บทที่ 390 สุดท้ายลูกเป็นเด็กนรก
กมลได้ยินคุณนายตระกูลโตเล็กพูด ว่าการรู้ว่าทำผิดแล้วแก้ไขคือเด็กดีจึงรีบพา หญิงชราไปที่ห้องดอกไม้ทันทีแล้วชี้ไปที่ กระถางดอกโบตั๋นสองต้น คุณนาย โปรดปรานมากที่สุดพร้อมกับพูดว่า : “ตอนนั้น หนูโกรธมากเกินไปค่ะ ดังนั้นถึงได้ทำแบบนี้
ตอนแรกเริ่มคุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้ คิดว่าดอกไม้สองกระถางนี้มีอะไรที่ผิดปกติ แต่หลังจากที่พิจารณาดูอย่างละเอียดแล้วพบ ว่า รากของดอกไม้ถูกกมลถอนออกมาแล้ว จากนั้นแสร้งวางไว้ด้านบนไปแบบนั้น
มองผ่านแวบเดียวดูเหมือนว่ามีสภาพดี แต่ว่าดอกโบตั๋นเป็นสายพันธุ์ชนิดบอบบางใช่ ไหม?
ดึงออกมาขนาดนี้แล้วจะยังมีชีวิตรอดได้ ยังไง?
นี่คือดอกโบตั๋นสองต้น หญิงชราชอบ มากที่สุด
หัวใจของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นกำลัง มีเลือดหลั่งริน!
คุณย่าคะ ย่าเคยพูดว่า รู้ว่าผิดแล้ว แก้ไขจึงเป็นเด็กดี ตอนนี้หนูรู้ตัวว่าทําผิด คุณย่าไม่โกรธได้ไหมคะ?”
กมลกระพริบตากลมโตที่บริสุทธิ์ไร้เดียง สาทําให้คนโกรธไม่ลงจริงๆ แต่ว่าดอกไม้ของ เธอล่ะ!
เธอปวดใจที่สุดเลย!
“ไม่ได้สิ กมลจ๊ะ หนูโกรธแด๊ดดี้หนู แล้ว ทําไมถึงดึงดอกไม้ของย่าล่ะ?”
ตรงจุดนี้หญิงชราคิดไม่ออกจริงๆ
กมลพูดอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อยว่า : “หนูวางแผนไว้ว่าหลังจากแด๊ดดี้กลับมาจะให้ มาที่นี่ค่ะ จากนั้นจะบอกย่าว่าเขาเป็นคนทํา ถึง ตอนนั้นย่าจะได้ลงโทษเขายังไงล่ะคะ”
ได้ยินกมลพูดแบบนี้แล้ว หัวใจของ คุณนายตระกูลโตเล็กก็มีเลือดไหล
นี่มันคือทฤษฎีอะไรกันเนี่ย
“หนูคิดว่าระดับเชาว์ปัญญาของหนูจะ เล่นงานแด๊ดดี้ได้เหรอ? ”
แด๊ดดี้รักหนูมากนะคะ ขอเพียงแค่หนู ขอให้เขาพาหนูเข้ามา เขาต้องพาหนูเข้ามา แน่ๆค่ะ พอถึงเวลาหนูก็จะพูดว่าเขาเป็นคน ทํา”
กมลพูดเป็นเหตุเป็นผลอย่างฉะฉาน คุณนายตระกูลโตเล็กที่ดูอยู่แทบจะอยากตบ สาวน้อยคนนี้สักฉาด
ทั้งหมดนี้คือทฤษฎีอะไรเนี่ย?
พวกเขาพ่อกับลูกสาวสองคนงอนกัน แต่ ดอกไม้ของเธอกลับต้องมาพลอยทุกข์ทรมาน ไปด้วย มันทําให้เธอปวดใจจริงๆ “คุณย่า คุณไม่โกรธใช่ไหมคะ?”
กมลดึงคุณนายตระกูลโตเล็กอยู่ที่มุม และมองไปที่เธอด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา
คุณนายตระกูลโตเล็กจะพูดอะไรได้ล่ะ? หรือว่าจะพูดว่าเธอปวดใจมาก?
แล้วเด็กอายุสี่ขวบจะรู้อะไร
คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจและ
พูดว่า : “ต่อจากนี้ไม่อนุญาตให้อาดอกไม้ของ ย่ามาระบายอารมณ์อีกแล้วรู้ไหม?”
