บทที่ 350 ผมพาคุณกลับบ้านครับ

“คมทิพย์!”

นรมนผลักผู้จัดการออกอย่างทนไม่ไหว อีกต่อไป วิ่งไปข้างหน้าเหมือนบ้าไปแล้ว

พฤกษ์คอยตามอยู่ข้างหลัง

ผู้จัดการยังอยากขัดขวาง บุรีส กลับพูด อย่างเย็นชา : ดีที่สุดนายคิดดีๆก่อนว่าผลที่ ต่อกรกับตระกูลโดเล็กจะเป็นยังไงแล้วค่อย ลงมือ”

คําพูดนี้ทําให้ผู้จัดการองค้างอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย

ไม่ว่าตระกูลรัตติกรวรกุลหรือว่าตระกูล โตเล็ก เขาก็มิอาจขัดใจได้ ตอนนี้ได้แต่มองดู บริศร์ นรมนและพฤกษ์ขึ้นไปชั้นสองอย่างไว

นรมนดื่นเต้นไปทั้งคน

เธอได้ยินเสียงร้องของคนทิพย์รุนแรง ขึ้นเรื่อยๆ หัวใจทั้งดวงใกล้หล่นมาถึงตาตุ่ม แล้ว

พอเหยียบ นริมทางเดินของ นสอง หน้าประตูก็มีบอดี้การ์ดของตระกูลรัตติกรว รกลขวางนรมนไว้ทันที

“พวกแกเป็นใคร? นี่ถูกจองหมดแล้ว รีบไสหัวไป!” เขาเพิ่งพูดจบ พฤกษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ได้

เหวี่ยงหมัดซ้ายไปทีนึง ชกบอดี้การ์ดลัม ลงพื้นโดยตรง

บอดี้การ์ดคนอื่นๆเห็นสถานการณ์แล้ว ได้รีบห้อมล้อมกันมา

พฤกษ์ที่เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ ไม่สนใจอะไรก็ลงมือเลย

นรมนเดินทะลุไปในขณะที่พฤกษ์ลงไม้ ลงมือ ภาพที่อยู่ตรงหน้าเกือบทําเอาเธอสลบ ไปโดยตรง

ริมทางเดินที่กว้างใหญ่ ผู้ชายหลายคน ห้อมล้อมดมทิพย์ที่เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไว้ ส่วนคนทพยนาท ถูกเจตโกดทับอยู่บนพื้น เสื้อผ้าบนตัวถูกกระชากจนเหลือแค่เสื้อชั้นใน ตัวเดียวแล้ว

หน้าตาของเจด เหมือนมารปีศาจที่บ้า ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง เขาพูดอย่างดุร้าย : “นึก ว่าวันนี้กูจัดการมึงไม่ได้ใช่มั้ย! งไม่พอใจ ไม่ใช่เหรอ? วันนี้กูจะบมึงต่อหน้าคนพวกนี้ ดู ซิว่ามึงจะทําอะไรกูได้!”

“เจตต์ ถ้าแกกล้าทําแบบนี้กับฉัน ฉันเป็น ผีก็ไม่ปล่อยแกแน่!”

คมทิพย์คอยร้องไห้พร้อมตะโกน มือทั้ง สองอยากไปขัดขวางเจตต์ แต่ว่ากลับถูก ผู้ชายที่อยู่ข้างๆจับแขนขาไว้ หน้าตาเหมือน ถูกคนฆ่าแกงอย่างสิ้นเชิง

เลือดลมของนรมนพลุ่งพล่านขึ้นมา

โดยตรง

“เจตต์ คุณหยุดเดี๋ยวนี้!” นรมนตะโกนด้วยความโกรธคำนึง แต่ ตอนนี้เจดต่ตาแตงกวาแล้ว โตปานนี้ ยังไม่เคย มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเขา เขาจำไม่ ได้แล้วด้วยซ้ำว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คือ เพื่อนรักของใคร

ผู้ชายคนอื่นได้ยินเสียงตะโกนด้วยความ โกรธของนรมน พอหันมามองก็เห็นนรมนที่ หน้าตาสะสวย แต่ละคนหัวเราะขึ้นมาทันที

“โอ๊ย มีสาวสวยมาอีกคนแล้ว คืนนี้บุญ วาสนาของพวกเราไม่น้อยเลย!

