บทที่ 72 หล่อนแค่หน้าตาสวยเอง

พฤกษ์ออกไปอย่างโมโหปิดประตูกระแทกเสียงดัง ตู้

มม

นรมนตกใจมาก!

นี่เป็นผู้ช่วยจริงหรอ?

อารมณ์ไม่น้อยเลยจริงๆ!

เสียงดังกระแทกของประตูที่พฤกษ์ทำไว้ทำให้บุริศร์ ตกลงรีบออกมาดูว่านรมนเป็นไรรึเปล่า แต่หล่อนไม่

เป็นไรเขาก็โล่งอก

“ทำไมหรอ?”

เขาถามอย่างเป็นห่วง

นรมนยักไหล่” ผู้ช่วยเธอนี่ขี้โมโหจังเลยนะ”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันบอกเขาเอง”

บุริศร์พูดอย่างดี และหันตัวเข้าครัวต่อ

อาหารขึ้นมาวางบนโต๊ะ สีสวยกว่ารอบแรกเยอะ นรมนเห็นหลังมือบุริศร์ที่โดนน้ำมันลวกใส่เป็นตุ่มใหญ่

แดงๆชั่งน่ากลัวเหลือเกิน

นรมนก็รู้ว่านี้อาจจะเป็นการทำอาหารของเขาครั้งแรก

แต่หล่อนก็ทำเป็นมองไม่เห็น และก้มกินไม่พูดไม่ติไรอีก เห็นหล่อนไม่พูดไรเขาจึงนั่งลงจับตะเกียบกินข้าวไป สองคำ จู่ๆสีหน้าไม่ดีเหงื่อออกเต็มหน้าผาก

“คุณผู้ชาย โรคกะเพรากำเริบอีกแล้วหรอ?” ป้าโอเห็นแบบนี้รีบไปเอาน้ำมาให้คนใช้อีกคนได้ไปเอายาของบุริศร์มาให้เขากิน นรมนมองด้วยความแปลกใจ 5ปีก่อนเขาไม่มีนิหรือว่ามาเป็นตอนนี้? ที่แท้ฟ้าลงโทษที่เขาไร้หัวแบบนี้หรอ?” นรมนก้มหน้ากินข้าวอย่างไม่มีไรเกิดขึ้นต่อไป เมื่ออาการบุริศร์หายปวดบ้างแล้ว เขาก็มองไปที่หล่อนที่ กินอย่างเอร็ดอร่อยและไม่สนใจเขาเลย ทำให้บุริศร์จะร้องไห้ก็ไม่ได้จะยิ้มก็ไม่ได้

ป้าโอเห็นนรมนเย็นชาแบบนี้อยากจะพูดไรแต่ก็ว่าเขา

เจ็บ

หล่อนวางตะเกียบลง ยิ้มพูด”ฉันกินเสร็จแล้ว พวกคุณ ค่อยๆกินนะ” พูดจบหล่อนก็ดันรถเข็นตัวเองออกไปที่บันไดและกระ

โดดๆขึ้นไปทีละขั้น จู่ๆก็รู้สึกตัวเบาเพราะโดนเขาอุ้มขึ้น “เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันย้ายห้องนอนมาข้างล่างแบบนี้เธอจะได้

สะดวกหน่อย”

นรมนนิ่งไปสักพัก ยิ้มพูด”งั้นฉันไปนอนห้องรับแขกดี

กว่า สะดวกกว่าเยอะ”

เขามองหล่อน มองไม่ออกเลยว่านี้เป็นคำล้อเล่น นรมนไม่อยากนอนกับเขาจริงๆ!

พอถึงจุดนี้เขาไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ทำสีหน้าอะไรออกมา “เธอวางใจเถอะ คืนนี้ฉันนอนห้องสมุด”

ได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ หล่อนก็สบายใจ “ท่านประธานทำแบบนี้กับตัวเองทำไมละ? นี้คุณพูดเอง

นะ ถึงเวลาอย่าเข้าผิดห้องสร้างความเข้าใจผิดละกัน”นรมนยิ้มอย่างสดใส และมันกลับบาดตาเขา เมื่อก่อนหล่อนนอนไม่หลับต่อเมื่อเขายังไม่กลับมา แต่

ตอนนี้โดนปฏิเสธเขาทุกวิถีทาง ทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะ

เวลาจริงๆแล้วหรอ?