“รู้แล้วค่ะ”
กมลถอนใจยาวอย่างโล่งอก
ยังดียังดี คุณย่าไม่โกรธ
เธอแลบลิ้นใส่หลังของคุณนายตระกูล โตเล็ก แล้ววิ่งหายวับไปกับตาออกมาจากห้อง ดอกไม้
คุณนายตระกูลโตเล็กมองดอกโบตั๋นที่ ดายไปแล้วอย่างเจ็บปวดใจ แต่ก็ต้องจำใจให้ คนมาเอาตันโบตั๋นสองต้นนี้ออกไปโยนทิ้ง
ในตอนที่บริศร์กับนรมนออกมาก็เห็นคน รับใช้สองคนแบกกระถางดอกโบตั๋นสองใบ ออกไปโยนทิ้งข้างนอกพอดี
นรมนยังจำได้ว่าเมื่อไม่นานนี้ตนเองยัง พรวนดินให้กับดอกไม้ต้นนี้อยู่เลยจึงอดไม่ ได้ที่จะถามว่า “ดอกไม้นี้เป็นอะไรไป? ทำไม ย้ายออกมาแล้วล่ะ?”
“คุณนาย ดอกไม้นี้ถูกคุณหนูน้อยดึง ออกมาเลยไม่รอดแล้ว คุณนายตระกูลโตเล็ก จึงให้เราโยนออกไป คุณไม่รู้หรอกว่า คุณนาย เจ็บปวดใจอย่างที่สุดเลย!
ทันทีที่ได้ยินคนรับใช้พูดเช่นนี้แล้ว นร มนและบริศร์ก็มองหน้ากันราวกับไม่อยากเชื่อ ว่ากมลจะทำเรื่องนี้
“นายบอกว่ากมลทางั้นเหรอ?”
“ใช่แล้วครับ คุณหนูน้อยวางแผนโยน ความผิดให้กับคุณชายใหญ่ คิดไม่ถึงว่า คุณชายใหญ่จะได้รับบาดเจ็บ คุณหนูน้อยรู้สึก ผิดชอบชั่วดีเลยเป็นฝ่ายเริ่มยอมรับผิดกับ คุณนาย คุณนายบอกไว้ว่า ถ้าหากว่าเด็กเริ่มที่ จะยอมรับความผิดก็ไม่สามารถลงโทษได้ จึง ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปแบบนี้”
มุมปากของบริศ กระตุก
“นายบอกว่าเด็กน้อยคนนั้นอยากจะวาง กับดักฉันงั้นเหรอ? ฉันจะทำเรื่องปัญญาอ่อน ขนาดนั้นได้เหรอ?
“เอาล่ะค่ะ”
นรมนรู้สึกว่าจุดสําคัญที่บุริศ เอาใจใส่ นั่นไม่ถูกต้อง
“หันไปมองดูแล้วก็ซื้อใหม่คุณแม่อีก สองกระถางเถอะค่ะ ฉันมองออกว่าคุณแม่ ชอบดอกโบตั๋นสองกระถางนี้มากที่สุด ลูกสาว ของคุณเองเหมือนกัน ทำไมจู่ๆถึงได้น่าเป็น ห่วงขนาดนี้นะ?”
นรมนรู้สึกว่ากมลยังถือว่าเป็นเด็กที่ไม่มี อะไรต้องเป็นกังวล แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆเธอ จะสามารถทําเรื่องประเภทได้ ดูเหมือนว่า สุดท้ายลูกจะกลายเป็นเด็กนรกไปแล้ว !
“เข้าใจแล้ว”
บริศร์ไม่มีอะไรจะพูดอีก
ทั้งครอบครัวไปที่ห้องทานข้าว โดยดรี นท์และกิจจากลับมาพอดี กมลมีความสุขมาก เป็นพิเศษอย่างเห็นได้ชัด เมื่อมองเห็นกิจจา
“พี่กิจจา หนูคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว” เธอตรงเข้าไปกอดกิจจาใหญ่
กิจจายิ้มกว้างจนไปถึงใบหูด้านหลัง อย่างมีความสุข เขาลูบหัวกมลแล้วพูดว่า : “ได้ยินว่าพวกหนูไปเที่ยวสวนสนุกแล้วงั้นเห รอ?”
“ใช่แล้วค่ะ เสียดายที่คุณไม่อยู่ ครั้งหน้า จะพาคุณไปด้วยดีไหมคะ?”
