บทที่ 201 ที่แท้คือรเมศ

กิจจาถูกนรมนกอดไว้ในอ้อมแขน และร้องไห้ อย่างหนักมากขึ้น

เขาคิดถึงหม่ามี้ของตนเอง แต่หม่ามเป็นคนที่ชั่วมาก!

ยิ่งไปกว่านั้นทำให้เฮียหายไป และไม่รู้ว่าตอนนี้จะ เป็นหรือตาย ไม่มีข่าวคราวเลย เขาไม่กล้าเอ่ยชื่อหม่า มีของเขา ไม่กล้าที่จะนึกถึงเธอ กว่าว่าตนเองทำผิดต่อ เฮีย แต่ตอนนี้กำลังเผชิญกับความอดทนของนรมน กิจจาไม่รู้ว่าจะแสดงความคิดของตนเองอย่างไร แต่ จู่ๆก็รู้สึกผิด และอยากร้องไห้

“คุณน้า แด็ดดี้คงต้องเกลียดหม่ามี้ของฉันอย่าง แน่นอนใช่ไหม? ฉันไม่กล้าที่จะพูดถึง ฉันรู้ว่าเธอชั่ว มาก แต่ฉันคิดถึงเธอจริงๆ!”

กิจจาหลั่งน้ำตา

การแสร้งทำเป็นเข้มแข็งในทุกวันนี้ ได้พังทลาย ลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้

นรมนเกลียดเขมิกามาก

หากไม่มีเขมิกาล่ะก็ กานต์ก็คงไม่หายตัวไป เป็น ไปไม่ได้นานขนาดนี้เธอถึงพึ่งจะกลับมา แต่เขมิกาก็คือเขมิกา และกิจจาก็คือกิจจา

ภายในใจของนรมน กิจจาและกานต์ก็เหมือนกัน ต่างก็เป็นเด็กอายุสี่ปีกว่า เด็กนั้นไร้เดียงสา ยิ่งไปกว่านั้นเขาปฏิบัติต่อ

กานต์ด้วยความจริงใจ เพื่อกานต์แล้วและยังสร้างศัตรู

กับหม่ามีของตนเองอีก

อารมณ์เช่นนี้ทำให้นรมนหัวร้อนได้อย่างไร?

ไม่มีใครสามารถเลือกพ่อแม่ของตนเองได้หรอก จริงไหม?

นรมนตบหลังของกิจจาเบาๆ และพูดเบาๆว่า “เธอ ทำให้คุณมีชีวิต และพาคุณเข้ามาในโลกใบนี้ สำหรับ นไม่ คุณแล้วเธอคือแม่ เป็นแนวทางสำหรับคุณ คุณ จำเป็นต้องลืมเธอ ไม่ว่าเธอจะเคยทำอะไร เธอไม่เคย สูญเสียความรับผิดชอบในฐานะความเป็นแม่ต่อคุณ นี่ ก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณที่จะจดจำเขาไปตลอดชีวิต กิจจาไม่ว่าเธอจะดีหรือไม่ดี สิ่งที่ทำกับกานต์และฉัน หรือแม้แต่กับคนอื่นๆ คุณแค่จำเอาไว้ว่า เธอเป็นหม่ามี้ ของคุณก็พอแล้ว ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว คนตายตะเกียง ดับ และความคับแค้นใจมากมายก็จะสลายไป คุณ สามารถคิดถึงเธอ สามารถคิดถึงเธอได้ นี่ไม่ได้ขัด แย้งกับการปฏิบัติต่อฉันอย่างเป็นมิตรของคุณ การ ปฏิบัติต่อกานต์และกมล ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ยัง ไงซะคนที่ทำความผิดก็ไม่ใช่คุณ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่

ของคุณ คุณก็ไม่จำเป็นต้องชดใช้ความผิดของเธอคุณควรมีวัยเด็กเป็นของตนเอง เติบโตขึ้นด้วยดี แค่จำสิ่งดีๆของเธอไว้ก็พอแล้ว ” คุณ

เมื่อได้ยินคำพูดของนรมน กิจจาก็เงยหน้าขึ้น อย่างสำลัก

“คุณน้า คุณไม่เกลียดเธอเหรอ?”

“เกลียด เพราะเธอตอนนี้ฉันเลยสูญเสียลูกชาย ของฉันไปแล้ว เพราะเธอครอบครัวของฉันตอนนี้ ยุ่งเหยิงไปหมด แต่กิจจา ฉันเคยพูดแล้ว คุณไม่ใช่เธอ ฉันจะไม่โกรธ เมื่อฉันเห็นคุณฉันก็นึกถึงกานต์ขึ้นมา ถ้าคุณเต็มใจ จากนี้ไปฉันจะเป็นหม่ามี้ของคุณ และ ฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนกับกานต์”

“ได้จริงเหรอ?”

