บทที่ 74 เมื่อกี้เธอเท่มาก

นรมนรู้สึกพูดไม่ออก

นรมนแค่มีนัดกับคนอื่น. ทำไมกลายเป็นไม่มีความ ละอายในอีกอย่างนรมนกับเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนิ? “ป้าโอ เขายังไปดูเขมิกาได้ ฉันออกไปเจอเพื่อนป้า จำเป็นต้องขนาดนี้มั้ย? อีกอย่างฉันก็ไม่ใช่อะไรของบุริ ศร์ ป้าทำแบบนี้กับฉันเกินไปหน่อยมั้ย?” นรมนไม่ทำสีหน้าไรใส่ เพราะผู้หญิงคนนี่เคยดีกับนรมน แต่ตอนนี้ป้าโอไม่แบ่งแยกไรเลย ป้าโอได้ยินนรมนพูดแบบนี้แล้วยิ่งโมโห

“คุณผู้ชายเอาเธอกลับมา เธอก็เป็นผู้หญิงของเขาอีก อย่างเขาก็ดีกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับ เขา? อีกอย่างคุณเขมิกาก็เคยคลอดคุณชายเล็กให้บ้าน นี้ คุณผู้ชายไปดูหน่อยเป็นไรไป? เธอใจแคบขนาดนี้ เลยหรอ?” นรมนยิ่งฟังยิ่งโมโห

“ป่าโอ ฉันจะพูดอีกรอบ เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง เธอ ไม่มีหน้าที่มายุ่งเรื่องของฉัน 1 ฉันไม่ได้แต่งงานกับเขา ฉันมีอิสระ 2 ถึงแม้เราสองคนจะมีความสัมพันธ์อะไรงั้น ก็เป็นเรื่องของเราไม่เกี่ยวกับป้า ถ้าป้ายังแบบนี้อีกฉันจะ

ไปบอกให้บุริศร์ แล้วลองดูสิเขาจะว่าใคร?” นรมนไม่อยากพูดแบบนี้ แต่ป้าโอยุ่งจนนรมนรำคาญ นรมนแค่ไม่อยากยุ่งกับป้าโอ ใครจะไปรู้ว่าจะไปกระตุ้นใส่ป้าโอ

“ฉันจะบอกให้ ไม่ว่าคุณผู้ชายจะทำไงกับเธอ ในเมื่อเป็น ผู้หญิงของตระกูลนี้เธอก็ต้องคิดเผื่อเขาเหมือนกับ ภรรยาคนก่อนและต้องเคารพ ไม่งั้นเธอก็ไม่เหมาะกับ การเป็นผู้หญิงในบ้านนี้”

นรมนอึ้ง

ที่ตอนนั้นป้าโอดีกับนรมนเพียงเพราะนรมนอะไรๆก็คิด

เพื่อเขาหรอ

ก็ใช่!

ป้าโอเป็นแม่นมเขา ดูแลเขาเหมือนลูกตั้งแต่เด็ก ยังไงก็ ปกป้องเขา เพราะนรมนโง่เองที่คิดว่าป้าโอดีกับนรมน นรมนลืมไปว่า ป้าโอดูเขาอย่างลูก แต่นรมนก็แค่ลูก

สะใภ้

แม่สามีไม่ใช่แม่ตัวเอง ทำไมหล่อมถึงนึกว่าป้าโอจะดีต่อ ลูกสะใภ้อย่างหล่อมเหมือนดีต่อลูกชาย?

นรมนคิดแบบนี้แล้ว รู้สึกตัวเองน่าสมเพชในอตีด นรมนมองป้าโอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป 5ปีก่อนเพราะตัวเองโง่เกินไป หรือไม่ได้มองคนดีๆ นรมนยิ้มกริ่ม”ป้าโอ ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงบ้านนี้อยู่ แล้ว! ป้ารีบไปบอกบุริศร์ รีบปล่อยฉันไปสะ” “เธอนี่มัน! ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี..”

ป้าโอยกมือขึ้นว่าจะตบหน้านรมน แต่ดันหยุดเพราะ สายตาเย็นชาของนรมน

“วันนี้กล้าแตะต้องฉันดู! ฉันไม่ใช่เขมิกาที่อยากเข้าบ้าน นี้จนตัวสั่น ถ้าป้าทำไรฉันละก็ไม่ว่าบุริศร์จะทำดีกับป้าแค่ไหน ฉันก็จะทำให้แขนป้าหักไปข้างหนึ่งเชื่อป่ะ?” ออร่าแข็งแกร่งของนรมนทำให้ป้าโอตกใจ มือที่ยกขึ้น นั้นก็ไม่ได้ขยับ

นรมนหืคำเดียวแล้วออกจากบ้านนี้ไป

เมื่อเปิดประตูก็เห็นเจตต์ที่ยืนรอที่ประตูและยิ้มกริ่ม ว่า”คนสวย มีคนบอกกับเธอมั้ยว่า เมื่อกี้เธอเท่มาก!” “เข้ามาโดยไม่ขออนุญาต เธอไม่กลัวบุริศร์จับเขาเพราะ

เป็นขโมยหรอ?”