ระหว่างพูดก็มีผู้ชายสองคนได้ปล่อยคม ทิพย์ และเดินมาหานรมน

คมทิพย์ย่อมฟังออกอยู่แล้วว่าเป็นเสียง ของนรมน เธอยิ่งร้องไห้อย่างเสียใจเข้าไป ใหญ่

“เธออย่าเข้ามา ไม่ต้องสนใจฉัน!พวกมัน เป็นสัตว์เดียรัจฉานหมด!เธอไปเร็ว!ไปสิ!”

คมทิพย์กลัวว่าตัวเองจะทำให้นรมน พลอยเดือดร้อนไปด้วย

ตอนนี้เธอค่อนข้างเสียใจแล้ว ไม่ควรมา ยั่วโมโหเจอ เลย

รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ชาวบ้านตาดาๆคน นึง ทําไมถึงควบคุมอารมณ์ร้อนของตัวเองไม่ ได้ ดันจะไปถือสากับคุณชายตระกูลไฮโซ อย่าง ?

ตอนนี้ไม่เพียงต้องทุ่มตัวเองเข้าไป บางทีอาจจะทําให้นโมนพลอยเดือดร้อนไป

ด้วย

พอนึกถึงความสัมพันธ์ของนรมนกับบุรี ศร์ นึกถึงปัญหาที่ตัวเองนําพามาให้นรมน คน ทิพย์ก็แทบอยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย

เธอมองเจตต์ที่ร้ายกาจตรงหน้าคนนี้ เงยหน้าขึ้นมากะทันหัน เอาศีรษะตัวเองไปพุ่ง ชนใสหน้าของเจตตโยตรง

“ฉันขอสู้ตายกับแก!”

เธอทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดในการเสี่ยง วัดดวงครั้งสุดท้าย ทำให้สุดความสามารถ ไม่ สนเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองไม่มี สั่งบดบังทั้งสิ้นแล้ว ตอนที่เอาศีรษะพุ่งชน เข้าไป เจด ไม่ทันตั้งตัว คัดจมูกและคนทั้งคน ได้ถอยหลังไปสองก้าว

“แม่ง! ผู้หญิงคนนี้สมควรโดนจัดการ

จริงๆ!”

พอเจตจับจมูกตัวเองก็มีเลือดไหล ไฟ โมโหย่งลุกท่วมขึ้นมาอีก

พฤกษ์ยังต่อสู้กับบอดี้การ์ดอยู่ นรมน มองดูผู้ชายบ้ากามสองคนที่กำลังมุ่งมาหาตัว เอง ส่วนคนทิพย์นาทีนี้ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ ที่อันตราย เธอรีบยกแขนขึ้นมา กะจะใช้วิชา ป้องกันตัวที่ไม่เอาไหนของตัวเองรับมือสักพัก จู่ๆกลับถูกแขนเหล็กคู่นึงดึงไปที่ด้านหลัง โดยตรง

“มีผมอยู่ ไม่ต้องถึงทีคุณลงมือหรอก”

เสียงของบุริศรีแฝงด้วยแรงอาฆาตและ ความเยือกเย็นเสี้ยว ง

ผู้ชายสองคนนั้นไม่รู้จักนรมน แต่กลับ รู้จักบริศร์ เสี้ยววินาทีที่เห็นบุรีศร์ พวกเขาได้ อังค้างไปทั้งคนเลย

“คุณชาย คุณชายบริศร?”

