นรมนไม่ได้คุยกับธรณีในสายโดยตรง แต่คุยกันในวีแชท

นลินเห็นนรมนส่งข้อความนี้ในโทรศัพท์อย่างไม่หยุด พูดอย่างเย็น ชาว่า: “ดูท่าแล้วสามเดือนข้างหน้าคุณคงไม่เหงามากหรอก ถึงจะ ไม่มีบุริศร์อยู่ข้างๆ คุณก็มีคนเป็นห่วงเยอะแยะเลยนิ”

สายตาของนรมนเย็นชาในทันที เหมือนดาบคมที่เพิ่งทำออกมา ที่ม แทงตรงไปที่นลิน

“ทางที่ดีคุณอย่าพูดถึงข้อตกลงสามเดือนตลอดเวลาอีก ถ้าไม่อย่าง

งั้น…”

“ไม่งั้นทำไม? คุณยังจะไม่ผ่าตัดให้ลูกสาวคุณหรอ ? ”

แต่นลินมั่นใจมาก นรมนที่รู้สึกน่าหดหู่อยากโดดลงจากรถซะเลย

ใช่ !

เธอทำไม่ได้!

งั้นต้องถูกนลินรังแกแบบนี้งั้นเหรอ?

นรมนก้มศีรษะด้วยความโกรธ พูดเรื่องในโรงพยาบาลกับธรณี อย่างต่อเนื่อง เพื่อหันเหความสนใจของตัวเอง ไม่งั้นเธอกลัวว่าถึงแม้ ตัวเองจะไม่กระโดดลงรถ แต่ก็จะถีบนลินลงไปแทน

หลังจากที่ธรณีได้ยินคำพูดของนรมน ก็เป็นห่วงมาก

คุณอย่าเพิ่งรีบผ่าตัด ผมให้คนไปตรวจที่โรงพยาบาลหัวเฉียวก่อน

ดูวิธีการจัดการของธรณีแล้ว นรมนไม่เห็นด้วย

“คุณอา เราไม่มีเวลาที่จะไปตรวจหมอพวกนั้น และมันไม่สามารถ ตรวจชัดเจนในเวลาไม่นานได้ ฉันมีหมอคนนึง รู้อาการของกมลเป็น อย่างดี ฉันสามารถให้เขามาผ่าตัดได้ แต่ต้องการให้คุณประสานงาน กับทางโรงพยาบาล ” ก่อนที่จะส่งกมลกลับประเทศ นรมนก็ได้รับหมอจากศูนย์ดูแลผู้ป่วย พักฟื้นมาด้วย จะให้เขาเป็นคนผ่าตัดให้กมล หมอคนนั้นเป็นคนของไมค์ ไมค์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของบุริศร์ จะ

ต้องรับผิดชอบกับการผ่าตัดครั้งนี้เป็นอย่างดีแน่ๆ

แต่ว่านรมนคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องเยอะขนาดนี้ ยังดีที่หมอคน นั้นยังอยู่ แต่เป็นไปไม่ได้ที่โรงพยาบาลหัวเฉียวจะให้หมอจากที่อื่นมา ผ่าตัดง่ายขนาดนี้

ธรณีได้ยินนรมนพูดแบบนี้ กล่าวเบาๆว่า: “เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง เดี๋ยวผมจะโทรหาผู้อำนวยการโรงพยาบาลตอนนี้เลย หลังจากที่คุณ ถึงแล้วรอผมด้วย รอให้ผมมาถึงแล้วคุณทำอย่างอื่น ใช่แล้ว ทาง ฝั่งบุริศร์มีกำลังคนเพียงพอไหม ? ให้ผมส่งคนไปหน่อยไหม ? ”

“ไม่ต้องละ ทางนั้นมีคนของฉันและกานต์อยู่ และฉันก็โทรไปให้ พฤกษ์แล้ว พฤกษ์จะไปทันที คุณอาเราเจอกันที่โรงพยาบาลหัวเฉียว นะคะ”

นรมนและธรณีติดต่อกันเสร็จ ค่อยตัดสายออก หันไปค่อยเห็นนลิน จ้องมองเธอนานมาก ก็ไม่รู้ว่ากำลังสำรวจอะไรเธออยู่

เห็นนรมนมองมาที่ตัวเอง นลินรีบหันไปมองบรรยากาศข้างนอก ตลอดทางทั้งสองคนไม่คุยกันเลย ไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล หัวเฉียวในเมือง

ธรณีจะมาในเวลาอีกสักพัก ตอนนี้นรมนเป็นห่วงสถานการณ์ของ กมลมาก ก็เลยรีบลงจากรถ

นลินก็ไม่ได้กังวลอะไร ตามหลังนรมนเข้าโรงพยาบาล

“หยุด พวกคุณเป็นใคร ?

