บทที่ 69 หล่อนจะไม่เอาฉันด้วยใช่มั้ย

แค่นาม?

คิดดูดีๆแล้ว แต่งงาน3ปืนอกจากอยู่แต่ในบ้าน นรมนก็ไม่ ได้ไปไหนเลย แต่ไม่เคยเข้าไปอยู่ในชีวิตเขาสักครั้ง และ ยังไม่เคยไปบริษัทเขาเลยสักครั้ง เวลาแต่งงานทุกคนรู้ แค่ว่าเขาแต่งงาน เป็นผู้หญิงที่ไต่เต้าขึ้นไป เขาก็ไม่เคย จะพิสูจน์เพื่อหล่อนสักครั้ง แต่งงาน3ปี คนข้างนอกแม้ กระทั่งเขาก็มองว่านรมนนั้นเป็นภรรยาแค่ในนามเท่านั้น แต่งงานแสนเรียบง่าย และตอนนั้นหล่อนอัปยศขนาดนั้น ในงานแต่ง ทำให้แม่ของบุริศร์เครียดจนไปอยู่เมืองนอก

3ปีแล้วก็ยังไม่เคยกลับมา และยิ่งด้วยหล่อนก็ไม่ได้ท้องก็ ยิ่งทำให้แม่เขาชอบหล่อนไม่ได้เลย ตอนนี้คิดดูแล้ว หล่อนแต่งานกับเขา นอกจากเขาหล่อนก็

ไม่เหลือไรสักอย่าง

ตอนนั้นที่ทำให้ตระกูลธนาศักดิ์ธนตัดหล่อนออกจาก ตระกูลและตัดขาดความสัมพันธ์กับหล่อน หล่อนแต่งงาน เข้าตระกูลโตเล็กไป เพื่อไรกัน ? เขาพูดไม่ออก

เขารู้สึกตลอดว่าตัวเองงั้นก็ดีกับหล่อนดีนิ ถึงแม้หล่อนจะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ แต่หลังจากเรื่องนั้น เขา แต่งงานกับหล่อน และให้ตำแหน่งภรรยาหล่อนไป และ เก็บความบริสุทธิ์ไว้ตลอด นอกจากหล่อนเขาก็ไม่มีหญิง อื่น เขาคิดว่านี้บุญหัวหล่อนแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่เหมือน เดิม เขาผิดไปแล้ว

ที่นรมนเปลี่ยนไปแบบนี้อาจจะเพราะเขาและห่างกับ ลูก5ปีทุกอย่างเป็นความรับผิดชอบของเขา! วันนี้หล่อนบอกเขาด้วยคำถาม ยากที่เขาจะตอบ:”ใช่ เมื่อก่อนฉัน ผิดเองที่ให้หล่อนแบกรับอะไรมากมายและสูญเสียไป มากมายด้วย แต่ฉันกลับไม่รู้อะไรสักอย่าง และเสวยสุข และความรักที่หล่อนมอบให้เพราะเป็นสิ่งที่หล่อนต้องทำ ฉันให้หล่อนน้อยไป ขนาดงานแต่งก็ไม่มี อย่าพูดถึงถ่าย รูปชุดเจ้าบ่าวสาว ถ้าฟ้าให้โอกาส ฉันจะทำดีๆกับหล่อน และมากกว่าเดิม ทุกอย่างที่หล่อนไม่ได้ฉันจะคืนหล่อน

ให้หมอ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า บ้านที่ขนาดหล่อนไป มันไม่ใช่

บ้าน”

หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบ

ถ้าเมื่อก่อนหล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา ตอนนี้ ได้ยินแล้วรู้สึกลำบากมาก

หล่อนหันหน้าไป ยิ้มกริ่ม “เธอคงพูดผิดคนแล้วมั้ง เธอ ควรพูดกับภรรยาเธอ ไม่ใช่ฉัน เธอบอกว่าจะดีกับหล่อน แต่ตอนนี้ให้ผู้หญิงที่ไม่รู้จักอย่างฉันเข้ามาในห้อง นี้เป็น สิ่งที่เธอพูดว่าจะดีกับภรรยาหรอ?”

เขาไม่ใช่ว่าฟังไม่ออกว่าหล่อนจะสื่อถึงอะไร แต่เขาก็ไม่ สนใจสำหรับเขาแล้วแค่หล่อนกลับมาทุกอย่างก็ดีแล้ว “งั้นเธอสร้างความคุ้นเคยกับห้องนี้ก่อน ฉันออกไปให้ป้า โอทำไรให้กิน ตั้งแต่วันนี้เธอต้องอยู่นี้”

พูดจบเขาก็หันตัวไป

เมื่อเขาออกไปหล่อนก็เงียบ

นี้เขาทำแบบนี้เป็นแล้วหรอ?