“ยังจำได้ใช่มั้ยว่าตัวเองเป็นใคร? แต่ เสียดายพวกนายไม่ควรเสียมารยาทกับผู้หญิง ของฉัน!”

ระหว่างพูด บุรีศรีก็ลงมือโดยตรงเลย ลูกผู้ลากมากดีสองคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้

ของบุรีศร์เลยด้วยซ้ำ บุริศร์แค่หมัดเดียวก็ ปราบพวกเขาได้แล้ว

“เร็วค่ะ บริศร คมทิพย์!”

นรมนร้อนรนใจจะแย่อยู่แล้ว

บริศ มองไปกะทันหัน ก็เห็นเจด กระชากผมของคมทิพย์กำลังจะโขกไปที่ผนัง ของริมทางเดิน ส่วนนาทีนี้บนตัวของคมทิพย์ ไม่มีส่งบดบังใดๆแล้ว ผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างๆ ฉวยโอกาสแต๊ะอังคมทิพย์

นาทีนี เมทิพย์สิ้นหวังจริงๆแล้ว

ถึงแม้เธอค่อนข้างเกลียดชังลูกคนรวย แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะเหี้ยขนาดนี้ ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังจะ สามารถปกป้องตัวเองได้มั้ย?

คมทิพย์จะตายไปด้วยกันกับเจตต์อย่าง บ้าไปแล้ว แต่ยังไงซะแรงของผู้หญิงก็ค่อน ช้างน้อย ในระหว่างขัดขืนก็ได้ถูกเจตต์กดลง ไปที่พื้น มองดูตรงหน้าเขาก็จะไปถอดกางเกง ของคนทิพย์แล้ว บุรีศร้เดินไปข้างหน้าอย่าง ไว กระทืบไป แผ่นหลังของเจต

ถึงแม้เจตต์ถูกยั่วโมโหจนบ้าแล้ว แต่ใจ ที่ระมัดระวังตัวขั้นพื้นฐานที่สุดก็ยังมีอยู่

เสี้ยววินาทีที่บุรี รกระทืบมา เขาจับคน ทิพย์ไว้แล้วโยนไปที่บุริศร์ เห็นได้ชัดว่าจะเอา คมทิพย์เป็นเกราะกันกระสุน นาทีนี้ หัวใจของนรมนใกล้จะแตกสลาย หมดแล้ว

ที่นี่มีผู้ชายเยอะขนาดนี้ คนทิพย์แทบจะ ถูกกระชากเสื้อผ้าจนหมดแล้ว ตอนนี้ยังถูก กระทําแบบนี้อีก เมื่อก่อนเธอคิดว่าเจต ดีงาม เกินไปเหรอ?

นรมนโกรธจนตะคอกเสียงดัง

“เจตต์ คุณนี่มันสารเลวจริงๆ!

เสียงๆ ทําให้เจตต์อึ้งเล็กน้อย ราวกับ จู่ๆเขาได้สติกลับมาแล้ว แต่ว่ากลับไม่ค่อย แน่ใจสักเท่าไหร

“บรมน?”

“ผิวะ”เสียงนิจ เขายังไม่ทันได้มองให้ ชัดเจนว่าคนที่อยู่ตรงหน้าใช่นรมนหรือเปล่า ก็ ถูกบุรีศรชกใส่หน้า จากนั้นหมัดที่ว่องไวก็ชก มาโดยตรง

“ยังไงซะนายก็เป็นผู้รับช่วงต่อของ ตระกูลรัตติกรวรกุล เมื่อก่อนทำเรื่องชั่วๆอยู่ที่ ข้างนอกก็แล้วไป แต่คมทิพย์คือใคร? เธอเป็น เพื่อนรักของนรมน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ไม่นึก เลยว่านายจะลงมือได้ด้วย? เจตต์ นายกะจะ เป็นคนราชาป่วนโลกให้ถึงที่สุดใช่มั้ย?