บุริศร์ถอนหายใจอุ้มหล่อนเข้าไปในห้องนอน

“จะอาบน้ำมั้ย ฉันช่วยเธอ”

“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้ ขอบคุณ”

นรมนเย็นชากับเขาแต่ก็ยังมีมารยาทแต่ไม่ก็ปิดบังความ เยือกเย็นไว้มิด

เขามองนรมนสุดท้ายก็ไม่ได้ดูฤดูไรวางหล่อนบนเตียง แล้วก็ออกไป

นรมนกะว่าจะถ่ายคลิปวีดีโอให้ลูกสาวว่านรมนสบายดี แต่ลืมไปว่าโทรศัพท์ยังอยู่ที่เขา อยากเรียกเขาแต่ก็ไม่ดี

กว่า

เขาไม่ได้ไปจากห้องนรมน

เขายืนอยู่หน้าประตูฟังนรมนที่กำลังร้องเพลงสนุกสนาน กระโดดๆไปห้องน้ำเสียงน้ำไหลเย็น เขาอดไม่ได้ที่จะ นึกภาพสัดส่วนร่างกายของนรมนที่เพอร์เฟค

ผ่านชีวิต5ปีที่แสนน่าเบื่อ วันนี้ภรรยากลับมาแล้วมองได้

แต่ทำไม่ได้ชั่งทรมานจริงๆ “คุณผู้ชาย คุณสุขภาพไม่ดี ไม่ต้องสูบแล้ว ป้าทำความ สะอาดห้องรับแขกเรียบร้อย วันนี้ไปนอนที่นั้นเอานะ” เขามองประตู พูดเสียงต่ำ”ป้าโอ ป้ารู้อยู่ว่า5ปีมานี้ถ้า

เขาสูบบุหรี่ดูดแรงไปจนสำลัก

ไม่มียานอนหลับผมนอนไม่ได้ วันนี้นรมนอยู่ตรงนี้แล้วผมไม่ไปไหนทั้งนั้น”

สายตาเขานั้นเกาะติดกับประตูอย่างเดียว

ป้าโอไม่เคยเห็นเขาที่เหงาแบบนี้มาก่อน พูดอย่าง เห็นใจ” คุณผู้ชาย นรมนก็แค่สวยเท่านั้นเองเทียบกับ

ภรรยาคนก่อนละก็เทียบไม่ได้หรอก” เขาไม่พูดไรได้แต่ยิ้มๆ ตบไหลป้าโอเบาๆ แล้วเดินไปที่

ห้องสมุด

นี่เป็นรอบแรกของเขาในการทำอาหารจริงๆ ทั้งแขนทั้ง มือโดนน้ำมันลวกเป็นแผลเจ็บปวดมาก

เขาต้องเข้าห้องสมุดไปทายา คิดเรื่องพวกนี้เขารู้สึกมือไม่เจ็บแล้ว

นึกถึงนรมนที่หัวเราะตอนอยู่ห้องรับแขก เขารู้สึกต่อไป นี้บ้านค่อยเหมือนบ้านหน่อยไม่เหมือนบ้างร้างอีกต่อไป ยิ่งตอนการต์กลับมา พวกเขา3คนก็จะมีความสุข

ทายาเสร็จ เขาก็เปิดคอมดูกล้องวงจร ไม่มีใครรู้ว่าเขา ตั้งกล้องไว้ที่ห้องนอนอยู่ ตอนที่นรมนจากไป2ปี เขาไม่กล้าห้องเข้านอนไปเพราะ

กลัวว่าเขาทนไม่ไหวได้กลิ่นไอของนรมนแต่ก็คิดถึงอด ไม่ได้ที่จะเข้าไปดู ใจเขาเย็นเฉียบนอนไม่หลับทั้งคืน ช่วยไม่ได้ เขาหาคนไปตั้งกล้องวงจร แอบอยู่ที่ห้องสมุด ดูห้องที่ว่างเปล่าคิดถึงในที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน คิดไปคิด ไปตาก็เริ่มแดง

ผู้คนมักบอกกันว่าน้ำตาลูกผู้ชายนั้นไหลยาก เขาไม่รู้ว่า เขาผ่านสองปีนี้มาได้ยังไง นอนก็ไม่ได้ถึงจะใช้ยานอน หลับแต่สุดท้ายก็สะดุ้งตื่นเพราะไฟไหม้ในเหตุการณ์ะ ะ ครั้งนั้นเขาจึงต้องใช้งานมาช่วยให้ตัวเองง่วง พอเปิดดูคอมอีก ครั้งมีไม่คนแล้ว

นรมนกระโดดๆออกมาจากห้องน้ำ หล่อนคงคิดว่าเขาคง เข้ามาไม่ได้แล้วแน่ๆจึงออกมาพร้อมด้วยผ้าเช็ดตัวตัว

เดียว

ผิวขาวๆของนรมนมีรอยสักออกมาเล็กน้อย

เขาขมวดคิ้ว

นรมนสัก?

นรมนไม่ชอบการสักมาตลอดนิ ทำไมไปสักเองสะงั้น?

นรมนกระโดดๆในที่สุดผ้าเช็ดตัวหลุด ตูบ ภาพสวยวิวดี

ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

นี้เป็นฉากที่ไม่ทันตั้งตัว และสวยงามมาก เขารู้สึกมีไร ร้อนๆไหลออกมาทางจมูก

เขารีบเงยหน้าบีบจมูก

ไม่น่าเชื่อ!

