บทที่ 408 จะกลับบ้านกับฉันเมื่อไร
“คุณเห็นฉันโง่เหรอ?”
นรมนเตะออกไป ถึงแม้แรงจะไม่มาก แต่ก็มีพลังอยู่
เกือบโดนผู้ชายคนนี้หลอกแล้ว
ตอนนี้ทั้งร่างเธอหมดแรง ผู้ชายคนนี้ยัง กล้าบอกว่ากินยาของป้องอีกเหรอ?
บุริศร์โดนนรมนเตะจนทําอะไรไม่ถูกแล้ว
ฉันพูดเรื่องจริง”
“จริงเหรอ? ตอนนี้คุณอธิบายให้ฉันฟัง หน่อย ถ้าคุณกินยาของป้องจริงๆ แล้วเมื่อ มันเกิดอะไรขึ้น? ผลของยานั้นมันไม่ได้ผลกับ คุณเหรอ?”
จู่ๆ บริศรก็เข้าใจสิ่งที่นโมนพูด ก็รีบยิ้ม แล้วพูดขึ้น “ไข่ที่ไหนล่ะ ยาประเภทนั้นฉันกิน เมื่อฉันต้องการ ไม่ต้องการฉันจะกินทำไม ช่วงนี้คุณหายไปไม่อยู่ที่บ้าน ฉันก็ยังกินมัน คุณอยากให้ฉันไม่กินมันเหรอ?”
ได้ยินบุรีศรีพูดแบบนี้ นรมนก็เบนหน้า หนีไม่พูดอะไร แต่ผ่านไปสักพักก็พูดขึ้น “แล้ว คุณกับดุลยาก็ไม่ได้กินยาเหรอ? หรือจะบอก ว่าเธอให้คุณกินยา?”
“ไม่ใช่ทั้งนั้น”
บริศ นั่งบนเตียง อยากสูบบุหรี่ นึกถึงนร มนยังอยู่ตรงหน้า ก็อดทนไว้ แค่ถือบุหรี่เล่นไว้ ในมือ
ไม่ใช่ทั้งนั้นหมายความว่าไง?
จู่ๆ นรมนก็รู้สึกตัวเองสนใจเรื่องนี้มาก
เธอกับบริศร์จริงๆ แล้วเหมือนกัน คือ เกลียดความสกปรกทางร่างกายและความรู้สึก ถ้าบริศ มีอะไรกับดุลยาจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ พูดไม่ได้ว่าจะตัดความสัมพันธ์กับบริศร์ผู้ชาย คนนี้ แต่ก้าวผ่านอุปสรรคนี้ไปไม่ได้อย่าง แน่นอน บุรีศรีก็รู้ว่านรมนกำลังคิดอะไรอยู่ ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “ดุลยาหลอกใช้ไมค์ เธอให้ไมค์ใส่ยาเสน่ห์ลงในบุหรี่ ดอนฉันตื่น ขึ้นมาก็อยู่กับเธอแล้ว ยาประเภทนั้นมันแรง มาก ฉันทําอะไรไม่ได้เลย จากนั้นผู้สื่อข่าวก็ เข้ามา ดังนั้นระหว่างฉันกับเธอไม่เคยมีอะไร เกิดขึ้น”
จู่ๆ นรมนก็รู้สึกเหตุการณ์นี้มันคุ้นๆ เป็น พิเศษ
“ทําไมฉันรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันค่อนข้าง
เหมือน…..”
“เหมือนเหตุการณ์ตอนนั้นของเราใช ไหม?”
แน่นอนว่าบุริศร์ก็นึกถึงเหมือนกัน
“ถ้าเป็นคุณ ฉันกินจนหมดจดแน่ จากนั้น ก็แต่งเข้าบ้าน แต่ถ้าเป็นดุลยา ขอโทษนะ ฉัน ทําไม่ลง วิธีการที่เหมือนกันนี้ใช้กับฉันได้แค่ ครั้งเดียวเท่านั้น คนอื่นถ้าคิดจะเลียนแบบ ฉัน จะตกลงได้ยังไง?
หน้านรมนแดง นเล็กน้อย แต่ก็ยังถาม ต่อ แต่ดุลยานอนโรงพยาบาลเลยนะ แถมยัง ฉีกขาดเป็นแผล คุณจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง?
“ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเธอจริงๆ ฉันออก จากห้องไปหาไมค์เลย ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ไป ตรวจกล้องวงจรปิดโรงแรมก็ได้ สำหรับใคร เป็นคนฝืนใจดุลยา ให้เธอจงใจใส่ร้ายฉัน ฉัน ก็ไม่รู้จริงๆ
“ทั้งเมืองชลธียังมีเรื่องที่คุณไม่รู้จริงๆ มันแปลกนะ”
นรมนไม่คิดจะปล่อยเขาไปเร็วขนาดนี้ อย่างเห็นได้ชัด
บริศร์แทบจะสาบานแล้ว
ฉันไม่เคยทําเรื่องไม่ดีกับคุณเลยจริงๆ “ นะ นรมน ตัวฉัน หัวใจของฉัน ร่างกายของฉัน มันเป็นของคุณ เป็นของคุณมาตลอด”
ได้ยินบริศ พูดแบบนี้แล้ว นรมนก็รู้สึก กลัดกลุ้มอยู่บ้าง
ใครอยากฟังเขาพูดเรื่องพวกนี้กัน?
ดูเหมือนทุกอย่างจะอธิบายรู้เรื่องแล้ว แต่ในใจนรมนก็ยังไม่สบายใจ
รูปภาพพวกนั้นเป็นของจริง
จู่ๆ เธอก็พูดขึ้น ทําให้บุริศรัตกตะลึงเล็ก
น้อย
“คุณว่าไงนะ?”
“ฉันบอกว่ารูปพวกนั้นเป็นของจริง ฉัน คิดว่าคุณก็ดูออก ไม่งั้นคงไม่ลงมือกับเจตต์ ตั้งแต่แรกที่เห็นหรอก ร่างกายนั้นเป็นของฉัน จริง ฉันรู้ดี แต่ฉันจำไม่ได้จริงๆ ว่าถูกพาตัวไป ตอนไหน ยิ่งไม่รู้ว่าโดนคนถ่ายรูปตอนไหน ด้วย”
นี่เป็นเรื่องที่นรมนคิดไม่ออก
บุรศ มองนรมน จู่ๆ ก็พูดขึ้น “ฉันนึกถึง คนเดียว ไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับคุณไหม ฉันให้ พฤกษ์ไปสืบแล้ว”
“ใคร?”
“นลิน”
คําพูดของบริศ ทำให้นรมนตกตะลึงเล็ก
น้อย
นลินคนคนนี้เธอเกือบลืมไปแล้ว และไม่ อยากนึกถึง และไม่ต้องการคิดถึงด้วย
เธอเคยช่วยชีวิตนลิน นลินเคยช่วยชีวิต กมล แต่สุดท้ายนลินก็โดนบุริศร์ไล่ออกไปจาก เมืองชลธี เธอต้องการแก้แค้นจริงๆ ก็เป็นไป
ได้อย่างมาก แต่
ฉันไม่เคยอยู่ตามลำพังกับเธอ ยิ่งเป็น ไปไม่ได้ว่าเธอจะเห็นร่างกายของฉัน แล้วถ่าย รูปพวกนั้นไว้”
นรมนกัดฟัน อย่างไรก็คิดไม่ออกว่ามัน เกิดอะไรขึ้น
ตอนนี้บุรีศรีก็คิดไม่ออก แต่เขาเห็น คุณค่าทุกวินาทีที่ได้อยู่กับนรมนที่นี่
“เรื่องพวกนี้ฉันจะให้พฤกษ์จับตามอง ฉันจะพยายามเหมือนกัน แต่เรามาคุยปัญหา ของคุณกันได้ไหม?”
“ฉันทําไม?”
นรมนดึงผ้าห่มมาพันตัวเอง จริงๆ รู้สึกว่า คุยกับบริศแบบนี้ พลังตัวเองจะยิ่งอ่อนแอลง
มาก
บริศร์เห็นเธออยากจะแยกจากตนอีก ก็ รีบดึงผ้าห่มเข้ามาในอ้อมแขนตัวเองทันที
“คุณจะทําอะไร?”
“แล้วคุณจะทําอะไร?
นรมนดิ้นไม่หลุด รู้สึกหงุดหงิดบ้างแล้ว
บริศร์กลับพูดเสียงทุ้ม “ซ่อนตัวอยู่ที่นี่ รู้สึกปลอดภัยมากเหรอ? เกิดเรื่องมา คุณไม่ คุยกับฉันทันที แต่ยังหันหลังวิ่งหนี กลับมาส่ง ข้อตกลงการหย่าให้ฉัน ทําไมล่ะ? คุณ ต จริงๆ เหรอว่าคุณออกไปจากตระกูลโดเล็ก แล้ว คนที่เล็งเป้ามาที่คุณ มาที่ฉันและตระกูล โตเล็กอย่างลับหลังจะวางมือเหรอ?”