บริศรก็โกรธมาก

เมื่อก่อนเขาแค่ได้ยินมาว่าเจตต์เจ้าชู้ เสเพล คิดไม่ถึงว่าเขายังขืนใจลวนลามด้วย

ตอนที่ผมทิพย์ถูกเจดดโยนออกมาก็ไม่ คิดจะมีชีวิตอยู่ เธอกระแทกมาที่บนตัวของนร มนโดยตรง ทั้งสองล้มไปด้านหลังด้วยกันนาที นี้พฤกษ์จัดการบอดี้การ์ดพวกนั้นเสร็จแล้ว เห็นหน้าตาที่น่าอนาถของคนทิพย์ในนาทีนี้ คนทั้งคนอังค้างเลย

ส่วนคนทิพย์ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่าง บังเอิญบังเอิญ ก็สบตาเข้ากับพฤกษ์โดยตรง

“คุณ คุณอย่ามอง!”

แต่ไหนแต่ไรคมทิพย์เป็นคนเข้มแข็ง แต่ นาที ภาพที่น่าอนาถของตัวเองถูกพฤกษ์เห็น จู่ๆเธอรู้สึกจุดนึงในใจได้พังทลายแล้ว

จบเห่แล้ว

ชาตินี้เธอกับพฤกษ์ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้ แล้ว!ใครจะชอบผู้หญิงที่ถูกผู้ชายมากมายเห็น เนื้อหนังมังสา?

จู่ๆคมทิพย์ก็ร้องไห้ปล่อยโฮขึ้นมา

นาทีนี้เธอราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในความ สั้นหวังหมด

พฤกษ์แค่ งไปครู่นึง ตอนที่ได้ยินเสียง ของคนทิพย์ ไม่พูดสักคำก็ถอดเสื้อคลุมออก และกอดคมทิพย์ไว้

“ขอโทษๆ ฉันขอโทษ ฉัน……

“ไม่ต้องพูดแล้วครับ อยู่ในอ้อมกอดผม

เสียงของพฤกษ์สั่นเทา ร่างกายก็สั่น คลอนไว้ ไม่รู้ว่าเพราะโมโหหรือเปล่า

เขาพยายามสะกดเสียงของตัวเองไว้ นาทีต่อมากลับเอาคมทิพย์มอบให้กับบรมน จากนันก็วิ่งไปหาเจต อย่างกับบ้าไปแล้ว

“ไอ้เหี้ย!”

พฤกษ์ตั้งแต่เล็กจนโต น้อยมากที่จะ โกรธขนาดนี้ ตอนนี้เห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบ ถูกทรมานเป็นแบบนี้ เขาจะบ้าแล้วจริงๆ

บริศร์ได้หยุดชกลงมาในขณะที่พฤกษ์มา จากนั้นก็หลบไปข้างๆอย่างไว

เจต ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุริศร์ แต่สู้กับ พฤกษ์ได้อยู่

เขาแทบจะถูกบุริศร์กดทับไว้แล้วซ้อมดึ ไฟแห่งความโกรธปลดปล่อยออกมา ตอนนี้ พฤกษ์หามาถึง เจตต์เป็นฝ่ายโจมตีโดยตรง

พฤกษชกต่อยอย่างไม่คิดเอาชีวิตเลย

ถึงแม้ฝีมือด้อยกว่าเจด แต่ว่าเขาไม่ แคร่เลยว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า ไม่ นึกเลยว่าวิธีชกต่อยที่ไม่คิดเอาชีวิตนี้จะชนะ เจตต์ มองดูตรงหน้าพฤกษ์จะชกเจคต์ตายอยู่ แล้ว บุริศ จึงไม่ออกมาห้ามปรามไม่ได้