เขาโดนภรรยาตัวเองกระตุ้นจนเลือดกำเดาไหล นับว่า เป็นรอบแรก?

เขารีบไปอาบน้ำ

รอเขาทำใจเสร็จกลับมาหน้าคอมก็เห็นหล่อนนอนแล้ว แต่ผมของนรมนยังไม่แห้งเหมือนสาหร่าย แต่หล่อนน่า

จะหลับแล้ว

เขาออกจากห้องตัวเองไปหาป้าโอถามหาเครื่องเป่าผม และค่อยๆแอบไปที่ห้องนอนนรมน

ประตูล็อก นรมนกะจะไม่ให้เขาเข้ามาจริงๆ เขายิ้มและเอากุญแจมาเปิดออกh รอง

นรมนยังหลับไม่สนิมมาก

เขาจับผมนรมน ยังเปียกอยู่เลย เขานั่งข้างๆ เปิดเบาสุดเป่าผมให้หล่อนอย่างเบามือ ป้าโอที่ยืนมองอยู่หน้าประตู รู้สึกรับไม่ได้ แคทเธอรีนี้กล้าดียังไงทำเขาทำถึงขั้นนี้! ป้าโอค่อยๆออกไป ยิ่งคิดยิ่งทนไม่ไหว เขมิกาอยู่ตรงนี้มา5ปี ถึงแม้เขาจะเย็นชากับแคทเธอรี มาตลอด แต่เขมิกานั้นก็ดีกับเขาไม่ว่าอะไรก็คิดเพื่อเขา ถึงแม้ป้าแกเองก็ไม่ค่อยชอบเขมิกาแต่ถ้าเทียบกับแคท เธอรีที่ไม่รู้ไม่เจียมตัวให้เขาอยู่กับเขมิกายังสบายกว่า ป้าโอค่อยๆมาถึงห้องตัวเองเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วโทร หาเขมิกา

“ป้าโอ? โทรมามีไรหรอคะ? กิจจาไม่สบายหรอ?” สิ่งแรกที่เขมิกานึกขึ้นก็คือกิจจา

ป้าโอพูดเสียงต่ำ “คุณเขมิกา คุณชายน้อยไม่เป็นไรโดน คุณผู้ชายให้ไปอบรมฝึกฝนแล้ววางใจได้บอดี้การ์ดของ ที่บ้านไปด้วยทุกคน วันนี้ที่โทรมาเพราะมีอีกเรื่อง”

ได้ยินป้าโอพูดแบบนี้เขมิกาอึ้ง

เขมิกาอยู่บ้านนี้มารปี ป้าโอทำไงกับนรมนหล่อนรู้อยู่แก่ ใจ ถ้าไม่ใช่เพราะป้าโอเป็นแม่นมของบุริศร์ เขมิกาเองก็ เกลียดมากจนอยากจะเอาผู้หญิงแก่นี้ไล่ออกไปจาก

บ้านนี้

ที่ป้าโอโทรมาหานั้น เขมิกาก็ตกใจ “ป้าโอ บุริศร์เกิดเรื่องอะไรหรอ?”

สิ่งที่ทำให้หญิงแก่คนนี้โทรมาเองได้ก็น่าจะเพราะบุริศร์เขมิกาถามตรงประเด็น

ยังไงก็เป็นคุณเขมิกาเองแหละที่รู้จักเป็นห่วงคุณบุริศร์ ป้าโอถอนหายใจ”คุณเขมิกาไปอยู่คฤหาสน์ริมทะเล นานเท่าไหร่ถึงจะกลับมา? คุณไม่รู้ตั้งแต่คุณไป คุณ ผู้ชายก็พาผู้หญิงที่ชื่อแคทเธอรีกลับมาและยังให้นรมน เข้าไปนอนที่ห้องนอน ผู้หญิงคนนั้นอวดดียังให้คุณ ผู้ชายทำอาหารให้นรมน ถ้าคุณยังไม่กลับมาบ้านหลังนี้ ก็คงไม่มีร่องรอยที่คุณอยู่อีกต่อไป” เขมิกาอึ่ง ค้าง

“ป้าโอ ป้าพูดอะไรนะ?ไม่ บุริศรทำอาหารให้นรมน? และ ยังให้หล่อนเข้าบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก? และยังให้นรมน นอนห้องนั้นอีก? เป็นไปได้ไง!”

เขมิกาบ้างคลั่ง

เขมิกาอยู่บ้านนี้มา5ปีไม่มีชื่อไม่มีนามไม่มีตำแหน่งยังให้ กำเนิดทายาทให้บ้านนี้ก็ยังเข้าไปนอนห้องของเขาไม่ ได้ แคทเธอรีนับประสาอะไร? มาอยู่เมืองชลธีแค่กี่วัน ก็ได้เข้าอยู่บ้านใหญ่และห้องนอนเขา! ชั่งกล้า มันสมควรหรอ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