นรมนยังไม่ได้เข้าไปห้องผู้ป่วยในโรงพยาบาล ก็ถูกคนมาขวางไว้

ข้างนอก ดูลักษณะรูปร่างของอีกฝ่ายแล้วเหมือนเป็นคนที่มีฐานะสูง ของโรงพยาบาลนี้

นลินมองไปที่นรมนอย่างไม่แยแส ทำท่าทางเหมือนคุณจะทำอะไรก็ tritil 284

ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่ว่าถ้านรมนอยากจะเข้าไปช่วยกมลจริงๆ ก็ต้อง ตีสนิทกับที่นี่

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาเย็นชาลง

“ลูกสาวของฉันพักอยู่ที่นี่ เดี่ยวต้องผ่าตัด เชิญถอยไป”

“บัตรประชาชน”

อีกฝ่ายมองนรมนด้วยสีหน้าดูถูก เหมือนฐานะอย่างนรมนไม่มีทางที่

จะเข้ามาได้

จะดูถูกไปหน่อยละ

แต่นรมนขี้เกียจจะไปสนใจคนคนนี้ ตอนที่เธอกำลังคิดจะเอาบัตร ประชาชนออกมา ก็ได้ยินเสียงล้อที่คุ้นเคยดังขึ้นมา

“โรงพยาบาลหัวเฉียวเริ่มทำงานของตำรวจตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ”

เสียงนี้ออกมา นรมนตะลึงในทันที แต่คนตรงหน้ากลับสะดุ้งขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงนี้

“คุณชายเจตต์”

เขาเรียกอย่างตัวสั่น

เจตต์มาจากไม่ไกล ตอนเห็นนรมน ก็เป่าปากเสียงนกหวีดทันที

” ไม่เจอกันนานนะ คนสวย คิดถึงผมไหม ? ”

เจตต์ยังคงทำท่าทางเอ้อระเหยแบบนี้ แต่กลับทำให้มุมปากของนร มนยกขึ้นมาทีละน้อย

“ทำไมคุณถึงอยู่นี้ ?

“ผมก็อยากรู้ว่าทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ? บอกว่าไปอเมริกาแล้วไม่ใช่ เหรอ? กลับมาก็ไม่ติดต่อผมเลย ทำไม ลืมผมแล้วจริงๆเหรอ ? หรือ ว่าคุณบุริศร์ไม่อนุญาต? ”

เจตต์ยังคงพูดด้วยสารรูปแบบนั้น แต่ว่านรมนกลับไม่ค่อยถือสา “เรื่องเยอะมาก ก็เลยดูแลไม่ทั่วถึง เดี๋ยวลูกสาวฉันต้องผ่าตัดแล้ว ฉันก็เลยรีบมา ยังไม่มีเวลาโทรไปให้คุณเลยไงล่ะ ? ”

คำพูดของนรมนทำให้รู้สึกตะลึง

“เดี๋ยวนะ ลูกสาวคุณ ? คุณมีแค่ลูกชายไม่ใช่เหรอ ?

” ที่ฉันคลอดคือฝาแฝด ลูกสาวฉันสุขภาพไม่ดีมาโดยตลอด เมื่อ ก่อนพักฟื้นที่สหรัฐอเมริกา”

ถึงตอนนี้แล้วนรมนก็ไม่อยากปิดบังเจตต์อีกแล้ว

เจตต์ฟังแล้ว รู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ดูหลังของนรมนแล้ว พูดอย่างรู้ สึกงงงวย: “บุริศร์ไม่มาเหรอ? ลูกคุณกำลังจะผ่าตัดแล้ว ไอ้ผู้ชายคน นั้นกลับไม่อยู่ ?

“ตอนนี้เขาไม่สะดวกค่ะ”

พูดถึงบุริศร์ นรมนยังคงปวดใจ

” เรื่องอะไรจะสำคัญกว่าการผ่าตัดของลูกสาวตัวเอง ? ดูเหมือนว่า ตอนนั้นคุณจะเลือกผิดนะ ถ้าคุณเลือกผม ถึงตอนนี้ผมจะนอนอัมพาต อยู่บนเตียงผมก็จะไม่มีทางที่จะไม่สนใจลูกสาวคุณ !