รู้ว่าหล่อนเป็นใคร แต่ไม่แฉ และยังพูดอะไรแบบนั้นอีก ยังรู้สึกว่าหล่อนยังซื่อๆโง่ที่รักเขานรมนคนนั้น กลับมา หรอ?

น่าตลกสิ้นดี!

หล่อนกระโดดขาเดียวไปเปิดตู้เสื้อผ้ายังเป็นชุดที่หล่อนขอบรีดอย่างเรียบร้อย ดูออกว่าใส่ใจ แต่สำหรับหล่อน แล้วมันเป็นสิ่งที่น่าอัปยศ!

หล่อนปิดตู้แล้วรู้สึกว่าบรรยากาศนั้นกดดัน ห.ล่อนใช้ชีวิตที่นี้มา3ปี นอนเดียงนี้มา3ปี ขนาดหล่อนยัง

จากคืนวันแต่งได้ที่เขาลงโทษหล่อนอย่างใหดเหี้ยม ทุกภาพจำมันโผล่อยู่ที่สมอง ทำให้หล่อนรู้สึกอยาก

ร้องไห้

ไม่รู้ว่าเพราะไร หล่อนดึงม่านลงมาและดึงผ้าปูเตียงออก

โยนลงพื้น

“ป่าโอ! ป่าโอ!”

หล่อแตะโกนเสียงดัง

ป้าโอที่ไม่ชอบหล่อนอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เขาห้ามไว้ ป่าก็จะ ไล่ออกนานละ ตอนนี้หล่อนตะโกนเรียกแบบนี้ ทำให้ป้า

ทำสีหน้าไม่ดี

เขามองมีหน้าป้าโอ พูดว่า “ไม่ว่าหล่อนทำอะไร อย่าทำให้ หล่อนลำบากใจ ต้องทำเหมือนหล่อนเป็นภรรยาของ

เขา?”

“เพราะอะไรหรอคุณผู้ชาย?”

ป่าโอไม่เข้าใจ

เขามองไปที่ด้านบน .”สักวันเธอจะเข้าใจ และเก็บกวาด ห้องใดห้องหนึ่ง เดี่ยวผมจะให้นักออกแบบมาออกแบบ

ห้องเด็ก”

“ห้องเด็ก? หล่อนท้อง?”

ป่าโอ้รีบถาม

ไม่ใช่มั้ง?

ผู้หญิงคนนี้เข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว และยังท้องอีกหรอ?” สีหน้าของป่าโอทำให้เขาดีใจ

เขายิ้มพูด”ไปรับใช้หล่อนเถอะ ขาหล่อนไม่สะดวก ช่วยหล่อนด้วยนะ” พูดจบเขาก็หันไป

ป้าโอไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องทำเพราะไว้หน้าเขา นรมนได้ดึงทุกอย่างลงมา ทำให้สภาพห้องดูไม่ได้ “นี่เธอทำไร? นี่เป็นม่าน ผ้าปู และเครื่องสำอางที่ภรรยา ของบุริศร์ชอบที่สุด…

ตอนป่าโอเปิดประตู อึ้งค้าง

“ตั้งแต่นี้ไปคนที่อยู่เป็นฉัน ไม่ใช่คุณหญิงบ้านเธออีกต่อ ไป เอาของพวกนี้ออกไปให้หมด อีกอย่างฉันไม่ชอบม่าน สีฟ้าอ่อน เปลี่ยนเป็นสีแดง ผ้าปูด้วย ไหนๆเขาให้ฉันอยู่ งั้นตรงนี้ก็ทำให้เป็นห้องหอ และเครื่องสำอางพวกนี้สมัย ไหนแล้วจืดชืดไม่มีกลิ่นแบบนี้ใครใช้กัน? ตู้เสื้อผ้าด้วย อย่ามาไว้ตรงนี้เกะกะ แล้วก็ขอกระจกบานใหญ่ด้วยนะ พอดีฉันหลงตัวเองหนะชอบดูกระจก แล้วก็ๆ….” “นี่เธอพอได้ละ! เธอคิดว่าเธอเป็นคุณหญิงบ้านนี้หรอ

ใครให้จับของไปมั่ว? ฉันจะไปฟ้องคุณชาย!” ป้าโอรีบตัดบทพูดออกจากห้องนี้อย่างโมโห และเป็นรอบ แรกที่เสียมารยาทแบบนี้ถึงขั้นปิดประตูแรงๆจนทำให้ หล่อนตกใจ