“พฤกษ์ ยังไงชะมันก็เป็นผู้รับช่วงต่อ ของตระกูลรัตติกรวรกุล

หมัดของพฤกษ์ได้หยุดลงในที่ๆ ห่างจาก ใบหน้าของเจดไม่ถึงเซนติเมตร

เขาต้องใช้ความอดทนที่สูงมากถึงจะ สามารถทําให้หมัดของตัวเองไม่ชกไปที่หน้า ของเขา

แกแน่จริงก็ซ้อมฉันตายสิ แต่ฉันจะบอก แกให้นะ ฉันไม่ใช่คนที่แกจะมีเรื่องได้ด้วย!อีก อย่างก็แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่เหรอ? ทำไม? ตอนนี้แกยังอยากแย่งผู้หญิงกับฉันงั้นเหรอ?”

แกพูดเหลวไหล! เธอเป็นว่าที่ภรรยา ของฉัน! ไอ้เจตต์ แกคิดว่าบ้านแกมีอำนาจมี อิทธิพลฉันก็จะไม่กล้าลงมือกับแกจริงๆ ช ม้ย? แกกลับไปถามพ่อแกดู ลองถามเขาว่าฉัน เป็นใครกันแน่! ถ้าฉันอยากเอาแกตาย ฉันเอา แกตายได้ทุกเมื่อ!”

แววตาของพฤกษ์แตงก่า คนทั้งคนดู แล้วเหมือนผู้ดูดวิญญาณที่มาจากนรก

คมทิพย์กลับถูกคำว่า “ว่าที่ภรรยา” นั้น ของเขา ทําเอาสะเทือนจนร้องไห้ออกมาอีก ครั้ง

ระหว่างเธอกับพฤกษ์ต่างก็มีใจให้กัน และกัน แต่ยังไม่ทันได้สารภาพรัก ตอนนี้ใน ขณะที่เธออึดอัดที่สุดตกที่นั่งล่ามากที่สุด พฤกษ์ได้พูดต่อหน้าทุกคนว่าเธอคือว่าที่ ภรรยาของเขา

นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนทิพย์ต้องชิงตาย แน่ๆเลย แต่ตอนนี้เธอยังมีหน้าอะไรอยู่กับ พฤกษ์?

ถึงแม้เจต ไม่ได้มีอะไรกับเธอ แต่ผู้ชาย มากมายขนาดนี้ล้วนเห็นหมดแล้ว เธอยัง สามารถอยู่ที่เมืองชลธีได้อีกเหรอ?

นรมนเห็นคนทิพย์ร้องไห้ขนาดนี้ รู้สึกไม่ สบายใจชนมาอย่างควบคุมไม่ได้

“อย่าร้องนะ ไม่เป็นไรแล้ว ฉันมาช้าไป

“เปล่า ไม่เกี่ยวกับเธอเลย”

คมทิพย์ค้งเสื้อคลุมของพฤกษ์ไว้แล้ว ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของนรมน

เจตต์กลับอังเพราะคำพูดของพฤกษ์

“แกหมายความว่ายังไง?

“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ นาย เจตต์ เรื่องของวันนี้ถ้าแกไม่ให้ค่าอธิบายและ คําแถลงกับว่าทีภรรยาฉัน แกอย่าหาว่าฉันไม่ เกรงใจกับแกนะ!”

พฤกษ์ได้โยนเจตต์ลงบนพื้นโดยตรง จากนั้นก็หันหลังมาที่ตรงหน้าของนรมน

เขาไม่ได้พูดอะไรเลย ยิ่งไม่ให้คมทิพย์ ต่อต้าน อุ้มเธอขึ้นมาโดยตรง ไม่สนคมทิพย์ จะขัดขืนยังไง เขาก็ไม่ปล่อยมือ แค่พูดเสียง เบา : “ผมพาคุณกลับบ้านนะ” คําพูด ทําให้คนทพย์ร้องไห้ไม่หยุดอีก

ครั้ง

บรมนค่อนข้างเป็นห่วง อยากตามไป กลับถูกบุรีศร้ขัดขวางเอาไว้โดยตรง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