“ตกลง!” กิจจารีบตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
ในตอนที่กานต์ลงมาจากชั้นบนนั้นดูมี เรื่องหนักอกหนักใจอย่างเห็นได้ชัด
“เฮียครับ คุณอยู่ที่นี่หลายๆวันไม่ได้เห รอ?”
กิจจาชอบอยู่กับกานต์เป็นพิเศษ
กานต์มองไปที่บุรีศรี
บุรีศร์ยิ้มและพูดว่า : “โอเค ลูกกับกมล อยู่เป็นเพื่อนคุณย่าได้อีกสองสามวันก็แล้ว กัน”
“ตกลงครับ”
หาได้ยาก กานต์จะไม่ต่อต้าน ตรงกัน ข้ามมันกลับทําให้กิจจารู้สึกประหลาดใจเล็ก
น้อย
“เฮีย เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“กินข้าวกัน!”
กานต์ไม่อยากพูดมากกว่านี้ เขาไม่ อยากที่เอาเรื่องโง่ๆที่เขาทํามาบอกกิจจา
หรอก
ทั้งครอบครัวกินข้าวอย่างมีความสุข
หลังจากกินข้าวแล้วพวกเด็กๆรวมกลุ่ม ไปเล่นด้วยกัน บรมนขึ้นไปพักชั้นบนเพราะ รู้สึกไม่ค่อยสบาย คุณนายตระกูลโตเล็กยังคง ปวดใจกับดอกไม้ของเธอจึงไปที่ห้องดอกไม้
บุรีศรีและตรินท์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น พูด คุยเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดกับบริษัทเมื่อเร็วๆนี้แล้ว ถือว่ามีความกลมเกลียวกันมาก
ตระกูลโตเล็กทางด้านนี้มีความรักใคร่ สนิทสนมกัน ดุลยาที่อยู่อีกด้านทนไม่ไหวอีก ต่อไปแล้ว
เดิมทีคิดว่าการใช้ไมค์พาตัวเองออกมา จะเป็นทางออกที่สมบูรณ์แบบ นึกไม่ถึงเลยว่า จะถูกไมค์ค้นตามหาจนเจอ
“ดุลยา คุณไปที่ไหนมา? ผมกลับมาก็ไม่ เจอคุณแล้ว คุณ… “โอ้โห นี่ฉันจะออกไปเดินเล่นก็ไม่ได้น เหรอ? ฉันไม่ใช่นักโทษของคุณนะ คุณขังฉัน ไว้ทําไม?”
ดุลยาไม่รู้ว่าคิมตายแล้วจริงๆหรือเปล่า แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าปฏิกิริยาของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาทางด้านนั้นเป็นยังไงกันแน่ ในใจกระสับ กระส่ายอย่างมาก เป็นปกติสําหรับไมค์ที่ไม่ ได้มีความกระตือรือร้นมาแต่แรกเริ่ม เขาจึงทำ ต่อไปไม่ไหวแล้ว
ไมค์มองเห็นตุลยาหงุดหงิดขนาดนี้ย่อม เกิดความตื่นตระหนก
“ผมไม่ได้อยากขังคุณเพียงแต่ข้างนอก ไม่ปลอดภัยมากๆ คุณเป็นผู้หญิงออกไปข้าง นอกผมก็เป็นกังวล คุณอยากจะไปที่ไหน คุณ บอกผม ผมจะพาคุณไปเอง”
“ฉันอยากเดินเงียบๆคนเดียวได้ไหม?
ดุลยา หงุดหงิดใจอย่างมากปิดประตูใส่
ไมค์ที่อยู่ด้านนอก สุดท้ายแล้วคินเป็นยังไงบ้าง?
ได้รับการช่วยชีวิตหรือเปล่า?
เธอที่ไม่เคยฆ่าใครมาก่อน ในตอนนี้เริ่ม รู้สึกนึกกลัวในภายหลัง
เธอนอนขดตัวอยู่บนเตียงแล้วดึงผ้านวม มาคลุมตัว แต่กลับยังคงทนไม่ไหวจนตัวสั่น
ด้วยความหนาว
เธอปิดกล้องวงจรปิดทั้งหมดแล้ว ก็ไม่ น่าจะถูกคนหาเจอใช่หรือเปล่า?