นรมนรับเบนหน้าหนี
“ตอนนั้นฉันแค่ไม่อยากเจอคุณ แค่คิดว่า คุณยอมกินยาไม่อยากแตะต้องตัวฉัน ฉันก็ ปวดใจแทบตายแล้ว”
“ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ? บุริศร์คนนี้พูด อะไรอย่างที่คิดตลอดเวลา ถึงจะมีสักวันที่ฉัน ไม่ชอบคุณแล้วจริงๆ ฉันก็จะบอกคุณตรงๆ ไม่ใช่อยู่กับคุณอย่างคลุมเครือ นั่นไม่ใช่นิสัย ของฉัน! อยู่กับฉันมาตั้งนาน คุณยังไม่รู้สักนิด เลยเหรอ?”
บริศร์ยื่นนิ้วออกไปอย่างโกรธๆ แล้วจิ้ม หน้าผากนรมนอย่างแรง
“โอ๊ย เจ็บ”
“ไม่เจ็บคุณก็ไม่จํามันนานๆ หรอก ครั้ง หน้าถ้ากล้าออกจากบ้านแบบนี้อีก ดูสิว่าฉันจะ จัดการคุณยังไง อย่าคิดว่าตอนนี้ร่างกายคุณ อ่อนแอแล้วฉันจะยกโทษให้คุณ กลับไปฉันจะ ทำให้คุณลงจากเตียงไม่ได้เลยเชื่อไหมล่ะ?”
บริศ ยิ่งพูดก็ยิ่งไร้ความหวัง
นรมนรู้สึกฟังต่อไปไม่ได้แล้ว ฟังต่อไป เดาว่าตัวเองต้องอับอายจนตายแน่
“คุณมีเรื่องอะไรก็ปิดบังฉัน มีอะไรก็ไม่ พูดกับฉันเหรอ? บอกว่าเพราะหวังดีกับฉัน ฉัน ก็คิดว่าดีกับฉันเหมือนกัน ไม่ใช่คุณคิดว่าจะทํ ยังไงก็ได้ เรื่องนี้ทั้งๆ ที่มันเกี่ยวข้องกับฉัน แต่ ทําไมพวกคุณทุกคนไม่บอกฉันเลย? ให้ฉันรู้ เป็นคนสุดท้าย กลายเป็นคนที่เตรียมตัวไม่ทัน มากที่สุด? คุณยังบอกว่าคุณเป็นสามีฉัน คุณ ทําอะไรลงไปบ้าง?”
นรมนยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ
บริศร์เห็นเธอเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็อ่อน
ข้อลง
“โอเค ฉันผิดไปแล้ว คราวหน้าฉัน สัญญาว่าเจอเรื่องอะไรจะไม่ปิดบังคุณอีกโอ เคไหม? แต่คุณอยู่ในระหว่างหลังคลอดลูก ห้ามได้รับการกระตุ้นจริงๆ ฉันคำนึงถึงสุขภาพ
ร่างกายคุณนะ”
“เฮอะ!”
ความทุกข์ภายในมจนรมนก็หายไปเยอะ มากแล้ว แค่บุรีศรีพูด เธอก็เชื่อ บุริศร์บอกว่า ไม่ได้มีอะไรกับดุลยา เธอก็เชื่อว่าเขาไม่มี อะไร แต่แค่ตอนนี้ไม่สามารถดึงหน้าลงมาก็ เท่านั้นเอง
“จะกลับบ้านกับฉันเมื่อไร?
บริศร์ถามเรื่องหลักทันที
นโมนยังหลบหลีกอยู่บ้าง
“ตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับไป
เสียงเธอไม่ดัง เพราะกลัวบุริศร์โกรธ แต่ บริศร์ก็ไม่ได้ฉุนเฉียวอย่างที่เธอคิดไว้
“คุณอยู่ที่นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืนนะ อีก อย่างระหว่างคุณกับเจตต์ไม่กลัวแพร่ข่าวลือ เหรอ?”
“คุณพูดอะไรไร้สาระ ระหว่างฉันกับเจต
“ฉันรู้ แต่แม่ฝากฉันมาบอกคุณ เธอบอก ว่าตระกูลโตเล็กไม่มีนิสัยให้ผู้หญิงแบกภาระ อยู่คนเดียว ตอนนี้คุณไม่อยากกลับไม่เป็นไร แต่ถ้าอยู่ข้างนอกเหนื่อยแล้วก็อย่าลืมกลับ บ้านนะ”
ดวงตามรมนเปียกชื้นทันที
คุณแม่บุริศร์ดีกับเธอแน่นอนว่าเธอก็รู้ ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ แม่สามียังยืนหยัดอยู่ ข้างเธอแบบนี้ บอกว่าไม่ประทับใจก็โกหกแล้ว
“สุขภาพคุณแม่โอเคไหม?”
