บทที่ 393 ตระกูลโตเล็กของเราจะไม่มี
ทางยอมจบง่าย ๆ แน่
ตกลงนี้เป็นใครที่ไหนกัน ที่มีความแค้น ใหญ่หลวงขนาดนี้กับเธอ? ถึงขนาดจะต้องใส่ ร้ายเธอขนาดนี้เลยเหรอ?
นรมนคิดไม่ตก และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่ จะต้องมาคิดเรื่องพวกนี้ด้วย
เธอมองดูเจตต์ แล้วพูดอย่างเยือกเย็น ขึ้นว่า “คุณยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนหรือเปล่า? หรือว่าตอนนี้คุณก็รู้สึกว่าฉันสกปรกมากเลย เหรอ?”
“ไม่ ผมเชื่อว่านั่นไม่ใช่รูปเปลือยของคุณ จริง ๆ นะ ผมเชื่อจริง ๆ นะ ว่าคุณไม่ใช่คนแบบ นั้น”
เจตต์จ้องมองดูนรมน แล้วอยู่ ๆ ก็รู้สึก ปวดใจขึ้นมา และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนรมนมี ท่าทางหมดสภาพไม่รู้จะทำยังไงแบบนี้ เมื่อ ก่อนไม่ว่าจะเจอเรื่องใหญ่แค่ไหน นรมนก็ สามารถเผชิญหน้าด้วยรอยยิ้มได้ทั้งนั้น แต่มา วันนี้เขาถึงเพิ่งจะรู้สึกได้ว่าไม่ว่ายังนรมนก็ยัง เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ดี แล้วพอต้องมา เผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้ เธอก็ยังโดนโจมตี จนพ่ายแพ้อยู่ดี
เขาอยากจะเอาตัวบรมนมากอดไว้ใน อ้อมกอดแล้วปลอบโยนเธอดี ๆ สักหน่อย แต่ ว่าเขาไม่กล้า และเขาก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์นั้น ด้วย ถ้าหากว่าวันนี้เขาทําลงไปจริง ๆ ชาตินี้ ทั้งชาตินรมนก็คงจะไม่มีทางให้อภัยเขาแน่
เจตต์จ้องมองนรมนอย่างระมัดระวัง
นรมนครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “ฉันต้องการที่พักอาศัยสักแห่งอาศัยอยู่ไม่กี่ วัน แต่ว่าที่แห่งนี้นอกจากคุณแล้ว ห้ามใครรู้
เด็ดขาด”
“บุริศร์ก็รู้ไม่ได้เหรอ?” “ไม่ได้ โดยเฉพาะเขา ช่วงนี้ฉันไม่อยาก จะเจอเขา”
คำพูดของนรมนทําให้เจตต์รู้สึกอยากจะ พูดอะไรบ้าง แต่ว่าพอเห็นท่าทีของนรมนใน ตอนนี้แล้ว เขาหุบปากไว้จะดีกว่า
ไม่ว่าจะพูดยังไง ตอนนั้นรมนยังเชื่อเขา อยู่ มาถึงเวลาแบบนี้แล้ว เธอสามารถให้ตัว เองช่วยเธอหาที่อยู่อาศัยสักที่ ก็สามารถมอง ออกได้แล้วว่านรมนกำลังไร้หนทางที่จะเดิน แล้ว
ใจของเจตต์เจ็บปวดจะตายอยู่แล้ว จึงรีบ พยักหน้าและพูดขึ้นว่า “ผมมีที่ดี ๆ อยู่ที่หนึ่ง สามารถให้คุณอยู่อาศัยได้ แต่ว่ามันวุ่นวายนิด หน่อย คนที่อยู่ที่นั่นหลากหลายมาก คนทั่วไป คงนึกไม่ถึงหรอกว่าคุณจะไปอยู่ในที่แบบนั้น ได้”
“ไปที่นั่นแหละ”
เธอในตอนนี้ยังมีสิทธิ์อะไรมาคิดว่าตัว เองสูงส่งอีกเหรอ
นโมนขอแค่ให้มีที่ให้ตัวเองอยู่สักแห่ง ที่ที่สามารถหลบบุรีศรได้ก็พอแล้ว
ตอนนี้คนที่เธอไม่อยากจะเจอมากที่สุดก็
คือบุริศร์
เจตต์รีบพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “พวกเรา จะไปตอนนี้เลย หรือว่ารออีกสักพักล่ะ?”