และเธอก็หวาดผวาเช่นนี้จนผ่านไปหนึ่ง คืน เช้าวันรุ่งขึ้นดุลยาตื่นขึ้นมาก็ไปสืบหาข่าว ทันที
ไมค์ไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไร อยากจะ ตามไปด้วย แต่กลับถูกดุลยารังเกียจ
ทั้งสองคนทะเลาะกันสองสามคำ ตุลยา ก็สลัดไมค์ทิ้งแล้วไปที่โรงพยาบาลใกล้เคียง คนเดียว ก่อนหน้านี้เธอติดสินบนนางพยาบาลที่
โรงพยาบาลไว้คนหนึ่ง ตอนนี้เธอจึงเรียก พยาบาลคนนั้นออกมา
“ว่ายังไง? สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?
“คิมได้รับการช่วยชีวิตจนปลอดภัยแล้ว แต่ฉันได้ยินมาว่ามีคนติดตั้งกล้องเว็บแคมตัว อื่นเอาไว้ภายในวอร์ดผู้ป่วยล่วงหน้า ว่ากันว่า ฆาตกรถูกถ่ายเอาไว้ได้อย่างชัดเจน เรื่องนี้ยัง ถูกคุณนายนรมนส่งไปยังคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาด้วย แต่ต่อจากนั้นฉันไม่ทราบชัดเจนว่า มีความคืบหน้ายังไงบ้าง เรื่องของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาไม่ใช่ที่ๆฉันจะเข้าไปได้ ฉันเพียง แค่ได้ยินว่าคิมหนีออกจากบ้านไปแล้ว คุณนายทวีทรัพย์ธาดาดุด่าคุณนายนรมน สําหรับเหตุการณ์นี้ แต่เรื่องหลังจากนี้ฉันไม่รู้ แล้วค่ะ”
คิ้วของตุลยาขมวดขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อ ได้ยินนางพยาบาลพูดอย่างนี้ คิมยังมีชีวิตอยู่จริงๆเหรอ? แต่ว่าเธอออกจากเมืองชลธีไปแล้ว ก็นับ ว่าเธอยังฉลาด ไม่อย่างนั้นถ้ามาขวางทางเธอ ครั้งหน้าเธอจะไม่ใจอ่อนอย่างนี้อีกแล้ว
พูดอย่าง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็รู้แล้ วน่ะสิว่าเธอลงมือทําร้ายคิม?
นรมนที่น่ารังเกียจ!
เหนือกว่าจริงๆ เตรียมกล้องอีกตัวไว้ล่วง หน้าเพื่อถ่ายภาพเธอ
จะทํายังไงดี?
ถ้าเกิดนรมนส่งหลักฐานนี้ให้กับตำรวจ แล้วจะทำยังไงดีล่ะ?
ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็ต้องผิด หวังในตัวเธออย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าจะช่วยเธอ ได้ไหม
เธอควรทําอย่างไรดี?
ดุลยาวิตกกังวลขึ้นมาทันที
แต่ว่าตอนนี้คนที่จะช่วยเธอได้มีน้อยเกิน ไปจริงๆ
ถ้ากลับอเมริกาตอนนี้ เธอก็ไม่ค่อยไม่ เต็มใจเท่าไหร่นัก
ในขณะที่ตุลยาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ก็มี ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาขวางทางของเธอ
“ต้องการให้นรนชื่อเสียงป่นปี้จนไม่มี เวลาดาเนินคดีกับคุณหรือเปล่า? ฉันมีวิธีที่ดีว่า พวกเราจะร่วมมือกันได้อย่างไร?”
ตุลยามองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าแล้วอดไม่
ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“คุณคือใคร?”
คุณไม่ต้องสนใจหรอกว่าฉันคือใคร ขอ เพียงแค่ร่วมมือกับฉัน คุณก็จะไม่เป็นอะไร และยิ่งไปกว่านั้นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็จะ ให้ความช่วยเหลือคุณต่อไป ขึ้นอยู่กับว่าคุณ จะเลือกอย่างไร ถ้าหากคุณไม่ร่วมมือกับฉัน นรมนอาจส่งวิดีโอให้กับสถานีตำรวจในวัน พรุ่งนี้ พอถึงเวลาคุณอยากจะหนีก็สายไปแล้ว ฉันต้องบอกคุณว่า ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้ ทําลายความสัมพันธ์กับบรมนอย่างเป็น ทางการเพราะเรื่องของคุณ นี่เป็นโอกาสที่ดี สําหรับคุณไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อหญิงสาวพูดออกมา ดวงตาของตุล ยาสว่างขึ้นในทันทีทันใด
“คุณบอกว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาตัด ความสัมพันธ์กับบรมนเพื่อฉันงั้นเหรอ?