“ก็ดีนะ พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนกังวล ใจมาก ถ้าฉันไม่ส่งคนไปคุ้มกัน เดาว่าผู้สื่อ ข่าวอาจจะบุกเข้าไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้ไปทำ พวกเขาลำบากใจยังไงบ้างแล้ว คุณน่ะ พอ เกิดเรื่องก็ซ่อนตัว จริงๆ คุณมีแผนการของคุณ คุณคิดว่าอีกฝ่ายเล็งเป้ามา คุณ แต่คุณไม่ได้ จัดการอะไรเลย หนีไปแบบนี้ คุณไม่กลัวพวก เราทุกคนกังวลใจเป็นห่วงคุณเลยเหรอ?”
บริศ เดิมทีไม่อยากนําหนินรมน แต่คิด สักพักเขาก็พูดออกมา อย่างไรแล้วนรมน ไม่ใช่เด็ก
นรมนก็เป็นห่วงพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ ธนเหมือนกัน หลังจากปักหลักอยู่กับเจตต์ที่นี่ ก็ให้เจตต์ไปสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ตระ กูลธนาศักดิ์ธน เมื่อรู้ว่าบุริศร์มีมาตรการแล้ว ในใจก็รู้สึกประทับใจ
ไม่ว่าจะตอนไหน เธอก็สามารถเอาแต่ใจ ได้ สมมติฐานไม่ว่าจะทำเรื่องอะไรก็รู้สึกว่าบุรี ศร์จะต้องช่วยเธอจัดการทุกอย่างเรียบร้อย แต่ เธอไม่อยากพึ่งพาบริศ ทุกเรื่อง
นิสัยที่ขัดแย้งและไม่มีเหตุผลมันทำให้ นโมนไม่สบอารมณ์เป็นพิเศษ “ทําไม? ฉันพูดผิดเหรอ?”
“ไม่ได้บอกว่าคุณพูดผิด ฉันรู้ว่าคุณจะ จัดการได้เรียบร้อย
ถึงนรมนจะรู้สึกอับอาย แต่ก็ยังพูดออก
บุรีศรีรู้สึกร้องไห้ไม่ค่อยออก
ไป
“เวลานี้คุณเชื่อว่าฉันจะสามารถจัดการ ได้ พอเป็นเรื่องของคุณ คุณกลับไม่เชื่อว่าฉัน จะจัดการได้เหรอ?”
“ตอนนั้นฉันก็สะเทือนใจกับเรื่องนั้นของ คุณไม่ใช่เหรอ? โกรธก็เลยหนีออกมา พอหนี ออกมาก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นก็คิดว่าถ้า อีกฝ่ายเล็งมาที่ฉัน ฉันก็เลยหนีคุณ หนีตระกูล โตเล็ก หนิลูกๆ บางทีอาจจะดีสำหรับพวกคุณ
นรมน ดดามจริง
ถ้ารู้เรื่องพวกนี้ตั้งแต่ตอนแรก บางทีเธอ อาจจะไม่หุนหันพลันแล่นแบบนั้น บุรีศร์ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “นี่มันกี่ปี แล้ว คุณยังสงสัยความรักที่ฉันมีต่อคุณอีกเห รอ คุณคิดว่าคุณควรโดนลงโทษไหม?”
“จะโดนลงโทษไหมก็ขึ้นอยู่กับคุณไม่ใช่ เหรอ? ถ้าฉันบอกไม่ได้ คุณก็ยังกินฉันไม่ใช่ เหรอ?”
นรมนเริ่มฟ้องร้องแล้ว
ทันใดนั้นบุริศร์ก็รู้สึกนําบากยากแค้น
“นี่ฉันโดนคุณบังคับไม่ใช่เหรอ? ไหนให้ ฉันดูสิ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”
ขณะที่พูดเขาก็จะดึงผ้าห่มนรมนออก
“ไม่ให้คุณดู!”
อย่างไรนรมนก็ไม่ให้เขาดึงผ้าห่มออก
ล้อเล่นหรือเปล่า ใต้ผ้าห่มไม่มีอะไรเลย ด้วยกำลังของบริศ ในตอนนี้ จะปล่อยให้เขา ทําอีกครั้งเหรอ?
เธอทนไม่ไหวหรอกนะ! ราวกับมองเห็นความกังวลของนรมน บุรี ศร์ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ถึงฉันจะอยากมาก แต่ก็รู้ ว่าเมื่อกี้ก็ทําให้คุณแย่มากแล้ว ไม่ต้องเป็น ห่วง ฉันยังควบคุมตัวเองได้ แต่
เขายังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียง ฝีเท้าดัง น
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