สายตาของกิจจามองตรงไปที่นรมน มีความ ปรารถนาที่ไม่อาจบรรยายได้และอึดอัดอยู่ภายใน

“ได้แน่นอน”

นรมน ยื่นมือออกมา และค่อยๆเช็ดน้ำตาของ กิจจาอย่างเบามือ เด็กคนนั้นสัมผัสเธอมากเกินไป และเขาก็เป็นคนจิตใจดี แค่มองไปที่หัวใจของเขาที่มี ต่อกานต์ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นรมนปฏิบัติต่อเขา ด้วยหัวใจ

“หม่าม”

กิจจากระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของนรมนและ ร้องไห้อย่างเสียงดัง
“เฮียบอกว่าให้ฉันดูแลคุณให้ดี และกตัญญต่อ คุณสำหรับเขา เฮียขอให้ฉันปกป้องน้องสาวดีๆ ฉัน สามารถทำได้ จริงๆนะ ฉันสามารถทำได้แน่นอน ทุก วันนี้ฉันพยายามอย่างทำมากเพื่อเรียนรู้ทักษะจากคุณ แชมป์ ฉันไม่สามารถปล่อยให้คุณและน้องสาวต้อง เผชิญกับอันตรายได้อีก แต่ฉันคิดถึงเฮียมากจริงๆ เฮียจะต้องกลับมาใช่ไหม? เขาจะต้องกลับมาแน่ๆ! เขา เป็นเฮียของฉัน! เขาจะไม่ทิ้งพวกเราอย่างแน่นอน! ฉัน จะเรียกคุณว่าหม่ามี้แทนเฮีย ตราบใดที่เฮียสักวันไม่ กลับมา ฉันก็จะเป็นลูกชายของคุณวันหนึ่ง จากนี้คุณ สามารถทุบตีฉัน และดุด่าฉันได้ คุณสามารถลงโทษ ฉันได้ถ้าฉันทำไม่ดี”

“เด็กโง่!”

ดวงตาของนรมน ชื่นแฉะไปหมด

สำหรับกิจจา และสำหรับกานต์

เด็กโง่คนนั้น!

ทำไมถึงคิดว่าคุณจะมีช่วงเวลาที่ดีโดยไม่มีแม่?

ทำไมถึงคิดว่าใครจะมาแทนที่ตำแหน่งในใจของ คุณแม่ได้ยังไง?

แม่แค่ต้องการให้คุณกลับมา กลับมาหาฉัน!

นรมนตกอยู่ในความทุกข์ เพราะคำพูดของกิจจา เธอคิดถึงกานต์มากขึ้นเรื่อยๆ

เขาหายไปนานมากแล้ว กันว่าตอนที่หายไปเขาหลั่งเลือดออกมามาก และไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนี้เป็นยัง ไงบ้างจะสบายดีไหม?

ผ่านไปนานขนาดนี้ทำไมถึงยังไม่กลับมาบ้านอีก? ไหนบอกว่าเขาเป็นอัจฉริยะทางคอมพิวเตอร์ ไม่ใช่หรือ?

ไม่ได้หมายความว่าสามารถส่งตำแหน่งให้ผู้ใหญ่

ได้อย่างรวดเร็วหรอกหรือ?

ทำไมตอนนี้ถึงไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย

หรือมีคนปิดกั้นสัญญาณ?

หรือว่าเขาไม่มีโอกาสเลยที่จะส่งสัญญาณขอ

ความช่วยเหลือ?

นรมนกังวลมากสำหรับข่าวใดๆ เกี่ยวกับกานต์ใน ตอนนี้ เธอกังวล ไม่สบายใจ และภาวนา ลูกชายของ เธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แต่ทำไมถึงไม่ติดต่อกับ

พวกเขาล่ะ?

กานต์ รู้หมายเลขโทรศัพท์ของเธอ ทำไมถึงไม่ ติดต่อกับเธอ?