“ไปตอนนี้เลย”
แม้แต่วินาทีเดียวนรมนก็รอไม่ไหวแล้ว
เธอกลับไปไม่ได้แล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าที่ บ้านตระกูลโตเล็กจะโดนนักข่าวห้อมล้อมไว้ หมดหรือยัง
พอคิดถึงคุณนายตระกูลโตเล็กคนนั้น ที่รักและเอ็นดูตัวเอง แล้วตัวเองนำพาแรง กระทบมาให้ท่านมากขนาดนี้ เธอรู้สึกผิดมาก จริง ๆ เลย แต่ว่ามีเพียงแต่เธอต้องออกมาจาก ตระกูลโตเล็กเท่านั้น ตระกูลโตเล็กถึงจะไม่ โดนผลกระทบไปด้วย ช่วงก่อนหน้านั้นที่เป็นวันเกิดของเธอ บุรี ศรียังขอเธอแต่งงานต่อหน้าผู้คนทั้งเมืองชล งานแต่งของพวกเขา คุณนายตระกูลโตเล็กยัง มาลงมือจัดการเองให้พวกเขาทั้งหมด เมื่อ ก่อนรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากขนาดไหน ตอนนี้ก็รู้สึกอนาถขนาดนั้นแล้ว
นรมนลุกยืนขึ้นมาจากพื้น แล้วมองไปที่ เจตต์และพูดขึ้นว่า “ที่คุณนี่ มีเครื่องปริ้น เอกสารไหม?”
“มี!”
“พาฉันไปหน่อย
ตอนนี้แค่นรมนออกคําสั่งครั้งหนึ่ง เจตต์ ก็จะขยับเขยื้อนครั้งหนึ่ง อย่างกับว่ากลัวนมน จะเป็นอะไรขึ้นมา
นรมนในวันนี้ดูไม่ปกติ เขารู้สึกไม่ค่อย เข้าใจว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
โทรศัพท์ที่อยู่ข้างกายดังอยู่ตลอด แต่ว่า เจตต์กลับไม่มีใจอยากจะรับ จิดใจทั้งหมดล้วน อยู่ที่ตัวนรมน
นรมนเดินมาถึงหน้าคอมพิวเตอร์ แล้ว เปิดไฟล์ขึ้นมา และเริ่มพิมพ์สัญญาการหย่า ร้างขึ้นมา
ในตอนที่เจตต์เห็นสัญญาการหย่าร้าง นั้น ตัวทั้งตัวก็มึนงงไปเลย
“นรมน คุณกําลังทําอะไรน่ะ? เรื่องอะไร จะไม่สามารถแก้ไขได้เหรอ? มันถึงกับยังต้อง หย่าเลยเหรอ?”
คุณกลัวบริสจะมาหาเรื่องยุ่งยากกับ คุณเหรอ?”
