บทที่ 189 นี่มันยังไงกันแน่?

“นี่มันอะไรกันครับ?”

บุริศร์ดูผลตรวจDNAที่อยู่ตรงหน้า เสียงค่อนข้าง

อึดอัด

หมอพูดเสียงต่ำ: “คุณบุริศร์ครับ ตอนแรกพวกเรา ได้ทำการวิจัยและจับคู่ไขสันหลังที่บริจาคชุดนี้จริงๆ ครับ แต่ไม่เข้ากับความต้องการของคุณหนูกมลจริงๆ เดิมทีผลตรวจชุดนี้ผมไม่คิดจะเอาให้คุณดูหรอก ใน เมื่อเมื่อก็คุณก็ได้ติดต่อกับฝ่ายตรงข้ามแล้ว งั้นมี เปอร์เซ็นต์80-90%ว่าพวกคุณมีความสัมพันธ์เป็นญาติ

กันหรือว่าเพื่อนกัน ผมจึงพูดเรื่องนี้กับคุณด้วยเลย”

ร่างกายของคุณผู้หญิงท่านนี้มีปัญหา ใน ไขสันหลังของเธอมีสารพิษ ถึงจับคู่สำเร็จ ก็เข้ารับ การผ่าตัดปลูกถ่ายไม่ได้ครับ

สารพิษในร่างกายเธอ ณ ตอนนี้ดูแล้วเป็นสารพิษ ที่สะสมมาเรื่อยๆ หลายปีแล้วครับ ล้วนค้างอยู่ใน กระดูก ดูอาการแล้วคงจะหลายปีมานี้ไม่ได้รับรับสาร พิษต่อ ไม่งั้นเธอเสียชีวิตตั้งนานแล้วครับ”

มือของบุริศร์สั่นอย่างรุนแรงมาก

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีคนปองร้ายแม่ตัวเอง เมื่อก่อนเพื่อบริษัท แม่ทำงานหนักทั้งวัน วันนึงก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าสักเท่าไหร่ ช่วงนั้นแม่บุริศร์ร่างกาย ไม่ค่อยดีจริงๆ คุณหมอยังบอกเลยว่าเหนื่อยล้าเกินไป ใครก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ คิดไม่ถึงว่านั่นเพราะถูกสารพิษ

หลายปีมานี้แม่ไปอยู่ที่ต่างประเทศ กลับไม่ได้ยิน ว่าร่างกายแม่มีความผิดปกติอะไร เขานึกมาตลอดว่า เพราะแม่ปล่อยวางเรื่องของบริษัท ใจไม่วอกแวกถึงได้ เป็นแบบนี้ ที่แท้ไม่ใช่อย่างนี้

หัวใจของบุริศร์ค่อนข้างเหน็บหนาว

ใครกันแน่ที่อยากจัดการแม่?

“คุณหมอ ร่างกายผมคงไม่มีปัญหามั้งครับ?”

บุริศร์มองไปที่คุณหมออย่างเคร่งขรึมสุดขีด คุณหมอสายหัวและพูด: “ไม่มีครับ ร่างกายของ คุณแข็งแรงมาก ไม่มีปัญหาเลย เพียงแต่ช่วงนี้หัวใจ และปอดไม่ค่อยดี คุณต้องระวังหน่อยครับ”

LEGO ร่างกายของเขาไม่มีปัญหา แต่ว่าร่างกายของแม่บุ ริศร์มีปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นนรมนก็เกิดเรื่องที่ตระกูลโต เล็กด้วย หรือว่าฝ่ายตรงข้ามดีกับเขามาก แข็งใจ ทำร้ายเขาไม่ลง?

บุริศร์พูดพึมพำในใจ

ใครกันจะทำแบบนี้?

ป้าโอ?

ในหัวของบุริศร์มีร่างเงาของป้าโอโผล่มาคนแรก
จะเป็นเธอหรือเปล่า?

หลายปีมานี้แม่บุริศร์ดีกับเธอมาก เธอจะลงมือกับ แม่บุริศร์ทำไม?

“คุณหมอครับ ร่างกายของแม่ผมเป็นยังไงกันแน่

ครับ?”

“แม่ของคุณ คุณว่าคนๆนี้คือแม่ของคุณ?” หมอค่อนข้างประหลาดใจ

เห็นว่าตัวเองก็ได้พูดออกไปแล้ว บุริศร์พยักหน้า และพูด “ใช่ครับ เธอเป็นแม่ของผม ย่าแท้ๆของเด็ก ครับ หวังว่าคุณหมอจะบอกเรื่องนี้กับผมครับ”

“อันนี้ผมไม่ค่อยแน่ใจครับ แต่ว่าจะต้องตรวจเช็ค ทั่วร่างกายถึงจะสามารถบอกได้ครับ เอาอย่างนี้เถอะ ครับ ถ้ามีกำลังทรัพย์พอ หวังว่าท่านจะมาตรวจเช็คทั่ว

ร่างกายที่โรงพยาบาลครับ”

คำพูดของหมอทำให้บุริศร์ค่อนข้างเข้าใจแล้ว

“ผมรู้แล้วครับ ผมจะแจ้งให้เธอมาครับ”

อารมณ์ของบุริศร์หนักหน่วงมาก

อาการป่วยของกมลยังไม่คลี่คลาย แม่ก็มาเกิด เหตุการณ์แบบนี้อีก พอนึกถึงกิจจาก็เกือบจะโดนปอง ร้าย โชคดีที่ถูกนรมนมาพบเห็นทันท่วงที บุริศร์ก็เหงื่อ ท่วมตัวเลย

ทั้งๆที่เป็นบ้านที่อบอุ่น ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้?

คิดถึงตรงนี้ บุริศร์หรี่ตาขึ้นมากะทันหัน

จะเป็นป้าโอหรือเปล่า?

ตอนนี้เขาแทบอยากจะรีบกลับประเทศโดยเร็ว ไปถามป้าโอดูซิว่ามันยังไงกันแน่

แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้

ตอนที่บุริศร์กลับมาถึงห้องผู้ป่วย กิจจากับกมลยัง พักผ่อนอยู่ เขาดูลายเซ็นต์ที่เซ็นต์อยู่บนหนังสือ บริจาค และผลตรวจที่คุณหมอให้มาแล้ว อารมณ์หนัก

หน่วงมากเป็นพิเศษ

เรื่องของช่วงนี้ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ท่ามกลางเมฆหมอก ทำให้คนจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่บุริศร์รู้ยังไงเขาก็ ต้องหาเรื่องออกมาทำเรื่องนึงก่อน

ณ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือเรื่องของนรมน ข่าวที่พฤกษ์ส่งมาทำให้บุริศร์ค่อนข้างช็อค

ถึงแม้วันงานประมูลที่Fallen heavenรเมศไม่เคย ไป แต่ในบัญชีกลับมีเงินไหลออกหนึ่งร้อยล้าน ตาม การตรวจสอบของพฤกษ์ วันนั้นที่Fallen heavenมีผู้ หญิงคนนึงประมูลในราคาหนึ่งร้อยล้าน ว่ากันว่าสวย มาก

บุริศร์หรี่ตาขึ้นมาอีกครั้ง

จะเป็นนรมนหรือเปล่า?
เขาวู่วามเล็กน้อย ให้พฤกษ์ติดตามความคืบหน้า

ต่อ ตัวเองได้ทำการตัดสินใจแล้วว่าจะไปสำรวจบ้าน ตระกูลวัชโรทัยตอนดึก

ผ่านไปไม่นาน หมอก็ได้เอารายละเอียดของผล ตรวจมาให้

บุริศร์เห็นกรุ๊ปเลือดของแม่บุริศร์แล้วอึ้งไปครู่นึง

“RH Positive?”

เขามองหมออย่างเหลือเชื่อ

คุณหมอก็ค่อนงงงัน

“ทำไมเหรอครับ? คุณบุริศร์?”

ในใจของบุริศร์ค่อนข้างช็อค กลับถามอย่าง

ใจเย็น “คุณหมอครับ RH Positiveกับ RH Negativeสามารถตั้งครรภ์มีลูกได้มั้ยครับ?”

“อันนี้เป็นไปไม่ได้ครับ!”

คุณหมอนึกได้กะทันหันว่าบุริศร์กับกมลคือกรุ๊ป

เลือดRH Negative

แต่ถ้าผลตรวจชุดนี้เป็นของแม่บุริศร์ ถ้าอย่างนั้น กรุ๊ปเลือดของแม่บุริศร์คือRH Positive งั้นไม่มีทาง คลอดลูกออกมาได้หนิ

นี่มันยังไงกันแน่?

หรือว่าเกิดปัญหาที่ตรงไหน?
ในขณะที่บุริศร์ช็อค คุณหมอก็กำลังกลัดกลุ้มใจ เหมือนกัน

“ทำเด็กหลอดแก้วได้มั้ยครับ?”

บุริศร์ถามขึ้นอีกคำ

คุณหมอสายหัวและพูด “กรุ๊ปเลือดสองกรุ๊ปนี้เข้า กันไม่ได้เลยด้วยซ้ำครับ อีกอย่างบนโลกใบนี้มีกรุ๊ป เลือดสองกรุ๊ปนี้น้อยมาก ถึงฝืนตั้งครรภ์ได้ ก็รักษาลูก ในท้องไว้ไม่ได้หรอกครับ อายุครรภ์แค่สามสิบสี่สิบวัน ก็จะแท้งแล้วครับ อยากคลอดลูกที่แข็งแรงออกมา นอกจากจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นครับ”

ในใจของบุริศร์ช็อคมาก แต่กลับไม่ได้ถามอะไร

ต่อ

เรื่องนี้มันยังไงกันแน่ ตอนนี้เขางงไปหมดแล้ว ตอนที่เขากลับมาถึงห้องผู้ป่วยอีกครั้ง พบว่าใน ห้องมีคนเพิ่มมาอีกคน

“คุณย่าเป็นย่าของหนูจริงๆเหรอคะ?”

กมลเอียงศีรษะมองแม่บุริศร์ที่อยู่ตรงหน้า สีหน้า เต็มไปด้วยความแปลกใจ ส่วนกิจจาที่อยู่ข้างๆก็ขมวด คิ้วเล็กน้อย มองแม่บุริศร์ด้วยความระวัง

บุริศร์ตกตะลึงไปหมดแล้ว

“แม่ครับ แม่มาได้ยังไงครับ?”

ก่อนหน้านี้ไม่นานเขายังโทรคุยกับแม่บุริศร์อยู่เลย คิดไม่ถึงว่าจู่ๆแม่บุริศร์จะมาโผล่ที่ห้องของกมล นี่ ทำให้บุริศร์ไม่ประหลาดใจไม่ได้

“แด็ดดี้คะ คุณย่าท่านนี้บอกกับหนูว่า ท่านเป็นย่า แท้ๆของหนู และยังเอาของขวัญมาให้หนูด้วย เป็น ตุ๊กตาบาร์บี้ที่สวยมากเลยค่ะ”

กมลพูดด้วยความดีใจ

บริศร์รีบปรับอารมณ์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ใช่ค่ะ คุณย่าท่านนี้เป็นย่าแท้ๆของหนู เพิ่งกลับมาจากต่าง ประเทศ มาอยู่เป็นเพื่อนตอนกมลผ่าตัดโดยเฉพาะ

เลยนะ”

“จริงเหรอคะ? ขอบคุณๆย่าค่ะ!”

เสียงนุ่มนวลแบ๊วๆของกมลทำให้แม่บุริศร์ชอบ

มากเป็นพิเศษ

“เด็กดี หนูต้องไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ ย่าจะอยู่เป็น เพื่อนหนูที่นี่ตลอดนะคะ”

แม่บุริศร์ชอบกมลมากจริงๆ เธอลืมบุริศร์ไปอย่าง สิ้นเชิงเลย หลังจากกิจจารู้ว่าเป็นย่าของตัวเอง ก็เป็น มิตรไมตรีกับเธอขึ้นมาเหมือนกัน

ในชั่วขณะทั้งห้องได้เอ่อล้นด้วยบรรยากาศที่

อบอุ่น

บุริศร์ออกมาอย่างเงียบๆ และไปหาหมออีกครั้ง

“คุณหมอครับ ผมอยากเรียนถามหน่อยครับ กรุ๊ปเลือดสองกรุ๊ปนี้ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้จริงๆเหรอ ครับ?”

“อันนี้จะให้พูดยังไงล่ะครับ ถ้าในทางการแพทย์ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ครับ บางทีอาจจะมี ปาฏิหาริย์จริงๆก็ได้ แต่ปกติปาฏิหาริย์จะมีน้อยมาก ผมเคยอ่านเจอเคสผู้ป่วยของเมื่อก่อนมาพอสมควร ก็ มีคนที่ตั้งครรภ์สำเร็จแถมยังตั้งครรภ์จนคลอดลูกออก มา แต่ไม่มีเด็กเคสไหนหลังจากคลอดออกมาแล้ว สามารถมีชีวิตอยู่ต่อ ถึงผ่านความยากลำบากแสน เข็ญคลอดลูกออกมา แต่ว่าหลังจากเด็กคลอดออกมา หนึ่งชั่วโมงก็จะพบว่าเป็นโรคธาลัสซีเมีย ไม่มีทาง รักษาหายครับ ต่างกับโรคธาลัสซีเมียทั่วไป เดิมทีกรุ๊ป เลือดสองกรุ๊ปนี้พิฆาตกันอยู่แล้วครับ”

ได้ยินคุณหมอพูดแบบนี้ บุริศร์สลดใจมาก

ถ้าพ่อแม่ไม่สามารถคลอดลูกที่แข็งแรงออกมาได้ ถ้าอย่างนั้นเขากับตรินท์มันยังไงกันแน?

หัวใจของบุริศร์สับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว

เขาจุดบุหรี่ขึ้นมามวนนึงอยู่ที่ริมทางเดินอย่างไม่ สามารถคำนึงอะไรอีกต่อไป ต้องการนิโคตินอย่าง หนักมาสะกดความช็อคของในใจ

เขาไม่ใช่ลูกของตระกูลโตเล็ก?

หรือว่าแม่บุริศร์ไม่ใช่แม่แท้ๆของเขา?

การคาดเดาสองอย่างนี้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหนก็ทำให้บุริศร์รับไม่ได้

ไม่!

ไม่หรอก!

ถึงแม้ความทรงจำเกี่ยวกับคุณพ่อจะมีไม่เยอะ แต่ ในความทรงจำของเขา พ่อกับแม่เป็นสามีภรรยาที่รัก กันที่สุดในโลก

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่ว่าเขากับตรินท์ยังเด็ก ในคืนที่ คุณพ่อจากไป แม่อีกนิดเดียวก็เกือบจะตายด้วยความ

รักแล้ว

ความรักแบบนี้ เป็นไปได้ยังไงที่จะมีฝ่ายใดฝ่าย

หนึ่งนอกใจ?

บุริศร์ดูดบุหรี่อย่างโหดมวนนึง คนทั้งคนกลัดกลุ้ม อย่างบอกไม่ถูก

ไม่รู้ว่าแม่บุริศร์มาถึงที่ด้านหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอได้คว้าบุหรี่ของเขาไป จากนั้นก็ดับบุหรี่ทิ้งให้สนิท

“ที่นี่คือโรงพยาบาล อย่าบอกว่ากมลทนรับไม่ไหว เลย ร่างกายของลูกก็สูบบุหรี่เยอะเกินไปไม่ได้ โตป่าน นี้แล้ว ทำไมยังต้องให้คนคอยจับตาดูเหมือนเด็กอีก?”

ในน้ำเสียงที่ตำหนิติเตียนของแม่บุริศร์มีความ เอ็นดูความสงสารที่บอกไม่ถูก

นี่ถ้าบอกว่าไม่ใช่แม่ของเขา บุริศร์ยังไงก็ไม่เชื่อ

หรอก
“แม่ครับ ตอนที่แม่ท้องผมกับตรินท์นี่ลำบากมาก เลยใช่มั้ยครับ?”

จู่ๆบุริศร์ก็ถามออกมาเลย หลังจากถามเสร็จก็ รู้สึกเสียใจ

เขาเป็นอะไรไปเนี่ย?

เห็นได้ชัดว่าแม่บุริศร์ก็อึ้งไปครู่นึงเหมือนกัน คิด ไม่ถึงว่าบุริศร์จะถามคำถามนี้ออกมา แต่ว่าเธอกลับพูด ด้วยรอยยิ้ม: “ก็ใช่น่ะสิ ตอนที่คลอดลูกสองคน แม่ รู้สึกว่านั่นมันวันสิ้นโลกชัดๆ ที่ผ่านมาร่างกายของแม่ ไม่ค่อยแข็งแรง แต่งงานกับพ่อของลูกมาหลายปีก็ไม่ ตั้งครรภ์สักที พ่อกับแม่เคยไปหาหมอมาเยอะมาก ต่าง ก็บอกว่าพ่อกับแม่ไม่ได้มีปัญหาอะไร บอกว่าวาสนายัง ไม่มา ต่อมาในที่สุดก็ตั้งครรภ์ พ่อของลูกดีใจอย่างกับ เด็กยังไงอย่างงั้น จนถึงตอนนี้แม่ก็ยังจำหน้าตาของ เขาในตอนนั้นได้อยู่เลย”

ตอนที่พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของแม่บุริศร์แฝงด้วย ความคิดถึงและความเศร้าใจเสี้ยวนึง ทำให้บุริศร์ยิ่งไม่ สบายใจเข้าไปใหญ่

“ช่างเถอะครับแม่ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว”

“กลัวอะไรกัน หลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกเปิด ใจคุยเรื่องแบบนี้กับแม่ แม่ดีใจมาก

ลูกไม่รู้เลย ตอนที่แม่ตั้งครรภ์ไม่สบายอยู่เรื่อย ท้องก็ปวดแปลับๆ ตอนแรกเพื่อป้องกันการแท้งบุตรสามเดือนแรกแม่ไม่กล้าลงจากเตียงเลย

ต่อมาครรภ์ในท้องคงที่แล้ว กลับยังไงก็ดูไม่ออก ว่าท้อง แม่ถึงขั้นผอมลงไปหลายโล กลัวว่าลูกที่คลอด ออกมาจะไม่แข็งแรงอยู่ตลอดเวลา คิดไม่ถึงเลยว่าจะ คลอดฝาแฝดออกมา

เป็นเพราะฟ้าโปรดปรานแม่ ตอนนั้นแม่กลัวลูก สองคนจะตายจริงๆ เพราะยังไงซะตอนตั้งครรภ์ ลำบากซะขนาดนั้น พวกลูกก็ยังตัวเล็กมาก อีกอย่าง พอไปอัลตร้าซาวด์ คุณหมอบอกว่าแค่ท้องลูกคนเดียว แต่กลับไม่นึกเลยว่าจะคลอดฝาแฝดออกมา

คุณหมอบอกอาจจะเพราะความสัมพันธ์ของลูก กับตรินท์ดีเกินไป กอดอยู่ด้วยกันเลยมองเห็นไม่ชัด ไม่ว่ายังไง สามารถคลอดลูกสองคนออกมา แม่ก็พึง พอใจแล้ว”

แม่บุริศร์พูดถึงเรื่องของเมื่อก่อน สีหน้าเต็มไปด้วย ความเมตตา เหมือนแสงอบอุ่นที่สาดส่องเข้าไปในใจ ของบุริศร์ ทำให้เขารู้สึกว่าในขณะที่ซึ้งก็รู้สึกอบอุ่น ด้วย

“แม่ครับ ต่อไปอยู่กับผมเถอะครับ ให้ผมได้ กตัญญูกับแม่หน่อย”

“โอเคๆ”

แม่บุริศร์ยิ้มอย่างชื่นใจและพูด “แม่จะไปซื้อของ อร่อยให้กมลแล้ว”
พอพูดจบ เธอก็หันหลังออกจากห้องผู้ป่วยบุริศร์ มองดูร่างเงาของเธอแล้วครุ่นคิดไปนานมาก

ลูกที่คลอดออกมาจากกรุ๊ปเลือดRH Positiveกับ กรุ๊ปเลือดRH Negativeจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้จริงๆเหรอ งั้นเขากับตรินท์มันยังไงกันแน่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