นรมนยิ้ม แล้วก็รับดอกกุหลาบจากเขา แม่”หอมดีนิ ให้

ฉัน?”

“แน่นอน”

เจตต์รู้สึกตะกี้นรมนเท่มาก

เขาดันนรมนออกจากบ้านอย่างอัตโนมัติก็มีคนใช้มาบัง

ไว้ เจตต์ผิวปาก

นรมนพูด”ประธานเจตต์ อย่าอวดเกินไปสิน้อยๆหน่อย?” “น้อยอะไร? ฉันเกิดมาพ่อไม่ได้สอนให้ฉันทำตัวน้อยๆ

สะหน่อย!”

เจตต์พูดอย่างน่าโดนจัดสักหน่อย อุ้มนรมนขึ้นรถและ รัดเข็มขัดและเอารถเข็นเก็บไว้ที่หลังรถ

“ไปกันเถอะ คนสวย คนนรมนจะพาไปกินอาหารเช้า อยากกินอะไร? ”

“ได้ยินมาว่าซาลาเปามันปูน่าลองนะ ไปลองกัน?”

“ได้เลย!”

เจตตรีบขับไป

ป้าโอเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อนรมนไปแล้วนึกถึงสายตาของนรมน ป้าโอ๋รู้สึกกลัวขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน?

ทำไมสายตาเยือกเย็นแบบนี้? ป้าโอตัวสั่น และรีบโทรหาบุริศร์

“คุณผู้ชาย แคทเธอรีโดนผู้ชายคนหนึ่งรับไปแล้ว ผู้ชาย คนนั้นยังจับกุหลาบไว้อวดดีมากๆ คุณผู้ชายมองนรมน

ได้ไงเนี่ย?”

บริศร์รีบกลับไปเมื่อได้ยินป้าโอพูดแบบนี้

“ใคร?”

“น่าจะเป็นคุณชายของตระกูลรัตติกรวรกุล ฉันดูไม่

ค่อยชัดเจน”

ป้าโอรู้ว่าบริศร์กับเจตต์นั้นไม่เข้ากัน นรมนดันไปมากับ เจตต์อีก เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนดีแน่นอน

“คุณผู้ชาย ป้าเห็นพวกเขาคุยกับสนุกสนานสนิทสนม กันมาก ผู้หญิงคนนี้เหลือไว้ในบ้านนี้ไม่ได้แล้ว คุณ

ผู้ชายอย่าทำอะไรผิดๆ!”

“ป้าโอ เรื่องนี้ผมรู้ละ นรมนกินข้าวเช้ายัง?”

เขานวดหัวตัวเอง

ป้าโอได้ยินคำพูดเขาเป็นห่วงนรมนแบบนี้ก็อดโมโหไม่

ได้

“คุณผู้ชายได้ฟังสิ่งที่ป้าพูดบ้างมั้ย? ผู้หญิงแบบนั้นไม่ดี

ไม่เหมาะกับการเป็นคุณหญิง เธอไม่ได้พักผ่อนรีบกลับ มาทำอาหารให้กินแต่นรมนนั้นทำเสียน้ำใน ผู้หญิงคนนี้

ไม่มีใจหรอก”

เขาขมวดคิ้ว เขาไม่อยากฟังใครมาพูดนรมนแบบนี้แม้กระทั่งป้าโอเองด้วย

“ป้าโอ ผมหวังว่านี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้ยินป้าโอพูดนรมน แบบนี้ ผมจะเอาแค่นรมน ผมไม่เอาคนอื่นนอกจากเธอ ไม่ว่าป้าพูดยังไงผมก็จะไม่เปลี่ยน ถ้าทนไม่ได้ ผม สามารถพูดกับแม่ว่าให้ป้าไปดูแลท่านเอายังไงแม่เองอยู่ นั้นก็เหงา!”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ป้าโออิ้ง

“คุณผู้ชาย เพียงเพราะผู้หญิงคนนั้นจะไล่ป้า?” นรมนไม่กล้าเชื่อว่านี่เป็นเด็กที่ตัวเองเลี้ยงตั้งแต่เล็กจน

โต!

เขาทำแบบนี้กับแม่นมเขาได้ไง? ที่ป้าทำไปก็เพื่อตัว ไม่ใช่ว่าเขาฟังไม่ออกว่าป้าโอเสียใจ เขาก็ไม่สบายใจ

เขา?

เหมือนกัน

ป้าโอผมไม่ได้จะไล่ป้าไป ผมแค่หวังว่าป้ากับนรมนจะ อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข ป้าจะรู้เองว่านรมนก็น่าคบ

เหมือนนรมน”

“เป็นไปได้ไง? ภรรยาคนก่อนไม่เหมือนนรมนไม่มีหัวใจ! ภรรยาคนก่อนคิดเผื่อคุณผู้ชายทุกอย่างไม่เหมือนนร มนยังจะไปเดทกับชายอื่น นรมนเทียบไม่ติด!”