จิตใจของนรมนยุ่งเหยิงไปหมด กิจจาอดไม่ได้ที่ จะร้องไห้ คนโตและตัวเล็กทั้งสองคนก็กลายเป็นคน เจ้าน้ำตา ผ่านไปสักพัก นรมนก็สงบลง

“เอาล่ะ ไม่ต้องร้องแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องกตัญญู เพื่อกานต์ ภายในใจของฉัน กานต์ก็คือกานต์ และคุณก็คือคุณ จากนี้ไป คุณก็คือลูกชายของฉันนรมน กิจจา อย่ามีภาระทางจิตใจอีกเลย แม่เพียงแค่หวังว่าคุณ สามารถมีชีวิตอย่างมีความสุข และเติบโตขึ้นอย่าง สุขภาพแข็งแรง”

“หม่าม”

กิจจากอดนรมนไว้อย่างแน่น และร้องไห้ออกมา แต่มันก็สงบลงขึ้นเยอะ ทั้งสองคนก็พูดอะไรบางอย่างกัน ก่อนที่กิจจาจะ

กระซิบ “หม่ามี้ น้องสาวดูเหมือนจะแย่อีกแล้ว”

“อะไรคือจะแย่อีกแล้ว?”

ทันใดนั้นเองหัวใจของนรมนก็ปรากฏขึ้นในลำคอ กิจจาเช็ดจมูกแล้วพูดว่า “ฉันเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก น้องสาวก็ อ่อนแอมาก ต่อมาแด็ดดี้ปฏิเสธที่จะให้หมอฉีดยาให้ น้องสาว และปล่อยให้ฉันและยายพาน้องสาวออกจาก โรงพยาบาล แต่คนเหล่านั้นไม่ปล่อยให้ยายและน้อง สาวจากไป”

“อะไรนะ?”

โรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเป็นโรงพยาบาล ของรเมศ ตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอดูแลกมลเป็นอย่างดี ตามความคิดรเมศในตอนนี้

บุริศร์พาตัวกมลไปไม่ใช่ว่าจะทำให้เขามีความสุข มากกว่านี้หรือ?
ทำไมไม่ปล่อยให้กมลจากไปล่ะ?

จู่ๆนรมนก็จำสิ่งที่รเมศพูดก่อนหน้าได้

ฉันคิดว่ามันเป็นคำพูดที่โกรธของรเมศ และตั้งใจ จะข่มขู่เธอ หรือว่ารเมศทำอะไรกับกมลจริงๆ?

หัวใจของนรมนแน่นขึ้นมาทันที

“รู้ไหมว่าห้องทำงานของคุณหมออยู่ที่ไหน”

“รู้ฉันจะพาหม่ามีไป!”

กิจจากระโดดลงจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว จับมือของ นรมนแล้วเดินไปที่ห้องทำงานของหมอ

ความเบาของการเดินน้อยและใหญ่ ไม่มีใคร

สังเกตเห็นพวกเขา

ในไม่ช้า กิจจาก็พานรมนไปถึงหน้าประตูห้อง

ทำงานของหมอ

ประตูห้องทำงานไม่ได้ปิดแน่น การสนทนา ระหว่างบุริศร์และหมอก็แพร่กระจายออกไปเป็นครั้ง

คราว

“คุณบุริศร์ ตอนนี้คุณนรมนพึ่งยาต้นแบบมากเกิน ไป อาจไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกำจัดให้หมดไป อย่างไร ก็ตามหากยังคงใช้ยาเดิมล่ะก็ คุณนรมนอาจไม่ดีขึ้น ในชีวิตนี้ และไตเสียหายเป็นอย่างมาก จนเทพเจ้าก็ ยากที่จะรักษาในเวลานั้น

คำพูดของหมอทำให้นรมนปิดปากของตนเองอย่างรวดเร็ว เป็นไปได้อย่างไร?

รเมศรับผิดชอบเรื่องยาดั้งเดิมไม่ใช่หรือ?

ทำไมบุริศร์ถึงจะเปลี่ยนยา?

และคำพูดของหมอหมายความว่าอย่างไร?

กิจจาพยายามจะเปิดประตูห้องทำงาน แต่นรมน สายหัวเพื่อหยุด

พวกเขาทั้งสองแอบฟังอยู่ที่ประตู

คิ้วของบุริศร์ขมวดเข้าหากันอย่างแน่น ลำบาก

มาก

“ไม่มีหนทางอื่นแล้วหรือ?”

“ตอนนี้ร่างกายของคุณนรมนกำลังชัก อาการ แบบนี้เหมือนอาการติดยา ถ้าไม่ใช้ยาดั้งเดิม ฉันกลัว ว่าร่างกายของคุณนรมนจะไม่สามารถทนได้ ถ้าเป็น คนปกติ สามารถที่จะเลิกได้ก็เป็นไปได้ แต่ตอนนี้ ร่างกายของคุณนรมนอ่อนแอเกินไป ฉันกลัว..

