป์ว่ากิจจาเป็นยังไง แชมป์ พูดว่ากิจจาแค่ทานอาหารแล้วท้องเสียเท่านั้นเอง ไม่ เป็นอะไรมาก ซึ่งกำลังกลับมาแล้ว

อาหารที่บ้านตระกูลโตเล็กเข้มงวดกวดขันมาโดย ตลอด กิจจาท้องเสียได้ยังไง?

ในนี้ต้องมีความลับ ตอนนี้บุริศร์ก็คิดมากไม่ได้ แล้ว เขาให้แชมป์พากิจจากลับบ้าน ตัวเองอยากพา กานต์ไปดูอาการของป้าโอ แต่กานต์กลับส่ายหน้าพูด ว่า “คุณบุริศร์ ผมรอคุณอาจารย์แชมป์และกิจจาที่บ้าน เถอะ

ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงป่าโอคนนั้น คุณไปเองเถอะ ถ้าหากผมก็ตามคุณไปด้วย เธอเห็นผมแล้วจะไม่พอใจ ได้นะ ที่สำคัญหากให้คุณแม่พบเห็น ผมควรจะพูดยัง ไง? ผมไม่ชอบเธอ แต่ว่าผมจะไม่พูดให้เธอเสียๆหายๆ หรอก ไม่ไปดีกว่า”

กานต์เปิดเผย ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เขาดูออกว่าบุริ ศร์แคร์ป้าโอ แต่ให้ตัวเองชอบหรือว่าเห็นใจผู้หญิงคน นั้นเขาทำไม่ได้

บุริศร์เห็นว่ากานต์มีความคิดของตัวเองสูงมาก ก็

ไม่ได้บังคับอะไร “งั้นได้เลยถ้าหากมีเรื่องอะไรโทรหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะรู้รึเปล่า? จำไว้นะ นายไม่ใช่เด็กที่ไม่มีพ่ออีกต่อ ไปแล้ว ใครรังแกนายอีก อย่าอดทนอดกลั้นนะ

“อืม รู้แล้ว! ขอบคุณนะ คุณบุริศร์! กานต์ดีใจจนยิ้มแย้มออกมา

เห็นรอยยิ้มที่สดใสขนาดนี้ของลูก บุริศร์เกิดอุ่น ใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน ความรู้สึกแบบนั้นเป็นสิ่งที่ทุก อย่างไม่อาจเปรียบเทียบได้เลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