โชคดีว่าหล่อนเตรียมใจมาละ โดนป้าโอโกรธแบบนี้ หล่อนก็ตกใจมาก เพราะอยู่ตรงนี้มา3ปี ป้าแกไม่เคย โกรธขนาดนี้มาก่อน หล่อนรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ ป้าโอเข้าห้องสมุดของเขาอย่างไม่เคาะประตู “คุณผู้ชาย แคทเธอรีที่พากลับมานั้นซึ่งกล้ามาก หล่อน ทำลายของที่ภรรยาคุณชายชอบทั้งหมดยังจะให้เรียก คนมาแก้แบบอีก คุณผู้ชาย อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นทำมั่วซั่ว แบบนี้! ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ภรรยาคุณผู้ชายชอบ!” ป้าโอพูดจบ เพิ่งสังเกตว่าเขาจับรูปของนรมนที่เผลออยู่นั้นเป็นรูปเดียว ที่ป่าโอถ่ายไว้ตอนหล่อนเผลอ ไม่คิดว่า เป็นสิ่งที่เขาคิดถึงมาตลอด5ปี

ป้าโอ้รู้สึกเหมือนฝุ่นเข้าตา

คนนอกต่างบอกกันว่าเขานั้นเยือกเย็นไม่มีหัวใจ ภรรยา เพิ่งเสียก็ไปรับเมียน้อยมาและยังให้เมียน้อยคลอดลูก เป็นทายาทของบริษัท มีแต่ป้าโอที่รู้ว่า เขาไม่คิดจะทำ อะไรแบบนั้นและมีความสัมพันธ์แบบนั้น ขนาดจับมือก็ยัง

ไม่จับ

ป้าโอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องรับเขมิกาเข้าบ้าน จะพูด ตามกฎก็คือมีแค่ภรรยาของตัวเองเท่านั้นที่จะเข้าไปบ้าน ใหญ่ตระกูลโตเล็กได้ แต่ทำไมเขมิกาเข้ามา

ถ้าเขามีความรู้สึกต่อเขมิกา งั้น5ปีมานี้ ทำไมเขาไม่สนใจ เขมิกา ถึงจะให้อยู่สุขสบายขนาดไหน ก็ไม่ให้ตำแหน่ง

ให้เขมิกาอยู่ในบ้านอย่างไม่ชัดเจน

หลายรอบที่เขาดูรูปนรมนแล้วดื่มเหล้า สาย

สายตาคู่นั้น

ทำให้คนเห็นใจสงสารเหลือเกิน เห็นเขาเป็นแบบนี้อีก จู่ๆป้าโอก็อยากร้องไห้

“คุณผู้ชาย .”

สติของเขากลับคืนมา รีบเก็บรูปเข้าไป “เมื่อกี้ป้าพูดไร นะ? แคทเธอรีทำไม?”

“คุณผู้ชายไปหาผู้หญิงแบบนี้มาจากไหนเนี่ย ?หล่อนไม่

เหมาะกับตระกูลโตเล็ก!”

ป้าโอพูดเรื่องตะกี้ ก็ยังควบคุมความโกรธไม่ได้อยู่ดี เขาทำตาปริบๆ พูด:”เอาของเมื่อก่อนทิ้งหมดเลยหรอ ฉันหล่อนก็ไม่เอาแล้วใช่มั้ย?”

“คุณผู้ชายพูดอะไรเนี่ย?”

ป่าโอไม่รู้เรื่อง แต่เห็นเขาในสภาพนี้ จู่ๆก็รู้สึกเจ็บใจ “คุณผู้ชาย คุณนายหญิงโทรมาบอกว่า ช่วงนี้ร่างกายไม่ค่อยดี จะไปเยี่ยมท่านที่เมืองนอกมั้ย?” ป้าโอหวังว่าจะใช้คุณนายหญิงล่อเขาไป ไม่ว่าแคทเธอรี

หน้าไหน สามารถทำให้หล่อนรู้ว่า บ้านนี้นอกจากนรมน ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนี้มาเป็นคุณหญิงได้ นอกจากผู้ หญิงนั้นจะรักบุริศร์อย่างจริงใจ ป้าโอดูออกว่า หล่อนไม่

ได้รักเขา!

บุริศร์ยิ้มแห้ง”แม่ผมสุขภาพดีจะตาย เรียกผมไปก็ไปหา คู่? ใช่แล้วป่าโอ ถ้าหล่อนอยากเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนให้ อยากเปลี่ยนแนวห้องก็เปลี่ยน ทำตามที่หล่อนต้องการ พวกเครื่องสำอางป้าลองไปถามดูว่าชอบแบบไหนจะได้

ให้คนไปหาซื้อ แล้วก็ เสื้อผ้าในตู้ก็เก็บให้หมด เดี๋ยวผม

ให้พฤกษ์ไปซื้อ”

เขาพูดอย่างอ่อนโยน ทำให้ป้าโออิ้ง ค้าง นี้ยังเป็นคุณผู้ชายที่รักหลงไม่ลืมจริงมั้ยเนี่ย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