“ถูกต้อง เพราะฉะนั้นคุณยังมีสถานะอยู่ ในใจของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอย่างแน่นอน มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกยังไง ทำเสร็จ แล้ว คุณอาจจะกลายเป็นลูกบุญธรรมตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาจริงๆแล้วก็ได้ทั้งชื่อเสียงกับผล ประโยชน์คู่กัน แล้วยังทำให้นรมนเจ็บปวดจน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกด้วย ถ้าหากคุณไม่ ร่วมมือ ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสีย ก็เพียงแค่มองดู นรมนได้รับการปกป้องจากคนของตระกูลโต เล็กต่อไปแล้วก็มีชีวิตที่ดีกว่าคุณเท่านั้นเอง”
คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉันจะร่วมมือกับคุณ ทันทีที่ตุลยาได้ยินว่านรมนจะมีชีวิตที่ดี กว่าตนเอง เธอก็รู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว
ทั้งๆที่เกิดมาจากแม่คนเดียวกันแล้ว ทําไมโอกาสของคนสองคนถึงได้ต่างกันมาก ขนาดนั้น?
ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคิดถึงบุริศร์ที่อยู่ข้าง กายเธอ ผู้ชายแบบนั้นถึงจะเป็นคนที่เธอ ต้องการ
หญิงสาวยิ้มให้อย่างสวยงามแล้วส่ง ของบางอย่างให้กับดุลยาและกระซิบว่า “คุณ คิดวิธีที่จะเผยแพร่ของเหล่านี้ออกไป ฉันกล้า รับประกันเลยว่าในช่วงระยะเวลาสั้นๆบรมนจะ ไม่มีเวลาสนใจเรื่องที่คุณฆ่าคิมอย่างแน่นอน”
ตุลยารู้สึกแปลกใจและอดไม่ได้ที่จะเปิด ดูอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นสีหน้าก็มีความ ประหลาดใจ
“ทําไมคุณถึงมีของพวกนี้?”
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจ แล้วฉันจะ ติดต่อคุณอีกครั้ง”
หญิงสาวหันหลังแล้วเดินเข้าไป ท่ามกลางฝูงชนหลังจากพูดจบ
ตุลยามองดูของที่อยู่ในมือแล้วริมฝีปาก ก็ยกขึ้นเล็กน้อย
ดูเหมือนกับว่าเธอมองเห็นชีวิตและชื่อ เสียงที่ป่นปี้ของนรมนแล้ว
นรมน!
จะไม่ทำให้เธอต้องผิดหวัง! ฉันตุลายา ขอยืนยัน!
เธอรีบเก็บของอย่างรวดเร็ว พอมองไป รอบๆแล้ว ตอนที่เห็นว่าไม่มีใครมองเห็นภาพ นี้จึงได้รีบเร่งจากไป
ในตอนที่ไมค์พบดุลยาอีกครั้ง เธอกำลัง นั่งร้องไห้อยู่ริมถนน ร้องไห้ชนิดที่เรียกว่า ทุกข์ระทม ร้องจนหัวใจของไมค์แทบสลาย
“ตุลยา คุณเป็นอะไรไป?” “มรมนต้องการจะฆ่าแม่ของฉัน! แต่ถูก คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาเห็นเข้า ดัง นั้นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจึงได้ตัดความ สัมพันธ์กับนรมน แม่ของฉันเองหัวใจสลาย เช่นกัน และหนีออกจากบ้านไปแล้ว ตอนนี้ยัง หายไปไร้ร่องรอย ไมค์คะ คุณบอกฉันทีว่า ทำไมชีวิตถึงได้ขมขื่นขนาดนี้? แม่ของฉันจะ ไปที่ไหนได้ล่ะ? เธอจะปลงไม่ตกจนฆ่าตัวตาย หรือเปล่า?”
ตุลยาน้ำตาไหลอยู่ในอ้อมแขนของไมค์ คําที่พูดออกมาทําให้ไมค์นิ่งอึ้งไปทั้งตัว
นรมนฆ่าคิม!
เป็นไปได้ยังไง!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