น้ำเสียงของนรมนฟังดูไร้คลื่นลมใด ๆ เหมือนอย่างกับบ่อน้ำร้างบ่อหนึ่ง จนทําให้คน ปวดใจ
นรมนคนก่อนที่สองประกายต้องตาคน นั้น เหมือนกับว่าจะไม่ได้เห็นอีกแล้ว
แล้วอยู่ ๆ เจตต์ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาบ้าง เขายินยอมที่จะเห็นนรมนคนเก่าคนนั้น ยินยอมที่เธอจะไม่อยู่ข้างกายเขา ยินยอม แบกรับท่าทางที่เธอมีความสุขอยู่กับบริศทุก วัน ก็ไม่อยากจะเห็นนรมนในวันนี้ที่เหมือนกับ ว่าโดนสูบวิญญาณทั้งหมดไปแล้ว เหลือทิ้งไว้ แต่เพียงร่างไร้วิญญาณร่างหนึ่งเท่านั้น เป็น แบบนั้นยังจะดีซะกว่า
“ผมไม่กลัว! บริศมาหาเรื่องยุ่งยากกับ ผมก็ไม่ใช่วันสองวันแล้ว ผมจะไปกลัวเขา ทำไม? และที่สำคัญเขาก็ไม่กล้าทำอะไรผม จริง ๆ หรอก ผมเพียงแต่แค่เป็นห่วงคุณ นรมน ชีวิตคนชาติหนึ่งนั้นไม่ใช่ง่าย ๆ แล้วอยากจะ รักษาครอบครัวหนึ่งไว้ให้ดีนั้นยิ่งยาก นี่ตกลง คุณเป็นอะไรกันแน่? ถึงกลับจะต้องหย่าเลยเห รอ? คุณคิดว่าบริศร์จะยอมเห็นด้วยเหรอ?”
“เขาไม่ยอมก็ไม่ได้แล้ว”
หัวใจของนรมนกําลังเลือดไหล ตัวทั้ง ตัวกําลังตัวสั่นและหดเกรงแล้ว
“รูปถ่ายพวกนั้นโดนคนปล่อยลงใน อินเทอร์เน็ตแล้ว คาดว่าตอนนี้คนทั้งเมืองชลธี คงจะเห็นแล้ว ตอนนี้ฉันกลายเป็นผู้หญิงร่าน คน น าที่ใคร ๆ ก็ต้องร้องตะโกนให้ตีแล้ว ถ้า ฉันไม่หย่า ตระกูลโตเล็กจะทำยังไงล่ะ? แล้ว ลูก ๆ ของฉันจะทำยังไง? มีเพียงแต่หยา เท่านั้น เรื่องนี้ถึงจะกลายเป็นเรื่องของฉันคน เดียว แต่ไม่ได้เป็นเรื่องของตระกูลโตเล็ก!”
คำพูดของนรมนทำให้เจตต์นิ่งอึ้งไป ทันที
“เป็นไปได้ยังไงกัน? รูปถ่ายโดนบุรีศรี ลบไปหมดแล้วนี่ ทำไมถึงยังโดนปล่อยลงใน อินเทอร์เน็ตได้ล่ะ? นี่ตกลงใครเป็นคนทำกัน เนี่ย? ”
“ถ้าผมรู้ว่าเป็นใครแล้วละก็ ผมจะต้อง สับมันให้เป็นหมื่นๆ ชิ้นแน่!
อยู่ ๆ ดวงตาของนรมนก็หรี่ตาลง ความ โกรธเกลียดในดวงตากะพริบผ่านไป
ในตอนที่เจตต์ยังอยากจะพูดอะไรนั้น นรมนก็เริ่มพิมพ์สัญญาการหย่าร้างแล้ว
แต่ทางด้านบุรีศร์นั้น หลังจากที่คุย โทรศัพท์กับตรินท์จบแล้ว ก็ได้รับโทรศัพท์ ของพฤกษ์โทรเข้ามา
“ประธานบริศร่ แย่แล้วครับ เกิดเรื่อง ใหญ่แล้วครับ”
“มีอะไร? อยู่กับฉันมานานขนาดนี้แล้ว ทํางานยังหยาบกระด้างแบบนี้อีกเหรอ? ฟ้า ถล่มหรือว่าดินทลายแล้วหรือไง? ถึงได้ทำให้ นายตื่นตระหนกทําตัวไม่ถูกแบบนี้?”