คำพูดของหมอทำให้ดวงตาของบุริศร์หรืี่ลงทันที

“คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณหมายความว่ามี บางอย่างในยาดั้งเดิมที่ทำให้กมลพึ่งได้ มันคืออะไร?” เขาคว้าคอเสื้อของหมอ ดวงตาของเขาเย็นลง แต่

มือของเขาสั่นเล็กน้อย หมอเป็นคนของไมค์ ดังนั้นถึงรู้ความสัมพันธ์ ระหว่างบุริศร์และไมค์ และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะรักษากมล เมื่อเห็นบุริศร์เป็นแบบนี้ ก็ถอนหายใจและ พูดว่า “คุณบุริศร์ ฉันพบมอร์ฟีนในเลือดของคุณนรมน จริงๆ สิ่งนี้เดิมใช้เพื่อบรรเทาอาการปวด แต่โรง พยาบาลทั่วไปจะไม่ใช้กับเด็ก แต่มีสารชนิดนี้อยู่ใน ร่างกายของคุณนรมน ได้ชัดว่าสะสมมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ฉันยังได้ยินคุณบุริศร์ได้เชิญผู้เชี่ยวชาญจาก ทั่วโลกมาหาคุณนรมนเพื่อรับการรักษา ในเวลานั้นฉัน หวังว่าผู้เชี่ยวชาญจะสามารถให้คำตอบที่ถูกต้องแก่ คุณบุริศร์”

“มอร์ฟีน! คุณหมายความว่าไอ้ชั่วรเมศคนนั้นฉีด มอร์ฟันให้ลูกสาวของฉันตั้งแต่ยังเด็ก?”

ทันใดนั้นเสียงของบุริศร์ก็ดังขึ้น

หัวใจของนรมนเหมือนถูกเข็มแทงทันที

รเมศ?

ที่จริงคือรเมศ!

เขาเคยเป็นผู้มีพระคุณของตนเอง ช่วยชีวิตเธอ จากเหตุเพลิงไหม้ในครั้งนั้น ให้การดูแลและจัดการที่ดี ที่สุดแก่กานต์และกมล ยังทำอะไรมากมายให้เธอใน ช่วงห้าปีที่ผ่านมา

แม้ว่าเหตุการณ์การลักพาตัวจะแสดงให้เห็นถึง ด้านที่ไม่รู้จักของรเมศ แต่เธอยังคงคิดอย่างไร้เดียง สาว่าตนเองให้รเมศเป็นภาพลวงตา เธอไม่สามารถ ตอบสนองต่อความรู้สึกของรเมศได้จึงทำให้รเมศสูญเสียการควบคุม

จากใจจริง นรมนไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิรเมศ และยัง รู้สึกว่าตนเองเป็นคนทำร้ายรเมศ แต่ตอนนี้เธอได้ยิน อะไรบ้าง?

ไม่คิดว่ารเมศจะฉีดมอร์ฟีนให้กับกมลจริงๆ และยังเป็นเวลามากกว่าหนึ่งปีแล้ว

พูดได้ว่ารเมศไม่ได้วางแผนที่จะให้กมลอยู่รอด ตั้งแต่แรกแล้วใช่หรือไม่?

ทำไม?

เหตุใดถึงเป็นแบบนี้?

ชายที่สมบูรณ์แบบพอจนทำให้เธออับอายด้วย ตนเองคนนั้นหายไปไหนแล้ว?

เขาเป็นปีศาจเช่นนี้ได้อย่างไร?

นรมนไม่อยากจะเชื่อเลย ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าสิ่งที่ หมอพูดเป็นความจริง แล้วคนที่ทำให้กมลเป็นแบบนี้

คือใคร?

คือเธอ!

แต่เธอไม่เคยรู้มาก่อน และเธออาจเป็นผู้สมรู้ร่วม

คิดของรเมศด้วยซ้ำ!

เธอไม่ได้ปกป้องลูกสาวเป็นอย่างดี เธอเป็นคนให้ โอกาสคนอื่นในการทำร้ายลูกสาว!
ในขณะนี้ นรมนแทบจะยืนไม่อยู่

นี่คือสาเหตุที่บุริศร์ต้องพากมลออกจากโรง พยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กใช่ไหม

เธอจำคำพูดของรเมศได้อีกครั้ง

เขากล่าวว่า “กานต์หายตัวไป และมีโอกาสมากที่ จะตายไปแล้ว ไม่ว่าการผ่าตัดของกมลจะประสบความ สำเร็จหรือไม่ก็ก็ตาม เขาต้องการให้เธอใช้ชีวิตร่วมกับ เขา และให้กำเนิดลูกๆของพวกเขา”

จริงๆแล้วเขาไม่ได้แค่เพียงพูดเล่นๆแค่นั้น

อันที่จริงหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยมองว่ากมล และกานต์เป็นลูกของตนเอง คำว่าพ่อบุญธรรม ด้วย ความหวังเหล่านั้น เขาทนได้ยังไง?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