เจตต์จะพูดนินทาอะไรไม่ดีเกี่ยวกับบุริศร์ทุกครั้งที่มีโอกาศ ใครให้ เขามาแย่งไอดอลสาวที่ตัวเองชอบที่สุดไปล่ะ?

นลินมองเจตต์เหมือนจะฟังอะไรออกนิดหน่อย แต่พูดด้วยรอยยิ้ม เล็กน้อย: “นรมน คุณได้อยู่นะ ! ผู้ชายหนึ่งคนสองคนล้วนยอมให้ ช่วยเหลือคุณอย่างเต็มใจ ดูแล้วถึงคุณจะไม่มีบุริศร์ ก็คงจะไม่เหงา เกินไปเนาะ!

เพิ่งพูดจบนรมนหันไปทันที เสียง” เพียะ!”ครั้งนึง ก็ตบหน้านลินไป ครั้งนึง

นลินไม่ทันตั้งตัว ทั้งตัวถูกตีจนซวนเซ เกือบล้มอยู่กับพื้น

“คุณ

“อย่าคิดว่าคุณบริจาคไตให้ลูกสาวฉัน ฉันก็จะให้เกียรติคุณ นลิน พูดแล้ว ระหว่างฉันกับคุณก็แค่เป็นการธุรกรรมเท่านั้น ดังนั้นอย่า ท้าทายความอดทนที่ฉันเหลืออยู่ ไม่งั้นฉันก็ไม่ถือสาที่จะฆ่าคุณให้

ตาย”

นรมนพูดไม่ผิดเลย

ที่จริงแล้ว ในตอนที่นลินให้บุริศร์เอาเวลาสามเดือนมาอยู่กับเธอเป็น ข้อตกลงในการธุรกรรม นรมนก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นแล้ว

ตอนนี้นลินกลับยั่วยุเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอคิดว่าเธอไม่กล้าทำอะไรเธอจริงๆเหรอ ?

นลินเห็นในดวงตาของนรมนเต็มไปด้วยสายตาอาฆาต ในเวลานี้เธอ รู้สึกว่านรมนคิดอยากจะฆ่าเธอจริงๆ ก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา แต่นึกถึง ลูกสาวของนรมนยังต้องการความช่วยเหลือของเธออยู่ เธอค่อยรู้สึก โล่งใจหน่อย

“นรมน ทางที่ดีที่สุดคุณ….

“ผมว่าไอ้คนนั้น ถ้าคุณไม่อยากตายก็หุบปากเถอะ ถึงผมคนนี้จะรัก หยกถนอมบุปผา แต่ถ้าอยู่ตรงหน้าคนสวยของเรา ผมก็จะทำตัวเป็น วีรบุรุษเหมือนกัน และผมเจตต์ก็ไม่มีข้อกำหนดที่ไม่ตีผู้หญิงด้วย ”

เจตต์เหมือนจะดูความโกรธที่นรมนมีให้นินออก แค่นรมนพูดออก คำสั่งมาคำนึง เขาไม่ถือสาที่จะเป็นนักฆ่า

นลินตกใจมากที่ได้ยินคำว่าเจตต์ ถึงเจตต์จะเป็นผู้ชายเจ้าชู้มาโดย ตลอด แต่วิธีการลงมือของเจตต์คนนอกก็รู้ เธอนึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอ เจตต์ที่นี่

เมื่อเห็นนลินสงบลง นรมนก็ค่อยๆลดความโกรธ พูดกับเจตต์ ว่า: “ในเมื่อคุณก็อยู่ที่นี่ งั้นก็ช่วยฉันหน่อย” “ว่ามา”

“ในโรงพยาบาลนี้มีคนของป้าโอ ว่ากันว่าจะลงมือกับลูกสาวของฉัน ตอนนี้ฉันตรวจสอบไม่ทันแล้ว เรื่องนี้ก็ยกให้คุณละกันได้ไหม ? ” นรมนรู้ว่าเจตต์สามารถไว้ใจได้ ไม่ว่ามิตรภาพเมื่อก่อนเป็นยังไง บที่ 28.4 1.นคปเยอไปเL (W) เธอก็สามารถรู้สึกได้ว่าเจตต์ดีกับเธอจริงๆ

ถึงจะไม่ได้เป็นคู่รักกัน แต่ก็เป็นเพื่อนรักกันได้

เมื่อเจตต์ได้ยิน รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า : “ไม่มีปัญหา เรื่องนี้ยกให้

ผม”

“คุณชายเจตต์ นี่มัน….”