อารมณ์ของบุรีศรีนั้นดีมาก ยังมีอารมณ์ มาล้อเล่นกับพฤกษ์อีก ทางด้านนี้หลังจากที่ คุยโทรศัพท์กับดรินท์จบแล้ว ก็บิดขี้เกียจทั้ง ตัวทีหนึ่ง
พอพฤกษ์ได้ยินคำพูดของบุริศร์แบบนี้ แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะรีบพูดขึ้นมาว่า “ประธานบุรี ศร้ครับ คุณรีบเปิดคอมพิวเตอร์เถอะครับ ตอน นี้ในโลกออนไลน์ของเมืองชลธีคงจะเป็น อัมพาตไปแล้ว”
“เรื่องอะไรเหรอ?”
ถึงแม้ว่าบุริศร์จะถามขึ้นมาอย่างนี้ แต่ว่า ก็เปิดหน้าแรกของคอมพิวเตอร์ขึ้นมา ภาพ แรกและหัวข้อที่เด้งออกมานั้นทำให้ดวงตา ของเขาหรี่ขึ้นมาทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? บอกให้นายคอย เฝ้าสังเกตการณ์สื่อไว้แล้วไม่ใช่เหรอ? ทําไม ถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้?”
อยู่ ๆ บุริศร์ก็สงบนิ่งไม่ได้แล้ว
พฤกษ์เองก็พูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ใช่ ครับ ผมเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ตลอด แต่ว่าข่าวนี้ ไม่ได้รายงานมาจากทางด้านเมืองชลธีของ เรา แต่มาจากเมืองอื่น เพราะฉะนั้นผมก็ เลย….”
“ไม่ต้องพูดแล้ว รีบไปจัดการให้ เรียบร้อยเร็ว!”
บริศ รีบร้อนวางโทรศัพท์ลง นรมนล่ะ?
เธอจะมองเห็นพวกนี้หรือยัง?
“นรมน!”
บริศร์วิ่งไปทางห้องนอนราวกับคนบ้า คลั่งยังไงอย่างงั้น แต่ว่าในห้องนอนกลับไม่มี เงาของนรมนเลยสักนิด เพียงแต่ว่า คอมพิวเตอร์เปิดอยู่ ทุกอย่างที่อยู่บนนั้นทำให้ บริศร์รู้แล้วว่า นรมนรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว
ทํายังไงดี?
นรมนจะไปที่ไหนได้ล่ะ?
เขาเริ่มลนลานขึ้นมาแล้ว
เขารีบใส่เสื้อคลุมแล้วก็วิ่งออกไปข้าง
นอก
พอเพิ่งลงจากตึกก็เจอเข้ากับคุณนาย ตระกูลโตเล็ก สีหน้าของคุณนายตระกูลโต เล็กก็ดูไม่ดีนัก
“นี่มันอะไรกัน? ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบ นี้ขึ้นมาได้? นรมนล่ะ? เธอเป็นอะไรหรือ เปล่า? ผู้หญิงคนหนึ่งเกิดเรื่องแบบนี้เข้า ไม่ว่า ยังไงก็จะต้องคิดไม่ตกกันบ้าง
พอได้ยินคุณนายตระกูลโตเล็กพูดแบบนี้ แล้ว บุรีศร์ก็ยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น
“เมื่อกี้ผมอยู่ที่ห้องหนังสือ ไม่ได้ใส่ใจ เธอนัก แต่ตอนนี้กลับไม่เจอตัวแล้ว ผมก็ไม่รู้ ว่าเธอไปไหนแล้ว”
“งั้นยังจะนิ่งอยู่อีกทำไม? รีบไปหาซิ! ตอนนี้ผู้คนที่ข้างนอกต่างก็รู้จักเธอแล้ว ถ้า เธอออกไปข้างนอกแล้วเจอกับคนตาไม่มีแวว เข้าจะทำยังไง? แล้วถ้าหากว่าคิดไม่ตกขึ้นมา แล้วมัน มัน มัน………
หญิงชรายิ่งพูดก็ยิ่งกลัว
ใจของบุริศร์ก็จี๊ดขึ้นมาแล้ว
“ผมจะรีบไปหาเดี่ยวแหละค่ะ ส่วนทาง ด้านเด็ก ๆ .…..…….