ป้าโอยิ่งพูดยิ่งโมโห เขารู้สึกตัวเองยิ่งปวดหัว

“ป่าโอลองคิดดูละกัน ผมพูดคำเดิมถ้ารู้สึกรับใช้นรมน ยาก ผมจะให้ป้าโอไปอยู่กับแม่ ไว้ค่อยคุย ผมยุ่งอยู่”

พูดจบก็รีบวางสายป้าโออึ้งมาก

เขายังจะเอาผู้หญิงนั้นอยู่หรอ? ทำไมเป็นแบบนี้?

ภรรยาคนก่อนดีกับเขาแบบนี้ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้นับ

ประสาอะไร!

ป้าโอวางโทรศัพท์ลง

ไม่ได้

ป้าโอจะคิดหาวิธีทางให้ผู้หญิงคนนั้นกับคุณผู้ชายแล่ง

ออกจากกัน!

ป้าโอไปคิดหาวิธี บุริศร์เครียด

เขมิกาอาหารเป็นพิษเข้าโรงพยาบาล ถึงแม้จะช่วยชีวิต

สำเร็จและไม่ฟื้นสักที

เขาไม่มีความรู้สึกต่อเขมิกา แต่ต้องรับผิดชอบ ตอนนี้เข

มิกาไม่ฟื้นเขาไปไหนไม่ได้ แต่เมื่อนึกถึงนรมนกับเจตต์ ไปเดทกันก็ทำให้บุริศร์อยู่ไม่เป็นสุข

นรมนกล้าไปเดทกับเจตต์แบบนี้หรอ หรือว่านรมนไม่รู้ว่า เขากับเจตต์เป็นศัตรูกัน? หรือว่าข้อมูลบริษัทรั่วไหลก็

เพราะนรมน?

เขายืนอยู่ที่บันไดสูบบุหรี่ เงาเขาโดดเดี่ยวมาก พฤกษ์มาถึงที่นี่ก็เห็นภาพนี้

พฤกษ์รู้สึกเห็นใจบุริศร์” ท่านประธานบุริศร์ นี่เป็นอาหาร เช้า กินหน่อยเถอะหรือไม่ก็พักสักแป๊บ ถ้าเขมิกาตื่น

เดี๋ยวฉันโทรหา”

คิดว่าบุริศร์จะไม่ตกลง ไม่เคยคิดเลยว่าบุริศร์ดับบุหลี่ ไป แล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า”เธอรอไว้ตรงนี้ ฉันไปจัดการธุระส่วนตัว”

“ธุระส่วนตัว?”

พฤกษ์รู้สึกแปลกใจ

หลายปีมานี้ บุริศร์ทำบริษัทเหมือนบ้านไม่เห็นเขามีธุระ ส่วนตัว แต่เขาก็รีบตอบสนองกลับ คนที่จะทำให้บุริศร์ เป็นแบบนี้ได้ก็คงเป็นคนที่อยู่ในบ้านคนนั้น

ถึงแม้ไม่ชอบแคทเธอรี แต่พฤกษ์ก็รู้ดีว่าหน้าที่ของตัว เอง เขาพยักหน้า แล้วก็ยื่นกุญแจให้บุริศร์

“ท่านประธาน ขับช้าหน่อย”

“เข้าใจละ!”

บุริศร์รีบออกจากโรงพยาบาล

ขึ้นรถแล้วเขาก็ตรวจดูกล้องจากโทรศัพท์ให้รถของเจต

ต์

ผู้ชายสลิดคนนี่ ทำตัวเป็นจุดสนใจตลอดเลย

เมื่อเขาเห็นเจตต์โอบนรมนขึ้นรกไป บุริศร์โกรธมากดัง

ลุกเป็นไฟในใจ

ผู้ชายเจ้าชู้นี้ชอบนรมนหรอ?

กล้ามาแย่งผู้หญิงกับเขา ไม่เจียมตัว! บุริศร์รีบโทรแจ้งผู้คุมใหญ่ของสถานีตำรวจ

“คุณนวิน ช่วยค้นป้ายทะเบียนรถยนต์นี้หน่อย ผม ต้องการรู้รถคันนี้ไปไหนจอดอยู่ที่ไหน”

เขาใช้อำนาจเขาทำแบบนี้เป็นรอบแรก เมื่อผู้คุมใหญ่ได้ยินเสียงบุริศร์พูด ก็ช่วยหาอย่างจริงจัง สักพักข่าวก็มา

“ท่านประธานบุริศร์ รถคันนี้จอดอยู่ที่ร้านอาหารFoodILOILO ON

garden”

บุริศร์ได้ยินรีบขมวดคิ้วขึ้นอีก

เขาจำได้ว่าเขาทำอาหารเช้าให้นรมนแล้วหรือว่านรมน ยังไม่กิน? ไม่ใช่ว่าตั้งใจออกไปกินอาหารเช้ากับเจตต์

โดยเฉพาะ?

พวกเขาแค่กินอาหารเช้าแค่นั้นจริงๆหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