เจตต์เพิ่งพูดจบ ทันใดนั้นคนเมื่อกี้ที่ห้ามนรมนก็เอ่ยปากพูด อยาก ห้ามเจตต์ไม่ให้ยุ่ง แต่ถูกเจตต์ถีบไปข้างๆ

“ตอนผมพูดถึงคิวคุณพูดแทรกเมื่อไหร่กัน ? ทำไม? คุณตั้งใจที่ จะรอคนสวยของเราอยู่ที่นี่ใช่ไหม? ได้ สวิส ช่วงนี้กล้ามากเลยเนอะ แม้แต่คนที่ผมเจตต์อยากปกป้องก็กล้าลงมือใช่ไหม? ”

ตอนที่เจตต์กำลังพูดก็เดินเข้าไปถีบสวิสอีกหลายที

สวิสไม่กล้าถีบคืนเลยสักนิด และไม่กล้าพูดอะไร เจตต์อยู่ที่เมือง ชลธีเป็นคนที่ไร้ระเบียบ ถ้าโหดขึ้นมาจริงๆพ่อเขาก็ด่าเหมือนกัน อย่า พูดถึงคนอย่างพวกเขาเลย

แต่เจตต์มีคนรู้จักอยู่ที่เมืองหลวง ได้ยินว่าอีกฝ่ายอำนาจใหญ่มาก และปกป้องเจตต์มาก ดังนั้นอยู่ที่เมืองชลธีไม่มีคนกล้ามารุกรานเจตต์ เห็นสวิสนิ่งแล้ว เจตต์ถามอย่างกวนๆ : “ตอนนี้ยังไม่ให้คนสวยเรา

เข้าไปอีกเหรอ? ”

“เข้าเข้าเข้า!

ตอนนี้สวิสจะกล้าห้ามที่ไหน?

ถ้าเขากล้าพูดว่าไม่ให้นรมนเข้าไปอีก คาดว่าเจตต์คงจะถีบศีรษะ

เขาให้แตกได้เลยแหละ

เจตต์ยิ้มอย่างร้ายๆแล้วพูดว่า : “คนสวย คุณติดผมอีกครั้งนะ ”

“วันหลังเลี้ยงข้าวคุณ”

นรมนยิ้มอ่อนๆแล้วตบไหล่เขา แล้วลุกขึ้นเดินไปข้างใน เขตต์รู้สึกเครียดเล็กน้อย

ทุกครั้งก็บอกว่าจะเลี้ยงข้าวเขา แต่เหมือนว่าไม่เคยได้กินเลยสัก ครั้ง หรือว่าในสายตาของนรมน เขาเป็นนักกินจุงั้นเหรอ ?

เจตต์จับจมูกของตัวเอง รู้สึกเครียดเล็กน้อย แต่กลับไม่พูดอะไร ตอนหันไปมองสวิสสายตาก็เปลี่ยนไปเลย

“ใครให้คุณมาห้ามนรมนที่นี่ ? ”

คำนี้เจตต์ถามอย่างไม่หนักไม่เบา แต่กลับทำให้สวิสเหงื่อไหลไม่

หยุด

เขายังอยากพูดอะไร เจตต์ลงมืออีกครั้ง ทันใดนั้นสวิสก็ร่ำไห้ขึ้นมา นลินตกใจจนตัวสั่น และนรมนก็ได้ยินด้วย แต่ตอนนี้เธอไม่มีความ คิดและไม่มีเวลาที่จะมาสนใจความเป็นความตายของสวิส ตอนนี้เธอ แค่อยากรีบไปพบกมล

หลังจากที่โทรให้กิจจาแล้ว รู้ตำแหน่งห้องผู้ป่วยของกมล นรมนรีบ เดินไปในทางของห้องผู้ป่วย ก้าวเดินอย่างยุ่งๆ

นลินตามอยู่ข้างหลังเธอ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ก็ไม่ได้ไปพูด กระตุ้นนรมนอีก

ในที่สุดทั้งสองคนก็ไปถึงห้องผู้ป่วยของกมลสักที นรมนรีบเปิด ประตูห้องผู้ป่วยอย่างรีบร้อน แต่กลับตะลึงในตอนที่เปิดประตู

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