“พวกเด็ก ๆ ยังมีฉันอยู่ แกรีบไปเถอะ!” คุณนายตระกูลโตเล็กออกคำสั่งขึ้นมา คําหนึ่ง แล้วบุรีศร์ก็ไม่พูดอะไรอีก และออก จากบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กไปราวกับบินได้ เลย
พอเพิ่งจะออกจากประตูบ้านตระกูลโต เล็กมา ก็มีนักข่าวห้อมล้อมเข้ามาไม่น้อยเลย
“คุณบุริศร์ครับ ไม่ทราบว่าเรื่องราวใน อินเทอร์เน็ตเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ?”
“คุณบุริศร้ครับ ไม่ทราบว่าคุณนายบุรีศร มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงบ้าง?”
ตอนนี้บุริศร์มีแต่ไฟโกรธอยู่เต็มอก พอ ตอนนี้ก็มาเห็นนักข่าวพวกนี้ ก็ยิ่งโกรธจน ความโกรธไม่ได้มาจากที่เดียวแล้ว
“ไสหัวไป! เรื่องนี้มีคนกำลังใส่ร้าย ภรรยาของผมอยู่ ตระกูลโตเล็กของเราจะไม่ จบง่าย ๆ แน่ ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใคร ก็ตาม ทางที่ดีที่สุดคุณเตรียมใจแบกรับไฟ โกรธจากตระกูลโตเล็กของเราไว้ได้เลย! พอค่าพูดพวกนี้ของบริศ ถูกพูดออกไป ผู้คนที่อยู่รอบข้างก็เงียบสงบลงทันทีเลย!
ตระกูลโตเล็กเป็นใคร?
เป็นถึงเก้าอี้หัวมังกรของเมืองชลธี
บุคคลที่แค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถ ทําให้เมืองชลธีสั่นสะเทือนได้ถึงสามทีแล้ว
อยากจะหาข่าวของตระกูลโตเล็กนั้นไม่ ง่ายเลย อย่างคลื่นลมแบบนี้ก็ยิ่งเป็นสิ่งที่ร้อย ปีก็ยากจะพบเจอได้สักครั้งหนึ่ง
ตอนนี้บริศร์มีไฟโกรธแล้วจริง ๆ ไฟ โกรธในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะเผาไหม้เมืองชลธีให้ เป็นแบบไหนบ้าง ใครก็ไม่อาจรู้ได้
พวกนักข่าวเกรงกลัวกันแล้ว และไม่ เกรงกลัวก็ไม่ได้
บุรีศรขับรถจากไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับ ไม่รู้ว่าควรจะไปตามหานรมนที่ไหนดี
ในเวลาแรกเขาได้ไปที่บ้านตระกูลธนา ศักดิ์ธน และเพราะว่าเรื่องนี้พ่อแม่ของนรมนก็ โดนนักข่าวห้อมล้อมโจมตีไปด้วยเหมือนกัน
กว่าบุรีศร์จะเบียดเข้าไปได้ ก็ยากลำบาก เช่นกัน
ในตอนที่แม่ของนรมนเห็นบุรีศร์นั้น ตัว ทั้งตัวก็สั่นเทาขึ้นมา
“นี่ตกลงมันเรื่องอะไรกัน? ตระกูลธนา ศักดิ์ธนของเราเป็นตระกูลผู้ใฝ่ความรู้ และนร มนก็ยิ่งเป็นเด็กดี เธอไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ ออกมาแน่ ทําไมถึงได้มีเรื่องแบบนี้โผล่ออก มาได้?”
“แม่ครับ แม่อย่าเพิ่งรีบร้อน เรื่องนี้ผมจะ ตรวจสอบให้เรียบร้อยเอง ตอนนี้ผมแค่อยาก จะรู้ว่า นรมนได้กลับมาที่นี่ไหมครับ?”
คำพูดของบริศ ทําให้พ่อของนรมนร้อน ใจขึ้นมาทันที
“นายหมายความว่าไง? นรนหายไปเห รอ? เธออยู่ด้วยกันกับนายไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้ อยู่ที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กเหรอ? ”
“ใช่ครับ แต่ว่าผมอยู่ที่ห้องหนังสือ แล้ว ตอนที่เรื่องนี้ระเบิดออกมาแล้ว ผมก็หานรมน ไม่เจออีกเลยครับ ผมกลัวว่าเธอจะเกิดเรื่อง อะไรขน ผมก็เลย….
ตอนนี้บริศ รู้แล้วว่านรมนไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ว่าเธอจะไปที่ไหนได้ล่ะ?
“เด็กคนนี้ไม่มีที่อื่นให้ไปแล้วนี่ นายถาม คมทิพย์หรือยัง เธอสนิทกับคนทิพย์ที่สุดแล้ว”
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ แต่ว่าพ่อกับแม่ ครับ พวกคุณไปอยู่ที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก กับผมเถอะนะครับ นักข่าวพวกนี้ไม่กล้าทำ อะไรตระกูลโตเล็ก พวกคุณอยู่ที่นี่ผมไม่วางใจ เลยครับ”
บริศร์ก็กลัวว่าพ่อนมนกับแม่นรมนจะ เป็นอะไรไป นักข่าวพวกนี้ เพื่อจะขุดข่าวแล้ว เรื่องอะไรก็ทําออกมาได้ทั้งนั้น แล้วถ้าเหลือ คนแก่ทั้งสองคนไว้ที่นี่ มันจะดูไม่สมควรเลย จริง ๆ
พ่อนรมนกลับสายหน้า แล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ฉันกับแม่ของเธอยังพอรับไหว อย่างมากสุดพวกเราก็แค่ไม่ต้องออกจากบ้าน ก็พอ แต่นรมนเป็นคนหน้าบาง แล้วเด็กคนนี้ วันนี้ก็มาเจอเรื่องแบบนี้เข้า ฉันกลัวว่าเธอจะ คิดไม่ตก บุริศร์ ไม่ว่าจะยังไง เธอจะต้องหานร มนให้เจอนะรู้ไหม? ถ้าหาเจอแล้วก็โทรศัพท์ มาบอกพวกเราด้วย พวกเราจะได้วางใจ หน่อย”
“ครับพ่อ ผมจะต้องหาเจอแน่ครับ!”
บริศร์หมุนตัวแล้วเดินจากไป แต่ว่าก็ยัง คงไม่ไว้วางใจพ่อแม่นรมนอยู่ดี จึงส่งบอดี้ การ์ดหลายคนมาคุ้มกันไว้
แล้วในตอนที่บุริศร์กำลังตามหานรมนไป ทั่วนั้น นรมนก็โพสต์หนังสือสัญญาการหย่า ร้างออกมาในอินเทอร์เน็ตฉบับหนึ่ง ชั่วขณะ หนึ่งก็เหมือนราวกับคลื่นระลอกหนึ่ง ที่มาซัด ความสนใจของวงการสื่อทั้งหมดในเมืองชลธี ให้ฟุ้งขึ้นมาอีกครั้ง
“ประธานบริศร่ครับ คุณนายจะหย่ากับ คุณแล้ว และที่สำคัญก็ยังจะไปตัวเปล่าด้วย ไม่เอาอะไรเลย แม้แต่ลูกก็ไม่เอาครับ”
โทรศัพท์สายเดียวของพฤกษ์เกือบจะ ทําให้บริศ ที่ขับรถอยู่ พุ่งเข้าชนกับก้อนหิน ข้างทางแล้ว
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
